Γραμμές, Σταμάτης Κραουνάκης, Κυριακή απόγευμα, στις επτά η αίθουσα γεμίζει με γοργούς ρυθμούς. Στα ηχεία πιανιστικές αποδόσεις των τραγουδιών της ζώης του Σταμάτη Κραουνάκη. 
Στον τοίχο, πίσω από τη σκηνή το σύνθημα: Να μην υπάρχει κανένας χωρίς ζευγάρι, γραμμένο με σπρέι σαν γκράφιτι.

Τα φώτα χαμηλώνουν και η Σπείρα-Σπείρα, μουσικοί και τραγουδιστές ανεβαίνουν στη σκηνή και για μια ώρα, μόνοι τους, μας ταξιδεύουν τραγουδώντας και παίζοντας στο μουσικό σύμπαν του Κραουνάκη.
Μπορεί ένα πιάνο, μια κιθάρα, ένα ακορντεόν και ένα τσέλο να μεταδώσουν ένα λαϊκό πρόγραμμα; Ναι είναι η απάντηση και ο κόσμος τραγουδάει από κάτω. Οι τραγουδιστές δίνουν ρυθμό με τα «καχόνε» (τα ξύλινα κούφια σκαμπό που κάθονται και χρησιμοποιούνται ως κρουστά)
Ο Σταμάτης βγαίνει στη σκηνή, αφού έχει αφήσει τους νέους καλλιτέχνες να μας παρασύρουν, και σαν άλλος Διόνυσος σέρνει το χορό σε ένα ξεφάντωμα. 
Θέλει μεγάλα κότσια να «βγάζεις μπροστά» νέους και ο Σταμάτης φαίνεται (εδώ και χρόνια με τις επιλογές του) ότι τα έχει.
Παρλάτες χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει στις ευκολίες βρωμόλογων για να μας «πάρει» μαζί του, εύστοχα σχόλια χωρίς εκείνον τον βαρετά ανυπόφορο διδακτισμό – που πολλοί καλλιτέχνες συνηθίζουν, και μια μουσική (και ολίγον θεατρική) παραστάση με σεβασμό στον θεατή γεννιέται τρις εβδομαδιαίως στις Γραμμές.
Κυριακή στις επτά, πήγα με τα παιδιά μου και το απολαύσαμε. Κι αλλοι γονείς ήταν με τα παιδιά τους. Και κόσμος που τραγουδούσε. Και καθόλου δηθενιά.
Εντάξει υπάρχει το σκηνοθετικό εύρημα με τα λουλούδια. Αλλά είπαμε γνήσιο λαϊκό πρόγραμμα! Α, πετάνε και χαρτοπετσέτες!

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ