Ο μικρός Ματίας πάνω στον κίτρινο θρόνο του παρακολουθεί από μακριά τα παιδιά της γειτονιάς να παίζουν ξέγνοιαστα στο δρόμο και ελπίζει μια μέρα να καταφέρει να παίξει μαζί τους. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για το μικρό βασιλόπουλο. Όταν οι γονείς του χάνονται, παίρνει απότομα την εξουσία στα χέρια του και υπό την κηδεμονία επικίνδυνων αυλικών συναινεί χωρίς να το θέλει σε πόλεμο. Οι μάχες ξεκινούν και ο Ματίας βρίσκεται κατά λάθος στην πρώτη γραμμή μαζί με τον πρώτο φίλο που απέκτησε, ένα αγόρι της γειτονιάς, και διαπιστώνει με τα ίδια του τα μάτια τη βαρβαρότητα και τον παραλογισμό του πολέμου. Ο φίλος του του σώζει τη ζωή, αλλά τραυματίζεται. Απογοητευμένος ο Ματίας από την άσχημη τροπή των γεγονότων, κυρίως όμως απογοητευμένος από τους μεγάλους και τις πράξεις τους, λαμβάνει μια μεγάλη απόφαση: να δώσει την εξουσία στα παιδιά ‒ ΠΑΙΔΟΚΡΑΤΙΑ. Τα παιδιά στην εξουσία και οι μεγάλοι στα θρανία! Για να μάθουν από την αρχή τι αξίζει στη ζωή. Άραγε το πείραμα θα πετύχει; Η αγνή παιδική ψυχή που βλέπει τα πράγματα με το δικό της μοναδικό τρόπο, έναν τρόπο που προσπερνάμε όλοι –άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο– όσο μεγαλώνουμε θα καταφέρει να δώσει το μήνυμα ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για να τραβήξουμε μπροστά; Θα ακουστεί η φωνή της; Η φωνή αυτή και το μήνυμα που μεταφέρει είναι υλοποιήσιμο ή πρόκειται για ουτοπία;

Απαντήσεις στην καρδιά της Αθήνας, στην Πατησίων, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα, όπου «Τα παιδιά θα φτιάξουν τον κόσμο πάλι από την αρχή! Ξανά!», όπως τα ενέπνευσε και η Άλκη Ζέη. Σε σκηνοθεσία της νεαρής ηθοποιού Αρτέμιδος Γρύμπλα, που με την παράσταση αυτή κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, παρουσιάζεται το αντιπολεμικό έργο του Πολωνού παιδαγωγού και παιδιάτρου Γιάνους Κόρτσακ «Ματίας ο Α΄». Για τη διασκευή του έργου «υπεύθυνη» είναι η Άλκη Ζέη ‒που σίγουρα δεν χρειάζεται συστάσεις‒, η οποία, χρησιμοποιώντας άμεσο και απλό λόγο, μεταφέρει με τον πιο κατανοητό τρόπο τα μηνύματα του συγγραφέα για τον παραλογισμό του πολέμου, τον εθισμό στην εξουσία αλλά και για την αισιοδοξία και την αγνότητα των παιδιών.

Το όνομα της Άλκης Ζέη και μόνο αρκεί για να πάρουν οι μαμάδες και οι μπαμπάδες τα παιδιά τους από το χέρι και να βρεθούν στη χώρα του Ματίας για να δουν από κοντά πώς θέλει να κυβερνήσει, μια και οι αναμνήσεις τους από τους κόσμους που χτίζει στα βιβλία της η συγγραφέας εδώ και πολλά χρόνια έχουν μυρωδιά σπιτικού φαγητού, γαργαλιστικής περιπέτειας, άμεσης επικοινωνίας, χαράς, αισιοδοξίας αλλά και προβληματισμού. Όλα αυτά τα έχει η παράσταση του Ματίας. Είναι η ιστορία του συγγραφέα, ο λόγος της Άλκης Ζέη, αλλά και η φρέσκια σκηνοθετική ματιά, με τα χαριτωμένα ευρήματα της Αρτέμιδος Γρύμπλα που εγγυώνται ένα επιτυχημένο σύνολο.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών (Αργυρώ Βούρου, Κατερίνα Δημάτη, Γιώργος Ιωσηφίδης, Τάσος Κονταράτος, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Ευθύμης Χαλκίδης)  ξεχωρίζουν για την ενέργεια και το χιούμορ τους. Ωραίος έντονος ρυθμός, αλλαγές ρόλων και άμεσες μεταμορφώσεις αποκαλύπτουν μια καλοδουλεμένη ομάδα. Από τα λιτά σκηνικά μάς άρεσε ο υπερυψωμένος κίτρινος θρόνος του βασιλιά που ξεχωρίζει μέσα στο γκρίζο παλάτι, στα γκρίζα χαρακώματα, στις γκρίζες στολές των στρατιωτών. Στο δεύτερο μέρος της παράστασης, στη φάση της «παιδοκρατίας», μάλλον μας έλειψαν η ένταση και η διαφοροποίηση των σκηνικών σε σχέση με το πρώτο μέρος. Τα κοστούμια ήταν συμπαθητικά, με καλύτερο στοιχείο τα καπέλα-κράνη των στρατιωτών-παιδιών. Και πάλι όμως είχαμε την αίσθηση ότι κάτι έλειπε για να πειστεί εντελώς το κοινό για τις ποικίλες μεταμορφώσεις. Όσον αφορά τη μουσική, ας σχολιάσουμε ότι φεύγοντας πολλά παιδιά σιγοψιθύριζαν το τραγούδι «Εμπρός λοιπόν αέρα, χωρίς καμιά φοβέρα, πάμε να πολεμήσουμε έναν αόρατο εχθρό».