Από τον Σπύρο Σιακαντάρη
Ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι ένας αυθεντικός, ειλικρινής και πολυδιάστατος καλλιτέχνης και άνθρωπος. Συναντηθήκαμε στο θέατρο Βέμπο, μου άνοιξε το καμαρίνι του για να
τον φωτογραφίσω κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του για την παράσταση Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, στην οποία κλέβει την παράσταση ως τσαχπίνης ξενοδόχος.
Με 40 plus χρόνια πορείας έχει καταφέρει σημαντικές ερμηνείες σ' όλα τα είδη: θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, ενώ η φωνή του μεγάλωσε γενιές και γενιές παιδιών και λατρεύτηκε μέσα από τα κινούμενα σχέδια.
Από τη θέση του προέδρου του ΤΑΣΕΗ (Ταμείο αλληλοβοήθειας Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) καταγράφει σημαντικό έργο, βοηθώντας ανήμπορους και μόνους καλλιτέχνες. Στη διάρκεια της κουβέντας, μοιράστηκε μαζί μου, άγνωστες σημαντικές στιγμές από την πορεία του αλλά μου έδωσε και μια σημαντική είδηση για το περιεχόμενο του επόμενου ημερολογίου του ΤΑΣΕΗ.
Όταν του είπα: "Εσύ και η Άννα Φόνσου βοηθάτε τόσο πολύ τους συναδέλφους σας", μου απάντησε: "Είναι και άλλοι άνθρωποι". Αυτός είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας!
Θέλω να μου πεις για την ξεχωριστή σχέση που έχεις με τα καμαρίνια.
Στο καμαρίνι υπάρχουν μόνο τα ρούχα του ρόλου μου και τα μακιγιάζ. Τίποτε άλλο. Ποτέ δεν έχω πάρει στο καμαρίνι μου τίποτε από το σπίτι μου.
Από το ξεκίνημα της πορείας μου, κατάλαβα ο,τι είναι τελείως περιττό να κουβαλάμε πράγματα από το σπίτι μας. Πάρα πολλοί ηθοποιοί βάζουν σκόρδα, χαϊμαλιά και αυτό μου φαίνεται εξαιρετικά γελοίο.
Επειδή είμαι πολύ πρακτικός άνθρωπος θέλω να το έχω σαν ένα χώρο προετοιμασίας, δεν με ελκύει ως χώρος. Με ελκύει το θέατρο αλλά όχι το καμαρίνι, στο οποίο δεν
κάθομαι σχεδόν ποτέ. Εγώ, είμαι ένας άνθρωπος που τριγυρίζει όλη μέρα. Έτσι τριγυρίζω και μέσα στο θέατρο και κάνω δουλειές.
Παρόλο που δεν σου αρέσουν θυμάσαι το πιο ωραίο καμαρίνι που είχες ποτέ;
Τα πιο ωραία καμαρίνια ήταν στο Εθνικό Θέατρο. Πέντε χρόνια ήμουν εκεί και πραγματικά ήταν ένας πολιτισμένος χώρος, όπου εκεί μπορείς να κάνεις το μπάνιο σου και γενικά να έχεις
αξιοπρεπή διαβίωση. Ένας λόγος που το καμαρίνι δεν μου είναι αρεστός χώρος είναι γιατί δεν είναι αξιοπρεπείς χώροι. Έτσι ήταν πάντοτε και στα παλιά θέατρα.
Από τα πρώτα χρόνια που έπαιζα στα μικρά θεατράκια μου είχε κάνει εντύπωση οτι τα καμαρίνια δεν είναι πολιτισμένοι χώροι αλλά άθλιοι που πρέπει να φύγω γρήγορα και να βγώ στη σκηνή.
Ακόμη και εδώ στο Βέμπο ενώ είναι ένα απαστράπτον θέατρο, τα καμαρίνια είναι της ντροπής. Υπάρχει ένα μπάνιο για 17 ανθρώπους και ένας εξωτερικός νιπτήρας.
Έχεις κάποια ανάμνηση άσχημη που αφορά τον χώρο των καμαρινιών;
θα σου πω μια τρομερή ιστορία που δεν την έχω πει ποτέ, αλλά την γράφω στο βιβλίο που ετοιμάζω.
Κάποτε έπαιζα τον πρώτο ρόλο σε ένα έργο του Σαίξπηρ στο θέατρο Αμιράλ. Ο Βαγγέλης Λειβαδάς με είχε βάλει σε ένα καμαρίνι μεγάλο που υπήρχε ένας μεγάλος καθρέφτης
και γύρω από αυτόν έμπαζε πάρα πολύ κρύο. Ρώτησα λοιπόν "Μα τι γίνεται και μπαίνει τόσο κρύο από τον καθρέφτη"; και μου απαντήσανε "Ο χώρος εδώ ήτανε η έξοδος κινδύνου και
την έχουμε κλείσει". Πάω λοιπόν στον υπεύθυνο του θεάτρου και του λέω "Έχετε κλείσει την έξοδο κινδύνου. Εγώ ξέρετε είμαι και υπεύθυνος του σωματείου ηθοποιών και πρέπει
να το καταργήσετε αυτό το χώρο από καμαρίνι και να ανοίξετε την έξοδο κινδύνου η οποία υποχρεωτικά πρέπει να υπάρχει". Μου απάντησαν πως δεν θα την ανοίξουν, γίνεται ένας φοβερός καυγάς,
και την επόμενη μέρα παίρνω μια βαριοπούλα από το σπίτι μου, τα σπάω όλα και ανοίγω την έξοδο κινδύνου που οδηγούσε στο πίσω κτίριο για να βγείς στον δρόμο!
Και πως αντέδρασε μετά ο επιχειρηματίας;
Θύμωσε. Με απειλούσε οτι θα με πάει στην αστυνομία και εγώ του απάντησα "Κοίταξε, αν με πας στην αστυνομία εσένα θα πιάσουν γιατί έκλεισες την έξοδο κινδύνου και την έκανες καμαρίνι".
Εγώ λοιπόν ως υπεύθυνος πολίτης και υπεύθυνος ηθοποιός για τους άλλους ηθοποιούς, απαίτησα και πέτυχα και δεν υπήρξε πια καμαρίνι εκεί. Θα σου πω και κάτι άλλο.
Πρωτοέπαιξα στο θέατρο Κάβα στο θίασο των Χατζίσκου - Νικηφοράκη. Οι τοίχοι του καμαρινιού στο οποίο ήμουνα έσταζαν υγρασία και μαζεύαμε το νερό.
Έπειτα στις περιοδείες πηγαίναμε σε καμαρίνια που είχαν αντί για τουαλέτα κουβά τον οποίο μετέφερε ο ένας στον άλλον. Σαν να ζούσαμε σε μιαν άλλη εποχή.
Τώρα πια πέρα από τα υπέροχα καμαρίνια του Εθνικού Θεάτρου που είπα πριν και στα καινούρια θέατρα φτιάχνουν κάπως καλύτερα καμαρίνια.
Πες μου όμως και για όμορφες αναμνήσεις που έχεις ζήσει με συναδέλφους σου στα καμαρίνια.
Στα καμαρίνια του θεάτρου Μουσούρη έχω περάσει πολύ ωραία. Ο
Χρήστος Σιμαρδάνης έπλεκε, εγώ έγραφα, ζωγραφίζαμε.
Στο θέατρο Αθηνά με την Μαρία Καβογιάννη και την Κατερίνα Πετούση παίζαμε μπιρίμπα μέχρι να βγούμε στη σκηνή.
Θυμάμαι τις αυλές που είχαν τα μεγάλα καλοκαιρινά θέατρα Πάρκ και Αθήναιον. Εκεί διασκεδάζαμε όλοι μαζί. Μη μου πείτε μόνο να φέρω οικοσκευή από το σπίτι μου.
Έχω δει τη Νένα Χρονοπούλου να μεταφέρει με φορτηγάκι οικοσκευές, στο θέατρο Μινώα. Έφερε μικρό ψυγειάκι, μικρό φούρνο, τα πάντα! Γιατί είπε "Να μην κάνουμε και κανένα αυγό"; (γελάμε)
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχεις δει;
Νομίζω πως τα καλύτερα καμαρίνια του ελληνικού θεάτρου είναι στο θέατρο Κάππα. Με την ανακαίνιση αγόρασαν το πίσω οικόπεδο και φτιάξανε γύρω από τα καμαρίνια ένα σαλόνι.
Πηγαίνω πολύ συχνά και επισκέπτομαι τον Σπύρο Παπαδόπουλο και εκεί είναι μαζεμένος όλος ο θίασος στους αναπαυτικούς καναπέδες και τρώνε γλυκά. Είναι σαν γιορτή.
Μακάρι να υπήρχαν χώροι σε όλα τα θέατρα να το έκαναν έτσι.
Φέτος σε συναντάμε στην παράσταση "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες" η οποία σκίζει εδώ και τέσσερις μήνες που παρουσιάζετε στο θέατρο Βέμπο.
Για εμένα είναι μια ευτυχής συγκυρία, γιατί είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τον Μιχάλη (Ρέππα) και τον Θανάση (Παπαθανασίου).
Παρότι γνωριζόμαστε σχεδον σαράντα χρόνια, πρώτη φορά δουλέψαμε μαζί και είχαμε μια πολύ ωραία χημεία και νομίζω θα ακολουθήσουν και άλλα πράγματα. Και οι ίδιοι δεν περίμεναν
οτι ο ρόλος μου θα έχει τέτοια λάμψη μέσα στην παράσταση. Εγώ παίρνω τους ρόλους και αισθάνομαι οτι τους κάνω διαμάντια. Ακόμη και αν μου δώσουν τον πιο μικρό ρόλο του έργου, είμαι πολυ
περήφανος ηθοποιός για αυτό. Έχω καταφέρει να μην ξεχνάνε οι θεατές ακόμη και το πέρασμα. Εδώ φυσικά δεν πρόκειται περί περάσματος αλλά για έναν ρόλο που δεν ήταν πρωταγωνιστικός στο έργο αλλά έγινε.
Την στιγμή που φεύγουν οι θεατές και θυμούνται αυτό το ρόλο, είναι σαν να έγινε πρωταγωνιστικός ο ρόλος.
Έχω παιξει σε παραστάσεις που οι ρόλοι ήταν πολύ μικροί και μετά από χρόνια μου μιλάνε οι θεατές για εκείνο τον πολύ μικρό ρόλο. Αυτό δείχνει οτι είμαι ένας
αρκετά σημαντικός ηθοποιός που μπορεί να κάνει τον μικρό ρόλο, μεγάλο. Και αυτό πρέπει να είναι η έννοια όλων των ηθοποιών.
Για αυτό και οι παραστάσεις είναι ωραίες όταν μεγάλοι ηθοποιοί παίζουν τους μικρούς ρόλους.
"Δεν είμαι καθόλου μετριόφρων ηθοποιός. Ξέρω οτι έχω πολύ μεγάλη αξία και ξέρω οτι θυμίζω τους παλιούς ηθοποιούς που ήταν ευέλεικτοι και παίζαν όλα τα ειδη θεατρου με την ιδια ακριβως ποιότητα και την ιδια επιτυχία."
Από την 40χρονη plus πορεία σου στο θέατρο ποιές στιγμές σου έχουν μείνει χαραγμένες;
Η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας μου είναι στην αρχή όταν έπαιζα την Κασσάνδρα στον "Αγαμέμνωνα". Παίξαμε στα Μεστά, ένα μικρό χωριό της Χίου που δεν ήταν ακόμη τότε τουριστικός προορισμός.
Μαζεύτηκε όλο το χωριό όρθιο στην κεντρική πλατεία. Την στιγμή που η Κασσάνδρα έριχνε τις κατάρες όλος ο κόσμος έφυγε τρία μέτρα πίσω φοβούμενος και όταν τελείωσε η παράσταση είχαν γυρίσει όλοι προς τον ουρανό και έλεγαν "Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μας αξίωσες να δούμε αυτό" γιατί δεν είχαν ξαναδεί θέατρο!
Ένιωσαν ο,τι ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της ζωής τους, και μετά από αυτό παρέμεινε και για μένα σημαντική στιγμή στη ζωή μου.
Ο ρόλος όμως που θα τον αγαπάω για πάντα ήταν το "Παγκάκι". Με συγκινεί πολύ όταν το λέω. Για μένα ήταν ορόσημο στη ζωή μου και στο θέατρο.
Νομίζω πως έδωσα μια απάντηση σε κάποιους που προσπάθησαν να με τυποποιήσουν σε ρόλους του μπροτέσκ, του αστείου, του gay, του γέρου. Ενώ είχα παίξει πολλούς δραματικούς ρόλους στο παρελθόν το είχαν ξεχάσει και εγώ είπα θα σας δείξω τώρα οτι μπορώ να τα κάνω ολα. Με το παγκάκι λοιπόν τους έδειξα στη μούρη ο,τι έναν ηθοποιό δεν πρέπει να τον βλέπουν μονοσήμαντα.
Με αυτόν τον πολύ τραγικό ρολο και πολύ ανθρωπινο ρόλο ερχόντουσαν και με ρωτάγανε "Μα είσαι ο ίδιος ηθοποιός που παίζει στο Κωνσταντίνου και Ελένης;" Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν!
Τώρα συναντιόμαστε μετά την κηδεία του Αριστοτέλη Αποσκίτη, σε λίγο θα παίξεις σε διπλή παράσταση, μετά θα βγεις για βράδυ. Πόση ενέργεια απαιτείται γι' αυτό το πρόγραμμα;
Μου λένε: "Πως είναι δυνατόν το πρωί να είσαι σε μια κηδεία και το βράδυ σε ένα πάρτι"; Εμένα αυτή είναι η ζωή μου. Υπάρχουν όλα μέσα στη ζωη μας και εγώ τα γεύομαι όλα.
Κουράζομαι αλλά δεν απογοητεύομαι. Και μάλιστα επειδή κουράζομαι αυτό μου δίνει κουράγιο και ξεπερνάω τα προβλήματα. Είμαι πολύ περίεργος άνθρωπος.
Για παράδειγμα ψιλοαρρωσταίνω και λέω το πρωί θα είμαι καλά. Και είμαι. Θυμάμαι σε μια πρεμιέρα στην Επίδαυρο που στη γενική δοκιμή είχα σαράντα πυρετό και δεν πήγα.
Και είπα θα κάτσω στο κρεββάτι, θα κουκουλωθώ και το πρωί θα πάω και για μπάνιο. Και πήγα για μπάνιο! Η καλή μου ενέργεια, η θετική σκέψη. Δεν κάνω τον έξυπνο είναι θέμα το έχω παρατηρήσει.
Σε ενοχλούν οι κριτικές οι τα σχόλια του τύπου "Ο Μπιμπίλας δεν αφήνει κηδεία για κηδεία;"
Αυτό ήταν πολύ χυδαίο και από τα πιο γελοία που γράφτηκαν για εμένα. Πολλά πράγματα μ' έχουν ενοχλήσει και έχω απαντήσει ευθέως. Αν με ενοχλήσει κάτι πολύ παίρνω απευθείας αυτόν που το έχει γράψει και του το λέω.
Πλέον με τα social media μπορούμε και μόνοι μας να απαντάμε. Παλιά ψάχναμε να δούμε που θα δώσουμε την απάντηση. Παλιότερα όταν είχε πει κάτι ο Βαγγέλης Περρής βρηκα το τηλεφωνο του και του ειπα "Πριν πεις αυτά που λες για μένα καλύτερα να με γνωρίσεις από κοντά". Δεν μπορείς να λες διάφορες βλακείες επειδή βλέπεις ένα άνθρωπο να φοράει κίτρινο και κόκκινο παντελόνι. Μπορεί να είναι ένας απόλυτα σοβαρός ανθρωπος που γουστάρει να φοράει κόκκινο και κίτρινο παντελόνι.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τα συνδικαλιστικά;
Στα συνδικαλιστικά ανακατεύτηκα από πολύ νωρίς, γύρω στα 25 και πάντα εκλεγόμουνα σε διοικητικά συμβούλια. Μια εποχή μάλιστα, μέχρι πριν έξι χρόνια, φαντάσου ήμουν στο ΔΣ έξι διαφορετικών οργανισμών ταυτόχρονα.
Από πολύ μικρό παιδάκι μου άρεσε να ειμαι εκπρόσωπος. Στο δημοτικό ήμουν πρόεδρος της τάξης, στο γυμνάσιο πρόεδρος της τάξης και του σχολείου. Μου άρεσε απο μανία της εξυπηρέτησης.
Μου άρεσε πάντα να λύνω τα προβλήματα των άλλων. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ γιατί σπούδασα νομικά. Η νομική μου διάσταση με βοήθησε να μη φοβάμαι τα προβλήματα και να τα επιλύω.
Γιατί οι ηθοποιοί είναι πλάσματα φοβισμένα. Φοβούνται την γραφειοκρατία και το να μπλέξουν με τις δημόσιες υπηρεσίες.
Εγώ συνδυάζω έναν ευαίσθητο και ρομαντικό άνθρωπο,ο οποίος ταυτόχρονα είναι πολύ πρακτικός.
Εδώ και 14 χρόνια εκλέγεσαι πρόεδρος του ΤΑΣΕΗ. H βοήθεια που προσφέρετε σε καλλιτέχνες είναι γνωστή και διαρκής. Τι σχέδια έχετε προγραμματίσει;
Επειδή δεν έχω δικά μου προβλήματα, έχω πάρει τη συνταξή μου, δεν είμαι ένας άνθρωπος που μαζεύει λεφτά, μ' αυτά που έχω περνάω πάρα πολύ ωραία, ούτε θέλω να αφήσω πίσω μου λεφτά. Θέλω όμως να περνάω πολύ καλά και να ταξιδεύω πολύ. Θέλω την υπόλοιπη ζωή μου να την αφιερώσω στους ηθοποιούς και αυτό το δείχνω με τις πράξεις μου. Θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη έκθεση ηθοποιών ζωγραφικής, ρούχων, και βιβλίου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί ο κόσμος δεν ξέρει ο,τι οι ηθοποιοί γράφουν τόσα πολλά βιβλία. Θα γίνει στη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά προς το Πάσχα. το καλοκαίρι θα κάνουμε μια συναυλία με πολλούς ηθοποιούς στο θέατρο Βεάκειο. Καθιερώνουμε πια το ημερολόγιο ως μια προσφορά στον πολιτισμό, γιατί αυτά τα ημερολόγια θα μείνουν στην ιστορία ως ημερολόγια - λευκώματα. Κάθε χρόνο θα έχουμε ένα διαφορετικό θέμα. Φέτος ήταν οι ηθοποιοί εν ζωή που έχουν περάσει τα 85 έτη και οι μεγάλες θεατρικές οικογένειες. Η επόμενη χρονιά θα αφιερωθεί στις γυναίκες ηθοποιούς που ήταν πρωθιέρειες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στις γυναίκες ηθοποιούς που πήραν μέρος σε ελληνικά και διεθνή καλλιστεία, και στους ηθοποιούς που διακρίθηκαν στο Hollywood. Το μεθεπόμενο που θέλει και πολύ περισσότερη δουλειά θα είναι όλοι οι εταιρικοί θίασοι που ξεκίνησαν από τη στιγμή που δημιουργήθηκε ο εταιρισμός. Αφορά εργάτες ηθοποιούς μη πρωταγωνιστές και θέλουμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα σε αυτούς.
Στο τελευταίο Διοικητικό Συμβούλιο πήρατε την απόφαση να στηρίξετε τον ηθοποιό Γιώργο Καρκά, ο οποίος βρίσκεται ακόμα στη φυλακή...
Κοίταξε να δεις εδώ έχουμε μια απίστευτα ομοφοβική ιστορία, η οποία βασίστηκε σε μια καταγγελία ενός ανθρώπου εις βάρος ενός άλλου που τυγχάνει να είναι ηθοποιός. Εμείς πρέπει να στηρίξουμε τον συνάδελφο και φίλος μας. Εμένα είναι και προσωπικός μου φίλος. Στην Ελλάδα δεν είχε περάσει από τη Βουλή το τεκμήριο αθωότητας, το οποίο είναι νόμος της Ενωμένης Ευρώπης υποχρεωτικά. Μάλιστα θα πληρωθεί και πρόστιμο από τη χώρα μας που ψηφίστηκε με τόση καθυστέρηση. Ψηφίστηκε μέσα από αυτή τη γενική κατακραυγή του κόσμου και από τον αγώνα που έκανα και εγώ προσωπικά, να μαζευτούν πάρα πολλές υπογραφές από ηθοποιούς και συμμετείχαν και πάρα πολλοί πρωταγωνιστές και τους ευγνωμονώ για αυτό. Κάναμε ένα υπόμνημα το οποίο έφτασε μέχρι και τη βουλή και πιθανόν να ήταν και ο μοχλός ώστε να περάσει αυτό το νομοσχέδιο. Ελπίζω πως μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο θα αφεθεί ελεύθερος γιατί δεν υπάρχουν αποδεικτικα στοιχεία οτι το έκανε και βασίζεται η εισαγγελική έκθεση αποκλειστικά και μόνο πάνω στις καταγγελίες του μυνητή. Δεν νοείται σε δημοκρατία από μια απλή καταγγελία να μπαίνει κάποιος στην φυλακή. Και εδώ δεν υπάρχει καμία απόδειξη ούτε καν ένδειξη.
Τον επισκέπτεσαι στη φυλακή, σε τι ψυχολογικη κατάσταση βρίσκεται;
Τον επισκέπτονται πολλοί ηθοποιοί, εγώ ως πρόεδρος του Ταμείου Ηθοποιών έχω ειδική άδεια και τον επισκέπτομαι δύο φορές την εβδομάδα. Προσπαθώ να τον εμψυχώνω όπως και οι δικοί του. Είναι σε μια πολύ μαχητική στάση για το τι θα κάνει μετά. Έχει πάρει αποφάσεις για τη ζωή του που νομίζω θα του κάνουν καλό. όντως είχε μπλέξει με τις ουσίες και αυτό δεν ήταν καλό για την ζωή του. Ήδη έχει πρόταση από θέατρο μόλις αποφυλακιστεί να παίξει. Επίσης θα κινηθεί νομικά προς όλους όσους έγραψαν για αυτόν απίστευτες χυδαιότητες. Γιατί και ο έντυπος τύπος θα πρέπει να προσέχει πάρα πολύ καλά τι γράφει. Και να μην παρουσιάζει τους ανθρώπους ακριβώς όπως δεν είναι. Δεν μπορεί να παίρνεις έναν άνθρωπο και να γράφεις σε πηχαίους τίτλους "Ο δράκος των ταξιτζήδων", "Ο τρόμος στις πιάτσες των ταξί". Αυτά όλα πρέπει να πληρωθούν. Πως κυνήγησα εγώ τον κύριο Λιάγκα για το μικρό του ατόπημα; Eδώ πρόκειται περί μεγάλου ατοπήματος και πρέπει να διωχθούν άνθρωποι για να βάλουν μυαλό οι υπόλοιποι.
"Δεν μπορεί να παίρνεις έναν άνθρωπο και να γράφεις σε πηχαίους τίτλους «Ο δράκος των ταξιτζήδων»."
Πώς ολοκληρώθηκε η υπόθεση με τον Γιώργο Λιάγκα;
Ο κύριος Λιάγκας έδωσε χρήματα. Εγώ απαίτησα να πάμε εξωδικαστικά, αφού το ήθελε, γιατί αν πηγαίναμε δικαστικά θα κρατούσε πέντε χρόνια. Οπότε ο κύριος Λιάγκας προτίμησε να δώσει λεφτά, τα οποία δεν τα πήρα για τον εαυτό μου αλλά τα χάρισα στο ΤΑΣΕΗ. Απευθείας χωρίς να περάσουν από μένα τα έδωσε ως χορηγία στο ΤΑΣΕΗ. Εγώ έδωσα ένα μεγάλο μήνυμα οτι προσέχετε τι λέτε η αν λέτε κάτι που δεν έχει υπόσταση θα το πληρώνετε. Πάνω σε αυτό ο Γιώργος Καρκάς θα δικαιωθεί και θα ζητήσει αυτό που πρέπει ώστε πια η Ελλάδα να γίνει λίγο καλύτερη. Στόχος μας είναι η πατρίδα μας να γίνει λίγο καλύτερη, όχι να πηγαίνουμε όλοι στον πάτο.
Την Πέμπτη 21/2 και ώρα 17:00 στο θέατρο Ριάλτο / Αλέκος Αλεξανδράκης, Κυψέλης 54 θα δοθεί συνέντευξη τύπου με στόχο τη στήριξη στον Γιώργο Καρκά με την παρουσία της οικογένειας του, πολλών ηθοποιών και δημόσιους φορείς. "Ζητούμε τον πειθαρχικό έλεγχο των δικαστικών λειτουργών που εμφορούνται από ρατσισμό και την αποφυλάκιση του προκειμένου να έχει μια δίκαιη δίκη."
Ο Σπύρος Μπιμπίλας συμμετέχει στην παράσταση
"Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες" στο θέατρο Βέμπο δίπλα στους Γιάννη Ζουγανέλη, Γιάννη Τσιμιτσέλη, Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, Κατερίνα Ζαρίφη κ.α.
Από το ΤΑΕΣΗ κυκλοφόρησε το
Ημερολόγιο - Λεύκωμα 2019 που σκοπό έχει να βοηθήσει ανήμπορους ηθοποιούς και μπορείτε να το προμηθευτείτε σε πολλά ταμεία θεάτρου μεταξύ άλλων: Άλκμήνη, Vault, Κάππα, Τόπος Αλλού, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Βέμπο, Studio Κυψέλης, Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, Θέατρο του Νέου Κόσμου. Από το γραφείο του ταμείου τηλέφωνο 210 3820718 θα πάρετε και περισσότερες πληροφορίες.
