Μια σπουδή στο πλέον αγαπημένο έργο του Σαίξπηρ, τον Άμλετ των ανθρώπων. «Ο Άμλετ είμαστε εμείς. Οι ερωτήσεις του είναι και δικές μας. Να είσαι ή να μην είσαι;

Ένας κόσμος όπου συνομιλούν το «είναι» και το «φαίνεσθαι», η ζωή και ο θάνατος, πλατφόρμες θανάτου, εφιάλτες ζωντανών κι όνειρα πεθαμένων. Τόσοι τρόποι να πεθάνουν οι ήρωες του έργου κι ούτε ένα εγχειρίδιο για το πώς να ζήσουν»!

Ένας Άμλετ για δύο, ο Φαίδων Καστρής και η Ζωή Ξανθοπούλου καταδύονται στον ανθρώπινο και ποιητικό κόσμο της θεατρικής συνεύρεσής τους.

Σκηνοθετικό σημείωμα
Εγκλωβισμένοι σε μια πλατφόρμα θανάτου, ο Hamlet, το πολυπρόσωπο σκηνικό φάντασμα του σαιξπηρικού κόσμου, μετατρέπει σε Άμλετ έναν σημερινό άνθρωπο. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα κινούν τα πρόσωπα του Hamlet και τα καθοδηγούν ώς τον θάνατο που έρχεται «πάνω στο άνθος των αμαρτιών τους». Ο θάνατος θα κυριαρχήσει, η ζωή θα συνεχίσει… Ο Άμλετ θα ήθελε να «είναι» αλλά παλεύει με το «φαίνεσθαι».

Η παράσταση εμπεριέχει την ίδια την ανάγκη της ενασχόλησης με τον Άμλετ του Σαίξπηρ, την ίδια τη φύση της έμπνευσης των δημιουργών της. Είτε αποκαλύπτοντας πόσο οι αλήθειες και οι συνειδητοποιήσεις του έργου θα μπορούσαν να ακουμπάνε τις ιστορίες του καθενός μας, είτε με τη ρεαλιστική ψευδαίσθηση που δημιουργεί το ίδιο το θέατρο αφού, άλλωστε, ο ίδιος ο συγγραφέας το χρησιμοποιεί ως πίστα επίγνωσης κι αντίληψης του κόσμου.

Το «HAMLET & Άμλετ» είναι μια θεατρική συνάντηση δύο πλασμάτων, δύο κόσμων, πολλών ψυχών μέσα σ’ έναν αλλόκοτο περιβάλλον ζωντανών – νεκρών και νεκροζώντανων, με επιρροές από τον μπεκετικό κόσμο, την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και τον υπαρξιακό εγκλεισμό του Σαρτρ.

«Να ‘ναι κανείς ή να μην είναι;» «Όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να κάνουμε υπομονή…» Ας σταθούμε μια στιγμή κι ας αναρωτηθούμε για τη ζωή μας, μαζί με τον Άμλετ, «τι ώρα είναι τώρα;» –Ζωή Ξανθοπούλου

Συντελεστές
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας
Δραματουργική επεξεργασία, προσαρμογή κειμένου για δύο ηθοποιούς: Φαίδων Καστρής
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Σκηνογραφία: Βασίλης Αποστολάτος
Ψιμυθίωση: Ήρα Σ. Μαγαλιού
Φωτογραφίες, βίντεο, αφίσα: Δήμητρα Τριανταφύλλου

Στην παράσταση ακούγεται το τραγούδι “Uncertainity” του Jack Blue.

Ερμηνεύουν, ο Φαίδων Καστρής και η Ζωή Ξανθοπούλου.

Πρεμιέρα: Σάββατο, 11 Δεκεμβρίου και για 10 παραστάσεις

Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Σάββατο 21:00
Κυριακή 19:00

Θέατρο Αργώ
(Κάτω Σκηνή)
Ελευσινίων 15, Αθήνα (Στάση μετρό: Μεταξουργείο)
Τηλ. 210 5201684

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ, 8 ευρώ (φοιτητικό, ανεργίας, ΑμΕΑ, άνω των 65 ), 5 ευρώ (ατέλειες)

Προπώληση: viva.gr

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, το αξεπέραστο ερωτικό δράμα του William Shakespeare, «Οθέλλος», σκηνοθετούν ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας με τον Γιάννη Μπέζο στον ομώνυμο ρόλο.

Πρεμιέρα την Πέμπτη 24 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων και περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε μεγάλα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.

Το εξαιρετικά δημοφιλές έργο θα παρουσιαστεί σε μετάφραση
του Διονύση Καψάλη και με πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Γιάννης Μπέζος (Οθέλλος),
ο Αιμίλιος Χειλάκης (Ιάγος) και η Μυρτώ Αλικάκη (Αιμιλία).
Βραβάντιος ο Κώστας Κορωναίος, Κάσσιος ο Αλέξανδρος Βάρθης και Δυσδαιμόνα, η Μάιρα Γραβάνη. Συμπρωταγωνιστούν οι: Κωνσταντίνος Γαβαλάς,
Κρις Ραντάνοφ, Μανώλης Δούνιας, Ελευθερία Κοντογιώργη, Νίκος Τσιμάρας.

Στον «Οθέλλο» ο Σαίξπηρ μιλάει για τον παράφορο έρωτα που αντιβαίνει σε φυλετικές, ηλικιακές και κοινωνικές διαφορές. Είναι μια τραγωδία για τη ζήλια, την προδομένη εμπιστοσύνη και το φόβο για οτιδήποτε ξένο και διαφορετικό. Ο έρωτας του έμπειρου και γενναίου Μαυριτανού στρατηγού με τη νεαρή και ευγενικής καταγωγής Βενετσιάνα καταρρίπτει τα στερεότυπα της εποχής, αλλά, αντί να γεφυρώσει τις διαφορές, κλονίζει τις βεβαιότητες και διαταράσσει τις κοινωνικές ισορροπίες.
Ο Οθέλλος, παρόλο που έχει διακριθεί χάρη στη γενναιότητα και το ήθος του και έχει ανέλθει σε αξιώματα, δεν καταφέρνει να ενταχθεί στην κοινωνία που ζει ως ισότιμο μέλος: εκτός από το χρώμα του δέρματός του και την καταγωγή του, τον εμποδίζει η ίδια του η ανασφάλεια. Παραμένει ο μαύρος, ο ξένος, ο κατώτερος.

Το έργο του Σαίξπηρ μιλάει ακόμα για την άσβεστη μανία του ανθρώπου να καταστρέψει οτιδήποτε ιδεατό, διαφορετικό ή ικανό να καταρρίψει τις υπάρχουσες κοινωνικές νόρμες, ενώ παράλληλα ασκεί κριτική στην υποκρισία της κοινωνίας που στην πρώτη ευκαιρία θα αποκαθηλώσει τους ευεργέτες της.

Βρισκόμαστε στη Βενετία την εποχή της ακμής της και ο Μαυριτανός Οθέλλος είναι ο πιο γενναίος και νικηφόρος στρατηγός της. Η απόφασή του να παντρευτεί μυστικά τη νεαρή, ευγενικής καταγωγής Δυσδαιμόνα προκαλεί την οργή του πατέρα της Βραβάντιου, που έξαλλος, απευθύνεται στον Δόγη της Βενετίας, θεωρώντας ότι ο Μαύρος ξελόγιασε το παιδί του. Όμως η Δυσδαιμόνα ομολογεί δημόσια τον έρωτά της και ο Δόγης, που χρειάζεται τον Οθέλλο, τον στέλνει στην Κύπρο να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Εκεί ο Ιάγος, ο σημαιοφόρος του, που μισεί τον Οθέλλο και θέλει να τον εκδικηθεί γιατί διάλεξε τον Κάσσιο και όχι εκείνον για υπασπιστή του, δηλητηριάζει το μυαλό του με την υποψία ότι η Δυσδαιμόνα και ο Κάσσιος έχουν ερωτική σχέση. Χρησιμοποιεί μάλιστα τη σύζυγο του Αιμιλία και τον αριστοκράτη Ροδρίγο για να τον εξαπατήσει. Ο Οθέλλος βυθίζεται στην τρέλα της ερωτικής ζήλιας, ενώ το μίσος του Ιάγου οδηγεί τον Οθέλλο στον όλεθρο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης

Διασκευή: Μανώλης Δούνιας

Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Πρωτότυπη Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός

Διαμόρφωση σκηνικού χώρου : Αιμίλιος Χειλάκης
Εκτέλεση σκηνικού: Κατερίνα Χάρου

Κοστούμια: Makis Tselios Atelier 

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθετών: Νίκος Τσιμάρας

ΔΙΑΝΟΜΗ
Οθέλλος: Γιάννης Μπέζος

Ιάγος: Αιμίλιος Χειλάκης

Αιμιλία: Μυρτώ Αλικάκη

Βραβάντιος: Κώστας Κορωναίος

Κάσσιος: Αλέξανδρος Βάρθης

Δυσδαιμόνα: Μάιρα Γραβάνη

Ροδρίγος: Κωνσταντίνος Γαβαλάς

Μοντάνος: Κρις Ραντάνοφ

Δόγης: Μανώλης Δούνιας

Μπιάνκα: Ελευθερία Κοντογιώργη

Λουδοβίκος: Νίκος Τσιμάρας

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Αναστασία Καμβύση

Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη - Ευαγγελία Σκρομπόλα

Παραγωγή: Τεχνηχώρος

Εκτέλεση παραγωγής: Έφη Πανουργιά

Από την Ντέμη Αυλωνίτη// πηγή: https://eretikos.gr/fragilemag/shakespeare/

«Η αγάπη ευφραίνει, όπως ο ήλιος μετά την καταιγίδα». Αυτό κρατώ. Μαζί με οποιαδήποτε άλλα λόγια αγάπης και ελπίδας έχουν γραφτεί. Διότι αυτά έχουμε ανάγκη μέσα στο σκοτεινό τοπίο των ημερών. Είτε προέρχονται από έναν από τους σημαντικότερους δραματουργούς παγκοσμίως, τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, που γεννήθηκε τον Απριλίο του 1564, είτε από κάποιον άλλο ποιητή και θεατρικό συγγραφέα. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν έχουν σωθεί παρά λίγες μόνο καταγραφές για την ιδιωτική ζωή του Σαίξπηρ, γεννά ανά διαστήματα σοβαρές εικασίες γύρω από τη σεξουαλικότητά του, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ακόμη και την αυθεντικότητα των έργων του.

Έτσι και τώρα, νέα δημοσιεύματα «ξεπηδούν» και πάλι με αφορμή τα 400χρόνια και βάλε από τον θάνατό του -23/4/1616 – για να ενισχύσουν εκ νέου το μυστήριο για την ταυτότητά του.

•Πίσω από τα έργα του Σαίξπηρ θέλουν να κρύβεται μια Εβραία γυναίκα από οικογένεια Βενετών μουσικών, οι οποίοι ζούσαν στο Λονδίνο. Αλήθεια, υπάρχει περίπτωση αυτός ο ρομαντισμός και ποιητικός λόγος να «γεννήθηκε» μέσα σε ένα αντρικό μυαλό; Ή αποτελεί δημιούργημα μιας γυναικείας ευαισθησίας;

Η συγκεκριμένη θεωρία που θέλει το προσωπείο του Σαίξπηρ να είναι γυναικείο, προέκυψε από τον ειδικό πάνω στα θέματα του Άγγλου συγγραφέα, Τζον Χάντσον, ο οποίος δημοσίευσε το βιβλίο “Shakespeare’s Black Lady”. Σε αυτό μιλά για την Αμέλια Μπασάνο Λάνιερ, η οποία ήταν γνωστή ως η πρώτη γυναίκα που δημοσίευσε ποιητική συλλογή το 1611. Ενώ λέγεται ότι ήταν και το πρόσωπο της «Σκοτεινής Κυρίας» (από την περίφημη σονέτα του Σαίξπηρ). Η μελαχρινή γυναίκα είχε πολλά κοινά γνωρίσματα με τη ζωή του Σαίξπηρ. Και η υποψία ότι εκείνη κρύβεται πίσω από το όνομά του έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι πολλά από τα έργα του βασίζονται στο εξωτερικό, ενώ ο Σαίξπηρ παρέμεινε στην Αγγλία καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα, αρκετά απ’ αυτά εστιάζουν με λεπτομέρειες στην Ιταλία, περιοχή που η οικογένεια της Αμέλια βέβαια γνώριζε πολύ καλά. Είναι άραγε τυχαίο που υπάρχει μια Emilia στον «Οθέλλο» και μια Μπασάνο στον «Έμπορο της Βενετίας»;

Η Αμέλια Μπασάνο σε νεαρή ηλικία είχε υπάρξει και ερωμένη του λόρδου Τσάμπερλεϊν, υπεύθυνου του αγγλικού θεάτρου και κύριου μετόχου εταιρίας, η οποία είχε οργανώσει πολλά σημαντικά έργα του Σαίξπηρ. Η ίδια είχε τις δεξιότητες και τις γνώσεις για να γράψει τα έργα χρησιμοποιώντας ένα αντρικό όνομα. Αυτό, σύμφωνα πάντα με τον Χάντσον, ήταν ένα τέχνασμα για να γίνει αποδεκτή η δουλειά της και να δημοσιοποιηθεί, καθώς οι γυναίκες, εκείνη την εποχή στο Λονδίνο, δεν μπορούσαν να γράψουν λογοτεχνικά κείμενα. «Μετά, θεατρικά δράματα ανέβαιναν στη σκηνή για να πείσουν τη βασίλισσα Ελισάβετ, για θέματα που απασχολούσαν την κοινωνία. Τότε είναι που η συγγραφέας ανέπτυξε υψηλή αισθητική αντίληψη του θεάτρου και όντας σε μια χριστιανική κοινότητα, έπρεπε να παίξει τον ρόλο που θα σημάδευε τη ζωή της» σημειώνει ο ίδιος, με αφορμή το αμφιλεγόμενο βιβλίο του, το οποίο εκδόθηκε αρχικά το 2014. Σε αυτό αναφέρεται επίσης ότι η Αμέλια είχε δεσμό και με τον συγγραφέα του Δόκτορος Φάουστ, Κρίστοφερ Μάρλοου.

«Σήμερα που ο κόσμος σιγά σιγά έχει αρχίσει να γίνεται λιγότερο ρατσιστής, σεξιστικός και θρησκευτικά δογματικός, ίσως έφτασε η ώρα επιτέλους να ακουστεί η ιστορία της» τονίζει ο Χάντσον. Ωστόσο, αυτή η φήμη δεν γίνεται αποδεκτή από τους ακαδημαϊκούς. Παρ’ όλα αυτά, ούτε το κρανίο του Σαίξπηρ μπορεί να μας βοηθήσει να πάρουμε απαντήσεις καθώς έχει κλαπεί. Ο τάφος του (στην Αγία Τριάδα στο Στράτφορντ – Απόν – Έιβον, στην κεντρική Αγγλία), όπως ανακοίνωσαν αρχαιολόγοι, έχει συληθεί από τυμβωρύχους. Αλλά και πάλι, οι αιτήσεις για ανασκαφική άδεια και έρευνες απορρίπτονται από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας (ως ένδειξη σεβασμού στην ιερότητα του χώρου, όπως ισχυρίζεται η ίδια, ή επειδή αν μελετηθεί ο σκελετός – ειδικότερα τα οστά της λεκάνης – μπορεί να διαπιστώσουμε ότι είναι γυναίκα); Ας κρατήσουμε την ομορφιά των έργων κι ας αφήσουμε τον χρόνο να λύσει ή να μη λύσει αυτό το μυστήριο.