Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου

Έχω πάντα το CD player μου για να ακούω τις μουσικές μου.

Και πολλά βιβλία για τις μελέτες μου για την τρέχουσα παράσταση αλλά και κάποια για τα μελλοντικά σχέδια

Το πιο ωραίο καναρίνι που είχα ποτέ

Το καμαρίνι που είχα φτιάξει στο Από Μηχανής θέατρο

Για δέκα χρόνια ήταν η μαγική μου σπηλιά.

Ήταν στενό και μικρό αλλά πολύ όμορφο και φορτωμένο με ότι αγαπούσα και πέρασα μέσα σε αυτό πολύ καλές αλλά και πολύ δύσκολες στιγμές

.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει

Πάντα μου άρεσαν πολύ τα καμαρίνια του αρχαίου θεάτρου της Επιδαυρου, η πέτρινη σκάλα,η βεράντα που τα συνδέει.
Όλα είναι όπως πρέπε, μαγικά!

Την πιο ωραία ανάμνηση από καμαρίνι

Έχω παρά πολλές ωραίες αναμνήσεις από το καναρίνι του Λευτέρη Βογιατζή

Για επτά χρονιές χαιρόμουν με το τερατώδες χιούμορ του και τις ωραίες μας κουβέντες.

Το τελευταίο πράγμα κίνηση σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι

Σε κάθε παράσταση είναι η μόνο η σκέψη για το έργο αλλά κι η όλη διαδικασία των σκηνικών αντικειμένων που άλλοτε είναι απλή κι άλλοτε σύνθετη αλλά πάντα την κάνω μόνος μου για να είμαι σίγουρος ότι όλα είναι όπως πρέπει.

Το έργο του Έντουαρντ Άλμπυ «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ», πρόκειται να ανέβει στο Από Μηχανής Θέατρο από τις 15  Φεβρουαρίου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη,  με τους Άκι Βλουτή, Νίκη Παλληκαράκη, Σαράντο Γεωγλερή και Τζωρτζίνα Λιώση. 

Ένα έργο κλειστοφοβικό που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα.

Παρακολουθούμε την συνάντηση του Τζωρτζ και της Μάρθας στο σαλόνι του σπιτιού τους, στις 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα με ένα νεαρότερο ζευγάρι τον Νικ και την Χάνυ, η οποία ολοκληρώνεται την ώρα που χαράζει.

Τα πρόσωπα για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου γκρεμίζουν τους κοινωνικούς φραγμούς και ο λόγος τους γίνεται άγριος, ίσως αγοραίος, σχεδόν χυδαίος. Και αυτός αρθρώνεται από σοβαρούς, ευυπόληπτους και  ευκατάστατους πολίτες, διανοούμενους ακαδημαϊκούς χρησιμοποιώντας όμως την συνθήκη του παιχνιδιού. 

Ένα άγριο παιχνίδι στον οποίο θίγονται πολλά δίπολα. Άνδρας – γυναίκα, αγάπη - μίσος, γονιμότητα – στειρότητα, θύμα – θύτης, ιστορία - βιολογία, εκκλησία – παγανισμός. Και όλα αυτά συμβαίνουν κάτω από την επήρεια του αλκοόλ που ρέει άφθονο μέχρι το τέλος. Βασικό στοιχείο που αποκαλύπτει τα βαθύτερα ένστικτα και τα πιο βαθειά μυστικά. Βακχεύουν.

Ο Άλπμυ με έναν μαγικό τρόπο και διατηρώντας πάντα επί σκηνής σε θαυμαστή ισορροπία το χιούμορ, ενώ απλώνεται σε μια τεραστία θεματολόγια, ταυτόχρονα τοποθετεί τους ήρωες του στον κεντρικό πυρήνα, την οικογένεια και ανιχνεύει τις αναπηρίες της. Αυτός ο πυρήνας εκρήγνυται μπροστά στους θεατές, διαλύει κάθε ψευδαίσθηση, και ο ίδιος ο Άλμπυ διερωτάται πια μήπως είμαστε εμείς οι ίδιοι μάρτυρες-πιόνα σε ένα παιχνίδι που οδηγεί στο Τέλος της Δύσης και στην γέννηση μια νέας πραγματικότητας, στην οποία όμως ο άνθρωπος χάνει την ατομικότατα του και νεκρώνεται η φαντασία του μπρος στην αποκαλυπτικότητα της επιστήμης.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: 

Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη

Σκηνοθεσία:  Γιώργος Κιμούλης

Σκηνικά - Κοστούμια:  Νίκος Αναγνωστόπουλος

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Άκις Βλουτής, Νίκη Παλληκαράκη, Σαράντος Γεωγλερής, Τζωρτζίνα Λιώση