Το Εθνικό Θέατρο για τις ανάγκες της παιδικής παράστασης που θα ανέβει τη χειμερινή περίοδο 2020-2021, σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου, αναζητά γυναίκες και άντρες επαγγελματίες ηθοποιούς, ηλικίας 20-40 ετών με ευχέρεια στο τραγούδι.

Στην ακρόαση θα κληθούν οι υποψήφιοι που θα επιλεγούν από τη σκηνοθετική ομάδα και τους καλλιτεχνικούς συνεργάτες με βάση το βιογραφικό τους σημείωμα.

Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να στείλουν το βιογραφικό τους και δύο πρόσφατες φωτογραφίες (μια ολόσωμη και μια κοντινή) αυστηρά μέχρι και την Δευτέρα 15/06/2020 ηλεκτρονικά στο email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με την ένδειξη στο θέμα του email «ΑΚΡΟΑΣΗ- ΠΑΙΔΙΚΟ 2020».

Η ενημέρωση των υποψηφίων θα γίνει αποκλειστικά μέσω email, ακόμη και σε περίπτωση αρνητικής απάντησης, μέχρι και την Παρασκευή 19/06/2020.

Οι υποψήφιοι που θα κληθούν στην ακρόαση θα πρέπει να έχουν μαζί τους τυπωμένο το βιογραφικό τους σημείωμα, δύο φωτογραφίες (μια ολόσωμη και μια κοντινή) και να φορούν άνετα ρούχα και παπούτσια. Στην Α΄ φάση της ακρόασης θα κληθούν να αυτοσχεδιάσουν υποκριτικά πάνω σε ένα κείμενο που θα τους δοθεί, να ερμηνεύσουν ένα τραγούδι της επιλογής τους, ενώ αν παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, προτείνεται να το φέρουν. Η πρώτη φάση της ακρόασης θα πραγματοποιηθεί από 22 έως και 29 Ιουνίου και η δεύτερη στις 2 και 3 Ιουλίου 2020. - Όλες οι φάσεις της ακρόασης θα πραγματοποιηθούν σε χώρους του Εθνικού Θεάτρου στους οποίους τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας και απολυμαίνονται βάσει των υγειονομικών κανόνων που έχουν εκδώσει οι αρμόδιοι φορείς. - Σε όλη τη διαδικασία της ακρόασης θα τηρηθούν αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα τήρησης αποστάσεων και αποφυγής συγχρωτισμού βάσει των οδηγιών του Ιατρού εργασίας και του Υπευθύνου Ασφαλείας του Εθνικού θεάτρου. - Η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί με προγραμματισμένα, ραντεβού ώστε να αποφευχθεί ο συνωστισμός και η ταλαιπωρία των υποψηφίων. - Οι υποψήφιοι που θα κληθούν στην ακρόαση θα πρέπει να φέρουν μαζί τους μάσκα προστασίας προσώπου.

 

Η τραγωδία του «Πέρσες», η οποία διδάχθηκε το 472 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια, είναι το παλαιότερο και μοναδικά σωζόμενο έργο με πολεμικό περιεχόμενο ‒ είχαν προηγηθεί η «Μίλητου Άλωσις» του Φρυνίχου, που του κόστισε πρόστιμο γιατί θύμιζε στους Αθηναίους «οικεία κακά», και το έργο «Φόνισσες», πάλι του Φρυνίχου, που έχει το ίδιο περιεχόμενο με τους «Πέρσες».

Το έργο του Αισχύλου είχε ανεβάσει με μεγάλη επιτυχία και ο Άρης Μπινιάρης το 2017, στα πλαίσια του  Φεστιβάλ Επιδαύρου σε μια παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου (ΘΟΚ). 

 

 

ΠΕΡΣΕΣ του Αισχύλου

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Παρασκευή 24, Σάββατο 25 και Κυριακή 26 Ιουλίου

Οι Πέρσες (472 π.Χ) είναι το παλαιότερο πλήρες δράμα που σώζεται στις μέρες μας και ταυτόχρονα ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σημαντικότερη σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Μία από τις πιο καθοριστικές μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποτελεί το θέμα της τραγωδίας του Αισχύλου, ο οποίος πήρε μέρος σ’ αυτήν.

Χωρίς θριαμβολογίες και κομπασμούς και με σεβασμό στην οδύνη των ηττημένων, ο Αισχύλος παραδίδει έναν ύμνο για την ελευθερία του ατόμου και αντιπαραθέτει τα δημοκρατικά ιδεώδη απέναντι στη δεσποτική μοναρχία και την τυφλή υποταγή στην εξουσία. Η νίκη στεφανώνει εκείνους που ακολουθούν τη σύνεση ενώ ο μηχανισμός της δικαιοσύνης τιμωρεί όποιον με οδηγό την αλαζονεία ξεπερνάει τα όρια, προσβάλλοντας με την έπαρσή του θεούς και ανθρώπους.

Υπόθεση

Στα Σούσα, την πρωτεύουσα των Περσών, οι γέροντες που έχουν μείνει στα μετόπισθεν, πιστοί φύλακες των λαμπρών ανακτόρων του Ξέρξη, ανησυχούν για το στρατό τους που έχει εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, καθώς κανένα νέο δεν έχει φτάσει για την έκβαση της πολεμικής επιχείρησης.

Οι εντυπωσιακά πολυάριθμες δυνάμεις που συνθέτουν το περσικό στράτευμα με τα ηχηρά ονόματα των αρχηγών του και τη θεόδοτη δύναμη του βασιλιά τους, δεν αρκούν για να κατευνάσουν την ανησυχία των γερόντων, που γνωρίζουν ότι το αδιαπέραστο δίκτυ της Πλάνης ξεγελάει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στο χαμό.

Η ανησυχία κορυφώνεται όταν η βασίλισσα Άτοσσα, μητέρα του αρχηγού της εκστρατείας Ξέρξη, και γυναίκα του νεκρού Δαρείου, αφηγείται το δυσοίωνο όνειρό

της: ο Ξέρξης προσπαθούσε να ζέψει στο άρμα του μια Ελληνίδα και μια Ασιάτισσα αλλά η Ελληνίδα έσπασε τα δεσμά και γκρέμισε τον βασιλιά.

Η άφιξη του λαχανιασμένου αγγελιαφόρου επιβεβαιώνει τα κακά προαισθήματα: ολόκληρος ο περσικός στρατός εξοντώθηκε. Οι Έλληνες νίκησαν.

Η διεξοδική αφήγηση της ήττας των Περσών καταλήγει στην εκτενή περιγραφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, τη φυγή του Ξέρξη και την κακή τύχη του υπόλοιπου στρατού που επιχείρησε να επιστρέψει διά ξηράς.

Το σύμβολο του ένδοξου παρελθόντος, ο βασιλιάς Δαρείος, εμφανίζεται από τον Άδη ως απάντηση στις επικλήσεις των χθόνιων δυνάμεων και τους θρήνους των Περσών. Η ερμηνεία του πεθαμένου βασιλιά για την καταστροφή, αποδίδει τις ευθύνες στην αλαζονεία του Ξέρξη και την ύβρη του απέναντι στη φύση και τους θεούς. Η άφιξη του κουρελιασμένου ηττημένου βασιλιά, σε έντονη αντίθεση με την προηγούμενη ένδοξη παρουσία του Δαρείου ολοκληρώνει την εικόνα της πανωλεθρίας. Τα εγκώμια για τα επιτεύγματα του παρελθόντος, μετατρέπονται σε θρήνους και οδυρμούς για το παρόν, και κορυφώνουν την οδύνη στο άλλοτε ένδοξο παλάτι των Περσών.

Ταυτότητα Παράστασης

Μετάφραση: Θ.Κ. Στεφανόπουλος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης

Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου

Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Διανομή (αλφαβητικά)

Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Νίκος Καραθάνος, Λυδία Κονιόρδου, Κώστας Κουτσολέλος, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας,

Λαέρτης Μαλκότσης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις.

 

Διαβάστε επίσης:

Ο Αργύρης Ξάφης Περνά Μια Περίοδο Αλλαγής Και Του Πάει Πολύ! (Συνέντευξη)

 

Μαρία Κίτσου,Μάνος Καρατζογιάννης Και Σπύρος Κυριαζόπουλος Μιλούν Και Φωτογραφίζονται "Για Την Ελένη"

 

Εθνικό Θέατρο: Χωρίς Φόβο Αλλά Με Πάθος Και Μια Νέα Θερινή Σκηνή!

 

Είδα Τους «Πέρσες» Σε Σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη Στο Ηρώδειο

 

Mε μήνυμά του στη σελίδα του στο Facebook, ο Φοίβος Δεληβοριάς, έκανε γνωστό ότι αποσύρει τη μουσική που του είχε ανατεθεί να γράψει για την παράσταση "Λυσιστράτη" που είναι στο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με χώρο διεξαγωγής την Επίδαυρο, ως απάντηση στην υπουργό πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και όσα δήλωσε εκείνη σε συνέντευξή της στην Athens Voice.

 

"ΓΙΑ ΤΗ «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» Αγαπητοί φίλοι, θέλω λίγο την προσοχή σας. Όλοι ξέρουν πόσο σημαντικό είναι για μένα -και για όλους τους συναδέλφους μου- το ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων και η ευτυχής στέγαση του ελληνικού και του ξένου ρεπερτορίου κάτω από έναν ενιαίο αυτοδιαχειριζόμενο φορέα.   Το πόσο δραματικό θα ήταν να μείνουμε χωρίς δικαιώματα εν μέσω πανδημίας, το περιέγραψα κι εδώ-και δεν το έκανα από μόνος μου, απο κάποιου τύπου μελοδραματική ή «ηρωϊκή» διάθεση.   Λόγω λοιπόν του ότι με εξέλεξαν πρόεδρο οι συνάδελφοι στην πορεία προς αυτό το σκοπό -δίνω όλο τον προσωπικό μου χρόνο τις μέρες αυτές εκεί.   Έτυχε τον χειμώνα του 2019, ο αγαπημένος φίλος Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος να μου αναθέσει τη μουσική στη «Λυσιστράτη» του Εθνικού φέτος το καλοκαίρι.Δέχτηκα με χαρά, ο θίασος και η μετάφραση- στην πρώτη μας συνάντηση τον περασμένο Φεβρουάριο- έχουν πραγματικά τη μαγεία του οράματος του σκηνοθέτη.   Με πολύ μεγάλη χαρά έμαθα πως η παραγωγή θα ανέβει κανονικά στην Επίδαυρο και με όλη μου την καρδιά σας προτρέπω να τη δείτε, θα είναι μια πολύ συγκινητική στιγμή ξανανταμώματος του ταλαιπωρημένου μας κόσμου με την αρχαία του σταθερά.   Δυστυχώς, δεν θα μπορέσω εγώ ή η μουσική μου να είμαστε εκεί. Θα έβλαπτε κάτι τέτοιο την αφοσίωσή μου τόσο στον αγώνα για τη δημιουργία της ΕΔΕΜ, αλλά και την αφοσίωσή μου στην τόσο απαιτητική αυτή μουσική εργασία.   Ενημέρωσα ήδη το Εθνικό και τον σκηνοθέτη για την απόφασή μου. Και στη «Λυσιστράτη» θα πάω πρώτος και καλύτερος-ως θεατής."

Θυμίζουμε ότι η Υπουργός είχε δηλώσει στην εν λόγω συνέντευξη: 

 

Tο Εθνικό Θέατρο και αυτή την εβδομάδα σας προσκαλεί να συντονιστείτε στην «ψηφιακή» του σκηνή για να παρακολουθήσετε τρία διαχρονικά έργα, τρεις εμβληματικές παραστάσεις, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Μένουμε σπίτι» με τον Πολιτισμό.

Το πρόγραμμα για την τρέχουσα εβδομάδα διαμορφώνεται ως εξής:

• Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου της Αλκης Ζέη, ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά παιδικά μυθιστορήματα. Παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία για δυο χρονιές στην Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Παρασκευή 8, από τις 12:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα του Σαββάτου 9 Μαϊου.

• Τίμων ο Αθηναίος του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ένα έργο-πρόκληση για τον πλούτο, το χρέος, τη φιλία, την κολακεία, τη γενναιοδωρία, την αχαριστία, διαχρονικό και πάντοτε ενοχλητικό. Παρουσιάστηκε στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.

Σάββατο 9, από τις 13:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα της Κυριακής 10 Μαΐου.

• Ο Θείος Βάνιας το κλασικό αριστούργημα του Άντον Τσέχωφ. Ενα έργο βαθιά ποιητικό, τρυφερό και ανθρώπινο, όπου η ζωή σχοινοβατεί ανάμεσα στα δράμα και την κωμωδία. Παρουσιάστηκε στην Κεντρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Κυριακή 10, από τις 14:00 το μεσημέρι, έως και την ίδια ώρα της Δευτέρας 11Μαΐου.

Οι παραπάνω παραστάσεις θα προβληθούν στο www.n-t.gr και στο www.culture.gr.

Το Εθνικό Θέατρο, στο πλαίσιο της συνεχούς ανάπτυξης ψηφιακών πρωτοβουλιών με τη φροντίδα και την αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, συνεχίζει τις διαδικτυακές προβολές σημαντικών έργων από το παγκόσμιο και ελληνικό ρεπερτόριο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά 110.00 θεατές-χρήστες από 50 χώρες παρακολούθησαν τους τρεις προηγούμενους κύκλους προβολών, πιστοί στο διαδικτυακό ραντεβού τους με το Εθνικό Θέατρο.

Το πρόγραμμα για την τρέχουσα εβδομάδα διαμορφώνεται ως εξής:

· Ο Πρίγκιπας και ο φτωχός της Τζέμα Κένεντι, βασισμένο στο έργο του Μαρκ Τουαίην, μια σύγχρονη ανάγνωση της γνωστής σε όλους μας ιστορίας, σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου.

Παρασκευή 24, από τις 12:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα του Σαββάτου 25 Απριλίου.

· Σε δεύτερη προβολή ο Συρανό ντε Μπερζεράκ, το έμμετρο αυτό αριστούργημα του Εντμόν Ροστάν, το οποίο παρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου και τον ίδιο στο ομώνυμο ρόλο.

Σάββατο 25, από τις 13:00 το μεσημέρι, έως την ίδια ώρα της Κυριακής 26 Απριλίου.

· Σε δεύτερη προβολή Του Kουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, η πάντα επίκαιρη και απολαυστική πολιτική σάτιρα, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Kυριακή 26, από τις 14:00 το μεσημέρι, έως και την ίδια ώρα της Δευτέρας 27/4.

Οι παραπάνω παραστάσεις θα προβληθούν στο www.n-t.gr και στο www.culture.gr.

Το Εθνικό Θέατρο, στο πλαίσιο των δράσεων «Μένουμε σπίτι» με τον Πολιτισμό, συνεχίζει τις διαδικτυακές προβολές σημαντικών έργων από το παγκόσμιο και Ελληνικό ρεπερτόριο, με τη φροντίδα και την αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

· Του Kουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, η πάντα επίκαιρη και απολαυστική πολιτική σάτιρα, η οποία παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2012, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Κυριακή του Πάσχα 19, από τις 14:00 το μεσημέρι, έως και την ίδια ώρα της Δευτέρας 20 Απριλίου.

H παράσταση θα προβληθεί στο www.n-t.gr και στο www.culture.gr

Το Εθνικό Θέατρο ξεκινά δωρεάν, διαδικτυακές προβολές των παραστάσεων του που διακόπηκαν λόγω των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού.   

Το πρόγραμμα ξεκινά από αύριο, Παρασκευή 3 Μαρτίου και διαμορφώνεται ως εξής: -Μάκμπεθ: κάθε Παρασκευή, 21.00, -Hotel Eternite: κάθε Κυριακή, 21.00, -Χίλιες και μία Ιστορίες (παιδικό θέατρο): κάθε Σάββατο, 17.00 και Κυριακή, 12.00. 

 Οι προβολές θα είναι δωρεάν διαθέσιμες για το κοινό, από τις σελίδες του Εθνικού Θεάτρου, του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης.   Ακόμη, το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανέλαβε τη δημιουργία πλατφόρμας διαδικτυακής προβολής του πολιτιστικού υλικού το οποίο έχει παραχθεί και παράγεται από τους εποπτευομένους φορέων του ΥΠΠΟΑ, τις εφορείες αρχαιοτήτων και τα μουσεία του. Παράλληλα, η πλατφόρμα θα ενημερώνει για την παρουσίαση πολιτιστικών δρώμενων διεθνώς.   

"Η λειτουργία της πλατφόρμας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού,  η οποία θα είναι έτοιμη πολύ σύντομα, αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα της σύγχρονης πολιτιστικής ενημέρωσης, τη δημιουργία της οποίας επέβαλε το «Μένουμε σπίτι»" αναφέρει η ανακοίνωση.

Είτε επειδή το σχολείο έκλεισε προληπτικά, είτε επειδή το παιδί μας αρρώστησε και το κρατάμε στο σπίτι για να προφυλάξουμε τα υπόλοιπα, το μόνο σίγουρο είναι, ότι αυτές τις μέρες αναζητάμε τρόπους για να γεμίσουμε δημιουργικά και ψυχαγωγικά τον ατελείωτο χρόνο που περνάμε στην… καραντίνα!

 

Στην Ιταλία, η οποία πλήττεται σημαντικά από τον κορωνοϊό και έχει θέσει το ¼ του πληθυσμού της σε καραντίνα, ο Υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Τουρισμού Dario Franceschini, ζήτησε να μεταδοθούν στην τηλεόραση περισσότερα προγράμματα με μουσική, θέατρο, τέχνη και κινηματογράφο. Με τον τρόπο αυτό, ο κόσμος που παραμένει για μέρες κλεισμένος μέσα στο σπίτι, θα έχει την δυνατότητα να ψυχαγωγείται ποιοτικά. Επιπλέον, ο υπουργός ενθάρρυνε τους καλλιτέχνες να προβάλλουν τα σόου τους στα social media.

Ακολουθώντας αυτή την ιδέα, όσοι περνάμε χρόνο με τα παιδιά στο σπίτι, μπορούμε να επισκεπτόμαστε αυτές τις μέρες τη σελίδα του Εθνικού Θεάτρου, στην οποία θα βρούμε πολλές και καλές παιδικές θεατρικές παραστάσεις των προηγούμενων ετών, σκηνοθετημένες από γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες, όπως η Κάρμεν Ρουγγέρη, η Μαριάννα Τόλη κ.α.

Επισκεφθείτε, λοιπόν, το ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου και απολαύστε την «Ωραία Κοιμωμένη» και τον «Τσάρο με τη μακριά γενειάδα» της Κάρμεν Ρουγγέρη, τον «Γύρο του Κόσμου σε 80 ημέρες» της Μαριάννας Τόλη και τον «Δον Κιχώτη» του Σταύρου Τσακίρη.

Δεκαεννέα ηθοποιοί και πέντε μουσικοί επί σκηνής ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα μιας Αθήνας που ζει στη μνήμη, μιας παλιάς Αθήνας εικόνων, προσδοκιών και ελπίδας.

Το συγγραφικό δίδυμο Μιχάλης Ρέππας - Θανάσης Παπαθανασίου επιστρέφει στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», με ένα νέο έργο ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου, σε δική τους σκηνοθεσία, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Νίκος Κυπουργός και τους στίχους των τραγουδιών η Αφροδίτη Μάνου.

Πρόκειται για ένα μουσικό έργο για όλα όσα βρίσκονται πέρα από αυτά που μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις και να κατανοήσει το μυαλό. Για τη μυστική πατρίδα όπου αγκαλιάζονται τα αντίθετα και ο πόνος συμπληρώνει τη χαρά και την ολοκληρώνει. Εκεί που το μαρτύριο και η ευτυχία γίνονται ένα στην ουτοπία του έρωτα. Αυτή τη δύσβατη Νεφελοκοκκυγία, που μόνο οι ποιητές μπορούν να την επισκέπτονται χωρίς διόδια.

Το έργο εξελίσσεται στην καρδιά της δεκαετίας του 60. Αρχίζει την άνοιξη του 1963 κι τελειώνει την άνοιξη του 1964. Μιαν εποχή που όλα έδειχναν προς ένα καλλίτερο αύριο.

Μιαν εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν πως έκλεισαν επιτέλους οι οδυνηροί λογαριασμοί της δεκαετίας του 40 αλλά την ίδια στιγμή στα έγκατα της ελληνικής κοινωνίας δούλευαν οι δυνάμεις του διχασμού. Αυτό το συλλογικό τραύμα έγινε το πλαίσιο και το θεμέλιο των 19 χαρακτήρων του έργου. Αυτό τους έδωσε φωνή και όνομα. Ο Νίκος, ο Αντώνης, ο Ιάσων, ο Ναπολέων, η Ρίτα, ο μπαμπάς, η μαμά, η θεία Τζίνα, ο θείος Στάθης, η θεία Ρενάτα, ο κύριος Ερρίκος, η κυρία Θάλεια, η εξαδέλφη Ειρήνη.... Γυναίκες με κρεπαρισμένα μαλλιά και κόκκινα νύχια. Άντρες σιωπηλοί με σκούρα κοστούμια που μυρίζουν καπνό και αβάσταχτη μελαγχολία. Και έφηβοι. Έφηβοι έκπληκτοι μπροστά στη ζωή που ξετυλίγεται ξαφνικά μπροστά τους. Έκπληκτοι από τη ζωή που εκρήγνυται βίαια μέσα τους. Έφηβοι που ψηλαφούν τις πρώτες τους πληγές.

Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Ρέππας-Θανάσης Παπαθανασίου
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Σκηνικά: Ελλη Παπαγεωργακοπούλου
Κοστούμια Εβελιν Σιούπη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Mουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθετών: Εφη Χριστοδουλοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Σωτήρης Μελανός

Διανομή (αλφαβητικά)
Θείος Κώστας: Κωνσταντίνος Γαβαλάς
Θεία Ρενάτα: Τζόυς Ευείδη
Μοσχούλα(υπηρέτρια της Θείας Τζίνας): Αναστασία Ζάχου
Κύριος Ερρίκος: Σταύρος Καραγιάννης
Κυρία Θάλεια: Ελίτα Κουνάδη
Εξάδελφος Iάσονας: Σπύρος Κυριακός
Νίκος(αδελφός τους Αντώνη): Λάμπρος Κωσταντέας
Η εξαδέλφη Ειρήνη: Εριέττα Μανούρη
Φανή(υπηρέτρια της κυρίας Θάλειας): Χρύσα Μιχαλοπούλου
Mπαμπάς Γιάννης: Μάξιμος Μουμούρης
Ζάχος(ο μπακάλης της γειτονιάς): Γιάννης Μπουραζάνας
Nαπολέων(γιος τους): Τζώρτζης Παπαδόπουλος
Μαμά Καίτη: Τζίνη Παπαδοπούλου
Αντώνης (σε μικρή ηλικία): Αρης Πλασκασοβίτης
Ρίτα(κόρη τους): Μαριαλένα Ροζάκη
Θεία Τζίνα(αδελφή της Καίτης): Εύα Σιμάτου
Μάρω(υπηρέτρια τους) : Βαγγελίνα Σκλαβενίτη
Στάθης: Πάνος Σταθακόπουλος
Αφηγητής Αντώνης: Γιώργος Τσούρμας
Μουσικοί επί σκηνής Αλέκος Βασιλάτος (Κοντραμπάσο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (Βιολί), Σοφία Ευκλείδου (Τσέλο), Κώστας Ιωαννίδης (Κλαρίνέτο, Σαφόφωνο), Θόδωρος Κοτεπάνος (Πιάνο)
Φωτογράφος παράστασης: Τάκης Διαμαντόπουλος
Πληροφορίες για τα Μ.Μ.Ε. 210.5288164-210.5288196
Υπέρτιτλοι στα Αγγλικά: κάθε Πέμπτη από τις 12 Μαρτίου

ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ», Πανεπιστημίου 48 , τηλ. 210.3305074, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), στο www.ticketservices.gr και στο tickets.public.gr

Κρατήσεις συλλόγων: 210.7001468

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30
Τετάρτη, Κυριακή στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων: 25€ (Διακεκριμένη ζώνη), 18€ (Α΄ Ζώνη), 15€ (A΄Εξώστης), 5€ (Β΄ Εξώστης)
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη: 18€ (Διακεκριμένη ζώνη), 15€ (Α΄Εξώστης)
Κάθε Παρασκευή: 18€ (Διακεκριμένη ζώνη), 13€ (Α΄και Β΄ Εξώστης)
Ειδικές τιμές: Φοιτητικό-Νεανικό 10€ (εκτός διακεκριμένης ζώνης)
Ανω 65 ετών 10€ (κάθε Τετάρτη)
Κάρτα ανεργίας 5€ (κάθε Τετάρτη και Πέμπτη)
ΑΜΕΑ 5€ και συνοδός 5€ (καθημερινά & Σαββατοκύριακο)
Πολύτεκνοι 10€ (καθημερινά & Σαββατοκύριακο)

 «Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από το να κάνεις την πλάκα σου και μερικές φορές κουράζομαι να κάνω πλάκα»

Γραμμένο πριν από μια πενταετία, το έργο της Γερμανό - Ελβετίδας δραματουργού και συγγραφέως Σιμπίλε Μπεργκ (συγγραφέας με βιβλία μεταφρασμένα σε 34 γλώσσες) είναι αδυσώπητα σύγχρονο, αφοπλίζοντας τον θεατή με την ειλικρίνεια και την αμεσότητά του. Πολύ εύστοχος είναι ο χαρακτηρισμός της συγγραφέα από το έγκυρο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, που την έχει αποκαλέσει ως: «το πιο βίαιο eye-liner της Γερμανίας».

Η Ελένη Ευθυμίου αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το «ΚΑΙ ΤΩΡΑ: Ο ΚΟΣΜΟΣ! ή Αυτό που αποκαλείτε Έξω, εμένα δεν μου λέει τίποτα» για το Εθνικό Θέατρο στη Σκηνή «Κατίνα Παξινού» του Rex. Η ταλαντούχα σκηνοθέτις, η οποία έχει θέσει τον πήχη πολύ ψηλά με τις καινοτόμες και, συγχρόνως, ευαίσθητες παρατάσεις της, προσωπικά ξεχωρίζω την τριλογία που έχει παρουσιάσει με την ομάδα Εν δυνάμει (μία κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία) αποφασίζει να παρουσιάσει τον θεατρικό μονόλογο της Μπεργκ, ως μια πολυφωνική παράσταση με οκτώ ηθοποιούς (συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας). Ένα «όλο» που θα καταλήξει στο ένα και μοναδικό «εγώ» καθιστώντας ξεκάθαρα ότι τα συναισθήματα της μοναξιάς, της απογοήτευσης και της ματαίωσης, που βιώνει η σύγχρονη γυναίκα μέσα στην απαιτητική αλλά, τελικά, απόλυτα κενή καθημερινότητά της είναι καθολικά.

Το έργο παρουσιάζει την καθημερινότητα νεαρών γυναικών, οι οποίες μέσα στη σκληρή καπιταλιστική κοινωνία έχουν να παλέψουν και με τους προσωπικούς τους δαίμονες, αδυνατούν να πιστέψουν ότι υπάρχει πραγματικός έρωτας και, παρόλο, που περιφρονούν την αγορά, ζούν πουλώντας δικά τους φάρμακα για το σεξ στο διαδίκτυο. Νιώθοντας παγιδευμένες σε έναν κόσμο που προωθεί μονάχα πλασματικές ανάγκες και ψεύτικες επιλογές, έχουν χάσει κάθε κίνητρο κι αναρωτιούνται αν υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστούν. Παράλληλα, είναι έντονο το ψυχαναλυτικό στοιχείο κι η επιρροή της οικογένειας στην ψυχοσύνθεση της ηρωίδας.

 

 

 Η Σιμπίλε Μπεργκ έχει μπολιάσει το έργο της με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, η ηρωίδα της, όπως κι εκείνη, είναι παιδί χωρισμένων γονιών με μητέρα αλκοολική. Παράλληλα, στο έργο ελοχεύει και το στοιχείο της ενοχής και της αυτοτιμωρίας ως αντίδραση στο νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον. Όλη αυτή η κατάσταση την οδηγεί σε μια βίαιη συμπεριφορά χρησιμοποιώντας, κυρίως, λεκτική βία ενάντια σ' ένα σύστημα που την έχει εγκλωβίσει. Αποδέκτης όλου αυτού του μονολόγου είναι ο Άλεξ ή Αλέξανδρος ή Αλέκος ένα πρόσωπο του οποίου την ταυτότητα μαθαίνουμε λίγο πριν το φινάλε της παράστασης.

Η σκηνοθετική επιλογή της Ελένης Ευθυμίου να μην παρουσιάσει την παράσταση, ως μονόλογο αλλά ως ένα έργο συνόλου τη δικαιώνει. Ο χορός των γυναικών λειτουργεί σαν έναν δυναμικό σύνολο ενώ, ταυτόχρονα, δίνει την ευκαιρία και σε κάθε ηθοποιό ξεχωριστά να κάνει αισθητή την παρουσία και το ταλέντο της στις σκηνές, όπου υποδύεται την κεντρική ηρωίδα. Σαν ένας χορός αρχαίας τραγωδίας, στον οποίο κάθε φορά αλλάζει ο ρόλος της κορυφαίας, δίνοντας τη σκυτάλη στην επόμενη.Όλος ο θίασος (Ελένη Ευθυμίου, Στέλλα Νούλη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Κατερίνα Παπανδρέου, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Νατάσσα Σφενδυλάκη και Αναστασία Χατζάρα) καταφέρνει, με μοναδική αμεσότητα, να επικοινωνήσει τόσο το χιούμορ, όσο και τις σκληρές αλήθειες του έργου, φέρνοντας τον θεατή αντιμέτωπο με την προσωπική του ενδοσκόπηση.Τα σκηνοθετικά ευρήματα, αν και κάποια από αυτά χιλιοειπωμένα, κεντρίζουν το ενδιαφέρον του θεατή, εξυπηρετώντας τη ροή της παράστασης, η διάρκεια της οποίας νομίζω ότι θα μπορούσε να ήταν μικρότερη. Αυτό, ίσως, ήταν και το μεγαλύτερό της μειονέκτημα, κατά τη γνώμη μου.Τα οκτώ κορίτσια εμφανίζονται ντυμένα με τις ίδιες σχολικού τύπου ποδιές (κουστούμια: Λουκία Χουλιάρα) και αποκαλύπτονται σιγά-σιγά. Η εξωτερική εμφάνιση κι οι ιδανικές αναλογίες είναι ένα από τα βασικότερα άγχη τους. «Είσαι το σώμα που δεν έχω. Θα ήθελα να είμαι μια από αυτές που βλέπω στην Τv» λέει μια από αυτές, ενώ λίγο αργότερα θα τραγουδήσουν όλες μαζί το ρεφρέν «Είμαι σαν μπόγος από φλούδες πορτοκάλι».

Η παράσταση γαργαλάει τα συναισθήματα των θεατών με πολλές εναλλαγές από το κωμικό στο δραματικό στοιχείο και μ' ένα υπέροχα εμπνευσμένο φινάλε, που συγκινεί και κλείνει το μάτι στο κοινό.Λιτά τα πολυμορφικά και λειτουργικά σκηνικά της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη, που συμπληρώνονται εικαστικά από τους φωτισμούς της ίδιας και τα live video του Δημήτρη Ζάχου. Εύστοχη και μέσα στο κλίμα του έργου η μουσική του Λευτέρη Βενιάδη (Κρουστά παίζει ζωντανά στη σκηνή ο Γιώργος Μπουκαούρης ). Πολύ καλή κι η δουλειά της Ανδρονίκης Μαραθάκη στην κίνηση, με επιρροές χιπ-χοπ και ντίσκο ξεφαντώματος.

Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση, ενός πολύ δυνατού σύγχρονου κειμένου που δικαιώνει την ύπαρξή του στο ρεπερτόριο της Πειραματικής Σκηνής, ενώ απευθύνεται, κυρίως, σε ένα γυναικείο κοινό με εύρος ηλικίας από τα mid '20s μέχρι τα late '30s, το οποίο σίγουρα θα ταυτιστεί με πολλές από τις ατάκες του, αφορά, τελικά, πολύ μεγαλύτερη μερίδα θεατών.

 

 

Κίττυ Παϊταζόγλου: «Στην Ελλάδα Τα Πράγματα Γίνονται Από Ενθουσιασμό, Λαχτάρα Και Με Πολύ Προσωπικό Κόστος»

 

Η Ελένη Ευθυμίου Και Ο Δημήτρης Ζάχος Μας Μιλούν Για Μια Σπάνια Χορωδία

Μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα του «Hotel Éternité», ο Αργύρης Ξάφης μιλά και φωτογραφίζεται για το texnes-plus.

Συνέντευξη: Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης 

 Το ραντεβού μας είναι στο φουαγιέ του Εθνικού Θεάτρου, λίγο μετά την πρόβα για τη νέα παράσταση του Γιάννη Καλαβρινού, στην οποία και πρωταγωνιστεί, το «Hotel Éternité».

Ο Αργύρης Ξάφης έχει απαχθεί και στη θέση του εμφανίζεται ένας πολύ νεότερος κι εντυπωσιακά, πιο αδύνατος άνδρας, το ίδιο χαρισματικός με εκείνον και πολύ πιο ήρεμος, όπως μου αποκαλύπτει.

Εντυπωσιασμένη, ακόμα, από την ερμηνεία του στην παράσταση «Ρίττερ, Ντένε, Φος» σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα στο Θεάτρο Τέχνης, του λέω πως για μένα ήταν, ίσως, η καλύτερη ερμηνεία του μέχρι σήμερα.

Χαμογελάει και μου απαντάει: «Οφείλεται στο έδαφος που προετοιμάζουν τα κορίτσια (Στεφανία Γουλιώτη και Λουκία Μιχαλοπούλου). Όταν τις παρακολουθείς μέσα από την κουίντα, δεν έχεις επιλογή. Λες ή θα βγω ή δεν θα βγω! Προετοιμάζουν το γήπεδο για έναν ωραίο αγώνα».

Σε λίγες μέρες, μετά το ψυχιατρείο, όπου πέρασε μεγάλο μέρος της ζωή του, ως Φος, στον ρόλο του Τόμας Μπέρνχαρντ, θα γίνει υπάλληλος σ’ ένα φανταστικό ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά και θα παλεύει με τους δαίμονες που προκαλεί ο ανελέητος χρόνος στους ανθρώπους.

 

Μείον 30 κιλά!

Αδυνάτισα με τη νηστειοθεραπεία. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος διατροφής, που σε μαθαίνει πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι με το φαγητό. Για παράδειγμα σε μαθαίνει ότι πρέπει να μασάς πολλές φορές την τροφή σου. Για να φάω κρέας θα πρέπει να μασήσω την κάθε μπουκιά 50 φορές, γι’αυτό και πλέον τρώω μια φορά την εβδομάδα. Φτάνεις στο σημείο να τρως όπως έτρωγαν παλιά οι άνθρωποι.

«Ρίττερ, Ντένε, Φος» ...για τόσο λίγο;

Όταν βρεθήκαμε με τα κορίτσια (Στεφανία Γουλιώτη, Λουκία Μιχαλοπούλου και Μαρία Πρωτόπαππα) θέλαμε να πάμε το «Ρίττερ, Ντένε, Φος» όλη τη χρονιά, αλλά η παραγωγή θεωρούσε ότι ήταν δύσκολο να πάει για ολόκληρη τη σεζόν.

Τώρα, βέβαια με την επιτυχία που σημείωσε έχουν αλλάξει γνώμη, αλλά δυστυχώς όλοι μας έχουμε κλείσει για την άλλη μισή χρονιά δουλειές.

 

 

 

Πρώτη συνεργασία με τον Γιάννη Καλαβριανό

Με τον Γιάννη (Καλαβριανό) προσπαθούμε 4-5 χρόνια να συνεργαστούμε. Όταν του έγινε η πρόταση από το Εθνικό Θέατρο να γράψει και να σκηνοθετήσει ένα έργο, πριν καν το γράψει είπαμε ότι θα δουλέψουμε μαζί! Το μόνο που μου είχε πει είναι ότι σκέφτεται κάτι σχετικά με τον χρόνο και τη φθορά που επιφέρει.

«Hotel Éternité»

Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο κείμενο, με τη γνωστή ευαισθησία της γραφής του Γιάννη, αλλά διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα, καθώς μοιάζει με θρίλερ.

Είναι ένα ξενοδοχείο στη μέση του πουθενά, στόχος του είναι να βοηθάει όσους ανθρώπους έχουν θέμα με τον χρόνο. Είτε για παράδειγμα αυτούς που θέλουν να παγώσουν τον χρόνο, γιατί είναι μια καλή περίοδος της ζωής τους, είτε εκείνους που για κάποιο λόγο έχουν περιορισμένο χρόνο ζωής (π.χ λόγω μιας αρρώστιας) θέλουν στον χρόνο που τους απομένει να ζήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Όλοι οι ρόλοι αφορούν τους ανθρώπους, οι οποίοι δουλεύουν σ’ αυτό το ξενοδοχείο και που προσπαθούν με διάφορους τρόπους να τιθασεύουν τον χρόνο, που άλλοτε τρέχει κι άλλοτε δεν κυλάει καθόλου.

 

 

 

Ο ρόλος μου

Εγώ είμαι ο εραστής και το δεξί χέρι της διευθύντριας κι ιδιοκτήτριας, η οποία έχει κληρονομήσει την επιχείρηση από τους γονείς της και τη συνεχίζει η ίδια. Ο δικός μου ρόλος είναι αυτός που φέρνει ένα κομμάτι τεχνογνωσίας στην επιχείρηση. Προσπαθεί να στηθεί όλο αυτό πιο πειστικά.

Σκέψου ότι αλλάζουμε την ημέρα με τη νύχτα, αλλάζουμε το εικοσιτετράωρο σε δωδεκάωρο, τους δημιουργούμε εμπειρίες συμπυκνωμένης ζωής κ.λ.π ανάλογα με την περίπτωσή τους. Στην παράσταση δεν βλέπουμε κανέναν από τους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Παρακολουθούμε μόνο τους ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται εκεί κι όλα όσα κάνουν για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες. Κανείς τους δεν έχει πάει να εργαστεί εκεί μόνο για βιοποριστικούς λόγους, όλοι έχουν κάτι πιο σημαντικό που τους ενώνει μ’ αυτή τη δουλειά.

Η σχέση μου με τον χρόνο

Νομίζω, ότι όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, θέλω να είναι πολύς και πολύτιμος! Τον σπαταλάω, όμως, γιατί συνεχώς όλο κάτι προκύπτει και παίρνει τη θέση κάποιου σημαντικού πράγματος. Όσο μεγαλώνεις και πατάς περισσότερο στα πόδια σου, στο κομμάτι των απαιτήσεων που μπορείς να έχεις, τόσο περισσότερο κερδίζεις χρόνο, έχοντας παράλληλα όμως έντονα την αίσθηση ότι είναι λιγότερος.

 

 

Θα ήθελα περισσότερο χρόνο για...

Διακοπές! Αυτό νιώθω ότι έχω στερηθεί κι όσο περνά ο χρόνος είναι σαν να μου το στερούν περισσότερο ή εγώ να το στερώ από τον εαυτό μου.

Δεν έχω το περιθώριο να πω ότι «Δεν θα δουλέψω μια σεζόν!»

Δεν προέρχομαι από πλούσια οικογένεια, ούτε έχω κάποια έξτρα εισοδήματα. Ζω από τη δουλειά μου. Μπορώ να μην δουλέψω κάποιους μήνες, αν μου τύχει ένα θέμα υγείας αλλά δεν μπορώ μην δουλέψω κι έτσι απλά να κάτσω να κάνω διακοπές.

Αν μπορούσα να παγώσω τον χρόνο σε μια περίοδο...

Αν ήξερα ότι έχω παγώσει σε μια εποχή και δεν θα μπορούσα να φύγω από αυτή δεν θα ήθελα να το κάνω! Πιστεύω ότι αν γνώριζα κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσα ποτέ να το χαρώ!

 

 

Αυτή την περίοδο...

Χαίρομαι που έχω μια τάση μεγάλης αλλαγής στη ζωή μου. Έχω ανάγκη από πράγματα που δεν τα έχω δοκιμάσει και με προκαλούν πολύ να τα κάνω. Από καινούργια κείμενα και συνεργασίες ή στις υπάρχουσες πράγματα που δεν έχουμε ξανακάνει, όπως τώρα με τους ΠΥΡ, που ετοιμάζουμε ένα καινούργιο εκπληκτικό έργο, το «Μάκιναλ» της Σόφι Τρέντγουελ. Τελείωσα τη μετάφραση, η οποία ήταν ιδιαίτερα απαιτητική. Σκέψου, ότι πέρσι με τις επιχορηγήσεις είχα μεταφράσει ένα-δύο κομμάτια και μου πήρε τόσους μήνες να την ολοκληρώσω! Είναι ένα έργο με εννέα σκηνές στο σύνολό του. Μπορεί να υπάρχει μια σκηνή δικαστηρίου, η οποία να είναι 15 σελίδες, να παίζουν είκοσι άτομα κι ο καθένας να πετάει μια λέξη και εσύ να πρέπει να το μεταφράσεις μ’ έναν τρόπο, ώστε να μην είναι τεχνική μετάφραση, αλλά θεατρική!

ΠΥΡ, η ομάδα μου

Πέρσι κάναμε την «Ορέστεια», που δεν ήταν στα πλάνα μας, αλλά επιλέχθηκε η Ιώ Βουλγαράκη να σκηνοθετήσει και δουλέψαμε όλοι σαν ομάδα. Η τελευταία παράσταση «Μόλλυ Σουήνη» έγινε πριν δύο χρόνια, απλά πήγε για 2η χρονιά επανάληψη. Η προηγούμενη ήταν η «Άφιξις» πριν ενάμιση χρόνο κι η «Μισσαλοδοξία» πριν δύο χρόνια. Ουσιαστικά έχουμε κάνει πέντε δουλειές από το 2012 μέχρι σήμερα.

Είχαμε πει από την αρχή ότι είναι ζητούμενο αυτής της ομάδας να μην υπάρχει η αίσθηση της εξάρτησης μεταξύ μας, ώστε όσο είμαστε να είμαστε, επειδή θέλουμε να είμαστε ομάδα και όχι επειδή δεν έχουμε άλλη πρόταση, που και αυτό είναι πολύ ανθρώπινο και το καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να το ξεπεράσεις για να είσαι ενεργός καλλιτεχνικά. Δεν μπορείς να βασίσεις μια μακροχρόνια συνεργασία στην εξάρτηση, γιατί δημιουργεί προβλήματα.

Το κριτήριό μου για να πω «ναι» σε μια συνεργασία είναι...

Το ένστικτό μου! Σκέψου ότι και τώρα με το «Hotel Éternité» δεν υπήρχε έργο όταν μου έκανε την πρόταση ο Γιάννης (Καλαβριανός).

 

 

 

Μας κυνηγούν οι «Άγριες Μέλισσες»...

Είναι απλοικό να πούμε ότι ο κόσμος δεν πάει θέατρο, γιατί παρακολουθεί τη σειρά. Ο κόσμος βλέπει τις «Άγριες Μέλισσες» αλλά το κάνει για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, γιατί δεν έχει χρήματα για να βγει κι η σειρά είναι δωρεάν, τις βλέπει γιατί είναι σίγουρα καλύτερες από το μηδέν που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια κι επειδή, επιτέλους, βλέπει πολύ καλούς ηθοποιούς! Όλοι λένε «Πού ήταν αυτοί οι ηθοποιοί τόσα χρόνια!» κι εμείς λέμε ότι «Εδώ, είμαστε και δουλεύουμε τόσα χρόνια!». Δεν είναι μόνο ότι είναι πλούσια παραγωγή, είναι ότι και το κοινό δεν είναι πλούσιο και πολλές φορές δεν έχει και διάθεση να βγει έξω. Το είδαμε αυτό και στην αγορά την άσχετη με το θέατρο που έπεσε 20-30%...Οι άνθρωποι δεν βγήκαν να ψωνίσουν! Θέατρο θα πάνε; Αν και θέατρο θα έπρεπε να πάνε...Παρ’ όλα αυτά, καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό που συμβαίνει. Το βλέπω και με την οικογένειά μου και τους γύρω μου, ζορίζονται οι άνθρωποι και χρειάζονται εμψύχωση!

Υπερπληθώρα ηθοποιών

Το πρόβλημα ξεκινάει από το ίδιο το σύστημα, που έχει δημιουργήσει μια παραγωγή 600-700 ηθοποιών κάθε χρόνο κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να εργαστούν. Οι αντίστοιχες πληθυσμιακά χώρες του πλανήτη βγάζουν, το πολύ, 60 ηθοποιούς κάθε χρόνο. Όσο καλλιτεχνικός λαός και να είμαστε, που είμαστε, υπάρχει ένας μηχανισμός εκμετάλλευσης των ανθρώπων που λέει: «Εφόσον μπορείς να κάνεις τον άλλον να γελάει μ’ ένα ανέκδοτο μπορείς να γίνεις ηθοποιός και δεν χρειάζεται να σπουδάσεις κάτι ιδιαίτερο. Θα βγεις και θα έχεις δουλειά».

Έτσι έχουμε φτάσει τις 1.800 με 2.000 παραστάσεις τον χρόνο και το κοινό έχει σαστίσει και δεν ξέρει που να κατευθυνθεί. Αυτό είναι ένα ντόμινο πολλών πραγμάτων κι η ευθύνη των καλλιτεχνών αφορά στη διεκδίκηση της αξίας της δουλειάς τους. Οι ηθοποιοί, σήμερα, πληρώνουν για να παίξουν, αυτό δεν εκτιμάται από το κοινό. Αντίθετα θα πρέπει να διεκδικήσουν αμειβόμενοι να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους.

ΣΕΗ

Ήμουν τέσσερα χρόνια στο ΣΕΗ και μάλιστα πολύ ενεργό μέλος. Επειδή, όμως, δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου κλάδος, απογοητεύτηκα και τα παράτησα. Ασχολήθηκα με τις διεθνείς σχέσεις και προσπάθησα να καταλάβω, γιατί σ’ αντίθεση με το εξωτερικό, δεν έχουμε μηχανισμούς που να δουλεύουν έτσι, ώστε κι όλοι να πληρώνονται και το κοινό να απολαμβάνει γεμάτες παραγωγές. Δυστυχώς, το πρόβλημα ξεκινάει από τις δραματικές σχολές κι από το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα φίλτρο για το ποιος μπορεί να ανοίξει μια σχολή και ποιος μπορεί να διδάξει σ’ αυτήν.

 

 

Οι μαθητές μου

Αυτό που ξεκίνησα εγώ στην σχολή, γεγονός που συμβαίνει χρόνια στις σχολές του εξωτερικού, είναι ότι αναλαμβάνω ένα έτος από την αρχή, από τις εισαγωγικές εξετάσεις. Διαλέγω, δηλαδή, την ομάδα που θα περάσει στη σχολή και δουλεύω με τα παιδιά, μέχρι να αποφοιτήσουν στο τέταρτο έτος.

Επιπλέον, είμαι υπεύθυνος για όλο το πρόγραμμα σπουδών τους: από τη δραματουργία μέχρι την ξιφασκία. Μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν κάπου να «λογοδοτήσουν» για την πρόοδό τους, αλλά και τον φόβο ότι θα κοπούν. Γιατί κόβονται οι μαθητές στο Ωδείο, δεν τελειώνουν όλοι όσοι ξεκινάνε. Σ’ αντίθεση με πολλές άλλες δραματικές σχολές, όπου οι καθηγητές αλλάζουν κάθε εξάμηνο και τα παιδιά ακούνε άλλα από τον έναν και άλλα από τον άλλον κι αποπροσανατολίζονται.

Μέχρι σήμερα έχω βγάλει δύο φουρνιές ηθοποιών κι είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτά τα παιδιά! Όλοι τους δουλεύουν.

Το Ωδείο είναι η μοναδική ελληνική δραματική σχολή που έχει μπει στον παγκόσμιο οργανισμό δραματικών σχολών. Είμαστε στις 15 καλύτερες σχολές στον κόσμο και, σήμερα, διαθέτουμε και την καλύτερα εξοπλισμένη αίθουσα black box στην Ελλάδα.

Μόνο μια οπτική του ρόλου μπορείς να κατακτήσεις....

Ούτε καν μια μεριά! Μόνο την οπτική του κάθε ηθοποιού κι αυτό είναι και το ωραίο στο θέατρο, γιατί η κάθε οπτική είναι ιδιωτική κι αποκαλύπτει στους άλλους κάτι που δεν γνώριζαν. Αν δεν υπάρχει η προσωπική οπτική του καλλιτέχνη, όλες οι ερμηνείες θα ήταν ίδιες.

Σκηνοθετώ...

Μόνο όταν ξέρω ότι αυτό το έργο δεν θα ενδιέφερε κανέναν άλλο, γι’ αυτό κι έχω σκηνοθετήσει μόνο 4 φορές στη ζωή μου. Γεγονός που θα ξανακάνω μ’ ένα εκπληκτικό κείμενο του Κρίστοφερ Μπρετ Μπέιλι, την Άνοιξη στο Skrow. Σε μια παράσταση που θα παίζουν αγαπημένοι μαθητές μου, οι οποίοι σήμερα, ήδη, ξεχωρίζουν στον χώρο κι είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτούς.

Διαφορετικά, πιστεύω ότι υπάρχουν σκηνοθέτες, οι οποίοι είναι καταπληκτικοί επαγγελματίες και ξέρουν να οργανώσουν τα πράγματα πολύ καλύτερα. Προτιμώ να δουλεύω ως ηθοποιός και να δίνω στον εαυτό μου την ελευθερία να κάνει ακόμη και λάθη.

Στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικούς σκηνοθέτες και σπουδαίους ηθοποιούς, όποιος δεν το βλέπει αυτό είναι μάλλον νοσταλγός του Rock and Roll....των παλιών εποχών!

Νοσταλγώ...

Δεν γίνεται να μην νοσταλγώ το «Αμόρε», ήταν μια μοναδική συγκυρία. Ξέρω ότι είναι ανεπιστρεπτί κι αυτό έχει γραφτεί βαθιά μέσα μου. Παρ’ όλα αυτά, θα ήμουν αχάριστος να μην πω ότι ήταν μια πολύ λαμπερή εποχή για όλους μας. Υπήρξε υπόδειγμα συνεργασίας πολλών ανθρώπων: ο τρόπος που στήριζε η μια παράσταση την άλλη ήταν μοναδικός. Ήταν όλοι για όλους, έπαιζαν δεν έπαιζαν, υπήρχε η λογική ότι όλοι έκαναν τα πάντα για να βοηθοήσουν. Υπήρχε μια μεγάλη αίσθηση ισοτιμίας, ανεξαρτήτως από τα πόσα χρόνια είχες ξεκινήσει κι αυτό οφειλόταν στον Γιάννη (Χουβαρδά), που είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια τρομερή ισορροπία μεταξύ μας.

Η νέα χρονιά σε προσωπικό επίπεδο....

Θα ήθελα επειδή είμαι σε φάση που μετακομίζω, να έχω καταφέρει να μπω στο σπίτι, που έχω σημαδέψει κι έχω βρει και μέχρι να τελειώσει η χρονιά να έχω καταφέρει να είμαι χαρούμενος μέσα σ’ αυτό το σπίτι, έχοντας καταφέρει να το στήσω όπως το φαντάζομαι.

Ακούω πάρα πολύ...

Μουσική, ατελείωτη μουσική....Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου να έχω ελεύθερο αυτό κάνω.

Μέλος μια διαφορετικής αναρχίας....με κώδικες και bitcoins

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ασχολούμαι με το bitcoin και με την έννοια της αποκέντρωσης της εξουσίας και πώς αυτό επιτυγχάνεται μέσω της τεχνολογίας. Βλέπεις τι γράφει εδώ; (μου δείχνει την μπλούζα του) Paralelni Polis, αυτό είναι μια κολλεκτίβα, που ξεκίνησε από την Πράγα και υπάρχει πίσω της μια ιδεολογία κρυπτοαναρχίας, καμία σχέση με την αναρχία που έχουμε στην Ελλάδα, γιατί το «κρύπτο» αναφέρεται στην κρυπτογραφία και πως αυτή μέσω της ιδιωτηκότητας και του κώδικα μπορούν να συμβαίνουν πράγματα, χωρίς να χρειάζονται την παρέμβαση της κεντρικής εξουσίας ή κάποιου άλλου μεσάζοντα. Υπάρχει, πλέον, κώδικας που δεν χρειάζεται την τράπεζα για τις συναλλαγές μας ή όποιον άλλον μεσάζοντα, όπως για παράδειγμα έναν δικηγόρο.

*Ακολουθεί αναλυτικό παράδειγμα συναλλαγής με bitcoins για να κατανοήσει η ανίδεη δημοσιογράφος. Τελικά ο Αργύρης είναι καλός δάσκαλος.

 

 

«Hotel Éternité» του Γιάννη Καλαβριανού από 18/1/2020 στη σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου.

Σκηνθεσία: Γιάννης Καλαβριάνος

Παίζουν οι: Δέσποινα Γιαννοπούλου , Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Κατσιαδάκη, Χρήστος Κραγιόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Χριστίνα Μαξούρη, Αλεξία Μπεζίκη, Αργύρης Ξάφης.

 

«Έτσι πεθαίνουμε» του Κρίστοφερ Μπρετ Μπέιλι από 24/4/2020 στο Skrow

Σκηνοθεσία: Αργύρης Ξάφης

Παίζουν: Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Μαρία Δαμασιώτη, Ιώκο Ιωάννης Κοτίδης, Γιώργος Δικαίος, Μαίρη Μηνά,Βασίλης Ντάρμας, Ανδρέας Παπανικόλας

«Μάκιναλ» της Σόφι Τρέντγουελ από την Ομάδα ΠΥΡ από 27/4/2020 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη

Παίζουν: Δέσποινα Κούρτη, Αργύρης Ξάφης, Κώστας Κορωναίος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Αμαλία Καβάλη, Μάνος Κοντός

 

Διαβάστε επίσης:

 

Στεφανία Γουλιώτη: «Στις Πρόβες Διαλύομαι Γνωρίζοντας Τον Εαυτό Μου»

 

Η Μαρία Πρωτόπαππα Δεν Έγινε Γιατρός Και Υπήρξαν Φορές Που Το Μετάνιωσε (Συνέντευξη)

 

Η Λουκία Μιχαλοπούλου Έγινε Ηθοποιός, Γιατί Ονειρευόταν Να Παίξει Στην Επίδαυρο (Συνέντευξη) 

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Για πρώτη φορά στο Εθνικό και μάλιστα σε καινούργια μετάφραση παρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο «Το καινούργιο σπίτι» του Κάρλο Γκολντόνι από τους Bijoux de Kant. 

Πρεμιέρα έκανε την προηγούμενη εβδομάδα στην σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη/Ρεξ η παράσταση «Το Καινούργιο Σπίτι» σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη. Το έργο «La casa nova» γραμμένο στην βενετσιάνικη διάλεκτο από τον Carlo Coldoni ανέβηκε για πρώτη φορά στην σκηνή το 1760, ενώ στην χώρα μας έχει κάνει μια μικρή διαδρομή. Στο ΚΘΒΕ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1994 σε μετάφραση της Τζένης Μαστοράκη και σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Στο Εθνικό Θέατρο τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για το «βάφτισμα» του πυρός, κι αυτό οφείλεται στην ιδιαίτερα δραστήρια δραματολόγο του, Ειρήνη Μουντράκη που μετέφρασε το έργο.

Για τους γνώστες των θεατρικών πραγμάτων, η Ειρήνη Μουντράκη δεν είναι μια κοινή θεατρολόγος. Από τη μία έχει μια οργανική θέση στο Εθνικό Θέατρο κι από την άλλη μελετά αδιάκοπα θεατρικά έργα, κλασσικούς συγγραφείς αλλά και τις νέες τάσεις στο εγχώριο θέατρο. Πρόσφατα έφερε εις πέρας τη διδακτορική της διατριβή στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Αυτή η εργασία, οδήγησε στην πρόσφατη πλούσια έκδοση με τίτλο «Carlo Goldoni. Η ζωή, το έργο του και η πρόσληψή του στην Ελλάδα», από τις Εκδόσεις Αιγόκερως. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως είναι μια πολύ ελκυστική συγκυρία, που ανεβαίνει φέτος για πρώτη φορά «Το καινούργιο σπίτι» του Γκολντόνι, συνεχίζοντας την μακρά παραστασιογραφία  του Ιταλού κωμωδιογράφου στη χώρα μας.

 

Οι φρεσκοπαντρεμένοι Αντζολέτο και Καικίλια ετοιμάζουν το καινούργιο τους σπίτι. Η Καικίλια είναι ιδιότροπη, αγαπά την πολυτέλεια και την κομψότητα. Ο Αντζολέτο είναι ερωτευμένος και άφραγκος, ανίκανος να αντισταθεί στις απαιτήσεις της. Μια φρενήρης κινητικότητα ζωντανεύει τον μικρόκοσμό τους αποκαλύπτοντας τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής του Γκολντόνι.
Η επιλογή του έργου –αν και όχι τόσο γνωστό- είναι ιδιαίτερα εύστοχη, αφού καυτηριάζει την τάση για τρυφή και ακριβή ζωή, χωρίς σύνεση και οικονομία. Ο Αντζολέτο φαίνεται να μην υπολογίζει το χρήμα και να μην έχει έγνοιες ζώντας ευθυνόφοβα, οκνηρά και «επιδεικτικά» τη ζωή του. Οι εύκολες ταυτίσεις με την σημερινή εποχή της oικονομικής κρίσης, δεν στερούν καθόλου από το έργο την ανεμελιά του, τον εύθυμο χαρακτήρα και τον εξαιρετικό ρυθμό κι αυτό οφείλεται κατεξοχήν στη μετάφρασή του, και στην οικουμενική δυναμική της κλασσικής ιταλικής κωμωδίας. Φέτος μάλιστα, τυγχάνει αμφότερες οι κρατικές σκηνές μας, να έχουν στο ρεπερτόριό τους έργα του Γκολντόνι, αφού πέρα από το «Καινούργιο Σπίτι» του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν το διασημότερο «Υπηρέτης Δύο Αφεντάδων» σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα στο ΚΘΒΕ.

 

Η παράσταση

Η νέα δουλειά των Bijoux de Kant στο Εθνικό Θέατρο καταθέτει μια καθαρή αισθητική πρόταση για την πρόσληψη της κωμωδίας του Γκολντόνι. Η βασική ιδέα της σκηνοθεσίας του, είναι η αποδόμηση της κλασσικής τυποποιημένης σωματικής παρτιτούρας/εκφραστικής ταυτότητας των χαρακτήρων του έργου κι η σύνθεση νέων βασισμένων σε διάφορες τάσεις από την ποπ κουλτούρα από το ’50 και μετά. Έτσι ο κάθε ηθοποιός της παράστασης «παίζει» μ’ έναν άλλο τύπο, συνομιλώντας με τον πυρήνα του ρόλου τους.
Ξεκινώντας η παράσταση, αυτό που αιχμαλωτίζει τον θεατή είναι το εντυπωσιακό σκηνικό του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη που θυμίζει νεοκλασσικό μνημειώδες κτίσμα. Στο κέντρο του σκηνικού δεσπόζει το άγαλμα ενός αγγέλου που είναι «κλεμμένος» από το γλυπτό του κυπριακής καταγωγής γλύπτη Θωμά Θωμόπουλου στην Πλατεία Καρύτση, μπροστά από το κτίριο της Παλιάς Βουλής. Οι ασπρόμαυρες πλάκες στο δάπεδο του σκηνικού θυμίζουν τα μαρμάρινα δάπεδα των πολυτελών κτισμάτων, ενώ η αίσθηση των «διαπεραστικών» τοίχων του σπιτιού συνάδει άριστα με το ύφος των κωμωδιών του Γκολντόνι.  

Αυτό που ξενίζει ωστόσο –ήδη από τις φωτογραφίες της παράστασης (Πάτροκλος Σκαφίδας)- είναι τα κοστούμια της παράστασης που φαινομενικά δεν έχουν κάποια σύνδεση μεταξύ τους. Ο Κωνσταντίνος Σκουρλέτης φοράει στους ηθοποιούς μια πολύ έντονη φυσιογνωμία, ή για να μιλήσουμε με όρους δραματουργικούς, έναν «τύπο».

Έτσι, η Λουτσέττα (Στέλλα Βιογιατζάκη) παρουσιάζεται ντυμένη ως Sailor Moon, η Καικιλία (Εύη Σαουλίδου) ως Μαρία Αντουανέτα, η Μενεγκίνα (Ιωάννα Κολλιοπούλου) ως disco girl, o Σιγκουάλντο (Αντώνης Γκρίτσης) ως ποπ ροκ θρύλος κ.ά. Όπως γίνεται αισθητό, τα κοστούμια αυτά φέρουν μια συγκεκριμένη σημειολογία στην κίνηση και την ατμόσφαιρα της εποχής τους, κι άρα υποβάλλουν τους ηθοποιούς σε μια διαδικασία να παίζουν ταυτόχρονα και τον χαρακτήρα τους και τον τύπο του κοστουμιού τους. Στην ιδιαίτερα τυπολογία της παράστασης καθοριστικό ρόλο παίζει η κίνηση του Τάσου Καραχάλιου, ο οποίος εμφανίζεται και επί σκηνής. Αυτή η ανάγνωση είναι ιδιαίτερα εύγλωττη, και «εξηγεί» στον σύγχρονο θεατή την έννοια της κλειστής φόρμας της ιταλικής κωμωδίας, όμως νομίζω δεν καταφέρνει να «δέσει». Επιφυλάσσομαι βέβαια γιατί παρακολούθησα την παράσταση στην πρεμιέρα της.

Η παράσταση «Το καινούργιο σπίτι» αν μη τι άλλο ευτυχεί να διαθέτει πέρα από τα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια έναν εξαιρετικό θίασο με πολυσχιδείς δυνατότητες. Ο θίασος αυτός διακρίνεται για την αστείρευτη ενέργειά του και για τον αυτοσαρκασμό των χαρακτήρων που υποδύονται. Ξεχωρίζουν η Εύη Σαουλίδου και η Ιωάννα Κολιοπούλου τόσο για τους χαρακτήρες που χτίζουν όσο και τη μεταξύ τους χημεία. Πιο κοντά στον χαρακτήρα του έργου νομίζω είναι ο Θανάσης Δήμου, που με το ιδιαίτερο χιούμορ που ούτως ή άλλως διαθέτει, προκαλεί το γέλιο χωρίς να δείχνει αφελής. Είναι πολύ κοντά στον τύπου του Πανταλόνε, του τσιγκούνη γέρου, που δημιουργεί προβλήματα στους νεαρούς ερωτευμένους, αλλά στο τέλος αναγκάζεται να συναινέσει και καταλήγουμε σε happy ending.

Αυτό που ελαττώνει τη δυναμική της φόρμας της παράστασης, γιατί δεν πατάει πάνω στη δραματουργία, είναι κατά τη γνώμη μου η παρουσία των δύο βουβών σκηνικών ρόλων, των δύο πολύ γοητευτικών ανδρείκελων. Οι δύο άντρες εμφανίζονται σαν drag personas με ψηλοτάκουνα και γούνες, και περιφέρονται σε διάφορες εικόνες της παράστασης δίνοντας μια πιο queer κατεύθυνση στην παράσταση χωρίς όμως ιδιαίτερη δραματουργική βάση. Σε σημεία μάλιστα νομίζω πως επισκίαζαν τους πρωταγωνιστές της παράστασης.

Ασχέτως από τις επιφυλάξεις μου, η παράσταση των Bijoux de Kant είναι μία από τις πιο ολοκληρωμένες και «ηχηρές» και όλα κάπου δένουν και μοιράζονται φως και λάμψη. Το «Καινούργιο σπίτι» είναι μία παράσταση που αν βρει το ρυθμό της, μπορεί να συνεπάρει τους θεατές σε μία ατμόσφαιρα που είναι ήδη «εκεί».

«Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου» είναι το μότο του Εθνικού θεάτρου.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης, με την Έρι Κύργια στο πλευρό του, ξεκίνησε τη σημερινή συνέντευξη Τύπου (14/10) με μια προσωπική εξομολόγηση: «Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος,γιατί  από τη θέση αυτή, βρίκομαι στο χώρο που μεγάλωσα».Συμπληρώνοντας ότι : «Όταν ανέλαβα αυτή τη θέση, όλοι οι φίλοι μου ,και η κυρίως  η μητέρα μου, μου είπαν πού πας; Η απάντησή μου ήταν ότι δεν είμαι τρελός, αλλά στα 55 μου θέλω να προσπαθήσω να κάνω κάτι πιο χειροπιαστό».

Ο στίχος του Ανδρέα Εμπειρίκου «Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου» ήταν ένα στίχος που καθόρισε την ζωή και την καριέρα του Δημήτρη Λιγνάδη, όπως εξομολογήθηκε, γι’ αυτόν και τον επέλεξε, ως μότο για όλα τα χρόνια, που θα βρίσκεται στο τιμόνι του Εθνικού θεάτρου.

Στόχος της διεύθυνσής του, όπως είπε, είναι να διατηρήσει την έννοια του «εύρους και του βάθους», να στοχεύσει στο «όφελος και στην ωφέλεια», χωρίς να ξεχνά στιγμή την «Επιστήμη και την Τέχνη».

«Το Εθνικό Θέατρο το χρηματοδοτεί το κράτος. Οι πολίτες φορολογούνται και γι’ αυτό το Εθνικό οφείλει να κάνει επιλογές που έχουν εύρος, δηλαδή επιλογές που απευθύνονται σ’ όλο τον ελληνικό λαό. Στόχος είναι να μην μείνει έξω από τη βεντάλια του Εθνικού, ούτε ένας Έλληνας πολίτης» δήλωσε ο Δημήτρης Λιγνάδης.

Έμφαση θα δοθεί στον εκπαιδευτικό σκοπό του θεάτρου, που είναι άλλωστε γραμμένο στις αρχές του καταστατικού του Εθνικού Θεάτρου, από την πρώτη στιγμή, από την εποχή ακόμη που ήταν Βασιλικό Θέατρο. 

Ο Δημήτρης Λιγνάδης ανακοίνωσε και την απόφασή του να μετονομαστεί το ισόγειο REX, σε σκηνή «Ελένη Παπαδάκη» και η σκηνή του «REX» να παραμένει ανοιχτό, όλο το καλοκαίρι, με παραστάσεις για τους Αθηναίους αλλά και τους τουρίστες.

Στόχος είναι να παραμένει ανοιχτό και το Σχολείο της Ειρήνης Παππά, το καλοκαίρι για παραστάσεις και σεμινάρια.

Αποκάλυψε ότι έχει δώσει ήδη τα χέρια με σκηνοθέτες και έτσι τη σεζόν 2020 -2021 θα δούμε στο Εθνικό Θεάτρου τους : Δημήτρη Καμαρωτό, Δημήτρη Καρατζά, Γιώργο Κιμούλη, Ατζελα Μπρούσκου,  Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Δημήτρη Τάρλοου, Στάθη Λιβαθινό, Μάρθα Φριτζίλα και Αμαλία Μουτούση. 

«Η Πειραματική Σκηνή, στο δικό μου Εθνικό εξαπλώνεται σ’ όλες τις σκηνές και δίπλα στο όρο πειραματική θέλω να μπαίνει ο όρος ερευνητική και εκπαιδευτική. Δεν θέλω οποιαδήποτε ονοματοδοσία να μου επηρεάζει τη δράση μου», δήλωσε χαρακτηριστικά για το μέλλον της Πειραματικής Σκηνής, την οποία, ουσιαστικά, καταργεί. 

Πρώτη στην ατζέντα του Δημήτρη Λιγνάδη βρίσκεται η δραματική σχολή. Ο ίδιος τόνισε ότι ο καλλιτέχνης πάνω από όλα πρέπει να είναι: "μια καλλιτεχνική μονάδα". Παρούσα στη συνέντευξη Τύπου και η νέα διευθύντρια της σχολή του Εθνικού Θεάτρου, Δηώ Καγγελάρη.

Μια ακόμη νέα πρωτοβουλία του Εθνικού Θεάτρου θα είναι και η έκδοση κάποιων έργων, με την επιμέλεια των εκδόσεων από το ίδιο το Εθνικό Θέατρο και όχι από άλλους εκδότες, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. 

Τέλος, ο Δημήτρης Λιγνάδης μίλησε για τα οικονομικά του Εθνικού Θεάτρου, τα οποία και εξετάζει με τους συνεργάτες τους. Ο ίδιος είπε ότι "Τα χρήματα της επιχορήγησης πάνε όλα στους μισθούς των εργαζομένων και πολλές φορές δεν φτάνουν". 

Ενώ, τόνισε με νόημα για τη νέα του θέση:«Για κάποιους θα συνεχίσω να είμαι ο Μήτσος ή ο Δημητράκης ,αλλά για κάποιους άλλους θα είμαι ο Δημήτρης, σκέτο» 

Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε η Έρι Κύργια, που δήλωσε ότι «Συνεχίζουμε με το πρόγραμμα της προηγούμενης διοίκησης και πολλές επαναλήψεις αλλά και πολλές άλλες δράσεις».

 

 

 

 

 

Στο φετινό πρόγραμμα συναντάμε επαναλήψεις, τη μετακίνηση περσινών παραστάσεων της Πειραματικής σε κεντρικές σκηνές, μετακλήσεις, συνεργασίες και συμπαραγωγές, δράσεις για εφήβους. Υπεύθυνη του νεοσύστατου Μικρού Εθνικού παραμένει η Σοφία Βγενοπούλου, η οποία ήταν παρούσα στη συνέντευξη Τύπου. .

Στις επαναλήψεις θα δούμε  το περσινό «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λ. Πιραντέλο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου, την επιβαλλόμενη επανάληψη του «Ξύπνα Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά, σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, την επανάληψη του «Ο άνθρωπος που γελά» του Β. Ουγκώ, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, τη γλυκύτατη περσινή παραγωγή, κατάλληλη για μικρούς και μεγάλους, «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Κ. Ντίκενς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου.

Στις νέες παραγωγές θα δούμε τον  «Μάκβεθ» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, που θα έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, μια συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η παράσταση είχε αρχικά ανακοινωθεί ότι θα ανέβαινε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραία. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής δήλωσε ότι: «σκοπός ήταν να μην μείνει,κανείς χωρίς δουλειά»  και έτσι η παράσταση θα ανέβει τελικά, ως συμπαραγωγή με το Δημοτικό θέατρο Πειραιά.

Συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής θα είναι και τα «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ».

Την «Κυρία Μαξίμ» του Φεντώ, σε σκηνοθεσία  Θωμά Μοσχόπουλου, τη σκηνική μεταφορά του έργου της Λούλας Αναγνωστάκη «Σε σας που μας ακούτε» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αβρανά, τη νέα δουλειά του Γιάννη Καλαβριανού, την πρόταση του Γιάννη Σκουρλέτη -έκπληξη από ό,τι μας έχει συνηθίσει- για τη σκηνοθεσία της κωμωδίας του Γκολντόνι «Το καινούργιο σπίτι», το μιούζικαλ των Ρέππα-Παπαθανασίου «Φεγγάρι από χαρτί», τη συνεργασία του Ευθύμη Φιλίππου και της Αργυρώς Χιώτη για το «Νερό της Κολωνίας», τη νέα δουλειά της Ελένης Ευθυμίου στη σκηνοθεσία του «Και τώρα ο κόσμος» της Σιμπίλε Μπέργκ, μετά το -κοινώς αποδεκτό- αριστουργηματικό «Ερωτευμένα άλογα» στο πρόσφατο Φεστιβάλ Αθηνών, την παρουσία της ομάδας C for Circus στο «Love & information» της Κ. Τσέρτσιλ, τα «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ», ως συνέχεια των δύο προηγούμενων ξεχωριστών παραστάσεων, σε σκηνοθεσία αυτήν τη φορά Γιωργή Τσουρή.  Παράλληλα, συνεχίζονται οι δράσεις «Θέατρο Express» και «Οι ιστορίες καθ’ οδόν» σε λεωφορεία.

Ακυρώνονται οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου την Τετάρτη 2 Οκτωβρίου λόγω της προγραμματισμένης απεργίας της ΓΣΕΕ.

Πιο συγκεκριμένα ακυρώνονται:

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, μια παράσταση βασισμένη σε ένα θέμα του Luigi Pirandello, στην Κεντρική Σκηνή

Ξύπνα Βασίλη, του Δημήτρη Ψαθά, στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

Ο άνθρωπος που γελά μια μουσικοθεατρική σύνθεση του Θοδωρή Αμπαζή, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βικτώρ Ουγκώ, στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

Παρακαλούνται οι θεατές που έχουν ήδη προμηθευτεί εισιτήρια να προσέλθουν στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου (Τέταρτη έως Κυριακή 9:30 – 21:00) εντός δεκαήμερου για αλλαγή ή εξαργύρωση των εισιτηρίων τους ή να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 2107234567 για εισιτήρια μέσω τηλεφωνικού κέντρου και internet.

5 +1 Λόγοι Που Το «Ξύπνα Βασίλη» Είναι Η Άχαστη Παράσταση Της Σεζόν!

 

Ανακοινώθηκε το ρεπερτόριο του Εθνικού για τη χειμερινή θεατρική περίοδο 2019-2020. Τα φετινό πρόγραμμα έχει επαναλήψεις,συμπαραγωγές, μετακλήσεις, δράσεις για εφήβους, παραστάσεις στα Μ.Μ.Ε αλλά και εργαστήρια στις φυλακές. 

Άμεσος στόχος της νέας διεύθυνσης είναι, αξιοποιώντας τη δυναμική και τις κατακτήσεις του φορέα, να περάσουμε γρήγορα σε έναν γόνιμο μετασχηματισμό σε επίπεδο δομής, ρεπερτορίου και φυσιογνωμίας του Εθνικού Θεάτρου."

 

Το πρόγραμμα των παραστέων έχει ως εξής:

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

 

 

• ΑΠΟΨΕ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ Διαβάστε εδώ την κριτική της παράστασης 

μια παράσταση βασισμένη σε ένα θέμα του Λουίτζι Πιραντέλλο

και τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι

Από 18/9 έως 27/10/2019

Το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε του Λουίτζι Πιραντέλλο, η μεγάλη περσινή επιτυχία, για δεύτερη χρονιά στο Εθνικό Θέατρο.

Ένα έργο-σταθμός στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου. Μια παράσταση όπου η γραφή του Λουίτζι Πιραντέλλοσυναντάται αριστουργηματικά με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Μαυρίκιου. Μια πλειάδα εξαίρετων ηθοποιών ταυτίζονται με τους ρόλους τους προκειμένου να ζήσουν τις ζωές των χαρακτήρων που υποδύονται.

Ένας θίασος προσπαθεί να διασκευάσει σε θεατρικό έργο το διήγημα του ίδιου του Λουίτζι Πιραντέλλο «Λεονόρα, Αντίο!». Η δύναμη του δημιουργήματος έναντι του δημιουργού του είναι σχήμα ουσιώδες για την τέχνη, αλλά και για τον Λουίτζι Πιραντέλλο. Το έργο μοιάζει να γεννήθηκε για ν’ αποτυπώσει αυτή την εκρηκτική σχέση. Συμπληρώνει την τριλογία του συγγραφέα υπό τη μορφή «θεάτρου μέσα στο θέατρο» για το πλέον αγαπημένο του θέμα: τη σύγχυση της φαντασίας με την πραγματικότητα.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση -Διασκευή - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος

Πρωτότυπη Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης

Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού

Διασκευή – Προσαρμογή – Ενορχήστρωση Μουσικής: Νίκος Κυπουργός

Σχεδιασμός Ήχου - Ενορχήστρωση: Στάθης Σκουρόπουλος *

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Κίνηση - Χορογραφίες: Βάλια Παπαχρήστου

Συνεργασία στη διασκευή: Μαρία Βαρδάκα, Δημήτρης Πολυχρονιάδης

Συνεργασία στη Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας

Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός Σκηνοθέτις: Μαρία Βαρδάκα

Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά

Βοηθός Σκηνογράφου: Μαρίνα Κωνιού

Βοηθός Ενδυματολόγου: Μάριος Παναγιώτου

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος - Άγγελος Παπαδόπουλος

Διευθυντής φωτογραφίας – Ειδικά εφέ: Άγγελος Παπαδόπουλος

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

* Η σύνθεση – ενορχήστρωση μέρους της μουσικής, κυρίως για την υπόκρουση στην πρόζα, έγινε από τον Στάθη Σκουρόπουλο.

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, Μαρία Βαρδάκα, Γιάννης Βογιατζής, Δημήτρης Κακαβούλας, Δημήτρης Μαυρίκιος, Γιώργος Μπένος, Λιλή Νταλανίκα, Ράνια Οικονομίδου, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Στέφανος Παπατρέχας, Γιούλικα Σκαφιδά, Νεκτάριος Φαρμάκης, Λυδία Φωτοπούλου

Συμμετοχή από την οθόνη: Νίκος Καραθάνος

Τραγούδι live: Λιλή Νταλανίκα*

Συμμετέχουν: Γιάννης Αρτεμισιάδης, Μιχάλης Αρτεμισιάδης

και οι μικροί Βαγγέλης Λυκούδης, Στέλιος Πανταγιάς

*Τραγούδι (ηχογραφήσεις): Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Καραθάνος, Λιλή Νταλανίκα, Ράνια Οικονομίδου, Στέφανος Παπατρέχας

• ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Τσαρλς Ντίκενς

Μιούζικαλ βασισμένο στη διασκευή του Τζακ Θορν Διαβάστε εδώ την κριτική της παράστασης. 

με πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου

Από 15/11/2019 έως 12/1/2020

Η μαγεία επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο, αυτή τη φορά στην Κεντρική Σκηνή, με τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου,. Ένα μοναδικό θέαμα γιορτής και λάμψης που σαγηνεύει τις καρδιές όλων εκείνων που έχουν ακόμη τη διάθεση να βλέπουν τον κόσμο με την αθωότητα της παιδικής ψυχής. Ας αφεθούμε στο όνειρο και στη φαντασία.

Ο Εμπενέζερ Σκρουτζ είναι οπαδός της αυστηρής πειθαρχίας και της σκληρής δουλειάς. Νιώθει τουλάχιστον… αμήχανα με τις γιορτές και τις σχόλες. Τη φετινή παραμονή Χριστουγέννων, όμως, αναγκάζεται να αναθεωρήσει όσα πίστευε για τη ζωή του και για τους ανθρώπους γύρω του. Μια σειρά αναπάντεχων επισκέψεων από φαντάσματα τον παρασύρουν άλλοτε στο παρελθόν και άλλοτε στο μέλλον. Το πνεύμα των Χριστουγέννων θα συγκινήσει άραγε τον σκληρόκαρδο Σκρουτζ; Αν ναι, τότε ποιος από εμάς θα μπορούσε να του αντισταθεί;

Ταυτότητα παράστασης

Αρχική Θεατρική Διασκευή: Τζακ Θορν

Μετάφραση Αρχικής Διασκευής: Γιώργος Δεπάστας

Νέα Διασκευή: Γιάννης Μόσχος

Στίχοι Τραγουδιών: Σταύρος Σταύρου

Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος

Πρωτότυπη Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Σκηνικά - Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Αλίκη Αλεξανδράκη, Στέλλα Αντύπα, Μελίνα Βαμπούλα, Κώστας Βασαρδάνης, Θανάσης Βλαβιανός,Πάρις Θωμόπουλος,Αριάδνη Καβαλιέρου,Ευαγγελία Καρακατσάνη,Λαέρτης Μαλκότσης, Χριστίνα Μαξούρη, Ζωή Μυλωνά, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Χρήστος Στέργιογλου, Γιώργος Τζαβάρας

Μουσικοί: Γιάννης Αγγελόπουλος (ντραμς - κρουστά), Ιώ LeMoller (μπαγιάν), Θοδωρής Οικονόμου (Διεύθυνση Ορχήστρας - πιάνο), Πέτρος Σταμέλλος (ηλεκτρικό μπάσο), Δημήτρης Χουντής (Σοπράνο - Σαξόφωνο - Φλογέρες)

Χορωδοί: Ηλίας Καπάνταης, Σοφία Μάλαμα, κ.α.

ΜΑΚΒΕΘ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Σε συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Από 7/2/2020 έως 8/3/2020

Το περίφημο «καταραμένο» έργο του Σαίξπηρ, ένα «παραμύθι» για τη βία, για την ηδονή, για την εξουσία, για την τρέλα και κυρίως για τη μήτρα που τα γεννά, έρχεται στο Εθνικό Θέατρο σε μία μεγάλη συμπαραγωγή με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Γραμμένο σε μια περίοδο πολιτικής και ηθικής κρίσης αποτυπώνει τη μεγάλη τραγωδία του ανθρώπου να διακρίνει το καλό από το κακό, την επιθυμία από τον φόβο, το φως από το σκοτάδι. Το κυνήγι της εξουσίας, η ανασφάλεια και ο φόβος, μήπως αυτή χαθεί, οδηγούν στα μεγαλύτερα εγκλήματα.

Ο Μάκβεθ είναι στρατηγός στον στρατό του Σκώτου βασιλιά Ντάνκαν. Επιστρέφει νικητής και διψασμένος για εξουσία. Υποκινείται από τη σύζυγό του αλλά και από το Πεπρωμένο του. Τρεις μάγισσες του έχουν δώσει το στίγμα της μοίρας του: είναι γραπτό του να γίνει βασιλιάς. Η δίχως όριο φιλοδοξία του τον οδηγεί στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα. Ο ένας φόνος οδηγεί σε έναν επόμενο. Η πτώση θα είναι το ίδιο ηχηρή.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης

Σκηνικά – Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Μουσική: Μίνως Μάτσας

Συνεργάτις Σκηνοθέτης: Αναστασία Διαμαντοπούλου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Βασίλης Καραμπούλας, Μαρία Κίτσου, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Δημήτρης Λιγνάδης, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιώργος Μπινιάρης, Ράνια Οικονομίδου, Ορέστης Τζιόβας, κ.α.

• Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜ του Ζωρζ Φεντώ

Από 21/3/2020 έως 31/5/2020

Δαιμόνιοι σκηνικοί μηχανισμοί, πνευματώδης σάτιρα και ανθρώπινες ψυχές σε φρενήρη αγωνία, απίθανες συμπτώσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μία έκρηξη που όμως δεν θα γίνει ποτέ. Ο Ζωρζ Φεντώ, απόγονος του Μολιέρου και ανανεωτής του βωντβίλ, είναι οξυδερκής παρατηρητής της κοινωνίας και των συμπεριφορών και κυνικός σχολιαστής των κακώς κειμένων. Η κυρία του Μαξίμ, η φάρσα που γράφτηκε στο γύρισμα του αιώνα (1899) χάρισε στον συγγραφέα της έναν μοναδικό θρίαμβο δίνοντάς του τη δυνατότητα να αφοσιωθεί για ένα διάστημα στην άλλη του αγάπη, τη ζωγραφική.

Ο συντηρητικός γιατρός Πετιπόν ξυπνάει στο σπίτι του έπειτα από ένα ξενύχτι στο οποίο τον παρέσυρε ο νεαρός φίλος του Μουζικούρ. Ο ίδιος δεν θυμάται τίποτα από τη χθεσινή βραδιά όμως στο κρεβάτι του βρίσκεται μια νεαρή χορεύτρια από το «Μαξίμ». Η ζωή του σε ένα λεπτό γίνεται άνω-κάτω. Η νεαρή χορεύτρια όμως δεν λέει να φύγει από το σπίτι του, ακόμα και όταν εμφανίζεται η θρησκόληπτη σύζυγός του. Ακολουθεί ο απόλυτος πανικός!

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος

Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού

Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Κίνηση: Σοφία Πάσχου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Θανάσης Αλευράς, Αφροδίτη Αντωνάκη, Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, Ηλιάνα Γαϊτάνη, Μάνος Γαλάνης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Έμιλυ Κολιανδρή, Αυγουστίνος Κουμουλός, Πέλλα Μακροδημήτρη, Θέμης Πάνου, Άννα Πατητή, Πέτρος Σκαρμέας, Μαρία Τζάνη, Κώστας Φιλίππογλου, Γιάννης Φιλίππου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος

ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

• ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΗ του Δημήτρη Ψαθά

Από 2/10/2019 έως 5/1/2020

Η Σκηνή Νίκος Κούρκουλος ξεκινά με τη διαχρονική και οξυδερκή σάτιρα του μεγάλου Έλληνα θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Ψαθά, Ξύπνα Βασίλη - η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία την περσινή περίοδο. Ο σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης, με την ιδιόχειρη θεατρική φόρμα του, φέρνει στη σκηνή την ατμόσφαιρα των 60’s με διάθεση ευρηματική. Με ματιά σύγχρονη αποκρυπτογραφεί το ιδιότυπο ύφος του συγγραφέα που μιλά για τα «σοβαρά» μπλέκοντας το γέλιο με το σφίξιμο στο στομάχι και φωτίζει μοναδικά τη συνάφεια του έργου με το σήμερα.

Βρισκόμαστε στα γραφεία του εκδοτικού οίκου Φαρλάκου. Ο Βασίλης, συντηρητικών πολιτικών φρονημάτων, και ο Μάνος, προοδευτικών, συγκρούονται για τις συνθήκες εργασίας, αλλά και για το περιεχόμενο των βιβλίων που εκδίδονται. Σημείο αιχμής για την πνευματική διαμάχη, ο ποιητής Φανφάρας και η στρατευμένη συντηρητική ποίησή του. Πολύ γρήγορα, όμως, η τύχη τα φέρνει έτσι ώστε οι πολιτικές πεποιθήσεις των δύο συναδέλφων αλλάζουν και οι καταστάσεις που ακολουθούν δοκιμάζουν τους ήρωες. Ποιος από τους δύο θα καταφέρει να προσαρμοστεί στα ήθη και το πνεύμα της νέας εποχής;

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: ΆρηςΜπινιάρης

Διασκευή: Άρης Μπινιάρης,Θεοδώρα Καπράλου

Δραματουργική επεξεργασία:Θεοδώρα Καπράλου

Σκηνικά – Κοστούμια – Video: Πάρις Μέξης

Μουσική:Φώτης Σιώτας

Στίχοι τραγουδιών:Άρης Μπινιάρης

Φωτισμοί:Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός σκηνοθέτη:Δώρα Ξαγοράρη

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Γιώργος Γάλλος, Μαντώ Γιαννίκου, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Φοίβος Μαρκιανός, Ηλίας Μουλάς, Γιώργος Παπαγεωργίου, Στέφανος Πίττας, Λυδία Τζανουδάκη, Έλενα Τοπαλίδου

Μουσικοί επί σκηνής: Αντώνης Μαράτος, Φώτης Σιώτας

Χειρισμός κάμερας επί σκηνής: Δημήτρης Αδάμης

• ΑΝΑΘΕΣΗ / ΝΕΟ ΕΡΓΟ του Γιάννη Καλαβριανού

Από 16/01/2020 έως 12/4/2020

Το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού ανεβαίνει στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου.

Βασικοί ήρωές του είναι οκτώ εργαζόμενοι σε ένα ξενοδοχείο, όπου τίποτε δεν επιτρέπεται να παλιώσει. Η γενική διευθύντρια προσπαθεί να παγώνει τον χρόνο πιστεύοντας πως αυτό θα βοηθήσει τους πελάτες που καταλύουν εκεί να διαχειριστούν τη ζωή τους που περνά. Ή που δεν περνά.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Μποζοπούλου

Συνεργάτης στη δραματουργία: Βάνια Παπανικολάου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Δέσποινα Γιαννοπούλου , Γιώργος Γλάστρας, Μαρία Κατσιαδάκη, Χρήστος Κραγιόπουλος, Νίκος Λεκάκης, Χριστίνα Μαξούρη, Αλεξία Μπεζίκη, Αργύρης Ξάφης

• Σ΄ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ της Λούλας Αναγνωστάκη

Από 30/4/2020 έως 7/6/2020

Το Εθνικό Θέατρο τιμά τη μνήμη της Λούλας Αναγνωστάκη ανεβάζοντας ένα από τα σημαντικότερα έργα της, το Σ’ εσάς που με ακούτε σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Αβρανά. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης σε μια εποχή που το «Απολιτίκ» έχει γίνει πια μόδα, το έργο έρχεται να μας θυμίσει πως κάποτε, όχι πολύ μακριά, υπήρχαν ακόμη ιδεολογίες. Άλλωστε στην εποχή μας, η έννοια της επανάστασης έχει μάλλον πια ξεπεραστεί, όπως κι αυτή της αγίας ελληνικής οικογένειας. Και μπορεί οι έννοιες να αλλάζουν, η ανάγκη, ωστόσο, των ανθρώπων να μιλήσουν - και κυρίως να εισακουστούν - παραμένει η ίδια.

Βερολίνο. Η πόλη φλέγεται από διαδηλώσεις, επεισόδια και βία. Σε ένα μικρό δωμάτιο τα πρόσωπα παίρνουν μέρος σε μια φανταστική διαδήλωση. Ο Άγης, επίδοξος συγγραφέας, παίρνει μέρος σ' ένα φόρουμ και προτείνει στους άλλους να μιλήσουν δοκιμαστικά. Μιλάνε σ' ένα φανταστικό πλήθος, σαν να βρίσκονται σε μια γενική δοκιμή. Παρασύρονται στο «παιχνίδι» αυτό αποκαλύπτοντας τις μεγαλύτερες αλήθειες τους, αλλά και την αγωνία τους να επιβιώσουν σε έναν κόσμο εχθρικό.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς

Σκηνικά - Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου

Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης

Sound design: Κώστας Βαρυμπομπιώτης, Νίκος Μπουγιούκος

Βοηθός σκηνοθέτη: Νικήτας Αναστόπουλος

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Ιερώνυμος Καλετσάνος, Λάμπρος Κτεναβός, Αλεξάνδρος Μαυρόπουλος, Μιχάλης Μουλακάκης, Αγλαΐα Παππά, Ξένια Παυλοπούλου, Ελένη Ρουσσινού, Πηνελόπη Τσιλίκα

ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ «Μαρίκα Κοτοπούλη»

• Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΑ, μια μουσικοθεατρική σύνθεση του Θοδωρή Αμπαζή, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βικτώρ Ουγκώ  Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της παράστασης. 

Από 26/9/2019 έως 10/11/2019

Το σημαντικό έργο του Βικτώρ Ουγκώ επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» σε μια μουσικοθεατρική παράσταση υπό τη σκηνοθεσία και με την πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Αμπαζή. Ένα έργο βαθιά πολιτικό αποκαλύπτεται πίσω από ένα θυελλώδες ειδύλλιο, χάρη στην ιδιοφυή γραφή του κορυφαίου Γάλλου λογοτέχνη. Μια ερωτική υπόθεση ως αφορμή για να βρεθούμε αντιμέτωποι με την ακρότητα της εξουσίας και το αληθινό, αποκρουστικό της πρόσωπο.

Λονδίνο, αρχές του 18ου αιώνα. Μια αυστηρά δομημένη, αριστοκρατική κοινωνία με απολύτως διακριτά όρια μεταξύ των τάξεων. Ο πλούτος και η υψηλή θέση στην ιεραρχία προκαλεί αλαζονεία. Ο λαός, άνθρωποι εξαθλιωμένοι, άβουλοι, τρομοκρατημένοι, χωρίς διάθεση για αντίσταση και κάποιες φορές χωρίς ελπίδα. Σε αυτό το σκληρό περιβάλλον, ο Γκουίνπλεϊν, ένας νεαρός άνδρας με παραμορφωμένο πρόσωπο -ένα μόνιμα χαραγμένο χαμόγελο ως εκδίκηση από τον βασιλιά-, βιώνει έναν αγνό και αληθινό έρωτα με την τυφλή Ντέα. Η τύχη όμως παίζει τα πιο τρελά παιχνίδια: όταν βρεθεί σε θέση ισχύος και τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αναλγησία των ισχυρών.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Ντορέτα Πέππα

Διασκευή - Λιμπρέτο: Έλσα Ανδριανού                     

Σύνθεση - Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής

Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ζαμάνης                      

Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού                           

Χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου                  

Φωτισμοί: Nίκος Σωτηρόπουλος                              

Βοηθός σκηνοθέτης: Ελεάνα Τσίχλη            

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου     

Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζαφειροπούλου   

Γ 'Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καρδακάρης

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Θανάσης Ακοκκαλίδης, Κώστας Βασαρδάνης   Διονύσης Βερβιτσιώτης, Θανάσης Βλαβιανός, Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Μαρία Δελετζέ, Αντιγόνη Δρακουλάκη, Πάρις Θωμόπουλος, Σμαράγδα Κάκκινου, Αγγελική-Ζωή Καραγκούνη, Ελίτα Κουνάδη, Νέστωρ Κοψιδάς, Δαυίδ Μαλτέζε, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Θέμης Πάνου, Εβελίνα Παπούλια, Αρετή Πασχάλη, Χρήστος Ραμμόπουλος,   Αιμιλιανός Σταματάκης, Ανδριάνα Χαλκίδη, Δήμητρα Χαριτοπούλου

Μουσικοί:

Κιθάρες: Γιάννης Αναστασάκης , Τσέλο: Σοφία Ευκλείδη, Πιάνο: Θοδωρής Κοτεπάνος, Κρουστά: Ιάκωβος Παυλόπουλος, Κοντραμπάσο: Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης

• ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΠΙΤΙ του Κάρλο Γκολντόνι

Από 22/11/2019 έως 9/2/2020

Για πρώτη φορά ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο η διαχρονική, εξαιρετικά επίκαιρη κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι Το καινούργιο σπίτι, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη. Η κυριαρχία του χρήματος, τα ταξικά απωθημένα και η παγίδα του φαίνεσθαι είναι τα βασικά θέματα που αναδύονται μέσα από την εύστοχη κριτική του καινοτόμου Ιταλού συγγραφέα. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης: «To Καινούριο σπίτι φτιάχνεται για να κατοικηθεί αλλά δεν θα κατοικηθεί ποτέ. Σ’ αυτό το σπίτι-ουτοπία η επιθυμία του εγώ είναι δυνατότερη από την επιθυμία του μαζί. Οι ήρωες του Γκολντόνι, νάρκισσοι και υποκριτές έως εσχάτων, θα περιφέρουν τις άστεγες σκιές τους στην πιο τραγική κωμωδία μοναξιάς».

Οι φρεσκοπαντρεμένοι Αντζολέτο και Καικίλια ετοιμάζουν το καινούργιο τους σπίτι. Η Καικίλια είναι ιδιότροπη, αγαπά την πολυτέλεια και την κομψότητα. Ο Αντζολέτο είναι ερωτευμένος και άφραγκος, ανίκανος να αντισταθεί στις απαιτήσεις της. Μια φρενήρης κινητικότητα ζωντανεύει τον μικρόκοσμό τους αποκαλύπτοντας τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής του Γκολντόνι.

Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Μουσική: Πάνος Ηλιόπουλος

Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος

Φωτισμοί: bijoux de kant

Δραματουργική Συνεργασία: Γιάννης Κωνσταντινίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Παπαδάκης

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Χάρης Ανδριανός, Αντώνης Αντωνόπουλος, Άγγελος Αποστολίδης, Στέλλα Βογιατζάκη, Πολύδωρος Βογιατζής, Αντώνης Γκρίτσης, Θανάσης Δήμου, Τάσος Καραχάλιος, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Ντένης Μακρής, Βασίλης Μίχας, Μαρία Πανουργιά, Εύη Σαουλίδου, Πηνελόπη Τσιλίκα

Μουσικοί: Αλέξης Μαστιχιάδης (τσέμπαλο), κ.α.

• ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ των Μιχάλη Ρέππα – Θανάση Παπαθανασίου (ανάθεση)

Από 20/02/2020 έως 31/5/2020

Ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου επιστρέφουν στο Θέατρο Rex με ένα νέο έργο τους, γραμμένο ύστερα από ανάθεση του Εθνικού Θεάτρου, σε μουσική του Νίκου Κυπουργού και στίχους της Αφροδίτης Μάνου. Ένα μουσικό έργο για όλα όσα βρίσκονται πέρα από αυτά που μπορούν να περιγράψουν οι λέξεις και να κατανοήσει το μυαλό. Για τη μυστική πατρίδα όπου αγκαλιάζονται τα αντίθετα και ο πόνος συμπληρώνει τη χαρά και την ολοκληρώνει. Εκεί που το μαρτύριο και η ευτυχία γίνονται ένα στην ουτοπία του έρωτα. Αυτή τη δύσβατη Νεφελοκοκκυγία, που μόνο οι ποιητές μπορούν να την επισκέπτονται χωρίς διόδια.

Αθήνα, οδός Αστυδάμαντος στο Παγκράτι, σε ένα νεοκλασικό, από αυτά που κατά χιλιάδες καταβρόχθισε η Αντιπαροχή. Ένας νεαρός ήρωας αφηγείται έναν χρόνο από τη ζωή του στην Αθήνα της δεκαετίας του ’60. Ο ίδιος, η οικογένειά του, οι φίλοι τους, η ίδια η Ελλάδα. Μια ιστορία ενηλικίωσης που έχει σαν μακρινό φόντο τα συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα της περιόδου και θέμα την ιστορία της οικογένειας του νεαρού πρωταγωνιστή.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Μιχάλης Ρέππας - Θανάσης Παπαθανασίου

Μουσική: Νίκος Κυπουργός

Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου

Σκηνικά: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Κοστούμια: Έβελιν Σιούπη

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Τζόυς Ευείδη, Αναστάσια Ζάχου, Σταύρος Καραγιάννης, Ελίτα Κουνάδη, Σπύρος Κυριακός, Λάμπρος Κωνσταντέας, Εριέτα Μανούρη, Χρύσα Μιχαλοπούλου, Μάξιμος Μουμούρης, Δανάη Μπάρκα, Γιάννης Μπουραζάνας, Τζώρτζης Παπαδόπουλος, Τζίνη Παπαδοπούλου, Άρης Πλασκασοβίτης, Μαριαλένα Ροζάκη, Εύα Σιμάτου, Πάνος Σταθακόπουλος, Γιώργος Τσούρμας

ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ «Κατίνα Παξινού»

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΤΥ ΜΠΕΛΓΚΕΛ του Εντουάρ Λουί

από 6/11/2019 έως 17/11/2019

Η παράσταση, που ανέβηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών και έκανε αίσθηση επιστρέφει στο Εθνικό Θέατρο τον Νοέμβριο του 2019. Ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της νέας γενιάς, ο Εντουάρ Λουί πέτυχε ήδη με το πρώτο του βιβλίο, το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, να ανανεώσει το λογοτεχνικό είδος της βιογραφίας. Ο 26χρονος συγγραφέας, μαχητικός υπέρμαχος της εργατικής τάξης, προκαλεί το κατεστημένο με την αιχμηρή και πολιτική γραφή του. Καταγγέλλει τη βία εναντίον των «διαφορετικών» μιλώντας για λογαριασμό όλων εκείνων που έχει εκμεταλλευτεί και έχει εγκαταλείψει το σύστημα. Στόχος του το πολιτικό κατεστημένο από το οποίο πηγάζουν τακτικές εκφοβισμού και αποκλεισμού. Μεταφρασμένο σε πάνω από είκοσι γλώσσες, το Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ, είναι ένα παγκόσμιο μπεστ σέλερ με έντονα αυτοβιογραφική αφήγηση, που ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων, δημόσιες συζητήσεις και διαμάχες. Ο συγγραφέας αναμετριέται με ένα περιβάλλον που ο ίδιος έχει βιώσει, και χαρακτηρίζεται από κοινωνικές ανισότητες, ομοφοβία, ξενοφοβία, βία και ρατσισμό.

Είναι ο σκληρός συντηρητισμός της επαρχίας των 90’s κάτι ξένο για την Αθήνα του 2019; Ανήκουν αυτά τα αφηγήματα σε ένα κακό παρελθόν που αποτελεί πλέον ιστορία για την εξευρωπαϊσμένη Αθήνα; Η παράσταση Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ επιχειρεί να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό άλλοτε χρησιμοποιώντας ως αφηγηματικό τρόπο την ωμή και ντοκουμενταρίστικη απεικόνιση της βάρβαρης κουλτούρας του χωριού και άλλοτε καταφεύγοντας στη σουρεαλιστική παραδοξότητα.

Ο Εντύ είναι ομοφυλόφιλος. Ο Εντύ μεγαλώνει σε έναν κόσμο που του επιτίθεται ευθέως. Μέσα από την κουλτούρα της τοξικής αρρενωπότητας, της βίας και της οργής, οι άνθρωποι, περισσότερο θύματα παρά θύτες αυτής της ιδεολογίας, παρατάνε το σχολείο, βρίζουν τους αράπηδες, τις γυναίκες και τις «αδερφές», καταναλώνουν ασταμάτητα αλκοόλ και τηλεόραση. Ο Εντύ προσπαθεί να προσαρμοστεί, αλλά κάθε φορά αποτυγχάνει. Η μόνη λύση είναι η φυγή, ο Εντύ πρέπει να φύγει.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Εντουάρ Λουί

Μετάφραση: Μιχάλης Αρβανίτης (Εκδόσεις Αντίποδες)

Σκηνοθεσία - Δραματουργία: Ηλίας Αδάμ

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής

Βίντεο: Μαίρη Θηβαίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Βίνα Σέργη

Βοηθός δραματουργίας: Χριστίνα Μαυρομμάτη

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Τζέο Πακίτσας, Σοφία Πριόβολου

• ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΚΟΛΩΝΙΑΣ (EaudeCologne) του Ευθύμη Φιλίππου

Από 29/11/2019 έως 12/1/2020

Ο Ευθύμης Φιλίππου - υποψήφιος για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου 2017 - συνεργάζεται με την Αργυρώ Χιώτη και την ομάδα της VASISTAS αυτή τη φορά όμως υπό τη σκέπη του Εθνικού Θεάτρου. Στο επίκεντρο του νέου έργου του Ευθύμη Φιλίππου βρίσκεται ο χορός έξι γυναικών και το προσωπικό, μεταφυσικό ταξίδι ενός ανθρώπου.

Στη σκηνή δημιουργείται ένας ιδιαίτερος υπερβατικός χώρος, ένα «κέντρο διαχείρισης» που εξυπηρετεί την επικοινωνία με τους νεκρούς. Μία ομάδα από γυναικείες φιγούρες που κατοικεί στον χώρο, ορίζει τη διαδικασία και χειρίζεται τη μηχανή αποτύπωσης – μοναδικό όργανο επικοινωνίας με τον άλλο κόσμο. Η μηχανή αυτή, σαν άλλο διυλιστήριο, έχει τη δυνατότητα να μετατρέπει τις λέξεις σε κολόνια…. Ένας άντρας έρχεται για να στείλει ένα γράμμα στην –εδώ και σαράντα χρόνια- νεκρή μητέρα του. Οι γυναίκες θέτουν σε λειτουργία τη μηχανή, καθοδηγούν βήμα-βήμα τον άντρα σ’ αυτή τη μεταφυσική εμπειρία, βρίσκουν τρόπο να λύσουν τα όποια προβλήματα, τραγουδούν επίμονα παραλλαγές τραγουδιών και ολοκληρώνουν την αποστολή τους στέλνοντας το γράμμα.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Ευθύμης Φιλίππου

Συνεργάτες Δραματουργοί: Ευθύμης Θέου – Αργυρώ Χιώτη

Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη

Σκηνικός χώρος – Εικαστικός Συνεργάτης: Βασίλης Μαρματάκης

Κοστούμια: Ευθύμης Φιλίππου

Σχεδιασμός ήχου: Jan Van de Engel

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Γιώτη

Καλλιτεχνική συνεργάτιδα: Αριάν Λαμπέντ

                       

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Ελένη Βεργέτη, Κατερίνα Παπανδρέου, Σοφία Πριόβολου, Καλλιόπη Σίμου, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Αργυρώ Χιώτη, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ή

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ «ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΣ», ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

(UND JETZT: DIE WELT! Oder ES SAGT MIR NICHTS, DAS SOGENANNTE DRAUSSEN)

της Σιμπίλε Μπεργκ

Από 24/1/2020 έως 1/3/2020

Ένας πολυφωνικός μονόλογος για τις γυναίκες και το «τίποτα» του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου.

Χαρακτηρισμένη ως «το πιο βίαιο eye-liner της Γερμανίας», η Σιμπίλε Μπεργκ, που ζει και εργάζεται ως συγγραφέας και δημοσιογράφος στη Ζυρίχη, θεωρείται η πιο ζωντανή φωνή στον σύγχρονο γερμανόφωνο κόσμο. Με το λογοτεχνικό και θεατρικό έργο της μεταφρασμένο σε 34 γλώσσες, ρίχνει μια διαπεραστική ματιά στη σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Απλά και καθημερινά πράγματα της ζωής σκιαγραφούν με σαρκασμό και χιούμορ την ποιότητα μιας κοινωνίας, που όπως λέει η συγγραφέας «φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στους αδύναμους. Στους εαυτούς μας δηλαδή, οι οποίοι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στον δρόμο αύριο λόγω κάποιας μακροχρόνιας αρρώστιας, τυχόν απόλυσης ή μιας άλλης κακοτυχίας. Σχεδόν παντού επικρατεί σήμερα η περίεργη πίστη στην επικράτηση του πιο εύρωστου. Και το μίσος για όλους όσοι έχουν εκπέσει, τους αδύναμους και τους ασθενείς, είναι για πολλούς η έκφραση του φόβου για τη δική τους κατάρρευση».

Νεαρές γυναίκες που προσπαθούν να ανταποκριθούν στις επιταγές της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας βρίσκονται σε αδιέξοδο: εγκλωβισμένες στην αυτοεικόνα τους, θεωρούν τη διαρκή κατανάλωση ως μονόδρομο, μιλάνε με δυσπιστία για τον ρόλο της οικογένειας, αδυνατούν να πιστέψουν ότι υπάρχει πραγματικός έρωτας και παρόλο που περιφρονούν την αγορά, ζούνε πουλώντας δικά τους φάρμακα στο διαδίκτυο. Νιώθοντας παγιδευμένες σε έναν κόσμο που προωθεί μονάχα πλασματικές ανάγκες και ψεύτικες επιλογές, έχουν χάσει κάθε κίνητρο και αναρωτιούνται αν υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να αγωνιστούν. Επί σκηνής ένας δυναμικός χορός γυναικών, που, η καθεμία μόνη της και όλες μαζί, μιλούν με δυσπιστία για την έννοια του «εμείς», φωτίζοντας άλλοτε με τρυφερό και άλλοτε με σκληρό τρόπο, ένα οργισμένο «εγώ» εμποτισμένο από ματαίωση και απέραντη μοναξιά.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Γρηγόρης Λιακόπουλος

Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου

Δραματουργική Επεξεργασία: Gerhild Steinbuch

Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης

Σκηνικά – Κοστούμια - Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη

Σχεδιασμός live video: Δημήτρης Ζάχος

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Ελένη Ευθυμίου, Στέλλα Νούλη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Κατερίνα Παπανδρέου, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Νατάσσα Σφενδυλάκη, Αναστασία Χατζάρα

Κρουστά: Βασίλειος Παναγιωτόπουλος

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΥΜΑ (PLAYING THE VICTIM) των αδελφών Πρεσνιακόφ

Από 13/3/2020 έως 12/4/2020

Για πρώτη φορά παρουσιάζεται στην Ελλάδα η μαύρη κωμωδία Παίζοντας το θύμα που γράφτηκε το 2002 από τους πολυβραβευμένους Όλεγκ και Βλάντιμιρ Πρεσνιακόφ. Οι Ολέγκ και Βλαντιμίρ Πρεσνιακόφ, συγκαταλέγονται στους γνωστότερους σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς και εκπροσώπους του ρωσικού «νέου δράματος». Τα έργα τους συχνά χαρακτηρίζονται ως μαύρες κωμωδίες, γεμάτες σαρκασμό, ειρωνεία και έκδηλη διακειμενικότητα. Η θεματολογία τους περιστρέφεται γύρω από την παράδοξη βία του σύγχρονου τρόπου ζωής και οι ίδιοι τα χαρακτηρίζουν «φαρσο-φιλοσοφικά» ή «τσίρκο με άλογα». Όπως έχουν δηλώσει σε συνέντευξή τους, φοβούνται «ότι ο ένας απ’ τους δύο έχει επινοήσει τον άλλον και μάλλον δεν είναι δύο».

Το Παίζοντας το θύμα ακολουθεί την ιστορία του νεαρού Βάλια. Ο Βάλια ζει και κοιμάται χωρίς να βγάζει το καπέλο του. Τρώει μόνο με ξυλάκια. Και συχνά βλέπει το φάντασμα του νεκρού πατέρα του. Δουλεύει στην αστυνομία παίζοντας το θύμα σε αναπαραστάσεις εγκλημάτων: πότε μια γυναίκα που ίσως δολοφονήθηκε κατά λάθος από τον άντρα της, πότε μια κοπέλα πνιγμένη σε μια πισίνα από τον αλλοδαπό εραστή της, και πότε έναν άντρα που δολοφονήθηκε από έναν συμμαθητή του σε reunion του σχολείου τους. Παράλληλα, στο σπίτι, η μητέρα του χρειάζεται κάποιον να τη φροντίζει, ο θείος του τους επισκέπτεται όλο και πιο συχνά μετά τον θάνατο του πατέρα του και η κοπέλα του θέλει επιτέλους μια ενήλικη ζωή. Όπως και στη δουλειά του, έτσι και στο σπίτι του, νοιώθει ότι όλα είναι μια αναπαράσταση. Ότι όλοι υποδύονται κάτι, κι αυτός, αποπροσανατολισμένος και μουδιασμένος, προσπαθεί να προσδιορίσει τη θέση του σε ένα σύμπαν που μοιάζει να τρελάθηκε και δεν ξέρει πού πηγαίνει.

Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Fringe festival στο Εδιμβούργο και πρωτοπαρουσιάστηκε στο ρωσικό κοινό δυο χρόνια μετά, στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας από τον Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, προκαλώντας σάλο και αντιδράσεις. Στη συνέχεια, το 2006, ο ίδιος σκηνοθέτης το μετέφερε στη μεγάλη οθόνη, αποσπώντας το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ Kinotavr και του διεθνούς φεστιβάλ της Ρώμης.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία - Μετάφραση - Διασκευή: Γιώργος Κουτλής

Σκηνικά - Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης

Κίνηση: Ηλίας Χατζηγεωργίου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Παναγιωτίδου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Μικές Γλύκας, Ελένη Κουτσιούμπα, Βασίλης Μαγουλιώτης, Λαέρτης Μαλκότσης, Ερρίκος Μηλιάρης, Κώστας Μπερικόπουλος, Εύη Σαουλίδου, Ηλίας Χατζηγεωργίου

LOVE & INFORMATION της Κάριλ Τσέρτσιλ

Ομάδα Θεάτρου C for Circus

Από 29/4/2020 έως 31/5/2020

H πολυβραβευμένη Κάριλ Τσέρτσιλ είναι μία από τις σπουδαιότερες συγγραφείς του μεταπολεμικού βρετανικού θεάτρου. Το πολυποίκιλο έργο της, μακριά από τις συμβάσεις της ρεαλιστικής δραματουργίας, έχει σαν άξονα την κριτική των αξιών στις σύγχρονες κοινωνίες, τις καταχρήσεις της εξουσίας, τη θέση των γυναικών σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται από τους άντρες. Βασική εκπρόσωπος του «Νέου Κύματος» της γενιάς του 1950, η Τσέρτσιλ θεωρείται μεγάλη αμφισβητίας τόσο του κατεστημένου δραματικού τοπίου όσο και της καθιερωμένης θεατρικής γλώσσας. Κάθε έργο της αποτελεί και μία πρόταση για ένα διαφορετικό θεατρικό είδος και μια άλλη θεατρική φόρμα, ανοίγοντας νέους δρόμους για τη θεατρική έκφραση.

Στο έργο Love & Information θίγονται ζητήματα όπως η διαχείριση της γνώσης, της τεχνολογίας, η εξέλιξη της επικοινωνίας και η ικανότητά μας να αγαπάμε. Σε μία εποχή που ο καταιγισμός πληροφοριών και η πρόσβαση στη γνώση συμβαίνουν με τρομακτική ταχύτητα, σε μια εποχή που είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι με άλλους ανθρώπους μέσω της τεχνολογίας, η ανάγκη για υπερβολική πληροφόρηση έχει επισκιάσει την ανάγκη για βαθύτερες και ουσιαστικότερες σχέσεις.

Ένα σύμπαν φτιαγμένο από δεκάδες θραύσματα σκηνών σκιαγραφούν τη σύγχρονη πάλη του ανθρώπου ανάμεσα στη δίψα για πληροφορία και τη δίψα για αγάπη. Αυτή η κατασκευή, ασφυκτικά γεμάτη από πληροφορίες, ανθρώπους και καταστάσεις, δημιουργεί ένα τεράστιο τοπίο και κάθε στιγμιότυπο είναι ένα φως σε μια γωνιά του∙ ένα γιγαντιαίο βιτρό που αναδεικνύει τη μαγεία της στιγμής, την αγάπη και τη θνητότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο κόσμος αυτός είναι το τώρα, το άσκοπο αλλά και το ουσιώδες, η βιασύνη, η κίνηση στους δρόμους, το chit-chat, η άσκοπη περιπλάνηση στα κοινωνικά δίκτυα, η αγάπη, η δυσκολία να πεις «σ’ αγαπώ», η ζήλια, ο πόνος.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Γαβρέλας

Μετάφραση – Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρύσα Κοτταράκου

Πρωτότυπη Μουσική – Μουσικός επί σκηνής: Gary Salomon

Κινησιολογία – Χορογραφία: Κατερίνα Φώτη

Σκηνικά - Κοστούμια: Τζίνα Ηλιοπούλου, Λίνα Σταυροπούλου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη, Παύλος Παυλίδης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Νατάσα Ρουστάνη

ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

• ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Μάικ Κέννυ

Από 13/10/2019 έως 12/4/2020

Μπορεί μια ιστορία ν’ αλλάξει τη μοίρα σου;

Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η συλλογή παραμυθιών και ιστοριών Χίλιες και μια νύχτες, αποτελεί την έμπνευση για την παράσταση Χίλιες και μια ιστορίες (πρωτότυπος τίτλος Σεχραζάτ) που ζωντανεύει φέτος στο Μικρό Εθνικό, σε διασκευή του Μάικ Κέννυ, του πολυβραβευμένου συγγραφέα του «αγοριού με τη βαλίτσα» και πολλών ακόμη αγαπημένων θεατρικών έργων.

Η μυθική ανατολή ζωντανεύει επί σκηνής: Δώδεκα παλατιανοί και η τρελή μπάντα του σουλτάνου αφηγούνται με ό,τι μέσο έχουν στη διάθεσή τους ιστορίες για τον πόλεμο και για τον έρωτα, για κακούς μάγους και γελοίους ατζαμήδες, για το γέλιο και τον φόβο, για τέρατα και ήρωες, για μαγικά χαλιά και φτερωτά άλογα, για γίγαντες και γελωτοποιούς… Με ένα ψηφιδωτό φτιαγμένο από τα υλικά της κωμωδίας και των καρτούν, μουσική και πολύχρωμα σκηνικά και κοστούμια εμπνευσμένα από την μυθική Ανατολή, γεννιέται ένα ξεχωριστό παραμύθι που με τη σειρά του γεννά πολλά, μικρότερα παραμύθια.

«Στα πολύ πολύ πολύ παλιά χρόνια, σ’ ένα μέρος πολύ πολύ μακρινό, σε μια χώρα που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ, ζούσε ένας μεγάλος Σουλτάνος…». Πληγωμένος και απογοητευμένος, παντρεύεται κάθε νύχτα μία γυναίκα και κάθε αυγή τη θανατώνει. Όλα όμως αλλάζουν όταν παντρεύεται τη Σεχραζάντ, την κόρη του πιστού του βεζίρη που είναι ίσως και η ικανότερη αφηγήτρια παραμυθιών στην παγκόσμια ιστορία. Κι έτσι οι νύχτες στο παλάτι διαδέχονται η μία την άλλη, πάντα με την ίδια απαίτηση «Πες μου μια ιστορία».

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος

Σκηνοθεσία: Βάσια Ατταριάν, Μυρτώ Μακρίδη

Μουσική Σύνθεση - Στίχοι: Δημήτρης Τάσαινας

Σκηνικά - Κοστούμια: Αλεξία Χρυσοχοϊδου

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Επιμέλεια κίνησης - Χορογραφίες: Ελενα Γεροδήμου

Σύμβουλος δραματουργίας: Μαρία Φιλίνη

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παινίδου

Βοηθός σκηνοθετών: Ζωή Φράττη

Βοηθός σκηνογράφου: Αγγελική Βασιλοπούλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Στέλλα Παναγοπούλου

Concept visual artist: Ελευθερία Καψάλη

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Χρηστίνα Γαρμπή, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Ιωάννης Δενδρινός, Θέμης Θεοχάρογλου, Ρωμανός Καλοκύρης, Λήδα Παπνά, Γιάννης Καράμπαμπας, Εμμανουήλ Κοντός, Κατερίνα Λάττα, Προμηθέας Νεραττίνι-Δοκιμάκης, Χρήστος Πίτσας, Ιωάννα Ραμπαούνη

Μουσικοί:

Αλέξης Κωτσόπουλος, Ορέστης Πετράκης, Δημήτρης Τάσαινας

• ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ του Μπερνάρ Φριό

Από 15/10/2019 έως 12/1/2020

Οι Μικρές ιστορίες για αγρίους του Γάλλου συγγραφέα και παιδαγωγού Μπερνάρ Φριό, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Σαββίδου επιστρέφουν στο Μικρό Εθνικό.

Οι ιστορίες του Φριό πηγάζουν από ένα σπάνιο χάρισμα να θίγει τα πιο σημαντικά, τα πιο μεγάλα κι ευαίσθητα ζητήματα με τρόπο ανάλαφρο που όμως δεν στερείται βάθους. Με την τολμηρή και ευαίσθητη ματιά τους, με την ελαφράδα και το χιούμορ τους πραγματεύονται θέματα της καθημερινής ζωής, των σχέσεων, των ανακαλύψεων, των μυστικών και των συγκρούσεων της νεανικής μας ηλικίας. Μια παράσταση που δίνει πολύχρωμη φωνή σε όσα, καμιά φορά, με δυσκολία λέγονται πίσω από τις κλειστές πόρτες του εφηβικού μας δωματίου.

O Μπερνάρ Φριό, εργαζόμενος για πολλά χρόνια ως εκπαιδευτικός, μελέτησε τον τρόπο που τα ίδια τα παιδιά αφηγούνται τις ιστορίες τους. Αυτή η ιδιαίτερη οπτική, το παιχνίδισμα ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, ενέπνευσε έμμεσα ή άμεσα και τον δικό του τρόπο γραφής, ενώ, επίσης, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί συχνά ως πρωτογενές υλικό τις αυθεντικές παιδικές αφηγήσεις. O Φριό έχει γράψει και μεταφράσει περισσότερα από 50 βιβλία για νέους αναγνώστες, αλλά και για ενήλικες. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και στα ιταλικά, ενώ έχουν αποσπάσει σημαντικά βραβεία.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση - Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Μαρία Σαββίδου

Μετάφραση - Διασκευή: Έλσα Ανδριανού

Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Κίνηση: Φωκάς Ευαγγελινός

Μουσική: Nalyssa Green

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Video act & interactive live visuals: Βίκη Μπισμπίκη

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Κομμώσεις - Περούκες: Χρόνης Τζήμος

Σχεδιασμός μακιγιάζ: Olga Faleichyk

Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Γεωργακοπούλου

Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρέας Λαμπρόπουλος

Βοηθός φωτιστή: Χάρης Δάλλας

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Νίκος Γιαλελής, Αντώνης Γιαννακός, Στάθης Κόικας, Νάντια Κατσούρα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αθηνά Μουστάκα, Τζίνη Παπαδοπούλου

ΔΙΠΛΑ ΔΙΠΛΑ των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη

Από 1/12/2019

Μια παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά 3 έως 6 ετών αλλά μας αφορά όλους.

Μια ιστορία, ένα σπίτι και μια σχέση που χτίζονται, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, μπροστά στα μάτια των παιδιών και με τη δική τους βοήθεια. Οι βραβευμένοι συγγραφείς θεάτρου για παιδιά Άγγελος Αγγέλου και Έμη Σίνη, συνεργάζονται για πρώτη φορά με την παιδική μας σκηνή, σε μία παράσταση με λίγα λόγια που έχει να πει πολλά. Από τί υλικά χτίζονται τα σπίτια, τα κτίρια, οι σχέσεις, η υπομονή, η εμπιστοσύνη; Πώς αντιμετωπίζει κανείς τα εμπόδια και τις αναποδιές; Πώς διαχειριζόμαστε το λάθος μας; Μπορούμε μόνοι μας ή είναι καλύτερα να ζητήσουμε βοήθεια; Να μοιραστούμε την ιδέα μας ή να την κρατήσουμε για τον εαυτό μας;

Η φιλία, η αξία της συνεργασίας και της προσπάθειας, η επιμονή, η χαρά της επιτυχίας αλλά και η αντιμετώπιση της αποτυχίας, έννοιες που απασχολούν όλα τα παιδιά της σχολικής και προσχολικής ηλικίας, αποτελούν βασικά θέματα της παράστασης αυτής, που καταπιάνεται με τη δημιουργία, τον πειραματισμό, τον αυτοσχεδιασμό. Οι ήρωες μοχθούν, δοκιμάζουν, κουράζονται, χτίζουν, γκρεμίζουν και συνειδητοποιούν τελικά ότι τέσσερα χέρια είναι καλύτερα από δύο.

Ο Φοίβος Συμεωνίδης σκηνοθετεί με εφόδια τους κώδικες του βωβού κινηματογράφου και της slapstick κωμωδίας και δημιουργεί χώρο για διάδραση. Οι μικροί θεατές παρακολουθούν μια όμορφη, αστεία και ταυτόχρονα συγκινητική ιστορία που εκτυλίσσεται σε ένα ανατρεπτικό σκηνικό που μοιάζει πολύ με οικοδομή. Καλούνται να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτό το «κατασκευαστικό» πανδαιμόνιο, προτείνοντας, στηρίζοντας, χτίζοντας, γκρεμίζοντας, απαντώντας σε ερωτήσεις και συμβουλεύοντας τους ήρωες στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας. Έτσι το έργο λειτουργεί ταυτόχρονα σε δύο παράλληλα επίπεδα, το πραγματολογικό και το συμβολικό, αντιμετωπίζοντας με χιούμορ και παιχνιδιάρικη διάθεση τα μεγάλα ζητήματα της φιλίας, της εμπιστοσύνης, της συνεργασίας, της δημιουργικότητας και της προσπάθειας.

Ταυτότητα παράστασης

Ιδέα - Δραματουργία: Άγγελος Αγγέλου, Έμη Σίνη

Σκηνοθεσία: Φοίβος Συμεωνίδης

Σκηνικά - Ειδικές κατασκευές: Μικαέλα Λιακατά, Ελένη Παπαναστασίου

Κοστούμια: Δέσποινα Μακαρούνη

Μουσική: Άγγελος Αγγέλου

Χορογραφίες: Κατερίνα Γεβετζή

Φωτισμοί: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Αφροδίτη Κλεοβούλου, Δαυίδ Μαλτέζε, Θανάσης Μεγαλόπουλος, Δανάη Τίκου

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΙΙΙ

Φεβρουάριος 2020

Μετά την επιτυχημένη υποδοχή και πρόσληψη από το κοινό - εφηβικό μα και ΟΛΩΝ των ηλικιών - ενός εγχειρήματος όπως τα Μαθήματα Πολέμου I και II έρχονται στο Εθνικό Θέατρο Τα Μαθήματα ΠολέμουIII. Τα Μαθήματα Πολέμου III αποτελούν το τρίτο έργο της δραματικής τριλογίας «Μαθήματα Πολέμου» που έχει ως περιεχόμενο την αρχαία ελληνική ιστορία και θέμα τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Ενώ στα δύο πρώτα, η δραματοποίηση περιλαμβάνει αυτοτελή επεισόδια από το ιστορικό έργο του Θουκυδίδη, τα Μαθήματα Πολέμου III δραματοποιούν επεισόδια από τα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα. Πιο συγκεκριμένα, η πραγμάτευση εστιάζεται στα κυριότερα γεγονότα που συνθέτουν το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου και τα οποία σηματοδοτούν, παράλληλα, το τέλος της αθηναϊκής ηγεμονίας και της αθηναϊκής δημοκρατίας. Επιδίωξη μας είναι η βιωματική διδασκαλία, προσανατολισμός άλλωστε ενός σκέλους των παραγωγών του Εθνικού Θεάτρου, να αποτελέσει – εκτός της ψυχαγωγίας – και εργαλείο εξοικείωσης του κάθε θεατή με τα κείμενα.

Το έργο περιλαμβάνει τα πλέον δραματικά συμβάντα των τελευταίων ετών του 5ου αιώνα: την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς και τον αντίκτυπό της στην Αθήνα, το γκρέμισμα των τειχών στην Αθήνα, την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή της σκληρής ολιγαρχίας, τις ωμότητες του καθεστώτος των Τριάκοντα, τα πολιτικά πραξικοπήματα και τις εμφυλιακές διαμάχες, μέχρι, τέλος, την παλινόρθωση της δημοκρατίας.

Όπως (υπο)δηλώνεται στον τίτλο, η σκοποθεσία της θεατρικής παραγωγής είναι προπάντων εκπαιδευτική, με την διδαχή να ενεργοποιείται δραστικά (ψυχαγωγικά) μέσω της δύναμης των θεατρικών κωδίκων.

Μετάφραση – Επιμέλεια κειμένου: Γιάννης Λιγνάδης

Σκηνοθεσία: Γιωργής Τσουρής

Expanded night soli

Παραστάσεις: 5, 6, 7 και 10, 11, 12, 13, 14 Ιουνίου 2020

Η Αντιγόνη Φρυδά και η Εffi Rabsilber μέσα από την υποκριτική και παραστατική εμπειρία τους, δημιουργούν από ένα σόλο κίνησης και λόγου, σύμφωνα με την ερμηνευτική μεθοδολογία του Γιάννη Μανταφούνη.

Μια προσπάθεια σύνθεσης σκηνοθεσίας και χορογραφίας, που όχι τυχαία απευθύνεται σε δύο ηθοποιούς και όχι σε δύο χορευτές. Οι ηθοποιοί, απελευθερωμένοι από την φορμαλιστική εικόνα της «χορευτικής» τους υπόστασης, μπορούν να υπάρξουν κινησιολογικά στο χώρο απλά, συνειδητά και λειτουργικά χωρίς επιπρόσθετες στιλιστικές παρεμβολές. Για τον χορογράφο αυτό αντιπροσωπεύει την απόλυτη χορευτική ουσία.

« Cordelia: Κόρης Πήδημα»

Solo: Αντιγόνη Φρυδά

Η Κορδελία, ηρωίδα από το «Ημερολόγιο ενός Διαφθορέα» του Soren Kierkegaard, παρασύρεται και ενδίδει σε µια γιορτή της πτώσης ή της αρπαγής. Κάθε θυσία περιλαμβάνει µια γιορτή, και δεν υπάρχει γιορτή χωρίς θυσία. Ό,τι διαφθείρεται θυσιάζεται στο όνομα της αυτογνωσίας και εορτάζεται ως άπειρη δυνατότητα. Όσο πιο άγρια ξυπνά η ζωή τόσο πιο βίαια απομακρύνεται από την αθωότητα. Η βία και το ιερό συμπλέκονται σε έναν αγώνα - πήδημα προς την ενηλικίωση.

«Operation Kamel am Horizont»

Solo: Effi Rabsilber

Η ηρωίδα ενάντια στους περιορισμούς που επιβάλλουν στην ύπαρξη η ύλη και ο χρόνος, γίνεται ένα όχημα εισόδου σε έναν τόπο όπου γίνεται εφικτή η επαφή με άλλες διαστάσεις, όπου τα όρια του σώµατος και του νου είναι δυνατόν να µετακινηθούν, και ένας άλλος χώρος μέσα σ’ αυτό που ονομάζουμε χρόνο, μπορεί να αποκαλυφθεί….

Ταυτότητα παράστασης

Δημιουργία - Σκηνοθεσία - Ερμηνεία: Αντιγόνη Φρυδά, Effi Rabsilber

Χορογραφική και µεθοδολογική υποστήριξη: Γιάννης Μανταφούνης

Management: Mélanie Fréguin

Παραγωγή: Cie. Ioannis Mandafounis

Υποστήριξη: Πόλη της Γενεύης, Καντόνι της Γενεύης,

Οργανισµός καλλιτεχνικής υποστήριξης: Pro-Helvetia, Loterie Romande, Onassis Air

Παραγωγή: Cie. Ioannis Mandafounis

ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS

Στάσεις &Παραστάσεις

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ

Το Θέατρο Express, η πρωτοποριακή δράση του Εθνικού Θεάτρου και του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών (ΟΑΣΑ) με αρωγό τις Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ), συνεχίζει το «ταξίδι» της στις γειτονιές της Αθήνας, έχοντας ήδη ξεπεράσει τις 100 παραστάσεις.

Το Λεωφορείο ταξιδεύει, κινητοποιεί και ανοίγει νέους δρόμους, το θέατρο έρχεται να συναντήσει τους θεατές του, να τους προσκαλέσει στον κόσμο του θεάτρου και να τους μυήσει στη μαγεία του.

Οι Ιστορίες καθ’ οδόν είναι εύθυμες διηγήσεις για τις πρώτες προσπάθειες οργάνωσης του ελληνικού κράτους και της πρωτεύουσάς του, τους ανθρώπους, τις συνήθειες και τις παραδόσεις τους.

Η σκηνή μέσα στο Λεωφορείο αναδεικνύει με τον πιο εύσχημο και απολαυστικό τρόπο τη σχέση του χθες με το σήμερα. Μια πρωτότυπη, εμπνευσμένη και ευχάριστη παράσταση που συνδυάζει τη γλυκιά μνήμη με την ορμή του αύριο με αφορμή αφηγήσεις, διηγήσεις αλλά και ευθυμογραφήματα του Βασίλη Αττικού.

Για τις στάσεις του Θεάτρου Express το κοινό μπορεί να ενημερώνεται από την ιστοσελίδα του Εθνικού Θεάτρου www.n-t.gr

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης

Δραματουργία: Γιάννης Παναγόπουλος

Σκηνογραφική επιμέλεια: Κατερίνα Κανελλοπούλου

Ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Τσιώτη

Μουσική επιμέλεια: Αλέξης Κωτσόπουλος

Σχεδιασμός μακιγιάζ: Ρούλα Λιανού

Σχεδιασμός κομμώσεων - Περούκες: Ιουλία Συγριμή

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Σταύρος Καραγιάννης, Ρένα Κυπριώτη, Γιάννης Παναγόπουλος, Τάσος Πυργιέρης

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
Από 5/12/2019

Το «Επισκεπτήριο», μία από τις πιο επιτυχημένες δράσεις του Εθνικού Θεάτρου συνεχίζει να δίνει το παρών. Αφηγηματικό θέατρο δωματίου από επαγγελματίες ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου «επισκέπτεται» ασθενείς φέρνοντάς τους σε επαφή με τη «θεραπευτική» λειτουργία του θεάτρου. Δύο ηθοποιοί επισκέπτονται κάθε φορά έναν θάλαμο ή και έναν μεμονωμένο ασθενή φέροντας στις αποσκευές τους μια λίστα με προτεινόμενα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Οι ασθενείς επιλέγουν εκείνο που τους ενδιαφέρει και το έργο ζωντανεύει επιτόπου μπροστά στα μάτια τους, με τα πιο απλά και αυθεντικά μέσα που μπορεί να διαθέτει ένας ηθοποιός: το σώμα και τη φωνή του.

Συντελεστές

Ηλίας Κουνέλας & Ιφιγένεια Γρίβα, ηθοποιοί

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Από 5/12/2019

Οι παραμυθάδες του Εθνικού έρχονται για ακόμη μια χρονιά με τα καλύτερα παραμύθια.

Παραμύθια λαϊκά από κάθε γωνιά της γης, ντυμένα με τραγούδια- ειδικά φτιαγμένα για τις ιστορίες που ακούγονται, συναντούν μικρούς και μεγάλους σε προκαθορισμένα ραντεβού σε χώρο διαφορετικό κάθε φορά κατόπιν πρόσκλησης από τους αντίστοιχους φορείς. Μοιράζονται μαζί τους την καταλυτική δύναμη της προφορικής παράδοσης που αγγίζει με τρόπο την ανθρώπινη ψυχή.

Συντελεστές

Δημήτρης Β. Προύσαλης: Αφήγηση

Φίλιππος Πλακιάς: Τραγούδι

Θέατρο στα ελληνικά

Από 1/11/2019

Το «Θέατρο στα ελληνικά» είναι ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2017 στο Μικρό Εθνικό ανοίγοντας την πόρτα για τον κόσμο του θεάτρου σε ασυνόδευτους έφηβους πρόσφυγες. Χάρη στην ιδιαίτερη δομή του, το πρόγραμμα φέρνει κοντά έφηβους πρόσφυγες, συνομήλικούς τους Έλληνες και επαγγελματίες μουσικούς και ηθοποιούς. Περισσότεροι από 500 έφηβοι πρόσφυγες έχουν ωφεληθεί από το πρόγραμμα, στα πλαίσια του οποίου έχουν γεννηθεί ήδη δύο παραστάσεις. Το Ταξίδι σε συμπαραγωγή με την Unicef που παρακολούθησαν 5000 θεατές - ανάμεσά τους σχολικές τάξεις και θεατρικές ομάδες - και αποτέλεσε μια εμπειρία που φανέρωσε έμπρακτα τη δύναμη του θεάτρου να απομακρύνει κάθε είδους προκατάληψη και να μας ενώνει στην ουσία των πραγμάτων. Και την παράσταση Γυναίκα σε 6 εικόνες και 1088 λέξεις στο δεκαήμερο αφιέρωμα στο «Θέατρο από, με και για έφηβους» στο Ισόγειο REX τον Μάιο του 2019.

Θέατρο Με, Από, Για Έφηβους

Μάιος 2020

Τον Μάιο του 2020 το Μικρό Εθνικό περνά στα χέρια των εφήβων. Περισσότεροι από 250 έφηβοι που συμμετέχουν στα θεατρικά εργαστήρια του Μικρού Εθνικού σε συνεργασία με έμπειρους καλλιτέχνες και επαγγελματίες ηθοποιούς, παρουσιάζουν τις δουλειές τους σ’ ένα εκτενές αφιέρωμα στο θέατρο. Με έργα που αντανακλούν τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους, έργα που πάλλονται από τη δική τους μοναδική ενέργεια και συντονίζονται με τους δικούς τους καταιγιστικούς ρυθμούς. Έργα γραμμένα από τους ίδιους, κλασικά έργα που μας ξανασυστήνονται, devised κείμενα αλλά και μια σειρά από παράλληλες δράσεις δίνουν στους νέους της Αθήνας βήμα, φωνή φέρνοντάς τους κοντά στο κοινό τους. Είναι σίγουρο πως αξίζει να τους ακούσουμε.

Θεατρικό Εργαστήριο Εθνικού Θεάτρου &Φυλακών Κορυδαλλού

Σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και το Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού

Υπεύθυνος: Στρατής Πανούριος, εμψυχωτής - σκηνοθέτης

Μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα δράση εισχωρεί σε ένα περιβάλλον άτεγκτο, φύσει αυστηρών περιορισμών και… «απελευθερώνει». Οι παραστάσεις, αποτέλεσμα μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης με θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση, πραγματοποιούνται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο των φυλακών.

Θεατρικό Εργαστήριο Προσωπικής Ανάπτυξης του Εθνικού Θεάτρου σε Σωφρονιστικά Ιδρύματα

Σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Καταστήματα Κράτησης: Ε.Κ.Κ.Ν. Αυλώνα, Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατούμενων Ελεώνα – Θηβών, Κ.Κ. Κορίνθου

Υπεύθυνος: Στάθης Γράψας, εμψυχωτής – σκηνοθέτης

Με την «απελευθερωτική» δύναμη της τέχνης, στο εργαστήριο προσωπικής ανάπτυξης με βάση το θέατρο σε καταστήματα κράτησης οι συμμετέχοντες καλούνται να ιχνηλατήσουν έναν νέο δρόμο ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας.

 

Διαβάστε επίσης:

Είδα Το «Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε», Σε Σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου

 

Είδα Τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

 

 

Είδα Τον «Άνθρωπο Που Γελά», Σε Σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή

 

 

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 29/8, στην κατάμεστη από κόσμο Κεντρική Σκηνή, η εκδήλωση παράδοσης - παραλαβής της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης του Εθνικού Θεάτρου, παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη και του Γενικού Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού Νικόλα Γιατρoμανωλάκη.

Ο επερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής, Στάθης Λιβαθινός, παρέδωσε το κλειδί του γραφείο του, εμφανώς συγκινημένος και αφού ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του, ευχήθηκε στον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή Δημήτρη Λιγνάδη: «σου παραδίδουμε ένα θέατρο το οποίο είναι υγιές οικονομικά, με δύο καινούργιες σκηνές, την Πειραματική και το Μικρό Εθνικό. Ένα θέατρο, το οποίο έχει ένα κοινωνικό πρόσωπο, αφουγκράζεται την κοινωνία, με μια Σχολή, με ένα καινούργιο τμήμα σκηνοθεσίας που μόλις ξεκίνησε… Ένα θέατρο που περιμένει να το προχωρήσεις, να το εμβαθύνεις, να το εμβολιάσεις με το ταλέντο και τα προσόντα σου. Να το προχωρήσεις και γιατί όχι, να το απογειώσεις».

Ο Στάθης Λιβαθινός άφησε αιχμές για τον απότομο τρόπο της αποχώρησής του «Εύχομαι κανένας διευθυντής στο μέλλον να μην ενημερωθεί 20 μέρες, πριν ότι δεν θα συνεχίσει. Γιατί πάνω από τα κόμματα είναι οι θεσμοί και η πολιτεία».

Παίρνοντας το μήνυμα,η υπουργός ανακοίνωσε ότι επόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου θα προκύψει μέσα από προκήρυξη της θέσης που θα καταρτιστεί σε διάλογο με τον καλλιτεχνικό κόσμο. «Στόχος είναι, αφού η θητεία του κ. Λιγνάδη λήγει τον Αύγουστο, από τον Φεβρουάριο να είναι ήδη γνωστός ο επόμενος διευθυντής, προκειμένου να υπάρξει ενημέρωση και συνεργασία, πριν αναλάβει τα καθήκοντά του».

Ο Δημήτρης Λιγνάδης δήλωσε πως δεν είναι ακόμα έτοιμος να μιλήσει για τους στόχους και το πρόγραμμα της νέας διοίκησης και δεσμεύτηκε ότι σε 20 μέρες θα δώσει στον Τύπο περισσότερες πληροφορίες. Παρ’ όλα αυτά ανακοίνωσε δύο συνεργάτες του: την Αναστασία Διαμαντοπούλου που θα αναλάβει το γραφείο της Διεύθυνσης και την Έρη Κύγρια, ως αναπληρώτρια διευθύντρια.

Ο ίδιος επέλεξε να μιλήσει με τα λόγια του Κρέοντα, από την τραγωδία του Σοφοκλή, που είχε ανέβει από το Εθνικό Θέατρο,λέγοντας ότι: «Είναι αδύνατον να μάθει κανείς, τη σκέψη, τη γνώμη και τον τρόπο συμπεριφοράς ενός ανθρώπου, πριν τον δοκιμαστεί στην αρχή, την εξουσία και τους νόμους...»

Κλείνοντας την ομιλία του ο Δημήτρης Λιγνάδης αποκάλυψε ότι στις 31 Αυγούστου, τη μέρα αναλαμβάνει τα νέα του καθήκοντα, συμπληρώνονται 30 χρόνια από το θάνατο του πατέρα του Τάσου Λιγνάδη, στον οποίο αφιέρωσε τη χαρά της τιμής, της νέα του θέσης.