Από τη Ζωή Τόλη

«Grace and Glorie», η δημοφιλής δραμεντί του Tom Ziegler, στο θέατρο Αγγέλων βήμα, παρουσιάζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας «Άβυσσος η ψυχή......».

Τη μετάφραση έκανε η Μαργαρίτα Δαλαμάγκα - Καλογήρου, τη σκηνοθεσία ο Γιάννης Λασπιάς και πρωταγωνιστούν η Αλεξάνδρα Παντελάκη και η Δώρα Χρυσικού.

Είναι από εκείνες τις θεατρικές δουλειές που όσο δύσκολα θέματα κι αν πραγματεύονται, ο θεατής νιώθει αισιόδοξος και «γεμάτος».

Θάνατος και φιλία, μία ιστορία αγάπης και παραδοχής, εστιάζει στη δύναμη της ψυχής να μην παραιτείται, στην πίστη στο ιδανικό της ζωής.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Λασπιάς στήνει μια παράσταση καλά δομημένη, με τρυφερότητα, σαρκασμό και χιούμορ. Συγκρούσεις, διαφορετικές ιδεολογικές στάσεις, ανόμοιο επίπεδο μόρφωσης, κοινές εμπειρίες πένθους, ψυχικές αλλεπάλληλες διακυμάνσεις που καταλήγουν στην πεποίθηση πως η αλήθεια είναι το γιατρικό στην άμβλυνση του πόνου, μέσα στο χρόνο.

Δύο γυναίκες, με μεγάλη ηλικιακή διαφορά, με σχεδόν ανομοιογενή βιώματα, συνομιλούν με ένα παράξενο τρόπο στην αρχή, επικοινωνούν με κάποια εμπόδια, αλλά στο τέλος συνδέονται με μία βαθιά φιλία και αγάπη.

Αυτή η αμοιβαιότητα είναι που έχει σημασία, καθώς οι αλληλομοιραζόμενες εικόνες γαληνεύουν, δείχνοντας την αξία της φιλαλληλίας και του σεβασμού.

Αυτόν τον ύμνο στην ανθρώπινη ύπαρξη, στην αγάπη με απώτερο στόχο τη συμφιλίωση με τον εαυτό μας, υπηρετεί η σκηνοθετική γεωμετρία του έργου.

Το κοινό «βλέπει» την τόσο αναγκαία αλληλοσυμπλήρωση που χρειάζονται και οι δύο ηρωίδες, για να κερδίσουν το μέτρο και την ισορροπία μέσα τους. Μυστικά αποκαλύπτονται, θεμέλια εμπιστοσύνης κτίζονται σιγά σιγά, υποχωρούν οι εντάσεις και τη θέση τους παίρνει η αποδοχή και η σύμπλευση με γνώμονα πάντα τα θετικά συναισθήματα.

Συγκίνηση, συμπόνοια, ανθρωπιά, ψυχική ευφορία, είναι μερικά από τα συναισθήματα που βιώνουν οι πρωταγωνίστριες, ένα δίδυμο ταιριαστό, η αύρα του οποίου κατακλύζει τη σκηνή.

Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι παραμένουν ο εαυτός τους μέχρι το τέλος με τις απαραίτητες βέβαια αλλαγές που προκύπτουν. Έτσι μέσα από αυτή την επώδυνη διαδικασία και αφού ακυρώνουν τις προβλέψεις όλων, παίρνουν ένα ενθουσιώδες μάθημα ζωής και αποκτούν μία πιο φρέσκια και ενθαρρυντική φιλοσοφία δράσης.

Αυτό το ταξίδι μάς παρακινεί η αβανταδόρικη προσπάθεια του Γιάννη Λασπιά και των υπολοίπων συντελεστών, να κάνουμε, αναγνωρίζοντας στην πορεία, δικές μας ανεπάρκειες, αδυναμίες και φόβους. Μπορεί να σκούγεται κάπως ηθικοπλαστικό, αλλά η όλη σκηνική «κίνηση» , δεν διέπεται από κάτι τέτοιο.

Λυρισμός, ναι, υπάρχει, χωρίς όμως να αλλοιώνεται το ρεαλιστικό κέντρο του θεατρικού.

Η επικοινωνία των δύο γυναικών, επαρκής, οι ερμηνείες μεστές, ώριμες, με χάρη και υποκριτική αυτοτέλεια.

Αλεξάνδρα Παντελάκη, δεινή ηθοποιός, χειρίζεται το λόγο με ένα δωρικό αξιοπρόσεκτο τρόπο, υποδυόμενη τη Grace που είναι ταλαιπωρημένη από την αρρώστια, αλλά δεν το βάζει κάτω. Αγωνίζεται με βάση τη βιωματική της σοφία και το ένστικτο, όπως το καλλιεργεί χρόνια τώρα σε ένα τραχύ αγροτικό περιβάλλον. Έχει λεβεντιά, ήθος και καυστικό χιούμορ, στοιχεία που θαυμάζει η Νεοϋορκέζα Glorie, η Δώρα Χρυσικού. Πρώην διευθυντικό στέλεχος μεγάλης εταιρείας, δυναμική στο παρελθόν, απογοητευμένη από μία οικογενειακή τραγωδία, γεμάτη ενοχές, βρίσκεται στο όριο της αυτοτιμωρησίας.

Η επαφή με την ηλικιωμένη αγρότισσα της αλλάζει τελείως το ρου της σκέψης και της μαθαίνει τη δύναμη της πίστης στην ελπίδα.

Εύστοχα, πειστικά και με σκηνική πληθωρικότητα ενσαρκώνεται η ηρωίδα από την συχνά χειμαρρώδη Δώρα Χρυσικού, καθώς δείχνει καθαρά την εσωτερική αγωνία, τις αντιστάσεις και την ψυχική της «αγριάδα». Βγάζει προς τα έξω τη μεταβατική συνθήκη της ζωής της, στην επαρχία, στη μέση του πουθενά, κάτι τελείως ξένο και απειλητικό για έναν άνθρωπο της μεγαλούπολης.

Η άρτια χημεία των πρωταγωνιστριών εκπέμπει γλυκύτητα και πνευματική ευεξία.

Το δυνατό / πολυσήμαντο κείμενο αποστασιοποιείται από οποιαδήποτε ηθικολογική ερμηνεία και εστιάζει στην αιώνια διαλεκτική σχέση του ατόμου με την ίδια του τη φύση. Μία φύση περίπλοκη και ιδιαίτερα σύνθετη στο σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι.

Τα όμορφα και λειτουργικά σκηνικά είναι της Αρετής Μουστάκα, τα κοστούμια της Χριστίνας Πανοπούλου, οι φωτισμοί του Βαγγέλη Μούντριχα και η μουσική επιμέλεια του σκηνοθέτη.

« Grace and Glorie», του Tom Ziegler, έργο αξιοπρεπές που ενστερνίζεται την ιδιαιτερότητα της κάθε ανθρώπινης προσωπικότητας, ως κάτι το μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Διαβάστε επίσης:

Αλεξάνδρα Παντελάκη: «Στην Ηλικία Μου, Ξαφνικά, Έγινα Η Μούσα Του Underground»

Γιάννης Λασπιάς:«Το Θέατρο Είναι Μια Επανάσταση, Αλλά Η Μεγαλύτερη Επανάσταση Είναι Να Βγεις Στους Δρόμους»

Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη

Λουίτζι Πιραντέλλο, ένα παγκόσμιο φαινόμενο δραματουργού, που άλλαξε τη ροή του θεάτρου τον 20ο αιώνα. Αμφισβητήθηκε όσο και αγαπήθηκε, όπως συμβαίνει άλλωστε με όλους όσους ταράζουν τα ήσυχα νερά μιας κοινωνίας.

Στο Θέατρο Τόπος Αλλού σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή παρακολουθήσαμε ένα αριστούργημα του, του 1917 με πρωτότυπο τίτλο È così se vi pare και απόδοση στα ελληνικά «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» (διαφορετικά κάντε ένα GOOGLE), όπου οι ήρωες αλλάζουν συνεχώς πρόσωπα προκαλώντας σύγχυση ανάμεσα στο σημαίνον και το σημαινόμενο.

Το έργο γράφτηκε εν μέσω Παγκοσμίου Πολέμου και γι’ αυτό αποτελεί αντικατοπτρισμό των αλλαγών που έφερε ο πόλεμος στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αβεβαιότητα του εγώ, ματαιότητα της ζωής, αλλαγή στην ηθική των ανθρώπων και στις αξίες τους. Ο Σικελός συγγραφέας από το Αγκριτζέντο μίλησε για τη σχετικότητα της αντικειμενικής αλήθειας ή ακόμα και για την ανυπαρξία αυτής. Στο έργο έχουμε δύο τουλάχιστον αλήθειες, αυτή της κυρίας Φρόλλα και αυτή του κύριου Πόντζα. Οι οποίοι με δυνατά εκατέροθεν επιχειρήματα καθιστούν δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψεύδους. Η οπτική που βλέπει κανείς καθετί μας οδηγεί σε άπειρες αλήθειες. Η οπτική του ίδιου του συγγραφέα στο έργο έχει τη μορφή του Λαουντίζι. Βιογραφικά στοιχεία πάντα υπάρχουν στα έργα του και το εν λόγω έργο είναι ενδεικτικό του ψυχισμού του όπως διαμορφώθηκε από την οικονομική καταστροφή που προκάλεσε μια πλημμύρα στο εργοστάσιο θείου που διατηρούσε η οικογένεια του και είχε σαν συνέπεια τον κλονισμό της υγείας της συζύγου του που την οδήγησε στην τρέλα. Στο έργο γίνεται αναφορά σε σεισμό που ρήμαξε τα πάντα στο Νότο της Ιταλίας και για ψυχικές διαταραχές, σχιζοφρένεια και διπολισμό που τόσο γοήτευαν τον Πιραντέλλο. Τα παιχνίδια του άρρωστου μυαλού ασκούσαν γοητεία και αποτελούσαν πηγή έμπνευσης του. Άλλωστε το έργο αυτό είχε σαν πηγή έμπνευσης την πραγματική ιστορία μιας οικογένειας στο Νότο σύμφωνα με την οποία ένας άντρας, η γυναίκα του και η πεθερά του έχασαν τα πάντα σε σεισμό και επικαλούνταν ιστορίες ανυπόστατες.

Ο Πιραντέλλο πίστευε στην πολλαπλότητα του εγώ και ελκυόταν από το μυστήριο της ταυτότητας των ανθρώπων, ενώ ασχολήθηκε και με την έλξη που ασκεί η ζωή των διπλανών στους ανθρώπους, στοιχείο που πραγματεύεται το έργο αυτό.

Στο χωροχρόνο μιας μίζερης επαρχιακής πόλης εισβάλλουν δύο άγνωστα πρόσωπα με μυστήρια συμπεριφορά, η κυρία Φρόλλα και ο κύριος Πόντζα και τότε αποκτά ενδιαφέρον η ανούσια ζωή των κατοίκων που με κανιβαλιστικές διαθέσεις εισβάλλουν στη ζωή δύο ανθρώπων, που προσπαθούν να μαζέψουν τα συντρίμμια τους.

Στο Θέατρο Τόπος Αλλού παρακολουθήσαμε μια ενδιαφέρουσα παράσταση από κάθε άποψη. Η οπτική του σκηνοθέτη Νίκου Καμτσή, ο οποίος εκτός από τη δραματουργική επιμέλεια, ασχολήθηκε και με το φωτισμό είναι ευφυής. Ο χωροχρόνος και η θεωρία της σχετικότητας του Αïνστάιν που ανέτρεψε το 1905 το νόμο της βαρύτητας του Νεύτωνα συνδυάζεται με μαγικό τρόπο με μια κοινωνική θεωρία σχετικότητας, αυτής του Πιραντέλλο. Κατά τον Αïνστάιν η μάζα αναγκάζει το χωροχρόνο του σύμπαντος να καμπυλώνεται. Κατά τον Πιραντέλλο οι εισβολείς Φρόλλα και Πόντζα κινούνται και καμπυλώνουν επικίνδυνα τον κοινωνικό χωροχρόνο γύρω τους. Σκηνοθετικό εύρημα εξαιρετικό με το οποίο ο Καμτσής επιχειρεί με την επιστήμη της εμπειρικής φυσικής να εξηγήσει τα ‘’ανεξήγητα’’ του κόσμου του Πιραντέλλο. Εξάλλου εύστοχη ήταν η βιντεοσκοπημένη προβολή του Αστυνόμου Τσεντούρι (Αντώνης Καφετζόπουλος) και του Νομάρχη (Πάνος Σκουρολιάκος). Ενώ οι ηλεκτρικοί γερανοί καθίσματα που συναντά το κοινό μπαίνοντας στο χώρο που κατεβαίνουν κάθε φορά που μπαίνει ένας καινούργιος επισκέπτης-ρόλος πρωτότυποι.

Ο Γιάννης Λασπιάς στο ρόλο του Λαουντίζι εύστοχος και αποτελεσματικός με εσωτερικότητα και ύφος επιστήμονα μας αρέσει πολύ.

Η Μάνια Παπαδημητρίου στο ρόλο της κυρίας Φρόλλα δίνει για άλλη μια φορά ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. Η κυρία Φρόλλα της έχει γκάμα συναισθημάτων τεράστια που δε μας αφήνει καθόλου αδιάφορους.

Ο Νίκος Καραστέργιος, σταθερός συνεργάτης του Νίκου Καμτσή και του Τόπος Αλλού, ως κύριος Πόντζα μας πείθει πως είναι μια ταραγμένη προσωπικότητα και έχει απόλυτη χημεία με την κυρία Φρόλλα. Αποτελούν ένα τέλειο δίδυμο.

Η Λαμπρινή Θάνου ως κυρία Αγκάτσι είναι εκφραστική, κωμική και καταθέτει μια υπέροχα ευθύβολη ερμηνεία.

Η Βίκη Αθανασίου στο ρόλο της κυρίας Τσίνι είναι η κωμική νότα στο έργο με άκρως ενδιαφέρουσα παρουσία.

Ο κύριος Αγκάτσι κατά κόσμον Πασχάλης Μερμιγκάκης μας πείθει ως άνθρωπος που χειραγωγείται από τους γύρω του, ακόμα και στην έκπληξη του όταν ανατρέπονται οι σταθερές του για την απόλυτη αλήθεια που τελικά δεν υπάρχει, είναι εύστοχος.

Ενώ τον καλοκουρδισμένο θίασο συμπληρώνουν οι : Άντα Κούγια ως Ντίνα Αγκάτσι, Ασημένια Παπαδοπούλου ως κυρία Σιρέλλι και ο Δημήτρης Νικολόπουλος ως κύριος Σιρέλλι.

Καλόγουστα και ευρηματικά τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μίκας Πανάγου.

Προσεγμένη και η μουσική επιλογή του Χρήστου Ξενάκη.

Μια θεατρική παράσταση προσεγμένη με έμπνευση και στυλ.

Διαβάστε επίσης: 

Αφιέρωμα Στον Λουίτζι Πιραντέλο: Πόσα Έργα Του Ανεβαίνουν Αυτή Τη Σεζόν;

Οι θεατρικές σκηνές και η Square theatre company ολοκληρώνουν μ' επιτυχία τον κύκλο των παραστάσεων της Νο 1 Ισπανικής κωμωδίας Tres του Juan Carlos Rubio σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά με τρεις τελευταίες παραστάσεις (Πέμπτη 6/4, Παρασκευή 7/4 και Σάββατο 8/4) 

Το βραβευμένο έργο που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς σε όποια χώρα του κόσμου και αν ανέβηκε, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση Δημήτρη Ψαρρά.

Υπόθεση

Τρεις καρδιακές φίλες από το σχολείο, που μόλις μπήκαν στα 40, η Ροθίο (Γεωργία Σιακαβάρα), η Νούρια (Ιωάννα Σταυροπούλου) και η Άντζελα (Δάφνη Μανούσου), βρίσκονται μετά από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια, σ’ ένα reunion με απρόβλεπτη εξέλιξη.

Μόνες και όχι τόσο ευτυχισμένες στην προσωπική τους ζωή, συνειδητοποιούν μέσα από την επανασύνδεσή τους πως οι φίλοι είναι η οικογένεια που εμείς επιλέγουμε.

Χωρίς να ‘χουν χρόνο για άλλο δράμα, αποφασίζουν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να πραγματοποιήσουν τ’ όνειρό τους : Να γίνουν και οι τρεις μητέρες , πριν να είναι πολύ αργά!

Επειδή όμως ο ιδανικός σύντροφος και πατέρας δεν έχει βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια, αποφασίζουν να βρουν οι ίδιες τον τέλειο άντρα και να τον πείσουν να τους χαρίσει μερικά… σπερματοζωάρια!

Η αναζήτηση ξεκινά και o τέλειος άντρας εντοπίζεται. Όμορφος, ψηλός, μελαχρινός, έξυπνος, ο Κάρλος (Αντώνης Βλοντάκης) έχει τον ιδανικό γενετικό συνδυασμό. Το μόνο που μένει είναι να μπορέσουν να τον πείσουν να τους δώσει τα σπερματοζωάρια του, χωρίς περαιτέρω δεσμεύσεις, ώστε να μείνουν έγκυες και οι τρεις και να μεγαλώσουν τα παιδιά οι τρεις τους σαν αδερφάκια!

 Το έργο

Ο Juan Carlos Rubio βρίσκεται μέσα στον κατάλογο με τους δέκα πιο πολυανεβασμένους συγγραφείς του διεθνούς σύγχρονου θεάτρου στις ισπανικές σκηνές, σύμφωνα με τo Ισπανικό Δίκτυο Θεάτρων (Red Española de Teatros)

Το Tres ανέβηκε για πρώτη φορά στο Σαντιάγο της Χιλής στις 21 Μαρτίου του  2005, κι από τότε έχει διαγράψει μια λαμπρή πορεία: έχει μεταφραστεί σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, βασκικά, πολωνικά, πορτογαλικά και ελληνικά) κι έχει παρασταθεί, εκτός από την Ισπανία, στο Πουέρτο Ρίκο, τις ΗΠΑ, την Κόστα Ρίκα, τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή και την Ιταλία.

Αυτή την εποχή, το “Tres” παίζεται στην Ισπανία και την Αργεντινή, ενώ για τη σεζόν 2016-2017, έχουν προγραμματιστεί παραγωγές του έργου, εκτός από την Ελλάδα, στη Βραζιλία, την Κολομβία και τη Δομινικανή Δημοκρατία.

Πρωταγωνιστούν

Ιωάννα Σταυροπούλου

Δάφνη Μανούσου

Γεωργία Σιακαβάρα

φιλική συμμετοχή

ο Αντώνης Βλοντάκης.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 

Μέχρι το Σάββατο 8 Απριλίου

Συντελεστές

Κείμενο

Χουάν Κάρλος Ρούμπιο

Μετάφραση

Δημήτρης Ψαρράς

Σκηνοθεσία

Γιάννης Λασπιάς

Σκηνογραφία

Αιμιλία Κακουριώτη

Σχεδιασμός Φωτισμού

Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Κοστούμια

Βασιλική Σύρμα

Βοηθός Σκηνοθέτη

Πάνος Κούγιας

Επιμέλεια Κίνησης

Όλγα Σπυράκη

Μουσική Επιμέλεια

Γιάννης Λασπιάς

Φωτογράφιση

Νικόλας Κομίνης

Διάρκεια : 80’ χωρίς διάλειμμα.

Η Νο1 Ισπανική κωμωδία «Tres» του Juan Carlos Rubio, σε σκηνοθεσία Γιάννη Λασπιά παρουσιάζεται από τις «Θεατρικές Σκηνές» και την «SquareTheatreCompany» στην Β΄ Σκηνή του Θεάτρου ΆΛΜΑ

Το βραβευμένο έργο που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς σε όποια χώρα του κόσμου και αν ανέβηκε, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση Δημήτρη Ψαρρά.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα είναι οι Ιωάννα Σταυροπούλου, Δάφνη Μανούσου, Γεωργία Σιακαβάρα και ο Αντώνης Βλοντάκης.

Υπόθεση

Τρεις καρδιακές φίλες από το σχολείο, που μόλις μπήκαν στα 40, η Ροθίο (Γεωργία Σιακαβάρα), η Νούρια (Ιωάννα Σταυροπούλου) και η Άντζελα (Δάφνη Μανούσου), βρίσκονται μετά από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια, σ’ ένα reunion με απρόβλεπτη εξέλιξη.

Μόνες και όχι τόσο ευτυχισμένες στην προσωπική τους ζωή, συνειδητοποιούν μέσα από την επανασύνδεσή τους πως οι φίλοι είναι η οικογένεια που εμείς επιλέγουμε.

Χωρίς να ‘χουν χρόνο για άλλο δράμα, αποφασίζουν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να πραγματοποιήσουν τ’ όνειρό τους : Να γίνουν και οι τρεις μητέρες , πριν να είναι πολύ αργά!

Επειδή όμως ο ιδανικός σύντροφος και πατέρας δεν έχει βρεθεί όλα αυτά τα χρόνια, αποφασίζουν να βρουν οι ίδιες τον τέλειο άντρα και να τον πείσουν να τους χαρίσει μερικά… σπερματοζωάρια!

Η αναζήτηση ξεκινά και o τέλειος άντρας εντοπίζεται. Όμορφος, ψηλός, μελαχρινός, έξυπνος, ο Κάρλος (Αντώνης Βλοντάκης) έχει τον ιδανικό γενετικό συνδυασμό. Το μόνο που μένει είναι να μπορέσουν να τον πείσουν να τους δώσει τα σπερματοζωάρια του, χωρίς περαιτέρω δεσμεύσεις, ώστε να μείνουν έγκυες και οι τρεις και να μεγαλώσουν τα παιδιά οι τρεις τους σαν αδερφάκια!

Το έργο

Ο Juan Carlos Rubio βρίσκεται μέσα στον κατάλογο με τους δέκα πιο πολυανεβασμένους συγγραφείς του διεθνούς σύγχρονου θεάτρου στις ισπανικές σκηνές, σύμφωνα με τo Ισπανικό Δίκτυο Θεάτρων (Red Española de Teatros)

Το Tres ανέβηκε για πρώτη φορά στο Σαντιάγο της Χιλής στις 21 Μαρτίου του  2005, κι από τότε έχει διαγράψει μια λαμπρή πορεία: έχει μεταφραστεί σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, βασκικά, πολωνικά, πορτογαλικά και ελληνικά) κι έχει παρασταθεί, εκτός από την Ισπανία, στο Πουέρτο Ρίκο, τις ΗΠΑ, την Κόστα Ρίκα, τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή και την Ιταλία.

Αυτή την εποχή, το “Tres” παίζεται στην Ισπανία και την Αργεντινή, ενώ για τη σεζόν 2016-2017, έχουν προγραμματιστεί παραγωγές του έργου, εκτός από την Ελλάδα, στη Βραζιλία, την Κολομβία και τη Δομινικανή Δημοκρατία.

Έναρξη παραστάσεων

9 Φεβρουαρίου 2017

Συντελεστές

Κείμενο

Χουάν Κάρλος Ρούμπιο

Μετάφραση

Δημήτρης Ψαρράς

Σκηνοθεσία

Γιάννης Λασπιάς

Παίζουν

Ιωάννα Σταυροπούλου, Δάφνη Μανούσου, Γεωργία Σιακαβάρα και σε ρόλο έκπληξη, φιλική συμμετοχή ο Αντώνης Βλοντάκης

Βοηθός Σκηνοθέτη

Πάνος Κούγιας

Σκηνογραφία

Αιμιλία Κακουριώτη

Σχεδιασμός Φωτισμού

Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Κοστούμια

Βασιλική Σύρμα

Επιμέλεια Κίνησης

Όλγα Σπυράκη

Μουσική Επιμέλεια

Γιάννης Λασπιάς

Δημόσιες Σχέσεις - Προβολή

Μαργαρίτα Δρούτσα

Φωτογράφιση

Νικόλας Κομίνης

Διάρκεια : 80' χωρίς διάλειμμα.

Ημέρες και Ώρες παραστάσεων (από 9/2): Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 21.00

Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό: 15 ευρώ, Μειωμένα: 12 ευρώ (Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, Πολύτεκνοι, άνω των 65), 10 ευρώ (Ανέργων)

Διάθεση εισιτηρίων

Online: www.theatrikesskines.gr, www.tickethour.com

Tηλεφωνικά μέσω Tickethour 210-8938250

Ταμείο Θεάτρου ΑΛΜΑ (17.00-21.30 εκτός Δευτέρας): Αγίου Κωνσταντίνου και Ακομινάτου 15 -17, Αθήνα

Δίκτυο Καταστημάτων ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Για ομαδικές κρατήσεις ισχύουν ειδικές τιμές. Επικοινωνία στο 2103638264 και στο ταμείο του θεάτρου.

Στο φουαγιέ του θεάτρου ΑΛΜΑ φιλοξενείται έκθεση έργων της ζωγράφου Σοφίας Καλογεροπούλου