Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ελληνογερμανικού Θεάτρου Κώστας Παπακωστόπουλος, γνωστός στη Γερμανία για τις πρωτοποριακές παραστάσεις έργων αρχαίου δράματος, συμπληρώνει φέτος με το θεατρικό του σχήμα «Ελληνογερμανικό Θέατρο» 27 χρόνια δημιουργικής πορείας στη Γερμανία. Μετά την περυσινή επιτυχημένη παράστασή του «Αντιγόνη», έρχεται και φέτος στην Αθήνα, αυτή τη φορά με την «Ιφιγένεια», έργο γραμμένο από τον ίδιο και εμπνευσμένο από την τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Η παράσταση, που παίχθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Bauturm της Κολωνίας, ανεβαίνει στην Αθήνα, για μία και μόνο φορά, την Παρασκευή, 13 Οκτωβρίου 2017, στις 21:00, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με ελληνικούς υπέρτιτλους.

 

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας/Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα και της Πόλης της Κολωνίας.

Η «Ιφιγένεια» του Κώστα Παπακωστόπουλου αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας με τίτλο «Πολυαγαπημένη Ύβρις» και θέμα την κρίση της Δημοκρατίας στην Ευρώπη σήμερα. Ο κύκλος ξεκίνησε με την «Αντιγόνη» το 2015 και συνεχίσθηκε τη χειμερινή περίοδο 2016/17 με την «Ιφιγένεια», που έχει θέμα μια ιδιαίτερη πλευρά της κρίσης: τη στάση της Ευρώπης απέναντι στον ξένο – πρόσφυγα. 

 

Η Ελλάδα εδώ ως Ένωση των Ελεύθερων Λαών παραπέμπει στη σύγχρονη Ευρώπη, ενώ το Projekt Τροία υπαινίσσεται τον απώτατο στόχο της, την επικράτηση στις Διεθνείς Αγορές. Η άφιξη των προσφύγων στο νέο έργο δημιουργεί προβλήματα στη συνοχή της Ένωσης, αλλά και στην ίδια της την ύπαρξη, που απαιτούν άμεση λύση. Ο χρόνος περνάει, η Συμμαχία των Ηγετών κλονίζεται, η υπομονή των πολιτών εξαντλείται. Είναι απαραίτητο να γίνει μια θυσία, και είναι η Ιφιγένεια που μπορεί να δώσει τη λύση. Η Ιφιγένεια, που καταφθάνει ως πρόσφυγας στην Αυλίδα, αναζητά καταφύγιο στην Ένωση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Ο Αγαμέμνων ως Αρχηγός της Συμμαχίας - τον ρόλο του υποδύεται γυναίκα - βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα υπαρξιακό δίλημμα. Η θυσία της Ιφιγένειας - δηλαδή το κλείσιμο των συνόρων της Ένωσης - θα σήμαινε για αυτόν αυτόματα τη θυσία των ανθρωπιστικών αρχών και αξιών που ο ίδιος διακηρύττει ως Θεματοφύλακας των Ιδανικών της. Είναι όμως ο μόνος τρόπος για να κατευνάσει τις αντιδράσεις των εσωτερικών του αντιπάλων, αλλιώς απειλείται και ο ίδιος να γίνει το επόμενο θύμα της οργής των πολιτών. Κάτω από την πίεση των Ελεύθερων Λαών και τις μηχανορραφίες των Ηγετών, ο Αγαμέμνων θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του, ενώ μέσα του παλεύουν η συνείδηση και το ηθικό χρέος από τη μια με την αχαλίνωτη επιθυμία του να παραμείνει στην εξουσία από την άλλη.

 

Το πρώτο εξάμηνο του 2016 ο Παπακωστόπουλος κινηματογράφησε πρόσφυγες στη Γερμανία που εξιστορούν τις δικές τους εμπειρίες, ιστορίες φυγής και ελπίδας στη νέα τους πατρίδα. Στη συνέχεια ο σκηνοθέτης συνέδεσε αυτό το κινηματογραφικό υλικό με δικά του κείμενα και αποσπάσματα από την τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» δημιουργώντας έτσι το νέο του έργο. Το αρχαίο δράμα συναντά εδώ το σύγχρονο Θέατρο - Ντοκουμέντο.

 

Σε μια εποχή ολοένα αυξανόμενων διαφωνιών και αντιπαραθέσεων στην Ευρώπη σχετικά με το μέλλον των προσφύγων, η παράσταση θέτει το ζήτημα της στάσης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στους πρόσφυγες, αλλά και το ερώτημα κατά πόσο οι Ηγέτες της είναι σε θέση να διαχειριστούν τη νέα κατάσταση πραγμάτων.

Σκηνοθεσία, Δραματουργία: Κώστας Παπακωστόπουλος

Σκηνικά, Κοστούμια: Ulrike Mitschke

Μουσική: Herbert Mitschke

Βίντεο: Κώστας Παπακωστόπουλος & Herbert Mitschke

Φωτισμοί: Julia Marx

Βοηθός Σκηνοθέτη: Thomas Mörl

Βοηθός Δραματουργού: Christina Ripeanu

Γραφική επιμέλεια: Αντρέας Τσορτανίδης

Μετάφραση υπέρτιτλων: Αλέξιος Μάϊνας

 

Οδυσσέας: Elisabeth Pleß

Λαός: Thomas Franke

Αγαμέμνων: Lisa Sophie Kusz

Μενέλαος: Stephanie Meisenzahl

Ιφιγένεια: Terja Diava

Χορός των Προσφύγων: Ali, Amir, Hamid

 

Τιμή εισιτηρίου: 12 Ευρώ, φοιτητικό 8 Ευρώ

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Προπώληση εισιτηρίων: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

 

Λίγες παραστάσεις έμειναν για την την τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς αυτό το καλοκαίρι. Ακολουθεί το πρόγραμμα παραστάσεων σε Αττική και Βοιωτία.

Μία από τις ωραιότερες δημιουργίες το Ευριπίδη, η τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» περιοδεύει στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα  αυτό το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Με συνοδοιπόρους την -ειδικά γραμμένη για την παράσταση -πρωτότυπη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, την καινούρια μετάφραση του διακεκριμένου ποιητή Γιώργου Μπλάνα και υιοθετώντας το πρότυπο των τριών υποκριτών, ο Αιμίλιος Χειλάκης γίνεται Αγαμέμνονας και Αχιλλέας, η Αθηνά Μαξίμου γίνεται Κλυταιμνήστρα και Μενέλαος και η Λένα Παπαληγούρα Ιφιγένεια και Πρεσβύτης. Μαζί τους ένας 9μελής γυναικείος χορός που με ζωντανή μουσική μας αφηγούνται την τραγική ιστορία της Ιφιγένειας και κυρίως τις συνθήκες που οδήγησαν στη θυσία της. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα της τραγωδίας δεν είναι η άδικη σφαγή μιας αθώας κοπέλας, αλλά η διαφθορά αυτών που κατέχουν την εξουσία. Προσπαθώντας να κατακτήσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή, θυσιάζουν τα πάντα, χωρίς όμως ποτέ να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους. Για τους Έλληνες  η αρπαγή της Ωραίας Ελένης ήταν απλά ένα πρόσχημα για να εκστρατεύσουν κατά της Τροίας και να επιστρέψουν με τα λάφυρα των νικητών. Και φυσικά ούτε η «θυσία» μιας αθώας κοπέλας θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. 

 

Όταν ο Αγαμέμνονας σκοτώνει το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεμις, εκείνη για να τον εκδικηθεί, προκαλεί άπνοια καθηλώνοντας έτσι τον ελληνικό στόλο στην Αυλίδα. Ο μόνος τρόπος για να εξευμενίσει ο Αγαμέμνονας την θεά και να ξεκινήσει ο ελληνικός στρατός για τον Τρωικό πόλεμο είναι να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια. Με το φόβο του στρατού που είναι έτοιμος να εξεγερθεί, ο Αγαμέμνονας καλεί την Ιφιγένεια να έρθει στην Αυλίδα με το πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Όταν εκείνη καταφτάνει στο στρατόπεδο μαζί με την μητέρα της Κλυταιμήστρα συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει τους Έλληνες από το να εκδικηθούν για την αρπαγή της Ωραίας Ελένης και να λεηλατήσουν την Τροία – ούτε καν ο άσκοπος θάνατος ενός παιδιού που δεν έφταιξε σε τίποτα. 

 

Διαβάστε εδώ τη γνώμη μας για την παράσταση. 

 

Τρίτη 29/8 ΧΑΛΚΙΔΑ

Τετάρτη 30/8 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ

Πέμπτη 31/8 ΜΕΝΙΔΙ

Παρασκευή 1/9 ΘΗΒΑ

Σάββατο 2/9 ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ

Τετάρτη 6/9 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ

 

 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη

Βοηθός Σκηνοθετών: Αλέξανδρος Βάρθης

Μουσική Διδασκαλία: Άννα Λάκη

Βοηθός Σκηνογράφου: Βάσια Χριστοπούλου

B Bοηθός Σκηνοθετών: Μαρία Χανδρά

 

Πρωταγωνιστούν

 Αιμίλιος Χειλάκης

Αθηνά Μαξίμου

Λένα Παπαληγούρα

και οι Δήμητρα Βήττα, Ελεάνα Γεωργούλη, Σμαράγδα Κάκκινου, Άννα Κλάδη, Άννα Λάκη, Βάσια Λακουμέντα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Τζάνη.

 

 

 

 

 Το θέατρο σάς ακολουθεί και στις διακοπές σας ή έρχεται στην πόλη σας, με αρκετούς θιάσους να βρίσκονται αυτή την περίοδο στα μέσα της περιοδείας τους. Το texnes-plus ξεχώρισε κάποιες από τις παραστάσεις που παρουσιάζονται αυτή την περίοδο και σας τις προτείνει.

Έργα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, που όμως αναδείχθηκαν από τους συντελεστές τους και κατάφεραν να μας γοητεύσουν το καθένα για τους δικούς του λόγους.

*Στο αφιέρωμα δεν συμπεριλαμβάνονται οι παραστάσεις του Φεστιβάλ Επιδαύρου, αν και οι δύο από τις τέσσερις ήταν εξαιρετικές, διότι αυτό δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και οι παραστάσεις περιοδεύουν σε ελάχιστες πόλεις.

«Φιλιώ Χαϊδεμένου», από το ομώνυμο βιβλίο (θεατρική διασκευή Άνδρη Θεοδώτου)

Η πραγματική ιστορία μιας γυναίκας-σύμβολο που έζησε μέχρι τα 108 της χρόνια εξιστορώντας «όσα είδαν τα μάτια της» από τη μικρασιατική καταστροφή όταν διώχτηκε με την οικογένειά της από τη Σμύρνη. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και οι πληγές της προσφυγιάς και του πολέμου μεταφέρονται στη σκηνή από μια εξαιρετική ερμηνεία που σ’ αφήνει άφωνο με την απλότητα και την αμεσότητά της. Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη σε ένα ρόλο ζωής.

 

«Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου», κείμενο Θέμης Μουμουλίδης

Οι μουσικές και τα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου για την ποίηση του Νίκου Καββαδία γίνονται πηγή έμπνευσης γι’ αυτή την ξεχωριστή και πλούσια μουσική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Θέμης Μουμουλίδης. Πετυχαίνοντας ένα μεγάλο καλλιτεχνικό στοίχημα, να μεταφέρει στη σκηνή το θαλασσινό στοιχείο, αλλά και τον καθημερινό βίο με τις κακοτράχαλες στιγμές των ναυτικών. Οι ερμηνείες των Στέλιου Μάινα, Σταύρου Ζαλμά, Ελισάβετ Μουτάφη, Νίκου Αρβανίτη, Ιωάννη Παπαζήση, Μαρούσκας Παναγιωτοπούλου και Κώστα Φαλελάκη βασίζονται σε μια κινηματογραφικού τύπου αφήγηση που άλλοτε συγκινεί και άλλοτε ταξιδεύει το θεατή. Δυνατά χαρτιά της παράστασης και οι τρεις σπουδαίες φωνές των Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστα Θωμαΐδη και Μαριάννας Πολυχρονίδη, που ως τραγουδιστές αλλά και ηθοποιοί ερμηνεύουν ζωντανά τα αγαπημένα τραγούδια του συνθέτη.

«Το μόνο της ζωής του ταξείδιον», του Γ. Β. Βιζυηνού

Η Ιωάννα Παππά στο δεύτερο μονόλογο της καριέρας της, μετά την «Οδό Πολυδούρη», αποδεικνύει για μια ακόμη φορά το μεγάλο υποκριτικό της εύρος. Η ηθοποιός χάρη στην εντυπωσιακή σκηνική άνεση και την ευφυΐα της καταφέρνει να ενσαρκώσει μοναδικά όλους τους ήρωες του διηγήματος. Μέσα από την παράσταση το κοινό έχει τη σπάνια ευκαιρία να συναντηθεί με ένα από τα διαμάντια της ελληνικής λογοτεχνίας, σε μια γλώσσα πάλλουσα, που συνδυάζει ρεαλισμό και ποίηση σκηνοθετημένη από τον Δήμο Αβδελιώτη που τα τελευταία χρόνια έχει δουλέψει με αφοσίωση στον Βιζυηνό.

 

«Ιφιγένεια εν Αυλίδι», του Ευριπίδη

Μια παράσταση που, παρά τις μικρές της παραφωνίες, φαίνεται να έχει ξεκάθαρες προθέσεις και αφήνει να ακουστεί ο λόγος του Ευριπίδη μέσα από την έξοχη μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα. Η σκηνοθετική επιλογή των Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια βασίζεται στο εύρημα των τριών υποκριτών, έτσι ο πρώτος μαζί με την Αθηνά Μαξίμου και τη Λένα Παπαληγούρα ερμηνεύουν από δύο ρόλους. Ο χορός απαρτίζεται από κορίτσια του παρόντα χρόνου και από τη συνδιαλλαγή του με τους υποκριτές επιτυγχάνεται μια ενδιαφέρουσα συνομιλία του μύθου με το σήμερα. Στα ατού της παράστασης και η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη.

Και κωμωδίες… για να σκάσει και λίγο το χειλάκι μας καλοκαιριάτικα

 

«Πέτρες στις τσέπες τους», της Μαρί Τζόουνς

Μετά τα απανωτά τους sold-out στο Θέατρο του Νέου Κόσμου οι Μάκης Παπαδημητρίου και Γιώργος Χρυσοστόμου, που δεν παίζουν μόνο αλλά αυτοσκηνοθετούνται, στο έργο της Μαρί Τζόουνς ξεχύθηκαν ανά την Ελλάδα. Οι δυο τους σε έναν υποκριτικό μαραθώνιο υποδύονται δεκαπέντε, απολύτως ξεχωριστούς χαρακτήρες, έχοντας μια ζηλευτή σκηνική χημεία. Οι δύο κεντρικοί ήρωες του «Πέτρες στις τσέπες του» είναι δύο κομπάρσοι, που εργάζονται με ελάχιστα λεφτά σε μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή. Είναι δύο απλοί άνθρωποι αφημένοι στη μοίρα τους μέχρι τη στιγμή που αποφασίζουν να πάρουν την τελευταία στα χέρια τους. Αποφασίζουν να κάνουν ταινία τη ζωή τους έτσι όπως είναι και όχι έτσι όπως επιτάσσει η βιομηχανία του θεάματος. Μέσα από τα μάτια τους καταρρέει κομματάκι κομματάκι όλη αυτή η ιλουστρασιόν βιτρίνα που προτάσσει το σύστημα για να κρύψει την ασχήμια του. Όλος αυτός ο μηχανισμός που χρησιμοποιεί ως γρανάζια του ανθρώπινες ζωές κάνοντάς τους πλύση εγκεφάλου ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Ο Τζέικ και ο Τσάρλι λοιπόν ανακαλύπτουν ό,τι έχουν.

«Για όνομα…», των Ματιέ Ντελαπόρτ και Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ

Η γαλλική ταινία μεταφράστηκε και διασκευάστηκε στα ελληνικά από τον Θοδωρή Πετρόπουλο και το έργο σκηνοθετήθηκε εμπνευσμένα από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, έτσι το «Για όνομα», που ευτύχησε με μια δυνατή ομάδα επί σκηνής, έγινε μια σαρωτική κωμωδία, που καταφέρνει παράλληλα να προβληματίσει, ακόμη και να συγκινήσει σε κάποια σημεία. Μια παράσταση ύμνος στη φιλία και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ο Βικτόρ (Φάνης Μουρατίδης) περιμένει το πρώτο του παιδί. Η αδερφή του Ελιζαμπέτ (Βίκυ Σταυροπούλου) και ο άντρας της Πιερ (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) τον καλούν στο σπίτι τους για δείπνο μαζί με τη σύζυγό του Άννα (Μαρία Κωνσταντάκη) και τον παιδικό τους φίλο Κλοντ (Αντώνης Λουδάρος). Κι ενώ περιμένουν την ως συνήθως αργοπορημένη Άννα και κουβεντιάζουν περί ανέμων και υδάτων, κάποια στιγμή η κουβέντα στρέφεται γύρω από το μωρό και ο Βικτόρ τους αποκαλύπτει ότι είναι αγόρι. Όταν τον ρωτούν ποιο όνομα έχει διαλέξει για να δώσει στο παιδί, η απάντησή του θα αναστατώσει την παρέα και θα προκαλέσει μια σειρά από αλυσιδωτές ανεξέλεγκτες αντιδράσεις που θα φέρουν το απόλυτο χάος.

 

 ΔΕΥΤΕΡΑ 24/7 ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ

ΤΡΙΤΗ 25/7 ΒΕΑΚΕΙΟ

 

Μία από τις ωραιότερες δημιουργίες το Ευριπίδη, η τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» θα περιοδεύσει στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα  αυτό το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Με συνοδοιπόρους την -ειδικά γραμμένη για την παράσταση -πρωτότυπη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, την καινούρια μετάφραση του διακεκριμένου ποιητή Γιώργου Μπλάνα και υιοθετώντας το πρότυπο των τριών υποκριτών, ο Αιμίλιος Χειλάκης γίνεται Αγαμέμνονας και Αχιλλέας, η Αθηνά Μαξίμου γίνεται Κλυταιμνήστρα και Μενέλαος και η Λένα Παπαληγούρα Ιφιγένεια και Πρεσβύτης. Μαζί τους ένας 9μελής γυναικείος χορός που με ζωντανή μουσική μας αφηγούνται την τραγική ιστορία της Ιφιγένειας και κυρίως τις συνθήκες που οδήγησαν στη θυσία της. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα της τραγωδίας δεν είναι η άδικη σφαγή μιας αθώας κοπέλας, αλλά η διαφθορά αυτών που κατέχουν την εξουσία. Προσπαθώντας να κατακτήσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή, θυσιάζουν τα πάντα, χωρίς όμως ποτέ να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους. Για τους Έλληνες  η αρπαγή της Ωραίας Ελένης ήταν απλά ένα πρόσχημα για να εκστρατεύσουν κατά της Τροίας και να επιστρέψουν με τα λάφυρα των νικητών. Και φυσικά ούτε η «θυσία» μιας αθώας κοπέλας θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. 

 

Όταν ο Αγαμέμνονας σκοτώνει το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεμις, εκείνη για να τον εκδικηθεί, προκαλεί άπνοια καθηλώνοντας έτσι τον ελληνικό στόλο στην Αυλίδα. Ο μόνος τρόπος για να εξευμενίσει ο Αγαμέμνονας την θεά και να ξεκινήσει ο ελληνικός στρατός για τον Τρωικό πόλεμο είναι να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια. Με το φόβο του στρατού που είναι έτοιμος να εξεγερθεί, ο Αγαμέμνονας καλεί την Ιφιγένεια να έρθει στην Αυλίδα με το πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Όταν εκείνη καταφτάνει στο στρατόπεδο μαζί με την μητέρα της Κλυταιμήστρα συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει τους Έλληνες από το να εκδικηθούν για την αρπαγή της Ωραίας Ελένης και να λεηλατήσουν την Τροία – ούτε καν ο άσκοπος θάνατος ενός παιδιού που δεν έφταιξε σε τίποτα. 

 

Η Γιώτα Δημητριάδη είδε την παράσταση. Διαβάστε τη γνώμη της εδώ.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη

Βοηθός Σκηνοθετών: Αλέξανδρος Βάρθης

Μουσική Διδασκαλία: Άννα Λάκη

Βοηθός Σκηνογράφου: Βάσια Χριστοπούλου

B Bοηθός Σκηνοθετών: Μαρία Χανδρά

 

Πρωταγωνιστούν Αιμίλιος Χειλάκης Αθηνά Μαξίμου Λένα Παπαληγούρα

και οι

Δήμητρα Βήττα, Ελεάνα Γεωργούλη, Σμαράγδα Κάκκινου, Άννα Κλάδη, Άννα Λάκη, Βάσια Λακουμέντα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Τζάνη.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 24/7 ΠΕΤΡΑ

ΤΡΙΤΗ 25/7 ΒΕΑΚΕΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 26/7

ΠΕΜΠΤΗ 27/7 ΧΙΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/7 ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29/7

ΚΥΡΙΑΚΗ 30/7

ΔΕΥΤΕΡΑ 31/7

 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 

ΤΡΙΤΗ 1/8

ΤΕΤΑΡΤΗ 2/8 ΣΑΛΑΜΙΝΑ

ΠΕΜΠΤΗ 3/8 ΑΡΓΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/8 ΛΟΥΤΣΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 5/8

ΚΥΡΙΑΚΗ 6/8 Ν. ΜΑΚΡΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 7/8 ΒΟΛΟΣ

ΤΡΙΤΗ 8/8 ΑΜΦΙΠΟΛΗ  

ΤΕΤΑΡΤΗ 9/8 ΞΑΝΘΗ

ΠΕΜΠΤΗ 10/8 ΚΟΜΟΤΗΝΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/8 ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/8 ΜΟΥΔΑΝΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/8 ΚΑΣΑΝΔΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 14/8

ΤΡΙΤΗ 15/8

ΤΕΤΑΡΤΗ 16/8

ΠΕΜΠΤΗ 17/8

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/8

ΣΑΒΒΑΤΟ 19/8

ΚΥΡΙΑΚΗ 20/8 ΧΑΝΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 21/8 ΡΕΘΥΜΝΟ

ΤΡΙΤΗ 22/8 ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 23/8

ΠΕΜΠΤΗ 24/8 ΤΡΙΚΑΛΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/8 ΣΕΡΡΕΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 26/8 ΦΙΛΙΠΠΟΙ(ΚΑΒΑΛΑ)

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/8 ΔΙΟΝ

ΔΕΥΤΕΡΑ 28/8

ΤΡΙΤΗ 29/8 ΧΑΛΚΙΔΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 30/8 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ

ΠΕΜΠΤΗ 31/8 ΜΕΝΙΔΙ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/9 ΘΗΒΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/9 ΚΟΡΥΔΑΛΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 3/9

 

ΤΕΤΑΡΤΗ 6/9 ΒΡΙΛΗΣΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μία από τις ωραιότερες δημιουργίες το Ευριπίδη, η τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» θα περιοδεύσει στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα  αυτό το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Με συνοδοιπόρους την -ειδικά γραμμένη για την παράσταση -πρωτότυπη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, την καινούρια μετάφραση του διακεκριμένου ποιητή Γιώργου Μπλάνα και υιοθετώντας το πρότυπο των τριών υποκριτών, ο Αιμίλιος Χειλάκης γίνεται Αγαμέμνονας και Αχιλλέας, η Αθηνά Μαξίμου γίνεται Κλυταιμνήστρα και Μενέλαος και η Λένα Παπαληγούρα Ιφιγένεια και Πρεσβύτης. Μαζί τους ένας 9μελής γυναικείος χορός που με ζωντανή μουσική μας αφηγούνται την τραγική ιστορία της Ιφιγένειας και κυρίως τις συνθήκες που οδήγησαν στη θυσία της. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα της τραγωδίας δεν είναι η άδικη σφαγή μιας αθώας κοπέλας, αλλά η διαφθορά αυτών που κατέχουν την εξουσία. Προσπαθώντας να κατακτήσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή, θυσιάζουν τα πάντα, χωρίς όμως ποτέ να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους. Για τους Έλληνες  η αρπαγή της Ωραίας Ελένης ήταν απλά ένα πρόσχημα για να εκστρατεύσουν κατά της Τροίας και να επιστρέψουν με τα λάφυρα των νικητών. Και φυσικά ούτε η «θυσία» μιας αθώας κοπέλας θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. 

 

Όταν ο Αγαμέμνονας σκοτώνει το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεμις, εκείνη για να τον εκδικηθεί, προκαλεί άπνοια καθηλώνοντας έτσι τον ελληνικό στόλο στην Αυλίδα. Ο μόνος τρόπος για να εξευμενίσει ο Αγαμέμνονας την θεά και να ξεκινήσει ο ελληνικός στρατός για τον Τρωικό πόλεμο είναι να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια. Με το φόβο του στρατού που είναι έτοιμος να εξεγερθεί, ο Αγαμέμνονας καλεί την Ιφιγένεια να έρθει στην Αυλίδα με το πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Όταν εκείνη καταφτάνει στο στρατόπεδο μαζί με την μητέρα της Κλυταιμήστρα συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει τους Έλληνες από το να εκδικηθούν για την αρπαγή της Ωραίας Ελένης και να λεηλατήσουν την Τροία – ούτε καν ο άσκοπος θάνατος ενός παιδιού που δεν έφταιξε σε τίποτα. 

 

 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη

Βοηθός Σκηνοθετών: Αλέξανδρος Βάρθης

Μουσική Διδασκαλία: Άννα Λάκη

Βοηθός Σκηνογράφου: Βάσια Χριστοπούλου

B Bοηθός Σκηνοθετών: Μαρία Χανδρά

 

Πρωταγωνιστούν

 

Αιμίλιος Χειλάκης

Αθηνά Μαξίμου

Λένα Παπαληγούρα

 

και οι

Δήμητρα Βήττα, Ελεάνα Γεωργούλη, Σμαράγδα Κάκκινου,

Άννα Κλάδη, Άννα Λάκη, Βάσια Λακουμέντα, 

Φραγκίσκη Μουστάκη, Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Τζάνη.

 

 

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 26/6 ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ

ΤΡΙΤΗ 27/6

ΤΕΤΑΡΤΗ 28/6 ΠΑΠΑΓΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 29/6 ΠΑΠΑΓΟΥ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/6 ΒΥΡΩΝΑΣ

        ΙΟΥΛΙΟΣ 

ΣΑΒΒΑΤΟ 1/7 ΑΙΓΙΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ 2/7 ΠΑΤΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 3/7 ΚΑΛΑΜΑΤΑ

ΤΡΙΤΗ 4/7

ΤΕΤΑΡΤΗ 5/7

ΠΕΜΠΤΗ 6/7 ΑΓΡΙΝΙΟ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/7 ΛΕΥΚΑΔΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/7 ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9/7 ΚΑΣΤΟΡΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 10/7 ΚΟΖΑΝΗ

ΤΡΙΤΗ 11/7 ΛΑΡΙΣΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 12/7 ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΚΗΠΟΣ

ΠΕΜΠΤΗ 13/7 ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΚΗΠΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/7 ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΚΗΠΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15/7

ΚΥΡΙΑΚΗ 16/7

ΔΕΥΤΕΡΑ 17/7 ΟΙΝΙΑΔΕΣ

ΤΡΙΤΗ 18/7 ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 19/7 ΖΑΚΥΝΘΟΣ

ΠΕΜΠΤΗ 20/7 ΗΛΙΔΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/7 ΚΟΡΙΝΘΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 22/7

ΚΥΡΙΑΚΗ 23/7 ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ

ΔΕΥΤΕΡΑ 24/7 ΠΕΤΡΑ

ΤΡΙΤΗ 25/7 ΒΕΑΚΕΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 26/7

ΠΕΜΠΤΗ 27/7 ΧΙΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/7 ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29/7

ΚΥΡΙΑΚΗ 30/7

ΔΕΥΤΕΡΑ 31/7

 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 

ΤΡΙΤΗ 1/8

ΤΕΤΑΡΤΗ 2/8 ΣΑΛΑΜΙΝΑ

ΠΕΜΠΤΗ 3/8 ΑΡΓΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/8 ΛΟΥΤΣΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 5/8

ΚΥΡΙΑΚΗ 6/8 Ν. ΜΑΚΡΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 7/8 ΒΟΛΟΣ

ΤΡΙΤΗ 8/8 ΑΜΦΙΠΟΛΗ  

ΤΕΤΑΡΤΗ 9/8 ΞΑΝΘΗ

ΠΕΜΠΤΗ 10/8 ΚΟΜΟΤΗΝΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/8 ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/8 ΜΟΥΔΑΝΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 13/8 ΚΑΣΑΝΔΡΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 14/8

ΤΡΙΤΗ 15/8

ΤΕΤΑΡΤΗ 16/8

ΠΕΜΠΤΗ 17/8

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/8

ΣΑΒΒΑΤΟ 19/8

ΚΥΡΙΑΚΗ 20/8 ΧΑΝΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 21/8 ΡΕΘΥΜΝΟ

ΤΡΙΤΗ 22/8 ΗΡΑΚΛΕΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 23/8

ΠΕΜΠΤΗ 24/8 ΤΡΙΚΑΛΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/8 ΣΕΡΡΕΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 26/8 ΦΙΛΙΠΠΟΙ(ΚΑΒΑΛΑ)

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/8 ΔΙΟΝ

ΔΕΥΤΕΡΑ 28/8

ΤΡΙΤΗ 29/8 ΧΑΛΚΙΔΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 30/8 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ

ΠΕΜΠΤΗ 31/8 ΜΕΝΙΔΙ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/9 ΘΗΒΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/9 ΚΟΡΥΔΑΛΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 3/9

ΔΕΥΤΕΡΑ 4/9 ΗΡΩΔΕΙΟ 

ΤΡΙΤΗ 5/9 ΗΡΩΔΕΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 6/9 ΒΡΙΛΗΣΙΑ

ΠΕΜΠΤΗ 7/9

 

 

Είναι πολλές οι ερμηνείες που μας έχει χαρίσει τα τελευταία χρόνια και θα έλεγε κανείς ότι είναι δύσκολο να τις απαριθμήσει. Ωστόσο είναι χαρακτηριστικές και εύκολα σου έρχονται στο νου, σαν φεύγοντας από το θέατρο κάποιο κομματάκι από την Κατερίνα, την Ειρήνα, την Πετούνια, τη Λισμπέτ ή τον Μικρό Πρίγκιπα να πήρες μαζί σου. Η Λένα Παπαληγούρα καταφέρνει να βουτάει σε κάθε ρόλο, λες και είναι η πρώτη φορά, με ενθουσιασμό μικρού παιδιού, και όσο περνάνε τα χρόνια δίνει όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα στη διαδικασία που «αν δεν έχει ρίσκο, επικοινωνία, περιέργεια, αγάπη, δόσιμο από την ομάδα, αν δεν είναι γόνιμη, αυτό μπορεί να τη δυσαρεστήσει πολύ», όπως θα μου εξομολογηθεί κάποια στιγμή.

Αυτή την περίοδο βρίσκεται αντιμέτωπη με την Ιφιγένεια, μια παλιά της γνώριμη, όμως από άλλη σκοπιά. Στη διάρκεια της κουβέντας μας, στην οποία δικαιωματικά θα μονοπωλήσει σχεδόν η ηρωίδα του Ευριπίδη, η Λένα μοιάζει με σίφουνας που σε κατακλύζει, τόσο με τις αστραπιαίες εκλάμψεις της, την ευθύτητα και την αμεσότητά της όσο και με το πηγαίο χιούμορ της.

 

Ας αρχίσουμε από ένα στίχο από τη μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα για την παράστασή σας, που μοιάζει τραγικά σύγχρονος: «Ο άνθρωπος κουφάθηκε βαθιά από τις ιαχές της ανομίας και το χειρότερο αρχίζει να συνηθίζει…»
Αγαπημένος στίχος! Έχει και συνέχεια: «Δέχεται τα πάντα, εκτός από το μόνο που μπορεί να τον σώσει, να στραφεί στον άλλο και να χτίσει μια ζωή, που δεν θα αξίζει να γκρεμίσουν οι θεοί…» Πάρα πολύ συχνά σε αυτό το έργο ‒και σε αυτό έχει συμβάλει και η μετάφραση του Μπλάνα‒ νομίζεις ότι ο Ευριπίδης μιλάει για το σήμερα. Αν σκεφτείς όμως ότι γράφτηκε αιώνες πριν, είναι λίγο αποκαρδιωτικό, γιατί μάλλον δεν σημειώνεται πρόοδος. Από την άλλη, είναι τρομερά συγκινητικό για τη διαύγεια και το μέγεθος του ατόμου που το έγραψε.

Η παράστασή σας βασίζεται στο πρότυπο των τριών υποκριτών. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα και πώς τη δουλεύετε στις πρόβες;
Η ιδέα του Αιμίλιου (Χειλάκη) ξεκίνησε από το να είναι πιο κοντά στον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν οι αρχαίοι τις τραγωδίες. Έτσι η Αθηνά (Μαξίμου) κάνει τον Μενέλαο και την Κλυταιμνήστρα, ο Αιμίλιος τον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα και εγώ την Ιφιγένεια και τον Πρεσβύτερο. Γι’ αυτό, αν δεις το σκηνικό της παράστασης, θα διαπιστώσεις ότι οι τρεις υποκριτές είναι ανεβασμένοι κάπου ψηλά.

Έχετε από ένα τραπέζι…
Ναι, ακριβώς. Με τα τραπέζια προκύπτουν διάφορα σχήματα και οι σχέσεις των προσώπων διαμορφώνονται από αυτά και από τη θέση που έχουν στο χώρο, δηλαδή ο κάθε υποκριτής δεν μπορεί να πάρει τη θέση που θέλει, διότι ο χορός μετακινεί τα τραπέζια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση ότι αυτός αφηγείται την ιστορία. Επίσης ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ο χρόνος ο δικός μας ‒των τριών υποκριτών‒ και του χορού δεν είναι ίδιος. Είναι λες κι εμείς  βρισκόμαστε στο τότε και ο χορός στο τώρα. Ως αποτέλεσμα, τα κορίτσια του χορού αποπνέουν τη λογική των σημερινών ανθρώπων, που προσεγγίζουν την αρχαία τραγωδία και προσπαθούν να βρουν σημεία ταύτισης με αυτή, ενώ εμείς τη λογική των άχρονων προσώπων, που ζουν και ξαναζούν την τραγική τους μοίρα.

Οπότε όλο αυτό λειτουργεί σαν ένα είδος «συνομιλίας»;
Κάπως έτσι. Εμένα αυτό μου φαίνεται πολύ γοητευτικό. Ο τρόπος με τον οποίο τα κορίτσια εισάγονται στην ιστορία για να δουν εμάς μου θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο εμείς, ως καλλιτέχνες, ερχόμαστε σε επαφή με το αρχαίο δράμα. Είναι δηλαδή κάτι που σε υπερβαίνει, και το γεγονός ότι αυτό υπάρχει στην ίδια την παράσταση με κάποιο τρόπο με απενοχοποιεί. Μου φαίνεται ότι όπως τα κορίτσια αυτά καλούνται  να βιώσουν τη συγκεκριμένη ιστορία με αθωότητα και αγνότητα έτσι και εμείς σκύβουμε σε τούτο το έργο και προσπαθούμε να το αποδώσουμε.

Η Ιφιγένεια είναι παλιά σου γνώριμη, τόσο από το μονόλογο του Ζαν Ρενέ Λεμουάν, που στηριζόταν στον αρχαίο μύθο, όσο και από την παράσταση του Θέμη Μουμουλίδη, πριν από μερικά χρόνια, στην οποία συμμετείχες στο χορό. Αυτές οι παραστάσεις αποτελούν για σένα χρήσιμο υλικό ή σε κάθε δουλειά προσπαθείς να είσαι tabula rasa;
Είναι πράγματι μια ηρωίδα που αγαπώ πολύ και γι’ αυτό χαίρομαι που ξανασυναντήθηκα μαζί της. Στο μονόλογο του Λεμουάν η δουλειά μου ήταν  αντίστροφη, είχα ξεκινήσει από το μύθο του Ευριπίδη για να καταλήξω στο μονόλογο. Τώρα, έχοντας αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μου, έπιασα το μύθο από άλλο σημείο. Από την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Μουμουλίδης έχω αναμνήσεις και, όταν πάω να παίξω τον Πρεσβύτερο, σκέφτομαι, κάθε μα κάθε φορά, τον Μηνά (Χατζησάββα) που ερμήνευε το ρόλο αυτό… Το πιο βασικό είναι ότι με βοήθησε ώστε να κατανοήσω καλύτερα το έργο. Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση η δομή της παράστασης είναι διαφορετική, οπότε αναγκαστικά άφησα πολλά στην άκρη και ξεκίνησα από την αρχή.

Επομένως, η γνωριμία με την ηρωίδα ήταν ευεργετική στις πρόβες;
Όταν καμιά φορά βλέπεις ή διαβάζεις κάτι, λες: «Εγώ θα το έκανα έτσι». Δουλεύοντας όμως αναθεώρησα πολλά πράγματα. Μπορεί να είχα φανταστεί ότι θα λειτουργούσαν αλλά στην πράξη, εντούτοις δεν ήταν ακριβώς έτσι. Δεν είχα καμία λύση επειδή βρέθηκα αντιμέτωπη με αυτό το έργο, ίσα ίσα περισσότερα ερωτηματικά…

Πώς κωδικοποιείς λοιπόν την τραγωδία της «Ιφιγένειας»;
Μέχρι ένα σημείο η Ιφιγένεια είναι ένα αθώο πλάσμα. Έρχεται αντιμέτωπη με τη διαφθορά του κόσμου των ενηλίκων, ενός κόσμου αντρικού, που είναι πολύ κοντά στον πόλεμο και στους ανθρώπους που έχουν την εξουσία, αλλά δεν έχουν καμία διάθεση να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αντίθετα, τους αφορούν μόνο το στέμμα και η ηγεσία. Η Ιφιγένεια μέσα σε μία μέρα από αθώο πλάσμα που είναι αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να συμβιβαστεί, λες κι οι άλλοι αποφασίζουν για τη μοίρα της, για να πεθάνει, αλλά εκείνη την αποδέχεται και την αλλάζει, ώστε σχεδόν στο τέλος να είναι δική της επιλογή. Αυτή είναι μια πρώτη ανάγνωση όσον αφορά τον εν λόγω χαρακτήρα. Από εκεί και πέρα, το σημαντικό για μένα είναι η μεταστροφή της Ιφιγένειας, γιατί, εκτός του ότι αυτό απασχολεί όλους τους μελετητές, είναι πάρα πολύ διττό και δύσκολο…

Μέχρι που ορισμένοι μελετητές υποστήριξαν ότι κάποιος άλλος και όχι ο Ευριπίδης συνέχισε την τραγωδία…
Ναι, πραγματικά. Αυτό είναι και το μεγάλο ερωτηματικό σε τούτο το έργο. Υπάρχουν πολλές εκδοχές, τις οποίες έχω αναζητήσει, και, αν εφαρμοστούν, «δουλεύουν», απλά πάντα κάτι μένει ανεπίλυτο… Σύμφωνα με μια άποψη, όλα αυτά τα κάνει γιατί πείθεται από τον πατέρα της. Τη δοκιμάζεις, κάτι σου λείπει. Με βάση μια άλλη εκδοχή, ερωτεύεται τον Αχιλλέα και δεν θέλει να θυσιαστεί αυτός για χάρη της, έτσι αποφασίζει να θυσιαστεί η ίδια για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση. Η εκδοχή όμως που εμένα με αγγίζει περισσότερο είναι ότι η Ιφιγένεια βλέπει το σύνολο και σχεδόν «φτύνει» τον κόσμο των ενηλίκων. Διότι είναι ένα πρόσωπο που συνειδητοποιεί ότι ο πόλεμος αυτός είναι επεκτατικός, δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, αλλά με τα λάφυρα της Τροίας. Αυτό αναφέρεται ξεκάθαρα και στο φινάλε του έργου. Για μένα λοιπόν αυτό που έχει ενδιαφέρον στην παρούσα φάση και σχετίζεται με την  ψυχοσύνθεσή μου, καθώς και με την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα  που ερμηνεύω, είναι ότι η Ιφιγένεια είναι ένα πρόσωπο που κατανοεί απόλυτα αυτή την κατάσταση.

Στην Ελλάδα του σήμερα πιστεύεις πως θυσιαζόμαστε, όπως η Ιφιγένεια, για πράγματα που δεν έχουμε επιλέξει;
Σίγουρα. Νομίζω πως η δική μας η γένια, και όχι μόνο, έχει θυσιαστεί χωρίς να το έχει επιλέξει και η μοίρα της είναι προδιαγεγραμμένη. Δεν θεωρώ όμως ότι το φαινόμενο αυτό είναι μόνο ελληνικό. Γενικά πιστεύω πως επικρατεί μια πολύ περίεργη άποψη όσον αφορά την επιβίωση των ανθρώπων και τη σημασία που δίνεται σε αυτό. Σαν να θυσιάζονται οι άνθρωποι, σαν να μην έχει και τόση σημασία αν θα επιβιώσουν.

Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων και η ανάγκη βιοπορισμού αναγκάζει τους ηθοποιούς να συμμετέχουν σε τρεις με τέσσερις παραστάσεις το χρόνο. Ποιες επιπτώσεις νομίζεις πως έχει αυτό στην ερμηνεία του εκάστοτε ρόλου αλλά και στο συνολικό αποτέλεσμα;
Σίγουρα η συμμετοχή σε αρκετές παραστάσεις έχει σχέση και με βιοποριστικούς λόγους, γιατί πλέον κάνοντας μία παράσταση το χρόνο είναι αδύνατο να ζήσεις. Πολλές φορές όμως είναι και καλλιτεχνικοί οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορείς να πεις «όχι» σε μια πρόταση. Εγώ, επειδή το έχω κάνει, νομίζω πως μπορείς να αντεπεξέλθεις, αλλά αυτό έχει επιπτώσεις στην προσωπική σου ζωή, γιατί, για να τα καταφέρεις, απαιτούνται απόλυτη συγκέντρωση και αφοσίωση στη δουλειά. Το αν αυτό έχει επιπτώσεις στην ποιότητα των παραστάσεων, δεν το γνωρίζω, γιατί πολλές φορές χρειάζεται χρόνος για να εντρυφήσεις. Από την άλλη όμως, όταν δουλεύεις συνεχώς, είσαι σε εγρήγορση, είσαι ανοιχτός σε προτάσεις και έτσι έχεις τη δυνατότητα να ρισκάρεις και να δοκιμάσεις το καθετί. Από εκεί και πέρα, δεν είναι όλοι οι ρόλοι ίδιοι ούτε όλες οι παραστάσεις ίδιες. Κάποιες παραστάσεις προϋποθέτουν πολύ χρόνο, ενώ άλλες απαιτούν μεγαλύτερο ρίσκο.

Αυτή η λογική της ταχύτητας, του fast-food, σε όλους τους τομείς δεν είναι εν γένει χαρακτηριστικό της γενιάς μας;
Ναι, σίγουρα. Από την άλλη, η γενιά μας είναι και εκπαιδευμένη ώστε να κάνει κάτι σε περισσότερο χρόνο. Αυτό ίσως έχει σχέση και με έναν ψυχαναγκασμό, με το ότι δεν μπορείς να παραμείνεις ήρεμος. Γιατί, αν συμμετέχεις σε δύο παραστάσεις, αν δουλεύεις όλη μέρα, θα αντεπεξέλθεις. Απλά δεν έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο. Οπότε νομίζω πως τα άτομα της γενιάς μου έχουν το φόβο του κενού, όταν δεν έχουν κάτι να κάνουν. Ο φόβος που νιώθουμε όταν έχουμε μία ελεύθερη ώρα. Μάθαμε να μας κυνηγάει συνέχεια ο χρόνος.

Είμαστε και κάπως αποπροσανατολισμένοι; Στο ελληνικό θέατρο υπάρχει μια ταυτότητα;
Δεν ξέρω αν υπάρχει μια ταυτότητα. Δεν ξέρω αν πρέπει να υπάρχει. Νομίζω πως  κάθε παράσταση φέρει την ταυτότητά της. Αυτό βέβαια δεν το γνωρίζεις εκ των προτέρων, πριν ανέβει η παράσταση, αλλά το συνειδητοποιείς αφού ανέβει και παρατηρώντας τον αντίκτυπο που έχει, καθώς έχει σχέση και με τη διαδικασία των ανθρώπων που τη βιώνουν. Κάθε παράσταση λοιπόν σίγουρα έχει ξεχωριστή  ταυτότητα, είτε αυτή μας αρέσει είτε όχι. Τώρα αν το θέατρο γενικά έχει ταυτότητα, πιστεύω πως στις μέρες μας όλοι ψαχνόμαστε. Αυτό όμως δεν το θεωρώ αναγκαστικά αρνητικό, καθώς μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία θα προκύψουν πράγματα που… είτε θα ανθίσουν είτε θα μαραθούν.

Εσένα τι σε ενοχλεί σε μια παράσταση ώστε να θεωρήσεις ότι έχει «αρνητική» ταυτότητα;
Επειδή το τελευταίο διάστημα με απασχολεί περισσότερο η διαδικασία παρά το αποτέλεσμα, αν αυτή δεν έχει ρίσκο, επικοινωνία, περιέργεια, αγάπη, δόσιμο από την ομάδα, αν δεν είναι γόνιμη, αυτό ενδέχεται να με δυσαρεστήσει πολύ. Τώρα, όσον αφορά το αποτέλεσμα, έχω αποδεχτεί πλέον ότι μπορεί να μην είναι όπως το έχουμε φανταστεί, κάτι που οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και στην τύχη. Αν όμως η διαδικασία των προβών είναι γόνιμη, αυτό δεν με στενοχωρεί τόσο πολύ. Αντίθετα, αν μια παράσταση έχει γίνει με τσακωμούς, με ασυνεννοησία, με ευκολίες, και έχει τρομερή επιτυχία, δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ.

Σου έχει συμβεί αυτό;
Όχι.

Τον ελεύθερο χρόνο, που, όπως ανέφερες, φοβόμαστε να έχουμε, πώς τον αξιοποιείς;
Δίνω προτεραιότητα στην προσωπική μου ζωή, και δεν εννοώ μόνη στη σχέση μου αλλά και στους φίλους μου. Προτιμώ ένα βράδυ να μην κοιμηθώ παρά να χάσω τη συντροφιά τους για μεγάλο διάστημα. Νομίζω πως η σχέση μου και οι φίλοι μου είναι το αντίβαρο και η γείωσή μου και, αν έχω χρόνο για τον εαυτό μου, θα τον αφιερώσω σε εκείνους. Από την άλλη, με τους ρυθμούς που δουλεύουμε όλοι πλέον, είναι δύσκολο. Οπότε προσπαθώ, όταν βρίσκομαι με τον φίλο μου, να είμαι ουσιαστικά παρούσα και να μην κοιτάζω το κινητό ή να σκέφτομαι την πρόβα. Να είμαστε οι δυο μας και η γάτα μας.

Η «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» θα περιοδεύσει στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη.

Πρεμιέρα 26 Ιουνίου στο Κατράκειο Θέατρο

Διαβάστε εδώ όλο το πρόγραμμα της περιοδείας

 

φωτογραφίες Πάνος Γιαννακόπουλος

 

 

Μία από τις ωραιότερες δημιουργίες το Ευριπίδη, η τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» θα περιοδεύσει στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα  αυτό το καλοκαίρι, σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Με συνοδοιπόρους την -ειδικά γραμμένη για την παράσταση -πρωτότυπη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, την καινούρια μετάφραση του διακεκριμένου ποιητή Γιώργου Μπλάνα και υιοθετώντας το πρότυπο των τριών υποκριτών, ο Αιμίλιος Χειλάκης γίνεται Αγαμέμνονας και Αχιλλέας, η Αθηνά Μαξίμου γίνεται Κλυταιμνήστρα και Μενέλαος και η Λένα Παπαληγούρα Ιφιγένεια και Πρεσβύτης. Μαζί τους ένας 9μελής γυναικείος χορός που με ζωντανή μουσική μας αφηγούνται την τραγική ιστορία της Ιφιγένειας και κυρίως τις συνθήκες που οδήγησαν στη θυσία της. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα της τραγωδίας δεν είναι η άδικη σφαγή μιας αθώας κοπέλας, αλλά η διαφθορά αυτών που κατέχουν την εξουσία. Προσπαθώντας να κατακτήσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και επιρροή, θυσιάζουν τα πάντα, χωρίς όμως ποτέ να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους. Για τους Έλληνες  η αρπαγή της Ωραίας Ελένης ήταν απλά ένα πρόσχημα για να εκστρατεύσουν κατά της Τροίας και να επιστρέψουν με τα λάφυρα των νικητών. Και φυσικά ούτε η «θυσία» μιας αθώας κοπέλας θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά τους. 

Όταν ο Αγαμέμνονας σκοτώνει το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεμις, εκείνη για να τον εκδικηθεί, προκαλεί άπνοια καθηλώνοντας έτσι τον ελληνικό στόλο στην Αυλίδα. Ο μόνος τρόπος για να εξευμενίσει ο Αγαμέμνονας την θεά και να ξεκινήσει ο ελληνικός στρατός για τον Τρωικό πόλεμο είναι να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια. Με το φόβο του στρατού που είναι έτοιμος να εξεγερθεί, ο Αγαμέμνονας καλεί την Ιφιγένεια να έρθει στην Αυλίδα με το πρόσχημα ότι θα την παντρέψει με τον Αχιλλέα. Όταν εκείνη καταφτάνει στο στρατόπεδο μαζί με την μητέρα της Κλυταιμήστρα συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει τους Έλληνες από το να εκδικηθούν για την αρπαγή της Ωραίας Ελένης και να λεηλατήσουν την Τροία – ούτε καν ο άσκοπος θάνατος ενός παιδιού που δεν έφταιξε σε τίποτα. 

 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά - Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Κίνηση: Αγγελική Τρομπούκη

Βοηθός Σκηνοθετών: Αλέξανδρος Βάρθης

Μουσική Διδασκαλία: Άννα Λάκη

Βοηθός Σκηνογράφου: Βάσια Χριστοπούλου

B Bοηθός Σκηνοθετών: Μαρία Χανδρά

 

Πρωταγωνιστούν :Αιμίλιος Χειλάκης, Αθηνά Μαξίμου, Λένα Παπαληγούρα

 και οι Δήμητρα Βήττα, Ελεάνα Γεωργούλη, Σμαράγδα Κάκκινου,Άννα Κλάδη, Άννα Λάκη, Βάσια Λακουμέντα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Τζάνη.