«Δεν είναι αρκετό μόνο ν’ ακούς τον άλλον, αλλά πρέπει να μπορείς και να τον κοιτάζεις».

Γουίνι, Ευτυχισμένες μέρες

Οι γονείς της Λιλής τη λένε αγοροκόριτσο. Έτσι η Λιλή μια μέρα ξυπνάει και έχει ίσκιο αγοριού! Είναι αυτό που νιώθει ή αυτό που της λένε οι άλλοι ότι είναι;

Η νέα παραγωγή της μικτής θεατρικής ομάδας ARTimeleia, με ανάπηρους και μη ανάπηρους ηθοποιούς, πραγματεύεται τους ίσκιους των στερεοτύπων που υπάρχουν και θεριεύουν στη ζωή μας.

Για ακόμα μία φορά, μέσα από ένα «παιδικό αφήγημα», η ομάδα ARTimeleia ψάχνει την αλήθεια που κρύβεται πάντα πίσω από τις «ταμπέλες».

Η παράσταση, σε σκηνοθεσία της Αννίτας Καπουσίζη, κάνει πρεμιέρα στις 20 Σεπτεμβρίου και ώρα 19:30 στην παιδική χαρά ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ στον Αγ. Δημήτριο, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Κινητικότητας που διοργανώνει ο Δήμος του Αγίου Δημητρίου.

Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν σε παιδικές χαρές των δήμων Αγίου Δημητρίου και Καισαριανής, ενώ από τις 5 μέχρι τις 14 Οκτωβρίου η παράσταση θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στο θέατρο Φούρνος.

Το αναλυτικό πρόγραμμα παραστάσεων έχει ως εξής:

20 Σεπτεμβρίου: παιδική χαρά Ασυρμάτου – Δήμος Αγίου Δημητρίου στις 19:30

21 Σεπτεμβρίου: παιδική χαρά Μύρωνος – Δήμος Αγίου Δημητρίου στις 19:30 (με διερμηνεία στη νοηματική). Μετά το τέλος της παράστασης, θ ακολουθήσει συζήτηση με θέμα «Προσβασιμότητα = Λειτουργικότητα = Προοπτική. Μιλώντας για την εξίσωση που οδηγεί στην κοινωνική συνύπαρξη ανθρώπων με και χωρίς αναπηρία». Στην συζήτηση θα πάρουν μέρος οι συντελεστές της παράστασης, η κ. Πόπη Μάλεση, Ψυχολόγος, Αρχισυντάκτρια του nevronas.gr και ο Αντιδήμαρχος του Αγίου Δημητρίου κ. Σπήλιος Διαβολίτσης. Συντονίζει ο Νικόλας Τζαβάρας, Δημοσιογράφος / Βοηθός Εργοθεραπευτής από το nevronas.gr

28 & 29 Σεπτεμβρίου: παιδική χαρά ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟΥ- Δήμος Καισαριανής στις 19:30

5-6-7 & 12-13-14 Οκτωβρίου: θέατρο ΦΟΥΡΝΟΣ στις 21:15

Συντελεστές:

Διασκευή-Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Αννίτα Καπουσίζη

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Γκιώνη - Μυρτώ Κωτσιοπούλου

Κίνηση: Φαίδρα Σούτου

Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Νίκος Συμβουλίδης

Σκηνικά-Κοστούμια: ομάδα ARTimeleia

Παίζουν: Μαρία Γκιώνη, Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Μαριλιάνα Λυγερή, Πάνος Πολυπαθέλης, Βασίλης Ψυλλάς

Διερμηνεία στη νοηματική: Ανδρονίκη Ξανθοπούλου

Διάρκεια: 50’

Εισιτήρια:

Στις παιδικές χαρές: ελεύθερη συνεισφορά

Στο θέατρο Φούρνος: 10€ (γενική είσοδος), 5€ (φοιτητές, άνεργοι, άνω των 65 & ατέλειες)

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Όταν ο Lewis Carroll έγραφε το κλασικό αριστούργημα «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» δεν θα μπορούσε να φανταστεί το θεατρικό θαύμα, που θα επιτυγχανόταν 154 χρόνια μετά!

Η Αννίτα Καπουσίζη διασκεύασε, για το θέατρο, το κλασικό παραμύθι, τοποθέτησε ένα ερωτηματικό δίπλα στον τίτλο και μαζί με την ομάδα ARTimelia ετοιμάζονται να παρουσιάσουν μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών από την Παρασκευή 10 Μαΐου. 

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ την Ανίττα, ούτε η πρώτη που παρακολουθώ δουλειά της ομάδας, καθώς η ομάδα, συμπληρώνει φέτος 7 χρόνια λειτουργίας. Όλες οι παραστάσεις της χαρακτηρίζονται από τη διάθεση επαναπροσδιορισμού των σωματικών ορίων ανάπηρων και μη ανάπηρων ηθοποιών επί σκηνής, καθώς και τον πειραματισμό με οπτικοακουστικά μέσα και πρακτικές από άλλα είδη θεάτρου.

Είναι, όμως, η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πρόβα τους στον φιλόξενο Χώρο Τέχνης 14^η Μέρα.

Η εμπειρία μου; Μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση που λέει η Αλίκη της  Κόνυ Ζήκου, σε μια σκηνή της παράστασης : «Πολύ λίγα πράγματα στον κόσμο είναι πραγματικά ακατόρθωτα».

 

 

Έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκε κι η Αννίτα μόλις ξεκίνησε να ασχολείται με ηθοποιούς με αναπηρία. Τη ρωτάω, λοιπόν, πώς ξεκίνησαν όλα.  «Η ομάδα, στην αρχή, ήταν μια θεατρική ομάδα ανθρώπων με αναπηρία και στην πορεία της έγινε μικτή. Ξεκινήσαμε μέσα από τους κόλπους του MDA HELLAS (Σωματείο για τη φροντίδα ανθρώπων με νευρομυϊκές παθήσεις) κι από το 2016 λειτουργούμε ως μικτή ανεξάρτητη θεατρική ομάδα ARTimeleia», μου απαντάει.

«Τι, όμως, σε γοητεύει καλλιτεχνικά;» Επιμένω στην ερώτησή μου κι η Αννίτα μου μιλά, αμέσως, για δυνατότητες, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους: «Οι δυνατότητες που προκύπτουν, μέσα από την αναζήτηση τρόπων έκφρασης,  σε σώματα περιορισμένα κινητικά. Αυτή η αναζήτηση σε οδηγεί σε δρόμους λιγότερο ‘περπατημένους’, αλλά με πολύ περισσότερες επιλογές. Ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε ‘ό,τι μπορούμε με αυτό που έχουμε’, αλλά να ψάξουμε ‘τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που δεν έχουμε’. Αυτά που, κάθε φορά, ανακαλύπτουμε είναι αποκαλυπτικά».

 

 

 

Πώς, όμως, μιλάμε για δυνατότητες, όταν υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες;  Για την Αννίτα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι: «Η βαθιά ριζωμένη κοινωνική αντίληψη της έννοιας της ‘λύπησης’ στη θέα ενός αμαξιδίου. Η αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών ως ‘ήρωες’ κι άρα η προκατειλημμένη αντίληψη για τον άνθρωπο αυτόν ως άνθρωπο, φίλο, εραστή, επαγγελματία».

Όσο ο Κοσμάς Ινιωτάκης φωτογραφίζει τους ηθοποιούς στην πρόβα, έχω στο μυαλό μου ότι πρέπει να κρατήσω σημειώσεις, για να γράψω το κείμενό μου.  Δεν τα καταφέρνω. Απολαμβάνω τόσο πολύ το θέαμα, που εξελίσσεται μπροστά μου.

Τόσο το εικαστικό αποτέλεσμα, όσο κι οι ερμηνείες των:  Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλας Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνης Ιωάννου, Ιορδάνη Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρου Παπαγεωργίου, Πάνου Πολυπαθέλη και Γιώργου Σταυριανου με έχουν ταξιδέψει στον κόσμο της Αλίκης.

 

 

 

Αυτόματα, έρχεται στο μυαλό μου η Μπλάνς: «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία» κι ό,τι είδα αγγίζει τη μαγεία....

Πώς αλλιώς να εξηγήσει το μυαλό, ότι μια κοπέλα με 80% αναπηρία, η Εύα Λαμπαρά, παίζοντας ουσιαστικά με τα μάτια με καθηλώνει!

Τη σκέψη μου, τη μοιράζομαι με την Αννίτα Καπουσίζη: «Υπάρχει ο κίνδυνος να "εκμεταλλευτεί" κάποιος, ακόμα κι άθελά του, τα άτομα με αναπηρία για να επιτύχει τη συγκίνηση;»

Η Αννίτα με αφοπλίζει με την απάντησή της: «Ο κίνδυνος υπάρχει, όταν βλέπεις στους ανάπηρους κάτι ‘εκμεταλλεύσιμο’. Όταν συνεργάζεσαι με ανάπηρους ηθοποιούς με βάση τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, τις διαφορετικές ‘ευκολίες’ ή ‘δυσκολίες’ τους, τότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα γιατί μιλάμε για ισότιμη συνεργασία, μοίρασμα κι αμοιβαιότητα, όπως συμβαίνει ή θα έπρεπε να συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους»

Πώς αντιμετωπίζει το κοινό τους ανάπηρους ηθοποιούς; «Οι αντιδράσεις του κοινού ποικίλλουν και στέκονται, συνήθως, στα δυο άκρα. Το απόλυτο ξένισμα, αλλά και την πλήρη αποδοχή. Έχει να κάνει με το πόσο ‘ανοιχτός’ είναι κάποιος να δεχτεί μια εικόνα έξω από τα στερεοτυπικά όρια που προσπαθούμε να στριμώξουμε την πραγματικότητα γύρω μας. Όταν αποδεχτούμε ότι το όλον, που μας περιβάλλει κι είμαστε μέρος του, δεν είναι ομοιόμορφο, τότε θ’ έχουμε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην παιδεία, που η συμβίωση των ανθρώπων προϋποθέτει».

Αυθόρμητα τη ρωτάω για την πολιτεία, τι γίνεται; Το υπουργείο δίνει επιχορήγηση;

Κι εδώ η ομάδα φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη: «Δεν την έχω ζητήσει ακόμα, είμαι λίγο επιφυλακτική στη σχέση μου με την Πολιτεία. Η φετινή μας παράσταση υποστηρίζεται ευγενικά από το Ίδρυμα Ιωάννου. Φ. Κωστοπούλου», σημειώνει η σκηνοθέτις.

Θα κλείσω την ανταπόκρισή της πρόβας - εμπειρίας με μια προσωπική σκέψη. Αγαπώ το θέατρο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κι ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, έχω δει άπειρες παραστάσεις. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, πότε προσωπικά χαίρομαι μια παράσταση θα σας πω όταν συμβαίνουν δύο πράγματα: Όταν με αγγίζει προσωπικά (για οποιονδήποτε λόγο), αν δηλαδή επιτυγχάνει την ενσυναίσθηση κι όταν μετά από την έξοδό μου από το θέατρο, κινητοποιείται ο προβληματισμός μου και μιλάω γι’ αυτήν! Θέατρο, χωρίς συγκίνηση και δεύτερες σκέψεις δεν υπάρχει κι η «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων [ερωτηματικό]» το επιτυγχάνει με το παραπάνω.

Αποκλειστική φωτογράφιση για το texnes-plus Κοσμάς Ινιωτάκης

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Αννίτα Καπουσίζη
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Μουργελά
Φωτισμοί: Απόστόλης Τσατσάκος
Σκηνικά - Κοστούμια: ομάδα ARTimeleia
Επιμέλεια βίντεο- Μοντάζ: Κυρηναίος Παπαδημάτος
Φωτογραφία - Βίντεο: Γιώργος Δανόπουλος
Sound Design: Ηλίας Κουρτμπασίδης
Δημιουργία Αφίσας: Κ.Π

Παίζουν: Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλα Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Πάνος Πολυπαθέλης, Γιώργος Σταυριανός

Η παράσταση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.

Οι παραστάσεις στις 17 και 18 Μαΐου θα είναι μερικώς προσβάσιμες με παράλληλη διερμηνεία στη νοηματική και χρήση υποτίτλων.

Πρεμιέρα: 10 Μαΐου
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 (μέχρι την 1η Ιουνίου)
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό), 5 ευρώ (μειωμένο)

Χώρος Τέχνης 14η Μέρα
Καλλιρόης 10, Αθήνα 117 43
(στάση Μετρό: «Ακρόπολη», στάση τραμ: «Βουλιαγμένη»)
Τηλέφωνα: 2109210077, 6936600100

 

Ένα αμαξίδιο διασχίζει το δρόμο για να βρεθεί στη σκηνή, δυο χέρια σε θέση υπτίου ετοιμάζονται για την τελευταία διαδρομή στην πισίνα,  δυο αβέβαια πόδια έχουν βάλει σκοπό να εξομολογηθούν ένα έρωτα, τα κουρασμένα δάχτυλα 45 χρόνων γάμου καθαρίζουν το ψάρι του μεσημεριανού φαγητού, δυο κορμιά πνίγονται από πόθο, δυο μάτια γράφουν αυτά που δεν λέγονται…

Αυτά τα μικρά ξεκινήματα, αυτές τις μικρές αδιόρατες κινήσεις που μεγαλώνουν μέσα μας και μας «ψηλώνουν» παρακολουθεί η παράσταση «50μ ελεύθερο» της ομάδας ARTimeleia, σε σκηνοθεσία της Αννίτας Καπουσίζη,  που παρουσιάστηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, και τώρα επιστρέφει στο θέατρο Φούρνος για δύο μόνο παραστάσεις στις 7 και 8 Οκτωβρίου. 

Η ομάδα ARTimeleia έχει κάτι που την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες θεατρικές ομάδες της πόλης. Σε αυτή συμμετέχουν άτομα με νευρομυϊκές παθήσεις, αλλά και περιπατητικοί ηθοποιοί. Επιθυμία όμως της Αννίτας Καπουσίζη, της ψυχής της ομάδας, είναι να έρχεται κάποιος στην παράσταση χωρίς να χρειάζεται να του διευκρινίσει ότι οι άνθρωποι που παίζουν έχουν νευρομυϊκή πάθηση. «Να καταφέρουμε να γίνουμε όλοι μέρος του όλου όπως είναι η φυσική διάταξη των πραγμάτων».

Είχα τη χαρά να δω το «50μ ελεύθερο» τον περασμένο Ιούνιο. Η παράσταση της ομάδας ARTimeleia είναι σαν ένα ποίημα. Περισσότερο τη νιώθεις, παρά την κατανοείς. Σου δημιουργεί κραδασμούς. Θέλω όμως να σταθώ σε μία σκηνή της, που λειτούργησε πραγματικά αποκαλυπτικά για μένα και τη σχέση μου με το θέατρο. Σε ένα σημείο της παράστασης ένας από τους ηθοποιούς, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, που μέχρι τότε κάθεται πλάτη στο κοινό, ουσιαστικά στην πρώτη σειρά με τους θεατές, σηκώνεται και πάει και κάθεται δίπλα σε μία άλλη ηθοποιό, τη Μαριλιάνα Λυγερή, σε έναν καναπέ. Κρατάει μία ανθοδεσμή στα χέρια του. Εξαιτίας του προχωρημένου σταδίου της νευρομυϊκής πάθησης από την οποία πάσχει όταν ξεκινάει να μιλάει δεν καταλαβαίνεις τίποτα, σχεδόν ούτε μία λέξη. Και όμως, είναι σαν να τα καταλαβαίνεις όλα! 

Ήταν κάτι το μαγικό. Ήταν τέτοια η ενέργειά του, τέτοια η έκφραση του προσώπου του, τέτοια η ανάγκη του να σου μεταδώσει αυτό που άρθρωνε, που ξαφνικά νόμιζες πως ακούς την κάθε του λέξη πεντακάθαρη στα αυτιά σου. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. Δεν νομίζω ότι κανείς μας μπορεί να το κάνει. Ούτε κάποιος επαγγελματίας ηθοποιός. Και κάθισα και σκέφτηκα... Κοίτα να δεις, το θέατρο είναι κάτι πολύ περισσότερο από λόγος. Είναι έκφραση, μία πολύ σύνθετη μορφή έκφρασης που χωράει τα πάντα. Και μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε αρκεί να είναι αληθινός. Να βρει την αλήθεια του. Να μην καμώνεται. Είναι τρομακτικό και άκρως σκοταδιστικό που τόσα χρόνια όλα αυτά τα παιδιά είναι εξορισμένα από τις δραματικές σχολές. Νομίζω ότι έχουμε χάσει σκηνές ανθολογίας στο θέατρο μας. Όπως αυτή. Μακάρι να τη δείτε αυτή την παράσταση.

 Μπορείτε να διαβάσετε εδώ τη συνέντευξη της Αννίτας Καπουσίδης στη Δημήτρη Χαλιώτη. 

Info παράστασης:

Σκηνοθεσία: Αννίτα Καπουσίζη

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαίρη Κωνσταντινίδου

Παίζουν: Δημήτρης Αγγελόπουλος, Φανή Ζαφειροπούλου, Κόνυ Ζήκου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Γιώργος Σταυριανός.

Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Νίκος Συμβουλίδης

Ζωντανή λήψη:Ζαφείρης Χαϊτίδης

Επιμέλεια βίντεο: Κυρηναίος Παπαδημάτος

Φωτογραφίες παράστασης: Αντώνης Προβιάς

 

Παραστάσεις: 7 & 8 Οκτωβρίου

 

Θέατρο ‘ΦΟΥΡΝΟΣ’

 Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα

Τηλ. Κρατήσεων: 2106460748

Τιμές εισιτηρίου: 10ευρώ, 5ευρώ (μειωμένο)

 

Το MDA HELLAS και η θεατρική ομάδα ARTimeleia παρουσιάζουν την παράσταση:  ‘50μ ελεύθερο’

Ποια η διαφορά ανάμεσα σε δυο μάτια που βλέπουν και δυο μάτια που γράφουν;

Δυο πόδια που περπατούν στο δρόμο και τέσσερις ρόδες που τον διασχίζουν;

‘Για την παραγωγή της οικειοθελούς κίνησης, πρέπει να δοθεί εντολή από τα κινητικά κέντρα του στελέχους και του φλοιού του εγκεφάλου. Επιπλοκές στη μεταφορά της εντολής αυτής μέσω των κινητικών νευρώνων στους μύες, οδηγούν στη μη δυνατή εκτέλεσή της. Η κίνηση όμως με την έννοια της πρόσληψης και της πρόθεσης έχει ήδη υπάρξει.’

Μια παράσταση για τις αποστάσεις και τις διαδρομές που διατρέχουν τις ζωές μας.

Σκηνοθεσία: Αννίτα Καπουσίζη

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαίρη Κωνσταντινίδου

Παίζουν: Δημήτρης Αγγελόπουλος, Φανή Ζαφειροπούλου, Κόνυ Ζήκου, Στέλιος Κυμπουρόπουλος, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Γιώργος Σταυριανός.

Φωτισμοί: Αποστόλης Τσατσάκος

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Νίκος Συμβουλίδης

Επιμέλεια βίντεο: Κυρηναίος Παπαδημάτος

Ζωντανή λήψη: Ζαφείρης Χαϊτίδης

Βιντεοσκόπηση παράστασης: Ζαφείρης Χαϊτίδης, Κυρηναίος Παπαδημάτος

Διερμηνεία νοηματικής: Ανδρονίκη Ξανθοπούλου

9-10-11 Ιουνίου

Θέατρο ‘ΦΟΥΡΝΟΣ’

 Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα

Τηλ. Κρατήσεων: 2106460748

Τιμές εισιτηρίου: 10ευρώ, 5ευρώ (μειωμένο)