Το τελευταίο έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Ιβάν Τουργκένιεφ ανεβαίνει από 17 Ιανουαρίου στο Σύγχρονο θέατρο.

Η τελευταία και πιο διάσημη νουβέλα του Ιβάν Τουργκένιεφ (Κλάρα Μίλιτς) είναι μια ερωτική και μεταφυσική ιστορία βασισμένη σε αληθινό γεγονός, όπως την κατέγραψε με μοναδικό τρόπο ο Ρώσος κλασικός συγγραφέας. Στις 17 Ιανουαρίου το κύκνειο άσμα του Τουργκένιεφ, που είναι και το μοναδικό του έργο που κινείται σε μεταφυσικά επίπεδα, θα δει για πρώτη φορά το φως ελληνικής θεατρικής σκηνής στο Σύγχρονο θέατρο. Η παράσταση πλαισιώνεται ηχητικά από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες του Φρεντερίκ Σοπέν ο οποίος έζησε την ίδια περίοδο με τον συγγραφέα, δημιουργώντας μια ρομαντική και έντονα νοσταλγική ατμόσφαιρα, όπως μόνο ο μεγάλος Πολωνός μουσικοσυνθέτης θα μπορούσε να δημιουργήσει.

Υπόθεση

Ο νεαρός Γιάκοφ ζει επτά χρόνια κλεισμένος στο σκοτεινό του δωμάτιο. Η μοναδική του ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία είναι με την προστατευτική θεία του με την οποία και συγκατοικεί και μ’ έναν πληθωρικό φίλο του ο οποίος τον επισκέπτεται συχνά στο σπίτι. Ο Γιάκοφ σε μία από τις σπάνιες εξόδους του στη νυχτερινή Μόσχα γνωρίζει την Κλάρα, ένα ανερχόμενο αστέρι της όπερας, η οποία έχει μόλις εγκατασταθεί στη Μόσχα αφήνοντας πίσω την οικογένειά της και την αγαπημένη της αδερφή.  Μεταξύ των δύο νέων αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη ερωτική έλξη. Ο Έρωτας που κατακλύζει τους δύο νέους, έρχεται σαν σίφουνας που αναιρεί τις φυσικές σταθερές του γήινου κόσμου, αποκαλύπτοντάς τους την ουσία της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης.

Συντελεστές

Μετάφραση (από τα ρωσικά): Παύλος Στεφάνου
Διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη 
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου 
Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη
Επιμέλεια μουσικής: Γιάννης Οικονόμου
Διασκευή βαλς για δύο πιάνα: Χρίστος Θεοδώρου
Ζωγράφος: Νίκος Απέργης
Κίνηση/Χορογραφία: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Αργύρης Θέος
Βοηθός σκηνοθέτη: Πάμελα Οικονομάκη
Make-up artist: Ράνια Γιαννάκη
Τεχνικός πιάνου: Πάνος Τσίγκος 
Τεχνικός σκηνής: Νίκος Βατικιώτης
Τεχνικός φώτων: Σπύρος Γουβέλης
Τεχνικός ήχου/εικόνας: Βασίλης Χρηστακέας
Creative Agency: Grid Fox 
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Φιλίππα Κουτούπα, Δημήτρης Μανδρινός, Νίκη Παλληκαράκη, Σοφία Πανάγου, Ορέστης Τρίκας

Info
Διάρκεια παράστασης: 105’ (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων
16€ Ζώνη Α / 14€ Ζώνη Β / 12€ Ζώνη Γ
Παιδικό/Μαθητικό/Φοιτητικό: 10€

Προπώληση

-       TICKETMASTER 

-       ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ (τηλ. κρατήσεις 2103464380)

-       Τηλεφωνικό Κέντρο TICKETMASTER, τηλ. 2111981535

Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45, Αθήνα, 11854

«Ο ένας τρέμει τον άλλο και ο μεγάλος το μεγάλο, όμως όλοι όλοι όλοι όλοι φοβούνται το Μορμόλη»: Ποιος δεν θυμάται το χαρακτηριστικό τραγουδάκι του θεατρικού έργου «Μορμόλης» του Ράινερ Χάχφελντ.

Τον Μορμόλη δεν μπορείς να τον συλλάβεις, να τον τιμωρήσεις, να τον καταστρέψεις, είναι άτρωτος … γιατί είναι η φαντασία των παιδιών και μπορεί να γίνεται ό,τι θέλουν τα παιδιά: παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Αν κόψεις έναν Μορμόλη στα δυο έχεις δυο Μορμόληδες κι αν τον έκοβες στα τρια, τρεις!

«Οι μεγάλοι γεννηθήκανε μεγάλοι;
Ποτέ δεν ήτανε μικροί;
Πάθανε όλοι αμνησία
σκοτώσανε την φαντασία
κι απόμειναν τα πρέπει και τα μη!»

Η ιστορία που επέδρασε καθοριστικά στις γενιές παιδιών της μεταπολίτευσης και έθεσε το σημείο εκκίνησης νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων παγκοσμίως.

Ο Μορμόλης γράφτηκε από τον Rainer Hachfeld, αδελφό του Volker Ludwig, ο οποίος είχε γράψει τα τραγούδια. Το έργο ανέβηκε το 1969 στο θέατρο Grips, λεγόταν “Mugnog Kinder” και είναι η αφετηρία του είδους θεάτρου του Grips του Βερολίνου και του υλικού της Συντεχνίας του Γέλιου.

Χωρίς τον Μορμόλη δε θα υπήρχε ο Νουριάν, η Τζέλα και ο Κόρνας, η Φρέτα κι ο Γυαλάκιας, ο Βάσος κ η Βιβή, ακόμα και ο Σούπερμαν.

Η Συντεχνία του Γέλιου τον επαναφέρει στο ρεπερτόριό της για περιορισμένες παραστάσεις σε μετάφραση-διασκευή Παναγιώτη Σκουφή, σκηνοθεσία των Γιώργου Παλούμπη και Βασίλη Κουκαλάνι και τα θρυλικά τραγούδια του Γιάννη Σπανού.

Οι συντελεστές

Διασκευή – Ενορχήστρωση: Κώστας Νικολόπουλος
το τραγούδι «Ραπ του Ρίκι» έγραψε ο Θέμος Σκανδάμης

Διανομή: Βασιλική Διαλυνά, Βάσια Λακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, Δήμος Μαμαλούδης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Αντώνης Χρήστου

Σκηνικά – Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκο
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιανίτης
Κίνηση: Μαργαρίτα Τρίκκα
Βοηθός σκηνοθέτη:Παναγιώτα Παπαδημητρίου – Κατερίνα Αδαμάρα
Φωτογραφίες: Νάντια Παναγοπούλου – Νίκος Πανταζάρας
Video: Σίλια Πέτοβιτς
Σχεδιασμός Ήχου: Χρήστος Παραπαγκίδης
Επικοινωνία παράτασης: Χρύσα Ματσαγκάνη

INFO

Παραστάσεις : Από Κυριακή 19 Δεκεμβρίου έως Κυριακή 23 Ιανουαρίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κάθε Κυριακή 14:30

Διάρκεια παράστασης
90 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10€

Ομαδικά άνω των 25 ατόμων: 7 €

Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός)
Τηλέφωνο: 210 3464380

Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR : https://www.viva.gr/tickets/theater/festivalmormolis2021/

Αγορά και παραλαβή μειωμένων εισιτηρίων μπορεί να γίνει μόνο από το ταμείο του θεάτρου με την επίδειξη αντίστοιχου δικαιολογητικού/κάρτας

Οργάνωση παραστάσεων για σχολεία: 210 6644250, 6978068699, 6943236032

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Παιδιά της ίδιας γης

Μιας μάνα η ελπίδα,

Άλλοι νερό πηγής κι άλλοι χωρίς πατρίδα,

Άλλοι φτωχοί και νηστικοί

Άλλοι ψέμα κι άλλοι αλήθεια

Άλλοι μαύροι, άλλοι λευκοί

Όλα ίδια όμως τα παραμύθια.

Είναι η τρίτη φορά που παρακολουθώ την παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Volker Ludwig αυτή τη φορά στο Σύγχρονο Θέατρο.Και τώρα η ίδια συγκίνηση, η ίδια χαρά, ο ίδιος θαυμασμός! Πώς ένα κείμενο του 1970 έχει ακόμα τη δύναμη να μας κάνει να σκεφτούμε, να σταθούμε απέναντι στους ευατούς μας και την συμπεριφορά μας.

Η παράσταση αυτή πάντα με έκανε να σκεφτώ ότι πολύ εύκολα παίρνουμε τη θέση του άλλου- καταπιεστή, αλλά δύσκολα μπαίνουμε στη θέση του άλλου- καταπιεζόμενου. Η ουσία της παράστασης είναι «μπες στα παπούτσια του άλλου». Στο αρχικό κείμενο ο μετανάστης ήταν ο Παπαδάκης, Έλληνας στη Γερμανία τη δεκατεία του 70…Ποιος να το περίμενε ότι ο Παπαδάκης, μερικές δεκαετίες αργότερα, θα άλλαζε θέση και θα ξεχνούσε τόσο εύκολα; Μα και με το Νουριάν τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο γιος του ο Πιρούζ ξεχνάει εύκολα κι αυτός και φέρεται σε έναν πιο αδύναμο με τον ίδιο τρόπο που καταδίκαζε μέχρι πριν από λίγο. Είναι ανάγκη να έρθουμε αντιμέτωποι με τον καθρέφτη μας για να καταφέρουμε να αλλάξουμε στάσεις και συμπεριφορές. Κι η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» είναι ακριβώς αυτό. Μια ματιά στον καθρέφτη μας.

Η σκηνοθεσία του Β. Κουκαλάνι είναι αριστοτεχνική. Κρατά τις ισορροπίες και με χιούμορ μιλά στις καρδιές των μικρών θεατών, μιλώντας τη γλώσσα τους και χρησιμοποιώντας παραδείγματα της δικής τους καθημερινότητας. Τα σκηνικά και τα κουστούμια των Α. Σιάφκου & Α. Καρανάνου μας μεταφέρουν ιδανικά στο κάμπιγκ των καλοκαιρινών μας διακοπών. Μετά την παράσταση το τραγούδι τέλους των Active Member ακούγεται καθημερινά στο σπίτι μας! Ένα μεγάλο μπράβο στη «Συντεχνία του Γέλιου» και στους ηθοποιούς Γιάννη Βαρβαρέσο, Φώτη Λαζάρου, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστή Ραμπαβίλα, Φανή Ξενουδάκη και Αλέξανδρο Τούντα!

Η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» είναι μια γροθιά στο στομάχι για όσα δυστυχώς συμβαίνουν ακόμα τόσο κοντά μας. Εύχομαι τα παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση να γίνουν η αφορμή να εστιάσουμε στις ομοιότητές μας!

ΠΡΙΝ …

• Διαβάζουμε. Υπάρχουν πλέον δεκάδες βιβλία που αναφέρονται στο θέμα της αποδοχής της διαφορετικότητας. Κι άλλα τόσα που μιλάνε για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Όσα κι αν αναφέρω σίγουρα θα παραλείψω κάποιο. Για αυτό θα αναφέρω δύο που τονίζουν το πόσο όμοιοι είμαστε τελικά αν βγάλουμε από πάνω μας όσα οι άλλοι μας φόρεσαν ως ταμπέλες. Το ένα είναι το παραμύθι του Ντιμίτερ Ινκιοφ «Ο ψηλός νάνος και ο κοντός γίγαντας». Βρίσκεται στο βιβλίο του «Ιστορίες μιας αυτόματης γιαγιάς» (εκδ. Πατάκης) και δείχνει πώς ένας ψηλός νάνος κι ένας κοντός γίγαντας ανατρέφονται να μισούν ο ένας τον άλλον, μέχρι που εντελώς τυχαία συναντιούνται….Η άλλη ιστορία είναι «Ο εχθρός» των Κάλι Νταβίντε & Μπλοχ Σερζ (εκδ. Πατάκης). Σε έναν πόλεμο δυο εχθροί μισούν ο ένας τον άλλον μέχρι που μια νύχτα ανακαλύπτουν μια διαφορετική αλήθεια…

• Ζωντανοί σύνδεσμοι. (Για μεγάλες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Είναι ένα παιχνίδι που στόχος του είναι να δείξει πώς τελικά έχουμε πολύ περισσότερα κοινά παρά διαφορές. Καθόμαστε σε κύκλο και ακουμπάμε τη μια παλάμη μας κάτω. Ξεκινά ένας λέγοντας «Βγάζω το χέρι μου γιατί φοράω δαχτυλίδι όπως και η Ζωή». Αμέσως το λόγο παίρνει παίρνει η Ζωή που πρέπει να βρεί ένα κοινό στοιχείο με κάποια άλλη παλάμη του κύκλου. «Βγάζω το χέρι μου γιατί έχω κομμένα νύχια όπως ο Μάρκος». Τον λόγο παίρνει ο Μάρκος, κ.ο.κ. Καθένας πρέπει να σκέφτεται κάτι διαφορετικό. Στα χρόνια που έχω παίξει αυτό το παιχνίδι τα παιδιά με έχουν εκπλήξει ευχάριστα. Έχω ευλογηθεί με απαντήσεις «βγάζω τα χέρια μου γιατί στις φλέβες μου τρέχει αίμα όπως και στις φλέβες του…./ γιατί με τα χέρια μου χαϊδεύω όπως και η…», κ.λπ. Τελικά είμαστε περισσότερο όμοιοι παρά διαφορετικοί.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ…

• Εμένα με νοιάζει: Στο παιχνίδι αυτό σκοπός είναι να μην χάσει κανείς! Αρχικά ο/ η εμψυχωτής/ εκπαιδευτικός δίνει μυστικά έναν αριθμό στο κάθε παιδί. Στη συνέχεια ξεκινά να λέει μια ιστορία την οποία τα παιδιά αναπαριστούν. Σιγά σιγά αναφέρονται διάφορα «ατυχήματα». «Εκεί που έτρωγαν ολοι μαζί το νο2 πνίγηκε με ένα κόκαλο./ Έβρεχε τόσο πολύ που το νο14 γλίστρησε κι έπεσε», κ.ο.κ. Το παιδί που ακούει το νούμερό του πάει να πέσει και τα υπόλοιπα πρέπει να το προλάβουν πριν πέσει. Αν πέσει τότε βγαίνει εκτός (ίσως θέλετε στην επόμενη «σωτήρια παρέμβαση» να επιστρέφει). Στόχος τα παιδιά που θα «σωθούν» να είναι περισσότερα από αυτά που «βγήκαν». Η δραστηριότητα γίνεται πιο ελκυστική αν βάλετε μουσική και πείτε μια όμορφη ιστορία! Για μεγαλύτερη ένταση μπορεί ο / η εμψυχωτής/ εκπαιδευτικός να φωνάζει ταυτόχρονα και δυο ή τρία νούμερα.
• Σχεδίες διάσωσης: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Απλώνουμε κάτω εφημερίδες και ξεκινάμε να λέμε μια ιστορία την οποία τα παιδιά παίζουν. Κάθε φορά όμως που ακούγεται η λέξη «καρχαρίας» τα παιδιά πρέπει να τρέξουν πάνω στις εφημερίδες. Σταδιακά οι εφημερίδες μειώνονται, οπότε τα παιδιά πρέπει να συνεργαστούν και να πρσπαθήσουν να βρουν τρόπους να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα πάνω σε μια εφημερίδα.
• Κι αν ήσουν εσύ; Για εκπαιδευτικούς προτείνω ανεπίφυλακτα το θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα «Κι αν ήσουν εσύ;». Είναι ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων με βιωματικές δραστηριότητες, και τεχνικές θεάτρου και εκπαιδευτικού δράματος.
  Υλοποιείται από τον Φεβρουάριο 2015 από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. 

Δείτε την παράσταση, μιλήστε με τα παιδιά σας, παίξτε, βιώστε το μύνημά της με κάθε τρόπο. Γιατί μόνο έτσι δε θα χρειαστεί το θεατρικό έργο του Volker Ludwig, να διασκευαστεί σε λίγα χρόνια έχοντας ως πρωταγωνιστές μια άλλη εθνικότητα…Είχε πει ο Κάρολος Κουν «Το θέατρο ως μορφή τέχνης δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί μια αλήθεια».

Η γη αυτή είναι για όλους,

δεν έχει κάποιους εκλεκτούς ούτε και πρώτους ρόλους

Φωνάξτε δυνατά

Άγρια θεριά και ήμερα

Δε θα μας βρούνε χωριστά

Κάνουμε αρχή από σήμερα

Αφού γύρω μας οι άνθρωποι έχουνε τόση ποικιλία γιατί ο κόσμος φτιάχνεται μόνο για μια κατηγορία;

Μια παράσταση που συζητήθηκε πολύ στην εκπαιδευτική και θεατρική σκηνή της Αθήνας.

Πρόκειται για μια ξέφρενη και τρυφερή κωμωδία, που έχει στο επίκεντρο τον μικρό ανάπηρο Άρη και τις περιπέτειες του, και επιστρέφει στο ρεπερτόριο της Συντεχνίας του Γέλιου για 3η χρονιά!. Είναι ταυτόχρονα ένα έργο δυνατών συναισθημάτων, περιέχει μεγάλη πυκνότητα πληροφόρησης και διαφωτίζει αβίαστα και με νηφαλιότητα την καθημερινότητα και τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή του νεαρού ήρωα με αναπηρία.

Η κωμωδία του Άγγλου Roy Kift για παιδιά και νέους είχε δημιουργήσει την δεκαετία ‘80 και ‘90, τόσο στην Αγγλία όσο και στη Γερμανία (θέατρο GRIPS), βαθειά τομή στις αντιλήψεις επάνω στο θέμα της αναπηρίας προτείνοντάς την ως μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας και συνέβαλε στην αποδόμηση παγιωμένων συμπεριφορών, προκαταλήψεων και φόβων.

Συνδημιουργοί σε αυτή την παραγωγή είναι η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Τη σκηνοθεσία μοιράζονται ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι και ο σκηνοθέτης και ντοκυμαντερίστας Αντώνης Ρέλλας. Οι δυο επιμελήθηκαν και την μετάφραση/ διασκευή.

Τα 5 τραγούδια της παράστασης υπογράφουν ο Φοίβος Δεληβοριάς, οι Χατζηφραγκέτα και ο ηθοποιός Τζούλιο Κατσής.

Ο χώρος είναι προσβάσιμος και φιλικός σε ανάπηρους/ες και εμποδιζόμενα άτομα, διατίθεται διαγραμμισμένος χώρος μπροστά από την πρώτη σειρά θέσεων για χρήστες/στριες αναπηρικών αμαξιδίων και χώρος υγιεινής αναπήρων, ενώ οι σκύλοι οδηγοί τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι με τους χρήστες/στριες τους.

Στο πλαίσιο της κοινωνικής ένταξης και ισότητας που πρεσβεύει το έργο μας, οι παραστάσεις θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες, και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη Διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ενδογλωσσικούς Υπέρτιτλους στα Ελληνικά με στοιχεία που συμβάλλουν παράλληλα στην κατανόηση των ηχητικών σημάτων από Κ/κωφούς/ές και βαρήκοους/ες καθώς και Ακουστική Περιγραφή στα Ελληνικά για τυφλούς/ές και ανθρώπους με προβλήματα όρασης. H προσβασιμότητα περιεχομένου φέρει την πιστοποίηση της «Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών».

Συντελεστές
Κείμενο: Roy Kift
Μετάφραση / Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι, Αντώνης Ρέλλας
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι , Αντώνης Ρέλλας
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Τραγούδια Παράστασης: Φοίβος Δεληβοριάς, Χατζαφραγκέτα, Τζούλιο Κατσής
Επιμέλεια Κίνησης: Εριφύλη Στεφανίδου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιανίτης
Σχεδιασμός οπτικού υλικού: : Nik A Visual Communication Firm (Νικόλας Αθανασιάδης)
Σκίτσο Αφίσας: John Antono
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Υπεύθυνη Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Διανομή: Μικές Γλύκας, Γεωργία Μαυροιδοπούλου, Βασίλης Κουκαλάνι, Τάνια Παλαιολόγου, Θάνος Αλεξίου, Φώτης Λαζάρου, Αντώνης Χρήστου

Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις : Από Κυριακή 14 Νοεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κάθε Κυριακή 14:30
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10€
Διάρκεια παράστασης
90΄με διάλειμμα
Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR
https://www.viva.gr/tickets/theater/pio-dynatos-ki-apo-ton-souperman-2021/

Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός) | τηλ. 210 3464380

Το Σύγχρονο Θέατρο εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τον σπουδαίο ηθοποιό Δημήτρη Καταλειφό, με την παράσταση «Τέλος του Παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ, ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα. Το εξαιρετικό καστ συμπληρώνουν οι ηθοποιοί Άρης Μπαλής, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και Γιώργος Ζιόβας.

«Τετέλεσται». Σε ποιο άλλο θεατρικό έργο, η πρώτη-πρώτη λέξη τού κειμένου ακυρώνει εξ' αρχής την θεατρική Πράξη, την Πράξη της ζωής, επικυρώνοντας, παράλληλα, το motto τού Σάμουελ Μπέκετ πως «το τέλος βρίσκεται στην αρχή, και ωστόσο συνεχίζουμε»;

Βιώνοντας την απόγνωση της επίγνωσης, οι κωμικοτραγικοί, έγκλειστοι ήρωες του έργου, επιστρατεύουν τη δύναμη της ρουτίνας, τον διάλογο, το χιούμορ, τις μνήμες, και μια "μορφή απέραντου οίκτου", για να παρατείνουν την πορεία προς το αναπόφευκτο.

Και όταν τα "ατού" τους εξανεμίζονται ένα-ένα, και αρχίζει να επικρατεί η ανεξέλεγκτη κόπωση μαζί με τη φυσική φθορά σχέσεων, σώματος και νου, ξεσκαρτάρουν και τα τελευταία άχρηστα φύλλα, για να παραδοθούν, με τρόμο και αξιοπρέπεια, στο «γνωστό τέλος ενός παιχνιδιού, χαμένου προ πολλού», εκεί όπου δεν υπάρχει πλέον ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Οι ελιγμοί και οι εναλλαγές ύφους και γλώσσας, ενορχηστρώνονται αριστοτεχνικά από την πένα-νυστέρι τού Σάμουελ Μπέκετ, ώστε το κείμενο να αποτελεί το σπουδαιότερο θεατρικό έργο του συγγραφέα, και ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Ταυτότητα:

Μετάφραση: Θάλεια Μελή - Χωλλ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας
Σκηνικά - Κωστούμια: Γιώργος Σκεύας
Μουσική, Σύνθεση ήχων: Σήμη Τσιλαλή
Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Κουτρουλάκη

Βοηθοί παραγωγής: Ηλιάνα Καλαδάμη, Χρήστος Τζαμαργιάw

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα – Λυκόφως

Παίζουν:

Δημήτρης Καταλειφός, Άρης Μπαλής, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Ζιόβας

Πρεμιέρα 6 Νοεμβρίου 2021

Ημέρες & Ώρες παραστάσεων

Τετάρτη 18.15, Παρασκευή 21.00, Σάββατο & Κυριακή 21.15

Εισιτήρια από 12 ευρώ στο https://www.viva.gr/tickets/theater/telos-tu-paixnidiou/

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ευμολπιδών 43-45, Κεραμεικός –τηλ 2103464380

www.sychronotheatro.gr – Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Fb: https://www.facebook.com/sychronotheatro.official

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει με τη νέα εκδοχή της θρυλικής της παράστασης «Μια γιορτή στου Νουριάν» στο Σύγχρονο Θέατρο.

Η παράσταση που παίχτηκε στο θέατρο Πορεία από το 2011 μέχρι το 2014 και άφησε «εποχή», επιστρέφει ανανεωμένη στο Σύγχρονο Θέατρο αλλά και σε «μεταφερόμενη μορφή» σε σχολεία.

Η ανατρεπτική κωμωδία για τις προκαταλήψεις, τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών και την πολιτισμική συμφιλίωση του Volker Ludwig, απευθύνεται σε ανθρώπους από 5 ετών!

Το έργο προσπαθεί να αναδείξει τις αρετές της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης και αυθόρμητης ταύτισης που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους πέραν των εγκλωβισμών που επιβάλλονται από την περιχαράκωση σε εθνικότητες και κοινωνικές τάξεις. Όπως είχε αναφέρει και ο συγγραφέας του έργου για την παράσταση της Συντεχνίας του Γέλιου: «Δυστυχώς το έργο παραμένει διαρκώς επίκαιρο. Το φυλετικό μίσος και οι προκαταλήψεις μοιάζει να κερδίζουν έδαφος παντού, παράλληλα όμως φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι που τα καταπολεμούν με πολυμήχανα μέσα, με φαντασία, χιούμορ και ζεστή καρδιά και αυτό μου δίνει κουράγιο και ελπίδα».

Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Οκτωβρίου στις 11:30 και 15:00.

Η παράσταση των 15:00 θα είναι καθολικά προσβάσιμη. Οι παραστάσεις θα διεξαχθούν σε συνάφεια με τους υγειονομικούς κανόνες και σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τα πρωτόκολλα για τις πολιτιστικές δραστηριότητες.

Στο χώρο του θεάτρου θα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Παράλληλα ταξιδεύουμε και στο χώρο των σχολείων παρουσιάζοντας μία πλήρη και άρτια εκδοχή της παράστασης.

Στο πλαίσιο της κοινωνικής ισότητας και συμπερίληψης που πρεσβεύει το έργο μας, οι παραστάσεις της Κυριακής και ώρα 15.00 θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες, και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφές/ους. Για την καθολική προσβασιμότητα, σημαντική ήταν η συμβολή της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Συντελεστές
Κείμενο: Volker Ludwig
Μετάφραση / Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Τραγούδι Παράστασης: Active Member
Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίνα Μαντίδη
Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου
Σχεδιασμός οπτικού υλικού: Nik A Visual Communication Firm (Νικόλας Αθανασιάδης)
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Υπεύθυνη Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Διανομή: Γιάννης Βαρβαρέσος, Φώτης Λαζάρου, Βασίλης Κουκαλάνι, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστής Ραμπαβίλας, Φανή Ξενουδάκη, Αλέξανδρος Τούντας

Πληροφορίες Παράστασης

Παραστάσεις
Από Κυριακή 10 Οκτωβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Κάθε Κυριακή 11:30 & 15:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10€
Διάρκεια παράστασης
75’

Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR
https://www.viva.gr/tickets/theater/festivalmiagiorti2122/

Σύγχρονο Θέατρο
Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός) | τηλ. 210 3464380

Το θέατρο θα λειτουργήσει ως χώρος covid free με πληρότητα 85% και πρόσβαση στις παραστάσεις θα έχουν κάτοχοι με πιστοποιητικό εμβολιασμού και πιστοποιητικό νόσησης.

Για την ασφαλή διεξαγωγή των παραστάσεων θα τηρηθούν σχολαστικά όλα τα απαραίτητα υγειονομικά πρωτόκολλα που θα διασφαλίζουν τόσο τους θεατές όσο και τους εργαζόμενους του θεάτρου. Οι ανήλικοι θεατές ηλικίας από τεσσάρων (4) έως και έντεκα (11) ετών, προσκομίζουν, εναλλακτικά, δήλωση αυτοδιαγνωστικού ελέγχου self-test τελευταίου 24ώρου, στην οποία προβαίνει είτε οιοσδήποτε γονέας, ή κηδεμόνας.Δεν απαιτείται φυσική παρουσία του γονέα ή κηδεμόνα.

Τα μέτρα προστασίας θα ανακοινωθούν αναλυτικά μέσα από την ιστοσελίδα μας www.sychronotheatro.gr. Πληροφορίες: στο ταμείο του θεάτρου, τηλ.: 2103464380

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει με τη νέα εκδοχή της θρυλικής της παράστασης «Μια γιορτή στου Νουριάν» στο Σύγχρονο Θέατρο.

Η παράσταση που παίχτηκε στο θέατρο Πορεία από το 2011 μέχρι το 2014 και άφησε «εποχή», επιστρέφει ανανεωμένη στο Σύγχρονο Θέατρο αλλά και σε «μεταφερόμενη μορφή» σε σχολεία.

Η ανατρεπτική κωμωδία για τις προκαταλήψεις, τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών και την πολιτισμική συμφιλίωση του Volker Ludwig, απευθύνεται σε ανθρώπους από 5 ετών!

Το έργο προσπαθεί να αναδείξει τις αρετές της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης και αυθόρμητης ταύτισης που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους πέραν των εγκλωβισμών που επιβάλλονται από την περιχαράκωση σε εθνικότητες και κοινωνικές τάξεις. Όπως είχε αναφέρει και ο συγγραφέας του έργου για την παράσταση της Συντεχνίας του Γέλιου: «Δυστυχώς το έργο παραμένει διαρκώς επίκαιρο. Το φυλετικό μίσος και οι προκαταλήψεις μοιάζει να κερδίζουν έδαφος παντού, παράλληλα όμως φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι που τα καταπολεμούν με πολυμήχανα μέσα, με φαντασία, χιούμορ και ζεστή καρδιά και αυτό μου δίνει κουράγιο και ελπίδα».

Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 8 Νοεμβρίου στις 11:30 και 14:30. Η παράσταση των 14:30 θα είναι καθολικά προσβάσιμη. Οι παραστάσεις θα διεξαχθούν σε συνάφεια με τους υγειονομικούς κανόνες και σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τα πρωτόκολλα για τις πολιτιστικές δραστηριότητες.

Στο χώρο του θεάτρου θα υπάρχουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Παράλληλα ταξιδεύουμε και στο χώρο των σχολείων παρουσιάζοντας μία πλήρη και άρτια εκδοχή της παράστασης.

Στο πλαίσιο της κοινωνικής ισότητας και συμπερίληψης που πρεσβεύει το έργο μας, οι παραστάσεις θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες, και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφές/ους. Για την καθολική προσβασιμότητα, σημαντική ήταν η συμβολή της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς η μεταφερόμενη εκδοχή της παράστασης θα υλοποιηθεί στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του παιδιού και εταίρους την International Rescue Committee (IRC) και τη Συντεχνία του Γέλιου.

Συντελεστές

Κείμενο: Volker Ludwig

Μετάφραση / Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι

Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι

Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος

Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος

Τραγούδι Παράστασης: Active Member

Επιμέλεια Κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελίνα Μαντίδη

Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου

Σχεδιασμός οπτικού υλικού: Nik A Visual Communication Firm (Νικόλας Αθανασιάδης)

Επικοινωνία: Act for Art (Χρύσα Ματσαγκάνη)

Υπεύθυνη Παραγωγής: Νατάσσα Μουσάδη

Διανομή: Γιάννης Βαρβαρέσος, Θανάσης Ζερίτης, Βασίλης Κουκαλάνι, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστής Ραμπαβίλας, Φανή Ξενουδάκη, Θανάσης Δόβρης, Θεοδοσία Σαββάκη, Αλέξανδρος Τούντας

Πληροφορίες Παράστασης

Παραστάσεις Από Κυριακή 8 Νοεμβρίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Κάθε Κυριακή 11:30 & 14:30

Τιμές εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 10€

Διάρκεια παράστασης

75’

Προπώληση εισιτηρίων: VIVA.GR

Σύγχρονο Θέατρο

Ευμολπιδών 45, Γκάζι (Δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός) | τηλ. 210 3464380

Η Συντεχνία του Γέλιου θα κρατήσει επίσης στο ρεπερτόριο της (για 3η χρονιά), την παράσταση «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν», την τρυφερή κωμωδία, που έχει στο επίκεντρο τον μικρό ανάπηρο Άρη και τις περιπέτειες του.

Για τα σχολεία που θα παρακολουθήσουν την παράσταση προσφέρεται διαδραστικό θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα από τη θεατροπαιδαγωγική ομάδα της Συντεχνίας του Γέλιου.

Στα σχέδια της ομάδας είναι και μια διεθνής συνεργασία με φορέα το θέατρο Grips του Βερολίνου, και συμμετοχή τριών ακόμα χωρών (Βραζιλία, Ινδία, Ουγκάντα), για την συγγραφή και εκτέλεση ενός έργου που θα αφορά στο Περιβάλλον και την Κλιματική Αλλαγή με κοινό προσωρινό τίτλο «Ουρανός, Γη, Αέρας, Θάλασσα». Το έργο προβλέπεται να κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο του2021.

Το Σύγχρονο Θέατρο ανακοινώνει τις παραστάσεις της φετινής σεζόν, στις οποίες περιλαμβάνονται η καινούργια παραγωγή του θεάτρου και η συνέχιση τριών εξαιρετικά πετυχημένων παραστάσεων. Η επιλογή δυο έργων του Σάμουελ Μπέκετ μεταξύ των τεσσάρων αποτίει φόρο τιμής στον συγγραφέα που αποτυπώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την εποχή που διανύουμε.

• «Τέλος του Παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Καταλειφό και σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, που θα κάνει πρεμιέρα στις 9 Δεκεμβρίου 2020.

• «Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» του Μαρτίν ΜακΝτόνα, μια παραγωγή της Ομάδας Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, που γνώρισε εξαιρετική επιτυχία στο θέατρο Επί Κολωνώ, θα συνεχίσει την πορεία της στο Σύγχρονο Θέατρο από 23 Οκτωβρίου 2020.

• «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμουελ Μπέκετ, μια παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτικούς, από το Θέατρο Χώρος σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου που θα ανέβει τέλος Οκτωβρίου 2020 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

• «Μια γιορτή στου Νουριάν», αναβίωση της θρυλικής παιδικής παράστασης της Συντεχνίας του Γέλιου σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι, σε ανανεωμένη εκδοχή από τους δημιουργούς της, που θα κάνει πρεμιέρα αρχές Νοεμβρίου 2020.

Η προπώληση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει σε λίγες ημέρες στο www.viva.gr

Για την ασφαλή διεξαγωγή των παραστάσεων θα τηρηθούν σχολαστικά όλα τα απαραίτητα υγειονομικά πρωτόκολλα που θα διασφαλίζουν τόσο τους θεατές όσο και τους εργαζόμενους του θεάτρου. Τα μέτρα προστασίας θα ανακοινωθούν αναλυτικά μέσα από την ιστοσελίδα μας www.sychronotheatro.gr. Πληροφορίες: στο ταμείο του θεάτρου, τηλ.: 2103464380

Αναλυτικότερα:

«Τέλος του Παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ
σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα
Έναρξη παραστάσεων στις 9 Δεκεμβρίου 2020

Το Σύγχρονο Θέατρο εγκαινιάζει την συνεργασία του με τον σπουδαίο ηθοποιό Δημήτρη Καταλειφό, με την παράσταση «Τέλος του Παιχνιδιού» του Σάμουελ Μπέκετ, ενός από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα.

Την εξαιρετική σύνθεση συντελεστών συμπληρώνουν οι ηθοποιοί Άρης Μπαλής, Όλγα Δαμάνη και Γιώργος Ζιόβας.

«Τετέλεσται». Σε ποιο άλλο θεατρικό έργο, η πρώτη-πρώτη λέξη του κειμένου ακυρώνει εξ' αρχής τη θεατρική Πράξη, την Πράξη της ζωής, επικυρώνοντας, παράλληλα, το μότο του Σάμουελ Μπέκετ πως το τέλος βρίσκεται στην αρχή, και ωστόσο συνεχίζουμε;

Βασικοί συντελεστές:
Μετάφραση: Θάλεια Μελή Χωλλ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας
Σκηνικά: Γιώργος Σκεύας
Μουσική, Σύνθεση ήχων: Σήμη Τσιλαλή
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Οργάνωση παραγωγής: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, Πάνος Σβολάκης
Φωτογραφίες: Γιώργος Χατζηνικολάου
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα-Λυκόφως
Παίζουν:
Δημήτρης Καταλειφός, Άρης Μπαλής, Όλγα Δαμάνη, Γιώργος Ζιόβας

«Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» του Μάρτιν ΜακΝτόνα
από την Ομάδα Νάμα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη
Έναρξη παραστάσεων στις 23 Οκτωβρίου 2020

«Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» (Beauty Queen of Leenan), ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας σύγχρονης δραματουργίας του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα, που ανέβηκε πέρυσι με εξαιρετική επιτυχία στο θέατρο Επί Κολωνώ από το δημιουργικό επιτελείο της Ομάδας Νάμα (Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου), θα συνεχίσει φέτος τις παραστάσεις της στη σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου.

Μια τραγωδία για την ανθρώπινη μοναξιά, με μαύρο, διαβρωτικό χιούμορ, με έντονο σασπένς και μεγάλες ανατροπές. Μια βαθιά τομή στη σύγχρονη ζωή, μια ανατομία των σχέσεων με επιθετικό και βίαιο τρόπο αλλά και βαθιές ανθρώπινες ρωγμές, ένα έργο ωμού ρεαλισμού αντίστοιχο του in yer face theatre που αναπτύχθηκε στη Μεγάλη Βρετανία τη δεκαετία του ‘90. Η παράσταση της Ομάδας Νάμα αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την αξία του αριστουργήματος τού Μάρτιν ΜακΝτόνα που θέτει θεμελιώδη ζητήματα με την έντονη, ασυμβίβαστη και εξαιρετικά γοητευτική γραφή του.

Βασικοί συντελεστές:
Μετάφραση: η ομάδα των συντελεστών
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου
Τρέιλερ: Σταύρος Συμεωνίδης
Εκτέλεση παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Παίζουν:
Σοφία Σεϊρλή, Αγορίτσα Οικονόμου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Γιώργος Κατσής

«Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ
σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου
Έναρξη παραστάσεων από τέλος Οκτωβρίου 2020

Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου, μια «τραγικωμωδία σε δυο πράξεις», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο Μπέκετ, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» (En attendant Godot, 1948), αποτελεί ένα αριστούργημα της σύγχρονης δραματουργίας. Παρά τις διαφορετικές ερμηνείες που το συνέδεσαν με τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φρόυντ και του Γιουνγκ, τον Ψυχρό Πόλεμο, τον Υπαρξισμό, ακόμη και με τον Χριστιανισμό, το έργο παραμένει μια διαχρονική παραβολή για την τάση του ανθρώπου να περιμένει πάντοτε την έξωθεν σωτηρία. Όπως, άλλωστε, υποστήριζε κι ο ίδιος ο Μπέκετ, το νόημα του έργου βρίσκεται στο Περιμένοντας και όχι στον ίδιο τον Γκοντό, την ταυτότητα του οποίου δε γνώριζε ούτε ο ίδιος ο συγγραφέας. Σ’ αυτόν τον μη τόπο και μη χρόνο, ο Μπέκετ έρχεται να φωτίσει ακόμη μια φορά τα αδιέξοδα της πιο κωμικής, ποιητικής και θλιβερής ύπαρξης. Της δικής μας.

Βασικοί συντελεστές:
Σκηνοθεσία, Δραματουργία, Ιδέα σκηνικού χώρου-Κίνηση: Έλενα Μαυρίδου
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου
Κοστούμια, Μάσκες: Ιωάννα Πλέσσα
Μουσική σύνθεση, Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Επιμέλεια κειμένων, Συνεργάτιδες δραματουργίας: Νατάσα Εξηνταβελώνη, Μαρία Μοσχούρη
Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης
Παίζουν:
Έλενα Μαυρίδου, Γιάννης Λεάκος, Δήμητρα Κούζα, Έκτορας Λιάτσος, Βασίλης Κουλακιώτης, Χριστίνα Μαριάννου, Γιάννης Κατσιμίχας.

«Μια γιορτή στου Νουριάν» του Volker Ludwig
από την Συντεχνία του γέλιου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι
Έναρξη παραστάσεων από αρχές Νοεμβρίου 2020

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει με τη νέα εκδοχή της θρυλικής της παράστασης «Μια γιορτή στου Νουριάν». Η παράσταση που παίχτηκε στο θέατρο Πορεία από το 2011 μέχρι το 2014 και άφησε «εποχή», επιστρέφει ανανεωμένη στο Σύγχρονο Θέατρο.

Η ανατρεπτική κωμωδία για τις προκαταλήψεις, τις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών και την πολιτισμική συμφιλίωση του Volker Ludwig, απευθύνεται σε ανθρώπους από 5 ετών και αναδεικνύει τις αρετές της ανεκτικότητας, της αλληλοκατανόησης και της αυθόρμητης ταύτισης που έχουν τα παιδιά μεταξύ τους πέραν των εγκλωβισμών που επιβάλλονται από την περιχαράκωση σε εθνικότητες και κοινωνικές τάξεις.

Η Συντεχνία του Γέλιου θα κρατήσει επίσης στο ρεπερτόριο της (για 3^η χρονιά), την παράσταση «Πιο δυνατός κι από τον Σούπερμαν», την τρυφερή κωμωδία, που έχει στο επίκεντρο τον μικρό ανάπηρο Άρη και τις περιπέτειες του.

Οι παραστάσεις θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες από τους συνεργάτες μας Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών, και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφές/ο.

Βασικοί συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κουκαλάνι
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Τραγούδι παράστασης: Active Member
Σκηνικά, Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Παίζουν:
Γιάννης Βαρβαρέσος, Θανάσης Ζερίτης, Βασίλης Κουκαλάνι, Γεωργία Δελαρόχα Κυριαζή, Κωστής Ραμπαβίλας, Φανή Ξενουδάκη, Θανάσης Δόβρης, Θεοδοσία Σαββάκη, Αλέξανδρος Τούντας

Διαβάστε επίσης:

Είδα Τη «Βασίλισσα Της Ομορφιάς», Σε Σκηνοθεσία Ελένης Σκότη

Από τη Μυρτώ Παπαϊωάννου

Οι «Λαντζέρηδες», ή στον πρωτότυπο αγγλικό τίτλο «The Dishwashers», είναι ένα σχετικά πρόσφατο έργο γραμμένο το 2005 από τον βραβευμένο Καναδό θεατρικό συγγραφέα Μορίς Πάνιτς .Το έργο ανεβαίνει  από την ομάδα Νάμα στο Σύγχρονο Θέατρο.

Ο Μορίς Πάνιτς είναι συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, επονομαζόμενος στον Καναδά ως «άνθρωπος όλων των εποχών». Τα έργα του, συνήθως μαύρες κωμωδίες, διαπνέονται από το παράλογο μέσα στην ωμή πραγματικότητα αλλά και την ευαισθησία, στα πλαίσια ενός υπαρξιακού προβληματισμού. Ο συγγραφέας επιχειρεί να θέτει μέσα σε απλές και καθημερινές συνθήκες των ηρώων του κοινωνικά και φιλοσοφικά ζητήματα της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, της απομόνωσης, της φύσης του καλού και του κακού, της σχέσης μεταξύ πραγματικού και φανταστικού.

Το έργο του «οι Λαντζέρηδες», μια αλληγορική μαύρη κωμωδία σε μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου, καταδεικνύει μέσα από τις συνθήκες ζωής κι αδιάκοπης εργασίας τριών υπαλλήλων που κάνουν τη «λάντζα», τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες όπως αυτές που προκύπτουν στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα και πως μέσα σε αυτό οι άνθρωποι λειτουργούν, αλληλεπιδρούν και δημιουργούν τον μικρόκοσμό τους.

Υπόθεση

Στο υπόγειο ενός πολυτελούς εστιατορίου, ανάμεσα σε δεκάδες στοίβες πιάτων, τρεις λαντζέρηδες εργάζονται στο πλύσιμο των σερβίτσιων έτσι ώστε να τα καθαρίζουν στην εντέλεια, να τα σκουπίζουν και να τα στέλνουν και πάλι πάνω στο εστιατόριο, σε έναν ατέρμονο κύκλο μηχανικής κίνησης και ρουτίνας. Ο Ντρέσλερ είναι ο πιο παλιός κι έμπειρος υπάλληλος και υποδέχεται τον νεοφερμένο Έμετ για να του δείξει την δουλειά. Για τον Ντρέσλερ το πλύσιμο των πιάτων αποτελεί ιδεολογία, τέχνη, ευθύνη και καθήκον , αντιμετωπίζει την εργασία του αυτή σαν κάτι το αξιοσημείωτο. Στον αντίποδα, ο νεαρός Έμετ, έχοντας «εκπέσει» στη θέση αυτή, δυσανασχετεί, δεν συμβιβάζεται με τις επικρατούσες συνθήκες εργασίας και δεν σκοπεύει να μείνει για καιρό σε αυτό το πόστο. Ο γηραιότερος λαντζέρης, δεκαετίες πλύστης σε πολλών ειδών δουλειές, ο Μος,, άρρωστος και ταλαιπωρημένος, δεν μπορεί να προσφέρει πια στην εργασία. Τα αφεντικά τον έχουν απολύσει ήδη, όμως ο Ντρέσλερ φροντίζει αυτό να μη του γίνει γνωστό. Οι τρεις χαρακτήρες, οι σχέσεις και συγκρούσεις που θα αναπτυχθούν μεταξύ τους είναι τα δομικά στοιχεία του έργου αυτού. Στο τέλος θα εμφανιστεί κι ο Μπάροουζ, για αντικαταστήσει τον Έμετ που εγκατέλειψε την δουλειά, δείχνοντας απόλυτα συμβιβασμένος με τη νέα θέση και η ζωή στο υπόγειο συνεχίζει να κυλά με τους ίδιους ακριβώς ρυθμούς.

Η παράσταση

Σ ένα απολύτως ταιριαστό σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου, μια κουζίνα με στοίβες πιάτων και δίπλα σακιά με πατάτες, εργαλεία κι εργατικά ερμάρια, μπαίνουμε αμέσως στο κλίμα ενός θλιβερού και σκοτεινού υπογείου, όπου γίνεται η «βρώμικη δουλειά». Οι «κάτω» εξυπηρετούνε τους «πάνω». Η έμπειρη σκηνοθετική ματιά της Ελένης Σκότη επιτρέπει μέσα από την καθημερινή βιοπάλη και τη ρουτίνα, οι αντιλήψεις κι οι φιλοδοξίες των ανθρώπων μέσα στον αγώνα επιβίωσης να φανερωθούν άμεσα, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον για αυτούς. Σε έναν κόσμο βαθιά άνισο, ανάμεσα στους «μεγάλους» και τους «μικρούς», τους προνομιούχους και μη, οι χαρακτήρες μας που βρίσκονται στα πιο χαμηλά, ξεδιπλώνονται σαν σε ψυχογράφημα. Οι κινήσεις των ηθοποιών φορτισμένες σημειολογικά, συνοδεύονται από έντονους διαλόγους γεμάτους μηνύματα. Πίσω από την επαναλαμβανόμενη μηχανική κίνηση της λάντζας, ο απόλυτος κατακερματισμός της ανθρώπινης εργασίας. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η μουσική και οι άκρως λειτουργικοί ήχοι του Στέλιου Γιαννουλάκη έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο, καθώς δημιούργησαν ένα ρεαλιστικό κλίμα ατέρμονης εργασίας, περιβάλλον στο οποίο οι υπάλληλοι καλούνται να ανταπεξέλθουν καθημερινά, μέσα στη δίνη της ρουτίνας τους.

Η προφανής για τους χαρακτήρες δυσμενής κοινωνική και ταξική τους θέση συνοδεύεται από και την προσπάθεια για δική τους κοινωνική ιεράρχηση, μέσα στον δικό τους μικρόκοσμο. Η σκηνοθέτιδα δίνει πάντα βάση στις ερμηνείες και την καλή ομαδική δουλειά, κι αυτό είναι καταλυτικής σημασίας για μια τέτοια παράσταση, που απαιτεί συγχρονισμό και συνειδητοποίηση του έργου.

Στον ρόλο του Ντρέσλερ ο Τάσος Κωστής, έφερε σε πέρας το ρόλο του «παλιού». Με πολύ πάθος απέδωσε την κοσμοθεωρία του Ντρέσλερ, την αίσθηση της ευθύνης για το πόστο που έχει αναλάβει χρόνια τώρα. Είναι ενδελεχής, σχολαστικός και με πλήρη απουσία ταξικής συνείδησης. Αξιώνεται μια πολυθρόνα μόνο για κείνον, έναν υποτυπώδη κήπο, είναι εκείνος που μπορεί να «μιλάει στα αφεντικά» και νιώθει ότι κατέχει μια εξουσία έναντι των άλλων. Παλεύει να «συνετίσει» τον Έμετ να αποδεχτεί την κατάσταση ως έχει. Η ερμηνεία είναι βαθιά και ζωηρή σε πολλά επίπεδα. Η εμπειρία του ηθοποιού είναι φανερή, καθώς καταφέρνει να αποδώσει τον απόλυτο συμβιβασμό σε κάθε του πράξη αλλά παράλληλα με πολλή φυσικότητα δείχνει να είναι ευχαριστημένος με τη ζωή του αυτή, με τις μικρές χαρές που ο ίδιος εξασφαλίζει στον εαυτό του, νιώθοντας δημιουργεί εκείνος τους όρους ζωής που επιθυμεί.

Στον ρόλο του Έμετ, ο Γιάννης Σαρακατσάνης, ο οποίος παρά την φιλότιμη προσπάθεια, δεν καταφέρνει δυστυχώς να αποδώσει τον χαρακτήρα σε όλο του το εύρος, σε έναν ρόλο που απαιτούσε γνήσιο πάθος και νεύρο, καθώς ο Έμετ ήταν ο μοναδικός χαρακτήρας που μεταπηδά πολλοστές φορές κοινωνική θέση και καταλήγει στα «ψηλά» κι είναι ένας ρόλος από τον οποίο θα περιμέναμε να δούμε κάτι παραπάνω. Δίνει σε κάποια σημεία την εντύπωση πως δεν αλληλεπιδρά επαρκώς με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, παρά την κατά τα άλλα πολύ δεμένη ομάδα, γεγονός που προκαλούσε συχνά μια αμηχανία ως προς το συνολικό αποτέλεσμα.

Στον ρόλο του ηλικιωμένου και ταλαιπωρημένου Μος, ο Κώστας Λάσκος, με μια συγκινητική και πολύ δυνατή παρουσία. Με τα βλέμματά του, τη δραματική του φιγούρα και κίνηση απέδωσε άψογα τον Μος. Μια ζωή πλύστης, κουρασμένος κι αποκαμωμένος, σέρνεται και συνεχίζει να θέλει να εργάζεται, καθώς είναι το μόνο που γνωρίζει να κάνει, παραιτημένος από κάθε προσδοκία για τον εαυτό του. Πολλές φορές έχει και μια κωμικότητα μέσα στα γηρατειά και την ανημπόρια του. Η παρουσία του Μος καθόλη τη διάρκεια της παράστασης κατάφερε και ήταν καταλυτικής σημασίας, ακόμα κι όταν σώπαινε. Ήταν μια ξεχωριστή ερμηνεία από τον Κώστα Λάσκο.

Ο Αλέξανδρος Μανωλίδης ως Μπάροουζ, εμφανίζεται στο τέλος, για να αντικαταστήσει τον Έμετ. Με την γλώσσα του σώματός του κυρίως, καθώς μιλά ελάχιστα, ερμηνεύει το ρόλο ενός πειθήνιου λαντζέρη, πρόθυμο να κάνει ό, τι απαιτεί η δουλειά του κι οι υποδείξεις του Ντρέσλερ.

Πρόκειται για μια έξυπνη κι ευχάριστη μαύρη κωμωδία, με πολλές κοινωνικές κι ανθρωπολογικές προεκτάσεις και κυρίως αποτελεί αφορμή για στοχασμό πάνω σε ζητήματα υπαρξιακά, ταξικά. Οι Λαντζέρηδες μας δημιουργούν ερωτήματα όπως πότε και που είμαστε χαρούμενοι, ποιο είναι το νόημα της ζωής μας κι αν τελικά μπορούμε να είμαστε ή όχι σίγουροι ότι υπάρχει κάτι τέτοιο.

Το αριστούργημα του Κάρολου Ντίκενς “Μεγάλες Προσδοκίες”, η πιο σκοτεινή ερωτική ιστορία όλων των εποχών, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, απ’ τις 24 Ιανουαρίου, στο Σύγχρονο Θέατρο, σε μια φιλόδοξη παραγωγή σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, με τη Φιλαρέτη Κομνηνού, τον Αλέκο Συσσοβίτη, τον Γιώργο Χριστοδούλου και τη Νατάσα Εξηνταβελώνη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ο Πιπ, ένα ορφανό καλόψυχο παιδί, προερχόμενο απ’ την εργατική τάξη, ερωτεύεται την όμορφη αριστοκράτισσα Εστέλλα στην ηλικία των οκτώ χρόνων. Η Εστέλλα, όμως, έχει μεγαλώσει με τη Δεσποινίδα Χάβισαμ, η οποία έχει σπασμένη καρδιά, επειδή ο αρραβωνιαστικός της την εγκατέλειψε την ημέρα του γάμου τους. Η Δεσποινίδα Χάβισαμ, προκειμένου να εκδικηθεί γι’ αυτή την απώλεια, έχει διδάξει στην Εστέλλα να είναι ψυχρή και απόμακρη με τους άντρες, να μην επιτρέπει στον εαυτό της να νιώθει κανένα συναίσθημα. Όσο ο Πιπ παραμένει πιο χαμηλά από εκείνη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, ο ρόλος αυτός είναι σχετικά εύκολος για την Εστέλλα. Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο Πιπ αποκτήσει χρήματα και ανέλθει κοινωνικά, χάρη στον μυστηριώδη πατρόνο του και πρώην κατάδικο, κύριο Μάγκουιτς;

Οι “Μεγάλες Προσδοκίες” έχουν διασκευαστεί για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ενώ τους εμβληματικούς ρόλους έχουν ενσαρκώσει κορυφαίοι ηθοποιοί του Hollywood όπως οι Ethan Hawke/Ralph Fiennes (Pip), Gwyneth Paltrowe (Estella), Jean

Simmons/Charlotte Rampling/ Helena Bonham Carter/Anne Bancroft (Miss Havisham), Anyhony
Hopkins/Robert de Niro (Magwitch).
Συγγραφέας: Κάρολος Ντίκενς
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Διασκευή-Δραματουργική συνεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτογραφίες: Τάσος Βρεττός
Γραφιστική Επιμέλεια: Mavra Gidia
Υπεύθυνη Επικοινωνίας παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα - Λυκόφως Ι.Κ.Ε.

Παίζουν: Φιλαρέτη Κομνηνού, Αλέκος Συσσοβίτης, Γιώργος Χριστοδούλου, Νατάσα
Εξηνταβελώνη, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Λήδα Κουτσοδασκάλου
Styling φωτογράφισης: Βασιλική Σύρμα | Mακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Κοστούμια: Βεστιάριο Κώνστα | Περούκα κας Φ.Κομνηνού: Στέφανος Βασιλάκης
Πρεμιέρα: 24 Ιανουαρίου 2020
Μέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 18:15, Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15,
Κυριακή στις 21:00
Χώρος: Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Στάση Μετρό Κεραμεικός)
Τηλέφωνο: 210 3464380
Site: www.sychronotheatro.gr
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Facebook: Σύγχρονο Θέατρο_official
Φωτογραφίες (high res): https://bit.ly/2OQOZAG
Η προπώληση ξεκίνησε στο ταμείο του θεάτρου | Τηλ.: 2103464380 | ww.sychronotheatro.gr | www.ticketplus.gr| Τηλ.: 210 220 3000

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Μετρό
Το Σύγχρονο θέατρο βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων απ’ τον σταθμό «Κεραμεικός»
http://www.ametro.gr
Λεωφορεία
Γραμμές 026, 027, 813, 836, 856, 865, Α16
Στάση «Σίδερα» (επί της Ιεράς Οδού)
http://www.oasa.gr

Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων
Στην οδό Τριπτολέμου βρίσκονται δύο κλειστά parking, σε απόσταση 50 μέτρων απ’ το Σύγχρονο Θέατρο, και στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα κλειστό πάρκινγκ σε απόσταση 80 μέτρων.

Διευκολύνσεις για ΑμεΑ

Το θέατρο είναι προσβάσιμο σε χρήστες/ριες αναπηρικού αμαξιδίου και διαθέτει τουαλέτα ΑμεΑ.

Παρακαλούμε, κατά την κράτηση ή την αγορά των εισιτηρίων σας, να ενημερώνετε τον υπάλληλο των εισιτηρίων, προκειμένου να δίνονται οι κατάλληλες θέσεις στην αίθουσα.

 Συνέντευξη: Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες για το texnes-plus: Χριστίνα Δενδρινού

 Παίζει σε παιδική παράσταση 35 χρόνια μετά τον «Οδυσσεβάχ» της Ξενιάς Καλογεροπούλου. Στην ερώτηση πώς είναι το παιδικό κοινό, δεν απαντά τίποτα το δήθεν κουλτουριάρικο ή εμπνευσμένο: « Δεν έχω ακόμα καθαρή εικόνα. Όταν έρθουν τα σχολεία και αρχίζουν να ουρλιάζουν όλα μαζί τότε θα σου πω!»

Όπως τίποτα δήθεν δεν χαρακτηρίζει την επαγγελματική του πορεία, τέσσερις δεκαετίες τώρα. Ο Στέλιος Μάινας είναι από τους ελάχιστους ηθοποιούς, για τους οποίους μπορούμε να πούμε ότι στην εξίσωση εμπορικό με ποιοτικό θέαμα το αποτέλεσμα είναι πάντα με θετικό πρόσημο.

Κατάφερε να πρωταγωνιστήσει σε σειρές που έγραψαν ιστορία στην ελληνική τηλεόραση, ενώ παράλληλα στο σανίδι τον έχουμε απολαύσει σε ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου.

Βαδίζουμε στα Αναφιώτικα, εκεί κάτω από την Ακρόπολη, κάθε γωνιά θα γίνει μνήμη για μια ιστορία, «τότε σ’ εκείνο το γύρισμα...», «τότε σ’ εκείνο το τραπέζι..». Ο Στέλιος Μάινας δεν επαφίεται σ’ ό,τι έχει χτίσει αυτά τα 40 χρόνια, αλλά ακολουθώντας τη λογική της ροκ και των αγαπημένων του Rolling Stones, δεν χορταριάζει ποτέ...Ίσως γι’ αυτό έχει και πάντα κάτι ουσιαστικό να πει στη ζωή και στη σκηνή.

 Είχατε 35 χρόνια να παίξετε σε παιδική παράσταση. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» στην «Οδύσσεια»;

Η Σοφία Σπυράτου, την οποία παρακολουθώ και μ’ αρέσει πολύ η δουλειά της. Επιπλέον, με παρέσυρε κι ο Μιχάλης Αδάμ, παραγωγός της παράστασης και φίλος μου. Κυρίως, όμως, το ίδιο το έργο, η «Οδύσσεια» είναι το αγαπημένο μου ανάγνωσμα από παιδί. Επιπλέον μιλάμε για μια εξαιρετική ομάδα συντελεστών: ο Στρατής Πασχάλης έχει κάνει μια σπουδαία θεατρική προσαρμογή στο κείμενο, ο  Μίλτος Παπαστάμου τη μουσική, ο Μανόλης Παντελιδάκης τα σκηνικά. Κι όλη η ομάδα των συναδέλφων ηθοποιών. Πάντα οι συντελεστές σε μια δουλειά είναι το πιο σημαντικό για μένα. 

Αγαπάτε όμως να «ανακαλύπτετε» κι έργα...

Ναι! Είμαι ο πνευματικός εισηγητής του ολλανδικού ρεπερτορίου στην Ελλάδα. Το «Δείπνο» είναι το τρίτο ολλανδικό έργο.

Και αγαπάτε πολύ και τους Ολλανδούς....Γιατί;

Είναι φίλοι μου! Είναι αν θέλουμε να το πούμε απλοϊκά «καλοί Γερμανοί» οργανωμένοι, αλλά παράλληλα και χαλαροί άνθρωποι. Δεν είναι τόσο αυστηροί, όσο οι Γερμανοί. Θαυμάζω την ολλανδική κουλτούρα και για τη δικιά μου τη γενιά ήταν ο λαός της εναλλακτικότητας, είναι ανοιχτόμυαλοι, αγαπούν και προστατεύουν τη φύση....

Το «Δείπνο», του Χέρμαν Κοχ, θέτει πάρα πολλά ζητήματα. Μπορούμε να πούμε ότι το πρώτο να έχει να κάνει με την ευθύνη των γονιών;

Ναι, των ενηλίκων γενικότερα. Είναι ένα δύστροπο έργο, δεν είναι απλό. Είναι καθηλωμένο έργο, δεν θα δεις φανταζί πράγματα, αλλά στόχος είναι ο θεατής να παρακολουθήσει την ουσία του θέματος, τη διαμάχη των δύο ζευγαριών. Ζητούμενο είναι να ακουστεί το κείμενο.

 Στο «Δείπνο» δεν ισχύει το Σωκρατικό «Ουδείς εκών κακός», στο έργο παρακολουθούμε τη βίαιη φύση του ανθρώπου...

Ναι, όλα υπάρχουν στον άνθρωπο. Εξάλλου το καλό συνυπάρχει με το κακό. Αυτά τα δύο πάνε μαζί, δανείζονται το ένα κομμάτια από το άλλο. Η διαχείρισή τους είναι το ζήτημα.

Ως γονιός εσείς πώς είστε;

Εγώ, ως γονιός, δεν έχω επιτελέσει το χρέος μου 100%. Λόγω υποχρεώσεων, δεν ήμουν πάντα παρόν. Αυτό δεν είναι δικαιολογία, αλλά είναι η αλήθεια. Στο σπίτι μου με τον γιο μου ήμουν επισκέπτης.

Δεν υπήρχε όμως αυτό που λέμε «ποιοτικός χρόνος»;

Ο ποιοτικός χρόνος πρέπει να είναι απόσταγμα της συνεχούς τριβής με το παιδί σου. Όταν αυτό δεν συμβαίνει τότε είσαι επισκέπτης, είτε είσαι άνδρας, είτε γυναίκα. Είναι αλλιώς να μεγαλώνεις εσύ ο ίδιος το παιδί σου. Μια νέα τάση στην κεντρική Ευρώπη είναι οι γονείς να αφιερώνουν πολύ περισσότερο χρόνο στα παιδιά τους και πολύ λιγότερο στην εργασία τους, η οποία περιορίζεται πλέον στις επτά ή έξι ώρες την ημέρα. Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο με τους γονείς τους και ειδικότερα μέχρι τα δέκα τους χρόνια, στη συνέχεια φτιάχνουν ένα δικό τους σύμπαν, το οποίο στη συνέχεια παρακολουθείς εξ’ αποστάσεως. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού καθορίζουν και τη μετέπειτα ζωή του.

 Και εσείς είχατε έναν μπαμπά επισκέπτη...Αυτό σας έχει επηρεάσει για παράδειγμα στην επιλογή σας να γίνετε ηθοποιός;

Πάντα σε επηρεάζει αυτό στη ζωή σου. Νομίζω όμως, ότι όσον αφορά την επιλογή του επαγγέλματος δεν έχει παίξει κάποιο ρόλο, μάλλον ήταν τυχαία. Πολλές φορές, σ’ επιλέγει και το επάγγελμά σου. Μπορεί για παράδειγμα να επιλέξεις κάτι εσύ στο οποίο να μην είσαι καλός και να οδηγηθείς κάπου αλλού στη συνέχεια. Αν γίνεις γιατρός επειδή ήταν ο μπαμπάς σου και δεν έχεις ταλέντο, δεν θα τα καταφέρεις. Μην νομίζετε ότι και η επιστήμη δεν θέλει ταλέντο...

Τι είναι για εσάς το «ταλέντο»;

Η φυσική έλξη, η φυσική ροπή. Βλέπεις ένα παιδί και από μόνο του ζωγραφίζει περίεργα πράγματα, έχει μια ιδαίτερη αντίληψη για τον κόσμο. Αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνει κάτι γιατί το ταλέντο χρειάζεται πάντα ανάπτυξη και καλλιέργεια.

Στα 40 χρόνια, που είστε σ’ αυτό τον χώρο, υπήρξαν στιγμές που θελήσατε να τα παρατήσετε όλα;

Να σου πω την αλήθεια, από ένα σημείο και μετά δεν σκέφτεσαι να τα παρατήσεις, γιατί σε παίρνει μπάλα το επάγγελμα, πρέπει να ζήσεις, υπάρχει και ένα βιοποριστικό κομμάτι. Υπάρχουν πολλές στιγμές, που αγανακτείς αλλά είμαστε πολύ τυχεροί που κάνουμε αυτή τη δουλειά και πληρωνόμαστε.

Κάνατε σειρές ή παραστάσεις για καθαρά βιοποριστικούς λόγους;

Όχι, έχω την αίσθηση ότι ό,τι και να είχα κάνει θα ήμουν ευχαριστημένος. Σημασία έχει να αγαπάς αυτό που κάνεις και σε κάθε δουλειά να βρίσκεις πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν. Ποτέ δεν πρέπει να κάνεις κάτι μισώντας το, θα σου επιστρέψει με το χειρότερο τρόπο.

 Υπάρχει κάποιο έργο ή κάποιος ρόλος που ακόμα δεν έχετε παίξει;

Όχι, τίποτα δεν ονειρεύομαι...

Μάλλον, από αυτά που έχουμε πει καταλαβαίνω ότι ονειρεύεστε να ανακαλύψετε ωραία έργα...

Ναι! Ακριβώς! Γιατί δεν υπάρχουν...

Δεν υπάρχουν ή εμείς δεν τα ανακαλύπτουμε;

Καινούργια έργα δεν υπάρχουν. Υπάρχει μια πνευματική φτώχεια και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως. Το θέατρο είναι συνακόλουθο μιας γενικότερης παγκόσμιας τάσης. Φανταστείτε ότι τα μεγάλα μπαμ, που έγιναν στην ανθρωπότητα ήταν μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή τη δεκαετία του ’50 και του ’60. Ήταν δύο χρυσές δεκαετίες που ακόμα τροφοδοτούν το παγκόσμιο θέατρο.

 Υπάρχουν όμως και πολλά ελληνικά έργα. Είναι μάλιστα και μια τάση η νέα ελληνική δραματουργία.

Είναι ελάχιστοι οι Έλληνες δραματουργοί και ένας συγγραφέας δεν μπορεί να είναι δημιουργικός πάντα. Θα γράψει ένα καλό έργο, θα γράψει και δύο πατάτες! Έτσι είναι το φυσιολογικό, όταν αυτό δεν συμβαίνει κάτι ύποπτο κρύβεται από πίσω. Δεν μπορείς να γράφεις μόνιμα αριστουργήματα!

Για τον ρόλο του Γιωργή στο «Νησί» έχετε πει, ότι εσείς ζητήσατε να τον ερμηνεύσετε και ότι σας άρεσε γιατί ήταν μια βιβλική φιγούρα. Τώρα σας βλέπουμε στην «Οδύσσεια» στη σκηνή του Θεάτρου Ολύμπια, ως Όμηρο. Μια ακόμη «βιβλική φιγούρα». Τι σας γοητεύει σ’ αυτούς τους ρόλους;

Έχουμε συνδέσει τη βίβλο με το αρχέγονο και το παλιό. Λέμε για παράδειγμα ότι η Βίβλος είναι από τις παλιότερες θρησκευτικές μας παραδόσεις, επομένως και οι φιγούρες της ανήκουν στο βάθος της ιστορίας. Όταν, λοιπόν, είναι τόσο απομακρυσμένοι οι χαρακτήρες έχουν ένα ενδιαφέρον. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι γεννήτορες ενός πράγματος. Επομένως, έχουν  κάτι παλιό και συνάμα γοητευτικό στο βάθος της ιστορίας.

Έχετε πει ότι: «η σημαντικότητά σου έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση της ασημαντότητάς σου». Γίνεται να είναι κανείς ηθοποιός και να μην έχει «ψωνιστεί» έστω για ένα διάστημα;

Μου δίνεις μια πολύ ωραία πάσα τώρα. Ακούω συχνά κάποιους συναδέλφους να λένε: «Ναι, είμαι ψώνιο και νομίζω ότι είμαι ο καλύτερος ηθοποιός». Μπορεί να έχεις ανάγκη να το πεις πρώτα απ’ όλα για να το πιστέψεις εσύ ο ίδιος, γιατί βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δεν ισχύει. Ξέρετε ποιος είναι ο ψυχολογικός λόγος για τον οποίο δεν μπορείς να πιστέψεις πραγματικά κάτι τέτοιο; Αν νομίζεις ότι είσαι κορυφή, σημαίνει ότι είναι οριακός. Ο ηθοποιός και γενικότερα ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει εις ύψος και εις βάθος και να μην έχει όρια, ούτε προς τα πάνω, ούτε προς τα κάτω. Επομένως, λοιπόν, αν εσύ βάζεις όρια στον εαυτό σου, έστω και προς τα πάνω, είσαι πάρα πολύ πραγματιστής και εμένα μου αρέσουν οι αιθεροβάμοντες άνθρωποι. Ο πραγματισμός είναι πολύ καλό εργαλείο για να κάνουμε τη δουλειά μας αλλά χρειαζόμαστε εξίσου το όνειρο και τη φενάκη.

 Σας βλέπω, πολύ ισορροπημένο πάνω σ’ αυτό το θέμα. Πώς αντιμετωπίζετε τέτοιες συμπεριφορές από συναδέλφους σας; Σας ενοχλούν;

Καθόλου δεν μ’ ενοχλούν. Τις καταλαβαίνω και πολλές φορές, αντιλαμβάνομαι και τις προθέσεις που υπάρχουν πίσω από μια τόσο αμετροεπή συμπεριφορά. Εκεί, κρύβεται μια ανάγκη να πιστέψουν οι ίδιοι ότι αξίζουν και να δώσουν κουράγιο στους εαυτούς σας.

Το μεταφράζετε ψυχαναλυτικά δηλαδή...

Πάντα, δεν γίνεται αλλιώς.

Την Ιθάκη σας την έχετε βρει;

Όχι, αν την έβρισκα... Σημασία έχει όμως το ταξίδι... Λέει ο ποιητής «...Αλλά μη βιαστείς καθόλου, καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει και γέρος πια να αράξεις στο νησί, πλούσιος μ’ όσα κέρδισες στο δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σου δώσει η Ιθάκη...» Ήταν πολύ σοφός ο Καβάφης, δεν πρέπει να προσδοκάς να πάρεις πλούτη.

Στο σεντούκι αυτό των εμπειριών, εσείς τι κρατάτε;

Τίποτα! Έχω την αίσθηση ότι πρέπει να κάνεις ένα συνεχές reload, αυτό είναι και το μεγάλο μου μειονέκτημα, δεν ξέρω...

Γιατί μειονέκτημα;

Γιατί ανακαλύπτω καινούργια πράγματα. Προσπαθώ να διαβάσω μικρά αποσπάσματα από την Επικούρειο φιλοσοφία. Τα έχουν πει όλα οι Αρχαίοι μας. Κεκτημένο δεν υπάρχει τίποτα!Ακριβώς, γιατί όλα είναι Rolling Stones, επειδή εμείς μεγαλώσαμε με τη ροκ και αυτό ακριβώς σημαίνει και η ροκ: «κυλώ διαρκώς», σημαίνει δεν χορταριάζω αλλά συγχρόνως δεν έχω καμία σταθερά.

Επομένως, υπάρχει ένα τίμημα... Όταν για παράδειγμα μετά τους «Μεν και Δεν» αρνηθήκατε πολλούς παρόμοιους ρόλους φαντάζομαι θα χάσατε και πολλά χρήματα.

Πάρα πολλά...Πολυκατοικίες θα είχα χτίσει. Ακόμα χάνω χρήματα με τα «όχι» που λέω σε κάποιες δουλειές αλλά τελικά τα «όχι» σου καθορίζουν ποιος είσαι, όχι τα «ναι» σου.

Σήμερα, γιατί δεν σας βλέπουμε σε κάποια τηλεοπτική σειρά;

Την τηλεόραση την αγαπώ γιατί σε φέρνει σ’ επαφή με τον κόσμο, εννοείται ότι μ’ ενδιαφέρει. Ψάχνω όμως τις κατάλληλες συνθήκες. Αν υπάρχει μια καλή σειρά, η οποία έχει ενδιαφέρον θα πάω. Για παράδειγμα στον Κοκκινόπουλο («Ου φονεύσεις») έπαιξα στο 1ο επεισόδειο.

 

Τον Στέλιο Μάινα παρακολουθούμε για δεύτερη χρονιά στο «Δείπνο», το διάσημο μπεστ σέλερ του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ, στο Σύχγρονο θέατρο, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ.

 Παράλληλα υποδύεται τον Όμηρο στην νεά παιδική παράσταση της Σοφίας Σπυράτου, «Οδύσσεια», στο Θέατρο Ολύμπια.

Για την παράσταση
H Mortgage είναι μια ανισόρροπη, δολοφονική διευθύντρια σκηνής. Έχει ψηφιστεί από τους συμμαθητές της ως «η πιο βαρετή γυναίκα του κόσμου». Η Mortgage έχει κάψει και το τελευταίο θέατρο πάνω στη γη. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα σωστά. 

Εμπνευσμένο από το κάλεσμα του Antonin Artaud για ένα Θέατρο της Σκληρότητας, με στόχο να βγάλει τους θεατές από την υπαρξιακή τους αδράνεια, αυτή η παράσταση είναι μια devised φαρσοκωμωδία τρόμου - συνδυάζοντας το ξεχωριστό θεατρικό στυλ σωματικού θεάτρου και την ιδιαίτερη αισθητική - σήμα κατατεθέν του David Glass - με τον γκροτέσκο και τραγικό κόσμο του «Καθαρτηρίου» του Νταντέ. 

Μέσα από τα κωμικά «LAZZΙ» της κομέντια ντελ άρτε, σκετσάκια που δανείζονται στοιχεία από το βαριετέ και την επιθεώρηση, χορογραφημένη κίνηση αλλά και ένα βαθιά ποιητικά κείμενο, η παράσταση «Mortgage» διερευνά την αποσύνθεση ενός θεατρικού σύμπαντος όπου τεχνικές και είδη θεάτρου συλλέγονται από τον σκουπιδότοπο της θεατρικής ιστορίας και αναμιγνύονται για να διασκεδάσουν και να προκαλέσουν. 

Η παράσταση αφορά τη καταστροφή μιας νεαρής γυναίκας - της Mortgage - μέσα σε ένα άσυλο, από «γιατρούς» των οποίων η θεραπεία μοιάζει πιο πολύ με μια πράξη σκληρής και ανόητης αγριότητας.

Ως εκ τούτου, το έργο χλευάζει και αποσταθεροποιεί την αντίληψη πως το κατεστημένο βασίζεται σε ένα ευφυές σύστημα φροντίδας και προόδου.

Όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν προέρχονται από τον ίδιο χώρο του σωματικού θεάτρου και μοιράζονται με τον σκηνοθέτη David Glass την ίδια προκλητική και παιγνιώδη διάθεση. 

Η διαδικασία γραφής και ανάπτυξης του έργου χρειάστηκε τρία χρόνια, δουλεύτηκε σε τέσσερις διαφορετικές χώρες και είχε ως στόχο να ωθήσει τους ηθοποιούς σε μια υπέρβαση και σε μια κατάσταση δαιμονισμένης έκσταση  ώστε να εξερευνήσουν τις αρχές του Artaud αλλά να πάνε και πέρα από αυτές. 

Το μανιφέστο του Artaud για το Θέατρο της Σκληρότητας - στο ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ - είναι μια επίκληση στο Ιερό Θέατρο του Πίτερ Μπρουκ που επιδιώκει να ξαναβρεί την τελετουργική και πνευματική διάσταση της δραματικής τέχνης και προσφέρει μία ολοκληρωμένη κάθαρση στο κοινό, ειρωνικά  μέσα από μεταφορές πόνου και αρρώστιας.

Με στοιχεία και ρυθμούς από τον μπαλινέζικο χορό, που θέλει τους χορευτές σε μια κατάσταση έκστασης, o Artaud οραματιζόταν ένα θέατρο που θα άγγιζε κατευθείαν το υποσυνείδητο των θεατών, θα τους φόβιζε, θα τους σόκαρε και ως εκ τούτου θα τους οδηγούσε σε μία βαθύτερη κατανόηση της ύπαρξης τους. 

Ήταν ο ύστατος επαναστάτης ενάντια στην ολοένα αυξανόμενη αστική τάξη του καταναλωτικού καπιταλισμού. Ο Artaud επεδίωκε να τρομοκρατήσει και να "ξεσκίσει" τις δομές της αγαπημένης του τέχνης, ώστε να την επαναπροσδιορίσει από την αρχή, πιο αγνή, πιο δυνατή - μέσα από τις στάχτες της.

Παρόλο που το μανιφέστο του είναι πιο πολύ ποίηση παρά πρακτική, πιο πολύ όνειρο παρά θεωρία, οι βίαιες επιθυμίες του Artaud συμπίπτουν με το όραμα του David Glass για ένα κόσμο που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού ως αποτέλεσμα της κατάχρησης και της κακοδιαχείρισης από πλευράς θεσμών. 

Το «Καθαρτήριο» θα μπορούσε και να αντικατασταθεί με το «κοινωνικοπολιτικό σύστημα» την πολιτική εξουσία, την οικονομία, το εκπαιδευτικό σύστημα, την ιατρική περίθαλψη και την κοινωνική πρόνοια.

Τελικά, η βία και το γκροτέσκο  της παράστασης παραδόξως ευελπιστούν να εμπνεύσουν την αναζήτηση για νέα ελπίδα και ταυτόχρονα μέσα από την αρτιότητά της - ελπίζουμε - να αναδειχθεί μια ανομολόγητη τρυφερότητα. 

Ελπίζουμε η παράσταση αυτή να σας κάνει να γελάσετε, να κλάψετε, να αναστατωθείτε, να σας αφυπνίσει και να σας κάνει να δείτε ξεκάθαρα την τρέλα του κόσμου εν έτει 2019. Για αυτή τη φάση δημιουργίας της παράστασης η ομάδα έλαβε επιχορηγήσεις από την ευρωπαϊκή ένωση και το Νορβηγικό συμβούλιο τεχνών. 

Αυτό τον καιρό σχεδιάζεται μια ευρωπαϊκή περιοδεία για το 2020 με κύριο άξονα το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. Πιστεύουμε ότι είναι ένα βαθιά ευρωπαϊκό έργο.

Μια συνεργασία των Created a Monster και του David Glass Ensemble. 

Αυτό το project είναι το δεύτερο της σειράς «Θεία Κωμωδία» του David Glass. 

Η «Θεία Κωμωδία» δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στο Trinity Laban και από εκεί μεταπήδησε στο Soho Theater. Μέσα απ’ τη διαδικασία αυτή ξεπήδησε ο χαρακτήρας της Mortgage. 

Στη συνέχεια η παράσταση  “Mortgage” συμμετείχε σε δημιουργικές διαδικασίες των Arts Council England, Arts Council Norway, Collettivo Teatro, Siena, Theatre Delicatessen, Broadgate, The Bikeshed, Exeter, The Pleasance, Islington, HeadFirst and Omnibus Theatre, Clapham.

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη David Glass και την ομάδα του
Ο σκηνοθέτης David Glass υπήρξε μαθητής των Jacques Lecoq, Jerzy Grotowski, Augusto Boal, Mike Alfreds και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του θεάτρου. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος σε 70 και πλέον χώρες. Η μέθοδός του, “Δημιουργική Πρακτική”, βρίσκεται στον πυρήνα του Devising, και σαν τέτοια έχει κατοχυρωθεί στα Ηνωμένα Έθνη, έχει την έγκριση από το υπουργείο της Κίνας και ακολουθείται από πολλές σχολές δραματικής τέχνης και θεατρικές ομάδες παγκοσμίως. Ο David Glass είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη και ένας από τους αντιπροσώπους του Physical Theatre Movement, που έχει επηρεάσει καλλιτέχνες όπως ο Simon McBurney, Mike Alfreds, Amit Lahav, Liam Steele, Kathryn Hunter, DV 8 και Tom Morris.

Ο David Glass πριν δημιουργήσει το 1990 το David Glass Ensemble είχε ήδη εργαστεί ως σόλο περφόρμερ, κάνοντας παραστάσεις σε περισσότερες από σαράντα χώρες και κερδίζοντας βραβεία μεταξύ των οποίων και το TMA βραβείο σκηνοθεσίας για την διασκευή του Gormenghast.

Έγραψαν για τον David Glass:
«Ο David Glass είναι ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς δασκάλους» Mike Alfreds, Διευθυντής Θεάτρου (RCS, National Theatre, The Globe, Ιδρυτής του Shared Experience)

«Ο David είναι ένας από τους καλύτερους δασκάλους και καλλιτέχνες της γενιάς μας, που ποτέ δε φοβήθηκε να εξετάσει την αλήθεια σε όλες τις εκφάνσεις της, είτε είναι όμορφες, είτε άσχημες».

Amit Lahav
(Gecko Theatre)

Συνεργάτες:
Francois Testory/ Performer, Lindsay Kemp company, Gecko, Ballet Rambert, Rose English,
Simon Vncenzi, DV8 Physical Theatre, Punchdrunk.

Briony O’Callaghan, Performer / Συμπαραγωγός

BBC,Babel, Vamos, FlabbergastTheatre, David Glass Ensemble, Gruff Theatre, Arts for Action,
Jonluke Mckie, Making Faces, Mark Bell

Simon Gleave/ Performer

David Glass Ensemble, Gooddog Theatre, SON, Theatrical Niche, Tooth+Nail, Created a
Monster, Flabbergast Theatre.

Ευρωπαϊκή Περιοδεία - Ημερομηνίες Παραστάσεων:
13 Απριλίου 2019 – 2μμ – Σύγχρονο Θέατρο, Αθήνα, Ελλάδα
15 Απριλίου 2019 – 20 Απριλίου 2019 – 9μμ - Tristan Bates Theatre, London, UK
25 - 27 Απριλίου 2019 – 7.30μμ - Grusomhetens Teater, Oslo, Norway

Ημέρα & ώρα παράστασης: Σάββατο 13 Απριλίου 2019 στις 14:00

Τιμές εισιτηρίων: 15,00€ (Κανονικό),

10,00€ (Φοιτητικό, Ανέργων, Άνω των 65)

Χώρος: Σύγχρονο Θέατρο
Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45
Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3464380

Site: www.sychronotheatro.gr
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: https://www.facebook.com/sychronotheatro/
Για περισσότερες πληροφορίες:
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
www.davidglassensemble.org

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ:

Μετρό
Το Σύγχρονο θέατρο βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων από το σταθμό
«Κεραμεικός»
http://www.ametro.gr

Λεωφορεία 
Γραμμές 026, 027, 813, 836, 856, 865, Α16
Στάση «Σίδερα» (επί της Ιεράς Οδού)
http://www.oasa.gr

Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων
Στην οδό Τριπτολέμου βρίσκονται δύο κλειστά parking σε απόσταση 50 μέτρων από το Σύγχρονο Θέατρο και στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα κλειστό πάρκινγκ σε απόσταση 80 μέτρων.

Διευκολύνσεις για ΑμεΑ
Το θέατρο είναι προσβάσιμο σε χρήστες/ριες αναπηρικού αμαξιδίου και διαθέτει τουαλέτα ΑμεΑ. Παρακαλούμε κατά την κράτηση ή την αγορά των εισιτηρίων σας να ενημερώνετε τον υπάλληλο των εισιτηρίων, προκειμένου να δίνονται οι κατάλληλες θέσεις στην αίθουσα.

Από Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Όταν πάτε σπίτι όλοι
να προσέξετε
όλα γίνονται Μορμόλης
για να παίξετε.

Ο Μορμόλης του Ράινερ Χάχφελντ ανέβηκε στο ‘’θέατρο Γκριπς’’ της πρώην Δυκής Γερμανίας το 1969. Ένα έργο που δείχνει μια στροφή στο παιδικό θέατρο δίνοντάς του κοινωνικές προεκτάσεις. Η Συντεχνία του Γέλιου από την άλλη πλευρά έχει ‘’προϊστορία’’ σε αυτό το είδος θεάτρου για παιδιά, όπου μέσα από το πρίσμα του γέλιου και μέσω νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με σύγχρονες αλήθειες.

45 χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου ο Μορμόλης επιστρέφει! Ήταν συγκινητικό ότι μπροστά μου καθόταν μια κυρία η οποία είχε δει την πρώτη παράσταση με τον γιο της και τώρα έφερνε τον εγγονό της…Γιατί ο Μορμόλης είναι πάντα επίκαιρος αφού τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και οι μεγάλοι πάντα…μεγάλοι. Αν και υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για τους μεγάλους, όπως το ζεύγος Χαζοπέτρου που στο τέλος δείχνουν να αντιλαμβάνονται πλήρως τους ‘’κανόνες του παιδικού παιχνιδιού’’.

Ο Μορμόλης είναι ουσιαστικά το παιχνίδι των παιδιών, η φαντασία τους, και η σκηνοθεσία οφείλει να γίνει με όρους θεατρικού παιχνιδιού και αποστασιοποίησης. Οι σκηνοθέτες Γιώργος Παλούμπης και Βασίλης Κουκαλάνι πέτυχαν με την σκηνοθεσία τους να διατηρήσουν τη λεπτή ισορροπία μεταξύ παράδοσης (μιλάμε για ένα έργο μισού αιώνα) και σύγχρονης οπτικής.

Σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ θεωρώ τα σκηνικά και τα κουστούμια των Αλεξάνδρα Σιάφκου και Αριστοτέλη Καρανάνου, τα οποία παραπέμπουν στη δεκαετία του 1970 και ταυτόχρονα θυμίζουν παιδικό παιχνίδι όπου όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να μεταμορφωθούν.

Τα τραγούδια του Γιάννη Σπανού δεν χρειάζονται καμία ιδιαίτερη μνεία από εμένα. Το ‘’Μπράβο’’ του και η ανταμοιβή του είναι οι χιλιάδες παιδικές φωνές που έχουν τραγουδήσει τον Μορμόλη όλα αυτά τα χρόνια.

Η ομάδα των ηθοποιών με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά και κουστούμια, χωρίς υπερβολές και με πολλή φαντασία κατορθώνει να μας μεταφέρει από την αρχική ρομαντική ατμόσφαιρα του παραμυθιού στο σύγχρονο παιδικό κόσμο. Όμορφες ερμηνείες, αρμονική συνεργασία και ευχάριστο κλίμα που παρασύρει τους θεατές στα μυστικά της παιδικής ηλικίας.Βασιλική Διαλυνά, Βάσια Λακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, Θέμος Σκανδάμης, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και Αντώνης Χρήστου δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής!

Ο Μορμόλης δεν είναι παρά η φαντασία των παιδιών. Είναι ό, τι αυτά θέλουν να είναι. Αρχικά ένα κουτί και μετά ένα μπουρί σόμπας. Ο Μορμόλης είναι το παιχνίδι αυτοπροσώπως. Παιχνίδι ο Μορμόλης, παιχνίδια και εμείς για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Ακούμε: Αυτήν την φορά θα πρωτοτυπήσουμε. Η πρώτη δραστηριότητα δεν είναι για τα παιδιά, αλλά για τους γονείς. Παιδιά από τον παιδικό σταθμό ακόμα, το νηπιαγωγείο και το δημοτικό ξέρουν τον Μορμολη απέξω, γι’ αυτό προσοχή: Για να μην πάτε απροετοίμαστοι στην παράσταση ξανακούστε το cdτου Γιάννη Σπανού με τα τραγούδια του Μορμόλη.

• Ζωγραφική: Είτε ξέρετε την ιστορία του Μορμόλη, είτε όχι, μπορείτε πριν την παράσταση να προσπαθήσετε να τον φανταστείτε. Πώς είναι αυτός ο Μορμόλης που τόσο ανακατεύει τις ζωές των μεγάλων; Πώς φαντάζονται τα παιδιά σας αυτό το πλάσμα με το περίεργο όνομα; Ζωγραφίστε τον και αν νιώθει μόνος του ίσως να μπορούσατε να του φτιάξετε κι άλλον έναν Μορμόλη για παρέα. Άλλωστε και στο τέλος του έργου ο Μπουρίνιας θα μας χαρίσει και δυο και τρεις και τέσσερις Μορμόληδες!

ΜΕΤΑ…

• Για μεγαλύτερες ομάδες/ εμψυχωτές: Στον Μορμόλη όλες οι παρεξηγήσεις συμβαίνουν γιατί οι μεγάλοι αδυνατούν να συλλάβουν ότι ο Μορμόλης είναι ένα κουτί. Για να μην γίνετε λοιπόν κι εσείς σαν τον κύριο και την κυρία Χαζοπέτρου σας προτείνουμε ένα παιχνίδι όπου όλα είναι άλλο από αυτό που φαίνονται να είναι… ΜΕ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ. Ο εμψυχωτής φέρνει μερικά αντικείμενα, π.χ. μια ομπρέλα, ένα παπούτσι, ένα ύφασμα κ.τ.λ. Ζητάει από τα μέλη της ομάδας να δείξουν διάφορες χρήσεις του αντικειμένου μεταμορφώνοντάς το σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Μπορούν επίσης να προσθέσουν μια μικρή φράση για να κάνουν πιο φανερή τη νέα χρήση, π.χ. μια προτεταμένη ομπρέλα δεν είναι απαραίτητα ένα ξίφος, αλλά γίνεται συνοδευόμενη από το ‘’Κύριε, είστε έτοιμος να υπερασπιστείτε την τιμή σας;’’. Με τον ίδιο τρόπο οι ομάδες θα πρέπει μετά να κάνουν ένα σύντομο αυτοσχεδιασμό χρησιμοποιώντας όλα τα αντικείμενα που έχει φέρει ο εμψυχωτής. Για κάτι πιο ανταγωνιστικό θα μπορούσε ένα παιδί να είναι ο κριτής (ή και ο εμψυχωτής για μικρότερα παιδιά). Οι υπόλοιποι παίκτες χωρίζονται σε δυο ομάδες, την ομάδα Α και την ομάδα Β. Οι δυο ομάδες κάθονται αντικριστά και έχουν την πλάτη τους γυρισμένη στον κριτή. Ο κριτής τοποθετεί ένα αντικείμενο καθημερινής χρήσης στη μέση. Όταν χτυπήσει τα χέρια του οι δυο ομάδες γυρνάνε και βλέπουν το αντικείμενο. Όταν το δουν ένας παίκτης από την ομάδα Α παίρνει το αντικείμενο και το χρησιμοποιεί με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Για παράδειγμα, εάν είναι ένα κουτάλι, το χρησιμοποιεί σαν κιθάρα. Ο κριτής προσπαθεί να μαντέψει ως τι χρησιμοποιεί το αντικείμενο. Όταν ο κριτής το βρει, τότε ένας παίκτης από την ομάδα Β έρχεται και χρησιμοποιεί με ένα διαφορετικό τρόπο το αντικείμενο, π.χ. σαν οδοντόβουρτσα. Όταν ο κριτής μαντέψει σωστά ο παίκτης γυρίζει πίσω στην ομάδα του κι έρχεται ένας άλλος παίκτης πάλι από την ομάδα Α. Το παιχνίδι συνεχίζεται με το ίδιο αντικείμενο έως ότου κάποια ομάδα να μην μπορεί να βρει μια άλλη χρήση για το αντικείμενο. Τότε ανακηρύσσεται νικήτρια η άλλη ομάδα. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τρία διαφορετικά αντικείμενα. Οι ομάδες πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν όσο καλύτερα γίνεται το αντικείμενο ώστε ο κριτής να μαντεύει σωστά. Αν ο κριτής δεν μπορεί να μαντέψει τότε σημαίνει ότι η ομάδα έχασε.

• Παιχνίδι φαντασίας: Γυρνώνας στο σπίτι βρείτε τον δικό σας Μορμόλη. Τι θα μπορούσε να γίνει Μορμόλης αυτό το Σαββατιάτικο απόγευμα και τι θα σας έλεγε; Είναι σίγουρο πώς ό,τι σας πει ο Μορμόλης είναι πολύ σημαντικό, γιατί στην ουσία είναι αυτό που σας λέει το παιδί σας. Γι’ αυτό να τον ακούτε τον Μορμόλη!

            Το τραγούδι που δέχτηκε το πιο ηχηρό χειροκρότημα ήταν το ‘’Με πιάνει το παράπονο και κλαίω’’. Ίσως γιατί ακόμα κι εμείς οι παρεξηγημένοι μεγάλοι αντιλαμβανόμαστε ότι λέμε περισσότερα ‘’ΜΗ’’ από όσα θα θέλαμε κι επιβάλλουμε περισσότερα ‘’ΠΡΕΠΕΙ’’ από όσα πραγματικά πιστεύουμε. Είναι σίγουρο ότι αγαπάμε τα παιδιά μας και τα ακούμε, απλώς ίσως μερικές φορές η βιασύνη της καθημερινότητας δε μας αφήνει να κάνουμε όσα θα θέλαμε και πέφτουμε στην παγίδα της ευκολίας των ‘’πρέπει και μη’’. Τι θα γινόταν όμως αν αφήναμε για λίγο τον Μορμόλη να μπει στην ζωή μας, να την ανακατέψει και να την πασπαλίσει με λίγη ζαβολιά και πολύ διασκέδαση; Και τότε όλοι οι φράχτες, μεταφορικοί και κυριολεκτικοί θα καταρρεύσουν!

Με πιάνει το παράπονο και λέω
δε θα ‘ρθει κάποτε η στιγμή
να ρίξουν τα παιδιά τους φράχτες
κάτω να μπουν και να χαρούν τη γη

 Διαβάστε επίσης:

Γιώργος Παλούμπης:«Δεν Αντέχω Τους Εγωκεντρισμούς Που Εμφανίζονται Με Τη Μορφή Μιας Δήθεν Ανασφάλειας Και Έχουν Ως Στόχο Να Τραβήξουν Την Προσοχή»

Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη 

Ένα σύγχρονο βραβευμένο ψυχολογικό θρίλερ (2009) του Χέρμαν Κοχ, «Το Δείπνο», παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στο Σύγχρονο Θέατρο σε μετάφραση της Κάτιας Σπερελάκη.

Το βιβλίο του Ολλανδού συγγραφέα σημείωσε τεράστια επιτυχία από την αρχή της έκδοσης του. Πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα και πλέον και έχει ήδη μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες, ενώ είδαμε και μεταφορά του στο σινεμά το 2014 από τον Ιταλό σκηνοθέτη Ιβάνο Ντε Ματτέο, «I nostri ragazzi» και το 2017, μια άλλη εκδοχή του σε σκηνοθεσία του Όρεν Μούβερμαν, με τον Ρίτσαρντ Γκιρ ,«The Dinner».

Τρεις νεαροί έφηβοι επιστρέφοντας από διασκέδαση ανατινάζουν ένα ΑΤΜ και με αυτή τους την πράξη καίνε ζωντανή μια άστεγη γυναίκα που κοιμόταν εκεί. Η κάμερα καταγράφει το συμβάν, αλλά όχι τα πρόσωπα των παιδιών. Η ολλανδική τηλεόραση προβάλλει το βίντεο και επίκειται η σύλληψη τους. Με αυτή την πληροφορία ξεκινά η παράσταση. Δύο αδέρφια ο Πολ, καθηγητής (Στέλιος Μάινας) και ο Σερζ, υποψήφιος Πρωθυπουργός (Λάζαρος Γεωργακόπουλος) συναντιούνται με τις συζύγους τους Κλαιρ (Κατερίνα Λέχου) και Μπαμπέτ (Κατερίνα Μισιχρόνη) σε ένα ακριβό εστιατόριο, υπό την άγρυπνη ματιά του αφηγητή στην αρχή και μετρ στην πορεία (Γιώργος Κοτανίδης), ο οποίος με τις γαστριμαργικές του δημιουργίες επεμβαίνει τη στιγμή που δεν πρέπει. Τα προβλήματα των δύο ζευγαριών στο γάμο τους, με τα παιδιά τους, αλλά και οι άλυτες διαφορές μεταξύ αδερφών τίθενται επί τάπητος και η πλοκή κορυφώνεται όταν ο Σερζ δηλώνει την απόφαση του να αποσύρει την υποψηφιότητα του για την Πρωθυπουργία.

Επομένως, είναι ένα έργο του οποίου η θεματική πραγματεύεται το θεσμό της οικογένειας που υφίσταται κρίση σε όλες τις εκφάνσεις του. Δημιουργεί προβληματισμό για το αξιακό σύστημα και τους οικογενειακούς δεσμούς συνολικά, είτε αυτοί είναι αδερφικοί, γονεϊκή ή συζυγικοί. Άρα, έχει και πολιτική ταυτότητα.

Το έργο ακροβατεί ανάμεσα στην ηθική και την ακεραιότητα και την απόδοση της δικαιοσύνης για μια αποτρόπαια πράξη. Στην αρχή γίνεται απόπειρα συγκάλυψης των προθέσεων των παρισταμένων, καθώς και μιας υποβόσκουσας μεταξύ τους αντιπάθειας. Στην πορεία οι μάσκες πέφτουν και ένας -ένας αποκαλύπτεται. Ως που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν για να προστατέψουν τα παιδιά τους; Υπάρχει αγάπη ή συμφέρον στη μεταξύ τους σχέση;

Συχνά επαναλαμβάνεται στο έργο «Δεν είναι ανάγκη να ξέρουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον για να είμαστε ευτυχισμένοι». Έτσι είναι; Διλήμματα δημιουργούνται στο θεατή που προβληματίζεται με τα όσα διαδραματίζονται μπροστά του.

Η παράσταση στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ καταφέρνει να περάσει την ατμόσφαιρα του ψυχολογικού θρίλερ που απαιτείται και να εντείνει τα συναισθήματα του θεατή.Διαθέτει πέντε δυνατούς ηθοποιούς, ένα μεστό κείμενο, όμως η σκηνοθεσία δεν τους αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό. Έλειπε το στοιχείο της κορύφωσης. Έξυπνο το εύρημα της ενδυνάμωσης το ρόλο του μετρ (δεν λειτουργεί έτσι στο βιβλίο), προσδίδει σε θεατρικότητα.

Ένα πρωτότυπο και λειτουργικό σκηνικό δέσποζε στο κέντρο της σκηνής (Μιχάλης Σαπλαούρας), το οποίο περιστρεφόταν και συγκαταλέγεται στα συν της παράστασης. Ο ευερέθιστος Πολ, χαρακτήρας που υποδυόταν ο Στέλιος Μάινας αν και στο σύνολο του έπειθε, είχε στιγμές υπερβολής. Άψογη η Κατερίνα Λέχου ως Κλαιρ. Αποτύπωσε μια γυναίκα που πέρασε μια βαριά αρρώστια και τώρα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει την ισορροπία του σπιτιού της και να βγάλει το παιδί της από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει. Με στοιχεία ανωτερότητας στην αρχή και ξεσπάσματα στο τέλος, ξεχωρίζει. Από το έτερο ζευγάρι, ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, ως Σερζ δημιούργησε το προφίλ του πολιτικού που εκμεταλλεύεται την εξουσία του για να τραβήξει θηλυκά, αλλά και το παιδί του για να το παίξει αδέκαστος πολιτικός. Η Μπαμπέτ της Κατερίνας Μισιχρόνη αρκετά καλή, ιδιαίτερα τη στιγμή, που εκρήγνυται εναντίον του συζύγου της. Σε καθοριστικό ρόλο έως και μεταφυσικό ο Γιώργος Κοτανίδης που ξεκινά και κλείνει το έργο. Άλλοτε ειρωνικός, άλλοτε ατσαλάκωτος μετρ.

Φωτισμοί που συμβάλλουν στην ατμοσφαιρικότητα από την έμπειρη Μελίνα Μάσχα και καλαίσθητα κοστούμια από την Βασιλική Σύρμα συμπληρώνουν την παράσταση.

Διαβάστε εδώ μια παλιότερη συνέντευξη της Λιλλύς Μελεμέ στο Texnes-plus.

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει μετά από έναν χρόνο αγρανάπαυσης και παρουσιάζει την επετειακή παράσταση του θρυλικού «Μορμόλη» από την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο.

45 χρόνια από την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου, ακριβώς 10 μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 30 Νοεμβρίου του 1973. Ο Μορμόλης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών, που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους.

Οι μεγάλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτό το μυστηριώδες και ανατρεπτικό “ξύλινο κουτί”.

Τον Μορμόλη δεν μπορείς να τον συλλάβεις, να τον τιμωρήσεις, να τον καταστρέψεις, είναι άτρωτος ... γιατί είναι η φαντασία των παιδιών και μπορεί να γίνεται ό,τι θέλουν τα παιδιά: παπούτσι, καπέλο, ποτήρι ή μπουρί της σόμπας. Αν κόψεις έναν Μορμόλη στα δυο έχεις δυο Μορμόληδες κι αν τον έκοβες στα τρια, τρεις!

Οι μεγάλοι γεννηθήκανε μεγάλοι;
Ποτέ δεν ήτανε μικροί;
Πάθανε όλοι αμνησία
σκοτώσανε την φαντασία
κι απόμειναν τα πρέπει και τα μη!

Ο Μορμόλης βλέπει
ποιό γιατί (;) πάει με ποιό πρέπει!

Η ιστορία που επέδρασε καθοριστικά στις γενιές παιδιών της μεταπολίτευσης και έθεσε το σημείο εκκίνησης νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων παγκοσμίως. Ο Μορμόλης γράφτηκε από τον Rainer Hachfeld, αδελφό του Volker Ludwig, ο οποίος είχε γράψει τα τραγούδια. Το έργο ανέβηκε το 1969 στο θέατρο Grips, λεγόταν “Mugnog Kinder” και είναι η αφετηρία του είδους θεάτρου του Grips του Βερολίνου και του υλικού της Συντεχνίας του Γέλιου. Χωρίς τον Μορμόλη δε θα υπήρχε ο Νουριάν, η Τζέλα και ο Κόρνας, η Φρέτα κι ο Γυαλάκιας, ο Βάσος κ η Βιβή.

Μετάφραση/ διασκευή: Παναγιώτης Σκούφης

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης, Βασίλης Κουκαλάνι
και τα θρυλικά τραγούδια του Γιάννη Σπανού σε διασκευή Κώστα Νικολόπουλου
Διανομή: Βασιλική Διαλυνά, Βάσια Λακουμέντα, Φώτης Λαζάρου, Θέμος Σκανδάμης,
Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Αντώνης Χρήστου
Σκηνικά – Κοστούμια: Αριστοτέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιανίτης
Κίνηση: Μαργαρίτα Τρίκκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου
Φωτογραφίες: Νάντια Παναγοπούλου

Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στο Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45 στο
Γκάζι, ένα φιλικό και προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρία θέατρο.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ:
Κάθε Κυριακή στις 11:30
Εκτάκτως η παράσταση στις 9/12 θα πραγματοποιηθεί στις 15:00

Τιμές εισιτηρίων
Γενική είσοδος: 10 €
ΑμεΑ, ανέργων, φοιτητικά, άνω των 65: 6 €
Ομαδικά άνω από 25 άτομα: 6 €
Προπώληση: VIVA

Συντεχνία του Γέλιου
http://www.syntexniageliou.gr/
https://www.facebook.com/syntechniatougeliou/

Ναι, το ‘χω αυτό. Τίποτα δεν τελειώνω. Μαθήματα βιολί. Δίαιτες. Απόπειρες αυτοκτονίας. Τα αρχίζω αλλά ποτέ δεν τα τελειώνω.

Με το έργο του βραβευμένου βρετανού συγγραφέα Ντάνκαν ΜακΜίλαν «Με λένε Έμμα», σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση και σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, η Ομάδα Νάμα του Επί Κολωνώ εγκαινιάζει μια νέα περίοδο με μόνιμη πλέον παρουσία και στο Σύγχρονο Θέατρο, τη διεύθυνση του οποίου αναλαμβάνει από κοινού με την εταιρεία Λυκόφως. 

Το Με λένε Έμμα (πρωτότυπος τίτλος People, Places and Things) είναι ένα έργο για τον αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο. Ένα καταιγιστικό κείμενο για το σήμερα, με μια ξέφρενη στους ρυθμούς και τις εναλλαγές δραματουργία. Ένα έργο-πρόκληση, που συγκινεί καθώς τολμά να μιλήσει διεισδυτικά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, για ένα θέμα τόσο σύνθετο και ακανθώδες: την εξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες και τις άγριες καταστάσεις που συνεπάγονται.

Μια νεαρή ηθοποιός, η Έμμα, ζει μια ζωή εκτός ελέγχου, μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είναι νέα, έξυπνη, ταλαντούχα, θυμωμένη αλλά και εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ. Θέατρο και πραγματικότητα, οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει, βρίσκονται πλέον σε σύγχυση. Η ζωή της πρέπει να ανασυνταχθεί. Από τη σκηνή του θεάτρου όπου ερμηνεύει την Νίνα στον Γλάρο του Τσέχωφ, θα βρεθεί σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να μπορέσει προχωρήσει σε έναν κόσμο πραγματικό, διαχειριζόμενη τους συνειρμούς που θα της προκαλέσουν, τα άτομα, οι τόποι και τα πράγματα απ’ τα οποία αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος. Ένα ταξίδι από τον εθισμό στην αποτοξίνωση και από εκεί στην αποθεραπεία. Πόσες ελπίδες έχει να τα καταφέρει; 

Η Έμμα, Νίνα, Σάρα ή όπως αλλιώς, είναι ένας άνθρωπος ανάμεσά μας, δίπλα μας. Πόσο εύκολο είναι να φτάσει κανείς στον πυρήνα της αλήθειας του και να αποκαταστήσει ισορροπίες, απελευθερωμένος από κάθε είδους εξάρτηση και εθισμό, όταν οι εξαρτήσεις είναι εκείνες που του δίνουν τη δύναμη να υποφέρει τον κόσμο; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός; Μια πορεία συνειδητοποίησης και απόρριψης σε μια αποκαλυπτική παράσταση δυνατών εντάσεων. «Το να παίρνεις φάρμακα είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις σε έναν κόσμο που είναι διαλυμένος» φωνάζει η ίδια.

Το έργο, του γνωστού μας στην Ελλάδα συγγραφέα από τα έργα Πνεύμονες και Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα είναι «μια ανεστραμμένη φάρσα όπου όλες οι πόρτες κλείνουν προς τα μέσα» όπως σχολιάζουν οι New York Times. Έκανε πρεμιέρα στο National Theatre του Λονδίνου τον Αύγουστο του 2015 και η μεγάλη του επιτυχία το οδήγησε την επόμενη χρονιά στο West End και το 2017 στη Νέα Υόρκη στο Ann’s Warehouse. 

Ο Γιώργος Χατζηνικολάου υπογράφει τη μετάφραση, τα σκηνικά και τα κοστούμια, ο Στέλιος Γιαννουλάκης τη μουσική σύνθεση και ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος τους φωτισμούς. Στο ρόλο της Έμμα η Μαίρη Μηνά. Στην εξαιρετική διανομή συμμετέχουν οι Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κώστας Ξυκομηνός, Χάρης Τζωρτζάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη, Λένα Μποζάκη.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Διανομή
Μαίρη Μηνά: Έμμα
Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Γιατρός/Θεραπεύτρια/Μητέρα
Κώστας Ξυκομηνός: Πι/Πατέρας
Χάρης Τζωρτζάκης: Κόνσταντιν/Μαρκ/ ανσάμπλ
Ανδρέας Κοντόπουλος: Πωλ/ανσάμπλ 
Γιάννης Λεάκος: Φόστερ/ανσάμπλ 
Ιωάννα Τζίκα: Λώρα/ανσάμπλ 
Μαρίτα Τζατζαδάκη: Τζόντι/ανσάμπλ 
Έλενα Βακάλη: Σάρον/ανσάμπλ 
Λένα Μποζάκη: ανσάμπλ 

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/sixrono-theatro-
kerameikos/me-lene-emma/

Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018
Τελευταία παράσταση: Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 9:15μ.μ. & Πέμπτη στις 9:00μ.μ.

Σάββατο 6:30μ.μ, Κυριακή 6:00μ.μ

Χώρος: Σύγχρονο Θέατρο
Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45
Τηλέφωνο: 210 3464380
Site: www.sychronotheatro.gr
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: https://web.facebook.com/sixronotheatro/

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ:
Μετρό 
Το Σύγχρονο θέατρο βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων από το σταθμό
«Κεραμεικός»
http://www.ametro.gr
Λεωφορεία 
Γραμμές 026, 027, 813, 836, 856, 865, Α16
Στάση «Σίδερα» (επί της Ιεράς Οδού)
http://www.oasa.gr

Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων

Στην οδό Τριπτολέμου βρίσκονται δύο κλειστά parking σε απόσταση 50 μέτρων από το Σύγχρονο Θέατρο και στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα κλειστό πάρκινγκ σε απόσταση 80 μέτρων.

Διευκολύνσεις για ΑμεΑ
Το θέατρο είναι προσβάσιμο σε χρήστες/ριες αναπηρικού αμαξιδίου και διαθέτει τουαλέτα ΑμεΑ. Παρακαλούμε κατά την κράτηση ή την αγορά των εισιτηρίων σας να ενημερώνετε τον υπάλληλο των εισιτηρίων, προκειμένου να δίνονται οι κατάλληλες θέσεις στην αίθουσα.

Εγώ είμαι ανάπηρος κι εσύ σαι περπατένιος

Αυτός κινέζος κίτρινος κι αυτός σοκολατένιος

Αφού γύρω μας  οι άνθρωποι έχουνε τόση ποικιλία

γιατί ο κόσμος φτιάχνεται μόνο για μια κατηγορία;

Η Συντεχνία του Γέλιου επιστρέφει μετά από έναν χρόνο αγρανάπαυσης και παρουσιάζει από τις 14 Οκτωβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο την κωμωδία «Πιο Δυνατός κι από τον Σούπερμαν» του Άγγλου συγγραφέα Roy Kift, που βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με αναπηρία.

Πρόκειται για μια ξέφρενη κωμωδία, που έχει στο επίκεντρο τον ανάπηρο προ- έφηβο Άρη, ο οποίος τσουλώντας με το αμαξίδιό του μέσα στη ζωή και με την παρέα του, φροντίζουν για ζωηρή διασκέδαση. Είναι ταυτόχρονα ένα έργο δυνατών συναισθημάτων, περιέχει μεγάλη πυκνότητα πληροφόρησης και διαφωτίζει αβίαστα και με νηφαλιότητα την καθημερινότητα και τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή του νεαρού ήρωα με αναπηρία.

Η κωμωδία του Άγγλου Roy Kift για παιδιά και νέους είχε δημιουργήσει την δεκαετία ‘80 και ‘90, τόσο στην Αγγλία όσο και στη Γερμανία (θέατρο GRIPS), βαθειά τομή στις αντιλήψεις επάνω στο θέμα της αναπηρίας προτείνοντάς την ως μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας και συνέβαλε στην αποδόμηση παγιωμένων συμπεριφορών, προκαταλήψεων και φόβων.

Συνδημιουργοί σε αυτή την παραγωγή είναι η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Τη σκηνοθεσία θα μοιραστούν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι και ο σκηνοθέτης και ντοκυμαντερίστας Αντώνης Ρέλλας. Οι δυο επιμελήθηκαν και την μετάφραση/ διασκευή.

Διανομή:  Γιώργος Κατσής, Βασίλης Κουκαλάνι, Μαρία Μοσχούρη, Τάνια Παλαιολόγου, Μιχάλης Τιτόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης

Κίνηση: Εριφύλη Στεφανίδου

Τα 5 τραγούδια της παράστασης έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς.

Οι παραστάσεις θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφές/ους.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ:

Από την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018 μέχρι την Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2018

Κάθε Κυριακή στις 11:30

Από την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018 μέχρι την Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Κάθε Κυριακή στις 15:00

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 10 €

ΑμεΑ, ανέργων, φοιτητικά, άνω των 65: 6 €

Ομαδικά άνω από 25 άτομα: 6 €

Προπώληση: VIVA

Διάρκεια παράστασης: 90΄με διάλειμμα

Το «Σύγχρονο Θέατρο» αλλάζει σελίδα και ανακοινώνει τις παραγωγές που πρόκειται να παρουσιάσει τη σεζόν 2018 - 2019.

Τη νέα εποχή του ιστορικού θεάτρου της Αθήνας στην Ευμολπιδών 45 στον Κεραμεικό θα χαράξουν από κοινού, με μια δημιουργική σύμπραξη, η Ομάδα Νάμα (Γιώργος Χατζηνικολάου, Ελένη Σκότη, Επί Κολωνώ) και η εταιρία παραγωγής Λυκόφως ΑΜΚΕ (του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου). Τη διεύθυνση και την ευθύνη του θεατρικού προγράμματος επωμίζονται ο Γιώργος Χατζηνικολάου και ο Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, που με τους συνεργάτες τους εργάζονται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα σύνθεσης των δυνατοτήτων της Ομάδας Νάμα και της Λυκόφως.

Το πρόγραμμα του ανανεωμένου Σύγχρονου Θεάτρου για τη σεζόν 2018 – 2019 έχει ως εξής:

• Παράξενες ιστορίες σκηνοθεσία: Λουΐζα Κωστούλα

Έναρξη παραστάσεων τον Οκτώβριο 2018 με την sold out επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών Παράξενες ιστορίες, η οποία σηματοδότησε και την επιστροφή της σπουδαίας ηθοποιού Αγλαΐας Παππά στη θεατρική σκηνή. Οι «Παράξενες ιστορίες» είναι μια οπτικοακουστική παράσταση, μια ηχητική παρτιτούρα, εμπνευσμένη από κείμενα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε σε σκηνοθεσία Violet Louise (Λουΐζα Κωστούλα). Από την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου και μόνο για πέντε παραστάσεις έως την Κυριακή 7 Οκτωβρίου.

Μια παραγωγή του Σύγχρονου Θεάτρου (Ομάδα Νάμα – Λυκόφως) και του Φεστιβάλ Αθηνών 2018.

Πρεμιέρα 3 Οκτωβρίου

• Με λένε Έμμα του Duncan Macmillanμια παράσταση της Ομάδας Νάμα

σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Η συνέχεια τον Νοέμβριο με το Με λένε Έμμα της Ομάδας Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και μετάφραση-σκηνογραφία Γιώργου Χατζηνικολάου. Το πολυσυζητημένο People, places and things του Duncan Macmillan (Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, Πνεύμονες, 1984), που ανέβηκε για πρώτη φορά το 2016 στο Λονδίνο.

Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου δυσβάσταχτη; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός; Υπάρχει αλήθεια; Πόσα προσωπεία διαθέτουμε; Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας;

Η Έμμα είναι γυναίκα, ηθοποιός, έξυπνη, ταλαντούχα, φιλόδοξη, θυμωμένη, πνευματώδης, εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες. Από τη σκηνή του θεάτρου βρίσκεται σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης προσπαθώντας να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον κόσμο που την περιβάλλει. Η ιστορία της Έμμα δεν είναι μια απλή ιστορία αποτοξίνωσης και αποκατάστασης. Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Ένα έργο-πρόκληση για τη γενναιότητα που απαιτεί η ζωή, που συν-κινεί και τολμά να μιλήσει για «άγριες καταστάσεις» με απλότητα και χιούμορ σε μια ξέφρενη στους ρυθμούς και στις εναλλαγές δραματουργία.

Στο ρόλο της Έμμα η Μαίρη Μηνά. Την εξαιρετική διανομή συμπληρώνουν οι Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κώστας Καζανάς, Χάρης Τζωρτζάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Σοφία Κορώνη, Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη. Τους φωτισμούς υπογράφει ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος και τη μουσική σύνθεση ο Στέλιος Γιαννουλάκης. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά από το Βρετανικό Εθνικό Θέατρο και συνεχίστηκε με διθυραμβικές κριτικές στο West End του Λονδίνου, ενώ παρουσιάστηκε πρόσφατα με μεγάλη επιτυχία στο St. Ann’s Warehouse της Νέας Υόρκης.

Μια παραγωγή του Σύγχρονου Θεάτρου (Ομάδα Νάμα – Λυκόφως)
Πρεμιέρα: 7 Νοεμβρίου

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/sixrono-theatro-kerameikos/me-lene-emma/

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

• Το Δείπνο του HermanKochσκηνοθεσία Λίλυ Μελεμέ

Το Νοέμβριο θα κάνει πρεμιέρα και το Δείπνο του Herman Koch, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Λίλυς Μελεμέ και μετάφραση Κάτιας Σπερελάκη. Ένα δείπνο. Δυο ζευγάρια. Ένα έγκλημα. Τρία παιδιά. Ένα μυστικό που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί. Ως που μπορεί να φτάσει κάποιος για να προστατεύσει την οικογένειά του;

Το διάσημο μπεστ σέλερ του, ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ γραμμένο το 2009, το οποίο προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 χώρες στον κόσμο, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Δύο παντρεμένα ζευγάρια συναντιούνται για δείπνο σε ένα υπερπολυτελές εστιατόριο. Οι δύο άντρες είναι αδέρφια. Ο ένας, επιτυχημένος πολιτικός, φαβορί για την πρωθυπουργία της χώρας, και ο άλλος, καθηγητής Ιστορίας. Καθώς η ιεροτελεστία του δείπνου προχωρά, η ένταση κορυφώνεται επικίνδυνα, εν αναμονή του "κυρίως πιάτου", που δεν είναι άλλο, από το σκοτεινό μυστικό που συνδέει τα δύο ζευγάρια, και αφορά σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έχουν διαπράξει τα παιδιά τους. Ο χρόνος κυλά, τα περίτεχνα πιάτα καταφθάνουν και τα μαχαίρια ακονίζονται. Η πολιτισμένη και αψεγάδιαστη βιτρίνα της σύγχρονης, ευτυχισμένης αστικής οικογένειας, ραγίζει ανεπανόρθωτα, και τα χειρότερα ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια. Η υψηλή γαστρονομική εμπειρία, μετατρέπεται σε ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης, και βάζει σε σκληρή δοκιμασία τα όρια και τις αντοχές τους. Με πρωταγωνιστές τους εξαιρετικούς Στέλιο Μάινα, Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Κατερίνα Λέχου, Κατερίνα Μισιχρόνη και τον Γιώργο Κοτανίδη.

Μια παραγωγή του Σύγχρονου Θεάτρου (Ομάδα Νάμα – Λυκόφως)
Πρεμιέρα: 16 Νοεμβρίου

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theatre/sygxrono-theatro/to-deipno/

• Η Κυρά της Ρω του Γιάννη Σκαραγκά

σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα

Η Κυρά της Ρω, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της, μετά την θερμή υποδοχή της από κοινό και κριτικούς, επιστρέφοντας στην Αθήνα, στο Σύγχρονο θέατρο αλλά και με περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Το κείμενο εμπνέεται από την ηρωική φιγούρα της Κυράς της Ρω, την κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, για να δημιουργήσει το πορτρέτο μιας ελεύθερης γυναίκας, με φόντο την πολύπαθη ιστορία του Καστελλόριζου του προηγούμενου αιώνα, το βαρύ σκηνικό των διαδοχικών πολέμων, τις αγωνίες και τις μύχιες σκέψεις της, τη μοναξιά αντιμέτωπη με τα στοιχεία της φύσης αλλά και την ελπίδα ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο, καλύτερο.

Το τρυφερό και ποιητικό κείμενο του Γιάννη Σκαραγκά, η σκηνοθεσία της Κατερίνας Μπερδέκα και η συγκινητική ερμηνεία της Φωτεινής Μπαξεβάνη δημιουργούν μια παράσταση επίκαιρη όπου η Κυρά της Ρω, που νοιώθει καθήκον της να ανεβοκατεβάζει καθημερινά την ελληνική σημαία στη νήσο Ρω, συμβολίζει αυτό το κομμάτι της ελληνικής ψυχής που αντλεί δύναμη από τα ελάχιστα. Απομονωμένη και αντιμέτωπη με αντίξοες συνθήκες, γίνεται το πιο επίκαιρο και ουσιαστικό σύμβολο μιας χώρας που επανέρχεται στις βασικές της αρχές, τοποθετώντας ξανά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο επίκεντρο της ιστορίας της. Ενσαρκώνει τη δύναμη του ανθρώπου και κυρίως την ελπίδα ότι, σε δύσκολες περιόδους, η ακεραιότητα και οι λύσεις δεν είναι υπόθεση των πολλών αλλά του καθένα μας ξεχωριστά.

Το σκηνικό και το κοστούμι υπογράφει ο Γιώργος Γαβαλάς, τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος και στο τσέλο είναι ο Τάσος Μισυρλής και ο Γιώργος Ταμιωλάκης.

Η Κυρά της Ρω είναι η δεύτερη ελληνική παραγωγή που έχει λάβει επίσημη πρόσκληση από το διάσημο Center for the Art of Performance του UCLA στο Λος Άντζελες, μετά τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, για να ενταχτεί στο πρόγραμμμα της σεζόν 2019-2020.

Η παράσταση είναι βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=tTZj7U0WRDI

Μια παραγωγή της Λυκόφως

Πρεμιέρα: Νοέμβριος 2018

• Παιδική Σκηνή Σύγχρονου Θεάτρου

Το ανανεωμένο Σύγχρονο Θέατρο εγκαινιάζει την Παιδική του Σκηνή με δυο εξαιρετικές παραγωγές της Συντεχνίας του Γέλιου.

Από τις 14 Οκτωβρίου η Συντεχνία του Γέλιου σε συνδημιουργία με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών πρόκειται να παρουσιάσει, σε ένα απολύτως φιλικό και προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρία περιβάλλον όπως το Σύγχρονο Θέατρο, την κωμωδία Πιο Δυνατός κι από τον Σούπερμαν του Άγγλου συγγραφέα Roy Kift ο οποίος βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με αναπηρία. Πρόκειται για μια ξέφρενη κωμωδία που έχει στο επίκεντρο τον ανάπηρο προ-έφηβο Άρη, ο οποίος τσουλώντας με το αμαξίδιό του μέσα στη ζωή και με την παρέα του, φροντίζουν για ζωηρή διασκέδαση. Είναι ταυτόχρονα ένα έργο δυνατών συναισθημάτων, και διαφωτίζει αβίαστα και με νηφαλιότητα την καθημερινότητα και τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή του νεαρού ήρωα με αναπηρία. Τη σκηνοθεσία θα μοιραστούν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι και ο σκηνοθέτης με αναπηρία Αντώνης Ρέλλας, ενώ τα τραγούδια της παράστασης υπογράφει ο Φοίβος Δεληβοριάς. Οι παραστάσεις επιπλέον θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες αφού θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφούς/ες.

Και στις 25 Νοεμβρίου κάνει πρεμιέρα η επετειακή παράσταση του θρυλικού Μορμόλη 45 χρόνια από την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου, ακριβώς 10 μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 30 Νοεμβρίου του 1973. Ο Μορμόλης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους. Η ιστορία που επέδρασε καθοριστικά στις γενιές παιδιών της μεταπολίτευσης και έθεσε το σημείο εκκίνησης νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων παγκοσμίως. Η Μετάφραση και η διασκευή είναι του Παναγιώτη Σκούφη, την σκηνοθεσία υπογράφουν ο Γιώργος Παλούμπης και ο Βασίλης Κουκαλάνι, ενώ στην παράσταση ακούγονται τα θρυλικά τραγούδια του Γιάννη Σπανού.

Μια παραγωγή της Συντεχνίας του Γέλιου
Πρεμιέρες:

14 Οκτωβρίου: Πιο δυνατός και από τον Σούπερμαν
25 Νοεμβρίου: Μορμόλης

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ:

Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45, Αθήνα 118 54

Τηλέφωνο: 210 3464380

E- mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: https://www.facebook.com/sixronotheatro/

Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ:

Μετρό 
Το Σύγχρονο θέατρο βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων από το σταθμό «Κεραμεικός».
http://www.ametro.gr

Λεωφορεία 

Γραμμές 026, 027, 813, 836, 856, 865, Α16
Στάση “Σίδερα” (επί της Ιεράς Οδού)
http://www.oasa.gr

Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων

Στην οδό Τριπτολέμου βρίσκονται δύο κλειστά parking σε απόσταση
50 μέτρων από το Σύγχρονο Θέατρο και στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα κλειστό
πάρκινγκ σε απόσταση 80 μέτρων.

Άτομα με ειδικές ανάγκες

Παρακαλούμε, να μας ενημερώνετε σχετικά κατά την κράτηση ή την αγορά
των εισιτηρίων σας.