Αντιφώνηση: Έρωτας αντί Πίστης

Ο Γιάννης Σκουρλέτης μιλάει στο texnes-plus για την παράσταση της bijoux de kant «Αντιφώνηση», τον Έρωτα, το Γήρας, την Αθανασία…

Τρία χρόνια μετά το «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία» ο Γιάννης Σκουρλέτης και η bijoux de kant συναντιούνται ξανά με τον Δημήτρη Δημητριάδη, έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας. Αυτή τη φορά το ραντεβού δίνεται στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής τη Μεγάλη Τετάρτη – για μία και μοναδική παράσταση – με αφορμή το πρώτο σονέτο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.

Η «Αντιφώνηση», σε κείμενο Δημήτρη Δημητριάδη, με τον ίδιο να συνυπάρχει σκηνικά μαζί με τον Ζώη Ζούτσο, σκιαγραφεί την οδυνηρή περιπλάνηση του ανθρώπου μέσα στο φαινόμενο της ζωής και την αναμέτρηση του με το γήρας.

«Καθώς ο γηραιός θα σήπεται απ’ τους χρόνους,ο τρυφερός του διάδοχος μνημόσυνο του κάνει»

Αυτοί οι δύο στίχοι από το πρώτο σονέτο του κορυφαίου Ελισαβετιανού δημιουργού αποτελούν το σημείο εκκίνησης για την «Αντιφώνηση» του Δημητριάδη, όπως μου αποκαλύπτει ο σκηνοθέτης της παράστασης και ιδρυτής της bijoux de kant, Γιάννης Σκουρλέτης. 

«Στην εκκίνηση  της αναπόδραστης πορείας  προς την ανυπαρξία, ο γέρων ήρωας των σονέτων του Δημητριάδη αναζητά ένα αντίδοτο [κατευνασμού] στο επαχθές γήρας που τον έχει οξειδώσει» μου επισημαίνει ο Σκουρλέτης. Κι αυτό το αντίδοτο δεν είναι άλλο από τον Έρωτα. «Στο  εξιδανικευμένο πρόσωπο του  νεαρού Λυσίμαχου θα βρει ένα αντίδοτο στην μοναχική δυσβάσταχτη καθημερινότητά του».

Με όρους τελετουργίας ο Γιάννης Σκουρλέτης – από τις πλέον ενδιαφέρουσες και κατά κάποιον τρόπο αιρετικές σκηνοθετικές φωνές στη θεατρική μας σκηνή – δημιουργεί ένα θρηνητικό σύμπαν, στο οποίο συνυπάρχουν ο Έρωτας και ο Θάνατος. «Το ερωτικό πάθος που  κατακλύζει τον ήρωα καλύπτει την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης γι’ αυτό και υποκαθιστά την ιερότητα της Πίστης με αυτήν του Έρωτος και του Προσκυνήματος με αυτήν του Ασπασμού. Η προσδοκία του ανεκπλήρωτου αυτού Έρωτα παίρνει διαστάσεις εξαγνισμού αντάξιες της Ιερής Μετάληψης» μου εξηγεί.

Κάπως έτσι χαρτογραφείται μία πορεία Μαρτυρίου, που κορυφώνεται με τον επιτάφιο θρήνο, που οδηγεί και στη λύτρωση του ήρωα, η οποία έρχεται «αφού παραδώσει την φθαρτή ψυχή του στο λατρεμένο ον και απαλλαγεί  από το αιώνια γερασμένο του σώμα κερδίζοντας την μόνη δυνατή Αθανασία».

«Δείξ’ οίχτο ή φάτον πια τον κόσμο αυτόνε: ο τάφος να τον φάει κι εσύ, γραφτό ’ναι». Μ αυτή τη φράση τελειώνει το πρώτο σονέτο του Σαίξπηρ. Κάπως έτσι η «Αντιφώνηση», ως παραστασιακή απόπειρα, «διαποτίζεται από την τελετουργική  διάσταση του επιτάφιου θρήνου και στέκεται εκστατική μπροστά  στην ιερότητά του».

Μέσα από τις πολλές και πάντα ενδιαφέρουσες – φιλοσοφικά και εικαστικά – δουλειές της bijoux de kant ο Γιάννης Σκουρλέτης έχει αποδείξει ότι είναι ένας δημιουργός που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τις μεγάλες έννοιες φτιάχνοντας παραστάσεις ουσιαστικά ποιητικές, μακριά από ένα αυστηρά ρεαλιστικό σύμπαν. Η «Αντιφώνηση» θα είναι άλλη μία τέτοια εμπειρία. Μία παράσταση – τελετουργία.

 «Εσύ πώς στέκεσαι μπροστά στο Γήρας, τον Έρωτα, τον Θάνατο, την Αθανασία;» τον ρωτάω στο τέλος της κουβέντας μας. «Με το μόνο μέσο που έχω, την αγάπη» μου απαντά.

Άνοιξη ‘17

Στο πλαίσιο του αφιερώματος 

«ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ στην νέα ΣΚΗΝΗ»

Η bijoux de kant θεωρώντας τον ελισαβετιανό δημιουργό ως συνοδοιπόρο της, τον προ(σ)καλεί σε μια οδυνηρή  περιπλάνηση που πυροδότησε ο ίδιος με το πρώτο του  Σονέτο. Έχοντας ως ιχνηλάτη τον Δ. Δημητριάδη  με την «Αντιφώνησή» του, δημιουργεί ένα θρηνητικό ποιητικό σύμπαν για να διηγηθεί τη συνύπαρξη του ανθρώπινου πλάσματος με το επάρατο γήρας και την σπαρακτική αναζήτηση του αντίδοτου που θα τον λυτρώσει από το ανάλγητο μαρτύριο. Αντίδοτο που δεν είναι άλλο από τον Ιερό Έρωτα. Με όρους ιερουργίας που σχετίζονται με την Εβδομάδα των Παθών, την εθελούσια Θυσία και το Θάνατο χαρτογραφεί μια πορεία Μαρτυρίου που κορυφώνεται με τον επιτάφιο θρήνο. Η λύτρωση του ήρωα θα έρθει όταν, αφού παραδώσει την φθαρτή ψυχή του στο λατρεμένο ον ,θα απαλλαγεί  από το αιώνια γερασμένο του σώμα κερδίζοντας την μόνη δυνατή Αθανασία.  

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Συνεργάτης Σκηνοθέτης: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Επιμέλεια κίνησης: Μαριάννα Καβαλιεράτου, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης

Σύμβουλος Δραματουργίας: Ελένη Κουτσιλαίου

Φωτογραφίες: Photoharrie

Ερμηνεύουν: Θανάσης Ακοκκαλίδης, Ζώης Ζούτσος

*στην παράσταση ακούγεται η άρια “Gelido in ogni vena” από την όπερα “Farnace” του Antonio Vivaldi.

Τραγούδι : Νικόλας Σπανός, countertenor (www.nicholas-spanos.com)

Ορχήστρα : Ensemble 1756 Salzburg

Live ηχογράφηση στην Karlskirche της Βιέννης.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

(Μεγάλη) Τετάρτη 12 Απριλίου 2017 στις 21.00

Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά

Τιμές εισητηρίων: 15 ευρώ κανονικό & 10 ευρώ φοιτητικό/ ανέργων/ 65+/ ΑΜΕΑ

Προπώληση: ticketservices.gr

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής

(Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη | τηλ. 210 8217877)