Ο Τζέιμς Τζόυς σέρβιρε χοιρινό νεφρό ως λογοτεχνικό πρωινό στον ήρωα του "Οδυσσέα" του. Ο σύγχρονος, ανήσυχος και ταλαντούχος, μεξικάνος συγγραφέας Αλεχάνδρο Ρικάνιο, σ' αυτή τη μαύρη κωμωδία, προσφέρει χοιρινό νεφρό στους ήρωές του ως φάρμακο για την κατάθλιψη, αντίδοτο στην απόγνωση.
Η Μαρί είναι απελπισμένα ερωτευμένη με τον Γκουστάβ, μια γυναίκα μόνη στον κόσμο, καταδικασμένη να δίνει νόημα στην ύπαρξή της μέσα απο εκείνον.
Ο Γκουστάβ είναι ένας βασανισμένος συγγραφέας, ένας καταραμένος ποιητής, καταδικασμένος να ζει στη σκιά του Σάμιουελ Μπέκετ.
Ο Μπέκετ, πανταχού παρών σ' αυτό το έργο, γίνεται θεατρικό πρόσωπο, γίνεται εμμονή, ζει, ταξιδεύει και γράφει αλλά δεν έρχεται ποτέ.
Κι εκείνοι... περιμένουν.
Μια ιστορία που μπλέκει το συμβολισμό με ιστορικά γεγονότα και με τα πάθη που καίνε τις ψυχές των ανθρώπων. Μέσα σε μια ατμόσφαιρα παραλόγου ο Βασίλης Μαυρογεωργίου με δύο δυνατούς ηθοποιούς, την Άννα Καλαϊτζίδου και τον Μιχάλη Συριόπουλο, ψαχνουν τις βαθιές αλήθειες των σχέσεων, των ψυχικών εξαρτήσεων και τα όρια της ανθρώπινης βούλησης.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας:Αλεχάντρο Ρικάνιο
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Μανταλένα Μπαστακού
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική: Γιώργος Φουντούκος
Κινησιολογία: Πάρης Μαντόπουλος
Διεύθυνση Παραγωγής: ‘Εφη Πανουργιά
Βοηθός Σκηνοθέτη: Καλή Βοϊκλή
Ηθοποιοί: Άννα Καλαϊτζίδου, Μιχάλης Συριόπουλος
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Διάστημα Παραστάσεων: από 27 Ιανουρίου 2020 έως 14 Απριλίου 2020
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Χώρος: Θέατρο Γκλόρια Μικρό.
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 7, Αθήνα
Εισιτήριο: Γενική είσοδος 13 ευρώ, Ανέργων, Φοιτητικό, 10 ευρώ, Ατέλεια 5 ευρώ
Προσφορά Προπώλησης έως τέλος Ιανουαρίου : 10 ευρώ
Τηλέφωνο ταμείου: 2103642334 | Καθημερινά 17:00 – 22:00, Τετάρτη – Κυριακή 10:00 – 13:00
Η εταιρεία θεάτρου MA NON TROPPO και το Θέατρο ΓΚΛΟΡΙΑ ΜΙΚΡΟ παρουσιάζουν για τέταρτη χρονιά την επιτυχημένη παράσταση «ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ», για έναν περιορισμένο κύκλο παραστάσεων. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την 1η Νοεμβρίου, και η παράσταση θα παίζεται κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:30 και την Κυριακή στις 19:00.
Η παράσταση αγκαλιάστηκε όσο λίγες από την πρώτη χρονιά που παρουσιάστηκε, ξεχώρισε από κοινό και κριτικούς και χαρακτηρίστηκε ως «γροθιά στο στομάχι» για την σύγχρονη πραγματικότητα. Κωμωδία και δράμα, αγωνιώδες θρίλερ και καθημερινότητα συμπλέκονται και συνθέτουν το μωσαϊκό του έργου, αλλά και την ταυτότητα της Ελλάδας του σήμερα. Το κείμενο ανήκει στον αείμνηστο Βαγγέλη Ρωμνιό, την δραματουργία, την επεξεργασία του κειμένου και τη μουσική έκανε ο Γιωργής Τσουρής.Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Παλούμπης.
Λίγα λόγια για το έργο:
Σε ένα υποθηκευμένο σπίτι, έναν σύγχρονο «Βυσσινόκηπο», πέντε ήρωες, τρία αδέλφια, μια κοπέλα και ένας πωλητής, όλοι εκπρόσωποι της αντιηρωικής γενιάς των τριαντάρηδων στην Αθήνα της κρίσης, κρίνονται, αλληλοαγαπιούνται και αλληλοκατασπαράζονται. Σε μια μόνο μέρα παιδικά και ενήλικα τραύματα χρόνων βγαίνουν στην επιφάνεια. Η προσπάθεια για επιβίωση-οικονομική αλλά και συναισθηματική-οδηγεί στα άκρα με αναπάντεχη κατάληξη. Ένα σύγχρονο θρίλερ που θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί στην διπλανή μας πόρτα. Ένας «Χαρτοπόλεμος» που θα σκορπίσει στον αέρα τις στάχτες μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Δείτε το τρέιλερ της παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=XFCEqxaWfGk
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Βαγγέλης Ρωμνιός
Δραματουργία - Επεξεργασία κειμένου: Γιωργής Τσουρής
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Μουσική-Video εγκατάσταση: Γιωργής Τσουρής
Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: ΣεμίναΠαπαλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτης: Γιωργής Τσουρής
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Άρτεμις Βαλτάτζη
Φωτογραφίες: Γεωργία Παναγοπούλου-Ανδρέας Παπακωνσταντίνου
Video:ΜιχάληςΚλουκίνας
Οργάνωση Παραγωγής: MA NON TROPPO* - Γιωργής Τσουρής
Ηθοποιοί:Γιωργής Τσουρής / Πέτρος Σπυρόπουλος, Βάλια Παπακωνσταντίνου / Άννα
Κολιοφώτη, Θάνος Αλεξίου, Παύλος Πιέρρος και Φοίβος Ριμένας
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Διάστημα Παραστάσεων: Από 1/11 έως 15/12
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:30 και Κυριακή στις 19:00.
Διάρκεια: 85 λεπτά
Χώρος: Θέατρο Γκλόρια Μικρό.
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 7, Αθήνα
Εισιτήριο: Κανονικό 14 ευρώ, Μειωμένο 12 ευρώ, Aνέργων 10 ευρώ, Ατέλεια 5 ευρώ
Τηλέφωνο ταμείου: 2103642334 | Καθημερινά 10:30-13:00 & 18:00-22:30
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Είσαι, για δεύτερη σεζόν, καλλιτεχνικός διευθυντής στο Θέατρο Γκλόρια. Ποιοι στόχοι σου έχουν επιτευχθεί και τι μένει ακόμα να γίνει;
Πολλά μένουν να γίνουν. Ο πρώτος στόχος ήταν να μπει κόσμος στο θέατρο, να συστήσω το Μικρό Γκλόρια στο κοινό και να ανέβουν παραστάσεις μιας αισθητικής, της δικής μου αισθητικής, η οποία δεν μπορεί να αρέσει σ’ όλους. Ευτυχώς, όπως φάνηκε, το κοινό ανταποκρίθηκε και κάτι συνέβη. Στόχος μου, τώρα είναι αυτό να μην είναι μια σαπουνόφουσκα, αλλά να κρατήσει για χρόνια.
Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι, από τη δεύτερη κιόλας σεζόν, εσύ δεν παίζεις σε κάποια παράσταση, ούτε σκηνοθετείς, αντίθετα είσαι σε δύο άλλες μεγάλες παραγωγές.
Δεν ανέλαβα το θέατρο για να γίνω πρωταγωνιστής. Δεν έχω αξιώσεις να κάνω τον πρωταγωνιστή και δεν μ’ ενδιαφέρει. Ανέλαβα το θέατρο για να έρθουν άνθρωποι που εκτιμώ και να κάνουν τη δουλειά τους. Για μένα δεν είναι σωστό να είμαι κάθε χρόνο σ’ αυτή τη σκηνή. Θα με βαρεθεί ο κόσμος, θα βαρεθώ κι εγώ τον εαυτό μου. Πήρα μεγάλη ανάσα φέτος που ήμουν εκτός. Από την άλλη, βέβαια, αν δεν είσαι πάνω από το θέατρο δεν γίνεται τίποτα, οπότε του χρόνου σκέφτομαι ότι με κάποιον τρόπο θα είμαι.
Του χρόνου, όμως, μαθαίνω ότι υπάρχουν και άλλα σχέδια. Θα έχουμε κι άλλο «μικρό».
Θα γίνει άλλο ένα μικρό. Δεν ξέρω ακόμα αν θα έχει στην ονομασία του τη λέξη μικρό. Μιλάμε για έναν χώρο, πάνω από το θέατρο Άνεσις. Υπάρχει ένας χώρος, που θα γίνει ένα ολοκαίνουργιο θέατρο! Η Μαίρη Τσαγκάρη έχει αναλάβει να το φτιάξει κι ευελπιστώ να είναι η συνέχεια του Μικρού Γκλόρια. Θα είμαστε μαζί με την Ευδοκία Ρουμελιώτη και θα συναποφασίζουμε.
Επομένως, θα κινηθείς στο ίδιο μοτίβο καλλιτεχνικών επιλογών;
Ναι, ναι...
Έχουμε κάποια είδηση για το ρεπερτόριο;
Προς το παρόν όχι, συζητάω για 2-3 πράγματα. Το θέμα είναι και πάλι, όπως και με το Μικρό Γκλόρια, να πετύχω την εμπιστοσύνη κάποιων καλλιτεχνών και του κοινού.
Μου άρεσε πολύ μια φράση του Βασίλη Παπαβασιλείου, που είχες πει ότι σε έχει καθορίσει καλλιτεχνικά: «Καλύτερα να κάνεις ένας λάθος που το πιστεύεις, παρά κάτι σωστό που δεν το πιστεύεις». Το πίστευες πολύ αυτό το εγχείρημα στο Μικρό Γκλόρια κι αντίστοιχα τώρα στο Ανεσις;
Ο Βασίλης είναι για μένα το σημείο αναφοράς μου στο θέατρο. Του οφείλω πάρα πολλά από τα χρόνια της σχολής. Είναι αυτός, που μου άνοιξε τα μάτια και με συμφιλίωσε με τη βλακεία που οφείλει να έχει κάθε ηθοποιός, όταν ανεβαίνει στη σκηνή. Δεν είχα καμία εμπειρία, ούτε παραγωγής, ούτε διεύθυνσης. Προέκυψε κι αφού ήρθε η πρόταση και τη δέχτηκα, έπρεπε να σταθώ αντάξιος της εμπιστοσύνης του παραγωγού, ο οποίος βάζει τα χρήματα και πρέπει η επιλογή του να έχει κάποιο αντίκρισμα.
Μου λες «προέκυψε» να γίνεις καλλιτεχνικός διευθυντής. Δεν υπάρχει καμία φιλοδοξία;
Όχι, δεν ήταν μέσα στις φιλοδοξίες μου να χρίσω τον εαυτό μου καλλιτεχνικό διευθυντή. Όπως δεν είναι και να παίξω τον Άμλετ για παράδειγμα. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί εγώ είμαι κι ενεργός ηθοποιός κι οφείλω να κρατήσω ισορροπίες με τους συναδέλφους μου. Νομίζω ότι τα κατάφερα πέρσι. Θα δούμε από εδώ και πέρα. Γιατί οι ηθοποιοί είμαστε περίεργοι.
Δηλαδή;
Θέλουμε ειδικό χειρισμό, γιατί πολλές φορές τα πράγματα, και λόγω των καταστάσεων πια, μεταφράζονται διαφορετικά.
Αυτό συμβαίνει λόγω της ανασφάλειας που ακολουθεί το επάγγελμα;
Είναι θέμα προσωπικότητας, αλλά σαφώς η ανασφάλεια του να ψάχνεις κάθε χρόνο για δουλειά σε κάνει καχύποπτο κι εκεί προκύπτουν θέματα που πρέπει να τα χειριστείς με υπομονή και καλές προθέσεις.
Στα πλαίσια αυτής της δυσκολίας των ηθοποιών είναι και το bullying, το οποίο έχεις δηλώσει ότι έχεις υποστεί πολλές φορές;
Όλοι μας καθημερινά, όχι μόνο εγώ. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι η Αθήνα είναι γεμάτη σκουπίδια και δεν μπορείς να περάσεις bullying είναι. Μέχρι το ότι δεν ανάβουν καλοριφέρ στην πολυκατοικία. Γιατί εγώ που θέλω να πληρώσω να μην μπορώ να πληρώσω, γιατί κάποιος άλλος δεν θέλει. Άρα μου επιβάλλει κάποιος βίαια τον τρόπο που θέλει να υπάρξω.
Πώς, λοιπόν, ενώ ζούμε στην εποχή, όπου οι περισσότερες πολυκατοικίες δεν βάζουν πετρέλαιο, ο κόσμος συνεχίζει να πηγαίνει θέατρο;
Αυτό είναι μεγάλο ερώτημα! Ελα ντε; Πώς πηγαίνει ο κόσμος σε κάτι που δεν είναι απαραίτητο για την καθημερινότητά του; Γιατί χωρίς θέατρο μπορείς να ζήσεις, αλλά αν δεν πάρεις ψωμί για τα παιδιά σου δεν μπορείς. Από την άλλη, όμως, το θέατρο είναι ψυχαγωγία και δεν υπάρχει τίποτα, πλέον, να μας ψυχαγωγεί. Γύρω μας υπάρχει μια δυστυχία και μια φουκαρωσύνη και το θέατρο είναι μια φθηνή λύση για να πάρεις μια ανάσα από όλα όσα συμβαίνουν. Όταν το εισιτήριο στο θέατρο έχει φτάσει να κοστίζει λιγότερο από τον κινηματογράφο και σου δίνει την ευκαιρία να βλέπεις ανθρώπους να κοπιάζουν στη σκηνή λες «Αξίζει να πάω».
Ας μιλήσουμε για τις δύο παραστάσεις που κοπιάζεις εσύ φέτος. Πώς βρέθηκες στο θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη;
Με πήρε τηλέφωνο ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία στην αρχή που είπε ότι θα ανέβαζε το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» με την Κάτια. Δεν με ένοιαζε να μάθω, ούτε για τον ρόλο, ούτε τίποτα, ήθελα πάντα να δουλέψω με τη Δανδουλάκη. Στη συνέχεια, ο Πέτρος έφυγε ήρθε ο Αντώνης Καλλογρίδης, τον οποίο τον λάτρεψα. Έστησε σ’ ένα μήνα την παράσταση, εμπιστεύτηκε τους ηθοποιούς, αν και δεν ήταν δική του επιλογή ο θίασος, και τους προστάτευσε.
Πώς νιώθεις ότι σε «προστατεύει» ένας σκηνοθέτης;
Από την εμπιστοσύνη που σου δείχνει. Ένας έξυπνος σκηνοθέτης, όταν βλέπει ότι ένας ηθοποιός έχει το καλό υλικό που χρειάζεται κι είναι διαθέσιμος, οφείλει να τον εμπιστευτεί και να τον αφήσει να εκτεθεί πραγματικά. Αυτό, βέβαια, σημαίνει να αποποιηθείς την εγωιστική ευθύνη του να αρέσεις.
Γίνεται αυτό;
Δεν είναι εύκολο, αλλά οφείλουμε να γίνει κάποια στιγμή. Να διατρέξουμε τον κίνδυνο του κιτς, τον κίνδυνο του να μην αρέσω. Είναι αυτό που λέγαμε πριν για το λάθος, αν δεν κάνεις ένα λάθος, πώς θα ξέρεις ποιό είναι το σωστό; Που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει «σωστό» στη δουλειά μας.
Παράλληλα σε βλέπουμε και στις «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη». Πώς είναι αυτή η εμπειρία;
Δεν είναι και το πιο εύκολο, όποιος σου πει ότι του αρέσει να ξυπνάει και να παίζει παιδικό στις 10 το πρωί είναι ψεύτης. Ειδικά, όταν το Σάββατο για παράδειγμα έχεις 3 παραστάσεις! Παρ’ όλα αυτά, όταν είσαι προστατευμένος από μια τέτοια παραγωγή, όπως αυτή που έχουμε στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου, τότε είναι απόλαυση. Σ’ αντίθετη περίπτωση μπορεί να γίνει βασανιστικό. Επίσης στη συγκεκριμένη παράσταση τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νανά Νικολάου, η οποία ξέρει καλά το θέατρο για παιδιά και κατανοεί τη διαφορά μεταξύ «παιδιάστικου» και «παιδικού». Το ίδιο κάνουμε κι όλοι οι ηθοποιοί,αντιμετωπίζοντας τα παιδιά σαν προσωπικότητες που έχουν κάποια μικρή ηλικία κι όχι σαν ένα κοινό που δεν καταλαβαίνει. Τα παιδιά κατανοούν πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε.
Η δική σου σχέση ποια είναι με τα παιδιά; Είδα μια φωτογραφία στο Instagram μ’ ένα μωράκι.
Ναι, το πρώτο μου ανιψάκι!
Αυτή η εμπειρία σ’ έβαλε κι εσένα στη διαδικασία να σκεφτείς να κάνεις ένα παιδί;
Είμαι γεννημένος για να είμαι πατέρας. Είμαι γεννημένος για να προστατεύω. Αυτό κάνω συνέχεια και με τους γύρω μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή. Ποιοι ρόλοι; Ποια θέατρα; Η ευτυχία που αισθάνομαι όταν έχω το μωρό στην αγκαλιά δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Επομένως, είναι στα μελλοντικά σχέδια κι η απόκτηση ενός παιδιού;
Δεν ξέρω, μπορεί να αναλάβω άλλα τέσσερα-πέντε θέατρα στο μέλλον και να μην μπορώ να το κάνω (γέλια). Είναι πολύ δύσκολο να πάρεις την απόφαση να γίνεις γονιός ή θα πέσεις στο κενό ή δεν θα πέσεις. Έτσι είναι και στη δουλειά μας. Αυτή η απόφαση του πέφτω και μπορεί να ανοίξει το αερόστατο, μπορεί κι όχι, είναι πολύ σημαντική. Δεν θα πάθεις και τίποτα, αρκεί να το κάνεις με την ψυχή σου.
Ο Άγγελος Μπούρας είναι καλλιτεχνικός διευθυντής στο Μικρό Γκλόρια.
Πρωταγωνιστεί στο «Έγκλημα στο Όριεν Εξπρες», στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη και
στις «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη», στο Θέατρον του Νέου Ελληνικού Κόσμου.
Η Ηρώ Σαΐα μαζί με δυο σπουδαίους μουσικούς «παραδίνονται» στην παραδοσιακή μουσική και δημοτική ποίηση και μας παρασύρουν στη μαγεία μιας ιδιαίτερης μουσικής παράστασης με ανάμεικτα στοιχεία: την ελληνικότητα, τη διαφορετικότητα, την έκπληξη !
Είδα
Video
