Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Το ζωικό βασίλειο μοιάζει να εμπνέει τη φετινή θεατρική σεζόν. Με μια γρήγορη ματιά καταγράψαμε τουλάχιστον 13 παραστάσεις, οι οποίες ανεβαίνουν αυτήν την περίοδο κι έχουν ως θέμα τους τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα ή που τα χρησιμοποιούν με αλληγορική σημασία στις ιστορίες που παρουσιάζουν επί σκηνής! Μιλάμε για παραστάσεις, οι οποίες στον τίτλο τους και το περιεχόμενο τους έχουν από τρωκτικά και κατσίκες μέχρι πουλιά, έντομα, ακόμα και καβουράκια!
Το ερώτημα, όμως, είναι ποιες από αυτές που έχουμε, ήδη, παρακολουθήσει αξίζουν και ποιες θέλουμε να ξεχάσουμε...
1. «Άνθρωποι και ποντίκια», στο Cartel
Κατά τη γνώμη μου, μια από τις καλύτερες παραστάσεις της φετινής σεζόν! Το έργο του Τζον Στάινμπεκ μιλάει για την προσπάθεια του ανθρώπου για επιβίωση και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μια ιστορία που σου κόβει την ανάσα, με εξαιρετική τη σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισπίκη και με πολύ δυνατές όλες οι ερμηνείες.
2. «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» στο Καρέζη
Το έργο του Σάιμον Στήβενς μας σύστησε ο Τάκης Τζαμαριάς στο Θεάτρο Αγγέλων Βήμα στην παράσταση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, δυστυχώς, η καλή ερμηνεία του Γιάννη Νιάρου δεν αρκεί κι αφού μιλάμε με φιλοζωικούς όρους «Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη». Ανέμπνευστη σκηνοθεσία και πολύ αμήχανες, στο σύνολό τους, ερμηνείες.
3.«Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;», στο Θησείον
Ο Νικορέστης Χανιωτάκης σκηνοθετεί το αριστούργημα του Έντουαρντ Αλμπι και η καταπληκτική ομάδα των ηθοποιών του κατάφεραν να το απογειώσουν, αποδομώντας το κείμενο και φανερώνοντας τους απίστευτους συμβολισμούς και τις αλληγορίες του μ’ έναν τρόπο που απέχει από κάθε είδους διδακτισμό. Μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Νίκου Κουρή τα τελευταία χρόνια.
4. «Η Γελάδα», στο Altera Pars
Μια λαϊκή παραβολή, συμβολικό παραμύθι κι ιδιότυπη κοινωνική σάτιρα μαζί, γράφεται στη Μόσχα το 1956, από τον πιο αγαπημένο στους Έλληνες Τούρκο ποιητή συγκεντρώνοντας όλα τα χαρακτηριστικά της πρωτότυπης και πρωτοπόρας δραματουργίας του. Με λόγια απλά, καθαρή ματιά και πνεύμα οξύ, ο μεγάλος ποιητής και τρυφερός παραμυθάς, μιλάει μέσα από το έργο του, στο σήμερα, θαρρείς και τίποτα δεν έχει αλλάξει στον κόσμο των ανθρώπων. Αυτή τη φορά θα δούμε την παράσταση σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου. Πριν λίγους μήνες το ίδιο έργο είχε ανέβει από την ομάδα «Ατελείς», σε σκηνοθεσία Νίκης Τσέτικα.
5. «Πουλιά στον αέρα», στο Θέατρο Αλίκη
Ο Νίκος Μαστοράκης επέλεξε τη γνωστή γαλλική πονηρή φάρσα «Le Dindon» (1896) του Ζωρζ Φεϊντώ κι ένα θίασο με εχέγγυα στην κωμωδία. Ο ίδιος υπογράφει και τη διασκευή, παρά όμως τις καλές ερμηνείες από το σύνολο του θιάσου, το έργο μοιάζει ξεπερασμένο και το γέλιο δεν βγαίνει αβίαστα από την πλατεία.
6. «Το χελιδόνι», στο Μικρό Γκλόρια
Ο Γκιλιέμ Κλούα εμπνεόμενος από την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016 σε gay bar στο Ορλάντο γράφει ένα έργο ανθρώπινο, έναν ύμνο στην αγάπη και τη ζωή. Η Ελένη Γκαζούκα το σκηνοθετεί με ευαισθησία βάζοντας στο επίκεντρο τους δύο σπουδαίους ηθοποιούς της, οι οποίοι χτίζουν ουσιαστικές σχέσεις επί σκηνής. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου κι η Σοφία Σεϊρλή είναι ένα εξαιρετικό δίδυμο.
7.«Μυγοφαές», στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Ζουάν Γιάγκοο είναι μια παράσταση για τις start-up, για το innovation, για το entrepreneurship και για όλες αυτές τις άγνωστες λέξεις που υπόσχονται επιτυχία. Η τεχνολογία κι η επιχειρηματικότητα λένε ότι αν σκεφτούμε μια καλή ιδέα μπορούμε, όχι μόνο να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα, αλλά να γιατρέψουμε ανθρώπους, να αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή και να αλλάξουμε τον κόσμο.
Οι τέσσερις 35ρηδες ήρωες του Ζουάν Γιάγκο (Γιώργος Αγγελόπουλος,Βάσω Καβαλιεράτου,Γιάννης Σαρακατσάνης καιΣωσώ Χατζημανώλη) κουρασμένοι να αγωνίζονται απέναντι σε απολύσεις και περικοπές, συλλαμβάνουν μια καλή ιδέα - μια μεγάλη ιδέα - από αυτές που αλλάζουν τον κόσμο. Θα καταφέρουν, όμως, να την υλοποιήσουν; Θα λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να αλλάξει ο κόσμος;
Το έργο ανέβηκε, για πρώτη φορά, στη Βαρκελώνη το 2017, με μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας δύο βραβεία MAX για καλύτερο συγγραφέα και για καλύτερο έργο -αποκάλυψη. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο κι ιδιοφυές έργο κι η Ελλάδα είναι μόλις ο δεύτερος σταθμός του.
8. «Η φιλοσοφία ενός γάτου», στο Cartel
Το έργο βασισμένο στο κείμενο του Μπάμπη Άννινου «Ο γάτος της γειτόνισσας» (1884), παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά Tεχνοχώρο Cartel. Ένας γάτος, από «καλή οικογένεια», αλλά αγνώστου πατρός, γεννιέται σε μια πόλη με τις καλύτερες ευχές όλων. Μεγαλώνοντας, όμως, ξεφεύγει από το πρότυπο «της καλής κοινωνίας» με τις αταξίες του και, φτάνει να κατηγορείται και να τιμωρείται από το κοινωνικό σύνολο για εγκληματικές πράξεις, τις οποίες θα ήταν παράλογο να έχει διαπράξει. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Σωτηρία Κολόζου.
9.«Γουρούνι στο σακί», στο Θέατρο Αλεξάνδρεια
Δεύτερη κωμωδία του Ζώρζ Φεϋντώ με τίτλο από ζώο της φάρμας αυτή τη φορά!
Μια «κουνημένη» οικογένεια σε απόλυτη σύγχυση πασχίζει να αναβαθμίσει το κοινωνικό της προφίλ μέσω της τέχνης. Τρελή διακωμώδηση των ανερμάτιστων και φιλόδοξων αστών, που θεωρούν ότι με το χρήμα όλα αγοράζονται, ακόμα και το χρίσμα του καλλιτέχνη.
Τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Έρση Βασιλικιώτη και στη σκηνή απολαμβάνουμε τους: Βασίλη Βλάχο, Κάτια Σπερελάκη, Μελίσσα Στοῒλη, Νίκο Ντούπη, Κωνσταντίνο Σπυρόπουλο, Νατάσα Παπαδάκη, Σάκη Σιούτη και Βασίλη Κουσουνέλο
10. «Ελέφαντας», στο Θέατρο 104
Η θεατρική ομάδα Παπαλάγκι παρουσιάζει την παράσταση «Ελέφαντας».Τέσσερις ελέφαντες διανύουν την τελική διαδρομή τους προς τον θάνατο, αφήνοντας ο καθένας πίσω ό, τι θυμάται από τη δική του ιστορία. Πως θυμόμαστε τους εαυτούς μας και πως θυμούνται οι άλλοι εμάς; Κι αν φτάνοντας στο τέλος έχεις ξεχάσει τα πάντα, ποιος μένει πίσω για να σε θυμάται; Μια devised παράσταση με κεντρικό άξονα τη μνήμη. Το κείμενο υπογράφει η ομάδα και τη σκηνοθεσία ο Χρήστος Τσαβλίδης.
11.«Βερβερίτσα», στο Θεάτρο Βρετάνια
Τι ζώο είναι η βερβετίτσα; Σκίουρος και βερβερίτσα είναι το κοινό όνομα μικρού θηλαστικού της οικογένειας των σκιόυρων. Το όνομα αυτό προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις σκιά και ουρά. Και κάπου εδώ σταματούν όλα, όσα θέλω να γνωρίζω για το συγκεκριμένο θέμα, γιατί την παράσταση έγραψε, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Νίκος Μουτσινάς.
12. «Τα Καβουράκια»
Η νέα ομάδα peach of art, αποτελούμενη από τους αποφοίτους της δραματικής σχολής «Πράξη επτά», αφού έκλεψε τις καρδιές του κοινού και της επιτροπής στο Bob Theatre Festival 2018 κατακτώντας την 3η θέση, επιστρέφει, για 7 μοναδικές παραστάσεις, στο Studio Μαυρομιχάλη!
Αυτήν τη φορά προτείνοντας μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου τους «Τα Καβουράκια», εμπνευσμένη από το ομώνυμο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη του 1955 με την υπογραφή της Ειρήνης Γαντερί, η οποία σκηνοθετεί και την παράσταση.
Το έργο πραγματεύεται την έννοια της ελευθερίας - την ύπαρξη, την ουσία και τα όριά της- μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις και συμβάσεις. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μία ερημική παραλία όπου μέχρι εκείνο το μεσημέρι, μία ιδιαίτερα ξεχωριστή οικογένεια έμοιαζε να ζει ήρεμα - ή μάλλον σχεδόν ήρεμα - στην καθημερινή της ρουτίνα. Σε ένα τροχόσπιτο δίπλα στη θάλασσα... μακριά από το αστικό περιβάλλον και τη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά εκείνο το μεσημέρι, η οικογένεια περίμενε επισκέψεις.
Η προηγούμενη θεατρική σεζόν δεν ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη. Μπορεί οι προσδοκίες μας να ήταν μεγάλες και λόγω των επιχορηγήσεων, αλλά τα αποτελέσματα, τις περισσότερες φορές, δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις μας.
Οι περισσότερες παραστάσεις, από αυτές που ξεχώρισαν, πήραν το πράσινο φως και για δεύτερη χρονιά κι έτσι, αν τις χάσατε, θα έχετε την ευκαιρία, από τέλος Σεπτεμβρίου, να τις απολαύσετε ή να τις (ξανά) απολαύσετε!
1.«Έμμα»
Η Μαρία Πρωτόπαππα, στην έκτη σκηνοθετική της δουλειά, διασκευάζει το βιβλίο της Κολομβιανής ζωγράφου, δημιουργώντας έναν μονόλογο εξαιρετικής ροής με αρετές απεύθυνσης και ζωντανού λόγου, που καθηλώνουν. Στο «Αναμνήσεις δι’ αλληλογραφίας» της Έμμα Ρέγιες η ηθοποιός βρίσκει πρόσφορο έδαφος και χαρίζει στο κοινό ένα θεατρικό διαμάντι, από τις καλύτερες στιγμές της περσινής σεζόν.
Από 26 Οκτωβρίου-2 Δεκεμβρίου στη Β’ σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας
2.«Η Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα (III)»
Το σπονδυλωτό έργο του Ζοέλ Πομμερά, που σκηνοθέτησε με μαεστρία ο Νίκος Μαστοράκης, έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από κοινό και κριτικούς. Έτσι η επιτυχία συνεχίστηκε για δεύτερη χρονιά με ανανεωμένο cast- «Η Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα(II)» - και προσθήκη κάποιων ιστοριών. Τον Οκτώβρη και για λίγες παραστάσεις θα δούμε την 3η εκδοχή της παράστασης και θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι είναι η αγάπη;
Από 3 Οκτωβρίου - 25 Νοεμβρίου στο Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο
3. «Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας»
Η Ελένη Σκότη μας σύστησε, την περασμένη σεζόν, το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του Ιρλανδού συγγραφέα, Κόνορ Μακφέρσον καταφέρνοντας να κλέψει τις εντυπώσεις με μια παράσταση που άφηνε τον θεατή να αφεθεί σε μια πλούσια παλέτα συναισθημάτων. Άσσος στο μανίκι της η εξαιρετική ομάδα των ηθοποιών της, όπως οι Δημήτρης Αλεξανδρής, Ερρίκος Λίτσης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Κατερίνα Μαούτσου και Νικόλας Μπράβος. Ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης κλέβει την παράσταση με τον αβανταδόρικο ρόλο του Ντοκ. Μια φιγούρα, η οποία ξεχωρίζει και, με πολύ χιούμορ, αποδίδει τις πιο τραγικές καταστάσεις.
Από τις 4 Οκτωβρίου στη κεντρική σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ
4.«Ο Φάρος»
Από τον Κόνορ Μακφέρσον γοητεύτηκε κι ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, κι επέλεξε ένα, εκ πρώτης όψεως, ανοίκειο έργο για το ελληνικό κοινό, καθώς η υπόθεση εξελίσσεται σ’ έναν φάρο με μια ανδροπαρέα που καταναλώνει τεράστιες ποσότητες αλκοόλ, καταφέρνοντας να φέρει σε πρώτο πλάνο την ουσία του, καθώς το «The Seafarer»(«ο Ναυτικός» ο πρωτότυπος τίτλος) δεν είναι παρά μια τρυφερή παραβολή για την εξιλέωση και τη λύτρωση. Θέατρο συνόλου με πέντε σπουδαίες ερμηνείες - του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, του Νίκου Ψαρρά, του Προμηθέα Αλειφερόπουλου και του Αιμίλιου Χειλάκη – που θα θυμάστε για καιρό.
Από 10 Οκτωβρίου στο θέατρο Αθηνών
5. Ο «Αρίστος»
Η παράσταση που βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου» έγινε από την αρχή sold-out . Ο Γιώργος Παπαγεωργίου με έμπνευση και ευαισθησία κατάφερε να ζωντανέψει την τραγική ιστορία της εκτέλεσης, του 28χρονου Αριστείδη Παγκρατίδη για ένα έγκλημα, που όπως όλα δείχνουν,δεν διέπραξε ποτέ. Στα 70 λεπτά της παράστασης, οι τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί που επέλεξε -Ελένη Ουζουνίδου, Μιχάλης Οικονόμου και Γιώργος Χριστοδούλου- υποδύονται όλα τα πρόσωπα που πέρασαν από τη σύντομη ζωή του και εντυπωσιάζουν με την αμεσότητα και το ταλέντο τους.
Στο θέατρο του Νέου Κόσμου από 8 Οκτωβρίου
6. «Στέλλα κοιμήσου»
Μία παράσταση – πρόταση από τον κινηματογραφιστή Γιάννη Οικονομίδη, εμπνευσμένη από το κλασικό έργο του Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη». Το «Στέλλα κοιμήσου» είναι ένα νέο πρωτότυπο έργο, μία σύγχρονη μετεγγραφή της «Στέλλας Βιολάντη», σκηνοθετημένο δεξιοτεχνικά από τον Οικονομίδη με τρόπο απολύτως έντονο και υποβλητικό. Μία παράσταση, που λειτουργεί σαν ωρολογιακή βόμβα και απευθύνεται, σίγουρα, σε ένα ανήσυχο θεατρόφιλο κοινό. Μετά από δύο sold-out χρονιές στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, προστίθεται στο πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και επιστρέφει στο Θέατρο Καρέζη, έχοντας στις αποσκευές της και δύο βραβεία, καθώς για την ερμηνεία τους στην παράσταση τιμήθηκαν η Ιωάννα Κολλιοπούλου με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη και ο Γιάννης Νιάρρος με το βραβείο Δημήτρης Χορν.
Από την 1η Οκτωβρίου στο Θέατρο Καρέζη –για 20 παραστάσεις
7.«Εγώ ,ο Μάρκος Βαμβακάρης»
Δεν θα μπορούσαμε να μην μνημονεύσουμε τον Θανάση Παπαγεωργίου για το ρεσιτάλ ερμηνείας του ως Μάρκος Βαμβακάρης. Στην παράσταση «Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης», την οποία υπογράφει και σκηνοθετεί ο ίδιος, ανεβαίνει μόνος στη σκηνή, και, με μια αφοπλιστική παραστατικότητα, πείθει απόλυτα, έχοντας ως συμπρωταγωνιστή του μόνο το μπουζούκι του. «Ο άνθρωπος, για να λέγεται αληθινός άνθρωπος, πρέπει να έρχεται στη θέση του άλλου, του ομοίου του», θα πει μεταξύ άλλων ο Μάρκος, ο οποίος «υπόφερνε» στη ζωή και το έβγαζε στην «πενιά»… Το κείμενο έγραψε η Νάνση Τουρμπακάρη κι είναι βασισμένο στις αφηγήσεις του ίδιου του Μάρκου, έτσι όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ «Μάρκος Βαμβακάρης, Αυτοβιογραφία». Την παράσταση επένδυσε μουσικά ο γιος του Στέλιος.
Από 5 Οκτωβρίου-6 Ιανουαρίου στο Θέατρο Στοά
8.«Ο Αμπιγιέρ»
Στην πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, ο Μανώλης Δούνιας επιλέγει τον «Αμπιγιέρ» του Χάργουντ και μια μικρή σκηνή για την προσομοίωση όσων συμβαίνουν πίσω από αυτή. Ο Ρόναλντ Χάργουντ γράφει το 1981 τον «Αμπιγιέρ», ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας που αφορούν στον κόσμο του θεάτρου. Το έργο είναι αυτοβιογραφικό, με πηγή έμπνευσης την εμπειρία του ως αμπιγιέρ του Άγγλου ηθοποιού Ντόναλντ Γούλφιτ. Αμπιγιέρ, σ’ ένα ρεσιτάλ ερμηνείας ο Μάνος Βακούσης, που κατά τη γνώμη μου, στη ρωγμή του ρόλου του, χαρίζει στην παράσταση την καλύτερη στιγμή της.
Εξαιρετικός στον ρόλο του Σερ, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο το αιώνιο ζήτημα της υστεροφημίας. «Οι ηθοποιοί ζουν μονάχα στις αναμνήσεις των άλλων…Μίλα καλά για μένα. Το ομορφότερο πράγμα στη ζωή είναι να σε θυμούνται».
Από 15 Φεβρουαρίου-20 Απριλίου 2019 στη Β’ σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας
9. «Ο Φεγγίτης»
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης καταθέτει μια ιδιοφυή σκηνοθετική προσέγγιση. Μελετώντας ενδελεχώς το έργο, δεν μένει στο προφανές, στην ερωτική ιστορία. Αντίθετα, χτίζοντας πίσω από αυτή, επιλέγοντας τον δρόμο του ρεαλισμού, όπως προτάσσει και ο συγγραφέας, δουλεύει εξονυχιστικά τις λεπτομέρειες με τους σπουδαίους πρωταγωνιστές, αφήνοντας να φανερωθούν στη σκηνή οι ουσιαστικές σχέσεις, τα βαθύτερα «θέλω» των χαρακτήρων και, μέσω των λεκτικών διαξιφισμών τους, όλα τα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα του Ντέιβιντ Χέαρ , που, αν και έχουν περάσει είκοσι τρία χρόνια από τότε που γράφτηκε το έργο, τολμώ να πω ότι η καθολικότητά τους το κάνει –ή θα το κάνει– κλασικό. Η παράσταση οφείλει την επιτυχία της στο απίθανο δίδυμο Δημήτρη Καταλειφού και Λουκίας Μιχαλοπούλου.
Από τον Οκτώβριο στο Θέατρο Εμπορικόν
10.«Το Τίμημα»
Μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της περσινής χρονιάς ήταν το κλασικό αριστούργημα του Άρθρουρ Μίλλερ, το οποίο σκηνοθέτησε η Ιωάννα Μιχαλακοπούλου. Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή του Ιλίσια για να ερμηνεύσει τον Ρωσοεβραίο παλαιοπώλη Σάλαμον, δίνοντας ένα «μάθημα» υποκριτικής που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κάθε θεατρόφιλο!
Από τις 12 Οκτωβρίου-9 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Ιλίσια.
11. «Ο Χαρτοπόλεμος»
Το σπάνιας ευαισθησίας κείμενο του αδικοχαμένου Βαγγέλη Ρωμνιού μας φέρνει αντιμέτωπους με την Ελλάδα του σήμερα και με την πολύπαθη γενιά των τριαντάρηδων, που ανώριμη ακόμη να διαπραγματευτεί τα εσωτερικά τραύματα της οικογενειακής ζωής, μη έχοντας ουσιαστικά μάθει να ξεπιπιλά το δάχτυλο από το στόμα, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την αδηφάγα πραγματικότητα. Με μια Ελλάδα τελείως διαφορετική από αυτή που μας έμαθαν ότι θα βρούμε μεγαλώνοντας. Η παράσταση ευτύχισε λόγω της σκηνοθεσίας του Γιώργου Παλούμπη και των ερμηειών των ηθοποιών του.
Από 21 Σεπτεμβρίου στο Μικρό Γκλόρια
Ακόμα μια παράσταση σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη, που έκλεψε τις εντυπώσεις. Στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου στήνεται ένα γήπεδο μπάσκετ (σκηνικό: Ηλέκτρα Σταμπούλου) και η ομάδα των ηθοποιών, κυριολεκτικά και μεταφορικά, «ιδρώνει τη φανέλα». Έχει μια ζηλευτή σκηνική επικοινωνία βάζοντας απανωτά τρίποντα με τις ερμηνείες των ηθοποιών – παικτών της, χαρίζοντας ένα θέατρο συνερμηνείας και συνευθύνης. Έτσι, το έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου , δεν θα μπορούσε παρά να συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά.
Από 26 Σεπτεμβρίου στο Από Μηχανής θέατρο
Το «Mute» είναι ένα διαμάντι κι επειδή «εν αρχή ην ο Λόγος», εν προκειμένω, το θαυμάσιο κείμενο του Γιώργου Αδαμαντιάδη, ιστορικό, βρίθει έρευνας κι ενασχόλησης με την περίοδο που απεικονίζει, αλλά πάνω από όλα είναι θέατρο: ζωντανός λόγος, που σπαρταρά, ήρωες με αλήθειες, αδυναμίες, φόβους, εξαιρετική πλοκή και σασπένς. Ο Στέλιος Πατσιάς κατάφερε, με τη σκηνοθεσία του, να αναδείξει το έργο, φωτίζοντας κάθε λεπτή απόχρωσή του και οι έξι ηθοποιοί δίνουν στη σκηνή τον καλύτερό τους εαυτό! Από τις καλύτερες εκπλήξεις της περσινής σεζόν.
6 και 7 Οκτωβρίου στο Θέατρο Άνετον στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Σημείο.
«Γρανάδα»
Ένα ακόμη σύγχρονο νεοελληνικό έργο του Γιάννη Καλαβριανού σκηνοθετημένο από τον ίδιο με τρυφερότητα, μελαγχολία, ευαισθησία, χωρίς να λείπει το απαραίτητο χιούμορ,παρόλο που διαχειρίζεται το «δύσκολο» θέμα της απώλειας. Ένας καλοδουλεμένος θίασος (Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιώργος Γλάστρας, Εφη Σταμούλη, Στέφη Πουλοπούλου, Αλεξία Μπεζίκη, Διαμαντής Αδαμαντίδης αλλά και η Λυδία Φωτοπούλου μέσω βίντεο )δημιουργεί μια παράσταση με εξαιρετικό ρυθμό που συγκινεί βαθιά.
Από 3 Οκτωβρίου σε νέα στέγη, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
«Μόλλυ Σουήνη»
Η Ιώ Βουλγαράκη κι η ομάδα Πυρ παρουσίασαν την προηγούμενη σεζόν με επιτυχία του έργο του Μπράιαν Φρίελ. Ένα τρυφερό κείμενο που ταίριαξε πολύ στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, δίνοντας στους θεατές την ευκαιρία να γίνουν μέτοχοι μια ζεστής θεατρικής εμπειρίας και τριών καλών ερμηνειών -Δημήτρης Γεωργιάδης, Δέσποινα Κούρτη και Αργύρης Ξάφης - με τον τελευταίο να κλέβει την παράσταση.
Από 15 Οκτωβρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια…
Ο λόγος για τους «12 ενόρκους» του Reginald Rose, που με ανανεωμένο cast συνεχίζουν απτόητοι για 5η σεζόν στο Θέατρο Αλκμήνη(5&6 Οκτωβρίου στο Θεατρικό Κέντρο Ιωαννίνων), σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Ενώ, πλώρη για 4η χρονιά στο Θέατρο Επί Κολωνώ, βάζει και ο «Άγριος Σπόρος» του Γιάννη Τσίρου σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη με τον Τάκη Σπυριδάκη σε μια ερμηνεία ζωής (Από 1η Οκτωβρίου).
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Είδα
Video
