Είναι Πέμπτη απόγευμα, το ραντεβού για τις επτά. Έφτασα στου Ψυρρή νωρίτερα και μια βόλτα στα σοκάκια της πόλης είναι πάντα μια βαθιά ανάσα χαλάρωσης αλλά με βοηθάει να αδειάζω και να γεμίζω το μυαλό μου. Περπατούσα χωρίς πρόγραμμα. Άλλωστε θα πήγαινα σε ένα σεμινάριο αυτοσχεδιασμού. Ούτε ήξερα τι θα κάνω κι είχα επιλέξει να μην το ψάξω. Αυτόματα αποφάσισα να το κάνω πριν κάνω τη συνέντευξη με τον ιδρυτή του Improvibe στην Αθήνα.
Αυτοσχεδιάζοντας διαδρομές έφτασα και πάλι στην Λεπενιώτου, στο νούμερο 8, έξω από ένα μικρό, από εκείνα τα κτίρια-διαμαντάκια που λεω όταν τα βλέπω: γιατί να μην το είχε ο παππούς μου ως βιοτεχνία κάποτε εδώ…

Σαράντα άγνωστοι άνθρωποι κάνουμε κύκλο, ο Μενέλαος μας καλησπερίζει, στην απέναντι πλευρά του κύκλου είδα τον Αλέξη – α, είπα, έχω έναν γνωστό.
Ο Μενέλαος Πρόκος, όσο μας μιλάει φουσκώνει ένα μπαλόνι το πετάει σε κάποιον και λέει: σκοπός σας είναι να μην πέσει το μπαλόνι στο πάτωμα. Α, και όταν σας χτυπάτε το μπαλόνι, να λέτε το όνομά σας δυνατά. Κι όταν σας πέσει το μπαλόνι να φωνάζετε όλοι μαζί: ΩΩΩΩΩΩΩ, να το σηκώνετε και να συνεχίζετε. Συνεργαστείτε!

Διαβάστε τη συνέχεια στο viewtag.gr