Ο Θεατρικός Οργανισμός «Νέος Λόγος» και το studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το έργο του Σάιμον Στήβενς, «Χάρπερ Ρήγκαν»  σε μετάφραση Έρις Κύργια και σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, από τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου.

Η παράσταση είναι κατάλληλη για άνω των 16 ετών.

Το έργο:

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας στις 16 Απριλίου του 2008 σε σκηνοθεσία Marianne Elliott.

Από τότε, έχει ανέβει σε δεκάδες παραγωγές σε όλο τον κόσμο.

Τι συμβαίνει όταν μια εργαζόμενη γυναίκα αποφασίζει να αφήσει πίσω σύζυγο και κόρη χωρίς να πει σε κανέναν ούτε πού πάει, ούτε εάν θα επιστρέψει ποτέ;

Η Χάρπερ Ρήγκαν, μια γυναίκα γύρω στα 45, μαθαίνει ότι ο πατέρας της πεθαίνει. Το αφεντικό της στην δουλειά αρνείται να της δώσει άδεια να τον επισκεφθεί. Εκείνη αγνοεί τις απειλές του, και  φεύγει για να επισκεφτεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα της. Φτάνει στον προορισμό της πολύ αργά, καθώς ο πατέρας της έχει ήδη πεθάνει. Μετά από διαδοχικές συναντήσεις με αγνώστους και την επίσκεψη στη μητέρα της, με την οποία έχουν να μιλήσουν 2 χρόνια, η Χάρπερ επιστρέφει στο σπίτι της. Η μικρή αυτή Οδύσσεια  λειτουργεί καταλυτικά στην σκέψη της και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και τους γύρω της.
Όταν επιστρέφει, η δουλειά της δεν είναι εκεί… Η οικογένειά της είναι εκεί (;)…
Η ίδια είναι εκεί (;)…

Το έργο «Χάρπερ Ρήγκαν» πάνω απ' όλα είναι ένα ταξίδι συνειδητοποίησης και συμφιλίωσης. Μέσα σε δύο μόλις εικοσιτετράωρα, η ηρωίδα επείγεται, φεύγει, στενοχωριέται, πενθεί, κλαίει, θυμώνει, ξεκαθαρίζει, επιστρέφει. Στέκεται μετέωρη ανάμεσα στα θολά «θέλω της» και στα επιτακτικά  «πρέπει». Κι έτσι, η σχεδόν επανάσταση που έκανε απέναντι στους άλλους, αποδεικνύεται ολοκληρωτική επανάσταση απέναντι στον εαυτό της. Και οι επαναστάσεις απέναντι στον εαυτό μας, είναι οι πιο σαρωτικές και ταυτόχρονα οι πιο συγκινητικές.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Φώτης Μακρής
Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Μουσική – Μουσική επιμέλεια : Φοίβος Σαμαρτζής – Φώτης Μακρής
Φωτογραφίες : Δάφνη Δίγκα

Παίζουν: Λάμπρος Γιώτης, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλλα Παπαδημητρίου, Βάσω Παύλου, Φοίβος Σαμαρτζής.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό : 12 ευρώ
Φοιτητικό, κάτω των 25 ετών, άνω των 65, Α.Μ.Ε.Α. : 10 ευρώ
Άνεργοι, ατέλειες : 8 ευρώ

Ειδικη προσφορα της VIVA
Προνομιακή τιμή προπώλησης μόνο 8 ευρώ για όλες τις παραστάσεις

Η προπώληση ξεκίνησε:
https://www.viva.gr/tickets/theater/charper-rigkan-tou-saimon-stivens/

Το θέατρο είναι covid free.
 
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια – Τηλ. 210-6453330

Μετά την μεγάλη επιτυχία που γνώρισε πέρσι με την παράσταση «Η Προίκα», η Στέλλα Παπαδημητρίου επιστρέφει στον εξαιρετικό αυτό μονόλογο αλλάζοντας στέγη και μεταφέροντας την παράσταση στο Θέατρο της Ημέρας.

Λίγα για την ιστορία:

Mια γυναίκα, η Αρετή. Η χρονική στιγμή: μια μαρτιάτικη μέρα, τη δεκαετία του ‘70, ημέρα των γενεθλίων της. Ένα μπαούλο, γεμάτο κιτρινισμένα από το χρόνο προικιά, οδηγεί το νου της σε μια Αναδρομή σε όσα έχουν παρέλθει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το σκηνικό έχει μελαγχολική σφραγίδα ή η συναισθηματική φόρτιση βαραίνει το προσκήνιο. Εξάλλου νοσταλγία είναι να αναπολείς την ευχαρίστηση χωρίς να ξαναζείς τον πόνο. Γι’ αυτό και η ουσία έχει βάση το χιούμορ. Οι θεατές θα γελάσουν γιατί θα ταυτιστούν, θα συμβιώσουν, για πενήντα λεπτά, με την Αρετή. Μια αφήγηση, με τις θύμησες μιας έντονης ζωής να πλημμυρίζουν τη σκηνή με αλήθεια, χαρά, λύπη, έρωτες, χιούμορ, μοναξιά και ελπίδα. Στο τέλος της παράστασης, μόλις ανάψουν τα φώτα της  πλατείας, θ’ ακουστούν ψίθυροι του τύπου …«μην αφήσεις το χθες να ξοδέψει πάρα πολύ από το σήμερα»… και μετά οι μισοί και παραπάνω θεατές θα τρέξουν να γνωρίσουν  την Αρετή. Στα παρασκήνια.

 

Συντελεστές :

Kείμενο: Μπέτυ Μαγρίζου 

Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής 

Σκηνικά – Κοστούμια : Κούλα Γαλιώνη 

Φωτισμοί : Φώτης Μακρής 

 

Στο ρόλο της Αρετής η Στέλλα Παπαδημητρίου

Διάρκεια 60’ (χωρίς διάλειμμα)

Παραστάσεις:

Παρασκευή 2/3 generale (αν πραγματοποιηθεί με κοινό) 9:00μ.μ.

Πέμπτη 8/3 (ημέρα της γυναίκας) 9:00μ.μ.

Κυριακές 4,11,18/3 6:00μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων: 10 € (γενική), 8 € (φοιτητικό, ομαδικό, ΑμεΑ, πολυτέκνων, ανέργων)

 

 

ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ : Ν. Γεννηματά 20 Αμπελόκηποι (δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Πανόρμου)

Τηλ.: 210 6929090, 210 6995777, fax: 210 6923470, www.theatro-imeras.gr, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Ένα βαζάκι γλυκό του κουταλιού κυδώνι σε μια ωραία συσκευασία με περιμένει μέσα σε ένα όμορφο σακουλάκι. Μου εξηγεί πόσο πολύ τη χαλαρώνουν η μαγειρική και η ενασχόλησή της με την καλλιέργεια της γης. Μου περιγράφει τη χαρά που νιώθει όταν βλέπει «το φασόλι σιγά σιγά να προσπαθεί να σπάσει το χώμα που είναι πάνω του, να βγάλει το κεφάλι του και να γίνει φασολιά».

Η Στέλλα Παπαδημητρίου αυτή την περίοδο είναι η Αρετή στην «Προίκα», το μονόλογο της Μπέτυς Μαγρίζου. Με αφορμή τη συγκινητική της ερμηνεία μου μίλησε μεταξύ άλλων για το περιεχόμενο αυτό καθαυτό της παράστασης, για όλα όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, καθώς και για τους συνειρμούς που μπορεί κανείς να κάνει με το σήμερα. 

 

«Προίκα» για όλους

Είναι ένα έργο που ενδιαφέρει γυναίκες κάθε ηλικίας: αυτές που έχουν περάσει τα πενήντα, γιατί τους φέρνει στο μυαλό μνήμες από τα νεανικά τους χρόνια, αλλά και νεότερες, που είναι στη φάση του «ψαξίματος» για να βρουν έναν άνθρωπο να πορευτούν μαζί στη ζωή. Ενδιαφέρει όμως πολύ και το αντρικό κοινό, αφού μέσα από τη συγκεκριμένη ιστορία γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι γυναίκες. Επίσης μαθαίνουν τι προσέχουν οι γυναίκες σε αυτούς και πώς τους κρίνουν.

 

Συγκίνηση στην πλατεία

Συγκινούνται και τα δύο φύλα. Άντρες και γυναίκες. Δεν μου λένε το λόγο, όμως έχω την αίσθηση πως στον περίγυρό τους υπάρχουν κάποιες θείες όπως η Αρετή και αυτό τους αγγίζει όλους. Οι γυναίκες συγκινούνται τόσο εύκολα, που νομίζω πως δεν μπορούν να αντιληφθούν το γιατί. Η Αρετή, εξομολογούμενη τη ζωή της, κάνει τους θεατές συνοδοιπόρους της. Συμπάσχουν μαζί της, είτε γελώντας είτε κλαίγοντας. 

 

Το κοινό ως συμπαίκτης

Στην αρχή φοβήθηκα την επικοινωνία με το κοινό, μάλιστα, όταν ο Φώτης Μακρής, ο οποίος σκηνοθέτησε την παράσταση, τοποθέτησε την πολυθρόνα τόσο κοντά με το κοινό, με έπιασε πανικός. Σκέφτηκα: «Θα είμαι τόσο κοντά με τους θεατές; Θα ακούω την ανάσα τους;» Πράγματι μου έχουν τύχει πολλά περιστατικά. Πρόσφατα καθόταν μπροστά μια κυρία κάποιας ηλικίας, η οποία χαλάρωσε τόσο πολύ μέσα στη ζεστασιά και στη θαλπωρή της παράστασης που άρχισε να χασμουριέται. Δεν ήταν όμως ένα απλό χασμουρητό, κάτι που μπορεί να συμβεί σε όλους και να βάλουν το χέρι τους μπροστά στο στόμα τους. Εκείνη έκανε θόρυβο! Θα ήθελα επίσης να επισημάνω ότι είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι θεατές που κάθονται στην πρώτη σειρά ότι δεν πρέπει να τους πιάνει νευρικότητα και να κουνούν το πόδι τους πέρα δώθε! Τις προάλλες μια κυρία το κουνούσε τόσο έντονα, που σκέφτηκα πως θα μου έδινε κλοτσιά… (γέλια) Χρειάζεται να καταλάβουν ότι ενοχλείται ο ηθοποιός, ειδικά όταν είναι τόσο κοντά τους. 

 

Η προίκα το 2016

Ο θεσμός της προίκας δεν έχει εκλείψει και δεν αναφέρομαι στην τελευταία εξαετία, που είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Μπορεί να μην υφίσταται με την παραδοσιακή σημασία του όρου, αλλά ακόμα και σήμερα δεν φροντίζουν οι γονείς να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους με ένα σπίτι ή με ένα οικόπεδό; Άλλοι κοιτάζουν να τους ανοίξουν ένα μαγαζί, να τους αγοράσουν ένα αυτοκίνητο. Αυτό δεν είναι προίκα; Προίκα είναι μόνο οι μαξιλαροθήκες και τα σεντόνια; Προίκα είναι η βοήθεια που παρέχουν οι Έλληνες στα παιδιά τους, ενώ στο εξωτερικό δεν το συνηθίζουν.

 

Οι μαμάκηδες

Η μάνα είναι μάνα σε όποια φάση της ζωής της και αν βρίσκεται, ιδιαίτερα η Ελληνίδα μάνα. Ακόμα και αν πει «εγώ αυτά δεν θα τα κάνω στα παιδιά μου», τελικά τα κάνει. Έχει περάσει στο DNA μας αυτό και δυστυχώς επεμβαίνουμε στη ζωή των παιδιών μας. Για παράδειγμα, για την Ελληνίδα μάνα το να παντρευτεί το παιδί της είναι πολύ σημαντικό. Νιώθει πως κάνει τον κύκλο του. Το ίδιο αισθάνθηκα και εγώ με το γιο μου. Ένιωσα πως παντρεύτηκε, πως θα δημιουργήσει το δικό του σπιτικό, τη δική του οικογένεια. Ακόμα και όταν το παιδί φεύγει από κοντά της, η μάνα είναι μάνα, πόσο μάλλον η Ελληνίδα μάνα. Δεν παύει ποτέ να ανησυχεί και να ενδιαφέρεται γι’ αυτό. 

 

Οι σημερινές Αρετές

Οι κοπέλες στην εποχή μας δεν νοιάζονται να βρουν ένα καλό παιδί, που να έχει μια δουλεία, και να έχουν και εκείνες μια δουλεία για να πορευτούν στη ζωή μαζί. Κάνουν υποχωρήσεις και οι δύο. Πάντα έλεγα στο γιο μου: «Όποια αποφασίσεις να πάρεις, να τη δεις εκείνη τη στιγμή με ψυχραιμία, μην τη δεις μέσα υπό το πρίσμα του έρωτα και μετά θελήσεις να την αλλάξεις. Δεν θα αλλάξει». Είναι λάθος να προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλο. Μόνο με αμοιβαία κατανόηση και υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές προχωρά μια σχέση.

 

Facebook vs προξενήτρα 

Εγώ δεν θα έδειχνα εμπιστοσύνη στο Facebook, γιατί δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει. Αντίθετα στα παραδοσιακά προξενιά το πρόσωπο που σου γνώριζαν το ήξεραν και κάποιοι στη γειτονιά και στον περίγυρο. Μπορούσαν να ζητήσουν πληροφορίες. Στο διαδίκτυο ο κίνδυνος είναι μεγάλος. 

 

Λάθη και πάθη 

Ό,τι και αν έκανα, ακόμα και τα λάθη μου, τα έκανα συνειδητά. Την εκάστοτε στιγμή ήθελα κάτι συγκεκριμένο. Ήξερα από την αρχή ότι ήταν λάθος, απλά έπρεπε να προχωρήσω παρακάτω και να μην ξοδέψω περισσότερο χρόνο από ό,τι άξιζε. 

 

«Τα Μυστικά της Εδέμ» και οι επαγγελματικές προτάσεις 

Με πικραίνει που ο κόσμος με αναγνωρίζει μόνο από την τηλεόραση, αλλά θα ήταν χαζό και να στενοχωριέμαι. Ο ρόλος μου στα «Τα Μυστικά της Εδέμ» ήταν καταπληκτικός. Ίσως ήταν η συγκυρία, η στιγμή μου, παρ’ όλα αυτά δεν με βοήθησε ιδιαίτερα, πέρα από το γεγονός ότι μου εξασφάλισε αναγνωρισιμότητα και ορισμένοι ανακάλυψαν το ταλέντο μου. Προτάσεις όμως για άλλες δουλειές δεν προέκυψαν. Ίσως επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχουμε στο μυαλό μας, δεν λειτουργούν έτσι. Δηλαδή δεν θα σκεφτούν πως η εκάστοτε ηθοποιός έπαιξε καλά το ρόλο που κλήθηκε να ερμηνεύσει, άρα είναι καλή, και θα θελήσουν να συνεργαστούν μαζί της. Αυτό δεν έχει τόση σημασία. Αυτό που μετρά είναι να είσαι μέσα στα πράγματα και εγώ δεν ήμουν ποτέ. Μάλιστα απορώ πώς κατάφερα να έχω πάντα δουλειά και να μεγαλώσω το παιδί μου. Κάνω τη δουλειά μου χωρίς να πουλήσω κάτι από τη ψυχή μου. 

 

Η Στέλλα και η… φασολιά 

Η ενασχόληση με τη γη σε χαλαρώνει και συμβάλλει στην καταπολέμηση του άγχους. Γίνεσαι επίσης πιο ευαίσθητος άνθρωπος. Σπέρνεις το φασόλι και το βλέπεις σιγά σιγά να προσπαθεί να σπάσει το χώμα, που είναι πάνω του, να βγάλει το κεφάλι του και να γίνει φασολιά ή βλέπεις την ντοματιά να μεγαλώνει ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Σηκώνομαι το πρωί και ελέγχω αυτά που έχω σπείρει, καμιά φορά μιλάω κιόλας στα φυτά, και το απόγευμα, όταν κατεβαίνω, βλέπω καμιά φορά ένα κεφαλάκι να έχει μεγαλώσει, να έχει ξεπεταχτεί.

 Η Στέλλα Παπαδημητρίου ερμηνεύει το μονόλογο «Προίκα» κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 19:00 στο Θέατρο Αλκμήνη. 

 Η φωτογράφιση για το Texnes-plus έγινε από τον Κοσμά Ινιωτάκη. 

Το Texnes-plus είναι χορηγός επικοινωνίας της παράστασης.

Τα Ζαχαροπλαστεία Καγγέλης είναι χορηγός της παράστασης