Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της σεζόν με περισσότερους από 30.000 θεατές που την έχουν παρακολουθήσει, μεταφέρεται στο Θέατρο Ιλίσια και ανακοινώνει νέες παραστάσεις. Από την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου, «ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ» επιστρέφει κοντά μας με νέες παραστάσεις, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή!

Η παράσταση «Το Μινόρε» βασίζεται στη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Το Μινόρε της Αυγής» των Βαγγέλη Γκούφα και Φώτη Μεσθεναίου και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τάκης Τζαμαργιάς.

«Το Μινόρε» πλημμυρισμένο με τα τραγούδια που σημάδεψαν την ιστορία του πειραιώτικου ρεμπέτικου, μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο αναπάντεχα γνώριμο, μέσα από τη θεατρική διασκευή του Δημήτρη Χαλιώτη, τη μουσική επιμέλεια του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου.

Ένας νεαρός, με μόνη περιουσία ένα «ζητιανόξυλο», το μπουζούκι του, φτάνει φυγάς από τη Σύρο στον Πειραιά. Ο ρεμπέτης ξάδερφός του και η κομπανία του τον υποδέχονται. Μια δυναμική Σμυρνιά κι ο τεκές της τον αγκαλιάζουν. Ένα μουσικοθεατρικό οδοιπορικό μέσα στα σκοτάδια και τους καπνούς του Πειραιά του ‘30, για τους ρεμπέτες, τους ανυπότακτους, τους ανθρώπους του περιθωρίου, που λυτρώθηκαν μέσα από τη μουσική τους και την έφεραν από «την υπόγεια την ταβέρνα» στα σαλόνια, στις καρδιές και τα χείλη μας.

Φιλίες, έρωτες, μάχη για την επιβίωση, λογοκρισία, διώξεις, αδιέξοδα, επιτυχία. Ό,τι και να πει κανείς για τους ρεμπέτες είναι λίγο. Μιλούν τα τραγούδια που μας παρηγόρησαν όταν έπρεπε, που μας συνεπήραν κάποια θλιβερά δειλινά, που τα αγαπήσαμε γιατί μας συγκίνησαν. Ακριβώς γι’ αυτό ανεβαίνει το «Μινόρε». Για να μας μιλήσει με τον τρόπο που μόνο το θέατρο μπορεί.

 
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς

Θεατρική Μεταφορά Κειμένου: Δημήτρης Χαλιώτης

Υπεύθυνη Δραματουργίας: Κατερίνα Διακουμοπούλου

Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Επιμέλεια Κίνησης: Αμαλία Μπένετ

Μουσική Επιμέλεια: Ιεροκλής Μιχαηλίδης

Μουσική Διδασκαλία: Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

 
Παίζουν: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Σταύρος Σβήγκος, Χριστίνα Μαξούρη, Μαρία Παπαφωτίου, Μαρία Τσιμά, Κώστας Κοράκης, Κατερίνα Παπανδρέου, Κυριάκος Σαλής, Όλγα Σκιαδαρέση, Άρης Αντωνόπουλος, Γιάννης Εγγλέζος

Μουσικοί επί σκηνής: Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης 
  
 
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Παρασκευή: 21.00

Σάββατο & Κυριακή 18.00 & 21.00 
 
Από την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022


ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Διακεκριμένη ζώνη: 30€ / Μειωμένο: 25€

Α’ ζώνη: 25€ / Μειωμένο: 20€

Β’ ζώνη: 20€ / Μειωμένο: 15€

Γ’ ζώνη: 15€ / Μειωμένο: 10€

Μια παράσταση-αναπόληση της παιδικής αθωότητας αλλά και μνήμης του αποχωρισμού από τη γενέθλια γη της Μικρασίας λίγα χρόνια πριν από τη Μεγάλη Καταστροφή, από την οποία συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια.

Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο σε διασκευή Σάββα Κυριακίδη, με συνεργάτη στη διασκευή τον Δημήτρη Χαλιώτη, και σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Το υποστατικό του παππού ξεχειλίζει από ιστορίες και μύθους του μαγικού κόσμου της Ανατολής, από ήχους, χρώματα και μυρωδιές, από μνήμες ανεξίτηλες που θα συνοδεύουν τον νεαρό ήρωα για πάντα.

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή: Σάββας Κυριακίδης
Συνεργάτης στη διασκευή: Δημήτρης Χαλιώτης
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά-κοστούμια- Video: Παντελής Μάκκας
Μουσική σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κίνηση: Αμάλια Μπένετ
Συνεργάτης Σκηνογράφος: Σωτήρης Μελανός
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Καραντζούλη
Bοηθός ενδυματολόγου: Έλλη Εμπεδοκλή
Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Μπίζα
Video Sand Artist: Ιρίνα Μπόικο
Β΄Βοηθός σκηνοθέτη: Φραγκίσκος Παπαδάκης
Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά

Διανομή (αλφαβητικά)

Γιαγιά: Αλίκη Αλεξανδράκη
Kυνηγός: Κωνσταντίνος Γαβαλάς
Nτόρις; Χαρά-Μάτα Γιαννάτου
Λένα, Πρόσφυγας: Μαρία Δελετζέ
Λαζός, Άντρας στα Κιμιντένια : Κωστής Καλλιβρετάκης
Παππούς: Θοδωρής Κατσαφάδος
Αλής Β΄, Τούρκος Β΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Παναγιώτης Κατσώλης
Αλής, Πρόσφυγας: Νίκος Καρδώνης
Μητέρα, Μάνα Παγίδα: Γιασεμί Κηλαηδόνη
Ανθίππη, Μαρία, Πρόσφυγας: Κλεοπάτρα Μάρκου
Γυναίκα Αλή, Θίσβη, Πρόσφυγας: Έλενα Μαρσίδου
Bηλαράς: Δημήτρης Μαύρος
Αντώνης Παγίδας: Μάξιμος Μουμούρης
Άνθρωπος της Φελούκας, Άντρας στα Κιμιντένια : Δημήτρης Ντάσκας
Γιωσήφ: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Στέφανος, Πρόσφυγας: Δημήτρης Παπανικολάου
Γαρμπής, Άντρας στα Κιμιντένια: Θανάσης Ραφτόπουλος
Τούρκος Α΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Τάσος Ροδοβίτης
Τούρκος Β΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πέτρος: Μιχάλης Συριόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος
Αγάπη, Αλεξάνδρα Γούτα, Πρόσφυγας: Βικτώρια Φώτα
Άρτεμη: Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Φωτογράφος παράστασης: Ανδρέας Σιμόπουλος

Σημείωση: Οι Σκηνές του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες. Η είσοδος των θεατών θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης.

Λόγω των έκτακτων συνθηκών, ο προγραμματισμός της πρεμιέρας και των παραστάσεων ενδέχεται να τροποποιηθεί.

Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο  210.7234567 (με χρήση πιστωτικής-χρεωστικής κάρτας)
Πληροφορίες: Ταμεία κτηρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24), τηλ. 210.5288170-171
Πληροφορίες:  https://www.n-t.gr/el/events/repertory/Aioliki_gi
Εισιτήρια:  https://www.ticketservices.gr/event/aioliki-gi/?lang=el

Μια παράσταση-αναπόληση της παιδικής αθωότητας αλλά και μνήμης του αποχωρισμού από τη γενέθλια γη της Μικρασίας λίγα χρόνια πριν από τη Μεγάλη Καταστροφή, από την οποία συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια.

Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο σε διασκευή Σάββα Κυριακίδη, με συνεργάτη στη διασκευή τον Δημήτρη Χαλιώτη, και σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Το υποστατικό του παππού ξεχειλίζει από ιστορίες και μύθους του μαγικού κόσμου της Ανατολής, από ήχους, χρώματα και μυρωδιές, από μνήμες ανεξίτηλες που θα συνοδεύουν τον νεαρό ήρωα για πάντα.

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή: Σάββας Κυριακίδης
Συνεργάτης στη διασκευή: Δημήτρης Χαλιώτης
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά-κοστούμια- Video: Παντελής Μάκκας
Μουσική σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κίνηση: Αμάλια Μπένετ
Συνεργάτης Σκηνογράφος: Σωτήρης Μελανός
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Καραντζούλη
Bοηθός ενδυματολόγου: Έλλη Εμπεδοκλή
Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Μπίζα
Video Sand Artist: Ιρίνα Μπόικο
Β΄Βοηθός σκηνοθέτη: Φραγκίσκος Παπαδάκης
Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά

Διανομή (αλφαβητικά)

Γιαγιά: Αλίκη Αλεξανδράκη
Kυνηγός: Κωνσταντίνος Γαβαλάς
Nτόρις; Χαρά-Μάτα Γιαννάτου
Λένα, Πρόσφυγας: Μαρία Δελετζέ
Λαζός, Άντρας στα Κιμιντένια : Κωστής Καλλιβρετάκης
Παππούς: Θοδωρής Κατσαφάδος
Αλής Β΄, Τούρκος Β΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Παναγιώτης Κατσώλης
Αλής, Πρόσφυγας: Νίκος Καρδώνης
Μητέρα, Μάνα Παγίδα: Γιασεμί Κηλαηδόνη
Ανθίππη, Μαρία, Πρόσφυγας: Κλεοπάτρα Μάρκου
Γυναίκα Αλή, Θίσβη, Πρόσφυγας: Έλενα Μαρσίδου
Bηλαράς: Δημήτρης Μαύρος
Αντώνης Παγίδας: Μάξιμος Μουμούρης
Άνθρωπος της Φελούκας, Άντρας στα Κιμιντένια : Δημήτρης Ντάσκας
Γιωσήφ: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Στέφανος, Πρόσφυγας: Δημήτρης Παπανικολάου
Γαρμπής, Άντρας στα Κιμιντένια: Θανάσης Ραφτόπουλος
Τούρκος Α΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Τάσος Ροδοβίτης
Τούρκος Β΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πέτρος: Μιχάλης Συριόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος
Αγάπη, Αλεξάνδρα Γούτα, Πρόσφυγας: Βικτώρια Φώτα
Άρτεμη: Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Φωτογράφος παράστασης: Ανδρέας Σιμόπουλος

Σημείωση: Οι Σκηνές του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες. Η είσοδος των θεατών θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης.

Λόγω των έκτακτων συνθηκών, ο προγραμματισμός της πρεμιέρας και των παραστάσεων ενδέχεται να τροποποιηθεί.

Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο  210.7234567 (με χρήση πιστωτικής-χρεωστικής κάρτας)
Πληροφορίες: Ταμεία κτηρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24), τηλ. 210.5288170-171
Πληροφορίες:  https://www.n-t.gr/el/events/repertory/Aioliki_gi
Εισιτήρια:  https://www.ticketservices.gr/event/aioliki-gi/?lang=el

Η παράσταση «Το Μινόρε» βασίζεται στη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Το Μινόρε της Αυγής» των Βαγγέλη Γκούφα και Φώτη Μεσθεναίου και παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

«Το Μινόρε» πλημμυρισμένο με τα τραγούδια που σημάδεψαν την ιστορία του πειραιώτικου ρεμπέτικου, μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο αναπάντεχα γνώριμο, μέσα από τη θεατρική διασκευή του Δημήτρη Χαλιώτη, τη μουσική επιμέλεια του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου.

Ένας νεαρός, με μόνη περιουσία ένα «ζητιανόξυλο», το μπουζούκι του, φτάνει φυγάς από τη Σύρο στον Πειραιά. Ο ρεμπέτης ξάδερφός του και η κομπανία του τον υποδέχονται. Μια δυναμική Σμυρνιά κι ο τεκές της τον αγκαλιάζουν. Ένα μουσικοθεατρικό οδοιπορικό μέσα στα σκοτάδια και τους καπνούς του Πειραιά του ‘30, για τους ρεμπέτες, τους ανυπότακτους, τους ανθρώπους του περιθωρίου, που λυτρώθηκαν μέσα από τη μουσική τους και την έφεραν από «την υπόγεια την ταβέρνα» στα σαλόνια, στις καρδιές και τα χείλη μας.

Φιλίες, έρωτες, μάχη για την επιβίωση, λογοκρισία, διώξεις, αδιέξοδα, επιτυχία. Ό,τι και να πει κανείς για τους ρεμπέτες είναι λίγο. Μιλούν τα τραγούδια που μας παρηγόρησαν όταν έπρεπε, που μας συνεπήραν κάποια θλιβερά δειλινά, που τα αγαπήσαμε γιατί μας συγκίνησαν.

Ακριβώς γι’ αυτό ανεβαίνει το «Μινόρε». Για να μας μιλήσει με τον τρόπο που μόνο το θέατρο μπορεί.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=pTOEPFM1YKc&t=12s

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Θεατρική Μεταφορά Κειμένου: Δημήτρης Χαλιώτης
Υπεύθυνη Δραματουργίας: Κατερίνα Διακουμοπούλου

Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Επιμέλεια Κίνησης: Αμαλία Μπένετ
Μουσική Επιμέλεια: Ιεροκλής Μιχαηλίδης
Μουσική Διδασκαλία: Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Σαβουιδάκης
Βοηθός Σκηνογράφου - Ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη
Promo video: Θωμάς Παλυβός
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
 
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Άρης Αντωνόπουλος, Γιάννης Εγγλέζος, Κώστας Κοράκης, Χριστίνα Μαξούρη, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Ξηντάρης, Θοδωρής Ξηντάρης, Κατερίνα Παπανδρέου, Κυριάκος Σαλής, Σταύρος Σβήγκος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Όλγα Σκιαδαρέση, Μαρία Τσιμά

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
20/10/2021 έως 16/01/2022
Τετάρτη & Κυριακή 19:00
Πέμπτη & Παρασκευή 21:00
Σάββατο 17:30 & 21:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Διακεκριμένη ζώνη: 30€ / Μειωμένο: 25€
Α’ ζώνη: 25€ / Μειωμένο: 20€
Β’ ζώνη: 20€ / Μειωμένο: 15€
Γ’ ζώνη: 15€ / Μειωμένο: 10€

Πωλήσεις εισιτηρίων:
Ταμείο ΔΘΠ: Ηρώων Πολυτεχνείου 32 (μέσα στο κτίριο του ΔΘΠ ) – Τ: 2104143310
VIVA.GR – TICKETSERVICES.GR - ARTINFO.GR -2109213310

https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/to-minore/

Ώρες ταμείου:
Δευτέρα , Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 10.00 -14.00 και 18.00- 21.00
Σάββατο 16.00-21.00
Κυριακή 18.00-21.00
Τρίτη κλειστό

«Ακόμα και ετοιμοθάνατος στο νοσοκομείο δεν με συγχώρεσε».

Δέκα μαθητές ενός δημοτικού σχολείου, ένας παγκόσμιος πόλεμος, μια τάξη χωρίς δάσκαλο, 14 μαθήματα, ένα κουδούνι, θρανία που μετατρέπονται σε μνήματα. Επτά δεκαετίες ζωής γεμάτες βία και θρησκευτική μισαλλοδοξία. Ένας αέναος αγώνας αναζήτησης λύτρωσης ή συγχώρεσης μέσα σε ένα παρόν που είναι στιγματισμένο  από τα αδυσώπητα φαντάσματα του παρελθόντος, κρατώντας πισθάγκωνα δεμένη την ενηλικίωση.

Με αυτά τα λόγια μπορεί κανείς να συνοψίσει το έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ «Η τάξη μας», που δικαίως σημείωσε παγκόσμια επιτυχία (Kαλύτερο Έργο Πολωνικής Λογοτεχνίας 2010-Nike Literary Award) και παρουσιάζεται για δεύτερη φορά στη χώρα μας ‒ μετά την απότομη διακοπή της πρεμιέρας του πρώτου ανεβάσματος της παράστασης του Γιάννη Καλαβριανού στο Φεστιβάλ Αθηνών πέρυσι τον Ιούνιο, εξαιτίας αδιαθεσίας ηθοποιού.

Οι δέκα συμμαθητές που ως παιδιά ζουν σχεδόν αρμονικά σε μια μικρή πόλη της Πολωνίας, το όνομα της οποίας δεν μαθαίνουμε στο έργο, χωρίζονται σε δύο ομάδες με βάση το θρήσκευμά τους. Όταν ενηλικιώνονται και ξεσπά ο πόλεμος,  αλληλοσπαράσσονται, άλλοι ταγμένοι στο πλευρό των ναζί και άλλοι ταγμένοι στο πλευρό των  μπολσεβίκων.

Το κορυφαίο γεγονός ύψιστης φρίκης απέναντι στους Εβραίους Πολωνούς από τους καθολικούς συμπατριώτες τους, που λειτουργεί και ως σημείο αναφοράς στο έργο επηρεάζοντας την πορεία της ζωής όλων των ηρώων, συμβαίνει στις 10 Ιουλίου του 1941. Πρόκειται για αληθινό γεγονός. Όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι της πόλης Γιεντβάμπνε στην Πολωνία συγκεντρώνονται με τη βία στην κεντρική πλατεία,  οδηγούνται σε ένα στάβλο και δολοφονούνται. Σύμφωνα με την επίσημη ιστορική αφήγηση, υπαίτιοι της σφαγής ήταν οι ναζί, ωστόσο έπειτα από 60 χρόνια προέκυψε, με βάση τις έρευνες, ότι την ευθύνη δεν έφεραν οι Γερμανοί αλλά οι συντοπίτες και γείτονες των θυμάτων, οι καθολικοί Πολωνοί, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων.

Το έργο λοιπόν από γραφής έχει μια μεγάλη δυναμική, που αφορά τη συλλογική μνήμη, τη συγκίνηση αλλά και την προσωπική μαρτυρία του ατόμου, επιτυγχάνοντας έτσι την ενσυναίσθηση με το θεατή.

Ο Τάκης Τζαμαργιάς εστίασε αρκετά στην παιδική αθωότητα, στα τρυφερά χρόνια και στις αναμνήσεις από τη σχολική ζωή. Θέλησε προφανώς να τονίσει την ανάγκη του ανθρώπου για επιστροφή εκεί όπου κάποτε αισθανόταν ασφάλεια και αγάπη, καθώς και την ελπίδα του πως βρίσκοντας την παιδικότητά του θα απαλλαχθεί από τις ενοχές ενός δυσβάσταχτου παρόντος.

Έτσι ο σκηνοθέτης έστησε μια πραγματική τάξη και έντυσε κάποιους από τους ηθοποιούς με μαθητικές στολές. Και μπορεί τα σκηνικά της Ελένης Μανωλοπούλου να ήταν εντυπωσιακά και πολυμορφικά, ωστόσο η ρεαλιστική απόδοση του σχολείου σε συνδυασμό με τα κυρίως σαρκαστικά «τραγουδάκια» (σε μουσική του Δημήτρη Μαραμή και στίχους του Σωτήρη Τριβιζά) που ακολουθούσαν έπειτα από κάθε μάθημα εγκλώβιζαν και την εξέλιξη των ηρώων σε μια παιδικότητα, υποτιμώντας τα τραγικά γεγονότα που βίωσαν αργότερα.

Αν παρατηρήσει κανείς μια γωνία του σκηνικού με την εξαιρετική θρυμματισμένη υδρόγειο σφαίρα, θα βρει ένα ιδανικό παράδειγμα για το πώς θα μπορούσε να υπάρχει η τάξη χωρίς η παρουσία της να «μικραίνει» τα μεγάλα συμβάντα.

Τα 14 μαθήματα παρουσιάζονται σκηνικά, είτε ως αφηγήσεις είτε δραματοποιημένα είτε σε συνδυασμό. Αυτό μαζί με την πολυπρισματικότητα των γεγονότων και τη συνεχή παρουσία του θιάσου στη σκηνή δημιουργεί συχνά αμηχανίες και κάποιες κινήσεις των ηθοποιών μοιάζουν περιττές, ενώ μερικές δράσεις μυρίζουν σκηνοθετίτιδα, γίνονται απλώς για να γίνουν.

Το βασικότερο όμως είναι ότι περνούν και χάνονται σκηνές που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσαν έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Έξυπνη σκηνοθετική επιλογή η σύνθεση της ομάδας των ερμηνευτών που αποτελούνταν από διαφορετικές ηλικίες αλλά και το δυνατό υποκριτικό υπόβαθρο των περισσότερων, που τους οδήγησε σε λαμπρές ερμηνευτικές στιγμές.

Αναφέρω χαρακτηριστικά τη σκηνή του βιασμού, με την Κωνσταντίνα Τάκαλου να ακροβατεί στα ανάμεικτα συναισθήματα της απόγνωσης, του φόβου αλλά και της ηδονής, με τον Αλέξανδρο Μαυρόπουλο να υποκρύπτει ένα τρυφερό συναίσθημα πίσω από τη μάσκα του σκληρού βιαστή.

Επίσης, τη σκηνή της δολοφονίας του Γιάκουπ Κατς, με έναν Γιώργο Πυρπασόπουλο να έχει ενστερνιστεί απόλυτα τον κυνισμό και τη βία του ενός αδυσώπητου δολοφόνου και τον Βασίλη Μαγουλιώτη να είναι εξαιρετικά πειστικός ως θύμα.

Τονωτικές ενέσεις στην τρίωρη παράσταση έδινε με την παρουσία της και η έξοχη Ράνια Οικονομίδου, η οποία έχτισε τη Ραχέλκα της με πολλές δόσεις χιούμορ, που, ενώ έδειχναν να απαλύνουν, φώτιζαν ακόμα πιο εξονυχιστικά τις ουλές της ηρωίδας της.

Το δράμα του συμβατικού ανθρώπου, του «μέσου Πολωνού», βίωσε με σκηνική συνέπεια στο πλευρό της ο Κώστας Νταλιάνης.

Αντίθετα, ο Θέμης Πάνου, ο Άλκης Παναγιωτίδης και η Καίτη Κωνσταντίνου υπήρχαν στιγμές που δεν έπειθαν απόλυτα, πιθανόν γιατί για κάποιο λόγο δεν επικοινωνούσαν σκηνικά με τους συναδέλφους τους. Αυτό πιθανότατα να έχει αλλάξει, καθώς παρακολουθήσαμε μία από τις πρώτες παραστάσεις.

Ο Κώστας Γαλανάκης έπαιζε ένα άλλο είδος θεάτρου, πολύ αποστασιοποιημένο. Ήταν λες και μιλούσε άλλη σκηνική γλώσσα, που ξένιζε αισθητά.

Αισθητικά η παράσταση σε κερδίζει τόσο με την εμπνευσμένη σκηνογραφία, όπως  προαναφέρθηκε, και τα ισορροπημένα κοστούμια (επίσης της Ελένης Μανωλοπούλου) όσο και με τους εξαιρετικά προσεγμένους φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη.

Η «Τάξη μας» είναι ένα πολύ δυνατό κείμενο, πιο επίκαιρο από ποτέ, σε μια Ευρώπη που η ακροδεξιά σηκώνει παντιέρα. Η παράσταση του Τάκη Τζαμαργιά συνολικά σίγουρα δεν απογοητεύει, όμως δεν καταφέρνει να απογειώσει το έργο. Σαν οι μαθητές να έγραψαν πολύ καλά, αλλά να μην ξεχώρισαν.