Τι σε έκανε να αποδεχτείς την πρόταση και να πάρεις μέρος σε αυτό το έργο;

Είχε την καλοσύνη να με προτείνει ο Θοδωρής Βουρνάς στο θέατρο. Πήγαμε στην οντισιόν μαζί με τον κολλητό μου, τον ηθοποιό Γιώργο Γογώνη και διαβάσαμε τους δύο ρόλους του έργου, τον Ντεσουαζέλ και τον Ντεγκερσί. Η συγκινητική ιστορία του ή της Ντ’ Εόν με προβλημάτισε. Το στοιχείο που με γοήτευσε περισσότερο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος διάλεξε να είναι αυτό που είναι, πήγε κόντρα σε όλη την κυβέρνηση της Γαλλίας και υποστήριξε τις επιλογές του χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες. Στο νου μου ήρθε το ποίημα «Invictus» του William Ernest Henley. «Εγώ είμαι ο αφέντης της μοίρας μου, εγώ είμαι ο αρχηγός της ψυχής μου».

 

Υποδύομαι τον δούκα Ντεσουαζέλ (αρνητής των φύλων και αιτία όλων των δεινών μου όπως λέει και ο Ντ’ Εόν). Κατά τη γνώμη μου, είναι ο άνθρωπος – κλειδί στην ιστορία καθώς συνωμοτεί εναντίον του Ντ’ Εόν, ζηλεύει την θέση του, τον διαβάλει στον βασιλιά και χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να τον καταστρέψει.

 

Εξαιρετική! Είναι η πρώτη φορά που γνωρίζω συγγραφέα έργου στο οποίο παίζω. Συνήθως συνδιαλέγομαι με το «παιδί» που είναι το θεατρικό έργο. Γνώρισα λοιπόν τη «μητέρα»! Η συνάντηση και η συζήτηση με τον Krupiniski με βοήθησε πολύ στην κατανόηση του ρόλου μου. 

 

 

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να ορίζει τον εαυτό του. Τη διαφορετικότητα και τον έρωτα δεν τα αγγίζουν οι νόμοι, ο έρωτας υπόκειται σε άγραφους θεϊκούς νόμους. Πιστεύω ότι ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη επανάσταση γιατί δίνεις τα πάντα χωρίς να παίρνεις τίποτα πίσω. Είναι πολύ σημαντικό να εξεγείρεσαι για τα δικά σου δικαιώματα αλλά πιο σημαντικό για τα δικαιώματα των άλλων. Θέλω να αφιερώσω στους «Ντεσουαζέλ» της βουλής μας ένα στιχάκι του Θανάση Παπακωνσταντίνου: «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει».

 

Το «Ντ’ Εόν» είναι η τρίτη μου επαγγελματική παράσταση. Προηγήθηκαν το «Φάουστ» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου και «Μια ιστορία έρωτα και αναρχίας» σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά. 

 

 

 

Θα ήθελα να αναφερθώ στον δάσκαλό μου, τον κύριο Ανδρέα Μανωλικάκη. Κάποια περίοδο σκεφτόμουν αν πρέπει να συνεχίσω ή όχι το θέατρο. Εκείνος με τη στάση και τη διδασκαλία του άναψε πάλι τη φλόγα μέσα μου. Όσες δυσκολίες κι αν έρθουν στη ζωή σας, αντλήστε από αυτές υλικό ώστε να κάνετε Τέχνη. Ό, τι έχουμε είναι ο εαυτός μας. Αυτά κράτησα από τη διδασκαλία του. 

 

Ο μεγαλύτερος φίλος και ο μεγαλύτερος εχθρός του ηθοποιού είναι ο εαυτός του.

 

Μου αρέσει πολύ η μουσική, συχνάζω σε συναυλίες και live. Τον ελεύθερο χρόνο μου πηγαίνω με φίλους σε τσιπουράδικα και η ρακή ρέει άφθονη.

 

Δεν έχω προσεχή σχέδια. Θα σου πω ένα μεγάλο μου όνειρο. Πάντα ήθελα να σπουδάσω στο Actor’s Studio στην Αμερική.