ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ LIVE

Εκπέμπουμε ζωντανά!

To Θέατρο Πορεία συνεχίζει…

Δεδομένης της νέας αναστολής λειτουργίας των θεάτρων, το Πορεία, ενεργό και πρωτοπόρο όπως πάντα, αφήνει ανοιχτή την πόρτα επικοινωνίας με το κοινό φτιάχνοντας ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα ζωντανών κινηματογραφούμενων παραστάσεων, που αποτελείται από τις ήδη προγραμματισμένες παραστάσεις του, αλλά και από παλιότερες εξαιρετικές άλλων σχημάτων, απροσδόκητες αλλά και ερεθιστικές, που σκοπό έχουν να κρατήσουν θερμή την επαφή του κοινού με το θέαμα ποιότητας, τους καλλιτέχνες ενεργούς και το θέατρο Πορεία δραστήριο και δημιουργικό σε αυτήν την δύσκολη περίοδο.

Το πρόγραμμα θα καλύψει όλο τον μήνα Νοέμβριο, με την ελπίδα ότι στη συνέχεια θα επιστρέψουμε στη διά ζώσης επαφή με τους θεατές. Η δραστηριότητά του Πορεία για τον Δεκέμβριο θα ανακοινωθεί το προσεχές διάστημα και θα είναι ανάλογη των εξελίξεων και των οδηγιών από τους αρμόδιους φορείς.

Πρόγραμμα Live Stream παραστάσεων:

THIS IS NOT ROMEO & JULIET IS NOT ROMEO & JULIET

a work by

Argyris Pandazaras

Κυριακή 8/11 21:00

Σάββατο 14/11 21:00

Η επιτυχημένη παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα This is not Romeo & Juliet, βασισμένη στο Σαιξπηρικό αριστούργημα θα παρουσιαστεί ζωντανά από τη σκηνή του θεάτρου Πορεία σε 2 real time live stream παραστάσεις.

Sarah Ruhl

ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Κυριακή 22/11 21:00

Η Ευρυδίκη της Sarah Ruhl, μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το θέατρο Πορεία, με πολλά βραβεία και εξαιρετικές κριτικές, επιστρέφει και κάνει πρεμιέρα σε real time live stream μετάδοση.

Ένα συγκινητικό έργο, σκηνοθετημένο από τον Δημήτρη Τάρλοου, με την πρωτότυπη μουσική της Κατερίνας Πολέμη να ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής από ένα εμπνευσμένο σύνολο ηθοποιών και μουσικών. Η Κόρα Καρβούνη στον ομώνυμο ρόλο, ο Λαέρτης Μαλκότσης ως Ορφέα, και ένας εξαιρετικός θίασος ερμηνεύουν ένα σύγχρονο έργο που μιλάει με χιούμορ και ευαισθησία για την παντοτινή αγάπη και τα λεπτά όρια που χωρίζουν τη ζωή από τον θάνατο.

Γιάννη Σκαρίμπα

ΤΟ ΘΕΙΟ ΤΡΑΓΙ

Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης

Σάββατο 28/11 21:00

Η εξαιρετική παράσταση του Άρη Μπινιάρη Το Θείο Τραγί έρχεται στο Θέατρο Πορεία για την πρώτη της real time live streaming προβολή.

Ο μουσικός λόγος του Γιάννη Σκαρίμπα πλαισιώνεται από μουσική και τραγούδια γραμμένα ειδικά για την παράσταση και με όχημα τα εκφραστικά μέσα του ηθοποιού δημιουργούν μια ηλεκτρική και δυναμική πλατφόρμα αφήγησης της προκλητικής αυτής ιστορίας.

ΑΡΙΣΤΟΣ

μία παράσταση βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη «Ο Γύρος του Θανάτου»

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Κυριακή 29/11 21:00

Η βραβευμένη παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου Αρίστος, με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου» έρχεται στο Θέατρο Πορεία, για μια μοναδική real time live streaming προβολή.

Οι θεατές μας μπορούν να αγοράσουν εισιτήριο για τις real time live streaming αναμεταδόσεις μας μπαίνοντας στο www.poreiatheatre.com

Περισσότερες πληροφορίες για το real time live streaming: https://poreiatheatre.com/live-stream/

Διαβάστε επίσης:

Είδα Το «This Is NOT Romeo And Juliet», Σε Σκηνοθεσία Αργύρη Πανταζάρα

Η Κόρα Καρβούνη Ονειρεύεται Μόνο Τον Ρόλο Της Μητέρας (Συνέντευξη)

Άρης Μπινιάρης: «Η Ουδετερότητα Δεν Προσφέρει Καρπούς Για Σκέψη»

Το θέατρο Πορεία, αεικίνητο και πρωτοπόρο όπως πάντοτε, παίρνοντας δύναμη από τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας -τις οποίες μετουσίωσε σε έμπνευση- και έχοντας εργαστεί εντατικά για περισσότερους από έξι μήνες, έχει πλέον τη δυνατότητα διαδικτυακής μετάδοσης των παραστάσεών του σε πραγματικό χρόνο (real time live streaming) με θεατές, έξι κάμερες και τηλεσκηνοθεσία επί τόπου.

Η διαδικτυακή πρεμιέρα του νέου αυτού εγχειρήματος θα γίνει στις 11 Οκτωβρίου, με τον Γιούγκερμαν του Μ. Καραγάτση, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου, θεατρική διασκευή του Στρατή Πασχάλη, με τη ζωντανή μουσική της Κατερίνας Πολέμη, με τον Γιάννη Στάνκογλου στον ομώνυμο ρόλο, και 25 ακόμα σπουδαίους ηθοποιούς και μουσικούς επί σκηνής.

Η παράσταση θα παιχτεί και παρουσία θεατών, μόλις δοθεί η άδεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Στον τελευταίο, αυτό, κύκλο του Γιούγκερμαν, θα συμμετέχουν σε διαφορετικές ημερομηνίες (11 & 18 Οκτωβρίου) και οι δύο διανομές που στήριξαν την παράσταση τα δύο τελευταία χρόνια, δίνοντας πανηγυρικό τόνο σ' αυτό το πρωτότυπο φινάλε!

O ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΔΥΟ REAL TIME LIVE STREAMING ΣΤΙΣ 11 & 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μ. Καραγάτση
ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ
Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Real Time Live Streaming μεταδόσεις: Κυριακή 11 & 18 Οκτωβρίου στις 19:30 ώρα Ελλάδος

«Δεν υπάρχει παρά μόνο ένα κορίτσι σε ολόκληρο τον κόσμο.»

Ο Γιούγκερμαν , το συναρπαστικό μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή Στρατή Πασχάλη, μετά από δύο εξαιρετικές σεζόν, επιστρέφει με δύο live streaming στις 11 & 18 Οκτωβρίου.

Αγορά εισιτηρίων από τη νέα πλατφόρμα του Θεάτρου Πορεία: poreiatheatre.com .

Ο βίος και η πολιτεία του γοητευτικού και δαιμόνιου Φιλανδού αριστοκράτη, που ανακάλυψε το «υψηλό» μέσα από το ελληνικό στοιχείο, μίλησαν στις καρδιές των θεατών. Ο Γιάννης Στάνκογλου και μια διανομή 25 πρωταγωνιστών, θα ξαναζωντανέψουν τη σαγηνευτική ιστορία που τόσο αγαπήθηκε από το κοινό.

Ο κεντρικός ήρωας, ο Φιλανδός Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, γόνος πλούσιας οικογένειας, Ίλαρχος της Λευκής Φρουράς του τσάρου, ένας τυχοδιώκτης που παλεύει με τα φαντάσματά του, οδηγείται μετά τη ρωσική επανάσταση στην Ελλάδα. Το παρελθόν του βαραίνει ένας φόνος, μια γυναίκα που μοιραζόταν μ’ έναν Ανθυπολοχαγό, εμπορία ναρκωτικών, κραιπάλες κάθε είδους, το ποτό, η χαρτοπαιξία, οι εκβιασμοί, οι απάτες… Δαιμόνιος και αδίστακτος, στη νέα του πατρίδα ανέρχεται κοινωνικά αποκτώντας μία σημαντική θέση στην τράπεζα, πλούτο και γόητρο, ένας «αλήτης αριστοκράτης» που κάτω απ’ τον αδυσώπητο ελληνικό ήλιο θα έρθει αντιμέτωπος με τον εαυτό του, με τον αληθινό έρωτα και με το τραγικό στοιχείο.

Το μυθιστόρημα, το τρίτο του συγγραφέα, γράφτηκε το 1938, δύο χρόνια μετά τη Χίμαιρα και πέντε χρόνια μετά τον Συνταγματάρχη Λιάπκιν, μαζί με τα οποία σχηματίζει την τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο. Πλάι στο ενδελεχές ψυχογράφημα του ήρωα, ο «παραμυθάς από ράτσα» Καραγάτσης στο μυθιστόρημά του αυτό απεικονίζει με γλαφυρότητα την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της μεσοπολεμικής Ελλάδας και καταθέτει την οπτική του γύρω από τη μπολσεβίκικη επανάσταση, τον κομμουνισμό, το τσαρικό καθεστώς.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Σκηνικά: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, Δημήτρης Αγγέλης
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Πρωτότυπη Μουσική: Κατερίνα Πολέμη
Μουσικές προσαρμογές – Ηχοτοπία: Λήδα Μανιατάκου, Λένα Χατζηγρηγορίου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Χορογραφία - Επιμέλεια κίνησης: Κορίνα Κόκκαλη
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα, Θωμαΐς Γκερλεγκτσή, Ελένη Χαλαστάνη
Βοηθοί ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος, Λίνα Σταυροπούλου
Βοηθός χορογράφου: Χριστιάνα Κοσιάρη
Βοηθός φωτιστή: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου

ΔΙΑΝΟΜΗ
Γιούγκερμαν: Γιάννης Στάνκογλου
Μιχάλης Καραμάνος: Χρήστος Μαλάκης
Ντάινα / Λίλη: Ζέτα Μακρυπούλια, Βασιλική Τρουφάκου
Βούλα: Θάλεια Σταματέλου
Γιώργος Μάζης / Αστυφύλακας: Γιάννης Καπελέρης, Γιάννης Σοφολόγης
Κλεό: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Πολύδωρος Βογιατζής

Σκλαβογιάννης / Διευθυντής Τραπέζης / Καρλ: Χάρης Εμμανουήλ
Θωμάς Παπαδέλης / Σύμβουλος οικονομικών / Ντε Κρεσύ: Γιάννης Νταλιάνης
Αλκμήνη: Δανάη Σαριδάκη
Ασπασία / μητέρα Καραμάνου / Σάσα: Καίτη Μανωλιδάκη
Νίτσα / γυναίκα που τραγουδά / Αντιόπη / Μουσικός επί σκηνής: Λήδα Μανιατάκου
Λιάπκιν / Μόγιας / Πρίγκηψ Αρκάνωφ: Δημήτρης Μπίτος
Γερο-Στρατής / Υπηρέτης: Νίκος Καλαμό
Παύλος / Νεαρός: Αλκιβιάδης Μαγγόνας
Έφη / Πόρνη 1 / Συνοδός Γιώργου Μάζη: Μπίλιω Μαρνέλη
Τσιγγάνα / Συνοδός Κλεό: Ειρήνη - Ερωφίλη Κλέπκου, Κορίνα Κόκκαλη
Νάσος / Τραπεζικός υπάλληλος: Ανδρέας Νάτσιος
Κυρία Αντωνοπούλου / Πόρνη 2: Στεφανία Γώγου, Ελένη Χαλαστάνη
Μουσικοί επί σκηνής: Στέλλα Ζιοπούλου, Λένα Χατζηγρηγορίου

Στην παράσταση θα συμμετάσχουν σε διαφορετικές ημερομηνίες και οι δύο διανομές που την πλαισίωσαν τις 2 σεζόν που παίχτηκε:

11 Οκτωβρίου: Ντάινα: Βασιλική Τρουφάκου, Γιώργος Μάζης: Γιάννης Σοφολόγης, Κλεό: Αλέξανδρος Βαμβούκος, καθώς και οι: Ειρήνη-Ερωφίλη Κλέπκου, Στεφανία Γώγου, Στέλλα Ζιοπούλου

18 Οκτωβρίου: Ντάινα: Ζέτα Μακρυπούλια, Γιώργος Μάζης: Γιάννης Καπελέρης, Κλεό: Πολύδωρος Βογιατζής, καθώς επίσης και οι: Κορίνα Κόκκαλη, Ελένη Χαλαστάνη, Λένα Χατζηγρηγορίου

Site: https://poreiatheatre.com/plays/gioygkerman/
Trailer: https://youtu.be/dyaC_lZYpZA

ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ
www.poreiatheatre.com

Συνέντευξη:Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες: Κοσμάς Ινιωτάκης

Είναι η πρώτη συνέντευξη στη μετά καραντίνα εποχή και η αισιοδοξία διαδέχεται τον ενθουσιασμό, πόσω μάλλον όταν η συνέντευξη αφορά σε παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το οποίο κινδυνεύσαμε να μην απολαύσουμε καθόλου το φετινό καλοκαίρι.

Η Κόρα Καρβούνη έχει φτάσει στον πεζόδρομο της Αινιάνος, στην πλατεία Βικτωρίας, λίγα λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Χαλαρή απολαμβάνει το δροσιστικό της ρόφημα. Σχολιάζω την ηρεμία και τη χαλαρότητα που εκπέμπει. «Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω κάτσει τόσο μεγάλο διάστημα» μου εξηγεί.

Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα του «Live Looping» στις 17 Ιουλίου στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, η Κόρα μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της από τη συνεργασία της με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, πάνω στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, τη «Φόνισσα». Η ίδια θα δώσει πνοή στη Φραγκογιαννού, την πρωταγωνίστρια του κοινωνικού μυθιστορήματος του Σκιαθήτη συγγραφέα, που αποτελεί μια λογοτεχνική φιγούρα, χαραγμένη στη μνήμη των αναγνωστών εδώ και 120 χρόνια. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, η βασανισμένη ηρωίδα θα «επιστρέψει» στον φυσικό της χώρο, σ’ ένα τοπίο υπαίθρου, «ζωντανεύοντας» με αναπάντεχο τρόπο μέσα από τη μουσική του αγαπημένου δημιουργού.

Από την κουβέντα μας, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η «Ευριδίκη», στην οποία η Κόρα θα επιστρέψει έπειτα από οκτώ χρόνια, όπως επίσης και τα σχέδιά της για το μέλλον, ένα μεγάλο θεατρικό απωθημένο της, καθώς και το όνειρό της να γίνει μητέρα....

Πώς ήταν για σένα η εμπειρία της καραντίνας;

Καθολική! Δεν έχω ξεκουραστεί ποτέ τόσο μεγάλο διάστημα. Από την άλλη, κλειστήκαμε για σοβαρό λόγο και υπήρχε φόβος, επομένως δεν ήταν ξέγνοιαστα. Από ένα σημείο και πέρα όμως, συνήθισα και τον φόβο και αποφάσισα να εκμεταλλευτώ αυτό το διάστημα. Όχι μόνο για ξεκούραση αλλά και υπαρξιακά. Ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα να σκεφτώ και να εκτιμήσω τι κάνω στη ζωή μου. Τι έχω, τι δεν έχω, πώς ζούσα μέχρι τώρα...

Πώς ζούσες μέχρι τώρα;

Σε πάρα πολύ έντονους ρυθμούς. Δεν είχα χρόνο για τίποτα, ούτε να είμαι με τον άντρα μου, ούτε να δω τους δικούς μου, ούτε να μιλήσω με τα ανίψια μου, ούτε να μείνω λίγο με τον εαυτό μου. Επιτέλους, έκατσα λίγο και χάρηκα το σπίτι μου, έφαγα φυσιολογικά, διάβασα, μελέτησα, αλλά κυρίως, όλο αυτό το διάστημα σκεφτόμουν. Προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι όλο αυτό. Ήταν μια καλή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσω τη ζωή μου.

Κατέληξες κάπου;

Κατέληξα ότι πρέπει να ζω καλύτερα, να γκρινιάζω λιγότερο και να εκτιμώ αυτά που έχω.

Σε λίγες μέρες θα σε δούμε στη Μικρή Επίδαυρο, στην παράσταση του Αλκίνοου Ιωαννίδη «Live Looping». Ξέρω ότι αγαπάς πολύ τις μουσικές παραστάσεις, και η «Ευριδίκη» που θα ξαναδούμε στο Θέατρο Πορεία, είναι μια παράσταση με πολλή μουσική. Νομίζω, όμως, ότι πρώτη φορά συμμετέχεις σε μια αμιγώς μουσική δουλειά. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

Ουσιαστικά, στη συγκεκριμένη δουλειά θα ακούσετε τα δύο τελευταία κεφάλαια της «Φόνισσας», όπου υπάρχει ένας ηχητικός διάλογος με τη μουσική που έχει γράψει ο Αλκίνοος. Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία. Εμένα πάντα μου αρέσει να δουλεύω με μουσικούς, πόσο μάλλον μ' έναν τέτοιο καλλιτέχνη, όπως είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, που με έχει μεγαλώσει (γέλια)! Βγήκε πολύ νέος! Είναι ένας πάρα πολύ αξιόλογος άνθρωπος και γι' αυτό είναι και τόσο μεγάλος καλλιτέχνης. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, που είναι σαν να μην ανήκει στην εποχή μας, έχει μια ευγένεια και ένα ήθος που μοιάζει να έχει έρθει από άλλη εποχή...

Και μια ιδεολογία που ακολουθεί πιστά όλα αυτά τα χρόνια....Είδαμε πρόσφατα τη στάση του και με το νερό των Σταγιατών.

Ακριβώς! Αγαπάει πολύ τον άνθρωπο ο Αλκίνοος και γι' αυτό κάνει όλα αυτά που κάνει. Ουσιαστικά και το έργο του Παπαδιαμάντη γι' αυτό μιλάει, για έναν άνθρωπο που καταδιώκεται.

Θα ακούσουμε όμως και τα δικά του τραγούδια;

Ναι, το πρώτο μέρος αφορά τη Φόνισσα, ενώ το δεύτερο είναι συναυλία με δικά του τραγούδια.

Για σένα αυτή η συνθήκη είναι πιο ξεκούραστη σε σχέση με την ερμηνεία κάποιου ρόλου;

Μη νομίζεις... Είναι δύσκολος ο Παπαδιαμάντης. Είναι ένας τόσο μεγάλος συγγραφέας με μια δική του ιδιαίτερη γλώσσα, που δεν μπορώ να πω ότι δεν χρειάζεται δουλειά. Βέβαια, πράγματι, δεν έχει τόσες πρόβες όσες απαιτούνται σε μια θεατρική παράσταση. Είναι περισσότερο προσωπική η πρόβα, απαιτείται μια δική μου προετοιμασία, ώστε να βγει ο λόγος ατόφιος και καθαρός.

Θα δοθούν μόνο δύο παραστάσεις στη Μικρή Επίδαυρο;

Και μια στην Ελευσίνα στις 6 Σεπτεμβρίου.

H «Φόνισσα» γοητεύει ιδιαίτερα τόσο τον θεατρικό κόσμο, όσο και τον μουσικό. Την έχουμε δει ως θεατρικό έργο (με την Μπέττυ Αρβανίτη, τη Λυδία Κονιόρδου), αλλά και ως όπερα (με τον Γιώργο Κουμεντάκη). Ποια στοιχεία του έργου νομίζεις ότι κινητοποιούν τους καλλιτέχνες;

Όταν ένας συγγραφέας έχει γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο πάνω σε μια γυναίκα, η οποία δολοφονεί μικρά κορίτσια, και δεν παίρνει θέση υπέρ ή κατά, ούτε την αθωώνει ούτε την ενοχοποιεί. Αυτό σημαίνει ότι κάτι σπουδαίο έχει γράψει. Με την έννοια ότι δεν σπαταλάς τόσο χώρο για έναν χαρακτήρα, αν δεν θες όντως να τον δικαιώσεις.

Νομίζω πως αυτό γίνεται ξεκάθαρο και με την τελευταία φράση του κειμένου: «Μετέωρη ανάμεσα στη θεία και την ανθρώπινη δίκη...».

Ακριβώς... Πέθανε στη μέση. Ούτε δικαιώθηκε ούτε αδικήθηκε, είναι όλα στα μισά. Στα μισά του δρόμου που πήγε να σωθεί, στα μισά ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Όλα μισά... Είναι για μένα ένα πάρα πολύ συγκινητικό έργο. Η Φραγκογιαννού, για μένα, είναι θύμα. Η ζωή της φέρθηκε πολύ σκληρά και έφτασε στο σημείο να σκοτώνει τα μωρά κορίτσια για να μην ζήσουν αυτά που πέρασε η ίδια.

Και δυστυχώς, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα φαινόμενα της γυναικείας κακοποίησης αποτελούν παρελθόν.

Είναι συγκλονιστικά σύγχρονο το έργο. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή, πολλές αναφορές για γυναίκες που κακοποιούνται και βιώνουν απίστευτα σκληρές καταστάσεις.

Υπάρχει στην παράσταση τέτοιου είδους νύξη;

Κάνουμε...ναι...Πολύ λίγο, δεν μπορείς να μην συνδέσεις την ιστορία με το παρόν.

Τόσο ο Παπαδιαμάντης, όσο και ο Βιζυηνός έχουν μια ιδιαίτερη γλώσσα που γοητεύει. Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι το Εθνικό Θέατρο θα ανεβάσει το «Το αμάρτημα της Μητρός μου» στην αγγλική γλώσσα; Ούσα και μισή Αμερικανίδα, πώς το σχολιάζεις;

Νομίζω πως δεν θα μου άρεσε, διότι όλη η μαγεία αυτών των συγγραφέων έγκειται στη γλώσσα που χρησιμοποιούν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή είναι η πρόκληση για μένα, να μιλήσω όπως μιλούσε η Φραγκογιαννού.

Υπάρχει κάποια άλλη φράση του κειμένου που «γράφει» ιδιαίτερα μέσα σου;

Εκεί που λέει: «Να το προικιό μου». Ενώ πεθαίνει, βλέπει και την προίκα της, που δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα μποστάνι χέρσο, σε γκρεμό, και πεθαίνει κοιτώντας το...

Τον χειμώνα θα επαναλάβετε την «Ευριδίκη». Τελικά, ο μεγάλος σου καημός να πρωταγωνιστήσεις σε μια καθαρόαιμη κωμωδία, δεν έχει εισακουστεί ακόμα από τους σκηνοθέτες;

Δυστυχώς, δεν μου κάνουν πρόταση για κωμωδία...Όσο και να το λέω, δεν έχω εισακουστεί ακόμα. Δεν πειράζει! Θα κάνω μόνη μου και θα τρίβουν τα μάτια τους! Γιατί, νομίζεις ότι στα δραματικά έργα που παίζω, δεν γελάει το κοινό; Και στην «Ευριδίκη» και στα «Παράσιτα», ακόμη και όταν έπαιζα την Μπλανς, το κοινό γελούσε. Αν δεν βάλεις χιούμορ στην ερμηνεία σου, δεν μπορεί να περάσει το δράμα.

Πώς είναι «να συναντάς» τον ίδιο ρόλο οκτώ χρόνια μετά;

Πρώτα απ’ όλα, δεν θα είναι η ίδια παράσταση λόγω κορωνοϊού. Αυτό σημαίνει ότι θ’ αλλάξουν οι συνθήκες πάνω στη σκηνή, δεν θα έχουμε τις αγκαλιές και τα φιλιά που είχαμε πριν από οκτώ χρόνια. Θα πρέπει σκηνοθετικά να δουλέψουμε πάνω σε μια νέα συνθήκη. Κυρίως, όμως, δεν θα είναι η ίδια παράσταση γιατί εγώ δεν είμαι ίδια πλέον, ο Τάρλοου δεν είναι ο ίδιος σκηνοθέτης, ο Μαλκότσης και ο Νταλιάνης δεν είναι οι ίδιοι ηθοποιοί. Επιπλέον, θα υπάρχουν και διαφορές στη διανομή και θα έχουμε μαζί μας τον Ορέστη Χαλκιά και την Αρετή Τίλη, που σίγουρα θα φέρουν δικά τους στοιχεία στην παράσταση.

Προσωπικά, πώς αισθάνεσαι που «θα συναντήσεις» ξανά την Ευριδίκη;

Χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί για μένα η διαδρομή αυτού του ρόλου δεν είχε τελειώσει, αλλά και το κοινό ζητούσε χρόνια να επαναληφθεί αυτή η παράσταση. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο, το cd της έγινε ανάρπαστο, το ίδιο και το πρόγραμμα της παράστασης που έχει εξαντληθεί. Γι' αυτό και είχαμε αποφασίσει εδώ και δύο χρόνια να την επαναλάβουμε.

Έχεις δηλώσει ότι: «Αρκετά μεγάλη κατάλαβα ότι είμαι ενήλικη». Τι σχέση έχεις με το παιδί μέσα σου;

Ηθοποιός έγινα, επομένως έχω πολύ καλή σχέση. Θεωρώ ότι στην ελληνική κοινωνία τα παιδιά απογαλακτίζονται πολύ αργά και ακόμη πιο δύσκολα ενηλικιώνονται. Άργησα να ενηλικιωθώ με την έννοια του απογαλακτισμού. Το παιδί μέσα μου, όμως, δεν το αφήνω ποτέ, το αγαπώ και το χρειάζομαι.

Εκτός από το να παίξεις σε κωμωδία, θα ήθελες να έχεις κερδίσει και ένα Όσκαρ. Αναρωτιέμαι, πώς με μπαμπά Αμερικάνο, έχοντας ξεπεράσει το εμπόδιο της γλώσσας, δεν αποφάσισες μια καριέρα στο εξωτερικό.

Το θέμα με τη γλώσσα υπάρχει. Η προφορά μου δεν είναι άρτια, ένας Αμερικάνος θα καταλάβει ότι είμαι ξένη. Επιπλέον, πήγαν τόσο καλά τα πράγματα για μένα εδώ, που δεν είχα λόγο να φύγω από τη χώρα μου. Ξέρεις, είναι πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό να παίζει στη γλώσσα του. Παρ’ όλα αυτά, έχω παίξει και σε μια ταινία στα αγγλικά.

Βλέπουμε ότι έχει επανέλθει στην τηλεόραση η ελληνική μυθοπλασία με πολλούς θεατρικούς ηθοποιούς στο καστ...Θα σε δούμε σε κάποια σειρά;

Μόλις ολοκλήρωσα τα γυρίσματά μου για τον δεύτερο κύκλο της σειράς «Έτερος Εγώ», που θα προβληθεί από την Cosmote tv. Είμαι πολύ χαρούμενη που επανέρχονται οι σειρές και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό που παρακολουθούμε σ' αυτές ηθοποιούς που «έχουν κάνει χιλιόμετρα στο σανίδι». Πιστεύω ότι έτσι αναβαθμίζεται και το επίπεδο της υποκριτικής. Για μένα, πρέπει πλέον να σταματήσει και ο διαχωρισμός εμπορικός και μη εμπορικός ηθοποιός. Είναι κάτι παρωχημένο και πρέπει να τελειώνει. Κάνουμε όλοι οι ηθοποιοί το ίδιο πράγμα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι συνεχίζουν να κάνουν αυτούς διαχωρισμούς.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Θα ήθελα να έχω ολοκληρωθεί ως άνθρωπος, δηλαδή να γίνω μητέρα. Νομίζω ότι είναι το μόνο κομμάτι που μου λείπει. Στο επαγγελματικό κομμάτι νιώθω πλήρης, έχω συνεργαστεί με μεγάλους σκηνοθέτες, έχω παίξει στην Επίδαυρο, έχω γυρίσει ταινίες και σειρές. Δεν μου λείπει κάτι...

Ακούγεσαι πραγματικά πλήρης...

Δεν θέλω να υποτιμώ όλα τα καλά που μου έχουν τύχει. Είναι δύσκολο να αποδεχθείς την επιτυχία, έχει πόνο αλλά δεν θέλω να υποτιμήσω όλα αυτά που έχω κάνει. Θεατρικά δεν μου λείπει κάτι, πέρα από μια καθαρόαιμη κωμωδία. Δεν λέω: «Αχ, δεν έχω παίξει αυτό...». Τώρα το μόνο που μ' ενδιαφέρει, είναι να έχω την υγεία μου και να είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή.

Μου λες ότι έχει πόνο να αποδεχθείς την επιτυχία και θυμάμαι ότι μετά την πρώτη σου θεατρική δουλειά, «Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μου», είχες αρρωστήσει.

Ναι, όταν τελείωσαν οι παραστάσεις, ανέβασα 39 πυρετό για δύο εβδομάδες. Είχα κουραστεί τόσο πολύ, που έσκασα πλέον. Η επιτυχία είναι βάρος και ειδικά για ένα νέο παιδί.

Πλέον την απολαμβάνεις την επιτυχία;

Ακόμα δεν είναι εύκολο...Συνήθως όλοι περιμένουμε ότι θα αποτύχουμε.

Μετά από όλα όσα έχεις χτίσει, δεν νιώθεις ασφάλεια;

Δεν νιώθω καμία ασφάλεια, και ξέρεις γιατί; Η επιτυχία δεν έχει να κάνει μ' εμένα προσωπικά αλλά μ' ένα σύνολο. Αν η ομάδα δεν είναι δεμένη και ο σκηνοθέτης δεν είναι μια πατρική και καλλιτεχνική φιγούρα από πάνω, δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχει η παράσταση, όσο σπουδαίο και να είναι το έργο.

Έχεις υπάρξει σε δουλειές που για σένα δεν ήταν καλές;

Βεβαίως, και ήμουν η πρώτη που το γνώριζε. Το αισθάνομαι από τις πρόβες. Για την «Ευριδίκη» είχα πει στον Τάρλοου ότι αυτή η παράσταση θα κάνει επιτυχία.

Και τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση, όταν νιώθεις ότι η παράσταση δεν θα πάει καλά;

Τίποτα, συνεχίζω και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. ∆εν στενοχωριέμαι τώρα πια....

Ευχαριστούμε πολύ το MatchPoint για τη φιλοξενία της φωτογράφισής. 

Info: Την Κόρα Καρβούνη θα δούμε στις 17 και 18 Ιουλίου στη Μικρή Επίδαυρο στην παράσταση  «LiveLooping»  περισσότερες πληροφορίες εδώ. 

Ενώ από 4 Νοεμβρίου θα πρωταγωνιστήσει στην «Ευριδίκη» στο Θέατρο Πορεία κλείστε εδώ τις θέσεις σας. 

Το θέατρο Πορεία, έπειτα από τρεις ακριβώς μήνες αναγκαστικής αναστολής της λειτουργίας του, ανακοινώνει το νέο πρόγραμμά του για το Φθινόπωρο του 2020.

Η πανδημία έπληξε βαρύτατα τον χώρο του πολιτισμού και ιδιαίτερα εκείνο των παραστατικών τεχνών. Αυτή είναι μία πολύ κρίσιμη περίοδος για όλους όσοι εργάζονται για να προσφέρουν ψυχαγωγία, τροφή για σκέψη, γέλιο ή συγκίνηση στο κοινό.

Ως πολιτιστικός οργανισμός έχουμε αποφασίσει να αντι-σταθούμε με τόλμη και γενναιότητα, ώστε να προασπιστούμε το ζωτικό αυτό –για όλους μας– χώρο και την επιβίωση των καλλιτεχνών και να πραγματοποιήσουμε παραστάσεις την προσεχή περίοδο 2020-2021. Είναι αυτονόητο ότι το θέατρο Πορεία θα ακολουθήσει με σχολαστικότητα όλα τα πρωτόκολλα υγιεινής και όλες τις οδηγίες, έτσι ώστε κανείς να μη στερηθεί το αγαθό του καλού θεάτρου εξαιτίας μιας φυσιολογικής διστακτικότητας.

Είμαστε βέβαιοι ότι η προσπάθειά μας θα στηριχθεί έμπρακτα και όχι μόνο θα παραμείνουμε ανοιχτοί, αλλά και θα προσφέρουμε στο κοινό, όπως πάντα, ένα νέο ποιοτικό και εξαιρετικά πλούσιο ρεπερτόριο.

Σ’ αυτό περιλαμβάνονται επαναλήψεις αγαπημένων παραστάσεων που διακόπηκαν «Γιούγκερμαν» και «Δόξα Κοινή», νέες παραστάσεις που δεν πρόλαβαν να κάνουν πρεμιέρα την άνοιξη «ThisisnotRomeo&Juliet”, αλλά και η αναβίωση μίας από τις σπουδαιότερες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το θέατρο μας, «Ευρυδίκη». Εντός του φθινοπώρου θα ανακοινωθεί ολοκληρωμένο το ρεπερτόριο του θεάτρου για το 2020-21 με νέες παραστάσεις έκπληξη!

Το ρεπερτόριο του Φθινοπώρου:

Μ. Καραγάτση

ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ

Διασκευή: Στρατής Πασχάλης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Από 30 Σεπτεμβρίου έως 11 Οκτωβρίου 2020

Για 10 τελευταίες παραστάσεις

Έπειτα από 2 χρόνια επιτυχίας, 60.000 θεατές και περισσότερες από 250 sold-out παραστάσεις, ο Γιούγκερμαν, το εμβληματικό μυθιστόρημα που θεωρείται το πλέον εντελές και συναρπαστικό του Μ. Καραγάτση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και

διασκευή Στρατή Πασχάλη, επιστρέφει για να κλείσει τον κύκλο του με 10 τελευταίες παραστάσεις από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 11 Οκτωβρίου. Περισσότερες πληροφορίες και προαγορά εισιτηρίων εδώ.

Sarah Ruhl

ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Από 4 Νοεμβρίου 2020 έως 17 Ιανουαρίου 2021 Εισιτήρια θα διατίθενται μεπροσφορά προπώλησης έως και την ημέρα της πρεμιέρας.

Η Ευρυδίκη, μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις της τελευταίας δεκαετίας για το θέατρο Πορεία με πολλά βραβεία και εξαιρετικές κριτικές, ξανασυστήνεται στο ελληνικό κοινό με τους ίδιους πρωταγωνιστές κι έναν εξαιρετικό θίασο!

Ένα συγκινητικό έργο σκηνοθετημένο ως underground μιούζικαλ από τον Δημήτρη Τάρλοου, με την πρωτότυπη μουσική της Κατερίνας Πολέμη να ερμηνεύεται ζωντανά από τους ηθοποιούς.

THISISNOTROMEO&JULIET

a work by

ArgyrisPandazaras

Από 5 Οκτωβρίου 2020

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Η πολυαναμενόμενη παράσταση του Αργύρη ΠανταζάραThisisnotRomeo&Juliet, βασισμένη επάνω στο Σαιξπηρικό αριστούργημα κάνει πρεμιέρα στις 5 Οκτωβρίου και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Περισσότερες πληροφορίες και προαγορά εισιτηρίων εδώ.

ΔΟΞΑ ΚΟΙΝΗ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΟ

ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ

Σύνθεση κειμένου: Στρατής Πασχάλης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Από 14 Νοεμβρίου 2020 έως 16 Ιανουαρίου 2021

Για 10 ακόμα παραστάσεις

Η Δόξα Κοινή μετά τις εξαιρετικές κριτικές που έλαβε και τη θερμή ανταπόκριση του κοινού επιστρέφει για 10 ακόμα παραστάσεις από τις 14 Νοεμβρίου. Ένα ensemble εξαιρετικών ηθοποιών και μουσικών συνομιλεί με τον λόγο των μεγάλων ποιητών μας, κύριο θέμα της οποίας είναι ο έρωτας σε όλες του τις μορφές.

Ο Δημήτρης Τάρλοου εμπνέεται από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Εις την Οδό των Φιλελλήνων» και προτείνει μια παράσταση όπου η ποίηση μετατρέπεται σε δράση, ο θάνατος σε ηδονή και το σκοτάδι διαλύεται κάτω από το υπέρλαμπρο ελληνικό φως.

Ο Στρατής Πασχάλης, που υπογράφει τη σύνθεση του κειμένου, ενώνει την ποίηση με το θέατρο.

Τη «Φρεναπάτη», τα «Παντρολογήματα», τον «Αμερικάνικο Βούβαλο» και το «The Man Who» θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτή την εβδομάδα από το Θέατρο Πορεία. 

Επίσης, ανταποκρινόμενοι στα δεκάδες αιτήματά το Θέατρο θα επαναλάβει εκ νέου παραστάσεις, ώστε να μην τις χάσουν όσοι δεν πρόλαβαν ή δεν είχαν πληροφορηθεί εγκαίρως, όπως: «Το Ευχαριστημένο», τις «Τρεις Αδερφές» και τη «Μεγάλη Χίμαρα», που θα κλείσει τον κύκλο αυτών των παραστάσεων την Τετάρτη 15/4.

Επιπρόσθετα, υπάρχει δωρεάν πρόσβαση και στα προσεγμένα προγράμματα των παραστάσεων, τα περισσότερα εκ των οποίων περιέχουν και το κείμενο της παράστασης.

Η βοήθειά σας, όταν θα ανοίξει πάλι το θέατρο Πορεία, θα είναι πολύτιμη. Η δωρεά σας μέσα από το site μας ή η συνδρομή σας, που θα σας κάνει Μέλη, Φίλους, Υποστηρικτές του θεάτρου μας, πέραν των προνομίων που προσφέρει, θα μας δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε πραγματικότητα το πολύ ενδιαφέρον και εξαιρετικά προσεγμένο πρόγραμμα της χειμερινής περιόδου '20-'21, με τη μεγαλύτερη πάντα φροντίδα στην ποιότητα και τις

λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και μας έχουν καταστήσει την τελευταία δεκαετία σημαντικό πολιτιστικό πόλο της Αθήνας.

Κάθε ημέρα θα είναι διαθέσιμη μία διαφορετική παράσταση από το αρχείο μας. Μέσα από το site μας, στον σύνδεσμο κάθε παράστασης, πατώντας το κόκκινο κουμπί που γράφει "ΑΡΧΕΙΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ", μπορείτε να παρακολουθήσετε τις παραστάσεις στις ημερομηνίες που έχουν οριστεί. Αναλυτικά ο προγραμματισμός των παραστάσεων έχει ως εξής:

Παντρολογήματα του Νικολάι Γκόγκολ, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, 2004, Δευτέρα 6/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

Ο Αμερικάνικος Βούβαλος του Ντέιβιντ Μάμετ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2011, Τρίτη 7/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

Το Ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση, σε διασκευή από την Έρι Κύργια και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2018, Πέμπτη 9/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

Η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση, σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2015, Μ. Τετάρτη 15/4  (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

Με τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, ξεκινά τη Δευτέρα 23/3, η on line παρουσίαση παραστάσεων από την εικοσαετή διαδρομή του θεάτρου Πορεία μέσα από την ιστοσελίδα www.poreiatheatre.com, χωρίς κανένα οικονομικό αντίτιμο. Η προβολή θα είναι διαθέσιμη από τις 10 π.μ. της Δευτέρας 23/3 έως τις 10π.μ. της Τρίτης 24/3. Δέκα εννέα είναι συνολικά οι παραστάσεις που θα παρουσιαστούν και κάθε ημέρα θα είναι διαθέσιμη μία διαφορετική παράσταση από το αρχείο του θεάτρου. Όλες παρουσιάζουν και κινηματογραφικό ενδιαφέρον, καθώς έχουν γυριστεί από επαγγελματίες κινηματογραφιστές με έξι κάμερες και κοντινά πλάνα.

το θέατρο Πορεία, θέλοντας να βοηθήσει με τον τρόπο του στην αντιμετώπιση της δοκιμασίας που περνάει η χώρα μας, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο τη δυνατότητα να παρακολουθήσει εμβληματικές θεατρικές παραστάσεις από την εικοσαετή μας πορεία, χωρίς κανένα οικονομικό αντίτιμο!

Κάθε ημέρα θα είναι διαθέσιμη μία διαφορετική παράσταση από το αρχείο μας. Μέσα από το site μας, στον σύνδεσμο κάθε παράστασης, μπορείτε να παρακολουθήσετε τις παραστάσεις στις ημερομηνίες που έχουν οριστεί. Ο προγραμματισμός παρατίθεται αναλυτικά παρακάτω.

Ξεκινάμε με τη Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, τη Τρίτη 24/3, που θα είναι διαθέσιμη από τις 10:00 το πρωί έως τις 10:00 το πρωί της επόμενης ημέρας. Επιπρόσθετα, οι λήψεις των παραστάσεών μας, ιδιαίτερα εκείνων των τελευταίων ετών (όπως λ.χ. η Μεγάλη Χίμαιρα, οι Τρεις Αδερφές, Το Κτήνος στο Φεγγάρι, Το Ευχαριστημένο. κ.ά.), παρουσιάζουν και κινηματογραφικό ενδιαφέρον, καθώς έχουν γυριστεί από επαγγελματίες κινηματογραφιστές με έξι κάμερες και κοντινά πλάνα

Επιπλέον, θα έχετε ελεύθερη πρόσβαση και στα εξαιρετικά προσεγμένα προγράμματα των παραστάσεων αυτών, τα περισσότερα εκ των οποίων περιέχουν και το κείμενο της παράστασης.

Στο σημείο αυτό, θα θέλαμε να επισημάνουμε τη θεμελιώδη διαφορά της παρακολούθησης μίας παράστασης στο θέατρο απ' ό,τι στην οθόνη. Η θεατρική τέχνη παίρνει υπόσταση μόνο διά ζώσης και δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε όλη της την έκταση πουθενά αλλού παρά στη σκηνή του θεάτρου, καθώς η αμιγώς κιναισθητική εμπειρία που προσφέρει το θέατρο στον θεατή νοείται μόνο με την αλληλεπίδραση ηθοποιών-κοινού. Ωστόσο, το θέατρο στην παρούσα συγκυρία -έστω δια της οθόνης- μπορεί να παρηγορήσει και κυρίως να θυμίσει την αξία όσων θεωρούσαμε αυτονόητα. Μπορεί επίσης να εμψυχώσει το κοινωνικό σύνολο, που τόση ανάγκη έχει τώρα από ποιοτική ψυχαγωγία. Είμαστε βέβαιοι ότι το τέλος αυτής της παγκόσμιας περιπέτειας θα μας βρει διαφορετικούς, πιο ενωμένους, με μεγαλύτερη συμπόνια και ανθρωπιά, πιο δημιουργικούς ουσιαστικά.

Η βοήθειά σας, όταν θα ανοίξει πάλι το θέατρο Πορεία, θα είναι πολύτιμη. Η συνδρομή σας, που θα σας κάνει Μέλη, Φίλους, Υποστηρικτές του θεάτρου μας, πέραν των προνομίων που προσφέρει, θα μας δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε πραγματικότητα το πολύ ενδιαφέρον και εξαιρετικά προσεγμένο πρόγραμμα της χειμερινής περιόδου '20-'21, με τημεγαλύτερη πάντα φροντίδα στην ποιότητα και τις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και μας έχουν καταστήσει την τελευταία δεκαετία σημαντικό πολιτιστικό πόλο της Αθήνας.

Μέσα από την ιστοσελίδα μας www.poreiatheatre.com μπορείτε σε συγκεκριμένες ημερομηνίες να απολαύσετε δωρεάν τις εξής παραστάσεις από το αρχείο μας:

· Η Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση, σε διασκευή Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2015, Τρίτη 24/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Το Ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση, σε διασκευή Έρις Κύργια και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2018, Τετάρτη 25/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Ύψωμα 731 σε κείμενο και σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, 2019, Πέμπτη 26/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Η Αγριόπαπια του Χένρικ Ίψεν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2017, Παρασκευή 27/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Οι Τρειςευτυχισμένοι του Eugène Labiche, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, 2017, Σάββατο 28/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Τρεις Αδερφές του Αντόν Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, 2016, Κυριακή 29/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Μιράντα βασισμένο στην Τρικυμία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε διασκευή και σκηνοθεσία του Oskaras Korsunovas, 2016, Δευτέρα 30/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Το Κτήνος στο Φεγγάρι του Richard Kalinoski (Playwright 615 Dove St. Oshkosh, WI 54902 920.232.5635 Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.), σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, 2009, Τρίτη 31/3 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)*

· Η Υπόθεση της Οδού Λουρσίν του Eugene Labiche, σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα, 2010, Τετάρτη 1/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Βάκχες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Renate Jett, 2008, Πέμπτη 2/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Το Τυφλό Σημείο του Γιάννη Μαυριτσάκη, σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα, 2008, Παρασκευή 3/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

· Δάφνης και Χλόη, Ταξίδι Αναψυχής βασισμένη στο αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα του Λόγγου και στη μετάφραση του Ρόδη Ρούφου, σε σκηνική σύνθεση και σκηνοθεσία του Cezaris Grauzinis, 2006, Σάββατο 4/4 (10:00 π.μ. έως 10:00 π.μ. της επόμενης ημέρας)

Ο Δημήτρης Τάρλοου εμπνέεται από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Εις την Οδό των Φιλελλήνων» και προτείνει μια παράσταση όπου η ποίηση μετατρέπεται σε δράση, ο θάνατος σε ηδονή και το σκοτάδι διαλύεται κάτω από το υπέρλαμπρο ελληνικό φως.

Ο Στρατής Πασχάλης, που υπογράφει τη σύνθεση του κειμένου, ενώνει την ποίηση με το θέατρο.

Το θέατρο έχει τη δική του γλώσσα, η λυρική ποίηση τη δική της φωνή. Μπορούν άραγε αυτά τα δύο να ενωθούν και να μιλήσουν χωρίς να προδώσει το καθένα τον εαυτό του;

Εις την Οδό των Φιλελλήνων γεννιέται ξαφνικά μια αντιφατική εικόνα: Ιούλιος, μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και την κίνηση του δρόμου διακόπτει μια επικήδεια πομπή. Οι επιβάτες ενός αστικού λεωφορείου, που περιμένουν την πομπή να περάσει, νιώθουν τις αισθήσεις τους να λιώνουν από τον συνωστισμό της σάρκας και τον ανελέητο καύσωνα. Ο ποιητής ταυτίζοντας τις δύο εικόνες, συνειδητοποιεί τη σχέση έρωτα και θανάτου. Αίφνης η ζωή αποκτά άλλο νόημα, αφού ο έρωτας -σε όλες τις εκφάνσεις του- συμβαίνει διαρκώς στα παρασκήνια της καθημερινότητας και παρά τον θάνατο που διαρκώς επίκειται...

Το κείμενο της παράστασης αποτελείται από διαφορετικά ποιήματα, που καλύπτουν το σύνολο της λυρικής μας παράδοσης από τη Σαπφώ μέχρι τον Σολωμό, από τον Καβάφη μέχρι τον Ελύτη.

Διαφορετικές μεταξύ τους ποιητικές διάλεκτοι, καθημερινές εικόνες, πανάρχαιες τελετουργίες, το γλωσσικό και το πολιτιστικό παρελθόν μας συναιρούνται για να υμνήσουν τον έρωτα, την απόλυτη αξία του ελληνικού πνεύματος, που καθιστά τα πάντα κ ο ι ν ά. Όπως και τη Δόξα. Κοινή.

Συντελεστές:
Σύνθεση κειμένου: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Αλέξανδρος Γαρνάβος, Τζίνα Ηλιοπούλου
Μουσική: Λήδα Μανιατάκου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια κίνησης: Κορίνα Κόκκαλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα
Βοηθός σκηνογράφου: Φιλάνθη Μπουγάτσου
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Λήδα Μανιατάκου, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Άρης Μπαλής, Γιάννης Νταλιάνης, Διονύσης Πιφέας, Θάλεια Σταματέλου, Αρετή Τίλη, Σίσσυ Τουμάση, Ορέστης Χαλκιάς. Μουσικός επί σκηνής: Μάριος Παπούλιας

Πρώτη παράσταση: Θέατρο Πορεία 27 Ιανουαρίου 2020
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Από 27/1/2020 έως 14/4/2020: Δευτέρα & Τρίτη 21:00, Σάββατο 18:00, Κυριακή 16:00

Τιμές Εισιτηρίων: VIP ζώνη: 18 ευρώ, A’ ζώνη: 16 ευρώ, Β’ ζώνη: 14 ευρώ, Γ’ ζώνη: 12 ευρώ, senior (άνω των 65): 14 ευρώ, φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων, ΑμεΑ: 12 ευρώ (σε συγκεκριμένες θέσεις της Α’ & Β’ ζώνης).

Εισιτήρια θα διατίθενται σε προσφορά προπώλησης έως και την ημέρα της πρεμιέρας (27 Ιανουαρίου): Εισιτήρια VIP ζώνης 14€, Α’ ζώνης 12€, Β’ ζώνης 12€ (αρχική τιμή 18€, 16€ και 14€ αντίστοιχα).
Διάρκεια: 70 λεπτά, χωρίς διάλειμμα

Trailer: https://youtu.be/4gSIPB96MwM
Site: https://poreiatheatre.com/plays/do3a-koinh-apo-thn-odo-twn-filellhnwn/

* Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Info/στήλες θεαμάτων

Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69,
Αθήνα 10433, Πλατεία Βικτωρίας, 210 8210991, 210 8210082

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.poreiatheatre.com

ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ
www.poreiatheatre.com
Τρικόρφων 3-5 &3ης Σεπτεμβρίου 69
Πλατεία Βικτωρίας
http://www.facebook.com/poreiatheatre
http://twitter.com/poreiatheatre

ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΑΜΕΙΟΥ
210 8210991, 210 8210082

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
www.poreiatheatre.com , www.viva.gr , 11876, Sevenspots, Reload, WIND, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα.gr, YOLENI’S

Ο Δημήτρης Τάρλοου εμπνέεται από το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Εις την Οδό των Φιλελλήνων» και προτείνει μια παράσταση όπου η ποίηση μετατρέπεται σε δράση, ο θάνατος σε ηδονή και το σκοτάδι διαλύεται κάτω από το υπέρλαμπρο ελληνικό φως. Ο Στρατής Πασχάλης, που υπογράφει το κείμενο, ενώνει την ποίηση με το θέατρο.

Εις την Οδό των Φιλελλήνων γεννιέται ξαφνικά μια αντιφατική εικόνα:
Ιούλιος, μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας και την κίνηση του δρόμου διακόπτει μια επικήδεια πομπή. Οι επιβάτες ενός αστικού λεωφορείου, που περιμένουν την πομπή να περάσει, νιώθουν τις αισθήσεις τους να λιώνουν από τον συνωστισμό της σάρκας και τον ανελέητο καύσωνα. Ο ποιητής ταυτίζοντας τις δύο εικόνες, συνειδητοποιεί τη σχέση έρωτα και θανάτου. Αίφνης η ζωή αποκτά άλλο νόημα, αφού ο έρωτας –σε όλες τις εκφάνσεις του- «συμβαίνει» διαρκώς στα παρασκήνια της καθημερινότητας και παρά τον θάνατο που διαρκώς επίκειται...

 
Το κείμενο της παράστασης αποτελείται από διαφορετικά ποιήματα, που καλύπτουν το σύνολο της λυρικής μας παράδοσης από τη Σαπφώ μέχρι τον Σολωμό, από τον Καβάφη μέχρι τον Ελύτη. Διαφορετικές μεταξύ τους ποιητικές διάλεκτοι, καθημερινές εικόνες, πανάρχαιες τελετουργίες, το γλωσσικό και το πολιτιστικό παρελθόν μας συναιρούνται για να υμνήσουν τον έρωτα, την απόλυτη αξία του ελληνικού πνεύματος, που καθιστά τα πάντα κ ο ι ν ά.  Όπως και τη Δόξα. Κοινή.
 

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) οι:  Αλέξανδρος Βαμβούκος, Λήδα Μανιατάκου, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Άρης Μπαλής, Γιάννης Νταλιάνης, Διονύσης Πιφέας, Θάλεια Σταματέλου, Αρετή Τίλη, Σίσσυ Τουμάση, Ορέστης Χαλκιάς. Μουσικός επί σκηνής: Μάριος Παπούλιας

Με καίει που ο κόσμος καίγεται και δεν μας καίγεται καρφί. Με καίει που οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια και τη γη τους και προσπαθούν να σωθούν, αλλά πνίγονται στο απέραντο της θάλασσας. Με καίει που έρχονται παιδιά σ’ αυτόν τον κόσμο και χάνουν το χαμόγελο και την ελπίδα τους νωρίς. Με καίει η αδικία, η ανισότητα και οι διακρίσεις που γεννούν το μίσος και την αλλαζονεία.

Με καίει που ακόμα υπάρχουν δικτάτορες μεταμφιεσμένοι ή μη κάτω από το όνομα μιας ανύπαρκτης δημοκρατίας. Με καίει που υπάρχει ωμή βία παντού, μέσα στα σπίτια, έξω στους δρόμους, απέναντι στο διαφορετικό, στη γυναίκα, στα παιδιά, στους αμάχους, στα ζώα, στον πλανήτη.

Με καίει που η γη μας φλέγεται και προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει. Με καίει που λατρεύεται το χρήμα και μετατρέπει ζωές σε αριθμούς. Με καίει που οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι το ανώτερο είδος του πλανήτη. Με καίει η αδιαφορία, η αγνωμοσύνη, η έλειψη αγάπης και έρωτα, αλλά και ευγένειας, καλοσύνης και γενναιοδωρίας. Με καίει που είμαστε στο εγώ και όχι στο εμείς. Με καίει να ξυπνάω κάθε μέρα και να μην ξεχνώ, να βοηθώ όσο μπορώ, να γίνομαι χρήσιμη, να μοιράζομαι.

Με καίει να υπενθυμίσω ότι είμαστε μια απειροελάχιστη κουκίδα σε ένα απέραντο σύμπαν, αλλά που περικλύουμε μέσα μας τη γνώση του. Η ύπαρξή μας μικρή και η δύναμή μας μεγάλη. Με καίει να πεθάνω έχοντας γευτεί μια σταγόνα ζωής και έχοντας δώσει έναν ωκεανό αγάπης.

Heliotopia στο Θέατρο Πορεία 

[Heliotopia: Heliotόpia>Helios+topos = η Heliotόpia, όπως Utopia]

Σκηνοθεσία-χορογραφία: Κορίνα Κόκκαλη

Ζωντανή μουσική-σύνθεση: Κατερίνα Πολέμη

Ερμηνεύει η Ειρήνη Φαναριώτη

Μια παράσταση αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών (18/12)

και στις 16 μέρες Ακτιβισμού κατά της Βίας των Γυναικών (25/11-10/12).

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Θέατρο Πορεία: Δευτέρα 16, Τρίτη 17, Δευτέρα 23 & Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου2019

Ώρα έναρξης: 21:00

Από τον Αναστάση Πινακουλάκη

Ο Δημήτρης Τάρλοου καταπιάνεται ξανά με το λογοτεχνικό θησαυρό του Καραγάτση, ανεβάζοντας για πρώτη φορά στο θέατρο τον «Γιούγκερμαν».

Το βιβλίο Γιούγκερμαν πρωτοκυκλοφόρησε το 1938 κι εντάσσεται στην τριλογία «Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο». Πραγματεύεται την ιστορία του Βασίλη Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν από την άφιξη του στον Πειραιά και την κοινωνική και οικονομική του άνοδο. Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Καραγάτση, ενώ έχει μεταφερθεί και δύο φορές ως τώρα στη μικρή οθόνη: από την Έρτ το 1976 και από τον ANT1 το 2007, τον ομώνυμο ρόλο ερμήνευσαν ο Αλέκος Αλεξανδράκης και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης αντίστοιχα.

Στο Πορεία, τη θεατρική διασκευή του έργου υπογράφει ο ποιητής Στρατής Πασχάλης, ιδιαίτερα γνωστός, τόσο για τις διασκευές του, όσο και για τις μεταφράσεις του. Στον «Γιούγκερμαν» δουλεύει διαφορετικά από ό,τι είχε δουλέψει στη «Μεγάλη Χίμαιρα». Δηλαδή, αν στη Χίμαιρα είχε ως πρότυπο του μελοδράματα, εδώ θυμίζει περισσότερο ψυχολογικά ονειροδράματα του Στρίντμπεργκ. Η κατασκευή του θεατρικού έργου είναι πιο σύνθετη κι απαιτητική, καθώς όχι μόνο έχει δομήσει περισσότερους θεατρικούς χαρακτήρες, αλλά πειραματίζεται στη φόρμα του, φέρνοντας στο φως τα χασίματα των ηρώων, κυρίως από το β’ τόμο του έργου.

Είναι εμφανής μια προτίμηση στις γυναικείες φυσιογνωμίες του έργου, με κεντρικά πρόσωπα την Βούλα, την Ντάινα και τη μητέρα του Γιούγκερμαν. Αρκετοί κριτικοί λογοτεχνίας, έχουν αποτιμήσει το έργο ως μισογυνιστικό, αλλά η δική μου ματιά ως θεατή της παράστασης είναι ότι παρόλο που φαίνεται την ισχύ να την έχουν οι αντρικοί χαρακτήρες, η θεματική του έργου δεν αναλώνεται εκεί. Ο Γιούγκερμαν είναι ένας γυναικάς που παρασύρεται από τα πάθη του, αλλά αν και σημαδεμένος από μια γυναίκα –τη μητέρα του- αφοσιώνει τις σκέψεις και την υπόστασή του στο «ένα και μοναδικό κορίτσι σ’ όλο τον κόσμο», τη Βούλα. Η καταρράκωσή του μετά τον θάνατό της είναι νομίζω μια τρανή απόδειξη πως το έργο δεν είναι μισογυνιστικό ακόμα κι αν εμπεριέχει ορισμένες τέτοιες τάσεις.

Αυτό που έλειψε ωστόσο από την θεατρική μεταφορά του έργου είναι το ξετύλιγμα της πολυμήχανης προσωπικότητας του Γιούγκερμαν. Αυτό που συναρπάζει στο μυθιστόρημα είναι τα σπάνια χαρίσματα του Φιλανδού που ανεβαίνει κοινωνικά και οικονομικά κυριαρχώντας στις καταστάσεις σαν αρπαχτικό. Στο θεατρικό είχαμε δύο τέτοιες σκηνές, αλλά το ενδιαφέρον του έργου τοποθετείται περισσότερο στο ψυχολογικό πεδίο.

Επιπλέον, μεγάλη αρετή του θεατρικού έργου, που μοιράζεται στη διασκευή και στην σκηνοθεσία αυτού, είναι η λαογραφική του σκοπιά. Ο Σ. Πασχάλης κι ο Δ. Τάρλοου κατόρθωσαν ν’ αναδείξουν μιαν ολόκληρη εποχή, να περιγράψουν τα ήθη και τα κακώς κείμενα και ν’ ανοίξουν ένα διάλογο με αυτό που λέγεται μεταπολεμική νεοελληνική –μάλλον ξενομανή- νοοτροπία.

Η παράσταση

Ο Δημήτρης Τάρλοου καταπιάνεται ξανά με το γενεαλογικό δέντρο Καραγάτση, μετά τη «Μεγάλη Χίμαιρα» και το «Ευχαριστημένο». Αυτή την φορά διαφοροποιείται αρκετά στις σκηνικές του επιλογές. Δημιουργεί μαζί με τους συνεργάτες του ένα εξπρεσιονιστικό καμβά όπου οι χαρακτήρες του δράματος περιδιαβαίνουν ελεύθερα και σταδιακά στοιχειώνουν τον κεντρικό ήρωα. Στη εν λόγω δουλειά, είναι διακριτό περισσότερο από κάθε άλλη φορά και το ιδιαίτερο χιούμορ του δημιουργού. Με ιδιαίτερη μαεστρία χειρίζεται τον θάνατο της Βούλας αλλά και τον εγκλεισμό του Καραμάνου σε σωφρονιστικό ίδρυμα. Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω στην χορογράφο της παράστασης, Κορίνα Κόκκαλη για την καλοκουρδισμένη και φευγάτη χορογραφία στην τελευταία σκηνή του έργου, που ακολουθεί το «χάσιμο» του Γιούγκερμαν στο παρελθόν του. Είναι σαφής η επίδραση του δεύτερου βιβλίου του έργου, «Τα στερνά του Γιούγκερμαν» στη σύνθεση της διασκευής και συνεπώς της παράστασης.

Την σκηνογραφία της παράστασης υπογράφει η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, γνωστή για τις δουλειές της στο Εθνικό (Γκόλφω, Οπερέττα), ενώ τα κοστούμια ο Άγγελος Μέντης. Εντυπωσιάζουν τα τεχνικά εφέ, όπως οι καταπακτές που ανοίγουν, ο κυλιόμενος διάδρομος, το μπουντουάρ στο κεντρικό σημείο του φόντου. Στα δεξιά, υπάρχει η ζωντανή ορχήστρα, που καλύπτει μουσικές από τον Πειραιά ως την Αυστρία, συντροφεύοντας τους χαρακτήρες του έργου.

Όσον αφορά τον θίασο, έχουμε τον Γιάννη Στάνκογλου να δίνει μια από τις πιο γοητευτικές του ερμηνείες ως Γιούγκερμαν. Μετριάζοντας το ιλαροτραγικό του προφίλ που είχαμε δει στον Καλιγούλα και τον Αγαμέμνονα, δίνει μια γειωμένη ερμηνεία που ενώ εκπέμπει σκηνική σιγουριά, αφήνει να φανούν τα τρωτά σημεία του ήρωα. Φαίνεται πως ο Τάρλοου βρήκε τον ιδανικό του πρωταγωνιστή.

Πλάι του, ξεχωρίζει η Θάλεια Σταματέλου ως Βούλα, για την εύθραυστη γοητεία που δεν παραπέμπει σ’ ενζενί, αλλά σε αυτό ακριβώς που αγάπησε ο Γιούγκερμαν στη Βούλα.

Εξαιρετικός ο Χρήστος Μαλάκης ως Μιχάλης Καραμάνος. Η Ζέτα Μακρυπούλια ερμηνεύει δύο ρόλους στην παράσταση, της Λίλη –μητέρα του Γιούγκερμαν- και της Ντάινα, κοπέλας με την οποία σχετίζεται. Αυτός ο διπλός ρόλος δεν είναι καθόλου τυχαίος, και αναδεικνύει πολλά για το ψυχαναλυτικό προφίλ του ήρωα. Η ηθοποιός ερμηνεύει κάπως βαριά τους δύο χαρακτήρες, φτάνοντας σε μια γκροτέσκα απόδοση της Λίλη, ώστε να μην είναι ξεκάθαρο, αν αποδίδεται σ’ ένα καυστικό χιούμορ του σκηνοθέτη ή σε μια δική της επιλογή.

Δεν μπορούμε ν’ αναφερθούμε σε κάθε ηθοποιό της παράστασης ξεχωριστά, αλλά να πούμε πως η σύνθεση ενός πολυμελούς θιάσου και μάλιστα αρκετά κοντά στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία του χαρακτήρα, επιτρέπουν στη δραματουργία να εκφράσει το σύμπαν του έργου. Ξεχωρίζω την Καίτη Μανωλιδάκη για την αυθεντικότητα της, τον Δημήτρη Μπίτο για την στεντόρεια φωνή, τη Λήδα Μανιατάκου που εκτός από την «σουπρέτα» Αντιόπη ερμηνεύει τη μουσική επί σκηνής και τη Δανάη Σαριδάκη που δίνει μια συγκινητική ερμηνεία ως Αλκμήνη.

Χαρακτηριστικό συστατικό της παράστασης είναι η μουσική της Κατερίνας Πολέμη, την οποία και σε αυτή τη δουλειά (όπως και στην Ευρυδίκη του 2012) απολαμβάνουμε ζωντανά επί σκηνής. Η Πολέμη είναι μια ξεχωριστή περίπτωση μουσικοποιού που γυρίζει, μυρίζει και μαζεύει μουσικά είδη και βιώματα, και είναι σε θέση να πατάει πίσω από τους ήρωες και να φωτίζει το background τους.

Με δύο λόγια, ο Δημήτρης Τάρλοου, ταγμένος εδώ και χρόνια στο θέατρο που υποστηρίζει, καταφέρνει να παραδώσει μια ολοκληρωμένη πρόταση πάνω σ’ ένα κλασικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα να πειραματιστεί προς νέες κατευθύνσεις.

Διαβάστε επίσης: 

Είδα Την «Τζασμίν», Σε Σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή

Γιάννης Στάνκογλου:«Έχουμε Δεχτεί Πράγματα Χωρίς Να Τα Σκεφτόμαστε»

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά, έστω κι ασυνείδητα ανακαλούμε στη μνήμη μας γεγονότα από τη χρονιά που πέρασε.

Αν είσαι θεατρικός συντάκτης, οι παραστάσεις γίνονται μέρος των αναμνήσεών σου και κομμάτι της ζωής σου.

Τρεις συντάκτες του texnes-plus: η Γιώτα Δημητριάδη, η Νατάσα Κωνσταντινίδη κι ο Αναστάσης Πινακουλάκης φτιάχνουν το δικό τους προσωπικό top 5, από όλα όσα πρόλαβαν να δουν στην Αθήνα των 1000 plus παραστάσεων.

Παραστάσεις, τις οποίες παρακολουθήσαμε κι άφησαν κάτι πίσω τους. Μιλάμε για τη θεατρική σεζόν 2017-2018, δηλαδή για όλα όσα παρακολουθήσαμε από τον περσινό Σεπτέμβρη μέχρι τον Αύγουστο του 2018.

Οι περισσότερες από αυτές έγιναν κι αγαπημένες του κοινού έχοντας βάλει ήδη πλώρη για 2^η σεζόν!

Το Top 5 της Γιώτας Δημητριάδη

1. 1.Όλα θα πάνε καλά (1) /Το τέλος του Λουδοβίκου

Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση/ σκηνοθεσία: Ζοέλ Πομερά

Θέμα: η Γαλλική Επανάσταση, διάρκεια:270 λεπτά, κατάσταση θεατή: υψηλός πυρετός. Κι, όμως, δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει αυτό το αριστούργημα! Οι ηθοποιοί σάρωσαν με την ενέργειά τους τη σκηνή της Στέγης κι όλο το εικαστικό αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό. Ένα μάθημα ιστορίας, σκηνοθεσίας κι υποκριτικής συνόλου.

2.Έμμα

Β’ Σκηνή Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας/σκηνοθεσία Μαρία Πρωτόπαππα

Η ταλαντούχα ηθοποιός, στην έκτη σκηνοθετική της δουλειά, διασκεύασε το βιβλίο της Κολομβιανής ζωγράφου, Έμμα Ρέγιες, «Αναμνήσεις δι' αλληλογραφίας» (εκδ. Ίκαρος, μτφρ. Μαρίας Παλαιολόγου), δημιουργώντας έναν μονόλογο εξαιρετικής ροής με αρετές απεύθυνσης και ζωντανού λόγου, που με καθήλωσαν. Ένα μικρό θεατρικό διαμαντάκι, το οποίο κρατάω στην καρδιά μου.

3.Λάμψη Μιας Ασήμαντης Νύχτας

Θέατρο Επί Κολωνώ/σκηνοθεσία Ελένη Σκότη

Το δεύτερο έργο του Κόνορ Μακφέρσον, που γνωρίσαμε την περσινή χρονιά (μαζί με τον εξαιρετικό «Φάρο» του Κω/νου Μαρκουλάκη). Μπορώ να πω, όμως, ότι το «The NightAlive» (2013), που σκηνοθέτησε η Ελένη Σκότη, μου άρεσε περισσότερο ως κείμενο. Παράλληλα, η ερμηνεία του Γιώργου Τριανταφυλλίδη είναι καταπληκτική. Προβλέπω αυτήν τη φορά να κερδίζει επάξια και το βραβείο Δημήτρης Χόρν. Εντυπωσιακές και καλοδουλεμένες κι οι υπόλοιπες ερμηνείες. Αξίζει, δείτε το!

4.Μετά την πρόβα – Περσόνα

Διασκευές έργων του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής/ σκηνοθεσία Ίβο βαν Χόβε

Ο διεθνώς καταξιωμένος Βέλγος σκηνοθέτης, παρουσίασε μια υπέροχη παράσταση τον Ιούνιο στο Μέγαρο Μουσικής, ειδικά το δεύτερο μέρος το βρήκα μαγικό! Εδώ να σημειώσω ότι για μένα μια πολύ καλή παράσταση της περσινής χρονιάς ήταν και το «Μετά την πρόβα» που σκηνοθέτησε ο Περικλής Μουστάκης στο θέατρο οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής.

5.Αρίστος

Θέατρο Νέου Κόσμου/σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Το βιβλίο του Θωμά Καρβούνη για τον άνθρωπο, ο οποίος κατηγορήθηκε ως «Δράκος του Σέιχ Σου», τον Αριστείδη Παγκρατίδη ευτύχισε στα χέρια του Γιώργου Παπαγεωργίου. Μια παράσταση που μας υπενθυμίζει ότι καλό θέατρο, χωρίς σπουδαίες ερμηνείες δεν υπάρχει. Γιώργος Χριστοδούλου, Μιχάλης Οικονόμου κι Ελένη Ουζουνίδου επικοινωνούν μοναδικά στη σκηνή, παράλληλα μας χάρισαν και προσωπικά ρεσιτάλ!

Το Top 5 της Νατάσας Κωνσταντινίδη

1.Η Αγριόπαπια

Θέατρο Πορεία/σκηνοθεσία Δημήτρης Τάρλοου

Μια παράσταση που είδα και ξαναείδα και θεωρώ υπέροχη, είναι «Η Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν στο Θέατρο Πορεία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Με μοναδικές ερμηνείες, ενδεικτικά αναφέρω τον Γιάννη Κότσιφα, την Λένα Δροσάκη, την Σίσσυ Τουμάση σε ένα θαυμάσιο έργο του Νορβηγού δραματουργού.

2.Οι γυναίκες του Παπαδιαμάντη

Θέατρο Χώρα/σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας

Μια παράσταση πραγματικός σκηνοθετικός κι ερμηνευτικός άθλος. Εξαιρετική σύνθεση και σύνδεση των διηγημάτων του Παπαδιαμάντη από τον Πέτρο Ζούλια και μια Μεντή που σαρώνει

3.Ο Φάρος

Θέατρο Αθηνών/σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Απλά και μόνο για τις απίστευτες ερμηνείες των ηθοποιών και το σκηνικό της παρακμής. Αν και το περιεχόμενο του έργου του Κόνορ Μακ Φέρσον είναι ξένο προς την ελληνική πραγματικότητα, οι πρωταγωνιστές με τις ερμηνείες τους μας συνεπαίρνουν. Καταπληκτικοί, Χειλάκης, Παπασπηλιόπουλος, Μαρκουλάκης και Αλειφερόπουλος.

4.7 χρόνια

Θέατρο Αποθήκη/σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου

Καλοστημένη, με δουλεμένη σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, δυνατές ερμηνείες, καινοτόμα σκηνική διάταξη, δημιούργησε σασπένς και σε κρατούσε σε εγρήγορση από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.

5.Με δύναμη από την Κηφισιά

Θέατρο του Νέου Κόσμου/σκηνοθεσία Δημήτρης Καραντζας

Ελληνικό έργο σημαντικών συγγραφέων, ερμηνείες που χαράσσονται στη μνήμη. Λυδία Φωτοπούλου και Γαλήνη Χατζηπασχάλη ακαταμάχητες, σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Δημήτρη Καραντζά, με μοναδική σκηνική χημεία.

To Top5 του Αναστάση Πινακουλάκη

1.Αρίστος

Θέατρο του Νέου Κόσμου/ Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Αρίστος ή Αριστείδης Παγκρατίδης ή Δράκος του Σέιχ Σου. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθέτησε το έργο του Θωμά Κοροβίνη φέρνοντας στην επιφάνεια άγνωστες πτυχές του λαϊκού θρύλου. Οι ηθοποιοί Μ. Οικονόμου, Λ. Ουζουνίδου και Γ. Χριστοδούλου κέντησαν τις αφηγήσεις τους δίνοντας μια homemade παράσταση-διαμάντι.

2.7 Χρόνια

Θέατρο Αποθήκη/ Σκηνοθεσία: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος

Η παράσταση 7 Χρόνια μεταμόρφωσε το Θέατρο Αποθήκη, βάζοντας τον θεατή στα γραφεία μιας οικονομικής εταιρείας. Η παράσταση ευτύχησε μ' έναν all-star θίασο: Ασπιώτης, Αϊδίνη, Αυγουστίδης, Λογοθέτης, Χριστοδούλου.

3.Ηλέκτρα

Εθνικό Θέατρο/ Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου

Η παράσταση αρχαίου δράματος που ξεχώρισα το φετινό καλοκαίρι. Η γεμάτη συμβολισμούς παράσταση διακρίθηκε για την καθαρή της αισθητική ματιά, τον εξαιρετικό ηχητικό σχεδιασμό και τη συγκλονιστική ερμηνεία της Αλεξίας Κατσίκη.

4.Rottendam

Beton 7/ Σκηνοθεσία: Μάριος Παναγιώτου

Το έργο του Μπριταίν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το ευαίσθητο θέμα ενός ατόμου με δυσφορία φύλου, που επαναπροσδιορίζει την ταυτότητά του προσεγγίστηκε μ' έναν πολύ ιδιαίτερο γλυκόπικρο τρόπο.

5.Τίμων Αθηναίος

Εθνικό Θέατρο/ Σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός

Η παράσταση έκανε την πρώτη της εμφάνιση τον περασμένο Ιούνιο. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού έστησε μια παράσταση συνόλου αναδεικνύοντας την τραγικότητα του έργου αλλά και τη διαχρονική του ισχύ.

Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου χτυπάει σε διπλό θεατρικό ταμπλό αυτήν τη σεζόν, καθώς σκηνοθετεί το «Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους» στο θέατρο Πορεία, μπαίνοντας έτσι για τα καλά στον χώρο της σκηνοθεσίας, μετρώντας, ουσιαστικά, την έκτη της παράσταση, και πρωταγωνιστεί στο έργο του Torben Betts, «Οι Άτρωτοι», το οποίο κάνει πρεμιέρα για πρώτη φορά στη χώρα μας, στις 7 Δεκεμβρίου, στο Αγγέλων Βήμα.

Στο φιλόξενο φουαγιέ του νεοκλασικού της οδού Σατωβριάνδου, σ’ ένα κτίριο βγαλμένο από άλλη εποχή, το οποίο αντιστέκεται στην ασχήμια της περιοχής, συναντηθήκαμε λίγο μετά την πρόβα των «Άτρωτων».

Την πιο κρύα μέρα του Νοεμβρίου, το χαμόγελό της, η χαλαρή της διάθεση κι η επικοινωνιακή της ικανότητα, ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα και την κουβέντα μας.

Αντίθετα με τον τίτλο του έργου, η ίδια δηλώνει πώς αισθάνεται «ευάλωτη» στην εποχή, που ζούμε. Αναπολεί τα δημιουργικά χρόνια του Αμόρε, έχοντας την αίσθηση ότι μπορεί να αναπολεί και τις εποχές της πρώτης της νιότης. Μας περιγράφει την ιδανική, για εκείνη, θεατρική κολεκτίβα. Εξηγεί, αν την ενοχλεί, που κάποιοι την θυμούνται ως Λίζα από τη σειρά του Mega κι ονειρεύεται ό,τι κάθε μαμά για τις κόρες της.

Το έργο του Torben Betts «Οι Άτρωτοι» ανεβαίνει, για πρώτη φορά, στην Ελλάδα. Θα θέλατε να μας το συστήσετε με λίγα λόγια, πριν το παρακολουθήσουμε στη σκηνή;

Είναι ένα έργο με τέσσερα πρόσωπα και γράφτηκε μ’ αφορμή την οικονομική κρίση, την οποία βίωσαν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στο συγκεκριμένο έργο, την εξετάζουμε σ’ έναν παραλληλισμό με τις οικογενειακές κρίσεις στη ζωή δύο ζευγαριών. Το δραματικό ενδιαφέρον είναι μια τραμπάλα του έργου, μεταξύ του σατιρικού και του δραματικού. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κι ως δραματική κομεντί. Ξεκινάει σαν κωμωδία και καταλήγει μ’ έναν πικρό τρόπο. Υπάρχουν δύο ζευγάρια, διαφορετικής κοινωνικής τάξης και διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου, που έχουν έρθει όμως κοντά λόγω γεωγραφικής γειτνίασης.

Πιο συγκεκριμένα το ζευγάρι Όλιβερ - Έμιλυ μετακόμισε από το Λονδίνο σε μια λαϊκή γειτονιά, μιας επαρχιακής πόλης της Αγγλίας. Ο Όλιβερ είναι γόνος πλούσιας οικογένειας κι η Έμιλυ πετυχημένη εικαστικός. Εκεί γνωρίζουν τους γείτονές τους, οι οποίοι είναι σε μια άλλη τελείως λογική, διαφορετική νοοτροπία, χωρίς μόρφωση. Ο άνδρας βλέπει συνέχεια ποδόσφαιρο και φανατίζεται. Η συνάντησή τους θα φέρει πολλές τριβές και θα αποκαλύψει κρυμμένα μυστικά. Γιατί και τα δύο ζευγάρια, έχουν πολλά προβλήματα κι η συνάντησή τους θα λειτουργήσεικαταλυτικάφέρνοντας στην επιφάνεια γεγονότα, που θα τους κάνουν να συνειδητοποιήσουν πράγματα για τους εαυτούς τους.

Τι σημαίνει για εσάς «Άτρωτος»;

Πρόκειται, ουσιαστικά για έναν σαρκαστικό τίτλο, ο οποίος έχει πολυεπίπεδες αναφορές στο έργο. Το αγγλικό «Invincible» σημαίνει ανίκητοι- άτρωτοι. Επομένως είναι και μια αναφορά στις ομάδες και στην πολεμική μηχανή, γιατί ο ένας από τα δύο ζευγάρια, ο Άλαν, έχει στείλει τον γιο του να γίνει φαντάρος σε πολέμους του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, ο ίδιος δούλευε σ’ ένα αεροπλανοφόρο που είχε αυτό το όνομα. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια αναφορά στις ζωές αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να βγουν άτρωτοι, μέσα από δύσκολες συνθήκες, όπως είναι η απώλεια του παιδιού τους ή η οικονομική τους κατάρρευση. Τέλος έχει μια αναφορά, στο ίδιο το σύστημα, στο οποίο ζούμε που μοιάζει άτρωτο και φαίνεται αυτός να είναι ο νικητής τελικά.

Εσείς, ως καλλιτέχνης, στην Ελλάδα του σήμερα, πόσο «Άτρωτη» αισθάνεστε;

Πολύ! Τι να σου πω! (γέλια)

Κάνετε όμως, πολλά πράγματα, παίζετε, σκηνοθετείτε, διδάσκετε υποκριτική, μεταφράζετε έργα…

Ναι, κάνω πολλά και στο δικό μου το μυαλό, φαντάζουν ακόμα περισσότερα και λόγω των οικογενειακών υποχρεώσεων. Θέλει προσωπική θυσία και μόχθο για αποτελέσματα, τα οποία είναι δύσκολο να ευοδωθούν με τον τρόπο, που θα ήθελε κανείς. Δεν μιλάμε μόνο για τις οικονομικές απολαβές, αλλά και για τον τρόπο που θα ήθελες να λειτουργήσουν τα πράγματα. Υπάρχει στενότητα χώρων και πόρων. Είναι σαν να προσπαθούμε όλοι να συνυπάρξουμε σε μια στενή βάρκα κι αυτό δημιουργεί μεγάλη αγωνία αλλά και χαρά γιατί είναι κανείς δημιουργικός. Είμαστε ευάλωτοι, πάντως, όχι άτρωτοι.

Η Έμιλυ, στο έργο, ονειρεύεται να φτιάξει μια καλλιτεχνική κολεκτίβα. Εσείς αν είχατε αυτήν τη δυνατότητα ποιους θα επιλέγατε;

Αυτό είναι πολύ μακριά από την εποχή μας, γιατί σήμερα, όπως λέει κι η Έμιλυ στο έργο, «η εποχή μας ευνοεί τα μικρά μοναχικά ζευγαράκια κι όχι τις ομάδες». Προσπαθούμε να λειτουργήσουμε μ’ ανθρώπους, με τους οποίους έχουμε κοινή γλώσσα, αλλά αυτή είναι δύσκολο να δημιουργηθεί, όταν σκορπιζόμαστε ανάμεσα σε 1000 πράγματα. Αν δημιουργούσα, όμως, μια θεατρική κολεκτίβα, θα ήθελα να την κάνω μ’ ανθρώπους, με τους οποίος μπορώ να συνυπάρχω και να υπάρχει αλληλοσεβασμός και πίστη σ’ ένα κοινό όραμα.

Παράλληλα, υπογράφετε και την έκτη σκηνοθετική σας δουλειά στο θέατρο Πορεία και στο έργο «Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους» του Ευγένιου Ο’ Νηλ. Είναι η δεύτερη φορά που σκηνοθετείτε τον σύζυγό σας. Πώς είναι αυτή η συνεργασία;

Είναι πολύ ωραία! Με τον Γιάννη (Νταλιάνη) λειτουργούμε πολύ στο ίδιο επίπεδο κι αυτό νομίζω ότι είναι και για τους δύο αμοιβαία ωφέλιμο.

Οι πρόβες σταματάνε στο θέατρο ή σας ακολουθούν και στο σπίτι;

Αυτό είναι το παράπονό του! Έχει τύχει να είμαι εγώ η σκηνοθέτις σ’ αυτή τη δουλειά και συνήθως ο σκηνοθέτης έχει τέτοιες αγωνίες και πηγαίνει και τριβελίζει τον άλλον. Προσπαθώ να το τηρήσω σε κάποιο βαθμό, δηλαδή η πρόβα είναι πρόβα κι αν χρειαστεί να υπάρξει κάποια συζήτηση μετά, κλείνουμε ραντεβού για να την κάνουμε.

Τι σας γοήτευσε στο κείμενο του Ο’ Νηλ, ώστε να το επιλέξετε;

Μου αρέσει ο τρόπος που μιλάει για τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν κατάφεραν να ταιριάξουν τις ζωές τους. Κι η αγωνία του για το εγγενές σφάλμα, το οποίο υπάρχει στην κοινωνία των ανθρώπων και στη μοίρα τους. Κι όλα αυτά, χωρίς να χάνει το χιούμορ του. Ποτέ δεν μπορώ να καταπιαστώ με έργο που του λείπει το χιούμορ.

Πώς βλέπετε το μέλλον σας στη σκηνοθεσία; Έχετε κι άλλα έργα στο μυαλό σας ή προτιμάτε να παίζετε;

Μου αρέσουν και τα δύο. Γι’ αυτό έχω μοιράσει κάπως τη ζωή μου σε περιόδους κατά τις οποίες άλλοτε σκηνοθετώ κι άλλοτε παίζω.

Μια από τις πρώτες σας σκηνοθεσίες ήταν στο θέατρο Αμόρε, το οποίο δεν υπάρχει πια. Σας λείπει εκείνη η εποχή ή δεν αναπολείτε το παρελθόν;

Όταν αναπολείς εποχές της πρώτης σου νιότης, δεν ξέρεις αν τις αναπολείς, γιατί ήταν η πρώτη σου νιότη ή επειδή η εποχή ήταν, όντως, καλύτερη. Η αίσθηση που έχω είναι πως ενώ υπήρχαν και τότε προβλήματα, υπήρχαν όμως κι οι δυνατότητες εξέλιξης κάποιων ομάδων. Δεν βρίσκονταν όλοι σ’ ένα κυνήγι επιβίωσης, όχι μόνο υλικής αλλά και καλλιτεχνικής. Υπήρχε μια αίσθηση, ότι μπορούσες να μπεις σ’ ένα χώρο να επικοινωνήσεις και να συνυπάρξεις με κάποια σχετική ασφάλεια.

Αισθάνεστε πώς είστε μια «γυναίκα καριέρας»;

Ομολογώ, ότι αυτή η φράση δεν με χαρακτηρίζει. Η δουλειά κι η εξέλιξη μέσω αυτής με ενδιαφέρει και χωρίς αυτό νιώθω μισή και κουλή και κουτσή. Χωρίς, όμως, η δουλειά να αποκλείει άλλα πράγματα.

Μου δίνετε την αίσθηση πως είστε ιδιαίτερα ισορροπημένη κι ήρεμη. Ισχύει;

Αυτό μου το λένε πάρα πολλοί άνθρωποι και, πραγματικά, δεν μπορώ να το καταλάβω! Είναι ένα μυστήριο για μένα. Εκπλήσσομαι για πολλοστή φορά! Δεν είμαι πάντα ήρεμη. Ελάτε στην παράσταση και θα το καταλάβετε. (γέλια)

Σας δυσαρεστεί, που ενώ μιλάμε για τόσο πράγματα, στα οποία δραστηριοποιείστε στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο, μια μεγάλη μερίδα του κοινού σας θυμάται ως «Λίζα» από τη σειρά του Mega, αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Δεν μ’ ενοχλεί. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν θέατρο. Ελπίζω ότι κάποιοι άλλοι με θυμόνται και για άλλα πράγματα.

Πώς ήταν εκείνη η εποχή για εσάς; Πώς βιώσατε την απότομη αναγνωρισιμότητα;

Ναι, ήταν δύσκολη εποχή. Γενικώς, η έκθεση στα Μέσα δεν μου αρέσει να γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Μερικές φορές, όμως, το παίρνω και με πιο χαλαρή διάθεση: ότι εντάξει δεν έγινε και τίποτα τρομερό. Ήταν, όμως, κάτι που δεν με έβρισκε εναρμονισμένη.

Σας βοήθησε αυτή η αναγνωρισιμότητα στο θέατρο;

Στο θέατρο λειτουργώ, τελείως, διαφορετικά κι ουσιαστικά σ’ άλλη περιοχή, καθόλου αντίστοιχη με το τηλεοπτικό κομμάτι. Με ενδιαφέρει περισσότερο το θέατρο, το πιο πειραματικό και το θέατρο ρεπερτορίου. Έτσι για μένα είναι δύο διαφορετικά πράγματα τελείως διακριτά μεταξύ τους. Η τηλεόραση είναι ένας χώρος διασκέδασης, το θέατρο είναι ένα χώρος τέχνης. Όχι ότι δεν έχει κάποια ψήγματα τέχνης κι η τηλεόραση. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς εύκολα να παίξεις στην τηλεόραση είναι, όμως, τελείως διαφορετική συνθήκη.

Ως μαμά, τι ονειρεύεστε για τις κόρες σας;

Ό,τι ονειρεύονται όλες οι μαμάδες. Να κάνουν αυτό που θα τους δώσει χαρά κι ευτυχία, να είναι υγιείς, δυνατές, να έχουν σωστή καλλιέργεια.

Καλλιτεχνική φλέβα βλέπετε να έχουν κληρονομήσει από τους γονείς τους;

Ναι, έχουν αλλά δεν ξέρω αν είναι το κυρίαρχο στοιχείο τους.

Κεντρική φωτογραφία Elpida Topaloglou, φωτογραφίες παράστασης Ilias Dimakouleas

Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου πρωταγωνιστεί στους «Άτρωτους» στο Αγγέλων Βήμα,μαζί με τον Μιχάλη Μαρκάτη, την Ειρήνη Μπαλτά και τον Γιάννη Μπουραζάνα. Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Σταύρος Στάγκος. Πρεμιέρα 7/12

Παράλληλα, σκηνοθετεί την παράσταση «Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους» στο θέατρο Πορεία, την οποία μπορείτε να απολαύσετε για τις 8 ακόμη παραστάσεις (3, 4, 10, 11, 17, 18 26/12 & 6/1) πρωταγωνιστούν η Ιωάννα Παππά, ο Γιάννης Νταλιάνης, ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης, ο Ιωάννης Κοτίδης και ο Ντίνος Γκελαμέρης.

«Το Ευχαριστημένο», το μυθιστόρημα της Μαρίνας Καραγάτση που απέσπασε το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» παρουσιάζεται στο Θέατρο Πορεία προσελκύοντας το ενδιαφέρον του κοινού.

Στο πλαίσιο αυτό, το Θέατρο Πορεία διοργανώνει στις 22 Μαρτίου, συζήτηση, μετά το πέρας της παράστασης, με τίτλο «Παιδικό βίωμα και καλλιτεχνική δημιουργία».

Στη συζήτηση θα πάρουν μέρος ο ψυχαναλυτής Γεράσιμος Στεφανάτος, ο ιστορικός Λεωνίδας Εμπειρίκος, η συγγραφέας Μαρίνα Καραγάτση και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Πορεία και σκηνοθέτης Δημήτρης Τάρλοου. Επίσης στη συζήτηση θα συμμετάσχουν οι ηθοποιοί της παράστασης .

«Ψεύτρα ζωή…»

Η διασκευή του έργου, που μετατρέπει τους απολογητικούς, απολογιστικούς και συγχωρητικούς μονολόγους σε πλήρες θεατρικό έργο και που υπογράφει η Έρι Κύργια, μας μεταφέρει στο σπίτι της οικογένειας του συγγραφέα Μ. Καραγάτση. Μέσα σε τρεις ημέρες αγρύπνιας του λογοτέχνη και μέσα από το βλέμμα της μικρής Μαρίνας, αποκαλύπτονται όλα όσα στοίχειωσαν και πλήγωσαν μία από τις πιο γνωστές οικογένειες της Ελλάδας – ή απλώς μία οικογένεια. Και αν οι σκοτεινές στιγμές υπερέχουν των φωτεινών, η συμφιλίωση με το παρελθόν αποδεικνύεται ο μόνος δρόμος.

Συντελεστές:

Διασκευή: Έρι Κύργια

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: Nalyssa Green

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου

Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος

Βίντεο: Βάσια Αναγνωστοπούλου

Βοηθοί σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα, Θωμαΐς Γκερλεκτσή

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος

Εκγύμναση ηθοποιών: Χριστιάνα Κοσιάρη

Διανομή:

Λασκαρώ: Καίτη Μανωλιδάκη

Μαρίνα: Σίσσυ Τουμάση

Μίνα: Σμαράγδα Σμυρναίου

Νίκη: Ειρήνη Δράκου

Καραγάτσης: Χρήστος Μαλάκης

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Από 22/2/2018 έως 3/6/2018: Πέμπτη στις 20:30, Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 17:00

Τιμές Εισιτηρίων: κανονικό 16 ευρώ, senior (άνω των 65): 14 ευρώ, φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων: 12 ευρώ.

Διάρκεια: 90 λεπτά, χωρίς διάλειμμα

«Ψεύτρα ζωή…»

«Το Ευχαριστημένο», το μυθιστόρημα της Μαρίνας Καραγάτση που απέσπασε το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» το 2009, θα παρουσιαστεί στο Θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Η διασκευή, που μετατρέπει τους απολογητικούς, απολογιστικούς και συγχωρητικούς μονολόγους σε πλήρες θεατρικό έργο και που υπογράφει η Έρι Κύργια, μας μεταφέρει στο σπίτι της οικογένειας του συγγραφέα Μ. Καραγάτση. Μέσα σε τρεις ημέρες αγρύπνιας του λογοτέχνη και μέσα από το βλέμμα της μικρής Μαρίνας, αποκαλύπτονται όλα όσα στοίχειωσαν και πλήγωσαν μία από τις πιο γνωστές οικογένειες της Ελλάδας – ή απλώς μία οικογένεια. Και αν οι σκοτεινές στιγμές υπερέχουν των φωτεινών, η συμφιλίωση με το παρελθόν αποδεικνύεται ο μόνος δρόμος.

Πρώτη παράσταση: Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018, θέατρο Πορεία 

Συντελεστές:

Διασκευή: Έρι Κύργια

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: Nalyssa Green

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου

Σχεδιασμός κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος

Βίντεο: Βάσια Αναγνωστοπούλου

Βοηθοί σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα, Θωμαΐς Γκερλεκτσή

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος

Εκγύμναση ηθοποιών: Χριστιάνα Κοσιάρη

Διανομή:

Λασκαρώ: Καίτη Μανωλιδάκη

Μαρίνα: Σίσσυ Τουμάση

Μίνα: Σμαράγδα Σμυρναίου

Νίκη: Ειρήνη Δράκου

Καραγάτσης: Χρήστος Μαλάκης

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Από 22/2/2018 έως 3/6/2018: Πέμπτη στις 20:30, Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 17:00

Τιμές Εισιτηρίων: κανονικό 16 ευρώ, senior (άνω των 65): 14 ευρώ, φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων: 12 ευρώ.

Εισιτήρια θα διατίθενται με προσφορά προπώλησης από 15 Σεπτεμβρίου: Εισιτήρια Α/Β ζώνης 12€ (αρχική τιμή 16€ και 14€ αντίστοιχα) μέχρι την ημέρα της πρεμιέρας στις  22/02.

Διάρκεια: 90 λεπτά, χωρίς διάλειμμα

ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ

www.poreiatheatre.com

Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69

Πλατεία Βικτωρίας

 http://www.facebook.com/poreiatheatre

 http://twitter.com/poreiatheatre

ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΤΑΜΕΙΟΥ

210 8210991, 210 8210082

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

www.poreiatheatre.com, www.viva.gr, 11876, Αθηνόραμα.gr, Sevenspots, Reload, MediaMarkt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, mymarket, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Vivakiosk Σύνταγμα

«Αν έχεις εσύ δίκιο κι εγώ άδικο, τότε δεν αξίζει να τη ζει κανείς αυτή τη ζωή.»

Ο Γκρέγκερς επιστρέφει στην πατρίδα του μετά από χρόνια απουσίας, έχοντας αναπτύξει τη φιλοσοφία του για τη ζωή, που συνοψίζεται στον αγώνα για επίτευξη της αλήθειας με κάθε θυσία. Επιστρέφοντας ξανασυναντά τον παιδικό του φίλο Γιάλμαρ Έκνταλ, ο οποίος ζει σε μία πλάνη ως προς την οικογενειακή του γαλήνη, τη συζυγική του ευτυχία και το μέγεθος της προσωπικότητάς του. Ο Γκρέγκερς βρίσκει ευεπίφορο πεδίο άσκησης της φιλοσοφίας του και οδηγεί την οικογένεια Έκνταλ στην καταστροφή της ψευδαίσθησής της.

Η αλήθεια πρέπει να αποκαλύπτεται, όποιο κι αν είναι το κόστος, διότι μόνο τότε κανείς μπορεί να γίνει κοινωνός της ιδεώδους ζωής, υποστηρίζει ο Γκρέγκερς κατά την αντιπαράθεσή του με τον Ρέλινγκ πάνω στη μοίρα του Γιάλμαρ. Το ζωτικό ψεύδος είναι η θεραπεία διά πάσαν νόσον, αντιτείνει ο πνευματικός του αντίπαλος. Ο Ερρίκος Ίψεν, ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του παγκόσμιου θεάτρου, επιχειρεί να πάρει θέση στο αιώνιο αυτό ερώτημα με την Αγριόπαπια, μια ποιητική και γεμάτη συμβολισμούς ιλαρατραγωδία, στην οποία κανένα από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα δεν κατορθώνει να γίνει ρομαντικός ήρωας. Εάν πιστέψουμε τον συγγραφέα, πρόκειται για ένα έργο που περιορίζεται σ’ έναν κλειστό οικογενειακό κύκλο, και δεν έχει προεκτάσεις πολιτικές ή κοινωνικές. Κι όμως, με το έργο του παρουσιάζει και μία ακόμη πικρή εικόνα του ανθρώπου: η μεσαία τάξη δεν διαθέτει καμία δύναμη και καμία αυτοπεποίθηση κι εξαρτάται πλήρως από την ανώτερη: ό,τι κατέχει ο Γιάλμαρ, το έχει χάρη στον Βέρλε, και η μόνη του πιθανότητα για αλλαγή είναι η διαφώτισή του από τον Γκρέγκερς· από εκείνον που θέλει να «σώσει» με κάθε κόστος την αγριόπαπια από τον βυθό και που οδηγεί τελικά την οικογένεια του Γιάλμαρ στην συντριβή.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Δημήτρης Τάρλοου, σημειώνει: «Σε μια χώρα όπου η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας τρέφεται από τα ζωτικά της ψεύδη, ιδεολογικά και ιστορικά, σε μια χώρα που κανείς δεν θέλει να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, σ’ έναν τόπο που έχει εξορίσει ό,τι αληθινό και ουσιώδες, που έχει μετατρέψει τη φύση σε τσιμέντο, εκεί μας μεταφέρει η Αγριόπαπια. Στην πατρίδα των παθιασμένων αγωνιστών με τις φουσκωμένες τσέπες, εκείνων που εξαιτίας των δικών τους τραυμάτων, συμπλεγμάτων και ανεπαρκειών δεν διστάζουν να καταστρέψουν τα πάντα γύρω τους, σ’ έναν τόπο αυταπάτης, ντρόγκας και ακραίου συμφέροντος. Σε μια χώρα με θύματα παιδιά και εφήβους που σαν τις κυνηγημένες από τις άθλιες καραμπίνες αγριόπαπιες, χώνουν το κεφάλι μέσα στην λάσπη του βυθού και μένουν για πάντα εκεί. Ακίνητα και σιωπηλά.»

Πρώτη παράσταση: Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017, θέατρο Πορεία

Συντελεστές:

Μετάφραση - Δραματουργία - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου Συνεργάτις Δραματουργός: Έρι Κύργια

Σκηνικά - Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Μουσική: Nalyssa Green

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Σκηνοθεσία κινηματογραφικού μέρους: Χρήστος Δήμας

Κινησιολογία: Κορίνα Κόκκαλη

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα, Ελένη Μιχαηλίδου, Μάγδα Καυκούλα

Βοηθός σκηνογράφου- ενδυματολόγου: Αλέξανδρος Γαρνάβος

Εκγύμναση Ηθοποιών: Χριστιάνα Κοσιάρη

Φωτογραφίες - trailer παράστασης: Βάσια Αναγνωστοπούλου

Διανομή:

Βέρλε: Θέμης Πάνου

Γκρέγκερς Βέρλε: Γιάννος Περλέγκας

Γερο-Έκνταλ: Γιώργος Μπινιάρης

Γιάλμαρ Έκνταλ: Γιάννης Κότσιφας

Γκίνα Έκνταλ: Λένα Δροσάκη

Χέντβικ: Σίσσυ Τουμάση

Κυρία Σέρμπι: Άννα Μάσχα

Ρέλινγκ: Αντίνοος Αλμπάνης

Μόλβικ: Γιάννης Καπελέρης

Πέτερσεν: Αλκιβιάδης Μαγγόνας

Γιένσεν: Στέργιος Κοντακιώτης

Ένας παχουλός κύριος: Νίκος Πυροκάκος

Ένας φαλακρός κύριος: Ανδρέας Νάτσιος

Ένας μύωπας: Γιάννης Γούνας

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Από 22/11/2017 έως 14/1/2018: Τετάρτη & Κυριακή 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 20:30

Από 16/1/2018 έως 17/2/2018: Τετάρτη 19:00, Πέμπτη & Παρασκευή 20:30, Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00

Από 23/2/2018 έως 3/6/2018: Τετάρτη 19:00, Παρασκευή 20:30, Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00

Τιμές Εισιτηρίων: Τετάρτη γενική είσοδος (λαϊκή) 15 ευρώ, Παρασκευή έως Κυριακή: κανονικό 20 ευρώ, senior (άνω των 65): 17 ευρώ, φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων, ΑμεΑ: 14 ευρώ.

Εισιτήρια θα διατίθενται με προσφορά προπώλησης από 15 Σεπτεμβρίου: Εισιτήρια Α/Β ζώνης 15€ (αρχική τιμή 20€ και 17€ αντίστοιχα) μέχρι την ημέρα της πρεμιέρας στις 22/11.

Site: http://poreiatheatre.com/plays/h-agriopapia/ Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=klPIgTN0sRU&t=6s

Διάρκεια: 180 λεπτά, με διάλειμμα

ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ www.poreiatheatre.com

Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69 Πλατεία Βικτωρίας

ΤΗΛΕΦΩΝΑΤΑΜΕΙΟΥ

210 8210991, 210 8210082

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ www.poreiatheatre.com, www.viva.gr, 11876, Αθηνόραμα.gr, Sevenspots, Reload, MediaMarkt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, mymarket,

Η "Μήδεια" σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, που εγκαινίασε τις παραστάσεις της μικρής Επιδαύρου κλέβοντας τις εντυπώσεις θα επαναληφθεί, όχι στο Εθνικό Θέατρο, όπως αρχικά ανακοινώθηκε, αλλά στο Θέατρο Πορεία. Έτσι στην οδό  Τρικόρφων θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την παράσταση από τις 5-17 Σεπτεμβρίου -μόλις για 12 παραστάσεις. Η παράσταση έχει αποκλειστικά ανδρική διανομή με τους Γιώργο Γάλλο, Χρήστο Λούλη και Μιχάλη Σαράντη να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής. 

Ενώ από τις 19 Σεπτεμβρίου τη σκυτάλη θα πάρει η  «Μεγάλη Χίμαιρα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη στο ρόλο της Μαρίνας. 

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική της παράστασης.

Μία παράσταση ουσιαστική πρόταση πάνω στο είδος του βοντβίλ, που έχει χιούμορ και εξαιρετική αισθητική.

Ο Εζέν Λαμπίς θεωρείται – και δικαίως – ο βασιλιάς του βοντβίλ, ενός είδους κωμειδυλλίου που παντρεύει μουσική, πρόζα, φαρσικά στοιχεία μέχρι και ακροβατικά και κυριάρχησε στη γαλλική σκηνή του 19^ου αιώνα. Ο Φεντώ, ο οποίος έπεται, ουσιαστικά πατάει στα χνάρια του Λαμπίς. Ο Λαμπίς είναι όμως αυτός που ανανεώνει το είδος εξελίσσοντας το σε κωμωδία πλοκής, ευρύτερα γνωστή ως γαλλική φάρσα του 19^ου αιώνα αν και ο όρος δεν είναι ο πλέον δόκιμος.

Το ενδιαφέρον με τους «Τρειςευτυχισμένους», που γράφτηκαν το 1870, είναι ότι αποτελούν έργο – τομή για την ιστορία του είδους, κι αυτό παρότι έχει προηγηθεί ένα ακόμα εμβληματικό έργο του Λαμπίς, το «Καπέλο από ψάθα Ιταλίας». Ο λόγος είναι ότι είναι η πρώτη φορά που η μοιχεία αντιμετωπίζεται κωμικά από έναν συγγραφέα του είδους. Την αφορμή έδωσε ο μεγαλύτερος κριτικός εκείνης της εποχής, ο Francisque Sarcey, ο οποίος αναρωτήθηκε γιατί κανένας κωμωδιογράφος μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί με την κωμική πλευρά της μοιχείας. Ο Λαμπίς αποφάσισε να τον εκπλήξει γράφοντας τους «Τρειςευτυχισμένους», στο οποίο ένα πλήθος ανθρώπων που συμβιώνουν σε ένα σπίτι συνδέονται μεταξύ τους με μοιχείες παρελθούσες, παροντικές και… μελλοντικές! Από τότε η μοιχεία θα είναι αναπόσπαστο συστατικό όλων σχεδόν των αποκαλούμενων «φαρσοκωμωδιών».

Η υπόθεση του έργου μοιάζει απλή, αλλά το διαφορετικό στοιχείο έγκειται στο γεγονός ότι ο «ευτυχισμένος» της ιστορίας δεν είναι ο εραστής, αλλά ο απατημένος σύζυγος, τον οποίο η γυναίκα του και ο εραστής της προσπαθούν να έχουν διαρκώς ευχαριστημένο περνώντας οι ίδιοι έναν εφιάλτη και μένοντας διαρκώς ανικανοποίητοι. Ωστόσο, παρά την πρωτοτυπία του για την εποχή του, το έργο του Λαμπίς – αν μείνεις στην επιφάνεια των πραγμάτων - μοιάζει να μην αφορά ιδιαίτερα ένα υποψιασμένο και αρκετά απενοχοποιημένο επί του θέματος κοινό του 21^ου αιώνα. Οφείλεις να σκάψεις πιο βαθιά για να ανακαλύψεις τον πυρήνα του, που ουσιαστικά μιλάει για την ανθρώπινη ευτυχία και κατ’ επέκταση ακουμπά στο σήμερα και στο πάντα. Κι αυτό ακριβώς έκανε ο Γιάννης Χουβαρδάς, που το διασκεύασε και το σκηνοθέτησε για το θέατρο Πορεία.

«Μιλώντας για υπερβολή είναι σημαντικό να δούμε τι γίνεται αντικείμενο υπερβολής στη φάρσα και τι όχι. Ενώ σίγουρα τα εξωτερικά γεγονότα παραμορφώνονται, το εσωτερικό βίωμα είναι τόσο άγριο και εξωφρενικό που προφανώς είναι αδύνατο να γίνει υπερβολικό» σημειώνει ο Eric Bentley στο βιβλίο του “The Psychology of Farce”. Νομίζω ότι αυτό αποτέλεσε τον οδηγό του Χουβαρδά όσον αφορά τη σκηνοθετική του προσέγγιση στο έργο. Ο Χουβαρδάς διαβάζει το έργο του Λαμπίς από μέσα προς τα έξω. Από τη μία διατηρεί στοιχεία της φόρμας του είδους, τα οποία όμως και υπονομεύει ενίοτε υπερβάλλοντας τα και κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στον θεατή, και από την άλλη βυθίζεται στις ψυχές των ηρώων που πάλλονται από ένα διαρκές άγχος να βιώσουν την ευτυχία και να ολοκληρωθούν. Μήπως τελικά δεν είναι τόσο ξένοι σ’ εμάς;

Παρότι θα επιθυμούσα μία πιο δυναμική διασκευή, που θα μείωνε δραστικά μία εγγενή φλυαρία του ίδιου του έργου που κουράζει λίγο ειδικά στο δεύτερο μέρος, η παράσταση του Χουβαρδά είναι σκηνοθετημένη με μαεστρία, έχει πολλά έξυπνα ευρήματα και το κυριότερο έχει εξαιρετική αισθητική. Από το υπέροχο, μεταλλασσόμενο σκηνικό της Εύας Μανιδάκη μέχρι τα κομψότατα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη και τους καίριους φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου.

Το μεγάλο της όμως αβαντάζ είναι οι ηθοποιοί της, που έχουν δουλέψει – και φαίνεται – εξαντλητικά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Χουβαρδά. Μέτρο, εκφραστικότητα, χιούμορ και σκηνική ευφυΐα χαρακτηρίζουν όλους τους ηθοποιούς της παράστασης. Ο Δημήτρης Τάρλοου στον ρόλο του «κερατά» συζύγου, που όλα νομίζει ότι τα ελέγχει, είναι απολαυστικός, με θαυμαστή κωμική εγκράτεια. Ο Χρήστος Λούλης αποδεικνύει για ακόμα μία φορά ότι και στην κωμωδία τα καταφέρνει περίφημα, δεν φοβάται στο ελάχιστο να «τσαλακωθεί». Η Άλκηστις Πουλοπούλου νομίζω ότι βρίσκεται στο στοιχείο της. Αέρινη, αστεία, με εξαιρετική αίσθηση του ρυθμού, τολμώ να πω ότι είναι στην καλύτερη στιγμή της. Η Λένα Παπαληγούρα σκιαγραφεί έξοχα δύο αντιθετικές ηρωίδες με χιούμορ και συνέπεια. Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ταιριάζει απόλυτα την ιδιαίτερη περσόνα του στην ιδιοσυγκρασία του ήρωά του. Ο Λαέρτης Μαλκότσης ντύνεται τον Βαυαρό υπηρέτη με επιτυχία, ενώ η Ιωάννα Κολλιοπούλου προσεγγίζει πιο καρτουνίστικα τον ρόλο της νύφης, αφού αυτό προφανώς της έχει ζητηθεί.

Η παράσταση του Χουβαρδά είναι μία ουσιαστική πρόταση πάνω στο είδος. Μία – σκεπτόμενη και όχι αυθαίρετη - απόπειρα αποδόμησης του βοντβίλ, που σίγουρα θα ξενίσει ένα κοινό που έχει μάθει να βλέπει το είδος με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο, αλλά κρύβει ένα ιδιαίτερο θεατρικό ενδιαφέρον και παρουσιάζεται άψογα εκτελεσμένη από τους συντελεστές της.