Η μέρα του αγίου Βαλεντίνου ως γνωστόν είναι αφιερωμένη στους ερωτευμένους. Αν λοιπόν αποφασίσετε να βγείτε μια βόλτα, θα δείτε παντού αρκουδάκια, κουτιά με σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς, μπουκέτα με τριαντάφυλλα, γλειφιτζούρια και οτιδήποτε άλλο στην απόχρωση του κόκκινου χρώματος. Επειδή όμως ο έρωτας συνδέεται άμεσα και με το θέατρο,το ανατροφοδοτεί, το δυναμώνει και εμπνέει συγγραφείς και δημιουργούς  το texnes-plus μ' αφορμή την σημερινή ημέρα παρουσιάζει κάποιες παραστάσεις με ανάλογη θεματολογία. Παραστάσεις που υμνούν τον Θεό έρωτα με ηθοποιούς που μας κάνουν να αναπολήσουμε, να δακρύσουμε και γιατί όχι,να ανοίξουμε την καρδιά μας και να την παραδώσουμε στα βέλη του. 

 

«Του έρωτα...», Gazarte

Στη μουσικοθεατρική παράσταση «Του Έρωτα...» η Ρίτα Αντωνοπούλου ερμηνεύει 7 ερωτικά ποιήματα, 18 τραγούδια και 11 αποσπάσματα από τη «Μήδεια» του Ευριπίδη. Μεταμορφώνεται σε Μήδεια του έρωτα για να… διηγηθεί μέσα από τραγούδια την ιστορία κάθε ανθρώπου που ερωτεύεται οριστικά και αμετάκλητα. Μια γυναίκα θυσιάζει ακόμα και την πατρίδα της για τον απόλυτο έρωτα. Χάνοντας τα κοντινά της πρόσωπα, παγιδεύεται σε έναν ξένο χώρο και χρόνο που δεν καταλαβαίνει και δεν την κατανοεί ούτε αυτός. Κάπου εκεί ανακαλύπτει την αδυσώπητη αλήθεια, ότι ο έρωτας δεν είναι παντοτινός.

 Gazarte, Theater Stage

Τετάρτη 15, 22/2 και 1, 8/3 

 

«Λεωφορείο ο πόθος», Σύγχρονο Θέατρο

Η Ομάδα Νάμα ανεβάζει το βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο του Τενεσί Ουίλιαμς που έχει ως θέμα τον έρωτα της εκλεπτυσμένης και εμμονικής Μπλανς Ντιμπουά με τον άξεστο και λαϊκό άντρα της αδερφής της, Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία ο Γιάννης Τσορτέκης και η Κόρα Καρβούνη. Η Μπλανς, μια καθωσπρέπει καθηγήτρια με εμμονή στη νιότη και στην ομορφιά, αποφασίζει να επισκεφτεί τη μικρή της αδερφή και πέφτει στα δίχτυα του όμορφου άντρα της. Η γοητευτική γυναίκα με την ευγενική ανατροφή υποτιμά τον Πολωνό εργάτη Στάνλεϊ. Ωστόσο ανάμεσά τους γεννιέται ένα ολέθριο πάθος που οδηγεί και τους τρεις στην καταστροφή. Στοιχεία από το παλιό «αμερικανικό όνειρο», χαρακτήρες που δεν θέλουν να αποδεχτούν την πραγματικότητα και φυγή από το παρελθόν.

 

Σύγχρονο Θέατρο

Παραστάσεις: Έως 9/4

Απόγ.: Κυρ. 7 μ.μ. Βραδ.: Πέμ., Σάβ. 9 μ.μ. Από 12/2: Πέμ., Παρ. 8.30 μ.μ., Σάβ. 9 μ.μ., Κυρ. 5 μ.μ. 

 

 

«Σοφία Λασκαρίδου, μια αγάπη μεγάλη», Θέατρο 104

Μια παράσταση βασισμένη στα ημερολόγια της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου, στα οποία περιγράφεται ο έρωτάς της για τον ποιητή Περικλή Γιαννόπουλο. Ένας έρωτας που αποτελεί ανάμειξη δύο τεχνών, της ζωγραφικής και της ποίησης. Η παράσταση είναι σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη και συνεργασία με την ομάδα 4Frontal.

Η Σοφία Λασκαρίδου, μια ιδιαίτερη για την εποχή της γυναίκα, ξεπερνά το άβατο της καλών τεχνών και είναι η πρώτη γυναίκα που γίνεται δεκτή στην Ακαδημία. Μέσα στην ασυμβίβαστη ζωή της ζει έναν έρωτα βαθύ και δυνατό, μυθιστορηματικού χαρακτήρα. Όσο εκείνη είναι στο Μόναχο κυνηγώντας το όνειρό της ως ζωγράφος, εκείνος αυτοκτονεί: καβάλα σε ένα άσπρο άλογο μπαίνει στη θάλασσα του Σκαραμαγκά και φυτεύει μια σφαίρα στον κρόταφό του.

 

Θέατρο 104

Παραστάσεις: Απογ.: Κυρ. 7 μ.μ. Βραδ.: Παρ., Σάβ. 9.15 μ.μ. 

 

«Επικίνδυνες Σχέσεις», Θέατρο Άλμα

Οι «Επικίνδυνες Σχέσεις» είναι ένα μυθιστόρημα  του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό, που γράφτηκε το 1782. Ο Γιώργος Κιμούλης μεταφέρει την παράσταση στο 1933, εποχή ανόδου του ναζισμού, δίνοντας ένα νέο κοινωνικοπολιτικό κλίμα σε σχέση με το ομώνυμό του έργο. Οι ερωτικές σχέσεις μάς βγάζουν έναν καλό, αλλά και έναν τερατώδη εαυτό, όπως ήταν και το πολιτικό τέρας του ναζισμού που ανθούσε εκείνη την εποχή και οι συνέπειες ήταν τραγικές. 

Δύο εραστές και ματαιόδοξοι αριστοκράτες, η μαρκησία Μερτέιγ και ο υποκόμης Βαλμόν, ξεκινούν ένα επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι. Στόχος τους είναι να αποπλανήσουν και να διαπομπεύσουν ανθρώπους προς ευχαρίστησή τους. Αποστολή του Βαλμόν είναι κάνει ένα νεαρό κορίτσι να τον ερωτευτεί και να κοιμηθεί μαζί του, ενώ παράλληλα προσπαθεί να κατακτήσει μια παντρεμένη κυρία. Ενώ τα θύματα πέφτουν στην παγίδα, η επόμενη μέρα βρίσκει τον Βαλμόν βαθιά ερωτευμένο με τη νεαρή κοπέλα, την οποία όμως αρχίζει να χάνει οριστικά. 

Θέατρο Άλμα

Παραστάσεις: Απογ.: Σάβ. (λαϊκή) 6 μ.μ. Βραδ.: Πέμ.-Σάβ. 9 μ.μ., Τετ., Κυρ. 8 μ.μ. 

 

 «Στέλλα Βιολάντη», Θέατρο Χώρα

Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Λύρα η Ευγενία Δημητροπούλου ερμηνεύει την όμορφη κόρη ενός Ζακυνθινού μεγαλέμπορου, του Παναγή Βιολάντη. Η παράσταση είναι βασισμένη στο ομώνυμο τρίπρακτο θεατρικό δράμα του Γρηγορίου Ξενόπουλου και έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που ανέβηκε σε αθηναϊκή σκηνή, το 1977.

Η Στέλλα Βιολάντη, μια όμορφη, αθώα και συνάμα πολύπλοκη κοπέλα, ερωτεύεται τον ξεπεσμένο ευγενή Χρηστάκη Ζαμάνου. Συνεπαρμένη από το πρωτόγνωρο αίσθημα του έρωτα γι’ αυτόν, ξεχνά την αδυσώπητη αντίδραση του ασφυκτικού αστικού περίγυρου των αρχών του 20ού αιώνα και οδηγείται στην καταστροφή. Μέσα στον γεμάτο αστικές συμβάσεις, καθωσπρεπισμούς και προλήψεις περίγυρο της ζακυνθινής επαρχίας ο έρως της Στέλλας θα γίνει έρως εσταυρωμένος. Η Στέλλα εδώ δεν έχει εποχή και χώρα. Είναι ένα γυναικείο σύμβολο, τόσο για όλα τα κορίτσια που κλειδώθηκαν σε σοφίτες για να ξεχάσουν τον ερωτά τους όσο και για σημερινούς νέους που ζουν ένα μεγάλο έρωτα, ένα έρωτα μαρτυρικό.

 Θέατρο Χώρα

Δευτέρα: 21.00, Τρίτη: 21.00

 

 

«Φοβάσαι;», Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης

Ένα ερωτικό θρίλερ του Άνταμ Σάιντλ, που αφορά τα όρια του ερωτικού και του νοσηρού, του κωμικού και του απαγορευμένου.  Η παράσταση μέσα από την ανατρεπτική πλοκή της αναδεικνύει  την πάλη του ψυχισμού του ανθρώπου εναντίον των φόβων και των ενοχών του για να κερδίσει λίγη αγάπη και κατανόηση.

Ένας κατά συρροήν δολοφόνος απαγάγει μια γυναίκα που κάθεται αμέριμνη σε ένα πάρκο. Τη ναρκώνει και τη μεταφέρει στο υπόγειό του. Θα γίνει η Νάνσυ ένα ακόμα θύμα του ή αυτή η βίαιη συνάντηση με τον έρωτα σύμμαχό της θα αποτελέσει καταλύτη για την υπόλοιπη ζωή τους; Η απρόβλεπτη γειτόνισσά τους, η Τζόαν, έχει ήδη ταχθεί υπέρ του έρωτα σε αυτή την κωμικοτραγική μάχη.Εξαιρετικοί τόσο το πρωταγωνιστικό δίδυμό (Αλεξία Καλτσίκη- Νίκος Ψαρράς) όσο και η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη στον ρόλο της γειτόνισσας. 

 

Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης

Παραστάσεις: Έως 11/3

Πληροφορίες: Απογ.: Κυρ. 6 μ.μ. Βραδ.: Τετ. 9 μ.μ. 

 

 «Ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά» ,Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

«Ο φόβος τρώει τα σωθικά» είναι μία διασκευή του θρυλικής ταινίας του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, «Angst Essen Seele Auf»  (Fear Eats The Soul), σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα και με την Τάνια Τσανακλίδου στο ρόλο της Έμι. Μία ζεστή και ανθρώπινη παράσταση για την δύναμη του έρωτα ενάντια στις απαγορεύσεις και στο κοινωνικό και φυλετικό ρατσισμό μιας συντηρητικής κοινωνίας και εποχής. Ένα έργο επίκαιρο και ταυτόχρονα διαχρονικό.

Μια Γερμανίδα καθαρίστρια, χήρα με τρία παιδιά, ερωτεύεται κεραυνοβόλα τον αρκετά χρόνια μικρότερός της, μετανάστη Αλί. Το πάθος τους, ωστόσο, τους κάνει να νικήσουν κάθε κοινωνικό σχόλιο και προκατάληψη και τελικά παντρεύονται. Το ζευγάρι ξεκινάει την νέα του ζωή ευτυχισμένα, ωστόσο ο κοινωνικός αποκλεισμός που θα δεχθεί από τους συμπατριώτες της η Έμι, αρχίζει σιγά σιγά να φθείρει τον έρωτα τους.  Ποια είναι τα όρια της αγάπης, όταν ο φόβος σου τρώει τα σωθικά; 

 

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5)

Παραστάσεις: Τετάρτη 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.00

Διάρκεια: 80 λεπτά

Πληροφορίες: τηλ.: 210 3222760, τηλ. ταμείου: 210 3228706

 

Περικλής Γιαννόπουλος-Σοφία Λασκαρίδου: ένας τραγικός έρωτας. Μια μεγάλη αγάπη, από αυτές που τα κοριτσόπουλα ονειρευόμαστε να ζήσουμε, από αυτές που αναστενάζεις βαθιά όταν τις διαβάζεις στα άρλεκιν. Η μυθιστορηματική αυτοκτονία με την οποία επέλεξε εκείνος να κλείσει για πάντα αυτό το κεφάλαιο συγκινεί βαθιά ακόμη και σήμερα. Έναν αιώνα μετά οι 4Frontal, αυτή η απίθανη θεατρική ομάδα, αποφασίζει να μας παρουσιάσει επί σκηνής το love story. 

Καθοδηγητής του εγχειρήματος ο Παντελής Δεντάκης, ο οποίος, όπως μου ανέφερε, νιώθει λίγο σαν «μεγάλος αδερφός ή μπαμπάς» των παιδιών. Λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα μιλήσαμε με αφορμή τη συγκεκριμένη παράσταση για έρωτες, απογοητεύσεις και θέατρο. 

 Η οικογένεια 4Frontal 

Κάναμε τον «Μουνή» και έπειτα από δύο χρόνια μια παράσταση με τον τίτλο «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται, αν και ορισμένα μόνο μία φορά». Έχουμε μια πάρα πολύ ωραία σχέση, οικογενειακή, σαν να είμαι λίγο ο μεγάλος τους αδερφός, ο μπαμπάς τους. Μαθαίνουμε πολλά ο ένας από τον άλλο, και εγώ από αυτούς και εκείνοι από μένα, ελπίζω. Είναι μια σχέση ανταλλαγής, μια πολύ ζωντανή σχέση, με τις συγκρούσεις μας και τις καλές μας στιγμές. Η ανταλλαγή είναι ουσιαστική, καθώς, όταν συμβαίνει, μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε και τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και σωστά. 

 Περικλής Γιαννόπουλος, ο «αυτόχειρας του Σκαραμαγκά»: τόσο κοντά και τόσο μακριά στους απανταχού ερωτευμένους… 

Οι μεγάλες ερωτικές ιστορίες δεν τελειώνουν ποτέ, περνούν στην αιωνιότητα. Αναφορικά με την πράξη της αυτοκτονίας, αυτή καθαυτή είναι κάτι άγριο και συνάμα θλιβερό. Όσο για την αυτοχειρία του Περικλή Γιαννόπουλου, γίνεται με έναν τρόπο ποιητικό, που φαίνεται ότι τον σκεφτόταν δέκα χρόνια πριν. Γράφει η ίδια η Λασκαρίδου ότι σε μια συνάντησή τους το πρώτο διάστημα της γνωριμίας τους, που είχαν πάει μια βόλτα στο Σκαραμαγκά, της είχε πει: «Αν ποτέ με εγκαταλείψεις, θα μπω σε αυτή τη θάλασσα καβάλα σε ένα άσπρο άλογο, αλλά, μην ανησυχείς, θα βάλω πέτρες στις τσέπες μου και το άλογο θα βγει […]» Βέβαια αυτό δεν ξέρουμε αν ήταν αληθινό. Το συγκεκριμένο love story εξάλλου είναι μια καταγραφή της Λασκαρίδου. Έχω την εντύπωση όμως ότι ταιριάζει με αυτό τον άνθρωπο, τουλάχιστον από όσο τον έχω μελετήσει και τον έχω καταλάβει. Όσον αφορά την εποχή μας, και σε σύγκριση με το 1900-1910, είναι πιο γειωμένη, πιο πεζή. Έχω την αίσθηση ότι στο πέρασμα του χρόνου ορισμένα πράγματα τα εντάσσουμε στη σφαίρα της ποίησης. Φαίνεται πως πλέον γινόμαστε πιο κυνικοί, πιο στεγνοί. Βέβαια ο έρωτας είναι έρωτας, δηλαδή οι εκρήξεις είναι πάντα ίδιες, απλώς στην εν λόγω ιστορία ο έρωτας μετουσιώνεται σε μια δημιουργία, σε ποίηση στην περίπτωση του Γιαννόπουλου, σε ζωγραφική στην περίπτωση της Λασκαρίδου. Μας ξενίζει λοιπόν η αυτοκτονία για έναν έρωτα, ωστόσο είναι κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει. 

Η αισθητική της παράστασης 

Εγώ λειτουργώ πάντα με βάση τη λογική της αφαίρεσης. Δεν μου αρέσει η φλυαρία. Θέλω οι θεατές να βλέπουν ένα χώρο που θα έχει σαφώς το χαρακτήρα του χώρου αλλά θα επιδέχεται συμπλήρωση. Αυτό ισχύει και για το χώρο και για τον τρόπο με τον οποίο στήνεται μια παράσταση. Θέλω οι θεατές να είναι συνδημιουργοί, να υπάρχει χώρος ώστε να «πλάσουν» ένα κομμάτι του έργου, της υποκριτικής, της ιστορίας, του σκηνικού. Επίσης θέλω οι θεατές να έχουν χώρο να επικοινωνήσουν με τα δικά τους συναισθήματα και όχι με τα συναισθήματα των ηθοποιών. Οι ηθοποιοί είναι απαραίτητο να ανοίγουν ένα χώρο πάνω στη σκηνή ώστε οι θεατές να συνδιαλέγονται με τις δικές τους σκέψεις. Να μην τα παίρνουν όλα έτοιμα. Αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή χρειάζεται να δίνεται έτσι ώστε να ανοίγονται δίοδοι επικοινωνίας των θεατών με τον εαυτό τους. Νομίζω πως, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, η καλή τέχνη αυτό κάνει. Παράλληλα στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχουν και τα κοστούμια που μας ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, σε μια εποχή που θεωρώ πως έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον για μας σήμερα. Γίνεται μια ωραία συνομιλία, ο σκηνικός χώρος είναι αρκετά πετυχημένος. 

Όλα τα έργα για τον έρωτα και το θάνατο 

Η τέχνη με το συγκεκριμένο θέμα ασχολείται. Όλα τα υπόλοιπα, που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνονται να ασχολούνται με αυτό, ουσιαστικά αυτό κάνουν. Εξάλλου όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας είναι υποδιαιρέσεις του έρωτα και του θανάτου. Ο έρωτας είναι το εργαλείο, το όπλο απέναντι στο θάνατο. 

Ανάγκη να «διαγράψεις» μια παράσταση 

Ναι, το έχω νιώσει. Και παρόλο που θεωρητικά πιστεύω πως όλα είναι ανάλογα της αξίας κάποιου, έχουν υπάρξει και παραστάσεις με τις οποίες δεν έμεινα ικανοποιημένος – παραστάσεις που έχω κάνει εγώ και παραστάσεις στις οποίες έχω παίξει. Δεν το έχω βιώσει όμως ως ακραίο μαρτύριο. Ο Γιαννόπουλος δεν είχε απογοητευθεί από το έργο του, αλλά από την απήχηση που αυτό είχε. Και επειδή το πάλεψε αρκετά χρόνια και επέμεινε στις ιδέες του, στις απόψεις του, κάποια στιγμή τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του. Οπότε ένιωσε ότι, εφόσον το έργο του δεν μπορούσε να το επικοινωνήσει, δεν είχε αξία, άρα δεν έπρεπε να υπάρχει. Έχω την εντύπωση ότι δεν αμφισβήτησε ο ίδιος το έργο του. Απογοητεύτηκε διότι δε είχε την ανταπόκριση που προσδοκούσε. 

 

Απογοήτευση από το κοινό 

Περισσότερο απογοητεύομαι όταν η δημιουργία της ομάδας στην οποία συμμετέχω δεν ενεργοποιεί το κοινό. Σαφώς με απασχολεί το κοινό, δηλαδή η παιδεία του, οι προσδοκίες και οι προσλαμβάνουσες που κάθε φορά έχει από μια παράσταση. Υπάρχουν στιγμές που αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι θεατές είναι λιγότερο εκπαιδευμένοι από το πότε και με τι θα γελάσουν, από το αν είναι συγκεντρωμένοι, από το αν χρησιμοποιούν τα κινητά τους την ώρα που παίζουμε κ.λπ. Ναι, μπορεί να απογοητευτώ από το κοινό, αυτό όμως που κυρίως με αποκαρδιώνει είναι η μη ενεργοποίησή του μέσω της δουλειάς της ομάδας στην οποία συμμετέχω. 

«Ντριν Ντριν» την ώρα που παίζω 

Δεν είναι τρομερό που χτυπάνε τα τηλέφωνα. Το τρομερό είναι ότι είμαστε τόσο εξαρτημένοι από αυτά. Είμαστε διαρκώς με ένα κινητό στο χέρι, από το πρωί μέχρι το βράδυ, όπου και αν πάμε. Αυτό βέβαια παρατηρείται παγκοσμίως, με εξαίρεση το Παρίσι, όπου συναντάς και ανθρώπους με ένα βιβλίο ανά χείρας. Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, όταν κάποιος έρχεται στο θέατρο, δεν μπορεί να αποχωριστεί εύκολα το κινητό του. 

 

Ο Παντελής Δεντάκης σκηνοθετεί την ομάδα 4Frontal στην παράσταση «Σοφία Λασκαρίδου, μια αγάπη μεγάλη», που ανεβαίνει στο Θέατρο 104, στην κεντρική σκηνή. Προγραμματισμένη πρεμιέρα Παρασκευή 27 Ιανουαρίου. 

 Παίζει στις «Τρεις Αδερφές» στο Θέατρο Πορεία κάθε Τρίτη. 

Από 27 Φεβρουαρίου θα σκηνοθετήσει το έργο του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνομαι, δεν πληρώνω» στο Θέατρο Τέχνης.

 

 

Κεντρική φωτογραφία Παντελή Δεντάκη: Δομνίκη Μητροπούλου

φωτογραφίες παράστασης: Σταύρος Χαμπάκης 

Μια παράσταση εμπνευσμένη από τον μοιραίο έρωτα της ζωγράφου  Σοφίας Λασκαρίδου και του συγγραφέα Περικλή Γιαννόπουλο 

 

Ερχόταν αντίθετα από μένα. Τα μάτια μας συναντήθηκαν αχόρταγα...

Με συγχωρείτε, ψιθύρισε, η ομορφιά σας με θάμπωσε

Κι εμένα η δική σας                                                                

Χαμογελάσαμε κι οι δύο. Αυτό ήταν...

Εκείνη την έλεγαν Σοφία. Εκείνον Περικλή. Συναντήθηκαν τυχαία. Κάπου στο 1900.

Εκείνη ήταν ζωγράφος. Ήθελε να ανακαλύψει νέους ορίζοντες τέχνης. Εκείνος συγγραφέας. Οραματιζόταν την Ελληνική Αναγέννηση. 

Συναντήθηκαν κάπου στο 1900. Κοίταξαν ο ένας τον άλλον και ερωτεύτηκαν. Και ερωτεύτηκαν πολύ. 

Και συναντιόνταν και αγκαλιάζονταν και έδιναν πύρινα φιλιά. Στην αγαπημένη τους Αττική γη. Κι εκείνος διάβαζε, έγραφε, φιλοσοφούσε. Κι εκείνη ζωγράφιζε. Κι η Αττική γη τούς έπαιρνε στην αγκαλιά της, τους δύο ερωτευμένους. Και ζούσαν την υπέρτατη ηδονή.

Αλλά ήρθε η ώρα κι έπρεπε να φύγει εκείνη μακριά. Να φύγει μακριά για να γίνει μεγάλη ζωγράφος. Για να γνωρίσει το άγνωστο στην Τέχνη της. Και τότε δάκρυσαν και πόνεσαν, πολύ. Και αποχωρίστηκαν. Κι εκείνη έφυγε για το παγωμένο Μόναχο. Κι εκείνος έμεινε πίσω στην αγαπημένη τους Ακρόπολη. 

Και αντάλλασσαν γράμματα φλογερά. Γράμματα αγάπης, έρωτα, νοσταλγίας. Απελπισίας. Και ζούσαν την υπέρτατη οδύνη.

Κάπου στο 1900. 

Και περίμεναν τη στιγμή που θα ξαναβρίσκονταν. Την στιγμή που θα έπεφταν στην αιώνια αγκαλιά, ο ένας του άλλου.

Αλλά η απελπισία λύγισε εκείνον. Και τότε, της έστειλε ένα απεγνωσμένο τηλεγράφημα: “Σοφία μου, ένα ύστατο χαίρε από την Αττική γη που αφήνω για πάντα. Με άπειρα γλυκύτατα φιλιά. Χαίρε Σοφία μου. Ο Περικλής σου”.

Και εκείνη γύρισε και έζησε για πάντα στην αγαπημένη τους Αττική γη. Και του έμεινε πιστή μέχρι τα βαθιά της γεράματα. 

Και εκείνος έμεινε για πάντα νέος, με τα χρυσά του τα μαλλιά και το γαλάζιο ουρανό στα μάτια.

Κάπου στην αιωνιότητα του Έρωτα.

Η ομάδα 4Frontal και ο Παντελής Δεντάκης συναντώνται ξανά μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις «Ο Μουνής» και «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται, αν και ορισμένα μόνο μία φορά» και παρουσιάζουν στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου 104, μία παράσταση βασισμένη στα ημερολόγια τα ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου (1876-1965).

Η Σοφία Λασκαρίδου γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στην Καλλιθέα και δεν ήταν μία γυναίκα συνηθισμένη: όμορφη, πλούσια με ισχυρό κοινωνικό status,που είχε όλη την Αθήνα στα πόδια της. Έσπασε το άβατο στη Σχολή Καλών Τεχνών, ανοίγοντας το δρόμο για τη γυναικεία παρουσία στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ακολούθησε σπουδές στο εξωτερικό δίπλα σε μεγάλους ζωγράφους της εποχής, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Και φυσικά έζησε μία μεγάλη αγάπη, μυθιστορηματικής υφής, με τον ποιητή Περικλή Γιαννόπουλο, τον επονομαζόμενο «αυτόχειρα του Σκαραμαγκά»: οι δύο τους ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα και βαθιά. Όσο εκείνη ήταν στο Μόναχο, κυνηγώντας το όνειρό της ως ζωγράφος, εκείνος αυτοκτόνησε: καβάλα σε ένα άσπρο άλογο, μπήκε στη θάλασσα του Σκαραμαγκά και φύτεψε μια σφαίρα στον κρόταφό του. 

Ταυτότητα Παράστασης

Παράσταση βασισμένη στα ημερολόγια της Σοφίας Λασκαρίδου

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Μουσική Σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης

Επιμέλεια φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Τσιμπρικίδου 

Φωτογραφίες:  Σταύρος Χαμπάκης

Ερμηνεύουν:  Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αμαλία Νίνου, Αριστέα Σταφυλαράκη, Μαριέττα Σγουρδαίου

 

 

Στοιχεία Παράστασης

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Παρασκευή, 27 Ιανουαρίου

Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή και  Σάββατο στις 21.15, Κυριακή στις 19.00

Διάρκεια παράστασης : 70' (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12 € –  φοιτητικό/ανέργων 8 € – ατέλειες 5 €

Παρασκευή γενική είσοδος 10    

Ειδική τιμή προπώλησης: από Δευτέρα 16/1 ως Πέμπτη 26/1 

όλα τα εισιτήρια για όλες τις παραστάσεις στην τιμή των 8 ευρώ.

 

Προπώληση: viva.gr, 11876, Media Markt, Public, SevenSpots, Βιβλιοπωλεία «Ευριπίδης»

 

Θέατρο: Κεντρική σκηνή, Θέατρο 104 || Ευμολπιδων 41.Γκάζι  .Στάση Μετρό Κεραμεικός || Τηλέφωνο: 2103455020 – 6940290312 || www.104.gr