H  τραγική φάρσα του Αλφρέντ Ζαρρύ θα παρουσιάζεται από 7  Φεβρουαρίου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη.

Ο Αλφρέντ Ζαρρύ, στα δεκαεπτά του χρόνια δημιουργεί μαζί με τους συμμαθητές του ένα κύκλο γραπτών επεισοδίων με «ήρωα» τον καθηγητή του μαθήματος Φυσικής. Ένα απ’ αυτά τα επεισόδια σχολικής «καζούρας», θα αποτελέσει μετέπειτα το έργο που έμελλε να αλλάξει την πορεία του σύγχρονου θεάτρου.

Σε μια φανταστική Πολωνία, ο Υμπύ, λοχαγός των Δραγόνων, αποφασίζει με την προτροπή της γυναίκας του να ανατρέψει τον βασιλιά της χώρας. Αν και η ανταρσία αποκαλύπτεται, ο Υμπύ κατορθώνει να γλιτώσει, να κατασφάξει τη βασιλική οικογένεια και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Μεθυσμένος από τη δύναμη της εξουσίας και αποφασισμένος να πλουτίσει με τα χρήματα των υπηκόων του, ο λαίμαργος και θρασύδειλος τύραννος, κλέβει και φορολογεί ασύστολα τους πάντες, ενώ δεν διστάζει να δολοφονήσει όποιον στέκεται εμπόδιο στον δρόμο του.

Το έργο παρουσιάζει την καρικατούρα ενός φανταστικού δικτάτορα και παράλληλα είναι ένα αλληγορικό έργο που αποτυπώνει τη βουλιμία και τη βιαιότητα του νεωτερικού ανθρώπου.

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης

Σκηνοθεσία - Σκηνογραφία: Μάνος Βαβαδάκης

Μουσική: Γιάννης Νιάρρος

Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού

Κίνηση - Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Μιχελάκης

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός σκηνογράφου:  Νόρα Δεληδήμου

Βοηθός ενδυματολόγου: Μαρίζα Σουλιώτη

Β΄ βοηθός σκηνοθέτη:  Κώστας Τριαντακωνσταντής

Διανομή

Μάνος Βαβαδάκης, Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Παναγιώτης Εξαρχέας, Κατερίνα Ζησούδη, Αρης Λάσκος, Μαρία  Μοσχούρη, Γιάννης Νιάρρος

Φωτογράφος παράστασης: Κάρολ Τζάρεκ

Η Πειραματική Σκηνή -1 του Εθνικού Θεάτρου δέχεται προτάσεις για το ρεπερτόριο της περιόδου 2018-2019 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2017.

Η υποβολή προτάσεων θα πρέπει να γίνεται σε ηλεκτρονική μορφή στο e-mail της Πειραματικής Σκηνής: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το θέμα του mail θα πρέπει να περιλαμβάνει τη φράση «Καλλιτεχνική πρόταση προς την Πειραματική Σκηνή -1 του Εθνικού Θεάτρου 2018-2019» και τον τίτλο της πρότασης.

Επιπλέον θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον τις εξής πληροφορίες:

Στοιχεία επικοινωνίας (συμπεριλαμβανομένης και διεύθυνσης e-mail) του ατόμου / οργανισμού που καταθέτει την πρόταση.

Τίτλος και περιγραφή της πρότασης και του περιεχομένου της (μέχρι 800 λέξεις).

Βιογραφικά των βασικών συντελεστών.

Επιπλέον υλικό αν ο ενδιαφερόμενος το κρίνει απαραίτητο (κείμενα, υλικό έρευνας, εικόνες, κλπ.).

Το κείμενο του έργου, εφόσον υπάρχει, θα πρέπει να αποστέλλεται και ταχυδρομικά ή να κατατίθεται στη διεύθυνση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου: Φειδίου 5, 106 78, Αθήνα. Σε περίπτωση που η πρόταση συνδέεται με άλλου είδους πρωτογενές υλικό (μυθιστόρημα, ποίηση κλπ.) πρέπει να συνυποβάλλεται και αυτό.

Σημειώσεις Κείμενα, CD, DVD και άλλο υλικό που υποβάλλονται δεν επιστρέφονται.

Το Εθνικό Θέατρο δεσμεύεται ότι δεν θα διανείμει ή κοινοποιήσει το υλικό της πρότασης προς οποιονδήποτε τρίτο.

Το Εθνικό Θέατρο θα απαντήσει σε όλες τις προτάσεις μέσω e-mail.

Εμείς, οι Τυραννόσαυροι του Rex της οδού Πανεπιστημίου, είμαστε μια ομάδα ανθρώπων, μια κοινωνία τεράτων που προσπαθούμε να επιβιώσουμε με τα μικρά μας ατροφικά χέρια που δεν μπορούν να αγκαλιάσουν, παρά μόνο να πατήσουν κουμπιά διάφορων τηλεκοντρόλ ή κουμπιά κινητών για να στείλουν μηνύματα τα οποία αποφεύγουν την κατά μέτωπο σύγκρουση με την πραγματικότητα.

Το έργο αυτό θα θελήσει να γιορτάσει την τεράστια ανάγκη μας για επικοινωνία μέσα από την οδό της ανικανότητάς μας γι’ αυτήν. Θα είναι δηλαδή μια από τα ίδια. Μια βαρετή ιστορία ανθρωπιάς υπό εξαφάνιση. Το ανθρώπινο τέρας θα χωρέσει τελικά μέσα σε ένα μικρό διαμέρισμα κι ας εξέχει η ουρά του λίγο έξω από την πόρτα. Κι ας προσπαθεί το τεράστιο κεφάλι του να πάρει μια ανάσα έξω από το παράθυρο της πολυκατοικίας του.

Λέγεται ότι οι «Τυραννόσαυροι Rex» ήταν πτωματοφάγοι. Κι εμείς μάλλον αναμασάμε ένα πεθαμένο παρελθόν, αναπολούμε ένα μάλλον πεθαμένο μέλλον και τρομάζουμε όσους πλησιάζουμε.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνικά - Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Ηχητικός: Κώστας Μπώκος

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Βοηθοί σκηνογράφου: Δήμητρα Κουτσόγεωργα, Ευγενία Μπουρντά 

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Γιώργος Κισσανδράκης, Λένα Κιτσοπούλου, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Ιωάννα Μαυρέα, Μάριος Παναγιώτου, Δανάη Σαριδάκη, Βασίλης Σαφός.

Συμμετέχει η Νικολέτα Γκριμέκη

Φωτογράφος παράστασης: Karol Jarek

Η παράσταση είναι κατάλληλη από 15 ετών και άνω.

ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

Εθνικό Θέατρο - Πειραματική Σκηνή -1 (Σκηνή «Κατίνα Παξινού») - Κτίριο Rex Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210-3305074, 210-7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 21:00 

Είσοδος: 10€,  5€ για ανέργους

«7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων»

 20 - 30 Απριλίου 2017

Η Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου διοργανώνει κατά το διάστημα 20- 30 Απριλίου το Θεματικό φεστιβάλ «7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων». 

Τι σημαίνει έρωτας στην Ελλάδα της κρίσης;  

Πώς  διαμορφώνεται ο τρόπος που ερωτευόμαστε μέσα στη δίνη των οικονομικών μέτρων, της αβεβαιότητας και της αστάθειας; Αν «ο έρωτας είναι μια μορφή σκέψης» ποια σκέψη κυριαρχεί σ’ έναν κόσμο που αγωνίζεται να επιβιώσει; 

Τέσσερις ομάδες  καταθέτουν την άποψή τους στο  Φεστιβάλ της  Πειραματικής  Σκηνής -1 του Εθνικού Θεάτρου:

•ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ 

20 και 22 Απριλίου: 19:00

21 και 23 Απριλίου: 21:30

Χρησιμοποιώντας δομή και στοιχεία από την αθηναϊκή επιθεώρηση, η παράσταση συνθέτει το τοπίο του έρωτα στη σύγχρονη Αθήνα. Παραποιώντας σκηνικά τις αναπαραστάσεις αθηναϊκών συμβόλων, δημιουργεί ένα νέο αισθητικό περιβάλλον για να ενταχθούν οι ήρωες ενός σπονδυλωτού νεο-κίτς θεάματος. Τα αυτόνομα σκετς και τα τραγούδια συνδέονται μέσω της κοινής θεματικής του έρωτα και η σάτιρα γίνεται στοιχείο διαπραγμάτευσης για τη θέση μας στη σημερινή κοινωνία αξιών και τον ρόλο του έρωτα στις ζωές μας. 

Ταυτότητα παράστασης

Σύλληψη: Μάνος Βαβαδάκης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Γιάννης Νιάρρος

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης

Συνεργασία στο κείμενο: Πάνος Παπαδόπουλος, Κατερίνα Παπανδρέου, Θάνος Τασσόπουλος

Σκηνικά: Μαριέττα Παυλάκη

Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού

Μουσική: Γιάννης Νιάρρος

Χορογραφίες: Τάσος Ξιαρχογιαννόπουλος

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός ενδυματολόγου: Κάτια Κουμαριανού

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Μάνος Βαβαδάκης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Ζησούδη, Μαρία Μοσχούρη, Γιάννης Νιάρρος, Πάνος Παπαδόπουλος, Νάνσυ Σιδέρη, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος

Θερμές ευχαριστίες στον Σπύρο Σταμούλη, τη Μαρία Γιαρμενίτη και την εικαστικό Κυβέλη Ζώη.

• ΌΣΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ

Περφόρμανς βασισμένη στο ποίημα του Walt Whitman The Sleepers 

(work in progress)

20 και 22 Απριλίου: 21:30

21 και 23 Απριλίου: 19:00

Η χώρα κοιμάται. Η χώρα ονειρεύεται. Σώματα παραδομένα στον ύπνο. Σώματα γυμνά ή ντυμένα, μόνα τους, σε ζευγάρια, σε ομάδες όπως τους βρήκε ο ύπνος της κούρασης, της ηδονής, της κατάθλιψης, της απόρριψης, της κορύφωσης μιας οξυμένης έντασης που αδημονεί να χτίσει ή να γκρεμίσει τα πάντα. 

Η performance The Sleepers καλεί, με τα λόγια του Whitman, να κοιτάξουμε αυτούς που κοιμούνται στα κρεβάτια μιας χώρας σε ένταση, μετά την ένταση. Να σκύψουμε μπροστά στα κρεβάτια τους και να ανοίξουμε τα μάτια μας μπροστά στα ολόκλειστα δικά τους. Η ιδέα είναι απλή: αν ανοίξεις τα μάτια σου στον άνθρωπο που έχεις μπροστά σου, τότε τα οράματά του θα γίνουν και δικά σου. Είμαστε όλοι λίγο πολύ μια οντότητα.

Ταυτότητα παράστασης

Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Γιούλα Μπούνταλη

Μετάφραση: Ανθή Λεούση

D. J.  Devika

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Sound engineer: Miltiades

Σκηνογραφική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Παίζει η Γιούλα Μπούνταλη

• LASCIATEMI MORIRE

αφήστε με να πεθάνω,

τι θα μπορούσε να με παρηγορήσει μέσα σε αυτό το μαρτύριο που ζω,

αφήστε με να πεθάνω

(από την άρια του Claudio Monteverdi Lamento d'Arianna)

27 και 29 Απριλίου: 19:00

28 και 30 Απριλίου: 21:30

Ένας άντρας και μια γυναίκα σε κρίση. Προσωπική αλλά και κοινωνική. Χωρίς μέλλον και χωρίς πλέον αντοχές. Προσπαθούν απόψε να καταλάβουν τι φταίει. Ψάχνουν να βρουν κάτι, κάτι που θα τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν, ένα λόγο για τον οποίο θα σηκωθούν από το κρεβάτι και το επόμενο πρωί.

Τι στην ευχή να πεις για τον έρωτα στα χρόνια της κρίσης και, κυρίως, πώς να το κάνεις ενδιαφέρον σκηνικό γεγονός; Δοκιμάσαμε πάλι. Ξανά και ξανά. Τελικά επιστρέψαμε στην απλούστερη μορφή θεάτρου. Δύο ηθοποιοί και η σχέση μεταξύ τους. Τίποτα παραπάνω.

Ταυτότητα παράστασης

Ιδέα - Κείμενο – Σκηνοθεσία: Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος

Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: Ελένη Στρούλια

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Παίζουν

Βάσω Καμαράτου, Κώστας Κουτσολέλος

• LOLITA REVERSED

Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ Λολίτα

27 και 29 Απριλίου: 21:30

28 και 30 Απριλίου: 19:00

Ο μύθος του έρωτα ανάμεσα στο νυμφίδιο και στον καθηγητή επανεγγράφεται, με πρόθεση την εξερεύνηση των ορίων της παιδικής σεξουαλικότητας και της εκμετάλλευσης ανάμεσα στον θύτη και το θύμα, ιδίως, όταν αυτοί οι ρόλοι είναι δυσδιάκριτοι.

Σε μια ακραία σκηνική σύνθεση, η ιστορία της Λολίτας τού σήμερα δημιουργεί ένα πλέγμα που από τη μια αποτυπώνει ένα δυνατό έρωτα κι από την άλλη τον βυθίζει σε μια εποχή οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, δοκιμάζοντας τις αντοχές της ανθρώπινης επιθυμίας και τα όρια του σύγχρονου θεάτρου.

Ταυτότητα παράστασης:

Σύλληψη - Κείμενο – Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρασαββίδης

Σκηνικά: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Κινησιολογία: Βίσση Σολωμού

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα

Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλίας Κοβάνης

Βίντεο: Μαίρη Θηβαίου

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)

Νικόλας Ανδρουλάκης, Μιχάλης Βαλάσογλου, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Δώρα Παρδάλη, Έλλη Τρίγγου, Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Νικόλας Χανακούλας

H είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Μία ξεχωριστή – και απολύτως κοινωνικά χρήσιμη – παράσταση με πέντε πραγματικές μετανάστριες – καθαρίστριες επί σκηνής.

Ο Πρόδρομος Τσινικόρης και ο Ανέστης Αζάς, που εδώ και ενάμιση χρόνο έχουν αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, είναι αυτοί που σύστησαν στο ελληνικό κοινό πριν από λίγα χρόνια το αποκαλούμενο «θέατρο της πραγματικότητας», ένα είδος θεατρικού ντοκιμαντέρ που θέλει στη θέση των ηθοποιών απλούς ανθρώπους στον πραγματικό κοινωνικό τους ρόλο.

Η «Καθαρή Πόλη», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την περασμένη σεζόν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για να ταξιδέψει στη συνέχεια σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του είδους θεάτρου. Πέντε μετανάστριες καθαρίστριες από πέντε διαφορετικές χώρες – μία Αλβανίδα, μία Βουλγάρα, μία Μολδαβή, μία Νοτιοαφρικανή και μία Φιλιππινέζα – που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα ανεβαίνουν στη σκηνή και μοιράζονται μαζί μας τις εμπειρίες τους από τη ζωή τους στη χώρα μας.

Η παράσταση των Τσινικόρη και Αζά έχει διπλή στόχευση. Από τη μία σπάει μία σειρά από στερεότυπα, όπως, ας πούμε, αυτό που θέλει τους μετανάστες ανθρώπους χαμηλότερου μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Και οι πέντε γυναίκες – καθαρίστριες υπήρξαν στις χώρες τους άνθρωποι με πτυχία και σπουδές, εκπρόσωποι μίας ανερχόμενης μεσοαστικής τάξης, που η οικονομική κρίση τις έφερε με την πλάτη στον τοίχο αναγκάζοντας τες να αναζητήσουν μία καλύτερη τύχη σε μία χώρα με εμφανώς υψηλότερο τότε βιοτικό επίπεδο. Καμία δεν ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει καθαρίστρια.

Την ίδια στιγμή στον πυρήνα αυτής της ξεχωριστής – και απολύτως κοινωνικά χρήσιμης – παράστασης βρίσκεται η έννοια του «καθαρού». Πώς αυτή μεταφράζεται ιστορικά, φιλοσοφικά και πολιτικά; Πώς συνδέεται με τον ρατσισμό και τη ναζιστική ιδεολογία; Υπάρχει «καθαρή φυλή»; Ποιος είναι εντέλει «καθαρός» και πού αποσκοπεί αυτός που επενδύει πολιτικά και κοινωνικά πάνω στην έννοια του «καθαρού»;

Η «Καθαρή Πόλη» δεν είναι μία παράσταση με καλλιτεχνικές αξιώσεις. Δεν είναι το ζητούμενο να κρίνεις υποκριτικά πέντε γυναίκες, που εξαρχής δεν σου συστήνονται ως ηθοποιοί, αλλά ως καθαρίστριες. Αρκεί να τις ακούσεις. Να ακολουθήσεις τις διαδρομές ζωής τους, να έρθεις αντιμέτωπος με τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, να νιώσεις ντροπή για λογαριασμό διαφόρων συμπατριωτών μας που θεώρησαν εαυτούς φυλετικά και κοινωνικά ανώτερους από αυτές, να χαμηλώσεις τα μάτια, να συγκινηθείς, να διαισθανθείς την ανάγκη να υψώσεις τείχη απέναντι σε ιδεολογίες που πρεσβεύουν το μίσος και το κυριότερο να κατανοήσεις βαθιά ότι στη θέση αυτών των γυναικών μπορείς ανά πάσα στιγμή να βρεθείς κι εσύ. Δεν είσαι καθόλου ξεχωριστός. 

Με σπασμένα ελληνικά οι πέντε αυτές γυναίκες μας εξομολογούνται πώς άφησαν τα πάντα στις πατρίδες τους για να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή στην Ελλάδα, μοιράζονται μαζί μας τραγελαφικές εμπειρίες τους από τα σπίτια που δούλεψαν, έρχονται αντιμέτωπες με τον ρατσισμό, τον φόβο και τον παραλογισμό της ελληνικής γραφειοκρατίας, αντιστέκονται, λυγίζουν, ξεσπάνε σε γέλια, τραγουδάνε. Δεν υπάρχει τίποτα δήθεν στην παράσταση του Πρόδρομου Τσινικόρη και του Ανέστη Αζά. Αξίζει αναμφίβολα να τη δείτε όχι για να ανακαλύψετε μία άρτια καλλιτεχνικά παράσταση – δεν νομίζω άλλωστε ότι ήταν αυτό και το ζητούμενο των ίδιων των δημιουργών της – αλλά γιατί η αλήθεια αυτών των γυναικών μπορεί να ταρακουνήσει συθέμελα πολλές δικές σας «αλήθειες».