Από τη Γιώτα Δημητριάδη
Γιαγιά Ιουλία
“Τα έχω 400! Η φίλη μου η Ελπινίκη είναι δέκα χρόνια μικρότερή μου
και δε θυμάται ούτε το όνομα του άντρα της.”
Στέλλα
“Αλτσχάιμερ;”
Γιαγιά Ιουλία
“Όχι, Χαρίλαος”
Είναι σπάνιο φαινόμενο, τουλάχιστον, για τα ελληνικά δεδομένα κάποιος να απολαμβάνει τον γενικό θαυμασμό για το έργο του, για δεκαετίες, κι ως φυσιογνωμία να παραμένει εντελώς άγνωστος.
Αναφέρομαι στον Αρκά. Εσείς τον έχετε δει ποτέ; Φαντάζομαι, πως όχι.
Τα έργα του κορυφαίου κομίστα έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες. Το brand του ψευδωνύμου του έχει γίνει ανάρπαστο σε μπλουζάκια, ρολόγια και τσάντες. Κι, όμως, ελάχιστοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τον έχουν γνωρίσει δια ζώσης.
Μπορεί, λοιπόν, να μην ξέρουμε την πραγματική ταυτότητά του, αλλά λατρεύουμε τους ήρωες των κόμικ του: τον Καστράτο, τη Λουκρητία, τον πατέρα και γιο Σπουργίτη, τον Μοντεχρήστο, τον Θανατοποινίτη και τόσους άλλους, οι οποίοι όχι μόνο μας χαρίζουν απλόχερα το γέλιο, αλλά καυτηριάζουν, με ευφυή τρόπο, τα τεκταινόμενα.
Ο Δημήτρης Αγοράς τους ανεβάζει όλους στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη (για 3η σεζόν μετά την επιτυχία που γνώρισε η παραγωγή στο Vault και στο θέατρο Σημείο) στήνοντας μία ευφρόσυνη παράσταση βασισμένη σε τέσσερα διάσημα κόμικ - βιβλία του: «Ζωή Μετά», «Ισοβίτης», «Χαμηλές Πτήσεις», «Καστράτο» και «Μαλλί με Μαλλί» και το μόνο σίγουρο είναι ότι επιτυγχάνει το αυθόρμητο γέλιο της πλατείας.
Ο Μπαμπάς Σπουργίτης προσπαθεί να ξεπεράσει την προδοσία της σπουργιτίνας, να βρει καινούργια σύντροφο και να χαλιναγωγήσει το "τέρας" που έχει για γιο. Ο Ισοβίτης βρίσκει παρηγοριά στο μοναδικό πλάσμα που του προσφέρει τη φιλία του με το αζημίωτο, τον βρωμερό ποντικό Μοντεχρήστο, ενώ ο Θανατοποινίτης γράφει την αυτοβιογραφία του περιμένοντας χάρη. Η Λουκρητία θέλει απελπισμένα σεξ, μα η σκληρή μοίρα είναι το μόνο σκληρό πράγμα που συναντά, καθώς συγκάτοικός της είναι ο ευνούχος Καστράτο. Σ' ένα κομμωτήριο, οι γλώσσες κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα σπάνε, με τις πελάτισσες να είναι έτοιμες να πιαστούν μαλλί με μαλλί.
Ιστορίες καθημερινής τρέλας μέσα σ’ ένα κωμικοτραγικό σύμπαν που γοητεύει. Όλες συνδεδεμένες μ’ έναν έξυπνο θεατρικό τρόπο, ο οποίος αναδεικνύεται με αρωγούς του την εμπνευσμένη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη και τις ωραίες χορογραφίες της Αντιγόνης Γύρα.
Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Αγορά, επικεντρώνεται στην ουσία του έργου του Αρκά, στις έξυπνες ατάκες, όπου χωρίς καμία προσπάθεια εντυπωσιασμού κατορθώνει να στήσει μια έντιμη θεατρική δουλεία.
Βέβαια, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, τον Αλέξη Βιδαλάκη, τη Χριστίνα Δενδρινού, τον Στέφανο Κοσμίδη, τη Μαρία Μπαλούτσου, τον Δημήτρη Κουτρουβιδέα,την Τσιτομενέα Χαρά και τον ίδιο τον σκηνοθέτη, Δημήτρη Αγορά. Ο θίασος κατάφερε με μέτρο κι όλα του τα εκφραστικά μέσα σε εγρήγορση να χαρίσει στο κοινό 90 απολαυστικά λεπτά.
Ξεχώρισα τον αεικίνητο γιο Σπουργίτη του Αλέξη Βιδαλάκη, τον γλυκύτατο ευνουχισμένο Καστράτο της Χαράς Τσιτομενέα, τη sex maniac Λουκρητία, Μαρία Μπαλούτσου, τον απαθή κι αγοραίο Μοντεχρήστο της Χριστίνας Δενδρινού, καθώς και την γλυκιά γιαγιά της και τον άγγελο του Στέφανου Κοσμίδη.
Μια ένσταση, όσον αφορά στο ευέλικτο σκηνικό (Δημήτρης Αγοράς – Μαρία Κακάρογλου) που μοιάζει σαν δανεικό στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη. Φαντάζομαι πως λειτουργούσε πιο ικανοποιητικά στη μικρή σκηνή του Vault.
Εμπνευσμένα, μέσα στη λιτότητά τους και τα κοστούμια της Κωνσταντινιάς Βαφειάδου.
Η «Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων» είναι μια ιδανική πρόταση για να ξεκινήσει όμορφα η εβδομάδα σας με κέφι κι αισιοδοξία μέσα από το βιτριολικό χιούμορ του Αρκά και το άπλετο ταλέντο των ηθοποιών της ομάδας. Δείτε το!
Διαβάστε επίσης:
Αλέξης Βιδαλάκης: «Με Μαραζώνει Η Αυτιστική Γκρίνια Που Επικρατεί»
Είδα Το «Με Λένε Έμμα» Σε Σκηνοθεσία Ελένης Σκότη
Μετά τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων της στην Αθήνα και στο Από Μηχανής Θέατρο, η παράσταση «Μια πορνογραφική σχέση» του Φιλίπ Μπλασμπάντ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Παπαδάκη, ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη για δύο μόνο παραστάσεις στις 30 και 31 Μαρτίου στο θέατρο Αυλαία.
Ένας άνδρας και μία γυναίκα συναντιούνται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου για να εκπληρώσουν μία σεξουαλική φαντασίωση. Δεν ξέρουν ο ένας το όνομα του άλλου. Το μόνο που επιθυμούν είναι μία καθαρά σαρκική σχέση. Όμως η μία συνάντηση διαδέχεται την άλλη. Τώρα πια τους ενώνει κάτι πέρα από το σεξ. Τι είναι πιο τρομακτικό; Το να πραγματοποιήσεις μία ανομολόγητη ερωτική φαντασίωση ή το να τολμήσεις να «απογυμνωθείς» στα μάτια του άλλου;
Το 1999 η ταινία «Μία πορνογραφική σχέση» του Φρεντερίκ Φοντέιν έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες αποσπώντας βραβεία και διθυραμβικές κριτικές. Λίγα χρόνια αργότερα ο σεναριογράφος της, Φιλίπ Μπλασμπάντ, διασκεύασε ο ίδιος το σενάριο του για τη θεατρική σκηνή κερδίζοντας πάλι κοινό και κριτικούς μέσα από μία ερωτική ιστορία που με αφορμή το σώμα μιλάει για την ψυχή.
Η σκηνοθεσία του Βαγγέλη Παπαδάκη, προτείνει μία νέα φόρμα που συνδυάζει κινηματογραφικά και θεατρικά στοιχεία χωρίς την ευκολία της χρήσης του βίντεο. Μινιμαλιστική αισθητική, κινηματογραφικές ερμηνείες και ένα αμιγώς ρεαλιστικό, υποβλητικό ηχητικό περιβάλλον αποτελούν τα δομικά στοιχεία μίας παράστασης που μιλάει για τον έρωτα και την αγάπη με τον πιο αναπάντεχο τρόπο.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Παπαδάκης
Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
Σχεδιασμός Φώτων: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Σκηνικά Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Σχεδιασμός Ήχου/ Μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη
Επιμέλεια Κίνησης: Ίριδα Κυριακοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Χατζατόγλου
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Λία Κάλκου
Φωτογραφίες: Νικολέττα Γιαννούλη
Σκηνοθεσία trailer: Βαγγέλης Παπαδάκης, Ελένη Κορακάκη
Παραγωγή: «Όψεις Πολιτισμού»
Διάρκεια: 90 λεπτά
Παίζουν: Χριστίνα Δενδρινού, Βαγγέλης Παπαδάκης
Πληροφορίες:
Παραστάσεις: Παρασκευή 30 και Σάββατο 31 Μαρτίου, στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 13 ευρώ γενική είσοδος & 10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων)
Προπώληση: Ταμείο Θεάτρου Αυλαία, gooddeals, viva
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2310257218, 6934115555
Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Ένα κουτί (συνήθως από παπούτσια) που έχει αποσμητικό σπρέι, δειγματάκια από σαπουνάκια, πετσετάκι, και αναλόγως την παράσταση, τα δώρα που μου κάνουν.. τα στολίζω!
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α)Ως χώρο
Στο θέατρο Αλίκη, με όλα τα κομφόρ και μπάνιο με ντους και ζεστό νερό.
β) Με ποιους συναδέλφους.
Με τα παιδιά απ τη "φαλακρή τραγουδίστρια" και στο Επί Κολωνώ που μοιραζόμασταν το καμαρίνι με 6 αγόρια (απ το πεναλτυ) και στο Βικτώρια, με τους βλακλιστ όπου και αν πήγαμε άλλα κυρίως στο Plovdiv (what happens in plovdiv, stays in plovdiv), με τις ιρακινές μου γυναικάρες στο "Ιρακ 9 τόποι επιθυμίας", με τους Τοπι στο Μαυρομιχάλη, με τα παιδιά απ την "Pέτρα του βορρά" στο Αλίκη, με την Μαρία Μπρανίδου στην "Κλυταιμνήστρα;" τώρα..
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει είναι του Στέλιου Μάινα στο Χορν. Μου άρεσε γιατί ήταν όλοι οι αγαπημένοι μου μαζεμένοι εκεί: ο Γιάννης Φέρτης, ο Στέλιος Μαινας η Μαρίνα Ψάλτη. Είχαν έναν καναπέ και ένα τραπέζι με γλυκά και ήταν όλα πολύ ζεστά και οικεία.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Με τους Βλακ λιστ τα κυνηγητά που κάναμε για ζέσταμα και οι εκπλήξεις που μου επιφύλασσε ο Φεντερίκο (δεν μπορώ να σας πω) με το Σάββα και τη Μαργαρίτα σε διάφορες φάσεις.
Στο Vault στο "Ιρακ 9 τόποι επιθυμίας" όταν η Τυρέα μας ανακοίνωσε ένα πολύ καλό προσωπικό νέο της, όπου έκλαψα από χαρά!
Γενικά έχω περάσει και περνάω πολύ όμορφα στο καμαρίνι. Έχω ωραίες αναμνήσεις και εικόνες απο όλες τις παραστάσεις.
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.
Σβήνω το φως και λέω: τα πήρες όλα κι έφυγες!
Η Χριστίνα Δενδρινού πρωταγωνιστεί στην "Κλυταιμνήστρα;" του Ανδρέα Στάικου στο Θέατρο μπιπ (Αγίου Μελετίου 25 & Κυκλάδων)
Είδα
Video
