Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Οι «Ικέτιδες» του Ευριπίδη γράφτηκαν και ανέβηκαν για πρώτη φορά το 422π.χ,με διαφορετική υπόθεση από την ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου, που  γράφτηκε προγενέστερα το 461 π.Χ.

Το Εθνικό Θέατρο και ο ΘΟΚ συνεργάστηκαν και παρουσίασαν την παράσταση 53 χρόνια μετά το μοναδικό της ανέβασμα από το Εθνικό Θέατρο (1966) σε σκηνοθεσία του Τάκη Μουζενίδη και 39 χρόνια από την πρώτη παράσταση του ΘΟΚ στην Επίδαυρο (1980) σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους. Αυτή τη φορά τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός.

Εμπνευσμένος τόσο από το έργο του Αισχύλου, όσο και από ένα πραγματικό γεγονός: δύο χρόνια πριν τις «Ικέτιδες», οι Θηβαίοι - νίκησαν τους Αθηναίους στο Δήλιο και δεν τους άφηναν να θάψουν τους νεκρούς τους.

Ο Ευριπίδης μας διηγείται μια ιστορία που θέλει τις μητέρες των πεσόντων  στρατηγών  να καταφτάνουν στην Αθήνα και με τη συνδρομή του Βασιλιά Αδράστου του Άργους  και του Θησέα να καταφέρουν μετά από πολλές ικεσίες να μεταφέρουν τους νεκρούς στην Ελευσίνα, όπου και τους έκαψαν. Η Ευάδνη, θυσιάζεται στη φωτιά για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο, μπροστά στα μάτια του πατέρα της, του Ίφι. Η τραγωδία κλείνει με το χρησμό της Θεάς Αθηνάς,  να ζητά  τον Άδραστο να ορκιστεί αιώνια φιλία του Αργους με την Αθήνα.

Ο Ευριπίδης ηθελημένα χρησιμοποιεί εδώ τον χορό, ως πρωταγωνιστή δίνοντας  πιο πολύ το βάρος του στον λυρισμό των χορικών από ότι στην τραγικότητα της γενικής θεατρικής πλοκής. Όλα αυτά για να αναδείξει τη συλλογικότητα έναντι της ατομικότητας,γνώρισμα της αθηναϊκής δημοκρατίας αλλά και να βάλει σε πρώτο πλάνο τη γυναικεία ψυχοσύνθεση.

Είναι εύκολα κατανοητό ότι ο στόχος του Ευριπίδη είναι διττός: Πρώτα θέλει να υπερασπιστεί τις γυναίκες έναντι της δεδομένης κοινωνικής θέσης τους στην Αθήνα της εποχής. Δεύτερον επιθυμεί να προπαγανδίσει την ηθική και πρακτική ανωτερότητα της δημοκρατίας, έναντι σε κάθε άλλο σύγχρονο πολίτευμα, με κύριο χαρακτηριστικό της δημοκρατίας, τη συλλογικότητα, η οποία πάντα υπερτερεί της ατομικότητας. Το λέει ξεκάθαρα και ο Θησέας: «Ξέρεις τι θα πει ελευθερία; Όποιος έχει γνώμη που οφείλει την πόλη, πρέπει να την εκθέσει μπροστά σ’ όλους».

Επιπλέον, μεγάλο στοίχημα στις «Ικέτιδες» είναι η ανάδειξη του υψηλού, με την έννοια όχι αυτού που προδιαθέτει τον ήρωα να υπερβεί τη φύση του και να κάνει μεγαλειώδη πράγματα (δες Αντιγόνη) αλλά μια άλλη υποκατηγορία του, που αναφέρει ό,τι υψηλό είναι ό,τι μας φανερώνει το πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε μπροστά στη μοίρα και τη φύση.

Ακριβώς, σ’ αυτή την έννοια του «υψηλού» βρίσκω και την επιτυχημένη ματιά στην προσέγγιση του Στάθη Λιβαθινού. Το ανέβασμα κινήθηκε σε σχέση με τους ρυθμούς, τις κλιμακώσεις, τις αποσυμπιέσεις και την εκφορά τού λόγου στις συντεταγμένες της τραγωδίας και πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό: να ακουστεί καθαρά ο λόγος του Ευριπίδη, μέσα από τη λειτουργική και σύγχρονη μετάφραση του Γιώργου Κοροπούλη.

Το μελωδικό στοίχημα κέρδισε η σύνθεση του Άγγελλου Τριανταφύλλου, επηρεάζοντας καταλυτικά όλη την παράσταση.

Δυστυχώς, όμως η σκηνοθεσία έπεσε στον σκόπελο κάποιων τετριμμένων και χιλιοειδομένων λύσεων, όπως για παράδειγμα τα άδεια σακάκια και τα άρβυλα των πολεμιστών, τα οποία μετέφεραν οι Ικέτιδες. Πόσες φορές θα δούμε χορό να χτυπιέται και να παράγει ήχο με άδεια άρβυλα, ειλικρινά δεν ξέρω....

Παρ’ όλα αυτά οι γυναίκες του χορού (Άννα Γιαγκιώζη,Άνδρη Θεοδότου,Κόρα Καρβούνη,Τζίνη Παπαδοπούλου,Μαρία Σαββίδου,Κωνσταντίνα Τάκαλου,Τάνια Τρύπη και Νιόβη Χαραλάμπου) κατάφεραν όχι μόνο να συγκινήσουν ως μητέρες των Αργείων («Να κρατήσω μέσα στη δύστυχη αγκαλιά μου, το νεκρό παιδί μου και ξανά να το κοιμίσω»)αλλά και να τραβήξουν τα βλέμματα με την καλοδουλεμένη κίνηση (Φώτης Νικολάου) και τις εξαιρετικές φωνητικές τους ικανότητες .

Βέβαια, ερμηνευτικές ανισότητες υπήρξαν και στον χορό, αλλά δεν ήταν τόσο εμφανής όσο στην ομάδα των υποκριτών. Εξαιρετικός ο Άγγελος του Ανδρέα Τσέλεπου, είχα καιρό να ακούσω με τόση προσήλωση όλα τα γενόμενα εκτός σκηνής. Δυναμικός, δωρικός αλλά και ειλικρινής, για μένα η καλύτερη ερμηνεία της παράστασης.

Ενδιαφέρουσα ήταν και η προσέγγιση του Άκη Σακελλαρίου, ως Θησέα. Λίγο αμήχανος στην αρχή, κατάφερε στη συνέχεια να δώσει μια στιβαρή ερμηνεία, με τις απαραίτητες δόσεις χιούμορ και γελοιότητας. Ο Σακελλαρίου, αποδεικνύεται ένας ηθοποιός χαμαιλέοντας, ικανός να αντεπεξέλθει σε πολλά διαφορετικά είδη θεάτρου με επιτυχία.

Την ίδια αίσθηση, για αμήχανο ξεκίνημα μου έδωσε και ο Χρήστος Σουγάρης, παρ’ όλα αυτά στη συνέχεια μας αντάμειψε με την παρουσία του.

Η Κάτια Δανδουλάκη, για πρώτη φορά σε κεντρικό ρόλο σε αρχαία τραγωδία, χάρισε στην παράσταση μια επιβλητική παρουσία και μια αξιοπρεπέσταση ερμηνεία.  Απορία μου προκάλεσε η σκηνοθετική επιλογή που την ήθελε παρούσα, ως θεατή σ’ όλη την εξέλιξη του δράματος.

Αντίθετα, τόσο ο Κήρυκας του Χάρη Χαραλάμπους, όσο και η Ευάνδη της Κατερίνας Λούρα ακολούθησαν τον δρόμο της υπερβολής και μιας τόσο εξωτερικής, επιφανειακής και στομφώδους ερμηνείας, σε σημείο, που κούρασαν.

Με βροντερή φωνή και παρουσία ο Ίφις του Θοδωρή Κατσαφάδου και η Αθηνά της Αγλαΐας Παππά. Παρ’ όλα αυτά και οι δύο αυτοί ηθοποιοί έχουν ανεβάσει  τον πήχη με παλιότερες ερμηνείες τους,και αν και σε καμία περίπτωση δεν απογοήτευσαν, περιμέναμε, σαφώς, περισσότερα.

Η σκηνοθετική προσθήκη με την χορωδία των μικρών παιδιών, αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη και έφερε στο προσκήνιο το οικουμενικό και πανανθρώπινο ζήτημα του πόνου της απώλειας αλλά και τις παράπλευρες απώλειες κάθε εμπόλεμης σύρραξης. 

Λιτά αλλά ουσιαστικά τα  σκηνικά του Γιώργου Σουγλίδη, θύμιζαν μπεκετικό τοπίο, νεκρό τόπο από το "Μήδειας υλικό" του Μίλλερ. 

Αντίθετα τα κουστούμια του χορού, με τις μαύρες παγέτες προκαλούν απορίες....

Συνολικά, η τελευταία (;) παράσταση του Στάθη Λιβαθινού στην Επίδαυρο, από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή πέτυχε σε πολλά σημεία να κερδίσει το κοινό και μπορούμε να πούμε ότι αξίζει να την παρακολουθήσετε.

Ικέτιδες

του Ευριπίδη

5-6 Ιουλίου

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου με μια εμβληματική τραγωδία του Ευριπίδη για τον πόλεμο, τους νεκρούς του, την υπαρξιακή αγωνία, την αξιοπρέπεια, την πίστη και τη γυναικεία αντοχή.

Οι Ικέτιδες του Ευριπίδη είναι ένα έργο-εγκώμιο των Αθηνών, του δημοκρατικού πολιτεύματος και των χρηστών ηγετών και πολιτών, βαθιά ανθρώπινο και οξυδερκές μέσα στους αιώνες.

53 χρόνια μετά το μοναδικό της ανέβασμα από το Εθνικό Θέατρο (1966) σε σκηνοθεσία του Τάκη Μουζενίδη και 39 χρόνια από την πρώτη παράσταση του ΘΟΚ στην Επίδαυρο (1980) σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους, η τραγωδία σκηνοθετείται από τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Στάθη Λιβαθινό, σε ένα εγχείρημα που στηρίζεται στη συνεργασία των καλλιτεχνών από την Ελλάδα και την Κύπρο.

Για την παράσταση ανατέθηκε η μετάφραση στον ποιητή Γιώργο Κοροπούλη, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια σχεδίασε ο διεθνώς διακεκριμένος Κύπριος σκηνογράφος Γιώργος Σουγλίδης. Τη μουσική σύνθεση ανέλαβε ο Αγγελος Τριανταφύλλου, τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου, τη χορογραφία ο Φώτης Νικολάου και τη μουσική διδασκαλία η Μελίνα Παιονίδου.

Οι μητέρες των Αργείων στρατηγών που έχασαν τη ζωή τους στη Θήβα πολεμώντας στο πλάι του Πολυνείκη προσπέφτουν Ικέτιδες στον βωμό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Μαζί τους ο βασιλιάς του Άργους Άδραστος ο οποίος ήταν και αρχηγός της επίμαχης εκστρατείας. Ζητούν τη βοήθεια του βασιλιά της Αθήνας Θησέα γιατί οι Θηβαίοι κρατούν τους νεκρούς και δεν επιτρέπουν την ταφή τους παραβιάζοντας το έθος των Ελλήνων.

Ο Θησέας ανταποκρινόμενος στο δίκαιο αίτημα ετοιμάζεται να στείλει μήνυμα στον βασιλιά της Θήβας Κρέοντα όμως τον προλαβαίνει η άφιξη Θηβαίου Κήρυκα που φέρνει το δικό του μήνυμα στον Αθηναίο βασιλιά: Του ζητά να διώξει τον Άδραστο και τις μητέρες διαφορετικά θα τους επιτεθούν.

Ο Θησέας οδηγεί τον στρατό της Αθήνας ενάντια στους Θηβαίους και φέρνει στην Ελευσίνα τους νεκρούς στρατηγούς όπου και τους καίουν προσφέροντάς τους τις πρέπουσες τιμές. Η Ευάδνη σε ένα παραλήρημα ορμά στη φωτιά και καίγεται μαζί με τον άνδρα της Καπανέα. Μητέρες και παιδιά παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής με τις στάχτες των αγαπημένων τους.

Η τραγωδία γραμμένη το 422 π.Χ. φέρει τον απόηχο της μάχης στο Δήλιο το 424 π.Χ., δύο χρόνια πριν, όταν οι Θηβαίοι -σύμμαχοι της Σπάρτης- νίκησαν τους Αθηναίους και δεν τους άφηναν για μέρες να πάρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Γιώργος Κοροπούλης

Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός

Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Σουγλίδης

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Χορογραφία: Φώτης Νικολάου

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτης: Βασίλης Ανδρέου

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνα Μυρτάλη

Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Μαρία Καλαμαρά

Διανομή αλφαβητικά

Μητέρες Αργείων στρατηγών

Άννα Γιαγκιώζη

Άνδρη Θεοδότου

Κόρα Καρβούνη

Τζίνη Παπαδοπούλου

Μαρία Σαββίδου

Κωνσταντίνα Τάκαλου

Τάνια Τρύπη

Νιόβη Χαραλάμπους

Κάτια Δανδουλάκη: Αίθρα

Θοδωρής Κατσαφάδος: Ίφις

Κατερίνα Λούρα: Ευάδνη

Αγλαΐα Παππά: Αθηνά

Άκης Σακελλαρίου: Θησέας

Χρήστος Σουγάρης:Άδραστος

Ανδρέας Τσέλεπος: Άγγελος:

Χάρης Χαραλάμπους: Κήρυκας

Αναλυτικά η περιοδεία:

11-14 Ιουλίου, Λευκωσία, Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄

17-18 Ιουλίου, Λεμεσός, Αρχαίο Θέατρο Κουρίου

20 Ιουλίου, Λάρνακα, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο

30 Αυγούστου, Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους

2 Σεπτεμβρίου, Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο

5 Σεπτεμβρίου, Ηρώδειο

11 Σεπτεμβρίου, Κορωπί, Θέατρο Δεξαμενής

15 Σεπτεμβρίου, Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Προπώληση εισιτηρίων: Πανεπιστημίου 39 (εντός στοάς Πεσμαζόγλου), 210 8938112, greekfestival.gr και στα Public. Ομαδικές κρατήσεις: 210 7001468

 

1. 1.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ

Πρόκειται για ένα αφηγηματικό θέατρο δωματίου από επαγγελματίες ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου που λειτουργεί για πέμπτη συνεχή χρονιά, έχοντας δώσει έως σήμερα περισσότερες από 700 παραστάσεις που δόθηκαν σε ασθενείς που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία. Το 2019 η ομάδα ενισχύθηκε με έναν επιπλέον ηθοποιό.

Συντελεστές: Ιφιγένεια Γρίβα, Παναγιώτης Ιωσηφίδης, Ηλίας Κουνέλας

1. 2.ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Τα Παραμύθια αφηγούνται ιστορίες σε όσους ίσως δεν έχουν κάποιον να τους διηγηθεί, σε παιδιά και νέους ευάλωτων κοινωνικών ομάδων με περιορισμένη πρόσβαση στην ευεργετική επίδραση της τέχνης. Από το 2015 έως σήμερα οι ακροατές (μικροί και μεγάλοι) ανήλθαν σε περίπου 8.000.

Συντελεστές: Δημήτρης Β. Προύσαλης, Αφήγηση / Φίλιππος Πλακιάς, Τραγούδι

1. 3.ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ & ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Το Εθνικό Θέατρο πραγματοποιεί εδώ και τρία συναπτά έτη Θεατρικό Εργαστήριο στο Κατάστημα Φυλακών Κορυδαλλού με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Το ερευνητικό εργαστήριο, με συμμετέχοντες από όλες της πτέρυγες του καταστήματος κράτησης διαρκεί περίπου εννέα μήνες κάθε περίοδο και ολοκληρώνεται με το ανέβασμα παράστασης σε άλλους κρατουμένους, τις οικογένειες τους και εκπροσώπους των ΜΜΕ. Το 2017 παρουσιάστηκε η Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, το 2018 η παράσταση Θάλαμος αρ. 6, 200 χρόνια μετά, μια διασκευή της νουβέλας του Άντον Τσέχωφ Θάλαμος αρ. 6, ενώ το 2019 παρουσιάστηκε το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ Οικόπεδα με θέα.

Υπεύθυνος: Στρατής Πανούριος, εμψυχωτής – σκηνοθέτης

1. 4.ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΕ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

Με την «απελευθερωτική» δύναμη της τέχνης, στο εργαστήριο προσωπικής ανάπτυξης με βάση το θέατρο σε καταστήματα κράτησης οι συμμετέχοντες καλούνται να ιχνηλατήσουν έναν νέο δρόμο ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Το εργαστήριο λειτουργεί από την άνοιξη του 2018, ενώ τον Μάιο του 2019, για πρώτη φορά στην Ελλάδα κρατούμενοι από δύο διαφορετικές φυλακές έδωσαν μια κοινή θεατρική παράσταση. Η παράσταση Κοινή Αφετηρία που ανέβασαν οι κρατούμενοι των δύο φυλακών πραγματοποιήθηκε στις Φυλακές της Θήβας. Εκεί μεταφέρθηκε η θεατρική ομάδα από το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα (ΕΚΚΝΑ) και συναντήθηκε επί σκηνής με την αντίστοιχη ομάδα του Κέντρου Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων Ελεώνα - Θηβών (ΚΑΤΚΕΘ). Σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Καταστήματα Κράτησης: Ε.Κ.Κ.Ν. Αυλώνα, Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατούμενων Ελεώνα – Θηβών, Κ.Κ. Κορίνθου

Υπεύθυνος: Στάθης Γράψας, εμψυχωτής – σκηνοθέτης

1. 5.ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Από τον Ιούλιο του 2017, πραγματοποιείται στο Εθνικό Θέατρο το πρόγραμμα «Θέατρο στα Ελληνικά», ένα εβδομαδιαίο θεατρικό εργαστήριο στο οποίο συμμετέχουν έφηβοι πρόσφυγες μαζί με συνομηλίκους τους Έλληνες και επαγγελματίες ηθοποιούς.

Από τον Μάρτιο του 2018 έως τον Ιανουάριο του 2019 το πρόγραμμα «Θέατρο στα Ελληνικά» υποστηρίχθηκε από τη Unicef. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν τετραήμερα, εντατικά, θεατρικά σεμινάρια για έφηβους πρόσφυγες με στόχο το πρόγραμμα να ανοιχθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά και υποδεχθήκαμε περισσότερους από 200 νέους έφηβους πρόσφυγες. Επιπλέον, τον Μάιο του 2018 αυτός ο διαπολιτισμικός θίασος παρουσίασε τη δουλειά του στο κοινό, με την παράσταση το Ταξίδι. Μετά τη θερμή υποδοχή του κοινού, το Ταξίδι εντάχθηκε στο ρεπερτόριο της θεατρικής περιόδου 2018-2019, πάντα σε συμπαραγωγή με την UNICEF, στο Ισόγειο του θεάτρου REX, εγκαινιάζοντας την εφηβική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Περισσότεροι από 3000 άνθρωποι παρακολούθησαν το Ταξίδι. Από τον Φεβρουάριο του 2019 στο «Θέατρο στα Ελληνικά» συμμετέχει και μια ομάδα από ασυνόδευτα έφηβα κορίτσια από τον Ξενώνα Ζεύξις και τον Μάιο του 2019 παρουσίασαν την παράσταση Γυναίκα: σε 6 εικόνες και 1088 λέξεις στο πλαίσιο του αφιερώματος στο «Θέατρο Με, Από και Για έφηβους» στο ισόγειο REX.

1. 6.ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ

Χάρη σε μια ιδιωτική δωρεά, πραγματοποιείται ένα εβδομαδιαίο θεατρικό εργαστήριο στους χώρους του Εθνικού Θεάτρου, από έμπειρους συνεργάτες θεατροπαιδαγωγούς με μια ομάδα ασυνόδευτων παιδιών 6-12 ετών τα οποία φροντίζει η οργάνωση ΜΕΤΑδραση. Η συγκεκριμένη δράση βασίζεται στις αρχές του εφαρμοσμένου θεάτρου και στοχεύει να επιστρατεύσει την δημιουργικότητα και την ανεξάντλητη φαντασία των παιδιών, αναδεικνύοντας τα εγγενή αυτά εργαλεία της ανθρώπινης φύσης ως αναγκαία για την προσαρμογή σ’ ένα νέο περιβάλλον, την ένταξη σ’ ένα νέο κοινωνικό σύνολο αλλά, και τη διαχείριση ενός τραύματος.

1. 7.Δομές και φορείς, μεταξύ άλλων, που επισκέφθηκαν τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου με ελεύθερη είσοδο:

Ίδρυμα Παιδικό Σπίτι, Ίδρυμα Χατζηκώνστα, Κέντρο ειδικών ατόμων «Η ΧΑΡΑ», ΑΡΩΓΗ Mενίδι, Δήμος Μοσχάτου -Ταύρου κοινωνική Υπηρεσία, Δήμος Ταύρου κοινωνική Υπηρεσία, Ειδ. ΓΕΛ Ιλίου {Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων Λ. Χασιάς}, Ειδικό Πρ. Οικοτροφείο «Οι Αγίοι Ανάργυροι», ΕΛΕΠΑΠ (Προστασία-Αποκατάσταση Ανάπηρων Παιδιών), Ελπίδα, ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ Ενήλικες με Ψυχικές Διαταραχές, Ερυθρός Σταυρός, Εταιρεία προστασίας σπαστικών, Πόρτα Ανοιχτή, ΘΕΟΤΟΚΟΣ Ίλιον, Ίδρυμα «Η Αγία Άννα», ΚΕΘΕΑ- ΔΙΑΒΑΣΗ, Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής, Κιβωτός του Κόσμου, ΜΕΡΙΜΝΑ, Παιδόπολη Αγία Βαρβάρα, Παράρτημα Μητέρα, ΠΑΙΔΩΝ Πεντέλης, ΠΙΚΠΑ Πειραιά, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Μεταμόρφωσης, Σικιαρίδειο Ίδρυμα, Χαμόγελο του παιδιού, Σπίτι Μελισσίων, Σπίτι Καρέα, Περιστερίου, Αμαρουσίου, Μοσχάτου, Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο Θηλέων, 1ο Ειδ. Δημ. Παμακαρίστου (Μέσα στο Ίδρυμα Παμακάριστος), Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, 18 και άνω, σωματεία ατόμων με αναπηρία.

Σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας: Προστασία Παιδιού και Οικογένειας, Πολιτικών Ατόμων με Αναπηρία (Αμεα), Διεύθυνση Κοινωνικής Ένταξης και Κοινωνικής Συνοχής, Ειδική Γραμματεία Κοινωνικής Ένταξης των Ρομά, Διεύθυνση Κοινωνικής Αντίληψης και Αλληλεγγύης

1. 1.ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ

Μια πρωτότυπη δράση και μία σημαντική πρωτοβουλία είναι το «Εθνικό Θέατρο απευθείας» σε συνεργασία με το Κανάλι της Βουλής, η οποία αξιοποιεί έμπρακτα κάθε πρόσφορο δυνατό τεχνολογικό τρόπο ώστε να φέρει σε επαφή με την εμπειρία του θεάτρου κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, ακόμη και στις πιο ακριτικές περιοχές της χώρας. Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες ακριτικών και παραμεθόριων περιοχών να παρακολουθήσουν – σε κλειστούς χώρους που επιλέγουν οι Δήμοι - παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου σε απευθείας σύνδεση με τις εγκαταστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Η πρώτη παράσταση του Εθνικού που προβλήθηκε απευθείας ήταν το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε την 1η Δεκεμβρίου 2018 στις εξής περιοχές: Αμοργό, Ικαρία, Λέρο, Λευκάδα, Ορεστιάδα και Χίο. Ακολούθησαν:

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία σε Αμοργό, Φούρνους, Ορεστιάδα και Ικαρία στις 15 Δεκεμβρίου 2018.

Τίμων ο Αθηναίος σε Αμοργό, Ικαρία, Λέρο, Λευκάδα, Ορεστιάδα, Χίο, Κομοτηνή και Φούρνους στις 16 Φεβρουαρίου.

Απλή μετάβαση σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία και Φούρνους στις 2 Μαρτίου.

Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 16 Μαρτίου.

Μισάνθρωπος σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 30 Μαρτίου.

Μικρές Ιστορίες για Αγρίους σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Κομοτηνή, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Λέρο, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 13 Απριλίου.

Ο άνθρωπος που γελά σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Φούρνους, Λέρο, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 11 Μαΐου.

Τελευταία παράσταση για αυτή τη θεατρική περίοδο θα είναι τα Μελίσσια στις 8 Ιουνίου 2019

1. 2.ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS

Πρόκειται για μια πρωτοποριακή δράση σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ και τις Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ). Ένα θεατρικό λεωφορείο, το «Θέατρο Express» όπως το ονομάσαμε, ταξιδεύει από γειτονιά σε γειτονιά για να συναντήσει τους θεατές του, να τους ταξιδέψει στη μαγεία του θεάτρου και να τους κινητοποιήσει. Την επιτυχημένη παράσταση της Αρκούδας του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη (καλοκαίρι 2018) διαδέχθηκαν από τον Απρίλιο 2019 οι Ιστορίες καθ’ οδόν σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Έως σήμερα έχει ταξιδέψει στις εξής περιοχές: Κερατσίνι, Χαλάνδρι, Πικέρμι, Γέρακα, Αιγάλεω, Ν. Φιλαδέλφεια, Περιστέρι, Άλιμος, Κορωπί, ενώ οι παραστάσεις θα συνεχίσουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στις γειτονιές της Αττικής.

3. ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΕ ΝΗΣΙΑ

Τον Ιούλιο του 2018 εγκαινιάστηκε άλλη μια πρωτοβουλία του Εθνικού Θεάτρου. Μια από τις καλοκαιρινές παραγωγές, η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου, περιόδευσε σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (Μυτιλήνη 26/7, Λήμνο 30/7 και Αϊ Στράτη 1/8) και παρουσιάστηκε σε κατάμεστες πλατείες, και προαύλια σχολείων σε μια ατμόσφαιρα συγκίνησης. Το κοινό στα ακριτικά αυτά νησιά είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει με ελεύθερη είσοδο μια παράσταση υψηλής αισθητικής. Το εγχείρημα αυτό επιτελέστηκε με τη συνεργασία του Υπουργείου Ναυτιλίας και της Γ.Γ. Νησιωτικής Πολιτικής, των τοπικών δήμων, του Ιδρύματος Μπούμπουρα και της Hellenic SeaWays. Φέτος, τον Ιούλιο, το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Υπουργείο Ναυτιλίας θα περιοδεύσει και πάλι σε νησιά, ενώ οι σχετικές πληροφορίες θα δοθούν σύντομα σε ειδική Συνέντευξη Τύπου.

Το φθινόπωρο του 2017 το Εθνικό Θέατρο προχώρησε σε μία ακόμη σημαντική πρωτοβουλία. Για πρώτη φορά όλες οι παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής στο κτίριο Τσίλλερ και της Σκηνής Μαρίκα Κοτοπούλη στο Θέατρο Rex παρουσιάζονται με υπερτιτλισμό στην αγγλική γλώσσα, ώστε ξένοι επισκέπτες της πόλης, αλλά και μαθητές ξενόγλωσσων σχολείων να έχουν δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Μία δράση που προσελκύει νέο κοινό, ενισχύει τον πολιτιστικό τουρισμό και προβάλλει στο εξωτερικό τον πολιτιστικό πλούτο της χώρας. Με υπερτιτλισμό στα αγγλικά παρουσιάστηκαν πιλοτικά και κάποιες παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής. Τη σαιζόν 2017-2018 πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία και με τη στήριξη του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του το Εθνικό Θέατρο στις 17 Μαΐου 2018 παρουσίασε το έργο Ψηλά απ’ τη γέφυρα του Άρθουρ Μίλλερ σε μια παράσταση με συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας, ενώ το έργο Ο άνθρωπος που γελά του Βίκτωρ Ουγκώ ήταν η καθολικά προσβάσιμη παράσταση της φετινής περιόδου (24 Μαΐου 2019). Πρόκειται για μια προσπάθεια του Εθνικού Θεάτρου να κάνει τις σκηνές του όσο πιο φιλικές και προσβάσιμες σε άτομα με αναπηρία και να εξασφαλίσει τη δυνατότητα ισότιμης και ανεμπόδιστης συμμετοχής. Οι παραστάσεις συνοδεύτηκαν από Διερμηνεία στην Ε.Ν.Γ & Ελληνικούς Υπέρτιτλους (ΤΚΒ) για Κ(κ)ωφούς και βαρήκοους, καθώς και από Ακουστική Περιγραφή (A.Π) για τυφλούς και μερικώς βλέποντες.

Παρεχόμενες υπηρεσίες προσβασιμότητας: Ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα με έναν ή περισσότερους/ες διερμηνείς να μεταφράζουν επί σκηνής όλο το θεατρικό κείμενο καθώς και τη γενική ατμόσφαιρα στη φυσική γλώσσα των (Κ)κωφών και βαρήκοων θεατών, τιτλισμός για Κ(κ)ωφούς και βαρήκοους θεατές (ΤΚΒ), απόδοση θεατρικού κειμένου σε ελληνικούς υπέρτιτλους με την προσθήκη ηχητικών εφέ. Οι ΤΚΒ υπέρτιτλοι περιλαμβάνουν το κείμενο και την περιγραφή του ηχητικού τοπίου της παράστασης, ακουστική περιγραφή για τυφλούς ή με μειωμένη όραση θεατές. Επιμέλεια - Συντονισμός υπηρεσιών προσβασιμότητας: Liminal

1. Μετεγκατάσταση της Δραματικής Σχολής στο «Σχολείον» της Ειρήνης Παπά τον Δεκέμβριο του 2017. Ο χώρος, επαναλειτούργησε ανακαινισμένος και η μετεγκατάσταση έγινε εφικτή με τη δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση. Η μετεγκατάσταση συνέβαλε στην αναβάθμιση των σπουδών, καθώς οι σπουδαστές έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδεύονται σε χώρους κατάλληλους για τη διεξαγωγή των εξειδικευμένων μαθημάτων τους.

1. Μετακλήσεις αναγνωρισμένων καθηγητών - εκπαιδευτών από Ακαδημίες και Πανεπιστήμια του εξωτερικού συμπεριλήφθησαν στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δίδαξαν τους σπουδαστές της Σχολής στα πεδία του Σκηνικού Λόγου, της Σκηνικής Κίνησης και της διασύνδεσής τους με την Υποκριτική (κατά το έτος 2017 πραγματοποιήθηκαν με την ευγενική Χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση). Ανάμεσά τους η καθηγήτρια του RussianStateInstituteTheatreArts [GITIS] και επικεφαλής του DEPARTMENTOFVOICEANDSPEECHTRAINING, Irina Promptova, η ηθοποιός, σκηνοθέτης και καθηγήτρια βιομηχανικής κίνησης του RussianStateInstituteTheatreArts [GITIS] Maria Shmaevich και ο σκηνοθέτης AndrewVisnevski.

1. 3.Ίδρυση Τμήματος Σκηνοθεσίας στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Για πρώτη φορά, και από Κρατικό φορέα, λειτούργησε Τμήμα Σκηνοθεσίας. Πρόκειται για μία σημαντική κατάκτηση του Εθνικού Θεάτρου που έρχεται να ικανοποιήσει ένα αίτημα δεκαετιών. Σκοπός και έργο του Τμήματος είναι η καλλιτεχνική ευαισθητοποίηση, η επαγγελματική κατάρτιση και η κατάλληλη εκπαίδευση των νέων που επιθυμούν να ασκήσουν το επάγγελμα του σκηνοθέτη. Το Τμήμα Σκηνοθεσίας λειτουργεί από το σπουδαστικό έτος 2018-2019, στο πλαίσιο της Δραματικής Σχολής και βάσει του κανονισμού της, όπως αυτός ορίζεται στο Κανονιστικό Διάταγμα της 14-12-1943 τεύχος πρώτον, φύλλο 416 της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και στο Προεδρικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 93 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (αρ.φ.172, 1/10/2018) με την τροποποίηση του Π.Δ. 336/1983 που αφορά στην οργάνωση και λειτουργία της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου. Η φοίτηση διαρκεί 3 χρόνια και είναι δωρεάν.

1. 4.Masterclass με τον Λιθουανό σκηνοθέτη Oskaras Koršunovas [2-12 Μαρτίου 2017, Ρώμη]

Στο πλαίσιο του προγράμματος της Union des Théâtres de l’Europe (UTE) «Decentralised Academy» από τις 2 έως τις 12 Μαρτίου 2017 πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη εργαστήριο από τον Λιθουανό σκηνοθέτη Oskaras Koršunovas, σε συνεργασία του Teatro di Roma με την Πρεσβεία της Λιθουανίας στη Ρώμη. Δόθηκε η ευκαιρία σε 17 νέους ηθοποιούς με διαφορετική πολιτισμική προέλευση, να εκφραστούν ελεύθερα, να αποκτήσουν ένα κοινό προορισμό, επάνω σε ένα επίκαιρο και πολύπλευρο θέμα, να ακουστεί μιά φωνή που κανείς δεν μοιάζει να ακούει... Το εργαστήριο είχε ως θέμα τις Ικέτιδες της Elfriede Jelinek. Την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου εκπροσώπησε η αριστούχος απόφοιτη του σπουδαστικού έτους 2015-2016 Τζένη Παρασκευαΐδου.

1. 5.Commedia dell’ Arte TENDA SUMMER SCHOOL [διοργάνωση του Giffoni Film Festival – 30 Ιουλίου - 6 Αυγούστου 2017, Φερράρα]

Οι σπουδαστές του Α έτους της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου Ελπίδα Νικολάου και Νικόλαος Δροσόπουλος, συμμετείχαν στο Διεθνές Θερινό Σχολείο για Νέους Ηθοποιούς πάνω στις τεχνικές της Commedia dell’ Arte TENDA SUMMER SCHOOL, μια διοργάνωση του Giffoni Film Festival, σε συνεργασία με τη σχολή Sylvia Young Theatre School of London και τη γαλλική σχολή ERAC, με θέμα την εκπαίδευση των νέων ηθοποιών. Το θέμα του εργαστηρίου, που πραγματοποιήθηκε στη Villa La Mensa στο Sabbioncello San Vittore στη Φερράρα της Ιταλίας, ήταν «Από την Commedia dell’ Arte στη Σύγχρονη Κωμωδία».

1. 6.ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ στους Δελφούς

Από το 2016 θεσμοθετήθηκε σε ετήσια βάση το Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος με τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, υπό την αιγίδα και με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και είναι μέλος του Δικτύου Αρχαίου Δράματος του ΥΠΠΟΑ. Το εντατικό δεκαπενθήμερο Εργαστήριο πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι στους Δελφούς και κάθε χρόνο οι συμμετέχοντες εργάζονται εντατικά πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα που αντλείται από το αρχαίο δράμα. Το εργαστήριο απευθύνεται σε νέους επαγγελματίες του θεάτρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό που επιθυμούν την πρακτική θωράκιση για την ενασχόληση τους με το αρχαίο δράμα, να εστιάσουν και να εμβαθύνουν τη σπουδή τους πάνω σε αυτό.

Το 2016 το εργαστήριο διηύθυνε η σκηνοθέτης και ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου με τη συμμετοχή της χορογράφου Μαριάννας Καβαλλιεράτου, το 2017 το εργαστήριο διηύθυνε ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός με τη συνεργασία της Γερμανίδας σκηνογράφου Andrea Schimdt-Futterer και του Ρώσου ιστορικού του θεάτρου Dmitry Trubotchkin, το 2018 ο εργαστήριο διηύθυνε η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου με τη συνεργασία των σταθερών συνεργατών της, της χορογράφου Πατρίσια Απέργη και του μουσικοσυνθέτη Γιώργου Πούλιου, ενώ το 2019 το εργαστήριο θα διευθύνουν οι καθηγήτριες του Πανεπιστημίου του Yale Toni Dorfman (Σκηνοθέτις) και Ellen McLaughlin (Συγγραφέας και Ηθοποιός), η απόφοιτος και συνεργάτις του Yale Shadi Ghaheri (Σκηνοθέτις και Χορογράφος από την Τεχεράνη με έδρα τη Νέα Υόρκη) και ο Θοδωρής Αμπαζής (Σκηνοθέτης και Συνθέτης).

Συνεχίζεται από τη θεατρική σεζόν 2014-2015 το εκπαιδευτικό στούντιο για νέους υποψήφιους θεατρικούς συγγραφείς, που επιθυμούν να εξοπλιστούν με μια αξιόπιστη μεθοδολογία, γνωρίζοντας τους κανόνες της δραματουργίας και δουλεύοντας πρακτικά πάνω στην μετάβαση του κειμένου από το χαρτί στη σκηνή. Στην πρώτη χρονιά του Στούντιο (2014-105) δίδαξαν συγγραφείς και θεωρητικοί του θεάτρου, ενώ την επόμενη περίοδο (2015-2016) το Στούντιο αναβαθμίστηκε, με την υποστήριξη καταξιωμένων σκηνοθετών και μιας ομάδας ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου. Στο τέλος και των δύο εκπαιδευτικών περιόδων, παρουσιάστηκαν στο κοινό με τη μορφή προχωρημένων αναλογίων, κείμενα που είχαν δουλευτεί στη διάρκεια των μαθημάτων. Το «3ο Στούντιο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για νέους» είχε διετή διάρκεια (2017- 2018 και 2018-2019) είχε ως στόχο την ενίσχυση του προσωπικού ύφους των συμμετεχόντων και την ταυτόχρονη εξοικείωση τους με την πρακτική πλευρά του θεάτρου. Μέσα στο πλαίσιο θεματικών κύκλων σύμβουλοι/εισηγητές από ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων (συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, δραματουργοί, κριτικοί) εισηγήθηκαν θεματικές και παρακολουθούν την εξέλιξη των έργων, τροφοδοτώντας τους νέους συγγραφείς με υλικό και παρατηρήσεις.

Τη διεύθυνση του προγράμματος του 1^ου και 2^ου Στούντιο είχε ο θεωρητικός του θεάτρου Ηρακλής Λογοθέτης, ενώ του 3ου η σκηνοθέτις Σύλβια Λιούλιου.

8. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ DECENTRALIZED ACADEMY με την UTE στο ΣΧΟΛΕΙΟΝ

Το Εθνικό Θέατρο συνδιοργάνωσε με την Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης (UTE) στο πλαίσιο του προγράμματος «Decentralized Academy» (8- 20 Νοεμβρίου 2018) εργαστήριο για νέους σκηνοθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό υπό την επίβλεψη του σκηνοθέτη Andrew Visnevski. Το αντικείμενο και το υλικό μελέτης για την εργασία τους υπήρξαν τα κείμενα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Το Εθνικό θέατρο προχώρησε στην πραγματοποίηση τρίμηνου (Ιανουάριος – Απρίλιος 2019) εξειδικευμένου εντατικού εργαστηρίου για πτυχιούχους δραματικών σχολών, υπό τη διεύθυνση της Λυδίας Κονιόρδου και με τη συνεργασία της χορογράφου Μαριάννα Καβαλλιεράτου.

Το εργαστήρι θέτει εξ αρχής βασικά ερωτήματα που ξεκλειδώνουν το αρχαίο δράμα, μακριά από στερεότυπα, αυτονόητες λύσεις ή συνήθειες. Οι συμμετέχοντες εργάστηκαν πάνω στην «Εκάβη» του Ευριπίδη, ένα έργο που θέτει καίρια και σύγχρονα ερωτήματα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Στο τέλος της διαδικασίας έγινε παρουσίαση υπό μορφή εργασίας σε εξέλιξη (work in progress).

Το 2017 το Εθνικό Θέατρο δημιουργεί το Μικρό Εθνικό: ένα οργανωμένο σύμπαν για παιδιά και εφήβους με παραστάσεις, δράσεις, εργαστήρια.

Μια πρωτοβουλία που έρχεται να ενισχύσει την εργασία υποδομής και φροντίδας πολλών ετών του Εθνικού Θεάτρου, και που αναδεικνύει τη σημασία της θεατρικής παιδείας ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των νέων ανθρώπων.

Στόχος παραμένει ένα θέατρο ποιότητας, με τη δυναμική να συναρπάσει, να αφυπνίσει και να μεταμορφώσει. Το Μικρό Εθνικό απευθύνεται σε παιδιά και νέους κάθε ηλικίας και κάθε γεωγραφικής ή πολιτιστικής προέλευσης και επιθυμεί να συνομιλήσει ουσιαστικά μαζί τους. Μέσα από τις παραστάσεις του και ένα ευρύ πρόγραμμα εργαστηρίων ψυχαγωγεί και εκπαιδεύει δημιουργικά τους θεατές και τους πολίτες του αύριο. Τους εμπνέει και τους κινητοποιεί να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο μέσα από το θέατρο.

Παράλληλα, απευθύνεται στην εκπαιδευτική κοινότητα με μια σειρά επιμορφωτικών εργαστηρίων, αλλά και εκπαιδευτικών υλικών που συνοδεύουν τις παραστάσεις μας και βοηθούν τον εκπαιδευτικό να εμβαθύνει στις θεματικές των έργων.

Αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα αποτελεί επίσης η δημιουργική ανταπόκρισή μας στις σύγχρονες ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες της εποχής μας, μέσα από μια σειρά δράσεων οι οποίες με εργαλείο τη θεατρική τέχνη και έκφραση στοχεύουν σε μια ουσιαστική κοινωνική παρέμβαση.

Την περίοδο 2018-2019, το Μικρό Εθνικό απέκτησε τη δική του σκηνή. Το Ισόγειο του θεάτρου Rex ανακαινίστηκε και άνοιξε τις πόρτες του στους νέους της πόλης. Ο άξονας γύρω από τον οποίον σχεδιάστηκε το ρεπερτόριο, αλλά και το συνολικό φάσμα δράσεων του Μικρού Εθνικού ήταν η δημιουργία ενός δραστήριου καλλιτεχνικού κέντρου, ανοιχτού στο κοινό κάθε ηλικίας, που προσφέρει ποικίλες ευκαιρίες καλλιτεχνικής και εκπαιδευτικής συνδιαλλαγής και συνδημιουργίας.

Μ’ ένα πολλαπλό ρεπερτόριο που απευθύνεται σε διαφορετικές ηλικίες, επιλέχθηκαν αγαπημένες κλασσικές ιστορίες αλλά, και προτάσεις νέων δημιουργών, όλες ιδωμένες υπό το πρίσμα του θεάτρου συνόλου που αντανακλά τη συλλογικότητα την οποία ενθαρρύνουμε και στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Συνολικά 40.000 θεατές επισκέφθηκαν το Μικρό Εθνικό για τις 4 παραστάσεις της περιόδου 2018-2019: Η Τραμπάλα, Το Ταξίδι, Ο Πρίγκιπας Και Ο Φτωχός, Μικρές Ιστορίες Για Αγρίους.

Τον Μάιο του 2018 εγκαινιάστηκε το αφιέρωμα «Θέατρο από, με, για έφηβους», μια γιορτή για το θέατρο της επινόησης στο οποίο τα εφηβικά εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάζουν επί 2 εβδομάδες τη δουλειά τους στο Αθηναϊκό κοινό. Τον Μάιο του 2019 το αφιέρωμα προσέλκυσε 4700 θεατές, πρωτίστως νέους κάτω των 20 ετών.

Το φθινόπωρο του 2017 εγκαινιάστηκε η συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τα Ανοιχτά Σχολεία του Δήμου Αθηναίων και συνεχίστηκε την περίοδο 2018-2019 με μεγάλη επιτυχία. Πρόκειται για μια δράση που επιτρέπει στους εμψυχωτές να συναντήσουν τους μαθητές στον χώρο τους σηματοδοτώντας αλλιώς το περιβάλλον του σχολείου και μετατρέποντάς το σ’ έναν χώρο δημιουργικότητας, φαντασίας και επινοητικότητας. Η επαφή των μαθητών με τις θεατρικές τεχνικές αποσκοπεί στο να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το θέατρο. Ταυτόχρονα οι έφηβοι συμμετέχοντες αντιλαμβάνονται την αξία που μπορεί να έχει η τέχνη στη ζωή και την καθημερινότητά τους, καλλιεργούν την αισθητική τους και αντιλαμβάνονται την αξία της συλλογικής δουλειάς. Φέτος τον Μάιο, στο αφιέρωμα «Θέατρο από, με, για έφηβους» παρουσιάστηκε η παράσταση Πέφτουμε που ήταν αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας και συγκεκριμένα με το ΓΕΛ «Θόδωρος Αγγελόπουλος».

11. ΠΡΑΞΗ «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ 2014-2020» (ΕΣΠΑ)

Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό, τριετές, πρόγραμμα που απευθύνεται σε γυμνάσια και λύκεια της περιφέρειας κι επιχειρεί να δημιουργήσει καλλιτεχνικές γέφυρες ανάμεσα στους έφηβους της επαρχίας και στο Εθνικό θέατρο. Αναπτύσσει ένα δίκτυο από ευαισθητοποιημένους εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες και νέους που συνομιλούν και συνδημιουργούν. Ο σχεδιασμός του προγράμματος στηρίζεται στην απευθείας επαφή με ομάδες εφήβων της περιφέρειας μέσα από την ενεργή συμμετοχή ειδικά εκπαιδευμένων καλλιτεχνών-εμψυχωτών στο εφηβικό θέατρο, σε συνδυασμό με την ευαισθητοποίηση και επιμόρφωση των υπεύθυνων εκπαιδευτικών στα σχολεία που συμμετέχουν.

Από τις 119 εμπρόθεσμες αιτήσεις των σχολικών μονάδων που αιτήθηκαν να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ, επιλέχθηκαν 20 από 8 διαφορετικές περιφέρειες της χώρας. Τον Ιανουάριο του 2019 οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στο πρόγραμμα παρακολούθησαν σεμινάριο θεατρικής επιμόρφωσης στο Εθνικό Θέατρο, και στη συνέχεια οργάνωσαν τις θεατρικές ομάδες στα σχολεία τους. Με τη συνεχή υποστήριξη και τις τακτικές επισκέψεις των επαγγελματιών εμψυχωτών του ΕΘ, προχώρησαν στη θεατρική διαδικασία σε εβδομαδιαία βάση. Προβλέπεται στα τρία χρόνια που θα διαρκέσει το Πρόγραμμα, να πάρουν μέρος 60 σχολικές μονάδες από τις 8 περιφέρειες, δηλαδή περισσότεροι από 500 μαθητές κάθε χρόνο. Φέτος πηγαίνουμε Κορυδαλλό, Ερέτρια, Μυτιλήνη, Ακαδημία Πλάτωνος, Βάμο Χανίων, Σκριπερό Κέρκυρας, Ιτέα, Ζαχάρω, Ναύπλιο, Νεάπολη Λακωνίας, Ηράκλειο, Πάτρα, Αίγιο, Μάνδρα Αττικής, Αρτέμιδα, Σύρο, Ηλιούπολή, Αργυρούπολη. Στα συμμετέχοντα σχολεία περιλαμβάνονται Ειδικά Γυμνάσια και Λύκεια, αλλά και σχολεία με μικτό πληθυσμό και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Μέσα από ένα ταξίδι αυτοσχεδιασμών, ομάδες γεμάτες αντιθέσεις, που δημιουργήθηκαν σταδιακά από το μηδέν, και κυρίως από μια ανάγκη, εκπαιδευτικοί με διαθεσιμότητα ψυχής και σώματος, και 10 καλλιτέχνες- εμψυχωτές του Εθνικού θεάτρου, πραγματοποιούν αυτό το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί σε κάθε σχολική μονάδα με παρουσιάσεις που θα γίνουν σε συνεργασία με τη διεύθυνση του σχολείου και την κοινότητα.

Το ευρύτατο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Μικρού Εθνικού έχει ως θεμέλια την εμπειρική μάθηση, τη συμμετοχικότητα και τη συλλογικότητα, αναδεικνύοντας την δύναμη της ομάδας ως πυρήνα εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης. Την περίοδο 2017-2018 περισσότεροι από 700 παιδιά και νέοι στα 35 διαφορετικά εργαστήρια του Μικρού Εθνικού έφτιαξαν τις δικές τους παραστάσεις, διηγήθηκαν τις προσωπικές τους ιστορίες, παρουσίασαν τη δουλειά τους σε κοινό, γνώρισαν βαθύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο μέσα από το θέατρο. Τη φετινή περίοδο (2018-2019) συνεχίζουμε ν’ ανακαλύπτουμε την πηγή της αστείρευτης νεανικής δημιουργικότητας μέσα από την ατομική αναμέτρηση και τη συλλογική προσπάθεια σε πρωτοποριακά εργαστήρια ενός νέου, ολοκληρωμένου και εμπλουτισμένου εκπαιδευτικού προγράμματος που προσεγγίζει μεγάλο εύρος αντικειμένων και θεματικών όπως: θεατρικά εργαστήρια και εργαστήρια σωματικού θεάτρου, σκηνογραφίας και μουσικής σύνθεσης για το θέατρο, γραφής και εμψύχωσης, εργαστήρια εκπαιδευτικών, εργαστήρια που συνδέουν τη σχολική ύλη με το θέατρο, εργαστήρια performance κα.

173 παιδιά από 18 μηνών έως 12 ετών σε 11 τμήματα

114 παιδιά γυμνασίου (μέχρι 15 ετών) σε 5 τμήματα

114 έφηβοι (έως 20 ετών) σε 6 τμήματα

121 ενήλικες σε 7 τμήματα

75 ενήλικες εκπαιδευτικοί σε 5 κύκλους εργαστηρίων

65 ενήλικες σε τεχνικά τμήματα (2 κύκλοι σκηνογραφίας και 2 μουσικής σύνθεσης)

1. JEMMA KENNEDY

Κύριος στόχος της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης είναι να υποστηρίξει την καλλιτεχνική διαδικασία και παραγωγή, προσφέροντας βήμα αλλά και ευκαιρίες για εκπαίδευση στους ίδιους τους καλλιτέχνες. Έτσι, το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το British Council διοργάνωσε (4-7 Απριλίου 2019) ένα σεμινάριο θεατρικής γραφής για το παιδικό και εφηβικό θέατρο. Το σεμινάριο δίδαξε η Jemma Kennedy, καταξιωμένη Βρετανή θεατρική συγγραφέας και καθηγήτρια, με πλουσιότατο έργο στον τομέα του θεάτρου για παιδιά και νέους. Έργα της έχουν ανέβει στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και στο Θέατρο Unicorn στο Λονδίνο - θέατρο ορόσημο στην ιστορία του παιδικού θεάτρου. Έχει επίσης διδάξει θεατρική συγγραφή στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας όπου και δημιούργησε το New Views, ένα διαδικτυακό πρόγραμμα θεατρικής συγγραφής για νέους. Κατά τη διάρκεια του τριημέρου παρέστη ως φιλοξενούμενος ομιλητής ο κ. Justin Audibert, νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Unicorn.

1. 1.Οιδίπους Τύραννος -Περιοδεία

Η παράσταση Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας, που πραγματοποιήθηκε σε συμπαραγωγή με το θέατρο Βαχτάνγκοφ της Μόσχας το καλοκαίρι του 2016, μετά τον επιτυχημένο πρώτο κύκλο παραστάσεων σε Ελλάδα και Ρωσία συνεχίζει την περιοδεία της στον κόσμο έως και σήμερα (Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Πετροζαβόντσκ (Ρωσία), Τελ Αβίβ (Ισραήλ), Βαρόνιεζ (σύνορα Ρωσίας - Ουκρανίας), Σπολέτο (Ιταλία) κ.α.)

1. 2.Πλούτος

Η Παράσταση Πλούτος του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, μία εκ των δύο καλοκαιρινών παραστάσεων του ΕΘ το 2018 πραγματοποιήθηκε σε συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο της Σερβίας και ταξίδεψε τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Βελιγράδι.

1. 3.Ορφανός Τζάοστην Κεντρική Σκηνή του ΕΘ και Αγαμέμνονας στο Πεκίνο

Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο διμερούς διακρατικής συμφωνίας των Εθνικών Θεάτρων Ελλάδας και Κίνας. Τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της παράστασης Ορφανός Τζάο υπέγραψε ο διακεκριμένος Κινέζος σκηνοθέτης Δρ. Wang Xiaoying με πρεμιέρα στις 18 Οκτωβρίου 2018 στην Αθήνα με θίασο, αλλά και συντελεστές Έλληνες και Κινέζους, ενώ την παράσταση Αγαμέμνονας σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός με πρεμιέρα στις 20 Φεβρουαρίου του 2019 στο Πεκίνο με Κινέζους και Έλληνες ηθοποιούς και συντελεστές.

1. 4.Συμπαραγωγές με τοMaximGorkiTheater του Βερολίνου

Undernational Affairs - Ιανουάριος 2017

Close your eyes - Ένκε Φεζολάρι

Nothing left to destroy - Γεράσιμος Μπέκας

House-made του Γιώργου Βαλαή - 2018

1. 5.Παραστάσεις /Μετακλήσεις

Στο πλαίσιο του προγράμματος EUROPOLY και σε συνεργασία με το Goethe-Institut Athen

--Monday - Watch out for the right των Cláudia Dias και Pablo Fidalgo Lareo

--Lessons of leaking του Dmitij Gawrisch

-- Please, continue (Hamlet) των Roger Bernat, Yan Duyvendak

1. 6.Συμμετοχές σε φεστιβάλ

-- F.I.N.D. (Festival for International New Drama, students section) at the SCHAUBÜHNE BERLIN, συμμετοχή του Β΄ έτους (2016-2017) της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, 31 Μαρτίου - 9 Απριλίου 2017

Μετά από πρόσκληση της SCHAUBÜHNE BERLIN ταξίδεψαν στο Βερολίνο οι 15 σπουδαστές του Β' έτους και η αναπληρώτρια Διευθύντρια της Δραματικής Σχολής κ. Ελένη Μποζά και συμμετείχαν στο φεστιβάλ που διοργάνωσε για 17η χρονιά η SCHAUBÜHNE BERLIN. Το θέμα και οι παραγωγές της διοργάνωσης ήταν: «Δημοκρατία και Τραγωδία», δύο έννοιες δανεισμένες από την Αρχαία Ελλάδα.

--International Student Theatre Festival “Danail Chirpansky” [1-7 Οκτωβρίου 2017, Στάρα Ζαγόρα]

Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (απόφοιτοι 2016-2017), απέσπασε

το Α΄ Βραβείο στο International Student Theatre Festival “Danail Chirpansky”, όπου συμμετείχε με μία από τις πτυχιακές παραστάσεις, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, σε διδασκαλία Δημήτρη Ήμελλου. Η Δραματική Σχολή συμμετείχε, κατόπιν επιλογής, μεταξύ σημαντικών Δραματικών Σχολών και Ακαδημιών με μεγάλο βάθος εκπαιδευτικής και καλλιτεχνικής παράδοσης, όπως: Η Ρωσική Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας (GITIS), το Κρατικό Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου της Γεωργίας «Shota Rustaveli», το Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου, η Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης της Μαδρίτης (RESAD), η Εθνική Ακαδημία Θεάτρου και Κινηματογράφου "Krastyo Sarafov" της Σόφιας (NATFA).

--37ο VGIK International Student festival [13-17 Νοεμβρίου 2017, Μόσχα]

Μία ακόμα βράβευση για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με την πτυχιακή παράσταση Αγαμέμνων του Αισχύλου, σε διδασκαλία Δημήτρη 'Ημελλου, παράσταση με την οποία οι απόφοιτοι της Σχολής (2016-2017) συμμετείχαν στο 37ο Διεθνές Φοιτητικό Φεστιβάλ, απέσπασε το «Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής» του Φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Σεργκέι Γερασίμωφ (VGIK), με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είναι διαγωνιστικό και αφορά σε ταινίες και παραστάσεις αποφοίτων Κινηματογραφικών και Δραματικών Σχολών.

--FAST FORWARD - European Festival for Young Stage Directors στο Μπράουνσβαϊγκ της Γερμανίας, Νοέμβριος 2016

Με το έργο Η γλυκιά τυραννία του Οιδίποδα, βασισμένη στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα

--Φεστιβάλ New Greek Wave ( ΒΡΕΜΗ), 3-6 Μαΐου 2018

Με τα έργα:

• Το γελοίο σκότος του Βόλφραμ Λοτς, που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2017 στην Πειραματική Σκηνή -1 σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου.
• Lasciatemi Morire των Βάσω Καμαράτου και Κώστα Κουτσολέλου. Το έργο είχε ξεχωρίσει στο Φεστιβάλ «7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων» και εντάχθηκε στο ρεπερτόριο της Πειραματικής Σκηνής το 2018.

--Φεστιβάλ Future of Europe/ Στουτγκάρδη, 6-10.06.2018 της Ένωσης των θεάτρων της Ευρώπης

Με το έργο Συγγένειες των Δημοσθένη Παπαμάρκου και Γεωργίας Μαυραγάνη

-- International Festival Of Contemporary Dramaturgy /Ρουμανία, 8/11/2018 Επαναστατικοί μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας της Αλεξάνδρας Κ, σε σκηνοθεσία Σαράντου –Γεωργίου Ζερβουλάκη

--Φεστιβάλ της Κλουζ, 30/11/2018, Τίμων ο Αθηναίος σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού

1. 7.The Greek Play Project New York

Το Εθνικό Θέατρο στηρίζοντας το σύγχρονο ελληνικό έργο, μία από τις βασικές προτεραιότητες της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, έθεσε υπό την αιγίδα του για δύο συνεχόμενες χρονιές (2018,2019) το Greek Play Project New York, μια πρωτοβουλία του Eclipses Group Theater NY και του Greek Play Project υπό την αιγίδα και την ενίσχυση του ΥΠΠΟ.

1. 8.Εργαστήριο στο Κρατικό Θέατρο Φιλιππούπολης (Βουλγαρία)

Το σεμινάριο (26/11-2/12/2018)) πραγματοποίησε ο Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής, σκηνοθέτης και συνθέτης, Θοδωρής Αμπαζής προσκεκλημένος του Κρατικού Θεάτρου Μασαλίτονοβ της Φιλιππούπολης στη Βουλγαρία στο πλαίσιο της διοργάνωσης Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2019.

1. 9.Εργαστήριο Decentralized Academy Ute

Το Εθνικό Θέατρο συνδιοργάνωσε (8- 11/11/ 2018) με την Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης Decentralized Academy, εργαστήριο για νέους σκηνοθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό υπό την επίβλεψη του σκηνοθέτη Andrew Visnevski. Το αντικείμενο και το υλικό μελέτης για την εργασία τους υπήρξαν τα κείμενα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

1. 10.Το Εθνικό Θέατρο στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Θεάτρων (UTE) της Ευρώπης (2018)

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Στάθης Λιβαθινός εκλέχθηκε στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης (UTE) στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Μάιο του 2018 στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας.Το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας έγινε μέλος της Ένωσης τον Απρίλιο του 2009.

1. 1.Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας & τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου για πρώτη φορά με την παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού (2016) που ταξίδεψε σε Ελλάδα και Κύπρο.
2. 2.Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με την Εθνική Λυρική Σκηνή για πρώτη φορά με την παράσταση Γαλαξίας σε χορογραφία Αντώνη Φωνιαδάκη (2016).
3. 3.Συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Μουσείο Μπενάκη για το πρόγραμμα «Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο» (2016-2017).
4. 4.Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Θέατρο Τέχνης για την τριλογία του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες» (2017-2018).
5. 5.Συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την Οπτική Ταυτότητα και τη νέα Καμπάνια Προβολής του Ρεπερτορίου του ΕΘ για το 2018-2019. Οι παραστάσεις επικοινωνούν με τους θεατές τους μέσα από εικαστικά έργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.

1. Δημιουργία Σκηνής για την επαναλειτουργία της Πειραματικής Σκηνής -1 στο Rex (Δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος).
2. Ανακαίνιση στο «Σχολείον» Ειρήνης Παπά (δημιουργία τριών μεγάλων αιθουσών διδασκαλίας, εκ των οποίων η μία είναι αίθουσα χορού, ενός χώρου βιβλιοθήκης και χώρου για τη Γραμματεία καθώς και βελτιώσεις στον περιβάλλοντα χώρο) για τη μετεγκατάσταση της Δραματικής Σχολής. Με χρηματοδότηση του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση).
3. Βελτιώσεις του κτηρίου της παλιάς Δραματικής Σχολής για τη φιλοξενία των αυξημένων εργαστηρίων του Εθνικού Θεάτρου.
4. 4.Ανακαινίσεις καμαρινιών και δημιουργία εξοπλισμένου κομμωτηρίου στοRex.
5. Καθαρισμός και τακτοποίηση της αποθήκης του Φροντιστηρίου στο Ρουφ κατασκευή πυράντοχης τοιχοποιίας, καθώς και αγορά και εγκατάσταση συστημάτων μηχανικού εξαερισμού αυτόματης λειτουργίας για τους χώρους των τεχνικών εργαστηριώνστο Ρουφ (Χρηματοδότηση από το ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων).
6. Ανακατασκευή της σκηνής Ισόγειο Ρεξ για τη στέγαση του Μικρού Εθνικού –Παιδική και Εφηβική Σκηνήτου Εθνικού Θεάτρου(Χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση & των ΕΛ.ΠΕ).
7. 7.Εγκατάσταση φυσικού αερίου στο «Σχολείον» που στεγάζεται η Δραματική Σχολή και στο Rex .

1. Αναβαθμίσεις και αγορές νέων σύγχρονων συστημάτωνήχου, μικρόφωνων, σύγχρονων λογισμικών και HY για χειρισμό εικόνας και ήχου, projectors, κάμερες, flightcases, σκαλωσιές, ειδικά εργαλεία και μηχανήματα κλπ
2. Αγορά νέου ημιφορτηγού
3. Αλλαγή των παλαιού τύπου ψυκτών νερού στα κτήρια του Εθνικού με άλλους, νέας γενιάς, ασφαλέστερους, πρακτικότερους και οικονομικότερους
4. Ανάρτηση Πράξεων στην εφαρμογή της Διαύγειας
5. Ανάρτηση Πράξεων στην εφαρμογή του ΚΗΜΔΗΣ
6. Αγορά, εγκατάσταση και εφαρμογή ηλεκτρονικού πρωτοκόλλου
7. Αγορά λογισμικού προγράμματοςΔιαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού
8. Αγορά νέων ΗΥ και περιφερειακών συστημάτων για τους εργαζόμενους
9. Ανανέωση της Ιστοσελίδας του Εθνικού Θεάτρου
10. Εγκατάσταση νέων εκτυπωτικών μηχανημάτων με σύγχρονες δυνατότητες μεγαλύτερης οικονομίας
11. Έγινε μελέτη και έχει κατατεθεί η πρότασή για το νέο Οργανόγραμμα και Εσωτερικό Κανονισμό μετά από διαβούλευση με το Σωματείο των εργαζομένων και έχει αποσταλεί στο ΥΠΠΟΑ

1. Στο κτίριο Τσίλλερ λειτουργεί εξειδικευμένο θεατρικό βιβλιοπωλείο το οποίο από το 2016 και μετά διεύρυνε τη λειτουργία του με την έναρξη λειτουργίας παράλληλου πωλητηρίου για πρώτη φορά στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου. Το πωλητήριο του Εθνικού Θεάτρου λειτούργησε επίσης για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2016 στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Στο ειδικά σχεδιασμένο περίπτερο, το οποίο τοποθετήθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του αρχαίου θεάτρου, διατέθηκαν για πρώτη φορά στο κοινό σειρές αντικειμένων εμπνευσμένων από τον κόσμο του θεάτρου και ειδικότερα από το έργο σπουδαίων καλλιτεχνών – ζωγράφων, σκηνογράφων και ενδυματολόγων – που εργάστηκαν στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου σε σύγχρονες και πρωτότυπες εφαρμογές.

Στο Βιβλιοπωλείο πια μπορεί κανείς να βρει μια νέα εμπλουτισμένη συλλογή με κείμενα και προγράμματα των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, θεατρικά έργα του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου, μελέτες, δοκίμια και λευκώματα, όπως και μια επιλεγμένη συλλογή μας από παιδικά βιβλία ειδικά για τους μικρούς μας φίλους ενώ στο πωλητήριο ξεχωριστά αντικείμενα design εμπνευσμένα από σχέδια, εικόνες και φωτογραφίες από σημαντικές παραστάσεις του τότε και του σήμερα. Ανάμεσα στα αντικείμενα ξεχωριστή θέση κατέχουν τα χειροποίητα κοσμήματα, τα τσαντάκια και οι σκούφοι, όλα κατασκευασμένα στα εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου, με πρώτες ύλες που προέρχονται από την κατασκευή κοστουμιών και σκηνικών του θεάτρου και ανακυκλώνονται για να δημιουργήσουν αληθινά έργα τέχνης από τα χέρια των ανθρώπων του Εθνικού.

Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε επίσης για πρώτη φορά πλήρης καταγραφή και μηχανογράφηση της αποθήκης του Βιβλιοπωλείου / Πωλητηρίου η οποία επέτρεψε και την περαιτέρω ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του. Έτσι εκτός από το παιδικό βιβλιοπωλείο το οποίο διεύρυνε τη λειτουργία του με βιβλία και αντικείμενα ειδικά σχεδιασμένα για τους μικρούς φίλους του θεάτρου ανά διαστήματα λειτούργησαν και κινητά βιβλιοπωλεία/πωλητήρια στην Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο, στο Athens Retro Festival κλπ.

Το 2018 ξεκίνησε τη λειτουργία του κι ένας δεύτερος χώρος: το βιβλιοπωλείο / πωλητήριο στο Θέατρο Rex. Με νέο πρωτότυπο σχεδιασμό εμπνευσμένο από τη λειτουργία των flight cases που μεταφέρουν σκηνικά κα κοστούμια στις θεατρικές περιοδείες – σχεδιασμός που έχει μεταφερθεί και στο νέο pop-up περίπτερο της Επιδαύρου – κλείνει τον Μάιο του 2019 την πρώτη του επιτυχημένη περίοδο λειτουργίας. Τον Μάρτιο του 2019 ο σχεδιασμός του νέου πωλητηρίου στο Θέατρο Rex από τη busybuilding, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Κυριάκο Κέογλου του αρχιτεκτονικού γραφείου WIP τιμήθηκε με το Ermis Bronze - Retail Branding - National Theatre of Greece – Shop .

Τα βιβλιοπωλεία/πωλητήρια του Εθνικού Θεάτρου αναπτύσσονται και εξελίσσονται τα τελευταία 4 χρόνια διαρκώς και φιλοδοξούν να λειτουργήσουν και ως πόλος έλξης για τους βιβλιόφιλους αλλά και τους θεατρόφιλους φίλους του Εθνικού: παρουσιάσεις βιβλίων, αφηγήσεις παραμυθιών, bazaars και open days δημιουργούν ένα ζωντανό κύτταρο στην καρδιά των κτιρίων του Εθνικού Θεάτρου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Εθνικό Θέατρο κατέγραψε σημαντικότατη αύξηση ετήσιων εσόδων από τις πωλήσεις από το 2015 (που λειτουργούσε ως βιβλιοπωλείο) και συγκεκριμένα αύξηση 796% (2015-2018).

2015: 7.000€, 2016: 15.714,65€, 2017: 39.331,30€, 2018: 55.751,05€

1. Έκδοση free press του Εθνικού Θεάτρου ως εναλλακτικός τρόπος προώθησης των παραστάσεων –δράσεων. Συνεντεύξεις, flashbacks αλλά και ματιές στο making of των παραστάσεων σε πέντε έως σήμερα τεύχη που τυπώθηκαν από τον Απρίλιο του 2018 έως και τον Μάιο του 2019 σε περισσότερα από 5000 τμχ (Χορηγία των Εκδόσεων Σοκόλη).

1. Ειδική έκδοση των κειμένων των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου σε συνεργασία με τις εκδόσεις Σοκόλη.

2016-2017:

Βόλφραμ Λοτς, Γελοίο Σκότος (μτφρ. Γρηγόρης Λιακόπουλος)

Νάντια Δρακούλα, Σχοινάκι

Σοφία Καψούρου, Σούμαν

Νατάσα Σίδερη, Τιτανομαχίες

Ευγένιος Ο’Νηλ, Πόθοι κάτω από τις λεύκες (μτφρ. Γιώργος Δεπάστας)

Χαράλαμπος Γιάννου, Σπίτι

2017-2018:

Χένρικ Ίψεν, Πέερ Γκυντ (μτφρ. Γιώργος Δεπάστας)

Αλεξάνδρα Κ*, Επαναστατικές μέθοδοι για το καθαρισμό της πισίνας σας

Γουίλιαμ Σαίξπηρ & Τόμας Μίντλτον, Τίμων ο Αθηναίος (μτφρ. Νίκος Χατζόπουλος)

2018-2019: Τζιν Τζουνσιάν, Ο Ορφανός Τζάο (μτφρ. Li Chenggui – Xu Jing)

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ (μτφρ. Ελένη Βαροπούλου)

Αλέξης Σταμάτης, Μελίσσια

4. Ο σχεδιασμός της οπτικής ταυτότητας του Εθνικού Θεάτρου τα τελευταία χρόνια, ο οποίος έγινε από την busybuilding ξεχώρισε για την ποιότητα και τη σχεδιαστική του αρτιότητα, συγκεντρώνοντας μια σειρά σημαντικών βραβείων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Συγκεκριμένα το Εθνικό Θέατρο διακρίθηκε στην Ελλάδα με:

Ermis – Gold για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2016-2017 / Silver για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2016-2017 / Gold για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018 / Gold για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018 / Silver για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων του καλοκαιριού 2017 / Silver για το εταιρικό ημερολόγιο 2018 / Bronze για τον σχεδιασμό του Πωλητηρίου στο Rex / Bronze για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2018-2019

ΕΒΓΕ έπαινος για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018

5. Θεματική διεύρυνση και αύξηση των θεατρικών εργαστηρίων, παιδικών και ενηλίκων με αποτέλεσμα την αύξηση των συμμετοχών από 380 περίπου το 2015 σε 700 σήμερα και σε τιμές χαμηλότερες από ότι σε ιδιωτικά θέατρα. Συγκεκριμένα τα ετήσια έσοδα από τα εργαστήρια σημείωσαν 258% αύξηση (2015-2018).

2015: 51.731,47€, 2016: 77.249,89€, 2017: 103.541,21€, 2018: 133.947,05€

1. και κίνητρα ειδικών τιμών τις καθημερινές.

1. των ομαδικών πωλήσεων ως αποτέλεσμα της αλλαγής στρατηγικής και της προσφοράς διαφορετικών κινήτρων, χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ειδικά πακέτα Πάμε Επίδαυρο, που προσφέρει σε προνομιακή τιμή την μεταφορά προς και από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με πούλμαν που επανδρώνονται με θεατρολόγους, οι οποίοι καθ' οδόν πραγματοποιούν παρουσίαση και ανάλυση των έργων στο κοινό, ενώ κατά την επιστροφή ακολουθεί ανταλλαγή απόψεων και αποτίμηση της εμπειρίας.

1. Λειτουργία προπώλησης όλων των παραστάσεων με κίνητρα προαγοράς στην έναρξη της σαιζόν από το 2016.

9.   Λειτουργία ημερήσιας κατασκήνωσης για παιδιά κατά τους θερινούς μήνες στο «Σχολείον» της Ειρήνης Παπά το καλοκαίρι του 2018.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες της εποχής μας, το Εθνικό Θέατρο παραμένει ένας υγιής οικονομικά οργανισμούς. Η διαχείριση των δημόσιων πόρων έγινε με μέτρο, σύνεση και διαφάνεια και παράλληλη ενεργοποίηση της χορηγικής διάθεσης της κοινωνίας των πολιτών για να υπηρετηθούν μη κερδοσκοπικοί σκοποί. Η πραγματικότητα είναι ότι από το 2016:

·        Το Εθνικό Θέατρο εμφανίζει προϋπολογισμούς με πλεονάσματα, ενώ παράλληλα μειώθηκε το κόστος των θεατρικών παραγωγών περισσότερο από 1.200.000€. Το Εθνικό Θέατρο έχει δεχθεί χορηγίες – δωρεές αξίας μεγαλύτερης από 1.200.000€.  

·         οι έκτακτες επιχορηγήσεις της Ελληνικής Πολιτείας, όχι ασφαλώς μεγαλύτερες σε σχέση με το παρελθόν ή προς αντίστοιχους καλλιτεχνικούς οργανισμούς, διοχετεύθηκαν είτε για την εξασφάλιση της εργασιακής ειρήνης, παρέχοντας τους αναγκαίους πόρους για την υπογραφή και εκτέλεση της ΣΣΕ με το ΣΕΗ, είτε αποκλειστικά και μόνο σε καλλιτεχνικούς σκοπούς που μας υποδείχθηκαν από την εποπτεύουσα Αρχή

·         Διαχειριστικός έλεγχος

Το Εθνικό Θέατρο ελέγχθηκε από τη Γενική Διεύθυνση Δημοσιονομικών ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών. Στόχος του ελέγχου ήταν η διαπίστωση:

Α) Της χρηστής διαχείρισης του προϋπολογισμού του Εθνικού Θεάτρου.

Β) Της επάρκειας του συστήματος διαχείρισης και ελέγχου του φορέα.

Το πόρισμα του ελέγχου είναι άκρως ικανοποιητικό, τόσο για το Εθνικό Θέατρο μας όσο και για τις οικονομικές υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού όπου έλαβαν γνώση.

Τα αποτελέσματα του ελέγχου θα δημοσιοποιηθούν από την εποπτεύουσα αρχή του ΥΠΠΟΑ

Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση στο ρεπερτόριο προσπάθησε να εφαρμόσει το όραμά της για ένα θέατρο συνόλου, ένα θέατρο ποιότητας και υψηλών προδιαγραφών για ένα ευρύ κοινό.

Προτεραιότητα ήταν το να φιλοξενηθούν στις σκηνές του Εθνικού Θεάτρου όλες οι τάσεις, κλασικό και σύγχρονο διεθνές ρεπερτόριο, όλα τα ρεύματα και να αξιοποιηθεί το εξαιρετικό καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας μας. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο ελληνικό έργο και για αυτό το λόγο η Σκηνή Νίκος Κούρκουλος αφιερώθηκε σε αυτό. Άνοιγμα έγινε και προς το μουσικό θέατρο το οποίο βρήκε στέγη στο θέατρο REX, αλλά και στον χορό και το χοροθέατρο. Πιστεύοντας στις νέες δυνάμεις του θεάτρου μας και στην ανάγκη να τους δοθεί βήμα εμπιστεύτηκε μεγάλες παραγωγές της Επιδαύρου σε νέους σκηνοθέτες όπως για παράδειγμα στην Κατερίνα Ευαγγελάτου (2017), στον Θάνο Παπακωνσταντίνου (2018) αλλά και στις τρεις σκηνοθέτριες της Ορέστειας - Ιώ Βουλγαράκη, Λίλλυ Μελεμέ, Γιωργία Μαυραγάνη – που φέτος πραγματοποιούν την πρώτη τους κάθοδο στο θέατρο της Επιδαύρου.

Επίσης, προωθήθηκαν οι διακρατικές συνεργασίες με στόχο τη δημιουργία πολιτιστικών γεφυρών και ενός ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ των χωρών.

1. του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
2. , σύνθεση - σκηνοθεσία Γιωργία Μαυραγάνη - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
3. Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
4. , σκηνοθεσία Ανέστης Αζάς - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΉ -1
5. , σύλληψη-σκηνοθεσία Πρόδρομος Τσινικόρης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
8. του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

*Μέρος του προγραμματισμού ανήκει στην προηγούμενη καλλιτεχνική διεύθυνση

1. NASH, σκηνοθεσία - δραματουργία της Πηγής Δημητρακοπούλου - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
2. του Λαρς φον Τρίερ, σκηνοθεσία Ρούλα Πατεράκη - ΝΕΟ REX
3. του Τόμας Μπέρνχαρντ, σκηνοθεσία Γιάννος Περλέγκας - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
4. του Δημήτρη Κεχαϊδη, σκηνοθεσία Θανάσης Παπαγεωργίου - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
5. του Λέοντος Τολστόι, σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
6. βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, σκηνοθεσία Μαρία Πανουργιά - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
7. του Άρθουρ Μίλλερ, σκηνοθεσία Σταμάτης Φασουλής - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
8. του Σέρτζι Μπελμπέλ, σκηνοθεσία Νίκος Μαστοράκης - ΝΕΟ REX
9. διασκευή από το μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Μπιμπής - ΣΧΟΛΕΙΟΝ
10. του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός - ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
11. βασισμένο στον Οιδίποδα του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Μαρία Πρωτόπαππα - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
12. του Όσκαρ Ουάιλντ, σκηνοθεσία Άρης Τρουπάκη - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
13. κείμενο - σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
14. του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Δημήτρης Καραντζάς - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
15. σκηνική σύνθεση – χορογραφία Αντώνης Φωνιαδάκη - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
16. του Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων, σκηνοθεσία Λίλλυ Μελεμέ - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
17. σύλληψη – σκηνοθεσία - χορογραφία Κωνσταντίνος Ρήγος - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

*Μέρος του προγραμματισμού ανήκει στην προηγούμενη καλλιτεχνική διεύθυνση

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας – Συμπαραγωγή με το θέατρο Βαχτάνγκοφ της Μόσχας

ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός – Συμπαραγωγή με το ΚΘΒΕ και τον ΘΟΚ

SOME USE FOR YOUR BROKEN CLAY POTS κείμενο - σκηνοθεσία Christophe Meierhans - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

ΠΑΝΤΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ του Νικολάι Γκόγκολ , σκηνοθεσία Γιούρι Μποτούσοβ

ΜΑΚΒΕΘ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ , σκηνοθεσία Luk Perceval

ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι , σκηνοθεσία Ευγκένια Σαφάνοβα

KASHTANKA βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Άντον Τσέχωφ

Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ του Δημήτρη Θρασυβούλου, σκηνοθεσία Θοδωρής Φρατζέσκος

ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ σε σύλληψη και σκηνοθεσία της ομάδας Opposite

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ της ομάδας Geopoetics, σκηνοθεσία Άννα Τζάκου

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ του Γρηγόρη Λιακόπουλου , σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου

Α κείμενο - σκηνοθεσία Στάθης Αθανασίου

ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Ο ΚΑΜΟΥΖΑΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ της Μαριλένας Παπαϊωάννου, σκηνοθεσία Μαρία Αιγινίτου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ του Μάνου Καρατζογιάννη, σκηνοθεσία Μάνος Καρατζογιάννης

ΤΟΠΟΙ ΜΝΗΜΗΣ της εταιρείας θεάτρου Παίκτες , σκηνοθεσία Μαρία Σάββα

CIVIL 2 κείμενο – σκηνοθεσία Στέλλα Χριστοδουλοπούλου

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΑΓΑΠΗΣ κείμενο – σκηνοθεσία Νατάσα Νταϊλιάνη

ΕΜΦΥΛΙΟΣ, ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ σε σύλληψη, έρευνα, δραματουργία, σκηνοθεσία των Άρη Λάσκο, Κίττυ Παϊταζόγλου, Ελεάνα Στραβοδήμου

1. 1.ΠΟΘΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ του Ευγένιου Ο΄Νηλ, σκηνοθεσία – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
2. 2.Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ του Ηλία Καπετανάκη, σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
3. 3.ΣΟΥΜΑΝ της Σοφία Καψούρου, σκηνοθεσία Λευτέρης Γιοβανίδης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
4. ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ του Φιοντόρ Μιχαίλοβιτς Ντοστογιέφσκι, σκηνοθεσία Θοδωρής Αμπαζής – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
5. ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΕΣ της Νατάσας Σιδέρη, σκηνοθεσία Υρώ Μανέ - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
6. ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΣΚΟΤΟΣ του Βόλφραμ Λοτς, σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
7. 7.ΘΕΡΙΣΜΟΣ του Δημήτρη Δημητριάδη, σκηνοθεσία Δημήτρης Τάρλοου - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
8. 8.ΣΠΙΤΙ του Χαράλαμπου Γιάννου, σκηνοθεσία Ελεάνα Τσίχλη - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
9. 9.Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, σκηνοθεσία Τάκης Τζαμαργιάς – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
10. 10.ΟΠΕΡΕΤΑ μια παράσταση με αφορμή την Οπερέτα του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, σκηνοθεσία Νίκος Καραθάνος – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
11. ΤΟ ΣΧΟΙΝΑΚΙ της Νάντιας Δρακούλα, σκηνοθεσία Κώστας Παπακωνσταντίνου – ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
12. 12.ΤΥΡΑΝΝΟΣΑΥΡΟΙ REX κείμενο - σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
13. Ergon Ensemble, σκηνοθετικήεπιμέλεια Πάρις Μέξης– ΘΕΑΤΡΟREX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
14. WHEN THE DOGS ASSAILED THEIR MASTER RootlessRoot/ ΛίνταΚαπετανέα – ΓιόζεφΦρούτσεκ - ΘΕΑΤΡΟREX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
15. 15.ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ, ΠΕΦΤΕΙ Εμπνευσμένο από διηγήματα του Ντίνο Μπουτζάτι Θέατρο, σκηνοθεσία Λίλο Μπάουρ - ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
16. ΕΙΡΗΝΗ του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης – ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ
17. 17.ΑΛΚΗΣΤΗ του Ευριπίδη, σκηνοθεσία Κατερίνα Ευαγγελάτου – ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ
18. 18.ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥ κείμενο – σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
19. 19.ΤΟ ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ του Παντελή Χορν, σκηνοθεσία Ανέστης Αζάς – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
20. ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ του Χένρικ Ίψεν, σκηνοθεσία Δημήτρης Λιγνάδης – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
21. LASCIATEMI MORIRE κείμενο - σκηνοθεσία Βάσω Καμαράτου, Κώστα Κουτσολέλου - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

1. 22.Η ΛΕΣΧΗ (Α Μέρος – Ακυβέρνητες πολιτείες), σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου– ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ
2. Η ΑΡΙΑΓΝΗ (Β΄ ΜΕΡΟΣ - Ακυβέρνητες πολιτείες), σκηνοθεσία Γιάννης Λεοντάρης– ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ

LESSONS OF LEAKING του Dmitij Gawrisch - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1  

ΓΚΙΑΚ του Δημοσθένη Παπαμάρκου, σκηνοθεσία Γιωργία Μαυραγάνη– ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ σκηνοθετική επιμέλεια Ελένη Μποζά - ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΟ ΝΙΑΡΧΟΣ

SURFACING της Eve Leigh - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

1.   ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ των Μάνου Βαβαδάκη, Χαράς - Μάτας Γιαννάτου, Γιάννη Νιάρρου

2.   ΟΣΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ σύλληψη - σκηνοθεσία Γιούλα Μπούνταλη

3.   LASCIATEMI MORIRE κείμενο-σκηνοθεσία Βάσω Καμαράτου - Κώστας Κουτσολέλος

4.   LOLITA REVERSED κείμενο – σκηνοθεσία Χρήστος Καρασαββίδης

1. ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σκηνοθεσία Νίκος Χατζόπουλος

-             Έλληνες και Φιλέλληνες

-             Συμπτώματα κατοχής

-             Από τους Βαλκανικούς στη Μικρασία

-             Η Μεγάλη Ιδέα

-             Βαυαροί και Βάρβαροι

2. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΛΑΚΑΡΙΕΡ σκηνοθεσία Φωτεινή Παπαδόδημα

Συμπαραγωγή με το Γαλλικό Ινστιτούτο

1. ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΗΚΗΣ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΛΟΓΟ σκηνοθετική επιμέλεια Στρατής Πανούριος

Σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη

-             Πέρι Αλεξάνδρου

-             Το είπε ο Γέρος

-             Κριεζώτου 3

-             Ερωφίλης Κέντημα

-             Σκόρδα κεφάλια δώδεκα, Κρομμύδια Δεκαπέντε

2. ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ με τον Δημήτρη Προύσαλη και τον Φίλιππο Πλακιά

Σε συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

3. Λόγια, λόγια, λόγια δραματουργική σύνθεση – σκηνοθεσία Γιάννης Παναγόπουλος

Συνεργασία με Φεστιβάλ Βιβλίου

1. ΥΜΠΥ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Αλφρέ Ζαρρύ, σκηνοθεσία Μάνος Βαβαδάκης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

2. Η ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ (Γ Μέρος – Ακυβέρνητες Πολιτείες του Στρατή Τσίρκα) - ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ

3. MAYABUFF. ΕΝΑ ΝΤΕΛΙΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ - ΙΣΟΓΕΙΟ ΡΕΞ

4. ΣΟΥΜΑΝ της Σοφίας Καψούρου, σκηνοθεσία Λευτέρης Γιοβανίδης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

5. ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ των Μάνου Βαβαδάκη, Κατερίνας Παπανδρέου, Θάνου Τασσόπουλου, σκηνοθεσία Μάνος Βαβαδάκης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

6. ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ του Άρθουρ Μίλλερ, σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

7. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ του Ευγένιου Ιονέσκο, σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

8. ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΛΑΒ του Ιάσονα Σίγμα, σκηνοθεσία Ελένη Μποζά - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

9. ΣΑΛΩΜΗ του Όσκαρ Ουάιλντ, χορογραφία – σκηνοθεσία Σταύρος Λίτινας – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

10. ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ ΣΑΣ της Αλεξάνδρας Κ*, σκηνοθεσία Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

11. ΤΙΜΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ των Ουίλιαμ Σαίξπηρ – Τόμας Μίντλτον, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

12. ΠΛΟΥΤΟΣ του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

13. ΗΛΕΚΤΡΑ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Θάνος Παπακωνσταντίνου – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

14. Η ΤΡΑΜΠΑΛΑ του Στιούαρτ Μέλτον, σκηνοθεσία Σοφία Πάσχου – ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

15. ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΗ του Δημήτρη Ψαθά, σκηνοθεσία Άρης Μπινιάρης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

16. Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ της Τζέμα Κένεντι, σκηνοθεσία Σοφία Βγενοπούλου - ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

17. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ των Βαγγέλη Κυριακού – Αρτέμιδος Μάνου, σκηνοθεσία Σοφία Βγενοπούλου – ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

18. ΑΠΟΨΕ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ του Λουίτζι Πιραντέλλο, σκηνοθεσία Δημήτρης Μαυρίκιος - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

19. Ο ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΤΗ ΓΙΟΧΑΝ ΦΑΤΣΕΡ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σκηνοθεσία Σίμος Κακάλας – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

20. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Τσαρλς Ντίκενς, σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

21. HOUSE - MADE κείμενο – σκηνοθεσία Γιώργου Βαλαή – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

22. Ο ΟΡΦΑΝΟΣ ΤΖΑΟ του Τζιν Τζουνσιάν, σκηνοθεσία Ουάν Σιαογίν - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

23. ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Αισχύλου, σκηνοθεσία Ρίμας Τουμίνας - ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

24. PLEASE, CONTINUE HAMLET, Κείμενο - Σκηνοθεσία: Roger Bernat - Yan Duyvendak - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

25. TRAPPED

26. AΓΑΜΕΜΝΩΝ του Αισχύλου, σκηνοθεσία Δημήτρης Ήμελλος

1. ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σκηνοθεσία Νίκος Χατζόπουλος

Η Μεγάλη Ιδέα

Από τους Βαλκανικούς στη Μικρασία

Συμπτώματα κατοχής

Οι «άλλοι» Έλληνες

Η ιστορία των Δανείων

2. ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS

Αρκούδα του Τσέχωφ, σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη

- ΑλεξΆνδρα των Κώστα Μπάρα και HashArt Theater Group, σκηνοθεσία Κώστας Μπάρας

- Αυτή Είπε των Χάρις Μαρίνη και Ομάδας PartSuspended, σκηνοθεσία Χάρη Μαρίνη

- Τις γυναίκες έντυσε το Εθνικό κείμενο – σκηνοθεσία Βάσια Ατταριάν και Μαρία Φιλίνη

-             Γ_ν_ _ _ _ _ κείμενο-σκηνοθεσία Νάνσυ Μπούκλη

1. LA STRADA βασισμένο στην ταινία του Φ. Φελίνι, σκηνοθεσία Κατερίνα Δαμβόγλου και RobinBeer (FlyTheatre) – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
2. των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και Τόμας Μίντλντον, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός – ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΧ ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
3. του Μπερνάρ Φριό, σκηνοθεσία Μαρία Σαββίδου– ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ
4. ένα μιούζικαλ των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη, σκηνοθεσία Μίνως Θεοχάρης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
5. ALLEZVIENS.. σύλληψη-χορογραφία Παναγιώτα Καλλιμάνη – ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ (ΧΟΡΟΣ)
6. του Μολιέρου, σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
7. του Βικτώρ Ουγκώ, σκηνοθεσία Θοδωρής Αμπαζής - ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΧ ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
8. SELFIE: ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΠΙΣΩ Η ΠΟΛΗ βασισμένο σε κείμενα των Βασιλικού, Ιωάννου και Πεντζίκη, σκηνοθεσία Ακύλλας Καραζήσης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
9. του Αλέξη Σταμάτη, σκηνοθεσία Γιώργος Παλούμπης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
10. δραματουργική σύνθεση, σκηνοθεσία Τάσος Πυργιέρης – ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS (ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΟΑΣΑ)

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ του Αισχύλου, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός– ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

1. των Valsia
2. βασισμένο στη συλλογή διηγημάτων της Βίβιαν Στεργίου, σκηνοθεσία Γιάννης Παναγόπουλος
3. ATHENS: CAPITAL δραματουργία – σκηνοθεσία Δημήτρη Μπαμπίλη
4. VOL. ATHENSτου Εντουάρ Λουί, σκηνοθεσία Ηλίας Αδάμ
5. σύλληψη - σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη

Πάμε Επίδαυρο

Ειδικές προσφορές συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς προς και από το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

«Ορέστεια» του Αισχύλου 28 & 29 Ιουνίου

«Ικέτιδες» του Ευριπίδη 5 & 6 Ιουλίου

Το Εθνικό Θέατρο συνεχίζει για πέμπτη χρονιά τη δράση «Πάμε Επίδαυρο», που αφορά σε ειδικά πακέτα προσφορών για την παρακολούθηση των παραστάσεών του στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς.

Το Εθνικό Θέατρο επανδρώνει τη δράση με θεατρολόγους οι οποίοι  καθ' οδόν πραγματοποιούν παρουσίαση και ανάλυση των έργων στο κοινό ενώ κατά την επιστροφή ακολουθεί ανταλλαγή απόψεων και αποτίμηση της εμπειρίας.

Αναλυτικά η προσφορά

Άνω διάζωμα  16€ 

Kάτω διάζωμα 26€

Κρατήσεις για την ειδική προσφορά: Δευτέρα – Παρασκευή 8:00 – 16:00, τηλ. 2107001468 και στο email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ενημερώνουμε το κοινό ότι την Πέμπτη 2/5, την Παρασκευή 3/5, το Σάββατο 4/5 και την Κυριακή 5/5, οι παραστάσεις του έργου «Μισάνθρωπος» του Μολιέρου, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδρά, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, δεν θα πραγματοποιηθούν λόγω ατυχήματος ηθοποιού.

Παρακαλούνται οι θεατές που έχουν ήδη προμηθευτεί εισιτήρια να προσέλθουν στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου εντός είκοσι ημερών, για αλλαγή ή εξαργύρωση των εισιτηρίων τους ή να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 210.7234567 για εισιτήρια μέσω τηλεφωνικού κέντρου και internet.

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Είμαι ο άνθρωπος που γελά/Καρυάτιδα του κόσμου που κλαίει/Η κοινωνία είναι μια γκριμάτσα.

Ο αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Θοδωρής Αμπαζής προτείνει φέτος μαζί με την Έλσα Ανδριανού τη μουσικοθεατρική διασκευή του μυθιστορήματος «Ο άνθρωπος που γελά» του Βίκτωρος Ουγκώ. Δημοσιευμένο το 1869, το μυθιστόρημα περιγράφει μια ολόκληρη εποχή, την Αγγλία του 18^ου αιώνα. Πρόκειται ίσως για το πιο πολιτικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, με οξείες και ρητές μομφές προς την αριστοκρατία και την πόλωση ανάμεσα σε αριστοκράτες και φτωχούς. Το έργο έχει ανέβει αρκετές φορές στην σκηνή, ενώ η τάση της τελευταίας δεκαετίας παγκοσμίως είναι ν’ ανεβαίνει μουσικοθεατρικά. Παράλληλα, το έργο έχει σημειώσει μια σημαντική πορεία στη μεγάλη οθόνη, μετρώντας ήδη 8 εκδοχές, από βωβό κινηματογράφο μέχρι και τηλεταινία σε 3 επεισόδια (1971). Η πιο πρόσφατη ταινία ήταν αυτή του 2012 σε σκηνοθεσία Jean-Pierre Ameris και με τον Gerald Depardieu στον ρόλο του Ursus.

Σε μία κοινωνία που βυθίζεται από τη μία στην θλίψη και την απαξιωτική φτώχεια κι από την άλλη η έπαρση του πλούτου κι η αλαζονεία, ο Γκουίνπλεν, «ο άνθρωπος που γελά», είναι αναγκασμένος να φορά ένα αποκρουστικό χαμόγελο. Η μοίρα όπως που σηκώνει και καταστρέφει ανθρώπους, τοποθετεί στον άνθρωπο που γελά και τις δύο ιδιότητες, φτωχός κι αριστοκράτης, μ’ έναν τρόπο που επιτρέπει να τον δούμε πέρα από την κοινωνική του ταυτότητα. Ο Ουγκώ, πιο καυστικός από ποτέ, βάζει το νυστέρι βαθιά στην πληγή κι ακτινογραφεί τόσο τα πολιτεύματα και τους θεσμούς όσο και τον άνθρωπο-άτομο σαν υπόσταση μέσα σε αυτά.

Το έργο μιλάει για τρομαχτικές ιστορικές αλήθειες με έναν σκωπτικό και συνάμα ρομαντικό τρόπο. Ο Γκουίνπλεν, απέκτησε το χαρακτηριστικό του χαμόγελο ως «comprachico», παιδιού με τεχνητό παραμορφωμένο πρόσωπο. Αυτή η πρακτική συνέβαινε για να εμπορεύονται τα παιδιά είτε ζητώντας ελεημοσύνη είτε πουλώντας τα σ’ ευγενείς. Είναι χαρακτηριστικό το μότο του Ursus που λέει «είναι καλύτερο να παραμορφώνεις παρά να σκοτώνεις». Αυτό το χαμόγελο είναι ένα εξωτερικό γνώρισμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εσωτερική του κατάσταση. Ο Γκουίνπλεν είναι δυστυχισμένος αρχικά λόγω της ένδειάς του και στη συνέχεια λόγω της πνευματικής ένδειας, βλέποντας την ρηχότητα και την αλαζονεία των αριστοκρατών.

Το περιβάλλον του έργου είναι χωρισμένο στα δύο: από τη μία ο «Κάτω Κόσμος», δηλαδή ο κόσμος του φτωχού θιάσου κι από την άλλη ο πλουτοκράτορας αριστοκρατικός. Αν βάλουμε πιο κοντά τον μεγεθυντικό φακό, θα δούμε πως στον «Κάτω Κόσμο» συνυπάρχουν οι 3 οντότητες του κοινωνικού μοτίβου και μάλιστα συνυπάρχουν οριζόντια κι όχι κάθετα. Αναφέρομαι στην ανθρωπινότητα, στη ζωικότητα και την θεϊκή υπόσταση. Ο Ursus έχει όνομα που παραπέμπει σε αρκούδα, συνυπάρχει με ανθρώπους, συμβιώνει με τον Homo που είναι λύκος κι έχει υπό την προστασία του την Dea που θα πει Θεική. Τα τρία επίπεδα της οντότητας συνυπάρχουν λοιπόν στο ίδιο καταγώγι. Ακόμα κι οι αριστοκράτες συχνάζουν σε αυτά τα μέρη είτε από ενδιαφέρον είτε από περιέργεια για το αλλογενές. Δεν είναι τυχαία δε η ενδυματολογική επιλογή των ζωόμορφων μασκών για το Συμβούλιο των Πατρικίων και αριστοκρατών.

Η παράσταση

Ο Θοδωρής Αμπαζής, δύο χρόνια μετά τους Δαιμονισμένους επιστρέφει στην μουσικο-δραματοποίηση της λογοτεχνίας, δίνοντας ένας πρώτης τάξεως σκηνικό έργο. Ο ίδιος συνθέτει τη μουσική και σκηνοθετεί, ενώ το λιμπρέτο υπογράφει η Έλσα Ανδριανού. Η μετάφραση του έργου ανήκει στην Ντορέττα Πέππα, που έχει εκδοθεί μάλιστα από τη Σύγχρονη Εποχή. Η διασκευή του έργου εστιάζει στην κοινωνική πόλωση ανάμεσα στις τάξεις των αριστοκρατών και των φτωχών, καταλήγοντας φυσικά στο να καυτηριάσει την άρχουσα τάξη και τους εκπροσώπους τους. Το σκηνικό έργο των Αμπαζή-Ανδριανού ισορροπεί ανάμεσα στο τραγουδιστικό κομμάτι και την πρόζα, δίνοντας όπου χρειάζονται μερικά ατόφια σχόλια του Ουγκώ σε ηχογραφημένη αφήγηση. Με αυτόν τον τρόπο το έργο είναι συμπαγές και όσο επεξηγηματικό χρειάζεται για τους περισσότερους θεατές που δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν το ιστορικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του έργου.

Έχοντας παρακολουθήσει και τους Δαιμονισμένους δύο χρόνια πριν, είμαι σε θέση να παρατηρήσω πως το σκηνικό έργο «Ο άνθρωπος που γελά» είναι πιο εύληπτο και με πιο δυνατό λιμπρέτο. Επίσης, τολμώντας μια σύγκριση ανάμεσα στα δύο, στους Δαιμονισμένους οι πολύ εντυπωσιακές «οπερατικές» εικόνες, δημιουργούσαν ένα ερμηνευτικό χάος, ενώ εδώ είναι πιο καθαρά τα σημεία της παράστασης. Σε κάθε περίπτωση, αμφότερες οι παραστάσεις ήταν πολύ δυναμικές αισθητικές προτάσεις, που ανοίγουν και πάλι τον ενίοτε κορεσμένο διάλογο γύρω από την πρόσληψη των λογοτεχνικών έργων στην σκηνή.

Ο Αμπαζής σκηνοθετεί μια εντυπωσιακή παράσταση έχοντας στην ομάδα του μια πλειάδα άριστων καλλιτεχνών στο είδος τους. Στήνουν όλοι μαζί ένα σκηνικό τσίρκο, όπου η αριστοκρατία φοράει τα καλά της για να γελοιοποιηθεί. Δεσπόζουν φυσικά τα σκηνικά του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, οι ζωόμορφες μάσκες και τα καλαίσθητα κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού σε συνδυασμό με την χορογραφία της Αγγελικής Στελλάτου. Η Νίκη Ψυχογιού έχει εξελιχθεί σε μια πρώτης τάξεως εικαστικό ενδυματολόγο, με πολύ ισχυρή αισθητική ταυτότητα. Ο σκηνοθέτης παίζει με γερά χαρτιά, και καταφέρνει να βάλει το ένα μέσα στο άλλο χωρίς να χάνει σε συνοχή ή καλαισθησία. Κεντρική γραμμή σε αυτό τον καμβά, είναι η απόδοση του Ωραίου και η παραμόρφωση αυτού κατά αντίστροφη αναλογία με την παραμόρφωση των comprachicos. Όταν λέμε «ωραίο» δεν εννοούμε μόνο την εξωτερική όψη, αλλά και ακόμα περισσότερο την πνευματική και ηθική υπόσταση. Να θυμίσουμε βέβαια πως εκείνη την πολιτισμική περίοδο υπήρχε μια σύγχυση ανάμεσα στα δύο, δηλαδή πως ο καλός στην όψη έχει και καλή ψυχή, μοτίβο που άρεσε στη λογοτεχνία να το αμφισβητεί και να το σαρκάζει.

Η παράσταση βέβαια απογειώνεται με τον πρώτης τάξεως θίασό της, με πρωταγωνιστές τον Αιμιλιανό Σταματάκη, τον Σπύρο Τσεκούρα και την Εβελίνα Παπούλια. Ο Αι. Σταματάκης στα 28 του μετρά ήδη μια σειρά από πρωταγωνιστικούς ρόλους στο μουσικό θέατρο. Ως Γκουίνπλεν έχει μια σαρωτική ερμηνεία, που εντυπωσιάζει τόσο για το μουσικό του εύρος όσο και για το ερμηνευτικό βάθος που δίνει στον ρόλο του. Ως κατασκευή ρόλου, ο Γκουίπλεν βρίσκεται όπως κι ο Ερνάνης από το ομώνυμο δράμα του Ουγκώ ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, και καταφέρνει να κυριαρχήσει το καλό δείχνοντας στους γύρω τους το πνευματικό και ηθικό σκοτάδι που καλύπτει την κοινωνία. Αυτό το φως το βλέπει μέσα από τη σύνδεση με την Dea (Μαρία Δελετζέ), η οποία αν και τυφλή έχει μια πιο διαυγή θέαση των πραγμάτων.

Ο Σπύρος Τσεκούρας ερμηνεύει τον βασιλιά του Κάτω Κόσμου, τον Ούρσους που θα πει αρκούδα (στα γαλλικά Ours). Η παρουσία του στην σκηνή, θυμίζει αυτή ενός κομπέρ που συντονίζει την δράση-αφήγηση.

Η Εβελίνα Παπούλια υποδύεται την Ζοζιάνα, την νόθη που έγινε δούκισσα. Πλάι της, ο Δαυίδ Μαλτέζε ως Λόρδος Ντέιβιντ. Οι δύο ηθοποιοί δίνουν μια μπουρλέσκ εκδοχή της αριστοκρατίας, ερμηνεύοντας τους ρόλους τους με μια σοβαροφανή γελοιότητα. Είναι εντυπωσιακό το πώς ο θίασος πετυχαίνει να παίξει αντιστικτικά, δίνοντας τον καμβά μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Η παράσταση «Ο άνθρωπος που γελά» του Θοδωρή Αμπαζή είναι μια πολύ ισχυρή πρόταση αισθητικής και μια πετυχημένη κοινωνική σάτιρα. Ο Αμπαζής έχει αποδείξει περίτρανα πως μπορεί να κάνει παραστάσεις συνόλου που διακρίνονται για τη συνοχή και το αισθητικό τους προφίλ. Νομίζω πως μιλάμε για την παράσταση της χρονιάς.

Η παράσταση συνεχίζεται μετά το Πάσχα!

Διαβάστε επίσης:

Ο Θοδωρής Αμπαζής Είναι Ένας Άνθρωπος Που Γελά, Κυρίως, Με Τον Εαυτό Του (Συνέντευξη) 

Με τεράστια επιτυχία συνεχίζεται η δράση Εθνικό Θέατρο απευθείας, όπου η έβδομη μετάδοση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13  Απριλίου, σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Κομοτηνή, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Λέρο, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη. Το κοινό στις ακριτικές περιοχές θα παρακολουθήσει σε απευθείας σύνδεση την παράσταση του Μικρού Εθνικού «Μικρές ιστορίες για αγρίους» ένα έργο βασισμένο σε ιστορίες του Γάλλου συγγραφέα Bernardt Friot, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μαρίας Σαββίδου.

Το πρόγραμμα, που δημιουργήθηκε από την Βουλή των Ελλήνων και το Εθνικό Θέατρο με κοινή διάθεση εξωστρέφειας, δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες ακριτικών και παραμεθόριων περιοχών να παρακολουθήσουν – σε κλειστούς χώρους που επιλέγουν οι Δήμοι - παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου σε απευθείας σύνδεση και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Μια συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τον Όμιλο ΟΑΣΑ

Από 6 Απριλίου

Είσοδος ελεύθερη

Η πρωτοποριακή δράση του Εθνικού Θεάτρου και του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών (ΟΑΣΑ) με αρωγό τις Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ), με τίτλο Θέατρο Express συνεχίζεται και επεκτείνεται.

Το θέατρο ταξιδεύει από γειτονιά σε γειτονιά για να συναντήσει τους θεατές του, να τους προσκαλέσει στον κόσμο του θεάτρου και να τους μυήσει στη μαγεία του. Το Λεωφορείο ταξιδεύει, κινητοποιεί και ανοίγει νέους δρόμους διαφυγής.

Το 2019 και μετά την επιτυχημένη παρουσίαση της Αρκούδας του Τσέχωφ το περασμένο καλοκαίρι το Εθνικό Θέατρο και ο ΟΑΣΑ παρουσιάζουν τις Ιστορίες καθ’ οδόν. Πρόκειται για εύθυμες διηγήσεις για τις πρώτες προσπάθειες οργάνωσης του ελληνικού κράτους και της πρωτεύουσάς του, τους ανθρώπους, τις συνήθειες και τις παραδόσεις τους.

Η σκηνή μέσα στο Λεωφορείο αναδεικνύει με τον πιο εύσχημο και απολαυστικό τρόπο τη σχέση του χθες με το σήμερα. Μια πρωτότυπη, εμπνευσμένη και ευχάριστη παράσταση που συνδυάζει τη γλυκιά μνήμη με την ορμή του αύριο με αφορμή αφηγήσεις, διηγήσεις αλλά και ευθυμογραφήματα του Βασίλη Αττικού.

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

6 Aπριλίου, Κερατσίνι

17 και 18 Απριλίου, Αιγάλεω (είσοδος Αλσους)

19 και 20, Νέα Φιλαδέλφεια (έμπροσθεν Δημαρχείου)

3 και 4 Μαϊου Ιλιον (έναντι Δημαρχείου)  

2,17 και 18 Μαϊου, Περιστέρι (Aλσος Περιστερίου)

8,9,10 και 11 Μαϊου, Αλιμος  

Ωρες παραστάσεων: 19:00 και 20:30

Τα δελτία εισόδου για το κοινό θα διατίθενται μια ώρα πριν την έναρξη της παράστασης.

Οι στάσεις του Θεάτρου Εxpress θα ανακοινώνονται και στο www.n-t.gr και στο www.oasa.gr.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης

Δραματουργία: Γιάννης Παναγόπουλος

Σκηνογραφική επιμέλεια: Κατερίνα Κανελλοπούλου

Ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρία Τσιώτη

Μουσική επιμέλεια: Αλέξης Κωτσόπουλος

Φωτισμοί: Τάσος Πυργιέρης

Δραματολόγος: Ειρήνη Μουντράκη

Σχεδιασμός μακιγιάζ: Ρούλα Λιανού

Σχεδιασμός κομμώσεων - Περούκες: Ιουλία Συγριμή

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Σταύρος Καραγιάννης, Ρένα Κυπριώτη, Γιάννης Παναγόπουλος, Τάσος Πυργιέρης

Φωτογράφος παράστασης: Χριστίνα Μπράτουσκα

Ποτέ ξανά δεν θα’μαστε μόνοι, 
άμα κοιτάμε τι μας ενώνει.
Μοιάζουμε μα είμαστε ίδιοι
Εμείς κοινό και εσείς θεατρίνοι.

Η ιστορία του «Πρίγκιπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν είναι γνωστή και η υπόθεσή της έχει εμπνεύσει κατά καιρούς σενάρια ταινιών. Ένας πρίγκιπας κι ένας φτωχός που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό αλλάζουν θέσεις κι ο ένας βλέπει τη ζωή μέσα από τα μάτια του άλλου. Ο πρίγκιπας ζει ανάμεσα στους φτωχούς βιώνοντας τις δυσκολίες τους, κι ο φτωχός προσπαθεί με την αναπάντεχη δύναμη που αποκτά να βοηθήσει το λαό γνωρίζοντας ποια είναι τα προβλήματά του.

Ένα έργο που μιλάει για την ανισότητα στην κοινωνία, για την αδικία και τη δικαιοσύνη, την φιλία, την αλληλεγγύη, την εξουσία και πάνω απ’ όλα δίνει την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν με πίστη κι επιμονή. Τελικά μπορεί ο φτωχός να γίνει πρίγκιπας ακόμα κι αν όλοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι το όνειρό του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Η σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου κατορθώνει να περάσει στο παιδικό κοινό τα μηνύματα του έργου. Η μουσική και τα τραγούδια του Τριανταφύλλου δίνουν ένα άρωμα μιούζικαλ στην παράσταση με στίχους που αναδιεκνύουν τις μεγάλες αλήθειες του έργου.

Τα σκηνικά της Ελ.Μανωλοπούλου, με τα χάρτινα περιγράμματα παραπέμπουν σε κόμικ και τα κουστούμια κατορθώνουν να σε μεταφέρουν στον αγγλικό 16^ο αιώνα.

Ο 15μελής θίασος λειτουργεί σαν μια ομάδα και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.

Τα δυο αγόρια ξεκινούν ένα παιχνίδι που τελικά αποδεικνύεται μάθημα ζωής και για τους δυο. Γιατί τα παιχνίδια τελικά είναι πρόβες ζωής και μας βιηθούν να μπούμε στη θέση του άλλου. Ας δούμε μερικά παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Διαβάζουμε: «Πρίγκηπας και φτωχός» του Μαρκ Τουέιν. Ειτε ολόκληρο το μυθιστόρημα, είτε σε διασκευή για παιδιά, είτε σε θεατρική διασκευή αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας. Προτείνουμε τη θεατρική διασκευή της Κέλλυς Σταμουλάκη από τις εκδόσεις Διάπλαση.

• Κατασκευή: Αφού τα παιδιά μάθουν για την ιστορία του πρίγκιπα και του φτωχού τους ζητάμε να μας ζωγραφίσουν ή να κατασκευάσουν τους δυο ήρωες. Εστιάζουμε στο γεγονός ότι και οι δυο ήρωες κατασκευάστηκαν με τα ίδια υλικά: μολύβι και χρώματα αν είναι ζωγραφιστοί, κόλλα, χαρτόνια κι υφάσματα αν είναι κατασκευές. Στην ουσία τους είναι ίδιοι. Αυτό που τους κάνει να φαίνονται διαφορετικοί είναι εξωτερικά χαρακτηριστικά που τους προσθέσαμε. Με την συζήτηση αυτή τα παιδιά προσέχουν περισσότερο τις ομοιότητες και λιγότερο τις διαφορές.

ΜΕΤΑ…

• Αυτοσχεδιασμός: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Το μυστικό του έργου είναι ότι ο ένας μπαίνει στη θέση του άλλου. Έτσι κατορθώνουν να κατανοήσουν τις δυσκολίες και τελικά να κάνυν όσα περνούν από το χέρι τους για να καλυτερεύσει ο κόσμος. το θέατρο διαθέτει αυτήν ακριβώς τη δύναμη, να σε κάνει να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να αποκτάς ενσυναίσθηση. Το παιχνίδι ονομάζεται Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΤΑΜΠΕΛΑ. Είναι ένα ομαδικό παιχνίδι ιεραρχίας που στοχεύει να εκδηλωθούν οι συμπεριφορές των παιδιών απέναντι στο στερεότυπο του φτωχού/ ζητιάνου. Ζητήστε από την ομάδα σας να σταθεί σε μια γραμμή, ο ένας πίσω από τον άλλο, για να τους κολλήσετε στο μέτωπο ένα αυτοκόλλητο χαρτάκι. Όλα τα χαρτάκια που έχετε ετοιμάσει έχουν ζωγραφισμένο πάνω τους κάτι, έναν ήλιο ή ένα λουλούδι, ή έχουν γραμμένη τη λέξη ζητιάνος. Φροντίστε να είναι ισόποσα μοιρασμένα τα σχέδια. Εξηγήστε ότι όλοι θα αποκτήσουν μια ταυτότητα με μια «ταμπέλα» που δε θα γνωρίζουν τι γράφει. Θα μπορούν όμως να διαβάσουν τι γράφουν οι ταμπέλες που έχουν οι άλλοι. Κολλήστε τα χαρτάκια στα μέτωπα. Ζητήστε από τα παιδιά να κινηθούν ελεύθερα στον χώρο και να ανταλλάξουν χαιρετσιμούς με τους άλλους, ανάλογα με αυτό που βλέπουν στο μέτωπό τους. Για παράδειγμα, βλέπω το λουλούδι, χαιρετώ μυρίζοντας την ευωδία που αναδίδουν τα μαλλιά του.

• Ζητήστε απο κάθε παιδί να προσπαθήσει να καταλάβει σε ποιά ομάδα ανήκει από τις αντιδράσεις των άλλων όταν το συναντούν. Ταυτόχρονα χαιρετά με διαφορετικούς τρόπους και το ίδιο. Αφήστε την ομάδα να ανιχνεύσει τις ταυτότητες των παικτών και να δημιουργήσει υποοομάδες με βάση όσα καταλαβαίνουν για τον εαυτό τους από τη συμπεριφορά των άλλων. Μόλις δημιουργηθούν οι υποοομάδες, συζητήστε με τα παιδιά πώς ένιωθαν όταν τους χαιρετούσαν οι άλλοι. Π.χ. βίωσαν αποδοχή, εγκαρδιότητα, θαυμασμό, φιλική διάθεση, απόρριψη, περιφρόνηση, ανόρεχτη και συγκαταβατική στάση, φιλοξενία, απέχθεια, άρνηση, αποστροφή, αδιαφορία ή κάτι άλλο; Δώστε την ευκαιρία σε όλα τα παιδιά να περιγράψουν τι ένιωσαν και να ανταλλάξουν εμπειρίες μεταξύ τους. Αν το επιθυμούν, ζητήστε από τα παιδιά να το ξαναπαίξουν με καινούριους ρόλους- ταμπέλες. Προσκαλέστε τμηματικά κάποια παιδιά να βγουν από το παιχνίδι και να παρατηρήσουν τη συμπεριφορά και τη σωματική γλώσσα των παικτών. Στη συνέχεια, ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι για να τους παρατηρήσουν κάποιοι άλλοι. Έτσι δίνετε μια ευκαιρία στα παιδιά της ομάδας μέσα από τη σύμβαση του παιχνιδιού να έρθουν στη θέση του «άλλου».
• Κάνε ένα βήμα μπροστά: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ξεκινάμε ρωτώντας τα παιδιά αν έχουν φανταστεί πώς είναι να είσαι κάποιος άλλος. Εξηγούμε ότι σε αυτή τη δραστηριότητα θα φανταστούν πώς παίζουν το ρόλο κάποιου άλλου παιδιού. Δίνουμε στα παιδιά ένα χαρτάκι με τη νέα τους ταυτότητα (ηλικία, φύλο, κοινωνική θέση, που ζει κι άλλες χρήσιμες λεπτομέρειες). Αφού δώσουμε λίγο χρόνο και δραστριότητες για χτίσιμο κι ενδυνάμωση του ρόλου (σχεδιάζει το δωμάτιό του, τα πράγματά του, ρωτάμε τι κάνει και πώς περνά η μέρα του ως ρόλος) στέκονται το ένα δίπλα από το άλλο, σαν σε γραμμή εκκίνησης. Ο εμψυχωτής περιγράφει κάποιες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν σε ένα παιδί (πας κάθε χρόνο διακοπές; Έχεις τηλεόραση σπίτι; Πηγαινεις σχολείο; Παρακολουθείς κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες; κλπ). Αν η αναφορά αντιστοιχεί στο άτομο που φαντάζονται ότι ενσαρκώνουν κάνουν ένα βήμα μπροστά αλλιώς παραμένουν στη θέση τους. Στο τέλος της δραστηριότητας κάθε παιδί περιγράφει το ρόλο που του δόθηκε και συζητάμε πώς αισθάνθηκαν όταν οι άλλοι προχωρούσαν ή έμεναν πίσω. Αισθάνθηκαν αδικία; Τι δίνει σε μερικούς ανθρώπους περισσότερες ευκαιρίες από ότι σε άλλους; (Από το εγχειρίδιο Δραστηριότητες βιωματικής μάθησης στα ανθρώπινα δικαιώματα και τους πρόσφυγες)

Το έργο είναι ένας ύμνος στην αλληλεγγύη και στο έλεος που οφείλουμε να δείχνουμε όταν βρεθούμε σε θέση ισχύος. Η αγάπη, κινητήρια δύναμη του κόσμου ετούτου, η αγάπη που μετακινεί βουνά, η αγάπη που εξυμνήθηκε σε όλες τις μορφές τεχνης, είναι κι εδώ κυρίαρχη δύναμη. Αγάπη προς τον συνάνθρωπο κι όλα μπορούν να διορθωθούν!

Οι καρδιές μας δεν χορταίνουν με μίσος,

λίγο έλεος αν δείχναμε ίσως

να γινόταν ο κόσμος αλλιώς.

Η συμπόνια μας γέφυρες χτίζει

Για να έρθουν κοντά ν’ αγγιχτούν…

Και με πιάνει μια αναγούλα με την αιτία καταδίκης του Κερκυράρχη της Νέας Δημοκρατίας Νίκου Γεωργιάδη. Ένοχος για παιδεραστία. Ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 20 χιλιάδων ευρώ. Αυτός ο άνθρωπος υπήρξε εξουσία. Του μόνου πάροχου -δικαιολογημένης- βίας. Το κόμμα του νοικοκυρέματος τα έχει κάνει θάλασσα στο δικό του, και καλά, επιχείρημα του Ηθικού πλεονεκτήματος της “Ηθικής”. Ω Άδωνι που είσαι; #aristia

•Πρώην βουλευτής της ΝΔ, ο Νίκος Γεωργιάδης καταδικάστηκε για σεξουαλική κακοποίηση 3 ανήλικων αγοριών. Στη Μολδαβία. Εκμεταλλευόμενος τη διπλωματική του ασυλία – μεγαλουργούσε ως εκπρόσωπος του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ, δεν έχει και τόση σημασία.Ούτε έχει σημασία ότι ανήκε στη ΝΔ. Το μόνο που παίζει ρόλο είναι ότι πολύ λίγα μέσα – πρώτο το Documento – παίζουν την είδηση. Λες και δεν έγινε τίποτα! Παιδιά η παιδεραστία είναι έγκλημα, κι ας το λογάει για πλημμέλημα ο ποινικός κώδικας (γι’ αυτό και χαλαρά είναι έξω με αναστολή) και δεν έχει σημασία αν το διαπράττει δεξιός, κεντρώος ή αριστερός. Η ντροπή περισσεύει! Για τη Δικαιοσύνη, για τους δημοσιογράφους, για τα Μέσα! #γαργάρα #σεξουαλική_κακοποιήση

•Συνέντευξη Τύπου πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 26/2 για το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Στην Ελλάδα, λέμε ότι βαριά βιομηχανία μας είναι ο τουρισμός και ο πολιτισμός και καμία Υπουργός δεν έδωσε το «παρών»… Εννοείται ότι το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου βγαίνει από τον Οκτώβρη για να έρχονται οι ξένοι στην Επίδαυρο. Φυσικά, ούτε τότε είδαμε κάποιον….

•Για να μην μιλήσω για το μέλλον του Φεστιβάλ… Ούτε ο ίδιος ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος δεν ξέρει αν θα ανανεωθεί η θητεία του. Στα σοβαρά Φεστιβάλ σ’ όλο τον κόσμο η κατάσταση διαδοχής προετοιμάζεται….# Athens_festival

•Το ίδιο ισχύει και για το Εθνικό Θέατρο, όπου ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι θα αποχωρήσει ο Στάθης Λιβαθηνός μετά τη λήξη της θητείας αλλά κανένας δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι…Φυσικά, ούτε εκεί είδαμε την Υπουργό. #ethniko_theatro

•«Μου λείπει μόνο ο Χιώτης και θα μου λείπει πάντα…», δήλωσε η Μαίρη Λίντα σε μια υπέροχη συνέντευξη που έδωσε στην Έλενα Κατρίτση στην EΡΤ 1, μισό αιώνα μετά τον θάνατό του! Γλυκιά, ήρεμη, αποκαλυπτική και με τη φωνή της ακόμα σε εγρήγορση έδωσε ένα μάθημα αξιοπρέπειας και μας θύμισε αυτό που πάντα θέλουμε να πιστεύουμε οι ρομαντικές ψυχές: «Οι μεγάλοι έρωτες δεν τελειώνουν ποτέ» #true_love

•Για σένα τα σπάω…(Και)…. Ο Γιώργος Τσαλίκης κατεβαίνει στις εκλογές… Ο τέλειος άνδρας, ο άνδρας ο σωστός!#tsalikis

•Κατεβαίνει στις εκλογές και ο Τάκης Τσουκαλάς. Ναι εκείνος με το σουρωτήρι #antegeia

•Άνοστο. Ξεπερασμένο. Αυτό το επιλεκτικό άνοιγμα στη κεντροαριστερή μετριοπάθεια του Σύριζα με κάτι πολιτικές πλατφόρμες (σικ) τύπου Γέφυρα, πέρα από το μιντιακό νταβαντούρι τι άλλο έχει να πει; Πόσο Νίκο Μπίστη ακόμα; Πόσο Ραγκούση; #gefira

•Και με το ένα και με το άλλο αποκαθηλώθηκε και ο Λάνθιμος από την επικαιρότητα. Και Όσκαρ να έπαιρνε ήταν θέμα χρόνου να το χάσει (στην παλαίστρα της επικαιρότητας) από μια νέα μπούκα σε κανάλι της Μεγαλοοικονόμου.

•Έκατσα και είδα Ράδιο Αρβύλα. Μια χαρά βίντεο, γέλιο και άλλα τέτοια. Μόνο που είναι φορές που αναρωτιέμαι τι πραγματικά κάνουν οι άλλοι τρεις στο πάνελ του Αντώνη Κανάκη. Ο τελευταίος προλογίζει το τσαρτ των βίντεο που θα προβληθούν. Εκείνος τα σχολιάζει. Εκείνος θα πει πότε μπορούν οι άλλοι – συμπαρουσιαστές – να μιλήσουν. Είναι τηλεοπτικός ρόλος όταν ο παρουσιαστής γελάει να γελούν και οι συμπαρουσιαστές του; Αυτό το one man show είναι πασέ. Και αν δεν είναι πρέπει να γίνει. Κάνω λάθος; #radioarvila

•Λάνθιμος Χούλιγκανς. Και μετά τα Όσκαρ τι;

•Είμαι Εμπουκά! Κατά το je suis Charlie!

•«Στις 8 Φλεβάρη, ο Εμπουκά, μετανάστης από τη Νιγηρία, σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών, μεταφέρθηκε για εξακρίβωση στοιχείων στο ΑΤ Ομόνοιας και λίγες ώρες αργότερα ο άνθρωπος, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, πέθανε μέσα στο τμήμα.
Η γυναίκα του πήγε να τον αναζητήσει και της έλεγαν να κάνει δήλωση εξαφάνισης, να κερδίσουν χρόνο. Όπως έκανε η χούντα στη γυναίκα του Μουστακλή. Τις κορόιδευαν και τις δύο γυναίκες. Είναι ντροπή. (μια κουβέντα, τι άλλο να πεις; …Όχι, να πεις ότι οι κυρίες Υπουργοί του «οικείου» υπουργείου να πάρουν κεφάλια!!!)

•Η αστυνομία έχει γεμίσει με τσαμπούκια, ρατσιστές και κατά πώς φαίνεται και με κάποιους δολοφόνους. #δικαιοσύνη_για_τον_Εμπουκά

• Η Αθήνα δε χρειάζεται να μασκαρευτεί για τις Απόκριες και την αυριανή Τσικνοπέμπτη! Μασκαράδες κυκλοφορούν και τη μαγαρίζουν: στο κέντρο και στις γειτονιές. Πολλές φορές η «ανομία» που λέει ο Κυριάκος φοράει στολή και έχει εξουσία… ζωής και θανάτου!

Σε Γενικές Γραμμές. Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας!
Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.
#Se_Genikes_Grammes

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Έχω καθυστερήσει στο ραντεβού μας και στον δρόμο. τρέχω σαν την παλαβή. Στρίβω στο στενάκι, της Φειδίου, πίσω από το Εθνικό Θέατρο, όπου αυτές τις μέρες γίνονται από τους Fly Theater εντατικές πρόβες για το ανέβασμα του «La Strada», της διασκευής του οσκαρικού αριστουργήματος του Φελίνι.

Σταματάω στον αριθμό 6, στο Frau, και παγώνω για μερικά λεπτά βλέποντας από τη τζαμαρία στη θέση της Κατερίνας Δαμβόγλου, τη Φρίντα Κάλο! Ακόμα και με το ανάλογο σκηνικό, ως background, από τη φουτουριστική τοιχογραφία του μπαρ.

Η ομοιότητα είναι εντυπωσιακή και, φυσικά, σ’ αυτό συμβάλλει κι η σπουδαία παράσταση, «Frida κι’ άλλο» για τη ζωή της Μεξικανής ζωγράφου.

Η γοητευτική καλλιτέχνης από την Κρήτη, που μικρή ήθελε να γίνει αρχαιολόγος, κουβαλάει στην καθημερινότητά της τους ήρωες, με τους οποίους καταπιάνεται στη δεδομένη θεατρική συνθήκη. «Σκέψου ότι όταν αρχίσαμε να διαβάσουμε το La Strada, σκεφτόμασταν ότι ο Φελίνι θα μπορούσε άνετα να είναι γιος της Φρίντα και του Ντιέγκο!»

Τώρα, μου μιλάει για τον Φεντερίκο Φελίνι, σαν να τον είχε γνωρίσει, κι ομολογεί: «Τον άτιμο, πόσο ρομαντική μ’ έχει κάνει;» και πιστεύει πώς «Όλοι μας έχουμε μέσα μας και τον Ζαμπανό, και την Τζελσομίνα και τον Τρελό». Απαντάει στον φασισμό της καθημερινότητας με την τέχνη της και μου εξηγεί, γιατί θέλει να δώσει μια πρόσκληση στον περιπτερά της οδού Πανεπιστημίου και δέχεται «παραγγελιές» από κοινό και συναδέλφους για την επόμενη σπουδαία προσωπικότητα που θα ερμηνεύσει.

«La Strada» του Φεντερίκο Φελίνι, έλαβε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1956, ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην πρώτη δεκάδα στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Τι είναι για σένα αυτή η ταινία;

Είναι η ταινία, η οποία έστω και συμβολικά, έδωσε τέλος στον νεορεαλισμό. Ο Φεντερίκο Φελίνι γεννήθηκε μαζί με τον φασισμό, η Ιταλία πέρασε από τον Ναζισμό στον φασισμό και μετά στη φτώχεια της μεταπολεμικής Ιταλίας.

Και ξαφνικά έρχεται το «La Strada», το οποίο είναι λίγο ονειρικό για κάποιους, λίγο μελοδραματικό για άλλους. Δεν μιλάει, ακριβώς, για την Ιταλία του 1954. Η ταινία θάφτηκε από τους κριτικούς αμέσως, αλλά κέρδισε το κοινό στην επαρχία. Γι’ αυτό και τότε κατηγορήθηκε ο Φελίνι, ότι λόγω καταγωγής έχει μια επαρχιακή ματιά. Όταν, όμως, η ταινία βγήκε εκτός Ιταλίας, άλλαξαν κι οι κριτικοί γνώμη.

Αρχίζουν κι ανακαλύπτουν, σχεδόν συναισθητικά, την αξία αυτού που προσφέρει ο Φελίνι, ο οποίος έγραψε χαρακτηριστικά σ’ ένα γράμμα ότι «είναι περισσότεροι οι Ζαμπανό σ’ αυτή τη ζωή από τους κλέφτες ποδηλάτων και το να κοιτάμε τον γείτονά μας, είναι εξίσου σημαντικό από μια απεργία».

Πώς αποφασίσατε να το ανεβάσετε; Ήταν δική σου πρόταση; Αποφασίστηκε από το Εθνικό Θέατρο;

Ξεκινήσαμε με μια πρόταση στην Πειραματική του Εθνικού. Από εκεί και πέρα, μας κάλεσαν και ξεκινήσαμε συζητήσεις. Διαβάσαμε πολλά έργα και στο τέλος αμφότεροι πελαγώσαμε, γιατί υπήρχε κι ένα project, το οποίο θέλαμε να κάνουμε, αλλά δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα δικαιώματα. Μια μέρα, λοιπόν, που καθόμασταν με τον Ανέστη (Αζά) στο γραφείο του πέταξα την ιδέα. Συγκεκριμένα του είπα: «Μου είπε η μαμά μου να ανεβάσουμε το La Strada» (γέλια). Και πήραμε μια έγκριση, σχεδόν αυτόματα κι από τον καλλιτεχνικό διευθυντή. Ο,τι θέλαμε να πούμε βρήκαν τον κόσμο τους στο La Strada.

Στην ταινία παρακολουθούμε μια αλληγορική σύγκρουση της αθωότητας και του ονείρου με τη μυϊκή δύναμη και τα ζωώδη ένστικτα. Η παράσταση που εστιάζει;

Ναι, από την άποψη ότι το «La Strada» μας αφήνει, περισσότερο, μια αίσθηση που έχει να κάνει με αρχέτυπα και στερεότυπα συμπεριφοράς, τα οποία μπορούμε να τα τοποθετήσουμε σε οποιαδήποτε κοινωνία κι εποχή. Φτάσαμε σ’ ένα σημείο, όπου μας θύμισε πολύ την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ.

Κι επειδή έχουμε και τον Φελίνι μέσα στην παράσταση, ως προσωπικότητα, η οποία βγαίνει πάνω από τις ταινίες του, δουλέψαμε πάνω σ’ αυτό το τετράπτυχο των ρόλων Πρόσπερο που είναι ο Φελίνι, Κάλιμπαν που είναι το ζώο, το ένστικτο για τον Ζαμπανό, Άριελ που είναι ο τρελός και Μιράντα που είναι Τζελσομίνα. Καταλάβαμε, όμως, ότι στη σχέση αυτών των τριών, που όπως λέει και ο Φελίνι «Τους έφερε η μοίρα κοντά, ενώ δεν έχουν να πουν τίποτα, ο ένας στον άλλον» υπάρχει μια μικρή μετατόπιση. Ο Άριελ, το πνεύμα, ο αέρας, ο ισορροπιστής αυτός είναι και Κάλιμπαν, όπως κι ο Ζαμπανό. Η Μιράντα έχει, επίσης, λίγο Άριελ μέσα της.

Κατερίνα Δαμβόγλου και Robin Beer 

Πώς είναι που σ’ αυτή τη δουλειά των Fly Theatre σκηνοθετείς μόνο και δεν είσαι επί σκηνής;

Παναγία μου, δεν παίζω! Γιατί δεν παίζω! (γέλια). Διαβάζοντας για τον Φελίνι, ένα πράγμα που μάθαμε κι εγώ και ο Robin (Beer) ήταν ότι βρισκόταν πάντα δίπλα στο πλάνο και μπορούσε να παίξει όλους τους ρόλους, ανά πάσα στιγμή. Έχω μάθει κι εγώ σχεδόν όλο το κείμενο απ’ έξω και μπορώ να παίξω όλους τους ρόλους. Μου λείπει σαν ενέργεια, αλλά δεν ζηλεύω. Εξάλλου, έχω πολύ δουλειά με τη Φρίντα, οπότε θα ικανοποιηθεί κι αυτή η ανάγκη.

Επομένως, η «Φρίντα κι’ άλλο» θα συνεχίσει το ταξίδι της;

Ναι, ευτυχώς δεν παίζουμε αυτή τη σεζόν, επειδή είναι πολύ απαιτητικό το «La Strada»,ασ αλλά με το που ανεβαίνει η παράσταση φεύγουμε για περιοδεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο Παρίσι, θα την παίξουμε στα γαλλικά.

Πάντα είχα την απορία: όσο και καλά να γνωρίζεις μια γλώσσα δεν είναι δύσκολο να μην παίζεις στη μητρική σου;

Ρώτα με μετά το Παρίσι, να σου πω! Νομίζω, ότι είναι αλλά συνηθίζεται.

Είσαι λίγο….Φρίντα νομίζω και στο στυλ κι έχεις δηλώσει ότι από μικρή σου έλεγαν γι’ αυτή την ομοιότητα….

Ναι, πάντα ήμουν λουλουδάτη κι, ευτυχώς, μετά τη Φρίντα μου έχει φύγει λίγο. Πράγματι, από μικρή άκουγα πως μοιάζω με μια γυναίκα που δεν γνώριζα κι ήθελα να δω τους πίνακές της για να καταλάβω τι πλάσμα ήταν, αποτέλεσε την αρχή γι’ αυτή την παράσταση. Δεν μ’ ενδιέφερε να παίξω τη Φρίντα, επειδή της μοιάζω, με ενδιαφέρει ότι αυτή η γυναίκα στο Zeitgeist είναι απόλυτα επίκαιρη κι εκμεταλλεύσιμη την ίδια στιγμή. Και το «La Strada» έτσι θα το πορευτούμε με τους ηθοποιούς, θα έχουμε τα ζώα και τα ζώα της κοινωνίας. Είναι τρομερή η τάση, που έχουμε, ειδικά μετά την οικονομική κρίση, να μεμψιμοιρούμε και να ρίχνουμε το φταίξιμο αλλού. Υπάρχει πάρα πολύ βία και στην ταινία βλέπουμε πολύ τον φασισμό του επαρχιωτισμού.

Μοιάζει νομίζω λίγο κι η Ιταλία εκείνης της εποχής με την Ελλάδα του σήμερα…

Ναι, νομίζω, όμως, ότι πάμε ανάποδα! Με το «La Strada» έφευγαν από τον φασισμό κι εμείς σε μια περίοδο στην οποία, δυστυχώς, δεν υπάρχει τίποτα δυνατό σαν φωνή είναι πολύ εύκολο οι ακραίες φωνές να αποκτήσουν οπαδούς.

Σε ποιες εκφάνσεις της καθημερινότητάς σου βιώνεις τον φασισμό;

Στο διάλειμμα μιας πρόβας, έξω από το REX, ένας κλέφτης, από ανάγκη φαντάζομαι, έβαλε το χέρι του στην τσέπη ενός ανθρώπου κι εκείνος γύρισε και άρχισε να τον βαράει ανελέητα. Βγήκαν οι άνδρες, γιατί ζούμε και σε μια τέτοια κοινωνία, της θεατρικής ομάδας και του είπαν «Άστον, όλα καλά! Τι θα καταφέρεις αν συνεχίσεις να τον χτυπάς; Θα βρεις και εσύ τον μπελά σου». Ήταν πεσμένος στα γόνατα…

Σαν τον Ζακ Κωστόπουλο….

Ναι, κι ο Ζακ είναι, θέλοντας και μη, μέσα στην ιστορία του «La Strada», όταν έχεις έναν τρελό να λέει «Εγώ δεν κρατούσα το μαχαίρι» και πεθαίνει από το χέρι ενός Ζαμπανό, νομίζω ότι ο παραλληλισμός γίνεται άμεσα.

Εμάς ο στόχος μας, δεν είναι να καταδικάσουμε τον Ζαμπανό, όλοι είμαστε ένας Ζαμπανό κι από την ταινία βλέπουμε ότι μ’ αυτόν μένουμε στο τέλος.

Τι φταίει που όλοι μας είμαστε ένας Ζαμπανό;

Όλοι μας έχουμε μέσα μας και τον Ζαμπανό και την Τζελσομίνα και τον τρελό. Το θέμα είναι ποιον έχουμε απέναντί μας και, πολλές φορές, αυτός που έχουμε απέναντί μας είναι ο εαυτός μας.

Για να σου συνεχίσω, όμως, την ιστορία μ’ αυτόν που ξυλοφόρτωνε τον κλέφτη, δεν ήταν αυτό το περίεργο του γεγονότος. Ο άνθρωπος καταλάγιασε τον θυμό του, κατάλαβε τι έκανε, ήταν εν βρασμώ. Το τρομερό, όμως, ήταν ότι βγήκε ο περιπτεράς και άρχισε να ωρύεται εναντίον του κλέφτη! Προβοκάτορας κανονικός! Του έλεγε «Αν αυτός μπει στο σπίτι και σου βιάσει την μάνα δεν θα τον σκοτώσεις;». Εύκολα, λοιπόν, πάει ο νους μας από το μηδέν στο εκατό. Έχουμε αρχίσει και δικαιολογούμε τα άσχημα βιώματά μας και βάζουμε παρωπίδες, για να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι.

Προβληματίστηκα πάρα πολύ μ’ αυτό αλλά και με τον Ζακ, κυρίως, για τις αντιδράσεις που διάβασα μετά στα social media.

Θα ήταν πολύ ρομαντικό, αν λέγαμε ότι μια παράσταση μπορεί να μετατοπίσει, έστω και λίγο ή για λίγο κάποιους ανθρώπους;

Μακάρι, έχω προβληματιστεί πάρα πολύ! Γιατί ξέρω, ότι πολύς κόσμος θα χρησιμοποιήσει την ταινία, ως πρόσχημα ή κάποιοι θα πιστέψουν ότι δίνουμε δύναμη και φωνή στην περσόνα του Ζακ. Δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αντιθέτως, μετά τον περιπτερά, αυτό που είπαμε είναι ότι, ίσως, χρειάζεται να του δώσουμε μια πρόσκληση. Το μεγάλο μήνυμα του έργου είναι ότι η μοναξιά δεν είναι η λύση.

Είστε από τις λίγες ομάδες, με βάση σας την Ελλάδα, που ταξιδεύουν σε τόσες πολλές χώρες, αλλά κάνουν και περιοδεία εντός. Σε τι διαφέρει το κοινό στο Παρίσι από μια μικρή επαρχιακή χώρα της Ελλάδας;

Δεν υπάρχει διαφορά, γιατί ουσιαστικά η συναισθηματική κατάσταση του θεατή είναι αυτή που αλλάζει την παράσταση. Για μένα η διαφορά έγκειται στον όγκο του κοινού. Αλλιώς είναι να παίζεις με 2.000 άτομα κι αλλιώς με τρία. Πολλές φορές το τρία είναι καλύτερο από το 1000. Υπάρχει... complicite! Δεν είναι τυχαίο που αυτός ο άνθρωπος έβγαλε αυτόν τον όρο στην ομάδα του.

Αν με ρωτάς, για το μορφωτικό επίπεδο, δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι, γιατί στο θέατρο μυριζόμαστε. Έχουμε αφήσει πίσω την εποχή του Μπρεχτ, όπου πρέπει να γίνει διάλογος. Σκοπός μας είναι δίνοντας το μερικό να ανοίξουμε τη φαντασία. Το έλεγε κι ο Λεκόκ: «Το σώμα ξέρει πιο πολλά από τον νου». Αν αφήσουμε το κοινό να ανοίξει τη φαντασία του, σιγά-σιγά θα ανοίξει κι η καρδιά και το μυαλό.

Αυτό έχεις κρατήσει κι από τις σπουδές σου στη σχολή του Λεκόκ;

Ναι, ότι δεν γίνεται να μάθουμε μέσα από μίμηση και καταπίεση πρέπει να αγγιχτούμε με τα μάτια και τις καρδιές.

Δουλεύοντας ως ομάδα και στο εξωτερικό, ποιες διαφορές βλέπεις σε σχέση με τη χώρα μας;

Νομίζω ότι οι σκηνοθέτες, εδώ, είναι πιο σκληροί σε σχέση μ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει εμείς στο εξωτερικό. Φυσικά, κι εκεί υπάρχουν σκληρές προσωπικότητες κι εμπάθειες. Επίσης, βλέπω ότι εδώ είμαστε πιο γρήγοροι και νομίζω ότι στην Ελλάδα οι δημιουργοί έχουν περισσότερα να πούνε, αρκεί να μάθουμε να κοιτάμε στο εδώ και να μην στρέφουμε τα μάτια μας στο εκεί.

Eίχες ποστάρει στο facebook: «Η αλήθεια είναι σαν την ποίηση κι οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν την ποίηση». Το θέατρο σαν τι είναι;

Το θέατρο είναι η ζωή. Είναι μια δύσκολη μορφή ψυχαγωγίας, πια, γιατί συνηθίζουμε σε κάτι πιο δύσκολο και πιο εύπεπτο, ενώ εδώ απαιτείται από τη σχέση θεατή και θεώμενου συνύπαρξη, σχέση! Ένας θεατής είναι εκεί ψυχή και σώμα, όλες οι αισθήσεις ανοίγουν.

Συνήθως, ανοίγουν και τα smart phones….

Δεν με πειράζει, στη Φρίντα το εντάσσω κανονικά.

Το θυμάμαι, συνέβη και στην παράσταση που είδα.

Συμβαίνει συχνά κι επειδή είναι εύκολος ο θυμός πρέπει να το προσπαθούμε. Εννοείται ότι δεν μου αρέσει να βλέπω κινητά, αλλά επιμένω, όπως λέει κι ο Λεκόκ «να είμαι στο ναι, όχι στο όχι». Φυσικά, ο άνθρωπος που το κάνει εκείνη τη στιγμή, δεν καταλαβαίνει ότι είναι ένας φάρος και όλοι γύρω του, τον παρακολουθούν γιατί έχει αλλάξει τη συνθήκη. Είναι εγωισμός, είναι μοναδισμός και κρύβει και μια μικρή έπαρση. Γίνεται, όμως ασυναίσθητα, επομένως προσπαθώ να το εντάξω, ώστε να περνάμε όλοι καλά. Νομίζω, ότι το θέατρο μας μαθαίνει, πώς να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Μετά την Φρίντα, ποια άλλη θρυλική προσωπικότητα έχει βάλει στο μάτι;

Δεν έχω αποφασίσει κάτι ακόμα, μου έχουν βάλει όμως οι άλλοι… Για παράδειγμα την Coco Channel.

«La strada» Μια παράσταση βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Φεντερίκο Φελίνι

Από 1 Φεβρουαρίου στην Πειραματική Σκηνή-Ι Θέατρο Rex Σκηνή «Κατίνα Παξινού»

Σε σκηνοθεσία της ομάδας FlyTheatre (Κατερίνα Δαμβόγλου-Robin Beer)

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Μιχάλης Βαλάσογλου, Σοφία Μαραθάκη, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Κωνσταντίνος Mωραΐτης, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Ρόζα Προδρόμου, Γιώργος Σύρμας, Εριφύλη Στεφανίδου, Απόστολος Ψυχράμης

Διαβάστε επίσης:

Μαρία Ζορμπά: «Μέχρι Σήμερα Δεν Είχα Κάτι Σοβαρό Να Ακουμπάω»

Είσαι τα δέντρα που σκαρφάλωσες, είσαι οι θάλασσες που πέρασες,

Είσαι οι δρόμοι που περπάτησες, είσαι εκείνα που ονειρεύτηκες.

Πάντα η καρδιά θα χτυπά, θα ‘σαι εκείνος που κρύβεις

Κάπου εκεί βαθιά…

Χριστούγεννα χωρίς ‘’Χριστουγεννιάτικη ιστορία’’ και Σκρουτζ είναι σαν Χριστούγεννα χωρίς…αγάπη! Αυτός είναι ο ένας λόγος που πρέπει να παρακολουθήσετε την παράσταση του Εθνικού θεάτρου. Ο δεύτερος λόγος είναι η όμορφη σκηνοθεσία, συνδυασμένη με υποκριτικό ταλέντο, εξαιρετικούς φωτισμούς και αστραφτερά κουστούμια.

Η ιστορία του Εμπενέζερ Σκρουτζ, του πασίγνωστου τσιγκούνη που απεχθάνεται τα Χριστούγεννα, έρχεται για να μιλήσει στις καρδιές όλης της οικογένειας. Μας μιλά για την αγάπη στον συνάνθρωπο αλλά και για την πορεία μας ως άνθρωποι. Που έχουμε φτάσει; Γιατί είμαστε αυτό που είμαστε; Μπορούμε να αλλάξουμε αν θέλουμε και πώς τελικά φτάνουμε να θέλουμε να αλλάξουμε; Ο Γιάννης Μόσχος επιτυγχάνει με την διασκευή και την σκηνοθεσία του να μας παρουσιάσει ένα έργο για όλη την οικογένεια. Ο καθένας θα πάρει αυτό που χρειάζεται και αυτό που μπορεί να αντιληφθεί, αλλά όλη η οικογένεια θα φύγει σίγουρα μαγεμένη από την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Το σκηνικό της Τίνας Τζόκα, λειτουργικό και μαγικό, παραπέμπει σε Χριστούγεννα μιας άλλης εποχής της Αγγλίας. Η περιστρεφόμενη σκηνή μου θύμισε τον ‘’κύκλο’’ που κάνει η ζωή μας πολλές φορές, κι ακόμα κι αν δεν ηταν αυτή η πρόθεση της σκηνογράφου, θεωρώ ότι ένα σκηνικό που ‘’μιλάει’’ στην καρδιά του θεατή είναι ένα επιτυχημένο σκηνικό. Όσον αφορά τα κουστούμια, θα μιλήσω ως μαμά που εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι τα παιδιά δεν φοβήθηκαν τα φαντάσματα. Αν και υπήρχε η ανησυχία από μέρους των παιδιών μου για τα ‘’φαντάσματα’’ τελικά μέσα από τα εντυπωσιακά αλλά ανθρώπινα κουστούμια τους, εστιάσαμε στον ρόλο τους και όχι στην όψη τους κι αυτό θεωρώ ότι ήταν ένα μεγάλο στοίχημα που κερδήθηκε.

Μιλώντας για φαντάσματα να υπογραμμίσω ότι ήταν εξαιρετικό το σκηνοθετικκό εύρημα του τρίτου φαντάσματος. Δεν ξέρω αν τελικά οι άνθρωποι αλλάζουν. Αν όμως αυτό μπορεί να συμβεί, είμαι πεπεισμένη ότι θα συμβεί από αγάπη κι όχι από φόβο. Κι ίσως τελικά οι μεγάλες αλλαγές στην ζωή μας να οφείλονται σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο. Θεωρώ πιο πιθανό ο Σκρουτζ να άλλαξε επειδή θυμήθηκε πώς ήταν να αγαπά κάποιον παρά επειδή τρόμαξε από ένα απόκοσμο πλάσμα.

Όλη η ομάδα των ηθοποιών είναι άψογη και άριστα συγχρονισμένη.Θα ξεχώριζα τον Χρήστο Στέργιογλου (Μπομπ Μάρλευ), τον Αλέξανδρο Μυλωνά (Σκρουτζ), τον Λαέρτη Μαλκότση (αφηγητής) και τον Παναγιώτη Παναγόπουλο (φάντασμα τωρινών Χριστουγέννων).

Θα ήταν παράλειψη σε ένα μιούζικαλ να μην αναφερθώ στην πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Οικονόμου και στους υπέροχους στίχους του Σταύρου Σταύρου. Τέλος, οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου πρόσθεσαν ένα λιθαράκι ακόμα στη μαγευτική ατμόσφαιρα του έργου, ειδικά στην εμφάνιση του φαντάσματος των φετινών Χριστουγέννων.

Και για να κρατήσει η μαγεία των Χριστουγέννων πιο πολύ προτείνουμε παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Διαβάζουμε: ‘’Χριστουγεννιάτικη Ιστορία’’ του Ντίκενς στην αυθεντική της μορφή, σε διασκευή, κόμικ, ή ό,τι άλλο θέλετε. Μην αφήνετε τα χριστουγεννιάτικα βράδια σας χωρίς την μαγεία του Εμπενέζερ Σκρουτζ!

• Φανταζόμαστε: Ο Σκρουτζ είναι ένας άνθρωπος που κατά βάση τσιγκουνεύεται τα συναισθήματά του. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Τα παιδιά έχουν το χάρισμα της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης. Μπορείτε λοιπόν να σκεφτείτε και να γράψετε μια μικρή ιστοριούλα από το παρελθόν του Σκρουτζ. Κάτι που δεν υπάρχει στο έργο. Πώς ήταν ο Σκρουτζ παιδί, τι του είχε συμβεί κι έγινε έτσι μετά; Ένας μικρός Ντίκενς ίσως να βρίσκεται κάπου ανάμεσά μας.

ΜΕΤΑ…

• Για μεγαλύτερες ομάδες- εκπαιδευτικούς.: Μετά ην επίσκεψη του τρίτου φαντάσματος ο Σκρουτζ, κατά κόσμον Αλέξανδρος Μυλωνάς, τρέχει να ‘’προλάβει’’ τα Χριστούγεννα. Δεν είναι πια ο ηλικιωμένος Εμπενέζερ Σκρουτζ, είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος από έννοιες, γεμάτος αγάπη. Ο εμψυχωτής χωρίζει τον χώρο σε τέσσερα τεταρτημόρια και ορίζει πώς περπατάμε σε καθένα από αυτά. Στο 1^ο τετράγωνο περπατάμε σαν παιδιά χαρούμενα κι ανέμελα (όπως ήταν ο Σκρουτζ ως παιδί). Στο 2^ο τετράγωνο σαν στενοχωρημένοι (όπως ο Σκρουτζ όταν ήταν μόνος στο σχολείο). Στο 3^ο σαν ένας ενήλικος με έννοιες και προβλήματα (ο Σκρουτζ στην ενήλικη ζωή του) και στο 4^ο σαν κάποιος που μόλις ξύπνησε από ένα όνειρο (καλό ή κακό;). Βάζουμε μουσική και σε όποιο τετράγωνο είμαστε περπατάμε ανάλογα.
• Ζωγραφική: Ο Εμπενέζερ Σκρουτζ παιδί, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ ερωτευμένος νέος, ο Εμπενέζερ Σκρουτζ τσιγκούνης μεσήλικας και ο Εμπενέζερ Σκρουτζ το πρωινό των Χριστουγέννων μετά την επίσκεψη των φαντασμάτων. Πώς θα ζωγράφιζαν τα παιδιά τον Σκρουτζ σε καθεμιά από αυτές τις 4 στιγμές του;

            Το εργο του Ντίκενς είναι διαχρονικό γιατί οι βαθύτερες αλήθειες του μας αφορούν ακόμα. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα από τα νοήματά του θα ήταν αυτό που το πνεύμα του παρόντος είπε στον Σκρουτζ: ‘’Αρνήθηκες κάθε ευθύνη για τον κόσμο γύρω σου, αλλά έβγαλες όσα περισσότερα μπορούσες από αυτόν’’. Φοβάμαι ότι ο Σκρουτζ δεν είναι παρά η προσωποποίηση του κόσμου μας. Ίσως αν ο καθένας μας ξεχωριστά παίρναμε την ευθύνη που μας αναλογεί, τα φετινά Χριστούγεννα να ήταν ομορφότερα για πολλούς συνανθρώπους μας. Γιατί…

Κάπου εκεί που ζει η αγάπη, έλα και κράτα μου το χέρι εκεί να με πας.

Διαβάστε επίσης:Είδα Τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» Σε Σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά, έστω κι ασυνείδητα ανακαλούμε στη μνήμη μας γεγονότα από τη χρονιά που πέρασε.

Αν είσαι θεατρικός συντάκτης, οι παραστάσεις γίνονται μέρος των αναμνήσεών σου και κομμάτι της ζωής σου.

Τρεις συντάκτες του texnes-plus: η Γιώτα Δημητριάδη, η Νατάσα Κωνσταντινίδη κι ο Αναστάσης Πινακουλάκης φτιάχνουν το δικό τους προσωπικό top 5, από όλα όσα πρόλαβαν να δουν στην Αθήνα των 1000 plus παραστάσεων.

Παραστάσεις, τις οποίες παρακολουθήσαμε κι άφησαν κάτι πίσω τους. Μιλάμε για τη θεατρική σεζόν 2017-2018, δηλαδή για όλα όσα παρακολουθήσαμε από τον περσινό Σεπτέμβρη μέχρι τον Αύγουστο του 2018.

Οι περισσότερες από αυτές έγιναν κι αγαπημένες του κοινού έχοντας βάλει ήδη πλώρη για 2^η σεζόν!

Το Top 5 της Γιώτας Δημητριάδη

1. 1.Όλα θα πάνε καλά (1) /Το τέλος του Λουδοβίκου

Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση/ σκηνοθεσία: Ζοέλ Πομερά

Θέμα: η Γαλλική Επανάσταση, διάρκεια:270 λεπτά, κατάσταση θεατή: υψηλός πυρετός. Κι, όμως, δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει αυτό το αριστούργημα! Οι ηθοποιοί σάρωσαν με την ενέργειά τους τη σκηνή της Στέγης κι όλο το εικαστικό αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό. Ένα μάθημα ιστορίας, σκηνοθεσίας κι υποκριτικής συνόλου.

2.Έμμα

Β’ Σκηνή Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας/σκηνοθεσία Μαρία Πρωτόπαππα

Η ταλαντούχα ηθοποιός, στην έκτη σκηνοθετική της δουλειά, διασκεύασε το βιβλίο της Κολομβιανής ζωγράφου, Έμμα Ρέγιες, «Αναμνήσεις δι' αλληλογραφίας» (εκδ. Ίκαρος, μτφρ. Μαρίας Παλαιολόγου), δημιουργώντας έναν μονόλογο εξαιρετικής ροής με αρετές απεύθυνσης και ζωντανού λόγου, που με καθήλωσαν. Ένα μικρό θεατρικό διαμαντάκι, το οποίο κρατάω στην καρδιά μου.

3.Λάμψη Μιας Ασήμαντης Νύχτας

Θέατρο Επί Κολωνώ/σκηνοθεσία Ελένη Σκότη

Το δεύτερο έργο του Κόνορ Μακφέρσον, που γνωρίσαμε την περσινή χρονιά (μαζί με τον εξαιρετικό «Φάρο» του Κω/νου Μαρκουλάκη). Μπορώ να πω, όμως, ότι το «The NightAlive» (2013), που σκηνοθέτησε η Ελένη Σκότη, μου άρεσε περισσότερο ως κείμενο. Παράλληλα, η ερμηνεία του Γιώργου Τριανταφυλλίδη είναι καταπληκτική. Προβλέπω αυτήν τη φορά να κερδίζει επάξια και το βραβείο Δημήτρης Χόρν. Εντυπωσιακές και καλοδουλεμένες κι οι υπόλοιπες ερμηνείες. Αξίζει, δείτε το!

4.Μετά την πρόβα – Περσόνα

Διασκευές έργων του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής/ σκηνοθεσία Ίβο βαν Χόβε

Ο διεθνώς καταξιωμένος Βέλγος σκηνοθέτης, παρουσίασε μια υπέροχη παράσταση τον Ιούνιο στο Μέγαρο Μουσικής, ειδικά το δεύτερο μέρος το βρήκα μαγικό! Εδώ να σημειώσω ότι για μένα μια πολύ καλή παράσταση της περσινής χρονιάς ήταν και το «Μετά την πρόβα» που σκηνοθέτησε ο Περικλής Μουστάκης στο θέατρο οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής.

5.Αρίστος

Θέατρο Νέου Κόσμου/σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Το βιβλίο του Θωμά Καρβούνη για τον άνθρωπο, ο οποίος κατηγορήθηκε ως «Δράκος του Σέιχ Σου», τον Αριστείδη Παγκρατίδη ευτύχισε στα χέρια του Γιώργου Παπαγεωργίου. Μια παράσταση που μας υπενθυμίζει ότι καλό θέατρο, χωρίς σπουδαίες ερμηνείες δεν υπάρχει. Γιώργος Χριστοδούλου, Μιχάλης Οικονόμου κι Ελένη Ουζουνίδου επικοινωνούν μοναδικά στη σκηνή, παράλληλα μας χάρισαν και προσωπικά ρεσιτάλ!

Το Top 5 της Νατάσας Κωνσταντινίδη

1.Η Αγριόπαπια

Θέατρο Πορεία/σκηνοθεσία Δημήτρης Τάρλοου

Μια παράσταση που είδα και ξαναείδα και θεωρώ υπέροχη, είναι «Η Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν στο Θέατρο Πορεία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Με μοναδικές ερμηνείες, ενδεικτικά αναφέρω τον Γιάννη Κότσιφα, την Λένα Δροσάκη, την Σίσσυ Τουμάση σε ένα θαυμάσιο έργο του Νορβηγού δραματουργού.

2.Οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη

Θέατρο Χώρα/σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας

Μια παράσταση πραγματικός σκηνοθετικός κι ερμηνευτικός άθλος. Εξαιρετική σύνθεση και σύνδεση των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη από τον Πέτρο Ζούλια και μια Μεντή που σαρώνει

3.Ο Φάρος

Θέατρο Αθηνών/σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Απλά και μόνο για τις απίστευτες ερμηνείες των ηθοποιών και το σκηνικό της παρακμής. Αν και το περιεχόμενο του έργου του Κόνορ Μακ Φέρσον είναι ξένο προς την ελληνική πραγματικότητα, οι πρωταγωνιστές με τις ερμηνείες τους μας συνεπαίρνουν. Καταπληκτικοί, Χειλάκης, Παπασπηλιόπουλος, Μαρκουλάκης και Αλειφερόπουλος.

4.7 χρόνια

Θέατρο Αποθήκη/σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου

Καλοστημένη, με δουλεμένη σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, δυνατές ερμηνείες, καινοτόμα σκηνική διάταξη, δημιούργησε σασπένς και σε κρατούσε σε εγρήγορση από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.

5.Με δύναμη από την Κηφισιά

Θέατρο του Νέου Κόσμου/σκηνοθεσία Δημήτρης Καραντζας

Ελληνικό έργο σημαντικών συγγραφέων, ερμηνείες που χαράσσονται στη μνήμη. Λυδία Φωτοπούλου και Γαλήνη Χατζηπασχάλη ακαταμάχητες, σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Δημήτρη Καραντζά, με μοναδική σκηνική χημεία.

To Top5 του Αναστάση Πινακουλάκη

1.Αρίστος

Θέατρο του Νέου Κόσμου/ Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Αρίστος ή Αριστείδης Παγκρατίδης ή Δράκος του Σέιχ Σου. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθέτησε το έργο του Θωμά Κοροβίνη φέρνοντας στην επιφάνεια άγνωστες πτυχές του λαϊκού θρύλου. Οι ηθοποιοί Μ. Οικονόμου, Λ. Ουζουνίδου και Γ. Χριστοδούλου κέντησαν τις αφηγήσεις τους δίνοντας μια homemade παράσταση-διαμάντι.

2.7 Χρόνια

Θέατρο Αποθήκη/ Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

Η παράσταση 7 Χρόνια μεταμόρφωσε το Θέατρο Αποθήκη, βάζοντας τον θεατή στα γραφεία μιας οικονομικής εταιρείας. Η παράσταση ευτύχησε μ' έναν all-star θίασο: Ασπιώτης, Αϊδίνη, Αυγουστίδης, Λογοθέτης, Χριστοδούλου.

3.Ηλέκτρα

Εθνικό Θέατρο/ Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου

Η παράσταση αρχαίου δράματος που ξεχώρισα το φετινό καλοκαίρι. Η γεμάτη συμβολισμούς παράσταση διακρίθηκε για την καθαρή της αισθητική ματιά, τον εξαιρετικό ηχητικό σχεδιασμό και τη συγκλονιστική ερμηνεία της Αλεξίας Κατσίκη.

4.Rottendam

Beton 7/ Σκηνοθεσία: Μάριος Παναγιώτου

Το έργο του Μπριταίν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το ευαίσθητο θέμα ενός ατόμου με δυσφορία φύλου, που επαναπροσδιορίζει την ταυτότητά του προσεγγίστηκε μ' έναν πολύ ιδιαίτερο γλυκόπικρο τρόπο.

5.Τίμων Αθηναίος

Εθνικό Θέατρο/ Σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός

Η παράσταση έκανε την πρώτη της εμφάνιση τον περασμένο Ιούνιο. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού έστησε μια παράσταση συνόλου αναδεικνύοντας την τραγικότητα του έργου αλλά και τη διαχρονική του ισχύ.

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

«Ο Χατζιδάκις ήταν η μοίρα μου», εξομολογείται η Ράνια Οικονομίδου επί σκηνής και μοιράζεται με το κοινό την τυχαία συνάντησή τους, η οποία στάθηκε ο λόγος να γίνει από αρχιτέκτονας, ηθοποιός. Λίγο αργότερα, θα διαμαρτυρηθεί για τη στάση πολλών σκηνοθετών οι οποίοι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «μας επιλέγουν ως ταλαντούχους, αλλά δεν θέλουν να έχουμε άποψη».

Σε μια άλλη σκηνή οι νεότεροι συνάδελφοί της Εύα Οικονόμου-Βαμβακά και Κωνσταντίνος Αρνάκουρος θα δηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους για το κόψιμο μιας σκηνής για να λάβουν την αποστομωτική απάντηση του σκηνοθέτη τους, Δημήτρη Μαυρίκιου, από το ηλεκτρολογείο: «Θέλετε να παίξετε σε περισσότερες σκηνές ή σε καλύτερη παράσταση;» και να δώσουν, με τη σειρά τους, την ειλικρινή απάντηση: «Σε περισσότερες σκηνές».

Στη συνέχεια η φωνή της Λυδίας Φωτοπούλου, στον ρόλο της Ιουλιέτας, πριν 30 χρόνια (σε μια, όπως λένε, σπουδαία παράσταση του Μαυρίκιου το 1989 στο Εθνικό) θα συνοδεύει την εικαστική απόλαυση ενός αγάλματος από την ομώνυμη τραγωδία του Σαίξπηρ.

Η Γιούλικα Σκαφιδά, δεν θα αντέξει την πίεση της πρόβας και ψυχολογικά μπερδεμένη από τα πολλά επίπεδα του έργου θα λιποθυμήσει στη σκηνή.

Ο Γιάννης Βογιατζής θα μας ανατριχιάσει με την εξομολόγησή του: «Ο μόνος τρόπος για να μην πεθάνω είναι να βρίσκομαι στη σκηνή. Αυτή μου δίνει ζωή!»

Ειδική μνεία θα γίνει και για τους συντελεστές εκτός σκηνής :«Εκείνος ο ωραίος ηλεκτρολόγος, ο Γιάννης, που σκοτώθηκε βάζοντας φώτα».

Τα παραπάνω σκηνικά περιστατικά είναι μερικές μόνο από τις προσωπικές πινελιές που καταθέτουν οι ηθοποιοί στην παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» σε σκηνοθεσία και διασκευή του Δημήτρη Μαυρίκιου, την οποία απολαμβάνουμε στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Προσθήκες, οι οποίες μπόλισαν το έργο με μια σπάνια αμεσότητα κι έστρεψαν το ενδιαφέρον, όχι τόσο στη συνθήκη της παράστασης μέσα στην παράσταση, όπως συμβαίνει στο κείμενο του Πιραντέλλο, αλλά στο ζωτικό κομμάτι της ίδιας της τέχνης: στον άνθρωπο-καλλιτέχνη-ηθοποιό και την ψυχοσύνθεσή του.

Τα θεατρικά έργα δεν είναι παρά, κείμενα –από το αρχαίο ρήμα κεῖμαι= κοιμάμαι, αναπαύομαι- και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο εκάστοτε δραματουργός και σκηνοθέτης θα τα «επαναγράψει» στην εποχή του. Το ζήτημα είναι η αισθητική κι ο τρόπος με τον οποίο θα καταφέρει να το υλοποιήσει.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένα έργο γραμμένο εννέα δεκαετίες πριν, καταφέρνει μέσα από ένα άλλοτε ρεαλιστικό κι άλλοτε ποιητικό ανέβασμα να αναδείξει τις ποιότητές του και τα βαθύτερα υπαρξιακά του διλήμματα. Ακόμα σημαντικότερο, όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι όταν το ανέβασμα θίγει, εμμέσως, συμπεριφορές της εποχής του, χωρίς να τις υπογραμμίζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σκηνή με τα προσωπεία, η οποία δεν μπορεί παρά να παραπέμψει στη στάση, την οποία υιοθετούμε μέσω των διαδικτυακών μας προφίλ.

Βέβαια, υπήρξαν κάποιες στιγμές, όπου μερικές προσθήκες δεν λειτούργησαν, και δεν κατάφεραν να μας πείσουν για την αλήθεια τους, χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήθεν λιποθυμία της Γιούλικας Σκαφιδά, η οποία σαφέστατα, αν και δεν υπάρχει στο έργο, εδώ προοικονομεί το τραγικό φινάλε της ηρωίδας ταυτίζοντας την ηθοποιό με τον ρόλο της.

Στο «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» ο Λουίτζι Πιραντέλλο καταπιάνεται με την αγαπημένη του συνθήκη, αυτή της θεατρικής ψευδαίσθησης - τη βλέπουμε και στο «Έξι πρόσωπα αναζητούν συγγραφέα», που είχε σκηνοθετήσει ο Μαυρίκιος το 2003 και στο «Καθένας με τον τρόπο του» -πρόκειται για ένα έργο θεάτρου μέσα στο θέατρο και μέσα στο θέατρο. Όπου επικρατεί η θεωρητική προϋπόθεση, ότι η αλήθεια είναι σχετική κι ότι η προσωπικότητα ενός ατόμου δεν είναι μοναδική κι αμετάβλητη, αλλά πολύμορφη και ρευστή.

Η υπόθεση λίγο –πολύ γνωστή: ένας θίασος καλείται να ζωντανέψει επί σκηνής το διήγημα του Πιραντέλο, «Λεονόρα, αντίο!». Ο σκηνοθέτης καλεί τους ηθοποιούς, με τα πραγματικά τους ονόματα, από τις θέσεις των θεατών, στη σκηνή κι η διαδικασία του στησίματος του έργου ξεκινά με πολλά ευτράπελα και πρόβες.

Θέμα του έργου που καλούνται να παίξουν η ερωτική ζήλια. Πρωταγωνιστές η Μομμίνα (Γιούλικα Σκαφιδά) κι ο σύζυγός της Ρίκο Βέρρι ( Αλέξανδρος Βάθρης). Η Μομμίνα παντρεύεται τον Βέρρι μετά τον θάνατο του πατέρα της Παλμίρο (Γιάννης Βογιατζής).

Αφήνει πίσω τη μητέρα της (Λυδία Φωτοπούλου) και τις αδερφές της, μια οικογένεια που είχε ξεστρατήσει από τις κοινωνικές συμβάσεις και παντρεύεται τον μόνο άνθρωπο που την δέχθηκε κοντά του. Ο Ρίκο την κλειδώνει μέσα στο σπίτι κι εκείνη κρυφά ερμηνεύει ρόλους και τραγούδια στον γιο τους, όπως έκανε και παλιά, όταν εκπαιδευόταν από τη μητέρα της να γίνει ηθοποιός.

Από τα πιο δυνατά χαρτιά της παράστασης αναδεικνύεται η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, την οποία συνέθεσε για το πρώτο ανέβασμα του έργου στην Ελλάδα (το 1961, σε μετάφραση-σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ) αντικαθιστώντας τον Βέρντι στο πρωτότυπο και χαρίζοντάς μας τραγούδια μοναδικής ευαισθησίας, όπως τον «Ταχυδρόμο», το «Μαντολίνo» και την «Πέτρα» που, τώρα, τα ενορχηστρώνει ο Νίκος Κηπουργός.

Επιπλέον, τα εξαιρετικής αισθητικής βίντεο, τα οποία κι  ο ίδιος ο συγγραφέας πρότεινε στο έργο του εν έτει 1929, την εποχή του βωβού κινηματογράφου, βοηθούν μοναδικά τη δράση, αλλά και τη ροή της παράστασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιτυχημένης σύζευξης σινεμά και θεάτρου η σκηνή, όπου την ερμηνεία του Νίκου Καραθάνου στον «Ταχυδρόμο» ακολουθεί η συγκλονιστική εξομολόγηση του Γιάννη Βογιατζή, ο οποίος στα 92 του χρόνια καταφέρνει να μας συγκινεί ακόμα.

Γενικότερα, όλα όσα συνθέτουν το εικαστικό κομμάτι της παράστασης: οι φωτισμοί (Λευτέρης Παυλόπουλος), τα κουστούμια (Νίκη Ψυχογιού) και τα απίστευτα σκηνικά του Δημήτρη Πολυχρονιάδη είναι υπέροχα. Ειδική μνεία για την έμπνευση με τους καθρέφτες και την εξέδρα των θεατών, η οποία για λίγα δευτερόλεπτα σε κάνει να νομίζεις ότι βλέπεις  πάλι μέσα από καθρέφτη.

«Η παράσταση όμως, δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικά, είναι οι άνθρωποι», όπως μας θυμίζουν τα λόγια του Χατζιδάκι, που τα μοιράζεται μαζί μας σαν καλός παραμυθάς ο Δημήτρης Μαυρίκιος στον ρόλο του σκηνοθέτη από την πρώτη σκηνή της παράστασης, η οποία σίγουρα δεν θα είχε αυτή την επιτυχία χωρίς αυτόν τον ξεχωριστό θίασο.

Το εγχείρημα και για τους 16 στη σκηνή είναι πολύ δύσκολο, λόγω της πολυπλοκότητας των ρόλων τους. Παρ’ όλα αυτά ανταποκρίνονται και με το παραπάνω.

Για τον Γιάννη Βογιτατζή αναφέρθηκα και παραπάνω, καθώς χάρισε στην παράσταση μια από τις σπουδαιότερες σκηνές της.

Απολαυστική η Παράβαση της Ράνιας Οικονομίδου, ένας σπαρταριστός μονόλογος για τα 7 δυσκολοχώνευτα επίπεδα που πρέπει να παίξουν στο έργο.

Σπάνια η σκηνή με τη Λυδία Φωτοπούλου, να προσπαθεί να «γεράσει» με το μακιγιάζ την κόρη της, κι άκρως συγκινητική η ίδια όταν απευθύνεται στον εγγονό της (ο μικρος Βαγγέλης Λυκούδης). Παρακολουθώντας τον μικρούλη σκεφτόμουν τη φράση του Γούντι Άλεν: «Δεν παίζω ποτέ με σκυλιά και παιδιά, σου κλέβουν την παράσταση». Πραγματικά και μόνο η παρουσία του μικρού στη σκηνή ενέδιδε μια δυναμική. Το ίδιο κι η φωνούλα του στο φινάλε: «Μαμά, κοίτα το θέατρο!»

Η Γιούλικα Σκαφιδά, στη μελοδραματική σκηνή του φινάλε, αφοπλίζει με την αμεσότητα της. Λίγο περισσότερο υπερβολικός ο, κατά τα άλλα πολύ καλός στην παράσταση, Αλέξανδρος Βάθρης.

Έξυπνη η χιουμοριστική αυτοβιογραφική σκηνή με την ταλαντούχα Εύα Οικονόμου-Βαμβακά να απελπίζεται, όταν ο σκηνοθέτης της δεν καταδέχεται να την ακούσει.

Απολαυστική η ερμηνεία της Λιλής Νταλανίκα στο «Μαντολίνο».

Σε μια παράσταση απαιτήσεων και συνόλου, όμως, αξίζει να μνημονεύσει κανείς και τους νεότερους: Κωνσταντίνο Αρνόκουρο, Γιάννη και Μιχάλη Αρτεμισιάδη, Στέφανο Παπατρέχα, Νεκτάριο Φαρμάκη και Μαρία Βαρδάκα.

Μια παράσταση ύμνος στο θεάτρο και τους ανθρώπους του. Αν το αγαπάτε μην τη χάσετε!

φωτογραφίες:Πάτροκλος Σκαφιδάς

Ακυρώνονται οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου λόγω στάσης εργασίας του ΣΕΕΘ (Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου).

Πιο συγκεκριμένα ακυρώνονται:

Απόψε αυτοσχεδιάζουμε, μια παράσταση βασισμένη σε ένα θέμα του Luigi Pirandello, στην Κεντρική Σκηνή

Ξύπνα Βασίλη, του Δημήτρη Ψαθά, στην Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

Τίμων ο Αθηναίος, των Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Τόμας Μίντλτον, στο Θέατρο Rex Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

Σημείωση: θα πραγματοποιηθεί κανονικά η παράσταση «Ο Ορφανός Τζάο» του Ζι Ζουν Ζιανγκ, που παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή, στις 17:30.

Παρακαλούνται οι θεατές που έχουν ήδη προμηθευτεί εισιτήρια να προσέλθουν στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου εντός δεκαήμερου για αλλαγή ή εξαργύρωση των εισιτηρίων τους ή να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 2107234567 για εισιτήρια μέσω τηλεφωνικού κέντρου και internet.

Η μαγεία των Χριστουγέννων αγγίζει το Εθνικό Θέατρο και μεταμορφώνει τη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» του Θεάτρου Rex σε μια ζεστή αγκαλιά για όλη την οικογένεια. Με ένα συναρπαστικό μιούζικαλ θα μοιραστούμε τη χαρά και τον ενθουσιασμό των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Ο νέος και δυναμικός σκηνοθέτης Γιάννης Μόσχος διασκευάζει τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» και φέρνει στη σκηνή τον θρυλικό Σκρουτζ, τον πιο γνωστό ήρωα του Τσαρλς Ντίκενς. Μας προσκαλεί να αφεθούμε στο όνειρο και τη φαντασία. Μας αποκαλύπτει το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων!

Το βίντεο της παράστασης μας δίνει μια πρώτη γεύση για όλα όσα θα δούμε. 

Τα παθήματα του πιο εμβληματικού τσιγκούνη της σύγχρονης δυτικής κουλτούρας ζωντανεύουν στη σκηνή του Θεάτρου Rex. Ένα μοναδικό θέαμα γιορτής και λάμψης σαγηνεύει τις καρδιές μικρών και μεγάλων. Κυρίως, όλων εκείνων που έχουν ακόμη τη διάθεση να βλέπουν τον κόσμο με την αθωότητα της παιδικής ψυχής.

Ο Εμπενέζερ Σκρουτζ είναι οπαδός της πειθαρχίας και της σκληρής δουλειάς. Νιώθει τουλάχιστον… αμήχανα με τις γιορτές και τις σχόλες. Τη φετινή παραμονή Χριστουγέννων, όμως, αναγκάζεται να αναθεωρήσει όσα πίστευε για τη ζωή του και για τους ανθρώπους γύρω του, εξαιτίας αναπάντεχων επισκέψεων από φαντάσματα που τον παρασύρουν άλλοτε στο παρελθόν και άλλοτε στο μέλλον σε μια πολιορκία μέχρις εσχάτων. Το πνεύμα των Χριστουγέννων θα συγκινήσει άραγε τον σκληρόκαρδο Σκρουτζ; Αν ναι, τότε ποιος από εμάς θα μπορούσε να του αντισταθεί;

Πρεμιέρα στις 8 Δεκεμβρίου

Ταυτότητα Παράστασης

Αρχική Θεατρική Διασκευή: Τζακ Θορν
Μετάφραση Αρχικής Διασκευής: Γιώργος Δεπάστας
Νέα Διασκευή: Γιάννης Μόσχος
Στίχοι Τραγουδιών: Σταύρος Σταύρου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος
Πρωτότυπη Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Σκηνικά- Κοστούμια: Τίνα Τζόκα
Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύη Νάκου
Βοηθός Σκηνογράφου: Ειρήνη Κουμπαρούλη
Β΄ Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Αγγελικοπούλου
Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Διανομή 

Αλίκη Αλεξανδράκη- Μεγάλη Μπελ (η αγαπημένη του Σκρουτζ σε ώριμη ηλικία)
Στέλλα Αντύπα– Μάρθα Κράτσιτ (η σύζυγος του Μπομπ, του βοηθού του Σκρουτζ) & Καλεσμένη (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν)
Αλέξανδρος Βαμβούκος – Φρεντ (ο ανιψιός του Σκρουτζ) & Κύριος Χάμιλτον (ο δάσκαλος του Σκρουτζ) & Καλεσμένος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν)
Κώστας Βασαρδάνης – Μπομπ Κράτσιτ (ο βοηθός του Σκρουτζ) & Καλεσμένος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν)
Θανάσης Βλαβιανός – Φέτζγουϊκ (ο πατέρας της Μπελ) & Οφειλέτης του Σκρουτζ & Νάθαν (φίλος του Φρεντ)
Πάρις Θωμόπουλος – Πατέρας του Σκρουτζ & Καλεσμένος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν) & Τζωρτζ (φίλος του Φρεντ)
Αριάδνη Καβαλιέρου -Μικρούλης Τιμ (γιος του ζεύγους Κράτσιτ) & Άννυ (νεαρή συμμαθήτρια του Σκρουτζ) & Καλεσμένη (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν)
Ευαγγελία Καρακατσάνη -Μικρή Φαν (η αδελφή του Σκρουτζ)-Φάντασμα μελλοντικών Χριστουγέννων
Λαέρτης Μαλκότσης – Αφηγητής
Χριστίνα Μαξούρη – Φάντασμα περασμένων Χριστουγέννων
Ελένη Μπούκλη – Μικρή Μπελ (η αγαπημένη του Σκρουτζ σε νεαρή ηλικία) & Άλις (αρραβωνιαστικιά του Φρεντ)
Ζωή Μυλωνά – Τζέην (η κόρη της Μπελ) & Μπρατ (νεαρός συμμαθητής του Σκρουτζ) & Καλεσμένη (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν)
Αλέξανδρος Μυλωνάς – Εμπενέζερ Σκρουτζ
Παναγιώτης Παναγόπουλος – Φάντασμα τωρινών Χριστουγέννων
Βασίλης Παπαδημητρίου – Μικρός Σκρουτζ (ο ήρωας σε νεαρή ηλικία) & Βαστάζος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρόν)
Χρήστος Στέργιογλου – Τζέικομπ Μάρλεϋ (ο νεκρός συνεταίρος του Σκρουτζ)

Χορωδοί

Πένυ Δεληγιάννη – Μέλος της χορωδίας καλάντων & Καλεσμένη (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν) & Υπηρέτρια (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρόν)
Νίκος Ζιαζιάρης – Μέλος της χορωδίας καλάντων & Καλεσμένος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν) & Βαστάζος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρόν)
Ηλίας Καπάνταης – Μέλος της χορωδίας καλάντων & Καλεσμένος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν) & Βαστάζος (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρόν)
Σοφία Μάλαμα – Μέλος της χορωδίας καλάντων & Καλεσμένη (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρελθόν) & Υπηρέτρια (στη χριστουγεννιάτικη γιορτή στο παρόν)

Καθημερινά υπέρτιτλοι στα αγγλικά

Η Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ανοίγει αυλαία με το έργο του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας Λουίτζι Πιραντέλλο, «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Ένα έργο σταθμός στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Μαυρίκιου και την εμβληματική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.

Ένας θίασος προσπαθεί να διασκευάσει σε θεατρικό έργο το διήγημα του ίδιου του Λουίτζι Πιραντέλλο Αντίο Λεονόρα!. Οι σκηνοθετικές εντολές δημιουργούν ασάφεια για τους ηθοποιούς, οι οποίοι στο μεταξύ ταυτίζονται τόσο πολύ με τους ρόλους τους, ώστε διώχνουν τον σκηνοθέτη, προκειμένου να ζήσουν τις ζωές των χαρακτήρων που υποδύονται! Η δύναμη του δημιουργήματος έναντι του δημιουργού του είναι σχήμα ουσιώδες για την τέχνη, αλλά και για τον Λουίτζι Πιραντέλλο. Το έργο μοιάζει να γεννήθηκε για ν’ αποτυπώσει αυτή την εκρηκτική σχέση. Συμπληρώνει την τριλογία του συγγραφέα υπό τη μορφή «θεάτρου μέσα στο θέατρο» για το πλέον αγαπημένο του θέμα: τη σύγχυση της φαντασίας με την πραγματικότητα.

Μετάφραση - Διασκευή - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος
Πρωτότυπη Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Διασκευή – Προσαρμογή – Ενορχήστρωση Μουσικής: Νίκος Κυπουργός
Σχεδιασμός Ήχου - Ενορχήστρωση: Στάθης Σκουρόπουλος *
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Κίνηση - Χορογραφίες : Βάλια Παπαχρήστου
Συνεργασία στη διασκευή: Μαρία Βαρδάκα, Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Συνεργασία στη Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας
Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός Σκηνοθέτης: Μαρία Βαρδάκα
Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου Βαμβακά
Βοηθός Σκηνογράφου: Μαρίνα Κωνιού
Βοηθός Ενδυματολόγου: Μάριος Παναγιώτου
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαυρίκιος - Άγγελος Παπαδόπουλος
Διευθυντής φωτογραφίας – ειδικά εφέ : Άγγελος Παπαδόπουλος
Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

* Η σύνθεση – ενορχήστρωση μέρους της μουσικής, κυρίως για την υπόκρουση στην πρόζα,
έγινε από τον Στάθη Σκουρόπουλο.

Διανομή:
Κωνσταντίνος Αρνόκουρος, Μαρία Βαρδάκα, Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Βογιατζής
Δημήτρης Κακαβούλας, Δημήτρης Μαυρίκιος, Γιώργος Μπένος, Ράνια Οικονομίδου
Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Στέφανος Παπατρέχας, Γιούλικα Σκαφιδά, Νεκτάριος Φαρμάκης,
Λυδία Φωτοπούλου
Συμμετοχή από την οθόνη: Νίκος Καραθάνος
Τραγούδι: Λιλή Νταλανίκα
Συμμετέχουν: Γιάννης Αρτεμισιάδης, Μιχάλης Αρτεμισιάδης
και οι μικροί Γιώργος Κουτσιμάνης, Βαγγέλης Λυκούδης, Στέλιος Πανταγιάς
Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή η παράσταση παρουσιάζεται με αγγλικούς υπέρτιτλους

Σημείωση: για το χρονικό διάστημα από 18 Νοεμβρίου έως 02 Δεκεμβρίου 2018, οι ημέρες και ώρες παραστάσεων τροποποιούνται ως εξής: Τετάρτη 17:30 - Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:00 - Κυριακή 17:30 (Δεν θα πραγματοποιηθεί παράσταση στις 18/11)

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-KΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24 , τηλ. 210.5288170-171,
210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), στο www.ticketservices.gr και στο tickets.public.gr
Κρατήσεις συλλόγων: 210.7001468

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Tετάρτη, Κυριακή στις 19:00
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30
Τιμές εισιτηρίων:25€ (Διακεκριμένη ζώνη), 18€ (Α΄ Ζώνη), 15€ (A΄Εξώστης), 10€ (Β΄
Εξώστης)

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη: 18€ (Διακεκριμένη ζώνη), 15€ (Α΄Εξώστης), 10€ (Β΄ Εξώστης)
Κάθε Παρασκευή: 18€ (Διακεκριμένη ζώνη), 13€ (Α΄και Β΄ Εξώστης)
Ειδικές τιμές: Φοιτητικό-Νεανικό 10€ (κάθε Πέμπτη)
Ανω 65 ετών 10€ (κάθε Τετάρτη)
Κάρτα ανεργίας 5€ (κάθε Τετάρτη και Πέμπτη)
ΑΜΕΑ 5€ και συνοδός 5€ (καθημερινά & Σαββατοκύριακο)
Πολύτεκνοι 10€ (καθημερινά & Σαββατοκύριακο)

Το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και το Εθνικό Θέατρο της Κίνας στο πλαίσιο διμερούς διακρατικής συμφωνίας των Εθνικών Θεάτρων των δυο χωρών, παρουσιάζουν από 18 Νοεμβρίου, στην Κεντρική Σκηνή, τον Ορφανό Τζάο του Ζι Ζουν Ζιανγκ, ένα από τα αριστουργήματα της κινεζικής λογοτεχνίας.

Τη διασκευή και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο διακεκριμένος Κινέζος σκηνοθέτης Δρ. Wang Xiaoying. Οι προσεγγίσεις του αναμειγνύουν ανατολικά και δυτικά στοιχεία, ενώ ποτέ δεν είναι αναμενόμενες! Προορισμός μας; Το σύμπαν της κινεζικής κουλτούρας και όψεις της πολύπλευρης ταυτότητας ενός αρχαίου λαού μέσα από ένα έργο ορόσημο.

Ο ορφανός Τζάο χαρακτηρίζεται ως ο Άμλετ της κλασικής κινεζικής λογοτεχνίας. Ένα έργο «ζαζού» –μια σκηνική σύνθεση πρόζας και ποίησης, χορού και παντομίμας, με έμφαση στο κωμικό στοιχείο ή στο αίσιο τέλος. Γράφτηκε τον 13ο αιώνα και αποδίδεται στον Ζι Ζουν Ζιανγκ. Μια ιστορία που αγαπήθηκε πολύ σε όλο τον κόσμο και γνώρισε αναρίθμητες αναβιώσεις στο θέατρο, στην όπερα, στον χορό, ακόμη και στον κινηματογράφο. Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Κίνας που μεταφράστηκε σε ευρωπαϊκές γλώσσες και ενέπνευσε δεκάδες διασκευές, μεταξύ των οποίων, αυτές του Βολταίρου και του Μεταστάζιο, αλλά και μια ημιτελή εκδοχή από τον Γκαίτε.

Ο Του Αν Γκου σφαγιάζει τον Πρίγκιπα της Δυναστείας των Τζιν και τους ανθρώπους του. Χάρη στην αυτοθυσία ενός γιατρού διασώζεται ο νεογέννητος γιος του πρίγκιπα, ο οποίος, έπειτα από χρόνια, θα εκδικηθεί για την εξόντωση της οικογένειάς του. Το έργο αναδεικνύει αριστοτεχνικά το θέμα ενός οικογενειακού ξεκληρίσματος και της εκδίκησής του, της εξουσίας και της απόδοσης δικαιοσύνης, της απώλειας και της αυτοθυσίας.  

Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή: YuQingfeng
Μετάφραση στα ελληνικά: LiChenggui, XuJing
Επιμέλεια μετάφρασης στα ελληνικά: Σοφία Καψούρου
Σκηνοθεσία: WangXiaoying
Σκηνικά: LiuKedong
Κοστούμια: ZhaoYan
Μάσκες, Μακιγιάζ: ShenMiao
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Παυλόπουλος
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: WangJiannan
Συνεργάτης Σκηνοθέτης ΕΘ: Στρατής Πανούριος, Γιάννης Παναγόπουλος
Μουσική Διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Μεταφράσεις υλικού εργασίας - Διερμηνεία - Εξειδικευμένος σύμβουλος κινεζικής
γλώσσας: Χριστίνα Φίλιππα
Μεταφράσεις υλικού εργασίας - Διερμηνεία - Χειρισμός υπερτίτλων: Χρήστος Μηλιώνης

Διανομή
HouYansong: ChengYing/ Τσεν Γιν– Ένας λαϊκός γιατρός (διπλή διανομή)
YuFengxia: ChengWu/ ΤσενΓου – Ορφανός Τζάο (διπλή διανομή)
Θανάσης Ακοκκαλίδης: HanJue/ Χαν Τζουέ – Στρατηγός
Κωνσταντίνος Γαβαλάς: Χορός
Γιώργος Ζυγούρης: Χορός
Σταύρος Καραγιάννης: ZhaoShuo / ΤζάοΣουό – Άνδρας της ΤζουάνΤζι
Γιασεμί Κηλαηδόνη: AnEr/ Αν Ερ – Υπηρέτρια της ΤζουάνΤζι
Ελίτα Κουνάδη: ZhuangJi/ ΤζουάνΤζι - Πριγκίπισσα
Λήδα Κουτσοδασκάλου: Χορός///ChengWu/ ΤσενΓου – Ορφανός Τζάο (διπλή διανομή)
Δαυίδ Μαλτέζε: GongsunChujiu/ ΓκονσουνΤσουτζιο – Τέως πρωθυπουργός
Στρατής Πανούριος: ChengYing/ Τσεν Γιν – Ένας λαϊκός γιατρός (διπλή διανομή)
Τζίνη Παπαδοπούλου: ChengWang / ΤσενΟυαν - Γυναίκα του Τσεν Γιν
Τάσος Πυργιέρης: Χορός
Θανάσης Σαράντος: TuαnGu / ΤουανΓκου – Πρωθυπουργός
Δήμητρα Χαριτοπούλου: Χορός
Βαγγέλης Ψωμάς: ZhangSanji / Τζαν Σαντζι – Πιστός δούλος του ΤουανΓκου
Μουσικός επί σκηνής
Ιάκωβος Παυλόπουλος
Γλώσσα Παράστασης: ελληνική και κινεζική - Με υπέρτιτλους στα ελληνικά, αγγλικά και
κινέζικα
Φωτογράφος παράστασης: Aνδρέας Σιμόπουλος

ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-KΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24 , τηλ. 210.5288170-171,
210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας), στο www.ticketservices.gr και στο tickets.public.gr

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Tετάρτη και Κυριακή στις 21:00
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 17:30
Τιμές εισιτηρίων:25€ (Διακεκριμένη ζώνη), 18€ (Α΄ Ζώνη), 15€ (A΄Εξώστης), 10€ (Β΄
Εξώστης)

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη: 18€ (Διακεκριμένη ζώνη), 15€ (Α΄Εξώστης), 10€ (Β΄ Εξώστης)
Κάθε Παρασκευή: 18€ (Διακεκριμένη ζώνη), 13€ (Α΄και Β΄ Εξώστης)