Από Σπυριδούλα Μπιρμπίλη 

18 μήνες μετά…..Ποιός να το περίμενε! Επιτέλους όμως ξαναζήσαμε και πάλι τη μαγεία να σβήνουν τα φώτα κι ένας ολόκληρος κόσμος να ζωντανεύει μπροστά μας! Επιτέλους θέατρο και πάλι!!!! Κι ήμασταν τόσο τυχεροί που η πρώτη μας παράσταση ήταν «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου», της Άλκης Ζέη σε εκπληκτική σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Η υπόθεση γνωστή και πάντα επίκαιρη. Αυτή την εβδομάδα λίγο περισσότερο επίκαιρη λόγω της εθνικής επετείου. Αλλά το «Ποτέ ξανά» υπάρχει πάντα μέσα μας. Ποτέ ξανά πόλεμος, ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά να μην πεινάσουν παιδιά, ποτέ ξανα να μην χρειαστεί να στερηθούμε ελευθερίες με κόπο κατακτημένες.

Ερμηνεία, σκηνικά, μουσική, φώτα και κουστούμια μας μεταφέρουν στα μαύρα εκείνα χρόνια του πολέμου και της κατοχής. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί κατάφεραν να μας μαγέψουν.

Μια επέτειος αξίζει να γιορτάζεται με όλους τους τρόπους. Ο δικός μου φόρος τιμής λοιπόν σε όσους πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι θα είναι παιχνίδια ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ …

• Διαβάζουμε. «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» της Άλκης Ζέη. Αν ακόμα δεν το έχετε διαβάσει βάλτε το στις προτεραιότητές σας. Ένα επίσης εξαιρετικό βιβλίο που μιλάει με απλό και κατανοητό τρόπο για τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου είναι το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά «Το έπος του ‘40» (εκδ. Παπαδόπουλος). Ειδικά για μικρότερες ηλικίες καθώς είναι σύντομο και γραμμένο σε έμμετρο λόγο.
• Ρόλος στον τοίχο. Είναι μια τεχική του εκπαιδευτικού θεάτρου με την οποία κατανοούμε το ρόλο και τα συναισθήματά του. Σχεδιάζετε ένα ανθρώπινο περίγραμμα. Ρωτάτε το παιδί πώς αισθάνεται σήμερα που θα πάτε στο θέατρο και το γράφετε έξω από το περίγραμμα. Χαρά που δεν έχουν σχολείο; Ανυπομονησία να δουν τους φίλους τους; Μετά την παράσταση μπορείτε να ρωτήσετε τα παιδιά πώς νομίζουν ότι αισθανόταν ο Πέτρος και να γράψετε τις απανήσεις τους μέσα στο περίγραμμα. Εναλλακτικά αντί για συναισθήματα μπορείτε να γράψετε έξω και μέσα από το περίγραμμα τι κάνει τα παιδιά και τον Πέτρο αντίστοιχα χαρούμενους. Θα συνειδητοποιήσουν πόσα από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα, όπως π.χ. μια φέτα ψωμί, ήταν λόγος να ενθουσιαστούν τα παιδιά της εποχής εκείνης.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ…

• Κατασκευή- Δημιουργική γραφή: Θυμάμαι ακόμα πόσο εντύπωση μου είχε κάνει ως παιδί όταν είχα διαβάσει τότε στο βιβλίο της Άλκης Ζέη ότι ο Θόδωρος, δηλαδή η χελώνα, ζει τόσα πολλά χρόνια! Πώς θα σας φαινόταν λοιπόν να γράφαμε κι εμείς στην πλάτη μιας χελώνας ένα μήνυμα για το μέλλον; Τι θα μπορούσε να γράψει ένα παιδί του 2021 που να έχει νόημα να διαβαστεί από ένα άλλο παιδί σε 20,30 ή 50 χρόνια από τώρα; Φυσικά δε θα ταλαιπωρήσουμε μια αληθινή χελώνα αλλά θα μπορούσαμε να γράψουμε κάτι σε ένα «καβούκι» από χαρτί ή, γιατί όχι, από πηλό! Ζωγραφίστε λοιπόν μια όμοφη χελωνίτσα κι αφήστε το μήνυμά σας στις επόμενες γενιές!

• Τα ξαφνιάσματα: (Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς). Ο Πέτρος είναι ένα παιδί, πάνω κάτω ίδιας ηλικίας με τους θεατές της παράστασης. Ξαφνικά η ζωή του θα αλλάξει, όσα ήξερε μέχρι τότε θα ανατραπούν βίαια κι εκείνος θα ξεκινήσει έναν «περίπατο» διαφορετικό. Δεν παύει όμως να είναι παιδί που πάντα θέλει να παίξει και να γελάσει. Ακόμα κι όταν πεινάει. Στο παιχνίδι αυτό θα εξερευνήσουν τα παιδιά σωματικά πώς είναι να ζεις μια κατάσταση και ξαφνικά να αλλάζουν όλα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι καταστάσεις που πλησιάζουν έστω και ελάχιστα όσα βίωσε ο Πέτρος. Είναι μονάχα ένας τρόπος να βιώσουμε μια ξαφνική αλλαγή και πως αυτή επηρεάζει άμεσα την αντίδρασή μας. Και συζητώντας μετά με τα παιδιά να δούμε πώς σκέφονται ότι επηρέασε ο πόλεμος τον Πέτρο.

Βάζοντας μουσική καλούμε τα παιδιά να κινηθούν στον χώρο δίνοντας μια ορισμένη συνθήκη. Π.χ. «Περπατάς χαρούμενος μια ηλιόλουστη μέρα και στρώνεις τα πράγματα σου για πικ νικ». Αφού αφήσουμε τα παιδιά να αυτοσχεδιάσουν σωματικά για λίγο την κατάσταση, σταματάμε τη μουσική και λέμε «Ξαφνικά….έπιασε μια καταρρακτώδης βροχή!». Τι θα κάνουν τα παιδιά; Πώς θα φανεί αυτό σωματικά; Ιδέες για «ξαφνικές αλλαγές» θα σκεφτείτε πολλές αν ανατρέξετε απλώς στην καθημερινότητά μας. Γιατί η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές κι ανατροπές! «Μαγειρεύεις και περιμένεις να έρθει η αγαπημένη σου δασκάλα. Ξαφνικά…..το φαγητό μυρίζει καμμένο!/ Ετοιμάζεσαι για τη γιορτή του σχολείου όπου έχεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ξαφνικά…..το πρόσωπό σου γεμίζει σπυράκια!» και πολλά πολλά ακόμα!

Ας παίξουμε όλοι μαζί και πάλι! Ας δούμε θέατρο! Ας διασκεδάσουμε! Να χαρούμε την ελευθερία μας, να βγαίνουμε στους δρόμους κι ας ευχηθούμε κι εμείς μαζί με τους ηθοποιούς «Ποτέ ξανά!»

«Πώς μπορεί κανείς να αποδώσει ένα πλέγμα συναισθημάτων με λέξεις»

Η γλώσσα ανήμπορη πια, ξοδεμένη σε λέξεις που στηρίζει κούφια σχήματα και ιδεολογήματα, ικανές όμως να εκπροσωπήσουν φυλές, με πλούσια μεταγλωσσικά στοιχεία, αλλά ανίκανες να εκφράσουν τη βαθύτερη ανάγκη μας για αληθινή επικοινωνία. Κι από την άλλη η βουβή ευγλωττία της νοηματικής.

Αυτό είναι το δραματικό πλαίσιο του έργου της Νίνα Ρέιν : Φυλές

Μια οικογένεια αναγνωρίσιμη και οικεία, δυσλειτουργική στις σχέσεις της , που τα μέλη της συνειδητά ή μη παλεύουν να βρουν τη φωνή τους, κι από την άλλη η σιωπή του Μπίλλυ διεκδικεί τη φωνή της.

Ποια κωφότητα πραγματεύεται το έργο : αυτή του κωφού Μπίλλυ που αναζητά τη φωνή του σε μια φυλή που του την αρνείται για να μην είναι διαφορετικός και περιθωριοποιηθεί, και που όταν την ανακαλύπτει στην κοινότητα των κωφών ρισκάρει να χάσει τη φυλή του, προκειμένου να γίνει αποδεκτός και να πατήσει στα πόδια του. Ή μήπως την κωφότητα του Ντάνιελ και της Ρουθ των μεγαλύτερων αδελφών του, που βιώνουν απελπιστικά τα αδιέξοδα της γλωσσικής επικοινωνίας. Η μήπως την αυτοπαγίδευση των γονιών τους,του Κριστόφερ και της Ρουθ, που κολλημένοι σε αυτάρεσκες εμμονές και ιδεολογήματα αρνούνται να αποδεχτούν την ήττα των ρητορικών επιχειρημάτων τους για την κοινότητα των κωφών ως φυλή. Αποδοκιμάζουν την κοινότητα των κωφών , όταν κι η δική τους οικογένεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μικρογραφία αυτής της κοινότητας  

Σίγουρα η Ρέιν δεν έγραψε άλλο ένα έργο για κωφούς αλλά για την περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας , της ίδιας μας της οικογένειας με τα άτομα που αγαπούμε και γνωρίζουμε πιο πολύ. Παρότι η οικογένεια του Κριστόφερ είναι οικογένεια ακαδημαϊκών και το κεντρικό της ζήτημα σε ερευνητικό και επιστημονικό επίπεδο είναι η γλώσσα και παρότι ο πατέρας κραυγάζει πως: αν δεν έχουμε λέξεις δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, τα μέλη της άλλοτε σιωπηλά κι άλλοτε κραυγάζοντας διεκδικούν τη φωνή τους.

Πέντε χρόνια μετά το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» ο Τάκης Τζαμαργιάς κι ο Μάνος Καρατζογιάννης συναντιούνται ξανά στο πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν «Φυλές» (Drama Desk Award for Outstanding Play, New York Drama Critics’ Circle Award, Off-Broadway Alliance Award – Best Play, υποψήφιο για Olivier Award), που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια εξαιρετική διανομή.

Ερμηνεύουν: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Μανώλης Μαυροματάκης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Μάνος Καρατζογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου, Ελένη Μολέσκη.

Πρεμιέρα Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στο Θέατρο Σταθμός

Πέντε χρόνια μετά το «Ποιός σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» ο Τάκης Τζαμαργιάς κι ο Μάνος Καρατζογιάννης συναντιούνται ξανά στο πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν «Φυλές» (Drama Desk Award for Outstanding Play, New York Drama Critics’ Circle Award, Off-Broadway Alliance Award – Best Play, υποψήφιο για Olivier Award), που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια εξαιρετική διανομή.

Η Νίνα Ρέιν, μια νέα δυναμική φωνή του βρετανικού θεάτρου, επεξεργάζεται με ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση μια σειρά ευαίσθητων θεμάτων: την απουσία ενσυναίσθησης ακόμα κι ανάμεσα στους πιο στενούς ανθρώπινους δεσμούς, τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας, την ανάγκη να ανήκεις σε μια φυλή παρά τα όποια αδιέξοδά της. Ο Μπίλυ, αν και εκ γενετής κωφός, έχει μεγαλώσει «φυσιολογικά» μέσα σε μια οικογένεια που έχει κάνει τα πάντα για να αμβλύνει τις συνέπειες της διαφορετικότητάς του. Η εισβολή όμως της Σύλβιας στον μικρόκοσμο της οικογένειας ανατρέπει ό,τι ίσχυε μέχρι τότε. Παρότι o Κρίστοφερ, ο πατέρας της οικογένειας, επιμένει πως «χωρίς τις λέξεις δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας», τα μέλη της άλλοτε μέσα από τη γλώσσα κι άλλοτε μέσα από τη σιωπή διεκδικούν τη δική τους φωνή.  

Στη θαυμαστή της αυτή αλληγορία η Ρέιν εστιάζει στην περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας, της ίδιας μας της οικογένειας, στα πιο κοντινά μας άτομα, εκείνα δηλαδή που «αγαπάμε και γνωρίζουμε πιο πολύ». Τελικά ο λόγος μπορεί  να είναι τόσο περιοριστικός όσο η σιωπή; Και  η σιωπή μπορεί να είναι το ίδιο εύγλωττη με το λόγο; 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά - Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου 
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Βοηθός σκηνογράφου: Έλλη Αποστολάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Τζαμαργιάς
Βίντεο: Δήμητρα Τρούσα 
Σύμβουλος δραματουργίας: Ελένη Μολέσκη
Επιστημονικός σύμβουλος: Κωνσταντίνος Σαμαράς

Ερμηνεύουν: 
Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Μανώλης Μαυροματάκης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Μάνος
Καρατζογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου, Ελένη Μολέσκη.
Παραγωγή:  Lead-in-Arts ΑΜΚΕ, Θέατρο Σταθμός

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: 25 Ιανουαρίου, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Παραστάσεις: από 25 Ιανουαρίου 2019 έως 24 Φεβρουαρίου 2019
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και
Κυριακή στις 18:00.

Εισιτήριο:
Τετάρτη και Παρασκευή: Κανονικό 13 ευρώ, μειωμένο 10 ευρώ.
Πέμπτη: Γενική είσοδος 10 ευρώ
Σάββατα και Κυριακές: Κανονικό 15, Μειωμένο 12
Ατέλειες: 5 ευρώ (ισχύουν Τετάρτες-Πέμπτες-Παρασκευές)
Διάρκεια: 110 λεπτά
Χώρος: Θέατρο Σταθμός
Διεύθυνση:Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)
Τηλ.:210 52 30 267

Για να επικοινωνήσετε με το Θέατρο Σταθμός: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε./

Η ιστοσελίδα μας: http://stathmostheatro.gr/

Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/stathmostheatro/

Ακολουθήστε μας στο Instagram:https://www.instagram.com/theatro_stathmos/