Από τη Γιώτα Δημητριάδη

«Δεν είμαστε εμείς προβληματικοί, ο κόσμος είναι γαμημένος»

Η ομάδα Νάμα κι η Ελένη Σκότη μας έχουν συνηθίσει σε παραστάσεις, που ανεβάζουν τον πήχη ψηλά και τις οποίες, τις περισσότερες φορές, το αθηναϊκό κοινό δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μέχρι σήμερα.

Από το «Αγαπητή Ελένα» Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, στο ξεκίνημα του Επί Κολωνώ το 2000 (παράσταση που είδαμε και 15 χρόνια μετά) μέχρι τη «Λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας» του Κόνορ Μακφέρσον, που συνεχίζεται για δεύτερη σεζόν.

Αυτή τη σεζόν, στο Σύγχρονο θέατρο, τη δεύτερη στέγη της ομάδας, σειρά έχει το έργο του Ντάνκαν ΜακΜίλαν, «People, places & things», το οποίο στη λειτουργική μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου μεταφράζεται ως «Με λένε Έμμα». Ο συγγραφέας είναι γνωστός στη χώρα μας από τα έργα του «Πνεύμονες» κι «Όλα αυτά τα υπέροχα πλάσματα».

Η ιστορία θέλει τη Σάρα ή Εμμα ή Λούση μια φιλόδοξη ηθοποιό, κοντά στα σαράντα, εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες, η οποία από τη σκηνή του θεάτρου βρίσκεται σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης, προσπαθώντας να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον κόσμο που την περιβάλλει.

Μέσα σ’ αυτό το ταξίδι αποτοξίνωσης κι αποκατάστασης, παρακολουθούμε ένα έργο -πρόκληση για τη γενναιότητα που απαιτεί η ζωή, που συν-κινεί και τολμά να μιλήσει για «άγριες καταστάσεις» με απλότητα και χιούμορ σε μια ξέφρενη, στους ρυθμούς και στις εναλλαγές, δραματουργία.

Πριν γράψω οποιαδήποτε σχόλιο θα ήθελα να ξεκινήσω με μια καθαρά προσωπική παρατήρηση. Το πόσο σημαντικό και σπάνιο είναι ένα έργο τέχνης, εν προκειμένω, μια παράσταση, ειδικά για εμάς τους επαγγελματίες θεατές, να καταφέρει να σε ταρακουνήσει, να προξενήσει συζητήσεις και, τελικά, να την κουβαλάς για μέρες.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν κι αυτό που παρακολούθησα στο Σύγχρονο Θέατρο, μια παράσταση με την ψυχοφυσιολογική ή ψυχοθεραπευτική έννοια της αριστοτελικής «κάθαρσης» για την τραγωδία, ένα τραγικό θέαμα, το οποίο ξαλαφρώνει την ψυχή των θεατών, γιατί με την επενέργειά του τα συναισθήματα του ελέου και του φόβου αποβάλλουν ό,τι επιβλαβές και καταθλιπτικό περιέχουν, και μετουσιώνονται σε διαθέσεις ήρεμες, δημιουργώντας ένα αίσθημα ανακούφισης κι ευφορίας.

Το «Με λένε Έμμα» σου χτυπάει διακριτικά την πλάτη και σου λέει: «Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι ο μόνος» και, φυσικά, δεν μιλάμε μόνο για τις ομάδες των θεατών, οι οποίοι μπορεί να έχουν βιώσει εξάρτηση με ναρκωτικά ή αλκοόλ, αλλά για τον μέσο άνθρωπο, ο οποίος κατά κανόνα, παλεύει με κάποια είδους εξάρτηση: υλική, συναισθηματική, ψυχική.

Η Ελένη Σκότη, με τη σκηνοθεσία της, ακολουθώντας τον προσφιλή δρόμο του ρεαλισμού, κατάφερε να προσεγγίσει, σε πάρα πολλές σκηνές, αρκετά πειστικά τα αδιέξοδα της ηρωίδας, αλλά και το τέλμα μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Εξαιρετική δουλειά, έχει γίνει αναφορικά με τη ρεαλιστική απεικόνιση, τον τρόπο που δουλεύουν οι ομάδες απεξάρτησης των «12 βημάτων» της ανάκαμψης του ασθενούς.

Από την παραμικρή λεπτομέρεια, που αφορά το άγγιγμα του θεραπευτή στον θεραπευμένο, το οποίο δεν είναι ούτε ερωτικό, ούτε φιλικό, αλλά απλά επισημαίνει τη στήριξή του, μέχρι το παιχνίδι ρόλων και το ανθρώπινο κύκλο, που κλείνει τις συναντήσεις.

Κάποιες αστοχίες, όμως, δεν έλειψαν. Η σκηνοθεσία υποπίπτει σ’ ένα μοιραίο λάθος, αφού χρησιμοποιεί σε υπερβολικό βαθμό, τόσο σε ένταση, όσο και σε διάρκεια την εύστοχη μουσική του Στέλιου Γιαννουλάκη, προσπαθώντας να εκβιάσει το συναίσθημα του θεατή. Το ηχητικό περιβάλλον σε συνδυασμό με το video art, όχι μόνο δεν μας εντάσσουν στο σύμπαν της απεξάρτησης, αλλά επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Αντίθετα, βρήκα εξαιρετικό τον συμβολισμό με τον Γλάρο από το ομώνυμο έργο του Τσέχωφ, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Έμμα- Σάρα- Λούσυ, ως ηθοποιός.

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε μ’ ένα έργο, το οποίο στηρίζεται κατά βάση στον κεντρικό ρόλο. Η Μαίρη Μηνά, με την καθοδήγηση της Ελένης Σκότη, πέτυχε ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα, απέναντι σ’ ένα πολύ δύσκολο υποκριτικό στοίχημα.

Υπήρχαν μάλιστα και σκηνές που κατάφερε, με την εσωτερικότητά της και τη σκηνική της άνεση, να συγκινήσει πραγματικά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήλωση της αγάπης για το θέατρο, που «σου δίνει την ευκαιρία να μιλάς ποιητικά και να λες λέξεις, που δεν θα έλεγες ποτέ» και λειτουργεί, για εκείνη, σαν ναρκωτικό. Ένα κορίτσι,το οποίο αν δεν βρίσκεται στη σκηνή «είμαι νεκρή δεν ζω», όπως δηλώνει με αφοπλιστική αλήθεια.

Επίσης, με την ερμηνεία της, αξιοποιείται το συγγραφικό εύρημα με την αληθινή ταυτότητα της ηρωίδας (το οποίο δικαιολογεί και τον ελληνικό τίτλο του έργου, ένα σχόλιο ότι η «Έμμα» βρίσκει τον εαυτό της δεχόμενη βοήθεια, σ’ ένα προστατευμένο περιβάλλον κατανόησης). Η Μαίρη Μηνά γίνεται μια αναξιόπιστη αφηγήτρια, τα λεγόμενα της οποίας δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, αν είναι ή όχι αληθινά. Αποτέλεσμα: αυτό το καταστροφικό παιχνίδι να κινητοποιεί το ενδιαφέρον θέασης.

Παρά την αξιοπρόσεκτη προσπάθειά της, μου έλειψε πολύ από τον ρόλο, το στοιχείο της φθοράς, της εξάντλησης, ίσως, γιατί όπως αναφέρεται και στο κείμενο, η ηρωίδα είναι μια γυναίκα κοντά στα σαράντα. Εδώ η φρεσκάδα της Μηνά στάθηκε εμπόδιο. Δεν ακούστηκε στα αυτιά μου σαν φωνή απόγνωσης το «Είμαι απλά ένα γαμημένο ανθρώπινο ον».

Παρ’ όλα αυτά, είμαι σίγουρη ότι παρακολούθησα μια συγκροτημένη και μεστή ερμηνεία, από μια νεαρή ηθοποιό, που σίγουρα θα μας καταπλήξει στο μέλλον.

Αντίθετα, η εμπειρία της Αλεξάνδρας Σακελλαροπούλου έλαμψε και στους τρεις ρόλους. Ρόλοι κεντημένοι στη λεπτομέρεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η άνεση με την οποία βγάζει κάποια στιγμή το παπούτσι της ή ο τρόπος που δείχνει στη θεραπευόμενη να αλλάξει θέση.

Ο Γιάννης Λεάκος, δεν περνά απαρατήρητος και στους δύο ρόλους, που ερμηνεύει.

Αρκετά καλός και ο Χάρης Τζωρτζάκης, σ’ έναν ρόλο που διατηρεί το μυστήριο και εξελίσσεται ουσιαστικά επί σκηνής.

Σε ακραία συγκινησιακή φόρτιση αλλά αποδυναμωμένος από τις ουσίες, ο Ανδρέας Κοντόπουλος ερμήνευσε τον ρόλο με μεγάλη ένταση, που ήταν εις βάρος του σκηνικού αποτελέσματος.

Από τον υπόλοιπο θίασο ( Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη, Λένα Μποζάκη) ξεχωρίζει ο Κώστας Ξυκομηνός στη σκηνή με το παιχνίδι ρόλων, αλλά και ως πατέρας, προσθέτοντας τις απαραίτητες πινελιές μαύρου χιούμορ στην παράσταση.

Το σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου, είναι αρκετά λειτουργικό, εξαιρετικό και στο δωμάτιο της ηθοποιού, όμως δεν καταφέρνει να βρει λύσεις σε κάποιες σκηνές κι έτσι το πέρα-δώθε με τις καρέκλες μοιάζει αρκετά αμήχανο.

Μέσα στο πνεύμα της παράστασης, οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, ικανοποιητικοί, όπως και τα σύγχρονα κουστούμια της ομάδα Νάμα.

Εν κατακλείδι, στο Σύγχρονο Θέατρο, ο θεατής γνωρίζει ένα άκρως ενδιαφέρον κείμενο, απόλυτα σύγχρονο, σε μια παράσταση αξιώσεων, η οποία, δυστυχώς, δεν καταφέρνει να απογειωθεί και να ταράξει τα θεατρικά ύδατα, αλλά χαρίζει μια εξαιρετική θεατρική εμπειρία.

Διαβάστε επίσης:

Η Φαίη Ξυλά, Η Φαλακρή Τραγουδίστρια Και Ένα Απρόσμενο Διαζύγιο

Ναι, το ‘χω αυτό. Τίποτα δεν τελειώνω. Μαθήματα βιολί. Δίαιτες. Απόπειρες αυτοκτονίας. Τα αρχίζω αλλά ποτέ δεν τα τελειώνω.

Με το έργο του βραβευμένου βρετανού συγγραφέα Ντάνκαν ΜακΜίλαν «Με λένε Έμμα», σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση και σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, η Ομάδα Νάμα του Επί Κολωνώ εγκαινιάζει μια νέα περίοδο με μόνιμη πλέον παρουσία και στο Σύγχρονο Θέατρο, τη διεύθυνση του οποίου αναλαμβάνει από κοινού με την εταιρεία Λυκόφως. 

Το Με λένε Έμμα (πρωτότυπος τίτλος People, Places and Things) είναι ένα έργο για τον αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο. Ένα καταιγιστικό κείμενο για το σήμερα, με μια ξέφρενη στους ρυθμούς και τις εναλλαγές δραματουργία. Ένα έργο-πρόκληση, που συγκινεί καθώς τολμά να μιλήσει διεισδυτικά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, για ένα θέμα τόσο σύνθετο και ακανθώδες: την εξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες και τις άγριες καταστάσεις που συνεπάγονται.

Μια νεαρή ηθοποιός, η Έμμα, ζει μια ζωή εκτός ελέγχου, μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είναι νέα, έξυπνη, ταλαντούχα, θυμωμένη αλλά και εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ. Θέατρο και πραγματικότητα, οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει, βρίσκονται πλέον σε σύγχυση. Η ζωή της πρέπει να ανασυνταχθεί. Από τη σκηνή του θεάτρου όπου ερμηνεύει την Νίνα στον Γλάρο του Τσέχωφ, θα βρεθεί σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να μπορέσει προχωρήσει σε έναν κόσμο πραγματικό, διαχειριζόμενη τους συνειρμούς που θα της προκαλέσουν, τα άτομα, οι τόποι και τα πράγματα απ’ τα οποία αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος. Ένα ταξίδι από τον εθισμό στην αποτοξίνωση και από εκεί στην αποθεραπεία. Πόσες ελπίδες έχει να τα καταφέρει; 

Η Έμμα, Νίνα, Σάρα ή όπως αλλιώς, είναι ένας άνθρωπος ανάμεσά μας, δίπλα μας. Πόσο εύκολο είναι να φτάσει κανείς στον πυρήνα της αλήθειας του και να αποκαταστήσει ισορροπίες, απελευθερωμένος από κάθε είδους εξάρτηση και εθισμό, όταν οι εξαρτήσεις είναι εκείνες που του δίνουν τη δύναμη να υποφέρει τον κόσμο; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός; Μια πορεία συνειδητοποίησης και απόρριψης σε μια αποκαλυπτική παράσταση δυνατών εντάσεων. «Το να παίρνεις φάρμακα είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις σε έναν κόσμο που είναι διαλυμένος» φωνάζει η ίδια.

Το έργο, του γνωστού μας στην Ελλάδα συγγραφέα από τα έργα Πνεύμονες και Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα είναι «μια ανεστραμμένη φάρσα όπου όλες οι πόρτες κλείνουν προς τα μέσα» όπως σχολιάζουν οι New York Times. Έκανε πρεμιέρα στο National Theatre του Λονδίνου τον Αύγουστο του 2015 και η μεγάλη του επιτυχία το οδήγησε την επόμενη χρονιά στο West End και το 2017 στη Νέα Υόρκη στο Ann’s Warehouse. 

Ο Γιώργος Χατζηνικολάου υπογράφει τη μετάφραση, τα σκηνικά και τα κοστούμια, ο Στέλιος Γιαννουλάκης τη μουσική σύνθεση και ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος τους φωτισμούς. Στο ρόλο της Έμμα η Μαίρη Μηνά. Στην εξαιρετική διανομή συμμετέχουν οι Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κώστας Ξυκομηνός, Χάρης Τζωρτζάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη, Λένα Μποζάκη.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Διανομή
Μαίρη Μηνά: Έμμα
Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Γιατρός/Θεραπεύτρια/Μητέρα
Κώστας Ξυκομηνός: Πι/Πατέρας
Χάρης Τζωρτζάκης: Κόνσταντιν/Μαρκ/ ανσάμπλ
Ανδρέας Κοντόπουλος: Πωλ/ανσάμπλ 
Γιάννης Λεάκος: Φόστερ/ανσάμπλ 
Ιωάννα Τζίκα: Λώρα/ανσάμπλ 
Μαρίτα Τζατζαδάκη: Τζόντι/ανσάμπλ 
Έλενα Βακάλη: Σάρον/ανσάμπλ 
Λένα Μποζάκη: ανσάμπλ 

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/sixrono-theatro-
kerameikos/me-lene-emma/

Πρεμιέρα: Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018
Τελευταία παράσταση: Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 9:15μ.μ. & Πέμπτη στις 9:00μ.μ.

Σάββατο 6:30μ.μ, Κυριακή 6:00μ.μ

Χώρος: Σύγχρονο Θέατρο
Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45
Τηλέφωνο: 210 3464380
Site: www.sychronotheatro.gr
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: https://web.facebook.com/sixronotheatro/

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ:
Μετρό 
Το Σύγχρονο θέατρο βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων από το σταθμό
«Κεραμεικός»
http://www.ametro.gr
Λεωφορεία 
Γραμμές 026, 027, 813, 836, 856, 865, Α16
Στάση «Σίδερα» (επί της Ιεράς Οδού)
http://www.oasa.gr

Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων

Στην οδό Τριπτολέμου βρίσκονται δύο κλειστά parking σε απόσταση 50 μέτρων από το Σύγχρονο Θέατρο και στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα κλειστό πάρκινγκ σε απόσταση 80 μέτρων.

Διευκολύνσεις για ΑμεΑ
Το θέατρο είναι προσβάσιμο σε χρήστες/ριες αναπηρικού αμαξιδίου και διαθέτει τουαλέτα ΑμεΑ. Παρακαλούμε κατά την κράτηση ή την αγορά των εισιτηρίων σας να ενημερώνετε τον υπάλληλο των εισιτηρίων, προκειμένου να δίνονται οι κατάλληλες θέσεις στην αίθουσα.

Το «Σύγχρονο Θέατρο» αλλάζει σελίδα και ανακοινώνει τις παραγωγές που πρόκειται να παρουσιάσει τη σεζόν 2018 - 2019.

Τη νέα εποχή του ιστορικού θεάτρου της Αθήνας στην Ευμολπιδών 45 στον Κεραμεικό θα χαράξουν από κοινού, με μια δημιουργική σύμπραξη, η Ομάδα Νάμα (Γιώργος Χατζηνικολάου, Ελένη Σκότη, Επί Κολωνώ) και η εταιρία παραγωγής Λυκόφως ΑΜΚΕ (του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου). Τη διεύθυνση και την ευθύνη του θεατρικού προγράμματος επωμίζονται ο Γιώργος Χατζηνικολάου και ο Γιώργος Λυκιαρδόπουλος, που με τους συνεργάτες τους εργάζονται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα σύνθεσης των δυνατοτήτων της Ομάδας Νάμα και της Λυκόφως.

Το πρόγραμμα του ανανεωμένου Σύγχρονου Θεάτρου για τη σεζόν 2018 – 2019 έχει ως εξής:

• Παράξενες ιστορίες σκηνοθεσία: Λουΐζα Κωστούλα

Έναρξη παραστάσεων τον Οκτώβριο 2018 με την sold out επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών Παράξενες ιστορίες, η οποία σηματοδότησε και την επιστροφή της σπουδαίας ηθοποιού Αγλαΐας Παππά στη θεατρική σκηνή. Οι «Παράξενες ιστορίες» είναι μια οπτικοακουστική παράσταση, μια ηχητική παρτιτούρα, εμπνευσμένη από κείμενα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε σε σκηνοθεσία Violet Louise (Λουΐζα Κωστούλα). Από την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου και μόνο για πέντε παραστάσεις έως την Κυριακή 7 Οκτωβρίου.

Μια παραγωγή του Σύγχρονου Θεάτρου (Ομάδα Νάμα – Λυκόφως) και του Φεστιβάλ Αθηνών 2018.

Πρεμιέρα 3 Οκτωβρίου

• Με λένε Έμμα του Duncan Macmillanμια παράσταση της Ομάδας Νάμα

σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Η συνέχεια τον Νοέμβριο με το Με λένε Έμμα της Ομάδας Νάμα σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και μετάφραση-σκηνογραφία Γιώργου Χατζηνικολάου. Το πολυσυζητημένο People, places and things του Duncan Macmillan (Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα, Πνεύμονες, 1984), που ανέβηκε για πρώτη φορά το 2016 στο Λονδίνο.

Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου δυσβάσταχτη; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός; Υπάρχει αλήθεια; Πόσα προσωπεία διαθέτουμε; Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας;

Η Έμμα είναι γυναίκα, ηθοποιός, έξυπνη, ταλαντούχα, φιλόδοξη, θυμωμένη, πνευματώδης, εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες. Από τη σκηνή του θεάτρου βρίσκεται σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης προσπαθώντας να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με τον κόσμο που την περιβάλλει. Η ιστορία της Έμμα δεν είναι μια απλή ιστορία αποτοξίνωσης και αποκατάστασης. Είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Ένα έργο-πρόκληση για τη γενναιότητα που απαιτεί η ζωή, που συν-κινεί και τολμά να μιλήσει για «άγριες καταστάσεις» με απλότητα και χιούμορ σε μια ξέφρενη στους ρυθμούς και στις εναλλαγές δραματουργία.

Στο ρόλο της Έμμα η Μαίρη Μηνά. Την εξαιρετική διανομή συμπληρώνουν οι Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Κώστας Καζανάς, Χάρης Τζωρτζάκης, Ανδρέας Κοντόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Σοφία Κορώνη, Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη. Τους φωτισμούς υπογράφει ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος και τη μουσική σύνθεση ο Στέλιος Γιαννουλάκης. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά από το Βρετανικό Εθνικό Θέατρο και συνεχίστηκε με διθυραμβικές κριτικές στο West End του Λονδίνου, ενώ παρουσιάστηκε πρόσφατα με μεγάλη επιτυχία στο St. Ann’s Warehouse της Νέας Υόρκης.

Μια παραγωγή του Σύγχρονου Θεάτρου (Ομάδα Νάμα – Λυκόφως)
Πρεμιέρα: 7 Νοεμβρίου

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/sixrono-theatro-kerameikos/me-lene-emma/

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

• Το Δείπνο του HermanKochσκηνοθεσία Λίλυ Μελεμέ

Το Νοέμβριο θα κάνει πρεμιέρα και το Δείπνο του Herman Koch, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Λίλυς Μελεμέ και μετάφραση Κάτιας Σπερελάκη. Ένα δείπνο. Δυο ζευγάρια. Ένα έγκλημα. Τρία παιδιά. Ένα μυστικό που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί. Ως που μπορεί να φτάσει κάποιος για να προστατεύσει την οικογένειά του;

Το διάσημο μπεστ σέλερ του, ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό θρίλερ γραμμένο το 2009, το οποίο προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 χώρες στον κόσμο, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Δύο παντρεμένα ζευγάρια συναντιούνται για δείπνο σε ένα υπερπολυτελές εστιατόριο. Οι δύο άντρες είναι αδέρφια. Ο ένας, επιτυχημένος πολιτικός, φαβορί για την πρωθυπουργία της χώρας, και ο άλλος, καθηγητής Ιστορίας. Καθώς η ιεροτελεστία του δείπνου προχωρά, η ένταση κορυφώνεται επικίνδυνα, εν αναμονή του "κυρίως πιάτου", που δεν είναι άλλο, από το σκοτεινό μυστικό που συνδέει τα δύο ζευγάρια, και αφορά σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έχουν διαπράξει τα παιδιά τους. Ο χρόνος κυλά, τα περίτεχνα πιάτα καταφθάνουν και τα μαχαίρια ακονίζονται. Η πολιτισμένη και αψεγάδιαστη βιτρίνα της σύγχρονης, ευτυχισμένης αστικής οικογένειας, ραγίζει ανεπανόρθωτα, και τα χειρότερα ένστικτα βγαίνουν στην επιφάνεια. Η υψηλή γαστρονομική εμπειρία, μετατρέπεται σε ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης, και βάζει σε σκληρή δοκιμασία τα όρια και τις αντοχές τους. Με πρωταγωνιστές τους εξαιρετικούς Στέλιο Μάινα, Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Κατερίνα Λέχου, Κατερίνα Μισιχρόνη και τον Γιώργο Κοτανίδη.

Μια παραγωγή του Σύγχρονου Θεάτρου (Ομάδα Νάμα – Λυκόφως)
Πρεμιέρα: 16 Νοεμβρίου

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theatre/sygxrono-theatro/to-deipno/

• Η Κυρά της Ρω του Γιάννη Σκαραγκά

σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα

Η Κυρά της Ρω, συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της, μετά την θερμή υποδοχή της από κοινό και κριτικούς, επιστρέφοντας στην Αθήνα, στο Σύγχρονο θέατρο αλλά και με περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Το κείμενο εμπνέεται από την ηρωική φιγούρα της Κυράς της Ρω, την κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, για να δημιουργήσει το πορτρέτο μιας ελεύθερης γυναίκας, με φόντο την πολύπαθη ιστορία του Καστελλόριζου του προηγούμενου αιώνα, το βαρύ σκηνικό των διαδοχικών πολέμων, τις αγωνίες και τις μύχιες σκέψεις της, τη μοναξιά αντιμέτωπη με τα στοιχεία της φύσης αλλά και την ελπίδα ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο, καλύτερο.

Το τρυφερό και ποιητικό κείμενο του Γιάννη Σκαραγκά, η σκηνοθεσία της Κατερίνας Μπερδέκα και η συγκινητική ερμηνεία της Φωτεινής Μπαξεβάνη δημιουργούν μια παράσταση επίκαιρη όπου η Κυρά της Ρω, που νοιώθει καθήκον της να ανεβοκατεβάζει καθημερινά την ελληνική σημαία στη νήσο Ρω, συμβολίζει αυτό το κομμάτι της ελληνικής ψυχής που αντλεί δύναμη από τα ελάχιστα. Απομονωμένη και αντιμέτωπη με αντίξοες συνθήκες, γίνεται το πιο επίκαιρο και ουσιαστικό σύμβολο μιας χώρας που επανέρχεται στις βασικές της αρχές, τοποθετώντας ξανά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του στο επίκεντρο της ιστορίας της. Ενσαρκώνει τη δύναμη του ανθρώπου και κυρίως την ελπίδα ότι, σε δύσκολες περιόδους, η ακεραιότητα και οι λύσεις δεν είναι υπόθεση των πολλών αλλά του καθένα μας ξεχωριστά.

Το σκηνικό και το κοστούμι υπογράφει ο Γιώργος Γαβαλάς, τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος και στο τσέλο είναι ο Τάσος Μισυρλής και ο Γιώργος Ταμιωλάκης.

Η Κυρά της Ρω είναι η δεύτερη ελληνική παραγωγή που έχει λάβει επίσημη πρόσκληση από το διάσημο Center for the Art of Performance του UCLA στο Λος Άντζελες, μετά τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, για να ενταχτεί στο πρόγραμμμα της σεζόν 2019-2020.

Η παράσταση είναι βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=tTZj7U0WRDI

Μια παραγωγή της Λυκόφως

Πρεμιέρα: Νοέμβριος 2018

• Παιδική Σκηνή Σύγχρονου Θεάτρου

Το ανανεωμένο Σύγχρονο Θέατρο εγκαινιάζει την Παιδική του Σκηνή με δυο εξαιρετικές παραγωγές της Συντεχνίας του Γέλιου.

Από τις 14 Οκτωβρίου η Συντεχνία του Γέλιου σε συνδημιουργία με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών πρόκειται να παρουσιάσει, σε ένα απολύτως φιλικό και προσβάσιμο σε άτομα με αναπηρία περιβάλλον όπως το Σύγχρονο Θέατρο, την κωμωδία Πιο Δυνατός κι από τον Σούπερμαν του Άγγλου συγγραφέα Roy Kift ο οποίος βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού με αναπηρία. Πρόκειται για μια ξέφρενη κωμωδία που έχει στο επίκεντρο τον ανάπηρο προ-έφηβο Άρη, ο οποίος τσουλώντας με το αμαξίδιό του μέσα στη ζωή και με την παρέα του, φροντίζουν για ζωηρή διασκέδαση. Είναι ταυτόχρονα ένα έργο δυνατών συναισθημάτων, και διαφωτίζει αβίαστα και με νηφαλιότητα την καθημερινότητα και τα ζητήματα που προκύπτουν στη ζωή του νεαρού ήρωα με αναπηρία. Τη σκηνοθεσία θα μοιραστούν ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Κουκαλάνι και ο σκηνοθέτης με αναπηρία Αντώνης Ρέλλας, ενώ τα τραγούδια της παράστασης υπογράφει ο Φοίβος Δεληβοριάς. Οι παραστάσεις επιπλέον θα είναι καθολικά προσβάσιμες για όλους και όλες αφού θα πραγματοποιηθούν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, Ακουστική περιγραφή (AD: Audio Description) και υπέρτιτλους για Κωφούς/ες.

Και στις 25 Νοεμβρίου κάνει πρεμιέρα η επετειακή παράσταση του θρυλικού Μορμόλη 45 χρόνια από την πρώτη παράσταση του θιάσου της Ξένιας Καλογεροπούλου, ακριβώς 10 μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 30 Νοεμβρίου του 1973. Ο Μορμόλης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ο φανταστικός φίλος των παιδιών που ξεφωνίζει ελεύθερα αυτά που δεν τολμούν να πουν οι μικροί στους μεγάλους. Η ιστορία που επέδρασε καθοριστικά στις γενιές παιδιών της μεταπολίτευσης και έθεσε το σημείο εκκίνησης νέων παιδαγωγικών προσεγγίσεων παγκοσμίως. Η Μετάφραση και η διασκευή είναι του Παναγιώτη Σκούφη, την σκηνοθεσία υπογράφουν ο Γιώργος Παλούμπης και ο Βασίλης Κουκαλάνι, ενώ στην παράσταση ακούγονται τα θρυλικά τραγούδια του Γιάννη Σπανού.

Μια παραγωγή της Συντεχνίας του Γέλιου
Πρεμιέρες:

14 Οκτωβρίου: Πιο δυνατός και από τον Σούπερμαν
25 Νοεμβρίου: Μορμόλης

ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ:

Διεύθυνση: Ευμολπιδών 45, Αθήνα 118 54

Τηλέφωνο: 210 3464380

E- mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: https://www.facebook.com/sixronotheatro/

Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ:

Μετρό 
Το Σύγχρονο θέατρο βρίσκεται σε απόσταση 300 μέτρων από το σταθμό «Κεραμεικός».
http://www.ametro.gr

Λεωφορεία 

Γραμμές 026, 027, 813, 836, 856, 865, Α16
Στάση “Σίδερα” (επί της Ιεράς Οδού)
http://www.oasa.gr

Χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων

Στην οδό Τριπτολέμου βρίσκονται δύο κλειστά parking σε απόσταση
50 μέτρων από το Σύγχρονο Θέατρο και στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου ένα κλειστό
πάρκινγκ σε απόσταση 80 μέτρων.

Άτομα με ειδικές ανάγκες

Παρακαλούμε, να μας ενημερώνετε σχετικά κατά την κράτηση ή την αγορά
των εισιτηρίων σας.

Μια παραγωγή της Ομάδας Νάμα του θεάτρου Επί Κολωνώ στο Σύγχρονο Θέατρο.

Η Ομάδα Νάμα καταπιάνεται με ένα αριστούργημα του Λέοντος Τολστόι, άγνωστο στο αθηναϊκό κοινό, Η δύναμη του σκότους, που θα ανέβει από 12 Φεβρουαρίου 2017 στο Σύγχρονο Θέατρο από ένα εξαιρετικό θίασο. 

Το 1880, ένας μουζίκος ομολόγησε δημόσια, στο γάμο της πρόγονής του, πως είχε κάνει παιδί μαζί της, το σκότωσε αμέσως μετά και ύστερα προσπάθησε να σκοτώσει και το δικό του εξάχρονο κοριτσάκι. Λίγα χρόνια μετά, με αφορμή αυτό το ανατριχιαστικό έγκλημα, γράφεται η δύναμη του σκότους. Ένα έργο που το αβυσσαλέο σκοτάδι του θυμίζει τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ και την Κόλαση του Δάντη.

Το αναμφισβήτητο και σχεδόν άγνωστο αυτό αριστούργημα είναι γραμμένο μέσα στη δίνη μια βαθύτατης εσωτερικής κρίσης και φωτίζει με σπαρακτικό τρόπο τις διαστάσεις της, γιατί εδώ ο Τολστόι έχει ως ήρωές του όχι πρόσωπα της «καλής κοινωνίας», που έτσι και αλλιώς την κατακρίνει και την αρνιέται, μα απλούς μουζίκους - «αγνούς», «καλούς» χωρικούς θα λέγαμε αφελώς - κοντά στους οποίους προσπαθεί να ζήσει γαλήνια και ειρηνικά. Κι όμως συμβαίνουν και εδώ πράγματα φρικαλέα.

Τα συμπεράσματα του Τολστόι για την ίδια την ανθρώπινη φύση, εν τέλει, είναι σκοτεινά, ζοφερά, δυσβάστακτα.

Δεν αποκλείεται όμως, ύστερα από την πτώση - όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή -, την τελική εξύψωση, τη μετάνοια, την πραγματική, ολοκληρωτική «εκ των ένδον» αλλαγή, όσο δύσκολη - σχεδόν αδύνατη - και εάν φαίνεται.

(Αλέξανδρος Αδαμόπουλος, από το βιβλίο Η δύναμη του Σκότους, Εκδόσεις Ροές)

«Η δύναμη του σκότους»

του Λέοντος Τολστόι, από την Ομάδα Νάμα

στο Σύγχρονο Θέατρο

 από 12 Φεβρουαρίου έως 11 Απριλίου 2017

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία/Καλλιτεχνική επιμέλεια :Ελένη Σκότη, Γιώργος Χατζηνικολάου

Σκηνικά/Κοστούμια:Γιώργος Χατζηνικολάου 

Πρωτότυπη Μουσική: Βαλέρια Δημητριάδου,  Γιώργος Παπαγεωργίου

Επιμέλεια Φωτισμών:Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Video/Trailer:Σταύρος Συμεωνίδης, Κώστας Δαβελάς

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Τριανταφυλλιά Δούνια

Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Χατζηνικολάου

Δημόσιες Σχέσεις/Βοηθός Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Διανομή

Ματριόνα: Αγορίτσα Οικονόμου

Νικήτας:Γιώργος Παπαγεωργίου

Ανίσια:Πέγκυ Τρικαλιώτη

Μίτριτς:Χρήστος Σαπουντζής

Ακίμ: Θανάσης Χαλκιάς

Μαύρα:Αθηνά Αλεξοπούλου

Πιοτρ:Μιχαήλ Γιαννικάκης

Ακουλίνα:Αθανασία Κουρκάκη

Ανιούτκα: Μαρία Προϊστάκη

Μαρίνα:Βαλέρια Δημητριάδου