"Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης",Αυτός είναι ο τίτλος του μονολόγου που θα ερμηνεύσει τον χειμώνα ο Θανάσης Παπαγεωργίου στο θέατρο ΣΤΟΑ και που έγραψε η Νάνση Τουμπακάρη, βασισμένος στις αφηγήσεις του ίδιου του Μάρκου έτσι όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ  ‘’Μάρκος Βαμβακάρης, Αυτοβιογραφία’’.

Η ζωή του βασανισμένου ποιητή, συνθέτη, μπουζουξή και τραγουδιστή, του μεγάλου ρεμπέτη, του αριστοκράτη μάγκα που με το έργο του καθόρισε την πορεία του αστικού λαϊκού τραγουδιού, συμπυκνώνεται μέσα στην εξομολόγηση - συνέντευξη που έδωσε το 1969, τρία χρόνια πριν τον θάνατό του. Όπως λέει ο ίδιος “Παίρνω το θάρρος να εκθέσω τα αμαρτήματά μου στον κόσμο. Σ’ έναν κόσμο που εγώ του τραγούδησα τις χαρές του, τις λύπες του, τα πλούτη του, τη φτώχεια του, την ορφάνια του, την ξενιτιά του. Αυτός ο κόσμος θέλω να γίνει ο εξομολόγος μου”. Ωστόσο η εξομολόγησή του δεν αποτελεί απλά μια αφήγηση των γεγονότων της ζωής του αλλά μια, εκπληκτικής καθαρότητας, θαρραλέα μαρτυρία της εποχής του.

Τα 150 περίπου τραγούδια του, γραμμένα μέσα από την εσωτερική του ανάγκη να εκφράσει εκείνο που τον βασάνιζε, δικαιώνουν την άποψη του  μελετητή του ρεμπέτικου Παναγιώτη Κουνάδη ότι πρόκειται για τον “εν δυνάμει αναρχικό πατέρα της μεγάλης παρέας της μαγκιάς του Πειραιά”. Ο γιος του Στέλιος θα επενδύσει την παράσταση που θα σκηνοθετήσει ο Θανάσης Παπαγεωργίου, με τις μελωδίες του ίδιου του Μάρκου, έτσι όπως τις άκουσε και τις διδάχτηκε από εκείνον.

Για τον Θανάση Παπαγεωργίου, η παράσταση αυτή είναι ένα χρέος που οφείλει στον δικό του πατέρα, που σε μια από τις οικογενειακές κυριακάτικες εξόδους, σε ηλικία δέκα μόλις ετών τον πήγε στου Καλαματιανού στις Τζιτζιφιές όπου συνάντησε τους μεγάλους λαϊκούς συνθέτες και όλη τη μυσταγωγία του ρεμπέτικου τραγουδιού. Η εμπειρία αυτή, μαζί με άλλες ανάλογες που ακολούθησαν, του χάραξε την αποστολή της ζωής του: την αφοσίωσή του στον απλό άνθρωπο της δουλειάς και του μεροκάματου.