Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 
Γιώτα Δημητριάδη

Γιώτα Δημητριάδη

Είναι δημοσιογράφος και φιλόλογος. Τελείωσε τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας και έκανε μεταπτυχιακό πάνω στο θέατρο. Πού τη χάνεις, πού τη βρίσκεις, σε κάποια παράσταση της πόλης θα είναι. Της αρέσουν οι συνεντεύξεις - συναντήσεις, που της επιτρέπουν να γνωρίσει ένα κομμάτι των ανθρώπων από κοντά.

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Απο τη Γιώτα Δημητριάδη

10 Ιουνίου 1944: Σφαγή στο Δίστομο, όπου οι ΝΑΖΙ αφανίζουν, σχεδόν, ένα ολόκληρο χωριό στο μαρτυρικό Δίστομο Βοιωτίας.

10 Ιουνίου 2019: Η Έλενα Καρακούλη παρουσιάζει στο Φεστιβάλ Αθηνών το Himmelweg (Ο δρόμος για τον ουρανό) του Ισπανού δραματουργού Χουάν Μαγιόργκα.

Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά τη θλιβερή επέτειο παρακολουθήσαμε ένα εξαιρετικό κείμενο, βασισμένο σ’ ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα, στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης, εξαιτίας του φόβου για κοινωνική κατακραυγή.

Εκεί καταφτάνουν  εκπρόσωποι του  Ερυθρού Σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, αυτό που βλέπουν, όμως, είναι όλα να  λειτουργούν «κανονικά».  «Είναι μια σχεδόν κανονική πόλη», θα γράψει στην αναφορά του ο υπεύθυνος ελεγκτής του Ερυθρού Σταυρού και μόλις επιστρέψει στην υπηρεσία του θα στείλει 3 κούτες με φάρμακα έχοντας καθαρή συνείδηση, γιατί όσο κι αν έψαξε οι «δασκαλεμένοι» Εβραίοι δεν τον άφησαν να καταλάβει τίποτα για την πραγματικότητα που βίωναν.

Το έργο είναι τρομακτικά σύγχρονο, στην Ευρώπη, όπου η ακροδεξιά, όλο και κερδίζει έδαφος.

himmelweg 3

Η ιστορία, μου θύμισε την βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του Ρομπέρτο Μπενίνι «Η Ζωή είναι ωραία» (1997). Μου θύμισε, όμως, και το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του  Ιάκωβου Καμπανέλλη (1973), καθώς κι άλλες τόσες ιστορίες που έχουμε παρακολουθήσει, μέσα στα χρόνια, εμπνευσμένες από τη βιαιότητα του πολέμου και τις αγριότητες των Ναζί.

Αυτό δείχνει, ότι ένα έργο μιλάει στο θυμικό σου. Η Έλενα Καρακούλη, στην καλύτερη δουλειά της μέχρι σήμερα, ανέστησε την ιστορία του Χ. Μαγιόρκα με μοναδικό τρόπο στήνοντας μια σπουδαία παράσταση.

Μοιάζει να μην υπογραμμίζει τίποτα, αντιθέτως, δίνει στον θεατή την ευκαιρία να φανταστεί ακόμα περισσότερες εικόνες από αυτές που παρακολουθεί. Ισορροπεί μοναδικά μεταξύ του Ευριπίδειου «φαίνεσθαι» κι «είναι»,  όπως αναφέρεται άλλωστε και στο κείμενο: «ο καπνός έχει σκιά» και στολίζει την παράσταση με τα απαραίτητα σκηνοθετικά ευρήματα.

Η ομάδα των ηθοποιών της είναι σπουδαία. Ο Νίκος Ψαρράς, στον ρόλο του σκληρού Γερμανού στρατιωτικού, χτίζει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα με τις ψυχώσεις, τις εμμονές, αλλά και κάποια ψήγματα ευαισθησίας, τα οποία φωτίζουν μοναδικά τον ήρωά του. Σκηνική εγρήγορση, εντυπωσιακή απεύθυνση κι ένας λόγος που ρέει και σε παρασύρει. Νομίζω μια από τις καλύτερες ερμηνείες του ηθοποιού, τα τελευταία χρόνια, όπου έτσι κι’ αλλιώς έχει ανεβάσει πολύ τον πήχη.

Απίστευτος ο Δημήτρης Παπανικολάου, στον ρόλο του υποτακτικού Εβραίου. Ο ηθοποιός έχει σωματοποιήσει μοναδικά όλο τον πόνο και την εξάντληση ενός κακοποιημένου ανθρώπου. Δημιουργεί μια φιγούρα,παραπέμποντας τόσο σε παλιάτσο, όσο και στον Τσάρλι Τσάπλιν. Παράλληλα, είναι άκρως ενδιαφέρουσες οι στιγμές, κατά τις οποίες φλερτάρει με την εξουσία, αποδεικνύοντας τη δίψα του ανθρώπου γι’ αυτήν.

Δυνατός στον ρόλο του εκπροσώπου του Ερυθρού Σταυρού, ο Θανάσης Δήμου με μια καθηλωτική αφήγηση των γεγονότων, που χτυπάει κατευθείαν στην ενσυναίσθηση του θεατή.

Ο Ηλίας Ανδρέου κι η Μελισσάνθη Ρεγκούκου, στα μικρά τους περάσματα, μοιάζουν με εικόνες βγαλμένες από μουσικό κουτί. Σ' αυτό συμβάλλει κι η εμπνευσμένη δουλειά της Φαίδρας Σούτου στην κίνηση. 

Την παράσταση, όμως, κλέβει στο φινάλε η  μικρούλα Έλλη Παπανικολάου, η οποία με την μαγική της φωνή ερμηνεύει ένα νανούρισμα, όπως το θυμάται από τη μαμά της που χάθηκε. Το κίνητρο που δίνει στο παιδί ο πατέρας: «το κάνουμε για να γυρίσει πίσω η μαμά» και, στη συνέχεια, αυτή η μελωδία που βγαίνει από το στοματάκι της, μοιάζει σαν κραυγή για όλα τα παιδιά,θύματων των πολέμων.

Μια κραυγή που θα μας κυνηγά για πάντα και θα μας θυμίζει τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη: «Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο, τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά». Αποτύχαμε, λοιπόν, και συνεχίζουμε...

Η παράσταση οφείλει, επίσης, την επιτυχία της στην εικαστική επιμέλεια της Εύας Νάθενα, η οποία δίνει λύση με το εύρημα με τις βαλίτσες, προσθέτοντας, τόσο στο εικαστικό, όσο και στο δραματουργικό κομμάτι του έργου, όπως, επίσης,  τα όμορφα κουστούμια της Εβελίνας Δαρζέντα κι οι δουλεμένοι, στη λεπτομέρεια, φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου. Αφήνω για το τέλος τα καταπληκτικά βίντεο του Άγγελου Παπαδόπουλου και την εμπνευσμένη μουσική της Violet Louise.

Μια παράσταση, που πρέπει να βρει τον δρόμο της και για τη χειμερινή σεζόν, ώστε να την απολαύσουν, όσο το δυνατόν περισσότεροι θεατρόφιλοι αλλά και μαθητές, αφού μόνο με την Τέχνη και την Παιδεία αντιμετωπίζεται το τέρας του ναζισμού και της ακροδεξιάς. 

Απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης και της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, η Καλλιόπη Μανδρέκα είναι αυτό που λέμε "Καλλιτεχνική φύση" γράφει, ερμηνεύει και στο Bob Festival της δίνεται η πρώτη της ευκαιρία στη σκηνοθεσία πάνω σ' ένα δικό της έργο.

«Το ημερολόγιο του Αζόρ», είναι μια συγκινητική ιστορία,η οποία ξεχειλίζει ευαισθησία και συναίσθημα. Μια μαγική αφήγηση που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Η ιστορία του μικρού Αζόρ,είναι η ιστορία ενός προσφυγόπουλου, που όλα του φαίνονται ξένα και ταυτίζεται πιο εύκολα μ' ένα σκυλάκι, παρά μ’ όσους ανθρώπους συναντά στην καθημερινότητά του. Το σκυλίσιο βλέμμα δίνει στο μικρό παιδί, αυτό που του λείπει περισσότερο απ' όλα την αποδοχή και την αγάπη. 

Η φωτογράφιση της παράστασης έγινε στη χωματερή Αθηνών. Γιατί όμως να επιλέξει κανείς τον ΧΥΤΑ Φυλής για ένα τέτοιο κείμενο ήταν η πρώτη ερώτηση, που μου προέκυψε αυθόρμητα.  Η απάντηση της Καλλιόπης, αφοπλιστική: «Γιατί αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν με σκουπίδια στην κοινωνία μας, δεν χωρούν πουθενά...»

Την παράσταση, η πιο σωστά ένα μέρος της, θα παρακολουθήσουμε στο BobFestivalτην Παρασκευή 14 Ιουνίου στις 18:30 στο Θέατρο Κιβωτός. Στη σκηνή θα απολαύσουμε  την Άρτεμις Δούρου τον Φίλιππο Παπαχριστοδούλου και την ίδια τη συγγραφέα Καλλιόπη Μανδρέκα.

 

kalliopi texnes plus

Πώς ξεκίνησε η ιδέα για το κείμενο της παράστασης;

Ξεκίνησε το 2016 σε μια περίοδο ενασχόλησης μου με την διαπολιτισμική εκπαίδευση. Φυσικά ήδη είχα ενεργοποιηθεί από όλα αυτά που συνέβαιναν σε αυτόν τον μικρό διαλυμένο μας κόσμο, από την άλλη όμως συνέβαλαν πολύ οι εικόνες που έβλεπα καθημερινά σε αυτήν την μικρή διαλυμένη μας χώρα.

Καθημερινά από το 2015 μπαίνω στα σχολεία και βλέπω τις δυναμικές που αναπτύσσονται, από πολύ μικρές ηλικίες. Πόση βία καλούνται να αντιμετωπίσουν , είτε έμεση είτε άμεση, και εν τέλει να απορροφήσουν τα παιδιά που κουβαλούν τις ταμπέλες «πρόσφυγας», «ξένος», «χοντρός», «αδερφή», «χαζός», «φυτό». Έτσι λοιπόν θέλησα να μπω στα παπούτσια του μικρού Ραμόν από το Μπαγκλαντές και να φανταστώ πώς μπορεί ένα 8χρονο παιδί να βλέπει και να ερμηνεύει τον κόσμο που του επιβάλλουν, έχοντας ως βασικό εμπόδιο την γλώσσα. Μόνο συμπεριφορές μπορεί να μεταφράσει: γέλια, θυμό, αδιαφορία, σιωπή , εκμετάλλευση και απόλυτη μοναξιά.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά τη δραματοποίηση του κειμένου;

Το κείμενο είναι καθαρά αφηγηματικό. Παρακολουθούμε τις 11 πιο σημαντικές μέρες του Ραμόν, έτσι όπως ο ίδιος τις βιώνει, μέσα από το ημερολόγιό του. Έπρεπε λοιπόν να αποφασίσουμε όχι μόνο αν ακούμε αυτά που γράφει, αλλά και αν βλέπουμε αυτά που βλέπει, με τον τρόπο που τα βλέπει. Αυτό ήταν βασικό κλειδί για να προσθέσω κάποιους διαλόγους και κάποιες σκηνές, που παρουσιάζουν πιο καθαρά το παιδικό, σχεδόν υπερβολικό και υπερβατικό, γεμάτο χρώματα και ήχους, άλλες φορές παράλογο και άλλες τρυφερό ή φοβισμένο, βλέμμα του.

Γιατί επιλέξατε το Bob theater Festival για να μας συστήσετε το έργο σας;

Γιατί απευθύνεται σε νεανικές ομάδες, οι οποίες είναι ελεύθερες να πειραματιστούν και να εκφραστούν. Kαι γιατί απευθύνεται σε ένα κοινό που είναι ανοιχτό και ελεύθερο να αφουγκραστεί, χωρίς να κρίνει και χωρίς να έχει προσδοκίες εμπορικού τύπου. Νομίζω ότι είναι ένας Φεστιβάλ, που εκτός των άλλων, δίνει την δυνατότητα στο κοινό να αποφασίσει επιτέλους τι θέλει το ίδιο να δει και όχι να του επιβάλλει τι θα δει. Καθιστά τον θεατή, ενεργό και αυτό είναι σπουδαίο, γιατί κάνοντας τον θεατή ενεργό στο θέατρο, του βάζεις το μικρόβιο να είναι και στη ζωή.

Τι κινητοποιεί έναν νέο καλλιτέχνη να γράψει μια τέτοια ιστορία;

Η λέξη «διαφορετικός». Αλλά όχι με την έννοια της μειοψηφίας, αλλά με την έννοια της πλήρης πλειοψηφίας. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, νιώθουμε φόβο μήπως δεν αποδεχτούν τα μικρά, χιλιοκρυμμένα «διαφορετικά» μας, που τελικά είναι τα μόνα που μας ενώνουν. Μόνο όταν μιλήσουμε γι’ αυτά αρχίζουμε να έχουμε κοινά. Παράξενο, αλλά έτσι είναι. Το έργο αυτό μιλάει για τα «διαφορετικά» του Ραμόν, που μέχρι στιγμής δεν έχει καταλάβει ότι πρέπει να κρύψει. Σιγά σιγά αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος των ενηλίκων το απαιτεί. Έτσι βλέπουμε καθαρά πώς το παιδί αναγκάστηκε να σιωπήσει και αφού κουραστεί, να «ενηλικιωθεί», με την άχαρη, σκληρή έννοια της ενηλικίωσης.

 

kalliopi texnes plus2

        Είστε απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης. Τι κρατάτε από τα χρόνια σας στη σχολή;

Την αίσθηση του αγνώστου. Τον απέραντο ενθουσιασμό και την αίσθηση ότι όλα είναι καινούρια και σπουδαία. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έμαθα πώς να ανοίγω και να εκφράζω τον εσωτερικό μου κόσμο, χωρίς να φοβάμαι. Καμουφλάροντας τον με λίγη τέχνη, για να μην μας πάρουν χαμπάρι...

        Σας ενδιαφέρει πιο πολύ η σκηνοθεσία, η συγγραφή ή η υποκριτική τελικά;

Για την σκηνοθεσία δεν μπορώ να απαντήσω ακόμα! Είναι η πρώτη μου απόπειρα. Πιο πολύ απ’ όλα με απασχόλησε το πώς να βρω τρόπο να είμαστε όλη η ομάδα δημιουργική και πώς να βρω τρόπο να εκφραζόμαστε όλοι. Δεν είναι εύκολο. Νιώθεις ότι έχεις όλη την ευθύνη. Το να να βρεις τρόπο να επικοινωνήσεις αισθήσεις και αισθήματα και να τα μεταδώσεις με τρόπο κατανοητό, ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά η ομάδα αν είναι δυνατή αντέχει και βρίσκει τρόπους. Η υποκριτική με εκφράζει απόλυτα, είναι η τρέλα που κουβαλάω, το παιχνίδι, η χαρά και η δύναμη που μου δίνει να ακούω και να αντιδρώ σε όλα! Η συγγραφή όμως είναι πιο παλιά και πιο στέρεη! Από τα έξι γράφω. Εκεί δεν σκέφτομαι. Εκεί όλα ρέουν. Δεν χρειάζεται ενέργεια. Μόνο άφημα.

 Τι αγαπάτε και τι μισείτε στην Αθήνα του 2019;

Αγαπώ τους ανθρώπους που τολμούν και δεν φοβούνται, ή μάλλον αν και φοβούνται, τολμούν. Αυτούς που έχουν όρεξη να μάθουν πράγματα, να τολμήσουν, να αποτύχουν και να ξαναπροσπαθήσουν, παρά τις δυσκολίες. Μ’ αρέσουν οι συναυλίες και τα καφεδάκια στην Πλάκα, οι ταινίες στα σινεμαδάκια,  μ’ αρέσουν οι συναντήσεις στα θέατρα και στα κουτουκάκια. Μ’ αρέσουν τα ζευγάρια που τσακώνονται στο δρόμο και μετά φιλιούνται, μ’ αρέσουν αυτοί που παθιάζονται.

Με στεναχωρούν οι θυμωμένοι, οι δειλοί και οι παθητικοί. Αυτοί που δεν τολμούν για να μην χάσουν. Τι να χάσουν; Με στεναχωρούν αυτοί που βολεύονται και φυλάνε δυνάμεις, φυλάνε συναισθήματα, μόνο φυλάνε. Μένουν σπίτι και φυλάνε. Φυλάνε τον εαυτό τους για να μην χαλάσει. Μισώ τα σκυλάδικα και τα μαλλιά κομμωτηρίου, τα τακούνια και τα one night stand.

 

61293314 10156422266496864 6012262570046521344 o 1

 

"Το ημερολόγιο του Αζόρ" 

Παρασκευή 14 Ιουνίου στις 18:30 στο Θέατρο Κιβωτός!

Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία/Συγγραφή: Καλλιόπη Μανδρέκα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστίνα Χριστοφόρου
Μουσικός: Στέφανος Φίλος
Επιμέλεια Κίνησης: Πάρης Μαντόπουλος
Σκηνικά, φωτισμοί: Χρήστος Μπαλαγιάννης
Ενδυματολόγος: Δώρα Σουμαλεύρη
Video/ Φωτογραφίες: Αντώνης Βαλληνδράς, Γιώργος Οικονόμου, Άρης Αγάθος, Χαρίκλεια Πετράκη
Επιμέλεια μοντάζ: Βάσια Ντούλια
Γραφίστρια: Δανάη Βλασοπούλου
Επικοινωνία/PR: Γιώτα Δημητριάδη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Άρτεμις Δούρου, Φίλιππος Παπαχριστοδούλου, Καλλιόπη Μανδρέκα

 

 

 

 

Η «Άγνωστη Γη», είναι ένας τόπος αναζήτησης  με οδηγό τα κείμενα του Μάριου Χάκκα,του Χρήστου Βακαλόπουλου και του Θάνου Κάππα. Με αφορμή τη λογοτεχνία ξεκινά  μια απόπειρα σύνδεσης με την πόλη, τα δαιδαλώδη δωμάτια που περιέχει και το ανεπαίσθητο βουητό αυτών που την κατοικούν. Οι μοναχικές στιγμές τους είναι ταυτόχρονα εκτεθειμένες στο βλέμμα της πόλης αλλά και προσωπικές.  Το τοπίο αλλάζει, ο δημόσιος χώρος εναλλάσσεται με τον ιδιωτικό, οι πολυκατοικίες δίνουν την θέση τους σε παραλίες και επαρχιακά μπαρ όμως η αναζήτηση παραμένει ίδια.


H Θεατρική Ομάδα Φρέαρ δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2018 στην Αθήνα. Η πρώτη της παράσταση με τίτλο «Expendable Chapters» παρουσιάστηκε στο «Edinburgh Festival Fringe» τον Αύγουστο του 2018. Η «Άγνωστη Γη» στο Bios Basement είναι η δεύτερη παράσταση της ομάδας. Η νεοσύστατη ομάδα μιλάει για όλα στο texnes-plus.

Είστε έτοιμοι να την γνωρίσουμε; Μια επίσκεψη στο Bios είναι απαραίτητη, αλλά πριν μπορείτε να μάθετε πολλα μέσα από την κουβέντα μας με τη Σέτα Αστραίου Καρύδη, τη Σοφία Ιωάννου, τον Εμμανουήλ Κωνσταντινίδης και τον Γιώργο Ορφανουδάκη.

 


poster agnosti gi s

Πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε την θεατρική ομάδα Φρέαρ;

Η Θεατρική Ομάδα Φρέαρ δημιουργήθηκε το 2018 στην Αθήνα. Συνδεθήκαμε μέσω του κοινού ενδιαφέροντος για την λογοτεχνία, επιδιώκοντας να σχηματίσουμε ένα κοινό τόπο έρευνας και συνάντησης με οδηγό λογοτεχνικά κείμενα.

Πώς ήταν η εμπειρία από τη συμμετοχή στο «Edinburgh Festival Fringe»;

Η συμμετοχή μας στο Edinburgh Festival Fringe ήταν το πρώτο βήμα της ομάδας. Ήταν μεγάλο μάθημα για εμάς, αναλάβαμε την οργάνωση και την εκτέλεση παράγωγης, τη προώθηση, την δημιουργία της ίδιας της παράστασης. Το “Expendable Chapters” ήταν βασισμένο στα διηγήματα του Θάνου Κάππα “ Πικρούτσικα - Πικρούτσικα”. Τα κείμενα αυτά ήταν και είναι καταλυτικά για την σύνδεση της ομάδας, βρήκαμε σε αυτά έναν πέμπτο συνομιλητή που μας ένωσε. Στο Εδιμβούργο, η σκηνή που μας φιλοξένησε ήταν μια αίθουσα σχολείου, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του Φεστιβάλ. Είχαμε την χαρά να αφηγηθούμε αυτά τα διηγήματα γραμμένα στην γλώσσα μας, σε κοινό από διάφορες χώρες. Ήταν μια εμπειρία ιδιαίτερη, γοητευτική, το χάσμα που δημιούργησε η άλλη γλώσσα μας ανάγκασε να έρθουμε πιο κοντά, να συνδεθούμε περισσότερο με τα διηγήματα. Ένα χρόνο μετά, επιστρέφουμε στα ίδια κείμενα τα οποία ακόμη μας αποκαλύπτονται, πιο φωτεινά, με πιο λεπτές αποχρώσεις.

Τι σας ωθεί στο να κάνετε εσείς τη σύνθεση των κειμένων αντί να ανεβάζετε έτοιμα θεατρικά κείμενα;

Κανένα θεατρικό έργο δεν είναι «έτοιμο». Κανένα έργο τέχνης δεν είναι “έτοιμο”. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο κάθε θίασος και σκηνοθέτης το ίδιο θεατρικό κείμενο είναι διαφορετικός, υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάγνωσης στο ανέβασμα του ίδιου έργου από διαφορετικούς σκηνοθέτες. Αν ένα κείμενο ήταν “έτοιμο” δεν θα υπήρχε καμία σύγκρουση, καμία αναζήτηση, καμία θυσία. Όλα θα είχαν ειπωθεί. Πολλοί σκηνοθέτες αντιμετωπίζουν τα θεατρικά κείμενα ως “έτοιμα” άρα ακίνδυνα, αφαιρούν την έκθεση, την αβεβαιότητα, το ευμετάβλητο της ίδιας της ζωής. Γι’ αυτό οι περισσότερες παραστάσεις δεν μετακινούν τίποτα, δεν συγκινούν, δεν πάλλονται και τελικά δεν προτείνουν κάτι.

Η σύνθεση των κειμένων της παράστασης “ Άγνωστη Γη” και πιο συγκεκριμένα τα κείμενα του Μάριου Χάκκα, του Χρήστου Βακαλόπουλου, και το Θάνου Κάππα, μιλούν για ό,τι μας απασχολεί αυτό τον καιρό, στην παράσταση προσπαθούμε να αποτυπώσουμε την προσωπική μας ανάγνωση πάνω στα κείμενα, αν βρίσκαμε την ίδια ταύτιση σ’ ένα θεατρικό έργο θα είχαμε διαλέξει αυτό.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι η σκηνοθεσία να γίνεται ομαδικά;

Είναι δύσκολη η διαδικασία, αφού πάντα πρέπει να βγάζεις τον εαυτό σου απέξω, πάντα κάποιος λείπει από το πλάνο. Οι γνώμες διίστανται, οι μαέστροι εναλλάσσονται, η διαδικασία αυτή όμως πλουτίζει την πρόβα και διευρύνει τα όρια . Η δυσκολία έγκειται στο να μένεις πιστός στις ιδέες σου δίνοντας όμως χώρο στους συμπαίκτες σου.

Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;

Η κινητήριος δύναμη μας είναι η ανάγκη να μοιραζόμαστε λογοτεχνικά κείμενα και να ακούμε ο ένας τη φωνή του άλλου. Να συναντάμε φίλους με τους οποίους υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και να συνεργαζόμαστε. Εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν είναι χαρά μας να συνεχίζουμε να δουλεύουμε με τον τρόπο αυτό, πάνω σε καινούργιες ιδέες που μπορεί να προκύψουν.

 

INFO

Bios Basement

Πειραιώς 84

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ Δευτέρα και Τρίτη 10-11, 17-18 Ιουνίου

Ώρα έναρξης: 21.00

Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ φοιτητικό/ανέργων

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ Τηλ. Κρατήσεων: 210 4325335

https://www.viva.gr/tickets/theater/bios/agnosti-gi/

 

 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Τι σημαίνει σπουδαίο κείμενο; Νομίζω, για τον καθένα μας, κάτι διαφορετικό. Για τη γράφουσα είναι ένα κείμενο που μπορεί να σταθεί στο σήμερα και να μας αφορά μ’ οποιοδήποτε τρόπο.

Το γέλιο, και δη το άγριο γέλιο, είναι η μοναδική απάντηση στη σκληρή σύγχρονη πραγματικότητα, που μας ρούφα αδυσώπητα το οξυγόνο αντικαθιστώντας το με τοξικές σκέψεις και μόνιμα υπαρξιακά αδιέξοδα. Γι’ αυτό μας αφορά, ακόμα περισσότερο, σήμερα το έργο του  Κρίστοφερ Ντουράνγκ, «Γελώντας άγρια».

Η ιστορία είναι τοποθετημένη στη δεκαετία του ’80 κι είναι διαποτισμένη από την κουλτούρα της συγκεκριμένης δεκαετίας. Τα θέματα της μοναξιάς, της σεξουαλικότητας, της πνευματικής αρρώστιας, με τα οποία καταπιάνεται ο συγγραφέας, είναι όλα επίκαιρα και το έργο έχει καταφέρει να παραμείνει διαχρονικό.

Ο τίτλος του «Γελώντας Άγρια» είναι μια αναφορά στο «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ, γεγονός, που αξιοποιήθηκε μοναδικά στην παράσταση της Νάνσυ Μπούκλη και του Πάνου Παπαδόπουλου.

Το μπεκετικό τοπίο είναι παρόν σ’ όλη τη διάρκεια, τόσο με την υποστήριξη των βιντεοπροβολών και των αποσπασμάτων από τη ζωντανή ηχογράφηση της παράστασης, την οποία σκηνοθέτησε το 1980 ο Αλέξης Μινωτής με Γουίνι τη Βάσω Μανωλίδου, όσο και με τη σκηνοθετική αξιοποίηση των σιωπών και των τρομερών εναλλαγών μεταξύ κωμικού και τραγικού.

nansy

Ο ίδιος ο Ντουράγκ ξεκαθαρίζει μέσα στο κείμενο, ότι ο τίτλος προέρχεται από το έργο του Μπέκετ, έτσι μέσα από κωμικές καταστάσεις και πολύ γέλιο, οι δύο ήρωες, ο «άντρας» κι η «γυναίκα», μια επίσης συγγραφική πρακτική του Μπέκετ, ζουν βίους παράλληλους, αλλά με κοινό πυρήνα το χάος που δημιουργείται στην ψυχή με τη μοναξιά και τον φόβο.

Εξαιρετική κι η μουσική επιλογή των κομματιών «Υou don't bring me flowers» και «Bette Midler 'Hello In There», ερμηνευμένα μοναδικά από την αισθησιακή φωνή της Βarbara Streisand και την καθηλωτική ερμηνεία της μέσω βιντεοπροβολών.

Η Νάνσυ Μπούκλη κι ο Πάνος Παπαδόπουλος έκαναν μια γενναία διασκευή, αφαιρώντας αρκετό κείμενο από τη δεύτερη πράξη. Οι ερμηνείες τους είναι μοναδικές κι η σκηνική τους χημεία αδιαμφησβήτητη.

Η Νάνσυ Μπούκλη συγχρονίζεται άψογα με το κείμενο του Ντουράνγκ κι έχει δουλέψει εξαιρετικά με τους δύσκολους συνειρμούς και τις ξαφνικές συναισθηματικές διακυμάνσεις της ηρωίδας της, ώστε κάθε έκφανση του χαρακτήρα να πείθει αβίαστα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός, ότι αν και μιλάμε για μια από τις πιο όμορφες Ελληνίδες ηθοποιούς, την παρακολουθούμε να απολαμβάνει να τσαλακώνεται.

papadopoulos 2 texnes plus

Ο Πάνος Παπαδόπουλος, έχοντας ξεχωρίσει, ήδη, σε πολλές παραστάσεις («Το έξυπνο πουλί», «Ο επιθεωρητής»  κ.α) είναι ένα πολυτάλαντο πλάσμα, με εντυπωσιακή σκηνική άνεση. Αν καταφέρει να αποφύγει τον σκόπελο μια κωμικής μανιέρας, που τον ακολουθεί, κι εστιάσει σε μια πιο εσωτερική ερμηνεία θα θριαμβεύσει στο μέλλον. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπήρξαν σκηνές με εντυπωσιακές ποιότητες στην ερμηνεία του, κυρίως, η γνήσια συγκίνηση, που κατάφερε να μεταφέρει στο τέλος του έργου.

Οι δύο τους συνυπογράφουν τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης και με μια απλή ιδέα δίνουν την αίσθηση ενός οικείου τόπου.

Η Χριστίνα Μουμούρη έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στους φωτισμούς.

Στην  παράσταση παρακολουθούμε και τη Μάρα Βλαχοπούλου, σ’ έναν βουβό ρόλο, ο οποίος πιστεύω ότι θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο σκηνοθετικά.

Συνολικά, μιλάμε για μια απολαυστική παράσταση με φρενήρεις ρυθμούς, πολύ γέλιο αλλά και συγκίνηση, που αξίζει να είναι στο πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και την επόμενη σεζόν.

Νάνσυ Μπούκλη:«Θέλω Να Οδεύω Προς Το Φως Και Την Καθαρότητα»

Με φόντο του, τον χάρτη της χώρας, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός καλώς όρισε τους εκπροσώπους του Τύπου, τους εργαζομένους και τους καλλιτέχνες στο Σχολείο της Ειρήνης Παππά, όπου τα τελευταία δύο χρόνια στεγάζεται η δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και από πέρσι και το νεοσύστατο τμήμα σκηνοθεσίας. 
 
Από την πρώτη του φράση, έριξε στο τραπέζι το ζήτημα της ανανέωσης ή μη της θητείας του: "Σας καλώς ορίζω σε μια συνέντευξη Τύπου, που ίσως είναι η τελευταία".
 
Ο χάρτης, αν και βρισκόμασταν στο "Σχολείο" δεν χρησιμοποιήθηκε για μαθήματα γεωγραφίας, αλλά για τον απολογισμό του έργου, που έγινε την τελευταία τετραετία με τον Στάθη Λιβαθινό στο τιμόνι του κορυφαίου θεάτρου της χώρας. 
 
Στη συνέχεια τον λόγο πήραν όλοι οι συνεργάτες του, που ασχολήθηκαν με τις κοινωνικές δράσεις του εθνικού θεάτρου. Από τις φυλακές, μέχρι τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις ακριτικές περιοχές αλλά και τα μουσεία και τα λεωφορεία της πόλης, το Εθνικό Θέατρο κατάφερε να φέρει στη ζωή μικρών και μεγάλων το θέατρο. 
 
Ο Στάθης Λιβαθινός αποκάλυψε ότι μετά από τηλεφωνική συνομιλία με την Υπουργό Πολιτισμού, Μυρσίνη Ζορμπά, ο ίδιος δεν δέχθηκε την πρότασή της για παράταση της θητείας του. Ξεκαθάρισε όμως : "Αν η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, μου δώσει την ευκαιρία να ολοκληρώσω το έργο μου θα είμαι ευτυχισμένος. Διαφορετικά και πάλι ευτυχισμένος θα είμαι γιατί έχω πολλά καλλιτεχνικά όνειρα. "
 
Ο,τι και να γίνει όμως, ο ίδιος τόνισε: "Το πρόγραμμα για την επόμενη σεζόν είναι ήδη έτοιμο!"
 
Για πρώτη φορά, το Εθνικό Θέατρο δεν θα κατέβει στην Επίδαυρο με Αριστοφάνη. "Ίσως να μην είχαμε και κάτι να προτείνουμε" ,δήλωσε, ο Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος υπογράμμισε: "Τα τελευταία  μας καλοκαίρια στην Επίδαυρο, μας έκαναν περήφανους, καθώς τη μια από τις δύο βραδιές παραστάσεων  σημειώναμε sold-out"
 
Ο ίδιος θα σκηνοθετήσει τις "Ικέτιδες" του Ευριπίδη, ένα "άγνωστο αριστούργημα" , όπως χαρακτήρισε  την τραγωδία,μετά από πρόταση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στην Επίδαυρο το δύσκολο διήμερο, πριν τις εθνικές εκλογές (5-6 Ιουλίου).
 
dandoulaiki ethniko
 
Η Κάτια Δανδουλάκη πρωταγωνιστεί στις "Ικέτιδες"
 
Λίγο νωρίτερα, στις 28 και στις 29 Ιουνίου, για πρώτη φορά τρεις σκηνοθέτες, η Ιω Βουλγαράκη,η Λίλλυ Μελεμέ και η Γεωργία Μαυραγάνη και 41 ηθοποιοί  θα συμπράξουν για να ανεβάσουν την "Ορέστεια" του Αισχύλου. 
Σ' ένα ενδιαφέρον σκηνικό πείραμα, στο οποίο "το υλικό μας ξεπερνάει", όπως δήλωσε και η Ιώ Βουλγαράκη αλλά η "δύναμη του μαζί", όπως τόνισε η Λιλλύ Μελεμέ μας προσδιαθέτουν θετικά για το αποτέλεσμα. 
 
 Orestia
 
Ο θιάσος της Ορέστειας.
 
 
Διαβάστε στη συνέχεια όλες τις πληροφορίες για τις κοινωνικές δράσεις του Εθνικού Θεάτρου και τις 2 φετινές καλοκαιρινές παραγωγές:
 
  1. 1.ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ

Πρόκειται για ένα αφηγηματικό θέατρο δωματίου από επαγγελματίες ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου που λειτουργεί για πέμπτη συνεχή χρονιά, έχοντας δώσει έως σήμερα περισσότερες από 700 παραστάσεις που δόθηκαν σε ασθενείς που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία. Το 2019 η ομάδα ενισχύθηκε με έναν επιπλέον ηθοποιό.

Συντελεστές: Ιφιγένεια Γρίβα, Παναγιώτης Ιωσηφίδης, Ηλίας Κουνέλας

  1. 2.ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Τα Παραμύθια αφηγούνται ιστορίες σε όσους ίσως δεν έχουν κάποιον να τους διηγηθεί, σε παιδιά και νέους ευάλωτων κοινωνικών ομάδων με περιορισμένη πρόσβαση στην ευεργετική επίδραση της τέχνης. Από το 2015 έως σήμερα οι ακροατές (μικροί και μεγάλοι) ανήλθαν σε περίπου 8.000.

Συντελεστές: Δημήτρης Β. Προύσαλης, Αφήγηση / Φίλιππος Πλακιάς, Τραγούδι

  1. 3.ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ & ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Το Εθνικό Θέατρο πραγματοποιεί εδώ και τρία συναπτά έτη Θεατρικό Εργαστήριο στο Κατάστημα Φυλακών Κορυδαλλού με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Το ερευνητικό εργαστήριο, με συμμετέχοντες από όλες της πτέρυγες του καταστήματος κράτησης διαρκεί περίπου εννέα μήνες κάθε περίοδο και ολοκληρώνεται με το ανέβασμα παράστασης σε άλλους κρατουμένους, τις οικογένειες τους και εκπροσώπους των ΜΜΕ. Το 2017 παρουσιάστηκε η Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, το 2018 η παράσταση Θάλαμος αρ. 6, 200 χρόνια μετά, μια διασκευή της νουβέλας του Άντον Τσέχωφ Θάλαμος αρ. 6, ενώ το 2019 παρουσιάστηκε το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ Οικόπεδα με θέα.

Υπεύθυνος: Στρατής Πανούριος, εμψυχωτής – σκηνοθέτης

  1. 4.ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΕ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ

Με την «απελευθερωτική» δύναμη της τέχνης, στο εργαστήριο προσωπικής ανάπτυξης με βάση το θέατρο σε καταστήματα κράτησης οι συμμετέχοντες καλούνται να ιχνηλατήσουν έναν νέο δρόμο ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Το εργαστήριο λειτουργεί από την άνοιξη του 2018, ενώ τον Μάιο του 2019, για πρώτη φορά στην Ελλάδα κρατούμενοι από δύο διαφορετικές φυλακές έδωσαν μια κοινή θεατρική παράσταση. Η παράσταση Κοινή Αφετηρία που ανέβασαν οι κρατούμενοι των δύο φυλακών πραγματοποιήθηκε στις Φυλακές της Θήβας. Εκεί μεταφέρθηκε η θεατρική ομάδα από το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα (ΕΚΚΝΑ) και συναντήθηκε επί σκηνής με την αντίστοιχη ομάδα του Κέντρου Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων Ελεώνα - Θηβών (ΚΑΤΚΕΘ). Σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Καταστήματα Κράτησης: Ε.Κ.Κ.Ν. Αυλώνα, Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατούμενων Ελεώνα – Θηβών, Κ.Κ. Κορίνθου

Υπεύθυνος: Στάθης Γράψας, εμψυχωτής – σκηνοθέτης

  1. 5.ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Από τον Ιούλιο του 2017, πραγματοποιείται στο Εθνικό Θέατρο το πρόγραμμα «Θέατρο στα Ελληνικά», ένα εβδομαδιαίο θεατρικό εργαστήριο στο οποίο συμμετέχουν έφηβοι πρόσφυγες μαζί με συνομηλίκους τους Έλληνες και επαγγελματίες ηθοποιούς.

Από τον Μάρτιο του 2018 έως τον Ιανουάριο του 2019 το πρόγραμμα «Θέατρο στα Ελληνικά» υποστηρίχθηκε από τη Unicef. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν τετραήμερα, εντατικά, θεατρικά σεμινάρια για έφηβους πρόσφυγες με στόχο το πρόγραμμα να ανοιχθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά και υποδεχθήκαμε περισσότερους από 200 νέους έφηβους πρόσφυγες. Επιπλέον, τον Μάιο του 2018 αυτός ο διαπολιτισμικός θίασος παρουσίασε τη δουλειά του στο κοινό, με την παράσταση το Ταξίδι. Μετά τη θερμή υποδοχή του κοινού, το Ταξίδι εντάχθηκε στο ρεπερτόριο της θεατρικής περιόδου 2018-2019, πάντα σε συμπαραγωγή με την UNICEF, στο Ισόγειο του θεάτρου REX, εγκαινιάζοντας την εφηβική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Περισσότεροι από 3000 άνθρωποι παρακολούθησαν το Ταξίδι. Από τον Φεβρουάριο του 2019 στο «Θέατρο στα Ελληνικά» συμμετέχει και μια ομάδα από ασυνόδευτα έφηβα κορίτσια από τον Ξενώνα Ζεύξις και τον Μάιο του 2019 παρουσίασαν την παράσταση Γυναίκα: σε 6 εικόνες και 1088 λέξεις στο πλαίσιο του αφιερώματος στο «Θέατρο Με, Από και Για έφηβους» στο ισόγειο REX.

  1. 6.ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ

Χάρη σε μια ιδιωτική δωρεά, πραγματοποιείται ένα εβδομαδιαίο θεατρικό εργαστήριο στους χώρους του Εθνικού Θεάτρου, από έμπειρους συνεργάτες θεατροπαιδαγωγούς με μια ομάδα ασυνόδευτων παιδιών 6-12 ετών τα οποία φροντίζει η οργάνωση ΜΕΤΑδραση. Η συγκεκριμένη δράση βασίζεται στις αρχές του εφαρμοσμένου θεάτρου και στοχεύει να επιστρατεύσει την δημιουργικότητα και την ανεξάντλητη φαντασία των παιδιών, αναδεικνύοντας τα εγγενή αυτά εργαλεία της ανθρώπινης φύσης ως αναγκαία για την προσαρμογή σ’ ένα νέο περιβάλλον, την ένταξη σ’ ένα νέο κοινωνικό σύνολο αλλά, και τη διαχείριση ενός τραύματος.

  1. 7.Δομές και φορείς, μεταξύ άλλων, που επισκέφθηκαν τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου με ελεύθερη είσοδο:

Ίδρυμα Παιδικό Σπίτι, Ίδρυμα Χατζηκώνστα, Κέντρο ειδικών ατόμων «Η ΧΑΡΑ», ΑΡΩΓΗ Mενίδι, Δήμος Μοσχάτου -Ταύρου κοινωνική Υπηρεσία, Δήμος Ταύρου κοινωνική Υπηρεσία, Ειδ. ΓΕΛ Ιλίου {Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων Λ. Χασιάς}, Ειδικό Πρ. Οικοτροφείο «Οι Αγίοι Ανάργυροι», ΕΛΕΠΑΠ (Προστασία-Αποκατάσταση Ανάπηρων Παιδιών), Ελπίδα, ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ Ενήλικες με Ψυχικές Διαταραχές, Ερυθρός Σταυρός, Εταιρεία προστασίας σπαστικών, Πόρτα Ανοιχτή, ΘΕΟΤΟΚΟΣ Ίλιον, Ίδρυμα «Η Αγία Άννα», ΚΕΘΕΑ- ΔΙΑΒΑΣΗ, Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Αττικής, Κιβωτός του Κόσμου, ΜΕΡΙΜΝΑ, Παιδόπολη Αγία Βαρβάρα, Παράρτημα Μητέρα, ΠΑΙΔΩΝ Πεντέλης, ΠΙΚΠΑ Πειραιά, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Μεταμόρφωσης, Σικιαρίδειο Ίδρυμα, Χαμόγελο του παιδιού, Σπίτι Μελισσίων, Σπίτι Καρέα, Περιστερίου, Αμαρουσίου, Μοσχάτου, Χριστοδούλειο Ορφανοτροφείο Θηλέων, 1ο Ειδ. Δημ. Παμακαρίστου (Μέσα στο Ίδρυμα Παμακάριστος), Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, 18 και άνω, σωματεία ατόμων με αναπηρία.

Σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας: Προστασία Παιδιού και Οικογένειας, Πολιτικών Ατόμων με Αναπηρία (Αμεα), Διεύθυνση Κοινωνικής Ένταξης και Κοινωνικής Συνοχής, Ειδική Γραμματεία Κοινωνικής Ένταξης των Ρομά, Διεύθυνση Κοινωνικής Αντίληψης και Αλληλεγγύης

Β. Πρωτοβουλίες για τη διεύρυνση του κοινού

  1. 1.ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ

Μια πρωτότυπη δράση και μία σημαντική πρωτοβουλία είναι το «Εθνικό Θέατρο απευθείας» σε συνεργασία με το Κανάλι της Βουλής, η οποία αξιοποιεί έμπρακτα κάθε πρόσφορο δυνατό τεχνολογικό τρόπο ώστε να φέρει σε επαφή με την εμπειρία του θεάτρου κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη, ακόμη και στις πιο ακριτικές περιοχές της χώρας. Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες ακριτικών και παραμεθόριων περιοχών να παρακολουθήσουν – σε κλειστούς χώρους που επιλέγουν οι Δήμοι - παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου σε απευθείας σύνδεση με τις εγκαταστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο.

Η πρώτη παράσταση του Εθνικού που προβλήθηκε απευθείας ήταν το Απόψε αυτοσχεδιάζουμε την 1η Δεκεμβρίου 2018 στις εξής περιοχές: Αμοργό, Ικαρία, Λέρο, Λευκάδα, Ορεστιάδα και Χίο. Ακολούθησαν:

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία σε Αμοργό, Φούρνους, Ορεστιάδα και Ικαρία στις 15 Δεκεμβρίου 2018.

Τίμων ο Αθηναίος σε Αμοργό, Ικαρία, Λέρο, Λευκάδα, Ορεστιάδα, Χίο, Κομοτηνή και Φούρνους στις 16 Φεβρουαρίου.

Απλή μετάβαση σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία και Φούρνους στις 2 Μαρτίου.

Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 16 Μαρτίου.

Μισάνθρωπος σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 30 Μαρτίου.

Μικρές Ιστορίες για Αγρίους σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Κομοτηνή, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Σητεία, Φούρνους, Λέρο, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 13 Απριλίου.

Ο άνθρωπος που γελά σε Αμοργό, Ικαρία, Κάσο, Λευκάδα, Λήμνο, Ορεστιάδα, Φούρνους, Λέρο, Δράμα, Μήλο και Σαμοθράκη στις 11 Μαΐου.

Τελευταία παράσταση για αυτή τη θεατρική περίοδο θα είναι τα Μελίσσια στις 8 Ιουνίου 2019

  1. 2.ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS

Πρόκειται για μια πρωτοποριακή δράση σε συνεργασία με τον ΟΑΣΑ και τις Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ). Ένα θεατρικό λεωφορείο, το «Θέατρο Express» όπως το ονομάσαμε, ταξιδεύει από γειτονιά σε γειτονιά για να συναντήσει τους θεατές του, να τους ταξιδέψει στη μαγεία του θεάτρου και να τους κινητοποιήσει. Την επιτυχημένη παράσταση της Αρκούδας του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη (καλοκαίρι 2018) διαδέχθηκαν από τον Απρίλιο 2019 οι Ιστορίες καθ’ οδόν σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Έως σήμερα έχει ταξιδέψει στις εξής περιοχές: Κερατσίνι, Χαλάνδρι, Πικέρμι, Γέρακα, Αιγάλεω, Ν. Φιλαδέλφεια, Περιστέρι, Άλιμος, Κορωπί, ενώ οι παραστάσεις θα συνεχίσουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στις γειτονιές της Αττικής.

3. ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΕ ΝΗΣΙΑ

Τον Ιούλιο του 2018 εγκαινιάστηκε άλλη μια πρωτοβουλία του Εθνικού Θεάτρου. Μια από τις καλοκαιρινές παραγωγές, η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου, περιόδευσε σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου (Μυτιλήνη 26/7, Λήμνο 30/7 και Αϊ Στράτη 1/8) και παρουσιάστηκε σε κατάμεστες πλατείες, και προαύλια σχολείων σε μια ατμόσφαιρα συγκίνησης. Το κοινό στα ακριτικά αυτά νησιά είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει με ελεύθερη είσοδο μια παράσταση υψηλής αισθητικής. Το εγχείρημα αυτό επιτελέστηκε με τη συνεργασία του Υπουργείου Ναυτιλίας και της Γ.Γ. Νησιωτικής Πολιτικής, των τοπικών δήμων, του Ιδρύματος Μπούμπουρα και της Hellenic SeaWays. Φέτος, τον Ιούλιο, το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Υπουργείο Ναυτιλίας θα περιοδεύσει και πάλι σε νησιά, ενώ οι σχετικές πληροφορίες θα δοθούν σύντομα σε ειδική Συνέντευξη Τύπου.

Το φθινόπωρο του 2017 το Εθνικό Θέατρο προχώρησε σε μία ακόμη σημαντική πρωτοβουλία. Για πρώτη φορά όλες οι παραστάσεις της Κεντρικής Σκηνής στο κτίριο Τσίλλερ και της Σκηνής Μαρίκα Κοτοπούλη στο Θέατρο Rex παρουσιάζονται με υπερτιτλισμό στην αγγλική γλώσσα, ώστε ξένοι επισκέπτες της πόλης, αλλά και μαθητές ξενόγλωσσων σχολείων να έχουν δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Μία δράση που προσελκύει νέο κοινό, ενισχύει τον πολιτιστικό τουρισμό και προβάλλει στο εξωτερικό τον πολιτιστικό πλούτο της χώρας. Με υπερτιτλισμό στα αγγλικά παρουσιάστηκαν πιλοτικά και κάποιες παραστάσεις της Πειραματικής Σκηνής. Τη σαιζόν 2017-2018 πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία και με τη στήριξη του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του το Εθνικό Θέατρο στις 17 Μαΐου 2018 παρουσίασε το έργο Ψηλά απ’ τη γέφυρα του Άρθουρ Μίλλερ σε μια παράσταση με συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας, ενώ το έργο Ο άνθρωπος που γελά του Βίκτωρ Ουγκώ ήταν η καθολικά προσβάσιμη παράσταση της φετινής περιόδου (24 Μαΐου 2019). Πρόκειται για μια προσπάθεια του Εθνικού Θεάτρου να κάνει τις σκηνές του όσο πιο φιλικές και προσβάσιμες σε άτομα με αναπηρία και να εξασφαλίσει τη δυνατότητα ισότιμης και ανεμπόδιστης συμμετοχής. Οι παραστάσεις συνοδεύτηκαν από Διερμηνεία στην Ε.Ν.Γ & Ελληνικούς Υπέρτιτλους (ΤΚΒ) για Κ(κ)ωφούς και βαρήκοους, καθώς και από Ακουστική Περιγραφή (A.Π) για τυφλούς και μερικώς βλέποντες.

Παρεχόμενες υπηρεσίες προσβασιμότητας: Ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα με έναν ή περισσότερους/ες διερμηνείς να μεταφράζουν επί σκηνής όλο το θεατρικό κείμενο καθώς και τη γενική ατμόσφαιρα στη φυσική γλώσσα των (Κ)κωφών και βαρήκοων θεατών, τιτλισμός για Κ(κ)ωφούς και βαρήκοους θεατές (ΤΚΒ), απόδοση θεατρικού κειμένου σε ελληνικούς υπέρτιτλους με την προσθήκη ηχητικών εφέ. Οι ΤΚΒ υπέρτιτλοι περιλαμβάνουν το κείμενο και την περιγραφή του ηχητικού τοπίου της παράστασης, ακουστική περιγραφή για τυφλούς ή με μειωμένη όραση θεατές. Επιμέλεια - Συντονισμός υπηρεσιών προσβασιμότητας: Liminal

Γ. Παιδεία - Εκπαίδευση

α. Ανωτέρα Δραματική Σχολή

  1. Μετεγκατάσταση της Δραματικής Σχολής στο «Σχολείον» της Ειρήνης Παπά τον Δεκέμβριο του 2017. Ο χώρος, επαναλειτούργησε ανακαινισμένος και η μετεγκατάσταση έγινε εφικτή με τη δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση. Η μετεγκατάσταση συνέβαλε στην αναβάθμιση των σπουδών, καθώς οι σπουδαστές έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδεύονται σε χώρους κατάλληλους για τη διεξαγωγή των εξειδικευμένων μαθημάτων τους.

  1. Μετακλήσεις αναγνωρισμένων καθηγητών - εκπαιδευτών από Ακαδημίες και Πανεπιστήμια του εξωτερικού συμπεριλήφθησαν στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δίδαξαν τους σπουδαστές της Σχολής στα πεδία του Σκηνικού Λόγου, της Σκηνικής Κίνησης και της διασύνδεσής τους με την Υποκριτική (κατά το έτος 2017 πραγματοποιήθηκαν με την ευγενική Χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση). Ανάμεσά τους η καθηγήτρια του RussianStateInstituteTheatreArts [GITIS] και επικεφαλής του DEPARTMENTOFVOICEANDSPEECHTRAINING, Irina Promptova, η ηθοποιός, σκηνοθέτης και καθηγήτρια βιομηχανικής κίνησης του RussianStateInstituteTheatreArts [GITIS] Maria Shmaevich και ο σκηνοθέτης AndrewVisnevski.

  1. 3.Ίδρυση Τμήματος Σκηνοθεσίας στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Για πρώτη φορά, και από Κρατικό φορέα, λειτούργησε Τμήμα Σκηνοθεσίας. Πρόκειται για μία σημαντική κατάκτηση του Εθνικού Θεάτρου που έρχεται να ικανοποιήσει ένα αίτημα δεκαετιών. Σκοπός και έργο του Τμήματος είναι η καλλιτεχνική ευαισθητοποίηση, η επαγγελματική κατάρτιση και η κατάλληλη εκπαίδευση των νέων που επιθυμούν να ασκήσουν το επάγγελμα του σκηνοθέτη. Το Τμήμα Σκηνοθεσίας λειτουργεί από το σπουδαστικό έτος 2018-2019, στο πλαίσιο της Δραματικής Σχολής και βάσει του κανονισμού της, όπως αυτός ορίζεται στο Κανονιστικό Διάταγμα της 14-12-1943 τεύχος πρώτον, φύλλο 416 της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και στο Προεδρικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 93 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (αρ.φ.172, 1/10/2018) με την τροποποίηση του Π.Δ. 336/1983 που αφορά στην οργάνωση και λειτουργία της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου. Η φοίτηση διαρκεί 3 χρόνια και είναι δωρεάν.

  1. 4.Masterclass με τον Λιθουανό σκηνοθέτη Oskaras Koršunovas [2-12 Μαρτίου 2017, Ρώμη]

Στο πλαίσιο του προγράμματος της Union des Théâtres de lEurope (UTE) «Decentralised Academy» από τις 2 έως τις 12 Μαρτίου 2017 πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη εργαστήριο από τον Λιθουανό σκηνοθέτη Oskaras Koršunovas, σε συνεργασία του Teatro di Roma με την Πρεσβεία της Λιθουανίας στη Ρώμη. Δόθηκε η ευκαιρία σε 17 νέους ηθοποιούς με διαφορετική πολιτισμική προέλευση, να εκφραστούν ελεύθερα, να αποκτήσουν ένα κοινό προορισμό, επάνω σε ένα επίκαιρο και πολύπλευρο θέμα, να ακουστεί μιά φωνή που κανείς δεν μοιάζει να ακούει... Το εργαστήριο είχε ως θέμα τις Ικέτιδες της Elfriede Jelinek. Την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου εκπροσώπησε η αριστούχος απόφοιτη του σπουδαστικού έτους 2015-2016 Τζένη Παρασκευαΐδου.

  1. 5.Commedia dell’ Arte TENDA SUMMER SCHOOL [διοργάνωση του Giffoni Film Festival – 30 Ιουλίου - 6 Αυγούστου 2017, Φερράρα]

Οι σπουδαστές του Α έτους της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου Ελπίδα Νικολάου και Νικόλαος Δροσόπουλος, συμμετείχαν στο Διεθνές Θερινό Σχολείο για Νέους Ηθοποιούς πάνω στις τεχνικές της Commedia dellArte TENDA SUMMER SCHOOL, μια διοργάνωση του Giffoni Film Festival, σε συνεργασία με τη σχολή Sylvia Young Theatre School of London και τη γαλλική σχολή ERAC, με θέμα την εκπαίδευση των νέων ηθοποιών. Το θέμα του εργαστηρίου, που πραγματοποιήθηκε στη Villa La Mensa στο Sabbioncello San Vittore στη Φερράρα της Ιταλίας, ήταν «Από την Commedia dellArte στη Σύγχρονη Κωμωδία».

β. Νέοι Δημιουργοί

  1. 6.ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ στους Δελφούς

Από το 2016 θεσμοθετήθηκε σε ετήσια βάση το Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος με τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, υπό την αιγίδα και με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και είναι μέλος του Δικτύου Αρχαίου Δράματος του ΥΠΠΟΑ. Το εντατικό δεκαπενθήμερο Εργαστήριο πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι στους Δελφούς και κάθε χρόνο οι συμμετέχοντες εργάζονται εντατικά πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα που αντλείται από το αρχαίο δράμα. Το εργαστήριο απευθύνεται σε νέους επαγγελματίες του θεάτρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό που επιθυμούν την πρακτική θωράκιση για την ενασχόληση τους με το αρχαίο δράμα, να εστιάσουν και να εμβαθύνουν τη σπουδή τους πάνω σε αυτό.

Το 2016 το εργαστήριο διηύθυνε η σκηνοθέτης και ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου με τη συμμετοχή της χορογράφου Μαριάννας Καβαλλιεράτου, το 2017 το εργαστήριο διηύθυνε ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός με τη συνεργασία της Γερμανίδας σκηνογράφου Andrea Schimdt-Futterer και του Ρώσου ιστορικού του θεάτρου Dmitry Trubotchkin, το 2018 ο εργαστήριο διηύθυνε η σκηνοθέτις Κατερίνα Ευαγγελάτου με τη συνεργασία των σταθερών συνεργατών της, της χορογράφου Πατρίσια Απέργη και του μουσικοσυνθέτη Γιώργου Πούλιου, ενώ το 2019 το εργαστήριο θα διευθύνουν οι καθηγήτριες του Πανεπιστημίου του Yale Toni Dorfman (Σκηνοθέτις) και Ellen McLaughlin (Συγγραφέας και Ηθοποιός), η απόφοιτος και συνεργάτις του Yale Shadi Ghaheri (Σκηνοθέτις και Χορογράφος από την Τεχεράνη με έδρα τη Νέα Υόρκη) και ο Θοδωρής Αμπαζής (Σκηνοθέτης και Συνθέτης).

Συνεχίζεται από τη θεατρική σεζόν 2014-2015 το εκπαιδευτικό στούντιο για νέους υποψήφιους θεατρικούς συγγραφείς, που επιθυμούν να εξοπλιστούν με μια αξιόπιστη μεθοδολογία, γνωρίζοντας τους κανόνες της δραματουργίας και δουλεύοντας πρακτικά πάνω στην μετάβαση του κειμένου από το χαρτί στη σκηνή. Στην πρώτη χρονιά του Στούντιο (2014-105) δίδαξαν συγγραφείς και θεωρητικοί του θεάτρου, ενώ την επόμενη περίοδο (2015-2016) το Στούντιο αναβαθμίστηκε, με την υποστήριξη καταξιωμένων σκηνοθετών και μιας ομάδας ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου. Στο τέλος και των δύο εκπαιδευτικών περιόδων, παρουσιάστηκαν στο κοινό με τη μορφή προχωρημένων αναλογίων, κείμενα που είχαν δουλευτεί στη διάρκεια των μαθημάτων. Το «3ο Στούντιο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για νέους» είχε διετή διάρκεια (2017- 2018 και 2018-2019) είχε ως στόχο την ενίσχυση του προσωπικού ύφους των συμμετεχόντων και την ταυτόχρονη εξοικείωση τους με την πρακτική πλευρά του θεάτρου. Μέσα στο πλαίσιο θεματικών κύκλων σύμβουλοι/εισηγητές από ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων (συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, δραματουργοί, κριτικοί) εισηγήθηκαν θεματικές και παρακολουθούν την εξέλιξη των έργων, τροφοδοτώντας τους νέους συγγραφείς με υλικό και παρατηρήσεις.

Τη διεύθυνση του προγράμματος του 1ου και 2ου Στούντιο είχε ο θεωρητικός του θεάτρου Ηρακλής Λογοθέτης, ενώ του 3ου η σκηνοθέτις Σύλβια Λιούλιου.

8. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ DECENTRALIZED ACADEMY με την UTE στο ΣΧΟΛΕΙΟΝ

Το Εθνικό Θέατρο συνδιοργάνωσε με την Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης (UTE) στο πλαίσιο του προγράμματος «Decentralized Academy» (8- 20 Νοεμβρίου 2018) εργαστήριο για νέους σκηνοθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό υπό την επίβλεψη του σκηνοθέτη Andrew Visnevski. Το αντικείμενο και το υλικό μελέτης για την εργασία τους υπήρξαν τα κείμενα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Το Εθνικό θέατρο προχώρησε στην πραγματοποίηση τρίμηνου (Ιανουάριος – Απρίλιος 2019) εξειδικευμένου εντατικού εργαστηρίου για πτυχιούχους δραματικών σχολών, υπό τη διεύθυνση της Λυδίας Κονιόρδου και με τη συνεργασία της χορογράφου Μαριάννα Καβαλλιεράτου.

Το εργαστήρι θέτει εξ αρχής βασικά ερωτήματα που ξεκλειδώνουν το αρχαίο δράμα, μακριά από στερεότυπα, αυτονόητες λύσεις ή συνήθειες. Οι συμμετέχοντες εργάστηκαν πάνω στην «Εκάβη» του Ευριπίδη, ένα έργο που θέτει καίρια και σύγχρονα ερωτήματα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Στο τέλος της διαδικασίας έγινε παρουσίαση υπό μορφή εργασίας σε εξέλιξη (work in progress).

γ. ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

Το 2017 το Εθνικό Θέατρο δημιουργεί το Μικρό Εθνικό: ένα οργανωμένο σύμπαν για παιδιά και εφήβους με παραστάσεις, δράσεις, εργαστήρια.

Μια πρωτοβουλία που έρχεται να ενισχύσει την εργασία υποδομής και φροντίδας πολλών ετών του Εθνικού Θεάτρου, και που αναδεικνύει τη σημασία της θεατρικής παιδείας ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των νέων ανθρώπων.

Στόχος παραμένει ένα θέατρο ποιότητας, με τη δυναμική να συναρπάσει, να αφυπνίσει και να μεταμορφώσει. Το Μικρό Εθνικό απευθύνεται σε παιδιά και νέους κάθε ηλικίας και κάθε γεωγραφικής ή πολιτιστικής προέλευσης και επιθυμεί να συνομιλήσει ουσιαστικά μαζί τους. Μέσα από τις παραστάσεις του και ένα ευρύ πρόγραμμα εργαστηρίων ψυχαγωγεί και εκπαιδεύει δημιουργικά τους θεατές και τους πολίτες του αύριο. Τους εμπνέει και τους κινητοποιεί να εξερευνήσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο μέσα από το θέατρο.

Παράλληλα, απευθύνεται στην εκπαιδευτική κοινότητα με μια σειρά επιμορφωτικών εργαστηρίων, αλλά και εκπαιδευτικών υλικών που συνοδεύουν τις παραστάσεις μας και βοηθούν τον εκπαιδευτικό να εμβαθύνει στις θεματικές των έργων.

Αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα αποτελεί επίσης η δημιουργική ανταπόκρισή μας στις σύγχρονες ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες της εποχής μας, μέσα από μια σειρά δράσεων οι οποίες με εργαλείο τη θεατρική τέχνη και έκφραση στοχεύουν σε μια ουσιαστική κοινωνική παρέμβαση.

Την περίοδο 2018-2019, το Μικρό Εθνικό απέκτησε τη δική του σκηνή. Το Ισόγειο του θεάτρου Rex ανακαινίστηκε και άνοιξε τις πόρτες του στους νέους της πόλης. Ο άξονας γύρω από τον οποίον σχεδιάστηκε το ρεπερτόριο, αλλά και το συνολικό φάσμα δράσεων του Μικρού Εθνικού ήταν η δημιουργία ενός δραστήριου καλλιτεχνικού κέντρου, ανοιχτού στο κοινό κάθε ηλικίας, που προσφέρει ποικίλες ευκαιρίες καλλιτεχνικής και εκπαιδευτικής συνδιαλλαγής και συνδημιουργίας.

Μ’ ένα πολλαπλό ρεπερτόριο που απευθύνεται σε διαφορετικές ηλικίες, επιλέχθηκαν αγαπημένες κλασσικές ιστορίες αλλά, και προτάσεις νέων δημιουργών, όλες ιδωμένες υπό το πρίσμα του θεάτρου συνόλου που αντανακλά τη συλλογικότητα την οποία ενθαρρύνουμε και στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Συνολικά 40.000 θεατές επισκέφθηκαν το Μικρό Εθνικό για τις 4 παραστάσεις της περιόδου 2018-2019: Η Τραμπάλα, Το Ταξίδι, Ο Πρίγκιπας Και Ο Φτωχός, Μικρές Ιστορίες Για Αγρίους.

Τον Μάιο του 2018 εγκαινιάστηκε το αφιέρωμα «Θέατρο από, με, για έφηβους», μια γιορτή για το θέατρο της επινόησης στο οποίο τα εφηβικά εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάζουν επί 2 εβδομάδες τη δουλειά τους στο Αθηναϊκό κοινό. Τον Μάιο του 2019 το αφιέρωμα προσέλκυσε 4700 θεατές, πρωτίστως νέους κάτω των 20 ετών.

Το φθινόπωρο του 2017 εγκαινιάστηκε η συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τα Ανοιχτά Σχολεία του Δήμου Αθηναίων και συνεχίστηκε την περίοδο 2018-2019 με μεγάλη επιτυχία. Πρόκειται για μια δράση που επιτρέπει στους εμψυχωτές να συναντήσουν τους μαθητές στον χώρο τους σηματοδοτώντας αλλιώς το περιβάλλον του σχολείου και μετατρέποντάς το σ’ έναν χώρο δημιουργικότητας, φαντασίας και επινοητικότητας. Η επαφή των μαθητών με τις θεατρικές τεχνικές αποσκοπεί στο να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το θέατρο. Ταυτόχρονα οι έφηβοι συμμετέχοντες αντιλαμβάνονται την αξία που μπορεί να έχει η τέχνη στη ζωή και την καθημερινότητά τους, καλλιεργούν την αισθητική τους και αντιλαμβάνονται την αξία της συλλογικής δουλειάς. Φέτος τον Μάιο, στο αφιέρωμα «Θέατρο από, με, για έφηβους» παρουσιάστηκε η παράσταση Πέφτουμε που ήταν αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας και συγκεκριμένα με το ΓΕΛ «Θόδωρος Αγγελόπουλος».

11. ΠΡΑΞΗ «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ 2014-2020» (ΕΣΠΑ)

Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό, τριετές, πρόγραμμα που απευθύνεται σε γυμνάσια και λύκεια της περιφέρειας κι επιχειρεί να δημιουργήσει καλλιτεχνικές γέφυρες ανάμεσα στους έφηβους της επαρχίας και στο Εθνικό θέατρο. Αναπτύσσει ένα δίκτυο από ευαισθητοποιημένους εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες και νέους που συνομιλούν και συνδημιουργούν. Ο σχεδιασμός του προγράμματος στηρίζεται στην απευθείας επαφή με ομάδες εφήβων της περιφέρειας μέσα από την ενεργή συμμετοχή ειδικά εκπαιδευμένων καλλιτεχνών-εμψυχωτών στο εφηβικό θέατρο, σε συνδυασμό με την ευαισθητοποίηση και επιμόρφωση των υπεύθυνων εκπαιδευτικών στα σχολεία που συμμετέχουν.

Από τις 119 εμπρόθεσμες αιτήσεις των σχολικών μονάδων που αιτήθηκαν να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ, επιλέχθηκαν 20 από 8 διαφορετικές περιφέρειες της χώρας. Τον Ιανουάριο του 2019 οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στο πρόγραμμα παρακολούθησαν σεμινάριο θεατρικής επιμόρφωσης στο Εθνικό Θέατρο, και στη συνέχεια οργάνωσαν τις θεατρικές ομάδες στα σχολεία τους. Με τη συνεχή υποστήριξη και τις τακτικές επισκέψεις των επαγγελματιών εμψυχωτών του ΕΘ, προχώρησαν στη θεατρική διαδικασία σε εβδομαδιαία βάση. Προβλέπεται στα τρία χρόνια που θα διαρκέσει το Πρόγραμμα, να πάρουν μέρος 60 σχολικές μονάδες από τις 8 περιφέρειες, δηλαδή περισσότεροι από 500 μαθητές κάθε χρόνο. Φέτος πηγαίνουμε Κορυδαλλό, Ερέτρια, Μυτιλήνη, Ακαδημία Πλάτωνος, Βάμο Χανίων, Σκριπερό Κέρκυρας, Ιτέα, Ζαχάρω, Ναύπλιο, Νεάπολη Λακωνίας, Ηράκλειο, Πάτρα, Αίγιο, Μάνδρα Αττικής, Αρτέμιδα, Σύρο, Ηλιούπολή, Αργυρούπολη. Στα συμμετέχοντα σχολεία περιλαμβάνονται Ειδικά Γυμνάσια και Λύκεια, αλλά και σχολεία με μικτό πληθυσμό και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Μέσα από ένα ταξίδι αυτοσχεδιασμών, ομάδες γεμάτες αντιθέσεις, που δημιουργήθηκαν σταδιακά από το μηδέν, και κυρίως από μια ανάγκη, εκπαιδευτικοί με διαθεσιμότητα ψυχής και σώματος, και 10 καλλιτέχνες- εμψυχωτές του Εθνικού θεάτρου, πραγματοποιούν αυτό το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί σε κάθε σχολική μονάδα με παρουσιάσεις που θα γίνουν σε συνεργασία με τη διεύθυνση του σχολείου και την κοινότητα.

Το ευρύτατο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Μικρού Εθνικού έχει ως θεμέλια την εμπειρική μάθηση, τη συμμετοχικότητα και τη συλλογικότητα, αναδεικνύοντας την δύναμη της ομάδας ως πυρήνα εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης. Την περίοδο 2017-2018 περισσότεροι από 700 παιδιά και νέοι στα 35 διαφορετικά εργαστήρια του Μικρού Εθνικού έφτιαξαν τις δικές τους παραστάσεις, διηγήθηκαν τις προσωπικές τους ιστορίες, παρουσίασαν τη δουλειά τους σε κοινό, γνώρισαν βαθύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο μέσα από το θέατρο. Τη φετινή περίοδο (2018-2019) συνεχίζουμε ν’ ανακαλύπτουμε την πηγή της αστείρευτης νεανικής δημιουργικότητας μέσα από την ατομική αναμέτρηση και τη συλλογική προσπάθεια σε πρωτοποριακά εργαστήρια ενός νέου, ολοκληρωμένου και εμπλουτισμένου εκπαιδευτικού προγράμματος που προσεγγίζει μεγάλο εύρος αντικειμένων και θεματικών όπως: θεατρικά εργαστήρια και εργαστήρια σωματικού θεάτρου, σκηνογραφίας και μουσικής σύνθεσης για το θέατρο, γραφής και εμψύχωσης, εργαστήρια εκπαιδευτικών, εργαστήρια που συνδέουν τη σχολική ύλη με το θέατρο, εργαστήρια performance κα.

173 παιδιά από 18 μηνών έως 12 ετών σε 11 τμήματα

114 παιδιά γυμνασίου (μέχρι 15 ετών) σε 5 τμήματα

114 έφηβοι (έως 20 ετών) σε 6 τμήματα

121 ενήλικες σε 7 τμήματα

75 ενήλικες εκπαιδευτικοί σε 5 κύκλους εργαστηρίων

65 ενήλικες σε τεχνικά τμήματα (2 κύκλοι σκηνογραφίας και 2 μουσικής σύνθεσης)

  1. JEMMA KENNEDY

Κύριος στόχος της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης είναι να υποστηρίξει την καλλιτεχνική διαδικασία και παραγωγή, προσφέροντας βήμα αλλά και ευκαιρίες για εκπαίδευση στους ίδιους τους καλλιτέχνες. Έτσι, το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το British Council διοργάνωσε (4-7 Απριλίου 2019) ένα σεμινάριο θεατρικής γραφής για το παιδικό και εφηβικό θέατρο. Το σεμινάριο δίδαξε η Jemma Kennedy, καταξιωμένη Βρετανή θεατρική συγγραφέας και καθηγήτρια, με πλουσιότατο έργο στον τομέα του θεάτρου για παιδιά και νέους. Έργα της έχουν ανέβει στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και στο Θέατρο Unicorn στο Λονδίνο - θέατρο ορόσημο στην ιστορία του παιδικού θεάτρου. Έχει επίσης διδάξει θεατρική συγγραφή στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας όπου και δημιούργησε το New Views, ένα διαδικτυακό πρόγραμμα θεατρικής συγγραφής για νέους. Κατά τη διάρκεια του τριημέρου παρέστη ως φιλοξενούμενος ομιλητής ο κ. Justin Audibert, νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Unicorn.

Δ. Διεθνείς Συνεργασίες – Διεθνής Παρουσία

  1. 1.Οιδίπους Τύραννος -Περιοδεία

Η παράσταση Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας, που πραγματοποιήθηκε σε συμπαραγωγή με το θέατρο Βαχτάνγκοφ της Μόσχας το καλοκαίρι του 2016, μετά τον επιτυχημένο πρώτο κύκλο παραστάσεων σε Ελλάδα και Ρωσία συνεχίζει την περιοδεία της στον κόσμο έως και σήμερα (Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Πετροζαβόντσκ (Ρωσία), Τελ Αβίβ (Ισραήλ), Βαρόνιεζ (σύνορα Ρωσίας - Ουκρανίας), Σπολέτο (Ιταλία) κ.α.)

  1. 2.Πλούτος

Η Παράσταση Πλούτος του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, μία εκ των δύο καλοκαιρινών παραστάσεων του ΕΘ το 2018 πραγματοποιήθηκε σε συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο της Σερβίας και ταξίδεψε τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Βελιγράδι.

  1. 3.Ορφανός Τζάοστην Κεντρική Σκηνή του ΕΘ και Αγαμέμνονας στο Πεκίνο

Οι παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο διμερούς διακρατικής συμφωνίας των Εθνικών Θεάτρων Ελλάδας και Κίνας. Τη διασκευή και τη σκηνοθεσία της παράστασης Ορφανός Τζάο υπέγραψε ο διακεκριμένος Κινέζος σκηνοθέτης Δρ. Wang Xiaoying με πρεμιέρα στις 18 Οκτωβρίου 2018 στην Αθήνα με θίασο, αλλά και συντελεστές Έλληνες και Κινέζους, ενώ την παράσταση Αγαμέμνονας σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός με πρεμιέρα στις 20 Φεβρουαρίου του 2019 στο Πεκίνο με Κινέζους και Έλληνες ηθοποιούς και συντελεστές.

  1. 4.Συμπαραγωγές με τοMaximGorkiTheater του Βερολίνου

Undernational Affairs - Ιανουάριος 2017

Close your eyes - Ένκε Φεζολάρι

Nothing left to destroy - Γεράσιμος Μπέκας

House-made του Γιώργου Βαλαή - 2018

  1. 5.Παραστάσεις /Μετακλήσεις

Στο πλαίσιο του προγράμματος EUROPOLY και σε συνεργασία με το Goethe-Institut Athen

--Monday - Watch out for the right των Cláudia Dias και Pablo Fidalgo Lareo

--Lessons of leaking του Dmitij Gawrisch

-- Please, continue (Hamlet) των Roger Bernat, Yan Duyvendak

  1. 6.Συμμετοχές σε φεστιβάλ

-- F.I.N.D. (Festival for International New Drama, students section) at the SCHAUBÜHNE BERLIN, συμμετοχή του Β΄ έτους (2016-2017) της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, 31 Μαρτίου - 9 Απριλίου 2017

Μετά από πρόσκληση της SCHAUBÜHNE BERLIN ταξίδεψαν στο Βερολίνο οι 15 σπουδαστές του Β' έτους και η αναπληρώτρια Διευθύντρια της Δραματικής Σχολής κ. Ελένη Μποζά και συμμετείχαν στο φεστιβάλ που διοργάνωσε για 17η χρονιά η SCHAUBÜHNE BERLIN. Το θέμα και οι παραγωγές της διοργάνωσης ήταν: «Δημοκρατία και Τραγωδία», δύο έννοιες δανεισμένες από την Αρχαία Ελλάδα.

--International Student Theatre Festival “Danail Chirpansky” [1-7 Οκτωβρίου 2017, Στάρα Ζαγόρα]

Η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (απόφοιτοι 2016-2017), απέσπασε

το Α΄ Βραβείο στο International Student Theatre FestivalDanail Chirpansky”, όπου συμμετείχε με μία από τις πτυχιακές παραστάσεις, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, σε διδασκαλία Δημήτρη Ήμελλου. Η Δραματική Σχολή συμμετείχε, κατόπιν επιλογής, μεταξύ σημαντικών Δραματικών Σχολών και Ακαδημιών με μεγάλο βάθος εκπαιδευτικής και καλλιτεχνικής παράδοσης, όπως: Η Ρωσική Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας (GITIS), το Κρατικό Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου της Γεωργίας «Shota Rustaveli», το Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου, η Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης της Μαδρίτης (RESAD), η Εθνική Ακαδημία Θεάτρου και Κινηματογράφου "Krastyo Sarafov" της Σόφιας (NATFA).

--37ο VGIK International Student festival [13-17 Νοεμβρίου 2017, Μόσχα]

Μία ακόμα βράβευση για τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με την πτυχιακή παράσταση Αγαμέμνων του Αισχύλου, σε διδασκαλία Δημήτρη 'Ημελλου, παράσταση με την οποία οι απόφοιτοι της Σχολής (2016-2017) συμμετείχαν στο 37ο Διεθνές Φοιτητικό Φεστιβάλ, απέσπασε το «Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής» του Φεστιβάλ.

Το Φεστιβάλ, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου Σεργκέι Γερασίμωφ (VGIK), με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είναι διαγωνιστικό και αφορά σε ταινίες και παραστάσεις αποφοίτων Κινηματογραφικών και Δραματικών Σχολών.

--FAST FORWARD - European Festival for Young Stage Directors στο Μπράουνσβαϊγκ της Γερμανίας, Νοέμβριος 2016

Με το έργο Η γλυκιά τυραννία του Οιδίποδα, βασισμένη στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Μαρίας Πρωτόπαππα

--Φεστιβάλ New Greek Wave ( ΒΡΕΜΗ), 3-6 Μαΐου 2018

Με τα έργα:

  • Το γελοίο σκότος του Βόλφραμ Λοτς, που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2017 στην Πειραματική Σκηνή -1 σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου.
  • Lasciatemi Morire των Βάσω Καμαράτου και Κώστα Κουτσολέλου. Το έργο είχε ξεχωρίσει στο Φεστιβάλ «7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων» και εντάχθηκε στο ρεπερτόριο της Πειραματικής Σκηνής το 2018.

--Φεστιβάλ Future of Europe/ Στουτγκάρδη, 6-10.06.2018 της Ένωσης των θεάτρων της Ευρώπης

Με το έργο Συγγένειες των Δημοσθένη Παπαμάρκου και Γεωργίας Μαυραγάνη

-- International Festival Of Contemporary Dramaturgy /Ρουμανία, 8/11/2018 Επαναστατικοί μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας της Αλεξάνδρας Κ, σε σκηνοθεσία Σαράντου –Γεωργίου Ζερβουλάκη

--Φεστιβάλ της Κλουζ, 30/11/2018, Τίμων ο Αθηναίος σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού

  1. 7.The Greek Play Project New York

Το Εθνικό Θέατρο στηρίζοντας το σύγχρονο ελληνικό έργο, μία από τις βασικές προτεραιότητες της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, έθεσε υπό την αιγίδα του για δύο συνεχόμενες χρονιές (2018,2019) το Greek Play Project New York, μια πρωτοβουλία του Eclipses Group Theater NY και του Greek Play Project υπό την αιγίδα και την ενίσχυση του ΥΠΠΟ.

  1. 8.Εργαστήριο στο Κρατικό Θέατρο Φιλιππούπολης (Βουλγαρία)

Το σεμινάριο (26/11-2/12/2018)) πραγματοποίησε ο Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής, σκηνοθέτης και συνθέτης, Θοδωρής Αμπαζής προσκεκλημένος του Κρατικού Θεάτρου Μασαλίτονοβ της Φιλιππούπολης στη Βουλγαρία στο πλαίσιο της διοργάνωσης Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2019.

  1. 9.Εργαστήριο Decentralized Academy Ute

Το Εθνικό Θέατρο συνδιοργάνωσε (8- 11/11/ 2018) με την Ένωση των Θεάτρων της Ευρώπης Decentralized Academy, εργαστήριο για νέους σκηνοθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό υπό την επίβλεψη του σκηνοθέτη Andrew Visnevski. Το αντικείμενο και το υλικό μελέτης για την εργασία τους υπήρξαν τα κείμενα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

  1. 10.Το Εθνικό Θέατρο στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Θεάτρων (UTE) της Ευρώπης (2018)

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Στάθης Λιβαθινός εκλέχθηκε στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης (UTE) στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Μάιο του 2018 στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας.Το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας έγινε μέλος της Ένωσης τον Απρίλιο του 2009.

Ε. Συνεργασίες με άλλους πολιτιστικούς φορείς της χώρας

  1. 1.Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας & τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου για πρώτη φορά με την παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού (2016) που ταξίδεψε σε Ελλάδα και Κύπρο.
  2. 2.Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με την Εθνική Λυρική Σκηνή για πρώτη φορά με την παράσταση Γαλαξίας σε χορογραφία Αντώνη Φωνιαδάκη (2016).
  3. 3.Συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Μουσείο Μπενάκη για το πρόγραμμα «Από τη σιωπή της προθήκης στο θεατρικό λόγο» (2016-2017).
  4. 4.Συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Θέατρο Τέχνης για την τριλογία του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες» (2017-2018).
  5. 5.Συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την Οπτική Ταυτότητα και τη νέα Καμπάνια Προβολής του Ρεπερτορίου του ΕΘ για το 2018-2019. Οι παραστάσεις επικοινωνούν με τους θεατές τους μέσα από εικαστικά έργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.

ΣΤ. Κτηριακές Υποδομές

  1. Δημιουργία Σκηνής για την επαναλειτουργία της Πειραματικής Σκηνής -1 στο Rex (Δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος).
  2. Ανακαίνιση στο «Σχολείον» Ειρήνης Παπά (δημιουργία τριών μεγάλων αιθουσών διδασκαλίας, εκ των οποίων η μία είναι αίθουσα χορού, ενός χώρου βιβλιοθήκης και χώρου για τη Γραμματεία καθώς και βελτιώσεις στον περιβάλλοντα χώρο) για τη μετεγκατάσταση της Δραματικής Σχολής. Με χρηματοδότηση του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση).
  3. Βελτιώσεις του κτηρίου της παλιάς Δραματικής Σχολής για τη φιλοξενία των αυξημένων εργαστηρίων του Εθνικού Θεάτρου.
  4. 4.Ανακαινίσεις καμαρινιών και δημιουργία εξοπλισμένου κομμωτηρίου στοRex.
  5. Καθαρισμός και τακτοποίηση της αποθήκης του Φροντιστηρίου στο Ρουφ κατασκευή πυράντοχης τοιχοποιίας, καθώς και αγορά και εγκατάσταση συστημάτων μηχανικού εξαερισμού αυτόματης λειτουργίας για τους χώρους των τεχνικών εργαστηριώνστο Ρουφ (Χρηματοδότηση από το ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων).
  6. Ανακατασκευή της σκηνής Ισόγειο Ρεξ για τη στέγαση του Μικρού Εθνικού –Παιδική και Εφηβική Σκηνήτου Εθνικού Θεάτρου(Χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση & των ΕΛ.ΠΕ).
  7. 7.Εγκατάσταση φυσικού αερίου στο «Σχολείον» που στεγάζεται η Δραματική Σχολή και στο Rex .

Ζ. Υλικοτεχνικός Εξοπλισμός Σκηνών – Εκσυγχρονισμός Διοικητικών Υπηρεσιών

  1. Αναβαθμίσεις και αγορές νέων σύγχρονων συστημάτωνήχου, μικρόφωνων, σύγχρονων λογισμικών και HY για χειρισμό εικόνας και ήχου, projectors, κάμερες, flightcases, σκαλωσιές, ειδικά εργαλεία και μηχανήματα κλπ
  2. Αγορά νέου ημιφορτηγού
  3. Αλλαγή των παλαιού τύπου ψυκτών νερού στα κτήρια του Εθνικού με άλλους, νέας γενιάς, ασφαλέστερους, πρακτικότερους και οικονομικότερους
  4. Ανάρτηση Πράξεων στην εφαρμογή της Διαύγειας
  5. Ανάρτηση Πράξεων στην εφαρμογή του ΚΗΜΔΗΣ
  6. Αγορά, εγκατάσταση και εφαρμογή ηλεκτρονικού πρωτοκόλλου
  7. Αγορά λογισμικού προγράμματοςΔιαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού
  8. Αγορά νέων ΗΥ και περιφερειακών συστημάτων για τους εργαζόμενους
  9. Ανανέωση της Ιστοσελίδας του Εθνικού Θεάτρου
  10. Εγκατάσταση νέων εκτυπωτικών μηχανημάτων με σύγχρονες δυνατότητες μεγαλύτερης οικονομίας
  11. Έγινε μελέτη και έχει κατατεθεί η πρότασή για το νέο Οργανόγραμμα και Εσωτερικό Κανονισμό μετά από διαβούλευση με το Σωματείο των εργαζομένων και έχει αποσταλεί στο ΥΠΠΟΑ

Η. Πρωτοβουλίες με στόχο την ανάπτυξη

α. Εκδόσεις - Θεατρικό βιβλιοπωλείο – Πωλητήριο

  1. Στο κτίριο Τσίλλερ λειτουργεί εξειδικευμένο θεατρικό βιβλιοπωλείο το οποίο από το 2016 και μετά διεύρυνε τη λειτουργία του με την έναρξη λειτουργίας παράλληλου πωλητηρίου για πρώτη φορά στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου. Το πωλητήριο του Εθνικού Θεάτρου λειτούργησε επίσης για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2016 στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Στο ειδικά σχεδιασμένο περίπτερο, το οποίο τοποθετήθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του αρχαίου θεάτρου, διατέθηκαν για πρώτη φορά στο κοινό σειρές αντικειμένων εμπνευσμένων από τον κόσμο του θεάτρου και ειδικότερα από το έργο σπουδαίων καλλιτεχνών – ζωγράφων, σκηνογράφων και ενδυματολόγων – που εργάστηκαν στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου σε σύγχρονες και πρωτότυπες εφαρμογές.

Στο Βιβλιοπωλείο πια μπορεί κανείς να βρει μια νέα εμπλουτισμένη συλλογή με κείμενα και προγράμματα των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, θεατρικά έργα του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου, μελέτες, δοκίμια και λευκώματα, όπως και μια επιλεγμένη συλλογή μας από παιδικά βιβλία ειδικά για τους μικρούς μας φίλους ενώ στο πωλητήριο ξεχωριστά αντικείμενα design εμπνευσμένα από σχέδια, εικόνες και φωτογραφίες από σημαντικές παραστάσεις του τότε και του σήμερα. Ανάμεσα στα αντικείμενα ξεχωριστή θέση κατέχουν τα χειροποίητα κοσμήματα, τα τσαντάκια και οι σκούφοι, όλα κατασκευασμένα στα εργαστήρια του Εθνικού Θεάτρου, με πρώτες ύλες που προέρχονται από την κατασκευή κοστουμιών και σκηνικών του θεάτρου και ανακυκλώνονται για να δημιουργήσουν αληθινά έργα τέχνης από τα χέρια των ανθρώπων του Εθνικού.

Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε επίσης για πρώτη φορά πλήρης καταγραφή και μηχανογράφηση της αποθήκης του Βιβλιοπωλείου / Πωλητηρίου η οποία επέτρεψε και την περαιτέρω ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του. Έτσι εκτός από το παιδικό βιβλιοπωλείο το οποίο διεύρυνε τη λειτουργία του με βιβλία και αντικείμενα ειδικά σχεδιασμένα για τους μικρούς φίλους του θεάτρου ανά διαστήματα λειτούργησαν και κινητά βιβλιοπωλεία/πωλητήρια στην Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο, στο Athens Retro Festival κλπ.

Το 2018 ξεκίνησε τη λειτουργία του κι ένας δεύτερος χώρος: το βιβλιοπωλείο / πωλητήριο στο Θέατρο Rex. Με νέο πρωτότυπο σχεδιασμό εμπνευσμένο από τη λειτουργία των flight cases που μεταφέρουν σκηνικά κα κοστούμια στις θεατρικές περιοδείες – σχεδιασμός που έχει μεταφερθεί και στο νέο pop-up περίπτερο της Επιδαύρου – κλείνει τον Μάιο του 2019 την πρώτη του επιτυχημένη περίοδο λειτουργίας. Τον Μάρτιο του 2019 ο σχεδιασμός του νέου πωλητηρίου στο Θέατρο Rex από τη busybuilding, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Κυριάκο Κέογλου του αρχιτεκτονικού γραφείου WIP τιμήθηκε με το Ermis Bronze - Retail Branding - National Theatre of Greece Shop .

Τα βιβλιοπωλεία/πωλητήρια του Εθνικού Θεάτρου αναπτύσσονται και εξελίσσονται τα τελευταία 4 χρόνια διαρκώς και φιλοδοξούν να λειτουργήσουν και ως πόλος έλξης για τους βιβλιόφιλους αλλά και τους θεατρόφιλους φίλους του Εθνικού: παρουσιάσεις βιβλίων, αφηγήσεις παραμυθιών, bazaars και open days δημιουργούν ένα ζωντανό κύτταρο στην καρδιά των κτιρίων του Εθνικού Θεάτρου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Εθνικό Θέατρο κατέγραψε σημαντικότατη αύξηση ετήσιων εσόδων από τις πωλήσεις από το 2015 (που λειτουργούσε ως βιβλιοπωλείο) και συγκεκριμένα αύξηση 796% (2015-2018).

2015: 7.000, 2016: 15.714,65, 2017: 39.331,30, 2018: 55.751,05

  1. Έκδοση free press του Εθνικού Θεάτρου ως εναλλακτικός τρόπος προώθησης των παραστάσεων –δράσεων. Συνεντεύξεις, flashbacks αλλά και ματιές στο making of των παραστάσεων σε πέντε έως σήμερα τεύχη που τυπώθηκαν από τον Απρίλιο του 2018 έως και τον Μάιο του 2019 σε περισσότερα από 5000 τμχ (Χορηγία των Εκδόσεων Σοκόλη).

  1. Ειδική έκδοση των κειμένων των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου σε συνεργασία με τις εκδόσεις Σοκόλη.

2016-2017:

Βόλφραμ Λοτς, Γελοίο Σκότος (μτφρ. Γρηγόρης Λιακόπουλος)

Νάντια Δρακούλα, Σχοινάκι

Σοφία Καψούρου, Σούμαν

Νατάσα Σίδερη, Τιτανομαχίες

Ευγένιος Ο’Νηλ, Πόθοι κάτω από τις λεύκες (μτφρ. Γιώργος Δεπάστας)

Χαράλαμπος Γιάννου, Σπίτι

2017-2018:

Χένρικ Ίψεν, Πέερ Γκυντ (μτφρ. Γιώργος Δεπάστας)

Αλεξάνδρα Κ*, Επαναστατικές μέθοδοι για το καθαρισμό της πισίνας σας

Γουίλιαμ Σαίξπηρ & Τόμας Μίντλτον, Τίμων ο Αθηναίος (μτφρ. Νίκος Χατζόπουλος)

2018-2019: Τζιν Τζουνσιάν, Ο Ορφανός Τζάο (μτφρ. Li Chenggui – Xu Jing)

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ (μτφρ. Ελένη Βαροπούλου)

Αλέξης Σταμάτης, Μελίσσια

4. Ο σχεδιασμός της οπτικής ταυτότητας του Εθνικού Θεάτρου τα τελευταία χρόνια, ο οποίος έγινε από την busybuilding ξεχώρισε για την ποιότητα και τη σχεδιαστική του αρτιότητα, συγκεντρώνοντας μια σειρά σημαντικών βραβείων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Συγκεκριμένα το Εθνικό Θέατρο διακρίθηκε στην Ελλάδα με:

Ermis – Gold για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2016-2017 / Silver για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2016-2017 / Gold για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018 / Gold για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018 / Silver για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων του καλοκαιριού 2017 / Silver για το εταιρικό ημερολόγιο 2018 / Bronze για τον σχεδιασμό του Πωλητηρίου στο Rex / Bronze για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2018-2019

ΕΒΓΕ έπαινος για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018

αλλά και διεθνώς, με:

D&AD Pencil Award 2017 για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2016-2017

Red Dot Award: Communication Design 2017 για τις αφίσες των παραστάσεων της σεζόν 2016-2017

Red Dot Cerificate: για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων της σεζόν 2017-2018

TDC64 (Type Directors Club) Award: για τα έντυπα προγράμματα των παραστάσεων του καλοκαιριού 2017

β. Τιμολογιακή πολιτική – Πωλήσεις – Συμμετοχές

5. Θεματική διεύρυνση και αύξηση των θεατρικών εργαστηρίων, παιδικών και ενηλίκων με αποτέλεσμα την αύξηση των συμμετοχών από 380 περίπου το 2015 σε 700 σήμερα και σε τιμές χαμηλότερες από ότι σε ιδιωτικά θέατρα. Συγκεκριμένα τα ετήσια έσοδα από τα εργαστήρια σημείωσαν 258% αύξηση (2015-2018).

2015: 51.731,47, 2016: 77.249,89, 2017: 103.541,21, 2018: 133.947,05

  1. και κίνητρα ειδικών τιμών τις καθημερινές.

  1. των ομαδικών πωλήσεων ως αποτέλεσμα της αλλαγής στρατηγικής και της προσφοράς διαφορετικών κινήτρων, χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ειδικά πακέτα Πάμε Επίδαυρο, που προσφέρει σε προνομιακή τιμή την μεταφορά προς και από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με πούλμαν που επανδρώνονται με θεατρολόγους, οι οποίοι καθ' οδόν πραγματοποιούν παρουσίαση και ανάλυση των έργων στο κοινό, ενώ κατά την επιστροφή ακολουθεί ανταλλαγή απόψεων και αποτίμηση της εμπειρίας.

  1. Λειτουργία προπώλησης όλων των παραστάσεων με κίνητρα προαγοράς στην έναρξη της σαιζόν από το 2016.

γ. Ημερήσια κατασκήνωση για παιδιά

9.   Λειτουργία ημερήσιας κατασκήνωσης για παιδιά κατά τους θερινούς μήνες στο «Σχολείον» της Ειρήνης Παπά το καλοκαίρι του 2018.

θ. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Παρ’ όλες τις δυσκολίες της εποχής μας, το Εθνικό Θέατρο παραμένει ένας υγιής οικονομικά οργανισμούς. Η διαχείριση των δημόσιων πόρων έγινε με μέτρο, σύνεση και διαφάνεια και παράλληλη ενεργοποίηση της χορηγικής διάθεσης της κοινωνίας των πολιτών για να υπηρετηθούν μη κερδοσκοπικοί σκοποί. Η πραγματικότητα είναι ότι από το 2016:

·        Το Εθνικό Θέατρο εμφανίζει προϋπολογισμούς με πλεονάσματα, ενώ παράλληλα μειώθηκε το κόστος των θεατρικών παραγωγών περισσότερο από 1.200.000€. Το Εθνικό Θέατρο έχει δεχθεί χορηγίες – δωρεές αξίας μεγαλύτερης από 1.200.000€.  

·         οι έκτακτες επιχορηγήσεις της Ελληνικής Πολιτείας, όχι ασφαλώς μεγαλύτερες σε σχέση με το παρελθόν ή προς αντίστοιχους καλλιτεχνικούς οργανισμούς, διοχετεύθηκαν είτε για την εξασφάλιση της εργασιακής ειρήνης, παρέχοντας τους αναγκαίους πόρους για την υπογραφή και εκτέλεση της ΣΣΕ με το ΣΕΗ, είτε αποκλειστικά και μόνο σε καλλιτεχνικούς σκοπούς που μας υποδείχθηκαν από την εποπτεύουσα Αρχή

·         Διαχειριστικός έλεγχος

Το Εθνικό Θέατρο ελέγχθηκε από τη Γενική Διεύθυνση Δημοσιονομικών ελέγχων του Υπουργείου Οικονομικών. Στόχος του ελέγχου ήταν η διαπίστωση:

Α) Της χρηστής διαχείρισης του προϋπολογισμού του Εθνικού Θεάτρου.

Β) Της επάρκειας του συστήματος διαχείρισης και ελέγχου του φορέα.

Το πόρισμα του ελέγχου είναι άκρως ικανοποιητικό, τόσο για το Εθνικό Θέατρο μας όσο και για τις οικονομικές υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού όπου έλαβαν γνώση.

Τα αποτελέσματα του ελέγχου θα δημοσιοποιηθούν από την εποπτεύουσα αρχή του ΥΠΠΟΑ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Η Καλλιτεχνική Διεύθυνση στο ρεπερτόριο προσπάθησε να εφαρμόσει το όραμά της για ένα θέατρο συνόλου, ένα θέατρο ποιότητας και υψηλών προδιαγραφών για ένα ευρύ κοινό.

Προτεραιότητα ήταν το να φιλοξενηθούν στις σκηνές του Εθνικού Θεάτρου όλες οι τάσεις, κλασικό και σύγχρονο διεθνές ρεπερτόριο, όλα τα ρεύματα και να αξιοποιηθεί το εξαιρετικό καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας μας. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο ελληνικό έργο και για αυτό το λόγο η Σκηνή Νίκος Κούρκουλος αφιερώθηκε σε αυτό. Άνοιγμα έγινε και προς το μουσικό θέατρο το οποίο βρήκε στέγη στο θέατρο REX, αλλά και στον χορό και το χοροθέατρο. Πιστεύοντας στις νέες δυνάμεις του θεάτρου μας και στην ανάγκη να τους δοθεί βήμα εμπιστεύτηκε μεγάλες παραγωγές της Επιδαύρου σε νέους σκηνοθέτες όπως για παράδειγμα στην Κατερίνα Ευαγγελάτου (2017), στον Θάνο Παπακωνσταντίνου (2018) αλλά και στις τρεις σκηνοθέτριες της Ορέστειας - Ιώ Βουλγαράκη, Λίλλυ Μελεμέ, Γιωργία Μαυραγάνη – που φέτος πραγματοποιούν την πρώτη τους κάθοδο στο θέατρο της Επιδαύρου.

Επίσης, προωθήθηκαν οι διακρατικές συνεργασίες με στόχο τη δημιουργία πολιτιστικών γεφυρών και ενός ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ των χωρών.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 2015*

  1. του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  2. , σύνθεση - σκηνοθεσία Γιωργία Μαυραγάνη - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  3. Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σκηνοθεσία Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  4. , σκηνοθεσία Ανέστης Αζάς - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΉ -1
  5. , σύλληψη-σκηνοθεσία Πρόδρομος Τσινικόρης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  6. του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, σκηνοθεσία Λυδία Κονιόρδου - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

*Μέρος του προγραμματισμού ανήκει στην προηγούμενη καλλιτεχνική διεύθυνση

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 2016*

  1. NASH, σκηνοθεσία - δραματουργία της Πηγής Δημητρακοπούλου - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  2. του Λαρς φον Τρίερ, σκηνοθεσία Ρούλα Πατεράκη - ΝΕΟ REX
  3. του Τόμας Μπέρνχαρντ, σκηνοθεσία Γιάννος Περλέγκας - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  4. του Δημήτρη Κεχαϊδη, σκηνοθεσία Θανάσης Παπαγεωργίου - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  5. του Λέοντος Τολστόι, σκηνοθεσία Πέτρος Ζούλιας - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  6. βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, σκηνοθεσία Μαρία Πανουργιά - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  7. του Άρθουρ Μίλλερ, σκηνοθεσία Σταμάτης Φασουλής - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  8. του Σέρτζι Μπελμπέλ, σκηνοθεσία Νίκος Μαστοράκης - ΝΕΟ REX
  9. διασκευή από το μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Μπιμπής - ΣΧΟΛΕΙΟΝ
  10. του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινός - ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
  11. βασισμένο στον Οιδίποδα του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Μαρία Πρωτόπαππα - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  12. του Όσκαρ Ουάιλντ, σκηνοθεσία Άρης Τρουπάκη - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  13. κείμενο - σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  14. του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σκηνοθεσία Δημήτρης Καραντζάς - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  15. σκηνική σύνθεση – χορογραφία Αντώνης Φωνιαδάκη - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  16. του Κωνσταντίνου Οικονόμου εξ Οικονόμων, σκηνοθεσία Λίλλυ Μελεμέ - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  17. σύλληψη – σκηνοθεσία - χορογραφία Κωνσταντίνος Ρήγος - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

*Μέρος του προγραμματισμού ανήκει στην προηγούμενη καλλιτεχνική διεύθυνση

ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Ρίμας Τούμινας – Συμπαραγωγή με το θέατρο Βαχτάνγκοφ της Μόσχας

ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός – Συμπαραγωγή με το ΚΘΒΕ και τον ΘΟΚ

ΜΕΤΑΚΛΗΣΗ

SOME USE FOR YOUR BROKEN CLAY POTS κείμενο - σκηνοθεσία Christophe Meierhans - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ: ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΕΖΟΝ ΑΓΙΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

ΠΑΝΤΡΟΛΟΓΗΜΑΤΑ του Νικολάι Γκόγκολ , σκηνοθεσία Γιούρι Μποτούσοβ

ΜΑΚΒΕΘ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ , σκηνοθεσία Luk Perceval

ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ του Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι , σκηνοθεσία Ευγκένια Σαφάνοβα

KASHTANKA βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Άντον Τσέχωφ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ του Δημήτρη Θρασυβούλου, σκηνοθεσία Θοδωρής Φρατζέσκος

ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ σε σύλληψη και σκηνοθεσία της ομάδας Opposite

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ της ομάδας Geopoetics, σκηνοθεσία Άννα Τζάκου

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ του Γρηγόρη Λιακόπουλου , σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου

Α κείμενο - σκηνοθεσία Στάθης Αθανασίου

ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Ο ΚΑΜΟΥΖΑΣ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ της Μαριλένας Παπαϊωάννου, σκηνοθεσία Μαρία Αιγινίτου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ του Μάνου Καρατζογιάννη, σκηνοθεσία Μάνος Καρατζογιάννης

ΤΟΠΟΙ ΜΝΗΜΗΣ της εταιρείας θεάτρου Παίκτες , σκηνοθεσία Μαρία Σάββα

CIVIL 2 κείμενο – σκηνοθεσία Στέλλα Χριστοδουλοπούλου

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΑΓΑΠΗΣ κείμενο – σκηνοθεσία Νατάσα Νταϊλιάνη

ΕΜΦΥΛΙΟΣ, ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ σε σύλληψη, έρευνα, δραματουργία, σκηνοθεσία των Άρη Λάσκο, Κίττυ Παϊταζόγλου, Ελεάνα Στραβοδήμου

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 2017

  1. 1.ΠΟΘΟΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ του Ευγένιου Ο΄Νηλ, σκηνοθεσία – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  2. 2.Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ του Ηλία Καπετανάκη, σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  3. 3.ΣΟΥΜΑΝ της Σοφία Καψούρου, σκηνοθεσία Λευτέρης Γιοβανίδης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  4. ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ του Φιοντόρ Μιχαίλοβιτς Ντοστογιέφσκι, σκηνοθεσία Θοδωρής Αμπαζής – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  5. ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΕΣ της Νατάσας Σιδέρη, σκηνοθεσία Υρώ Μανέ - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  6. ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΣΚΟΤΟΣ του Βόλφραμ Λοτς, σκηνοθεσία Κατερίνα Γιαννοπούλου – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  7. 7.ΘΕΡΙΣΜΟΣ του Δημήτρη Δημητριάδη, σκηνοθεσία Δημήτρης Τάρλοου - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  8. 8.ΣΠΙΤΙ του Χαράλαμπου Γιάννου, σκηνοθεσία Ελεάνα Τσίχλη - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  9. 9.Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ, σκηνοθεσία Τάκης Τζαμαργιάς – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  10. 10.ΟΠΕΡΕΤΑ μια παράσταση με αφορμή την Οπερέτα του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, σκηνοθεσία Νίκος Καραθάνος – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  11. ΤΟ ΣΧΟΙΝΑΚΙ της Νάντιας Δρακούλα, σκηνοθεσία Κώστας Παπακωνσταντίνου – ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ»
  12. 12.ΤΥΡΑΝΝΟΣΑΥΡΟΙ REX κείμενο - σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  13. Ergon Ensemble, σκηνοθετικήεπιμέλεια Πάρις ΜέξηςΘΕΑΤΡΟREX ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
  14. WHEN THE DOGS ASSAILED THEIR MASTER RootlessRoot/ ΛίνταΚαπετανέαΓιόζεφΦρούτσεκ - ΘΕΑΤΡΟREX ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
  15. 15.ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ, ΠΕΦΤΕΙ Εμπνευσμένο από διηγήματα του Ντίνο Μπουτζάτι Θέατρο, σκηνοθεσία Λίλο Μπάουρ - ΘΕΑΤΡΟ REX – ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ»
  16. ΕΙΡΗΝΗ του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης – ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ
  17. 17.ΑΛΚΗΣΤΗ του Ευριπίδη, σκηνοθεσία Κατερίνα Ευαγγελάτου – ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ
  18. 18.ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥ κείμενο – σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  19. 19.ΤΟ ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ του Παντελή Χορν, σκηνοθεσία Ανέστης Αζάς – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  20. ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ του Χένρικ Ίψεν, σκηνοθεσία Δημήτρης Λιγνάδης – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  21. LASCIATEMI MORIRE κείμενο - σκηνοθεσία Βάσω Καμαράτου, Κώστα Κουτσολέλου - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

  1. 22.Η ΛΕΣΧΗ (Α Μέρος – Ακυβέρνητες πολιτείες), σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου– ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ
  2. Η ΑΡΙΑΓΝΗ (Β΄ ΜΕΡΟΣ - Ακυβέρνητες πολιτείες), σκηνοθεσία Γιάννης Λεοντάρης– ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ

ΜΕΤΑΚΛΗΣΗ

LESSONS OF LEAKING του Dmitij Gawrisch - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1  

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

ΓΚΙΑΚ του Δημοσθένη Παπαμάρκου, σκηνοθεσία Γιωργία Μαυραγάνη– ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ σκηνοθετική επιμέλεια Ελένη Μποζά - ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΟ ΝΙΑΡΧΟΣ

ΑΝΑΛΟΓΙΟ

SURFACING της Eve Leigh - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ

1.   ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ των Μάνου Βαβαδάκη, Χαράς - Μάτας Γιαννάτου, Γιάννη Νιάρρου

2.   ΟΣΟΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ σύλληψη - σκηνοθεσία Γιούλα Μπούνταλη

3.   LASCIATEMI MORIRE κείμενο-σκηνοθεσία Βάσω Καμαράτου - Κώστας Κουτσολέλος

4.   LOLITA REVERSED κείμενο – σκηνοθεσία Χρήστος Καρασαββίδης

Β. ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

1. ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σκηνοθεσία Νίκος Χατζόπουλος

-             Έλληνες και Φιλέλληνες

-             Συμπτώματα κατοχής

-             Από τους Βαλκανικούς στη Μικρασία

-             Η Μεγάλη Ιδέα

-             Βαυαροί και Βάρβαροι

2. Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΛΑΚΑΡΙΕΡ σκηνοθεσία Φωτεινή Παπαδόδημα

Συμπαραγωγή με το Γαλλικό Ινστιτούτο



ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

1. ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΗΚΗΣ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΛΟΓΟ σκηνοθετική επιμέλεια Στρατής Πανούριος

Σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη

-             Πέρι Αλεξάνδρου

-             Το είπε ο Γέρος

-             Κριεζώτου 3

-             Ερωφίλης Κέντημα

-             Σκόρδα κεφάλια δώδεκα, Κρομμύδια Δεκαπέντε

2. ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ με τον Δημήτρη Προύσαλη και τον Φίλιππο Πλακιά

Σε συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

3. Λόγια, λόγια, λόγια δραματουργική σύνθεση – σκηνοθεσία Γιάννης Παναγόπουλος

Συνεργασία με Φεστιβάλ Βιβλίου

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 2018

1. ΥΜΠΥ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Αλφρέ Ζαρρύ, σκηνοθεσία Μάνος Βαβαδάκης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

2. Η ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ (Γ Μέρος – Ακυβέρνητες Πολιτείες του Στρατή Τσίρκα) - ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΡΥΝΙΧΟΥ

3. MAYABUFF. ΕΝΑ ΝΤΕΛΙΡΙΟ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ - ΙΣΟΓΕΙΟ ΡΕΞ

4. ΣΟΥΜΑΝ της Σοφίας Καψούρου, σκηνοθεσία Λευτέρης Γιοβανίδης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

5. ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΕΒΑΤΙ των Μάνου Βαβαδάκη, Κατερίνας Παπανδρέου, Θάνου Τασσόπουλου, σκηνοθεσία Μάνος Βαβαδάκης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

6. ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ του Άρθουρ Μίλλερ, σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

7. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ του Ευγένιου Ιονέσκο, σκηνοθεσία Γιάννης Κακλέας – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

8. ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΛΑΒ του Ιάσονα Σίγμα, σκηνοθεσία Ελένη Μποζά - ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

9. ΣΑΛΩΜΗ του Όσκαρ Ουάιλντ, χορογραφία – σκηνοθεσία Σταύρος Λίτινας – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

10. ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΙΣΙΝΑΣ ΣΑΣ της Αλεξάνδρας Κ*, σκηνοθεσία Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

11. ΤΙΜΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ των Ουίλιαμ Σαίξπηρ – Τόμας Μίντλτον, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός – ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

12. ΠΛΟΥΤΟΣ του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

13. ΗΛΕΚΤΡΑ του Σοφοκλή, σκηνοθεσία Θάνος Παπακωνσταντίνου – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

14. Η ΤΡΑΜΠΑΛΑ του Στιούαρτ Μέλτον, σκηνοθεσία Σοφία Πάσχου – ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

15. ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΗ του Δημήτρη Ψαθά, σκηνοθεσία Άρης Μπινιάρης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ

16. Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ της Τζέμα Κένεντι, σκηνοθεσία Σοφία Βγενοπούλου - ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

17. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ των Βαγγέλη Κυριακού – Αρτέμιδος Μάνου, σκηνοθεσία Σοφία Βγενοπούλου – ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ

18. ΑΠΟΨΕ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ του Λουίτζι Πιραντέλλο, σκηνοθεσία Δημήτρης Μαυρίκιος - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

19. Ο ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΤΗ ΓΙΟΧΑΝ ΦΑΤΣΕΡ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, σκηνοθεσία Σίμος Κακάλας – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

20. ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ του Τσαρλς Ντίκενς, σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος - ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

21. HOUSE - MADE κείμενο – σκηνοθεσία Γιώργου Βαλαή – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

22. Ο ΟΡΦΑΝΟΣ ΤΖΑΟ του Τζιν Τζουνσιάν, σκηνοθεσία Ουάν Σιαογίν - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

23. ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Αισχύλου, σκηνοθεσία Ρίμας Τουμίνας - ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ

ΦΙΛΟΞΕΝΙΕΣ

24. PLEASE, CONTINUE HAMLET, Κείμενο - Σκηνοθεσία: Roger Bernat - Yan Duyvendak - ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1

25. TRAPPED

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ

26. AΓΑΜΕΜΝΩΝ του Αισχύλου, σκηνοθεσία Δημήτρης Ήμελλος

Β. ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

1. ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σκηνοθεσία Νίκος Χατζόπουλος

Η Μεγάλη Ιδέα

Από τους Βαλκανικούς στη Μικρασία

Συμπτώματα κατοχής

Οι «άλλοι» Έλληνες

Η ιστορία των Δανείων

2. ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS

Αρκούδα του Τσέχωφ, σκηνοθεσία Σοφία Μαραθάκη

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

- ΑλεξΆνδρα των Κώστα Μπάρα και HashArt Theater Group, σκηνοθεσία Κώστας Μπάρας

- Αυτή Είπε των Χάρις Μαρίνη και Ομάδας PartSuspended, σκηνοθεσία Χάρη Μαρίνη

- Τις γυναίκες έντυσε το Εθνικό κείμενο – σκηνοθεσία Βάσια Ατταριάν και Μαρία Φιλίνη

-             Γ_ν_ _ _ _ _ κείμενο-σκηνοθεσία Νάνσυ Μπούκλη

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 2019

  1. LA STRADA βασισμένο στην ταινία του Φ. Φελίνι, σκηνοθεσία Κατερίνα Δαμβόγλου και RobinBeer (FlyTheatre) – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  2. των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και Τόμας Μίντλντον, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός – ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΧ ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  3. του Μπερνάρ Φριό, σκηνοθεσία Μαρία Σαββίδου– ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ
  4. ένα μιούζικαλ των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη, σκηνοθεσία Μίνως Θεοχάρης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  5. ALLEZVIENS.. σύλληψη-χορογραφία Παναγιώτα Καλλιμάνη – ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ (ΧΟΡΟΣ)
  6. του Μολιέρου, σκηνοθεσία Γιάννης Χουβαρδάς – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
  7. του Βικτώρ Ουγκώ, σκηνοθεσία Θοδωρής Αμπαζής - ΘΕΑΤΡΟ ΡΕΧ ΣΚΗΝΗ ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
  8. SELFIE: ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΠΙΣΩ Η ΠΟΛΗ βασισμένο σε κείμενα των Βασιλικού, Ιωάννου και Πεντζίκη, σκηνοθεσία Ακύλλας Καραζήσης – ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ -1
  9. του Αλέξη Σταμάτη, σκηνοθεσία Γιώργος Παλούμπης – ΣΚΗΝΗ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
  10. δραματουργική σύνθεση, σκηνοθεσία Τάσος Πυργιέρης ΘΕΑΤΡΟ EXPRESS (ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΟΑΣΑ)

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ του Αισχύλου, σκηνοθεσία Στάθης Λιβαθινός– ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

  1. των Valsia
  2. βασισμένο στη συλλογή διηγημάτων της Βίβιαν Στεργίου, σκηνοθεσία Γιάννης Παναγόπουλος
  3. ATHENS: CAPITAL δραματουργία – σκηνοθεσία Δημήτρη Μπαμπίλη
  4. VOL. ATHENSτου Εντουάρ Λουί, σκηνοθεσία Ηλίας Αδάμ
  5. σύλληψη - σκηνοθεσία Ηλέκτρας Ελληνικιώτη

 

Η Νατάσσα Ζούκα παρουσιάζει στην αίθουσα Νίκος Κεσσανλής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών μία νέα χορογραφία και μουσική performance με τίτλο «LIMINAL – Με ιμάτιον μέλαν», εμπνευσμένη από την ποίηση και τα haiku του ιερομόναχου Συμεών.

Τρεις δεξιοτέχνες χορευτές, τέσσερις μουσικοί ερμηνευτές και ένας μουσικός στη viola da gamba, συνομιλούνμε τα haiku σε μια προσπάθεια να αποκαλύψουν το απόσταγμα της ζωής σε 17συλλαβές.

Απόφοιτος της Σχολής Εθνικού Θεάτρου και συνιδρύτρια του «Θεάτρου της Άνοιξης», συμμετέχει σε όλες τις παραγωγές του με κορυφαία την Ηλέκτρα όπου αναλαμβάνει τη χορογραφία και τον ομώνυμο ρόλο.

Παράλληλα φοιτά στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης 3 χρόνια, καλλιεργώντας το ενδιαφέρον της για το σωματικό θέατρο και τη χορογραφία. Το 1980 με υποτροφία του Ιδρύματος Α. Ωνάση πηγαίνει στην Γαλλία όπου έχει την τύχη να σπουδάσει 2 χρόνια δίπλα στον Jacques Lecoq σε μια σχολή γνωστή για τις σύγχρονες μεθόδους και τεχνικές που αφορούν δημιουργούς (Σκηνοθέτες, Χορογράφους, Ηθοποιούς, Εικαστικούς).

Το 2009 επιλέγεται ανάμεσα σε 12 χορογράφους από όλο τον κόσμο για το ερευνητικό πρόγραμμα που διεξήχθη στην Ιαπωνία με τίτλο «Σύγχρονος Χορός και Τελετουργία».

Αυτή την περίοδο πραγματοποιεί εντατικές πρόβες για την παράσταση «LIMINAL – Με ιμάτιον μέλαν» μ’ αφορμή την οποία έγινε και η σύντομη κουβέντα μας. Η πρεμιέρα της αναμένεται στις 3 Ιουνίου και δεν θέλουμε με τίποτα να την χάσουμε.

 thumbnail NatassaZouka 3 photo AlekosBourelias

 

Η παράστασή σας είναι εμπνευσμένη από ένα βιβλίο. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο των εκδόσεων ΑΓΡΑ «Με ιμάτιον μέλον – καθώς άνεμος απλώς φυσά»του Ιερομόναχου Συμεών. Μία συνάντηση σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου ευτυχής και καίρια. Μία σύμπτωση κοινών αναζητήσεων αισθητικής ζωής. Πρόθεση της εργασίας μου να προκύψει ένα ποίημα μέσα από το ποίημα. Με εργαλείο το σώμα και τη φωνή να βρούμε την πύκνωση και την αφαίρεση, να χορέψουμε την ολότητα της στιγμής αφήνοντας τον θεατή να συμπληρώσει.

Υπέρτατη χαρά και τεράστια ευθύνη να συνομιλήσουμε με τα χαϊκού και τα ποιήματά του φτιαγμένη από ελληνικές λέξεις γεμάτες φως, χρώματα, ζωή και με τα χαμένα σημαδάκια της στίξης σαν πεταλούδες ολόγυρά τους

Πρόκειται για ένα έργο σύγχρονου χορού και μουσικής performance μαζί. Πόσο δύσκολο ήταν να πραγματοποιηθεί μια τέτοια καλλιτεχνική ιδέα;

Δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Όλα κύλησαν σαν γάργαρο νερό. Ιδέες, ενθουσιασμός, ανακάλυψη, καινούργιοι άνθρωποι και κυρίως συναντήσεις, συναντήσεις…  

Η παράσταση σας επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Πιστεύετε ότι είναι απαραίτητη η οικονομική υποστήριξη από την πολιτεία για την τέχνη; Σήμερα, υπάρχει συμπαράσταση στους δημιουργούς ή παλεύουν μόνοι τους ;                                                                            

Ευχαριστώ θερμά κατ’ αρχάς το ΥΠΠΟ γιατί είναι μία παρακίνηση στην καλλιτεχνική περιπέτεια. Βεβαίως είναι απαραίτητη η υποστήριξη της πολιτείας για την τέχνη όπως και η τέχνη είναι απαραίτητη για την πολιτεία. Τώρα παλεύουμε και μαζί και μόνοι γενικά παλεύουμε με ένα χάος.

Ποια είναι η γνώμη σας που παρά την κρίση η τέχνη ανθεί και συνεχώς παρατηρούμε νέες καλλιτεχνικές ιδέες και προτάσεις; Συμφωνείτε με κάποιους που λένε ότι: «παράγουμε περισσότερο πολιτισμό από αυτόν που μπορούμε να καταναλώσουμε»;                                                                                                                                        

Καμία κρίση δεν μπορεί να σταματήσει τους ανθρώπους απ’ το να ονειρεύονται. Τώρα η ποιότητα των ονείρων είναι ένα μεγάλο ζήτημα που άπτεται πολλών κοινωνιολογικών και πολιτικών αναλύσεων. Ήδη οι όροι παράγω – καταναλώνω παράγουν πολιτισμό; Αναρωτιέμαι;  

 

thumbnail NatassaZouka 2 photo AlekosBourelias      

Μιλήστε μας για την ομάδα που συνεργαστήκατε στην παράστασή σας.                                                                                                                              

Η ομάδα που συνεργάστηκα θα μπορούσε να ονομάζεται εκ των ων ουκ άνευ! Συνεργάτες διαθέσιμοι και ανοιχτοί. Τους ευχαριστώ.

Επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια, υπάρχουν;                                                                                                    

Αδυνατώ να απαντήσω, προς το παρόν όλη η προσοχή μου είναι στραμμένη στην      performance με τίτλο «LIMINAL – Με ιμάτιον μέλαν».   

 

             Photo Credits: Αλέκος Μπουρελιάς 

 

Liminal 1

 
LIMINAL_Με ιμάτιον μέλαν

της

Νατάσσας Ζούκα

3 – 5 Ιουνίου 2019

στις 21:00

Εκθεσιακός Χώρος «Νίκος Κεσσανλής»

Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών

Η Νατάσσα Ζούκα παρουσιάζει στην αίθουσα Νίκος Κεσσανλής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών μία νέα χορογραφία και μουσική performance με τίτλο «LIMINAL – Με ιμάτιον μέλαν», εμπνευσμένη από την ποίηση και τα haikuτου ιερομόναχου Συμεών.

Τρεις δεξιοτέχνες χορευτές, τέσσερις μουσικοί ερμηνευτές και ένας μουσικός στη violadagamba, συνομιλούνμε τα haiku σε μια προσπάθεια να αποκαλύψουν το απόσταγμα της ζωήςσε 17συλλαβές.

 

Η παράσταση εστιάζει στους τρόπους και τα εργαλεία με τα οποία φτιάχνονται χορευτικά haiku. Με σπιρτάδα και χιούμορ παρουσιάζει την οξυδέρκεια στη σύλληψη της ζωής και της φύσης, συχνά με έντονες αντιθέσεις εικόνων. Στόχος να βρεθεί η πύκνωση, η αφαίρεση και η ολότητα της στιγμής, αφήνοντας τον θεατή να την εμπλουτίσει.

Το σώμα και η φωνή συνυπάρχουν στη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου και, ως αρχέγονοι φορείς της ιστορίας του κόσμου, βρίσκονται σε ένα περιβάλλον σιωπής, λευκότητας και ποίησης και αφηγούνται την υπαρξιακή τους περιπλάνηση σ’ ένα χαϊκού από άσπρο και μαύρο.

Σημείωμα της χορογράφου:

«Η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για όλους μας στάθηκε η ποίηση του Συμεών.

Υπέρτατη χαρά και τεράστια ευθύνη να συνομιλήσουμε με τα χαϊκού και τα ποιήματά του φτιαγμένη από ελληνικές λέξεις γεμάτες φως, χρώματα, ζωή και με τα χαμένα σημαδάκια της στίξης σαν πεταλούδες ολόγυρά τους».

Νατάσσα Ζούκα

Σύλληψη – Χορογραφία – Μουσικός Σχεδιασμός – Κοστούμια:

Νατάσσα Ζούκα

Χορευτές:

Ανθή Θεοφιλίδη, Κάντυ Καρρά, Πλωτίνος Ηλιάδης

Μουσικοί performers:

Αναστασία Μολυβδά, Μίλτος Τσιάντος, Ελένη Πανταζάτου, Βασιλεία Γκιγιοτώ

Viola Da Gamba:

Άγγελος Ρεπαπής

Επιμέλεια Φωτισμών:

Ελευθερία Ντεκώ

Σκηνικός Χώρος:

Χρήστος Κωνσταντέλος

Σύμβουλος Πάλης:

Δημήτρης Ψωμάς

Κατασκευές Χειροποίητου Χαρτιού:

Γιάννης Παπαδόπουλος

Εικαστικά Αντικείμενα:

Μαρία Γρηγορίου

Κατασκευή Μάσκας:

Μάρθα Φωκά

Οπτική Επικοινωνία:

Ευτυχία Λιάπη

Επικοινωνία:

Μαρία Κωνσταντοπούλου, Ιωάννα Ιακωβίδη

Φωτογραφίες – Video:

Αλέκος & Χρήστος Μπουρελιάς

Σχεδιασμός Παραγωγής:

Κωνσταντίνος Σακκάς

Βοηθός παραγωγής:

Bέρα Κίτνα

Οργάνωση Παραγωγής:

Delta Pi

Ο Σταύρος Λιλικάκης βρίσκεται ακόμα στα πρώτα του βήματα στον χώρο της υποκριτικής, αλλά έχει ήδη πάρει μέρος σε σημαντικές παραστάσεις όπως «Το δέντρο του Οιδίποδα» και «Ο Υπηρέτης δύο αφεντάδων» της ομάδας «Ιδέα». Ανήκει στους νέους ηθοποιούς, που συνδυάζουν ταλέντο και άποψη για τα πράγματα.

Αυτή την περίοδο υποδύεται τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες στην παράσταση «Τα βρώμικα χέρια» του Ζαν-Πωλ Σαρτρ, που παρουσιάζει η ομάδα Apparatus, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο 104, σε νέα μετάφραση του Κωνσταντίνου Κωστογιαννόπουλου και απόδοση – σκηνοθεσία της Βάσιας Χρονοπούλου. Πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο του κορυφαίου Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέα, που στοχάζεται πάνω στην πολιτική, την ηθική και τον άνθρωπο.

Ο κεντρικός του ήρωας, ο Ουγκώ, ένας νεαρός αριστοκράτης που εμπνέεται από την ιδεολογία του Κομμουνιστικού Κόμματος, παίρνει εντολή από τους «συντρόφους» του να δολοφονήσει τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του κόμματος, τον Χέντερερ, εξαιτίας της πρόθεσης του τελευταίου να συνεργαστεί με τον Αντιβασιλέα και το Αστικό Κόμμα προκειμένου να μην οδηγηθεί η χώρα σε μία αιματηρή εμφύλια σύγκρουση. Ο Ουγκώ δέχεται, αλλά όταν θα γνωρίσει από κοντά τον Χέντερερ τίποτα πια δεν θα είναι τόσο εύκολο…

Ο Σταύρος Λιλικάκης μιλάει στο texnes-plus για «Τα βρώμικα χέρια», τον πολιτικό ρόλο του θεάτρου, αλλά και τη δική του διαδρομή μέχρι τώρα πάνω και κάτω από τη σκηνή…

 

thumbnail ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΧΕΡΙΑ

Πρώτη φορά παίξατε στο θέατρο ως μαθητής της Β’ Λυκείου στην «Αυλή των Θαυμάτων». Τι θυμάστε από εκείνη την παράσταση; Πόσο σας επηρέασε για να σπουδάσετε μετά υποκριτική;

Θυμάμαι ότι πήρα από τους πρώτους ένα τριαντάφυλλο που τιμητικά μας δώρισε ο διευθυντής του σχολείου και έτρεξα στο γεμάτο θέατρο μέχρι την κοπέλα μου και της το έδωσα κερδίζοντας φυσικά μια οχλαγωγία που κάλυψε την βράβευση. Ήταν μια εμπειρία που μου έδωσε την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να το κάνω. Όμως τότε ήθελα να είμαι χορευτής.

Υπάρχουν πράγματα που σας αποκαλύφθηκαν για τη θεατρική τέχνη μέσα από τις σπουδές σας στη Δραματική Σχολή «Πράξη Επτά»;

Η δημιουργική δύναμη του συνόλου της ομάδας. Η αφθονία των ιδεών που παράγουν πολλά μυαλά μαζί και το κουράγιο που ανταλλάσουμε για να συνεχίσουμε.

Έχετε χαρακτηρίσει τη συνεργασία με τον Κώστα Γάκη και την ομάδα Ιδέα «υποκριτική μαθητεία» για εσάς. Τι είναι αυτό που κερδίσατε δουλεύοντας μαζί του;

Ο Κώστας θέλει τους ηθοποιούς σαν τους μπουλουκτζήδες που έπαιζαν για το φαΐ τους, την περηφάνια τους και προς αποφυγή χλεύης απελευθερώνοντας μια πυρηνική δύναμη από τα σπλάχνα τους. Τους θέλει να φλέγονται ανυπεράσπιστοι στην υπαρξιακή δοκιμή της σκηνής ξαφνιάζοντας τον εαυτό και τους θεατές. Υποκρινόμενους και αποκρινόμενους δηλαδή απαντώντας με κάθε σπιθαμή σάρκας, αέρα, ψυχής και τεχνικής στο ζητούμενο.

Το επιδιώκει αυτό μέσα από το παιχνίδι, τη ζάλη του πανηγυριού, την κατάφαση και την συζήτηση. Με έκανε να δω ότι από τον Θέσπη μέχρι έμενα όλοι θεό ζητούμε. Πολλά κέρδισα.

Αυτή την περίοδο παίζετε σε ένα πολύ σημαντικό και βαθιά πολιτικό έργο, «Τα βρώμικα χέρια» του Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Τι σας γοητεύει στο συγκεκριμένο έργο;

Το τέλος του περισσότερο. Διότι ο ήρωας Ουγκώ προκείμενου να βρει ταυτότητα φτάνει μέχρις εσχάτων, μέχρι το θάνατο. Δεν προσδοκά ανταμοιβή, άλλα εκπλήρωση. Φτάνει στον προορισμό του, στον τόπο που βρίσκει την ελευθερία του. Δεν στρατολογείται ξανά!

Αν έπρεπε να αποφασίσετε θα τασσόσασταν με το μέρος του Ουγκώ ή του Χέντερερ στο έργο;

Διαλέγω τον Χέντερερ. Έχει βρώμικα χέρια, μα καθαρή καρδιά και μυαλό. Αγαπάει τους ανθρώπους και μάχεται για αυτούς. Είναι διαυγής και μου αρέσει αυτό.

Θεωρείτε ότι μπορεί να υπάρξει ηθική στην πολιτική;

  

Είναι το ίδιο κέρμα. Πάνε μαζί. Το θέμα είναι ποια η αισθητική των χαρακτών που το έχει φιλοτεχνήσει, τι απεικονίζει κάθε πλευρά του κέρματος. Όσο μας διακατέχει η ηθική του κέρδους έτσι και θα πολιτευόμαστε, μονάχοι και συμφεροντολόγοι. Όσο δεν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε άλλο ηθικό κριτήριο πέραν του κέρδους δεν είμαστε ωφέλημα πολιτικά όντα.

Η σιωπηλή ηθική ταιριάζει σε σιωπηλούς πολίτες κάτι που δεν μπορεί να είναι δημοκρατικό. Δουλόπρεπες μου φαίνεται.

Θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας πολιτικοποιημένο άτομο;

Εκφέρω πολιτικό λόγο. Μέσω της σκηνής απευθυνόμαστε σε πολλούς που ήρθαν να δουν, να ακούσουν, να συζητήσουμε και να συγκινηθούμε. Το θέατρο είναι πολιτικός χώρος και έχουμε ωραία ευθύνη.  

Στην παράσταση υποδύεστε όχι έναν, αλλά τρεις ήρωες. Πόσο δύσκολη και προκλητική υποκριτικά είναι αυτή η εναλλαγή ρόλων;

Είναι απολαυστικό, αλήθεια, να συνοδοιπορήσεις έστω για λίγο με τρία κορμιά, τρεις ανάσες, τρεις ροές σκέψεων. Να συναντάς τους άλλους ρόλους από νέα θέση θέασης του κόσμου, με άλλο κοινωνικό και υποκειμενικό status. Οπότε για το δύσκολο σχεδόν αδιαφόρησα λόγω της ευτυχούς πρόκλησης.

Έχετε δανειστεί τα λόγια του ποιητή Νίκου Ερηνάκη λέγοντας ότι «η επόμενη επανάσταση θα είναι η επανάσταση της ομορφιάς». Πώς το μεταφράζετε εσείς αυτό; Και τι ελπίζετε για το μέλλον;

Το αδοκίμαστο και αυτό που θεωρητικά φαίνεται να ευδοκιμεί είναι η ομορφιά. Σε έμενα τουλάχιστον οι εμπειρίες μου έτσι δείχνουν. Πραγματική ομορφιά βλέπω στην αλήθεια, την ειλικρίνεια, στα καθαρά μάτια, στις γενναιόδωρες συναντήσεις, στο αγελαίο ένστικτο μας να φροντίζουμε τους άλλους. Ίσως είναι η ώρα να συγκροτήσουμε τους εαυτούς μας και να στοχεύσουμε στη ροή. Να αποτινάξουμε όσο μπορούμε το ανικανοποίητο εγώ μας και να κοιτάξουμε γύρω μας και πάνω, προς τα έξω, έξω από τον βράχο μας. Να γίνουμε άνθρωποι. Να μετρηθούμε, να δούμε την άξια της συνείδησης μας και να απολαύσουμε την περιουσία μας που είναι ο χρόνος με τους άλλους.

vromika xeria

Tα Βρώμικα Χέρια

του Ζαν-Πωλ Σαρτρ 
από τους Apparatus κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

στο Θέατρο 104

Κλείστε εύκολα τις θέσεις σας εδώ

Η Kart Productions, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Μαρίας Ξανθοπουλίδου και του Αλέξανδρου Μυλωνά, ανακοίνωσε με δελτίο Τύπου, ότι ολοκληρώνει, μετά από 3 χρόνια παρουσίας, τον κύκλο της στη Β' Σκηνή του ιστορικού Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας. Το δυσάρεστο γεγονός είχα την ατυχία να το γνωρίζω εδώ και μήνες αλλά πάντα πίστευα ότι τελικά κάτι θα άλλαζε στο τέλος. 

 

Είναι από τις ελάχιστες φορές, που μέσα σε 3 μόνο χρόνια, δύο καλλιτέχνες κατάφεραν να δώσουν τόσο έντονα το στίγμα τους και μάλιστα σ' έναν χώρο, ο οποίος από κατασκευής (εξαιρετικά μικρή σκηνή) δυσκολεύει ' τ’ ανεβάσματα πολλών θεατρικών έργων.

 

Παρ' όλα αυτά, η Μαρία κι ο Αλέξανδρος μαζί με τη συμβολή των συνεργατών τους, δεν σταμάτησαν στιγμή να μας εκπλήσσουν! Πριν δω το σκηνικό χώρο, έλεγα: "Έλα μωρέ, πώς θα ανέβει αυτό εκεί;" αλλά με την είσοδό μου στο θέατρο εντυπωσιαζόμουν, αφού για ακόμα μια φορά το μαγικό καπέλο τους είχε βγάλει λαγό!

Στη μικρή σκηνή, είδαμε μεγάλες ερμηνείες! Πώς να ξεχάσει κανείς τη Μαρία Πρωτόπαππα με την "Έμμα" της, τη Λουκία Μιχαλοπούλου με την ποίηση της Δημουλά, τον Αλέξανδρο Μυλωνά και τον Μάνο Βακούση στον "Αμπιγιέρ", την εξαιρετική ομάδα της «Φαλακρής Τραγουδίστριας», τη νεανική ορμή και το ταλέντο της Σταυρούλας Κοντοπούλου και της Ζωής Μυλωνά, όταν συνσκηνοθέτησαν το «Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άνδρες», την αέρινη φιγούρα της Φαίης Ξυλά στην «Κυρία Ντάλογουεϊ» και τόσες άλλες καλοδουλεμένες ερμηνείες. 

Η μικρή σκηνή, όλα αυτά τα χρόνια, έγινε μεγάλη και μύρισε θέατρο. Σαν από τα σανίδιά της, που άλλοτε βλέπαμε κι άλλοτε ο σκηνογράφος μας είχε κρύψει, να έβγαινε ο απόηχος του ισχυρού DNA όσων σπουδαίων πέρασαν από εκεί. 

Για την ιστορία να πούμε ότι εκεί πρωτοεμφανίστηκαν ή συνεργάστηκαν οι πλέον καταξιωμένοι στον χώρο του θεάτρου. Ανάμεσά τους οι Στάθης Λιβαθινός, Νίκος Μαστοράκης, Δημήτρης Καταλειφός, Δημοσθένης Παπαδόπουλος κι οι νεότεροι Βίκυ Γεωργιάδου, Λίλυ Μελεμέ, Ελένη Μποζά, Άρης Τρουπάκης και τόσοι άλλοι.

Η Μαρία Ξανθοπουλίδου κι ο Αλέξανδρος Μυλωνάς δεν έγιναν ποτέ θιασάρχες, ήταν και παραμένουν καλλιτέχνες και, σαφώς, δεν είχαν καμία ψευδαίσθηση ότι από ένα θέατρο με τόσο μικρή χωρητικότητα, ακόμα και στις μεγάλες επιτυχίες, θα έβγαζαν τα έξοδά τους. Σε μια εποχή, όπου το θέατρο σούπερ-μάρκετ επικρατεί, αυτοί τόλμησαν να κάνουν ανοίγματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Φεστιβάλ Χορού και Ταινιών Μικρού Μήκους «Freedom of expression» (2017) κι η παράσταση του Γεωργιανού σκηνοθέτη Mikheil Charkviani «Human Voice»  με την Buba Gogorishvili, μια σπουδαία ηθοποιό, την οποία εγώ τουλάχιστον, γνώρισα σ' αυτή την παράσταση. 

Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων ανέβηκαν 27(!) παραστάσεις!

 

Η Σκηνή ήταν προσβάσιμη σ' όλους εμάς τους εκπροσώπους του Τύπου. H Ανζελίκα Καψαμπέλη μαζί με την Έλενα Γρίβα δούλεψαν την επικοινωνία του θεάτρου, σαν να ήταν δικό τους.Κάνοντας τη δουλειά κάθε δημοσιογράφου πιο εύκολη και δίνοντας άμεσα λύση σε κάθε πρόβλημα. 

 

Αν δεν έχετε επισκεφτεί ποτέ αυτό το θέατρο ή αν δεν έχετε απολαύσει τη «Φαλακρή Τραγουδίστρια» (έως 14 Μαΐου) και τον «Αμπιγιέρ»(έως τις 22 Μαΐου) κάντε αυτό το δώρο στον εαυτό σας. 

Με τη Μαρία, τον Αλέξανδρο και την Kart Productions, το ταξίδι θα συνεχιστεί κι ο πήχης έχει φτάσει, ήδη, πολύ ψηλά!

 

 

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς Και Η Μαρία Ξανθοπουλίδου Μιλούν Και Φωτογραφίζονται Στο Texnes-Plus

 

Φαίη Ξυλά, Στέλλα Αντύπα Και Κατερίνα Φωτιάδη Μιλούν & Φωτογραφίζονται Για Την Ντάλογουεϊ

 

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Όταν ο Lewis Carroll έγραφε το κλασικό αριστούργημα «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» δεν θα μπορούσε να φανταστεί το θεατρικό θαύμα, που θα επιτυγχανόταν 154 χρόνια μετά!

Η Αννίτα Καπουσίζη διασκεύασε, για το θέατρο, το κλασικό παραμύθι, τοποθέτησε ένα ερωτηματικό δίπλα στον τίτλο και μαζί με την ομάδα ARTimelia ετοιμάζονται να παρουσιάσουν μια παράσταση υψηλών προδιαγραφών από την Παρασκευή 10 Μαΐου. 

texnes plus 3 artimeilia

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που συναντώ την Ανίττα, ούτε η πρώτη που παρακολουθώ δουλειά της ομάδας, καθώς η ομάδα, συμπληρώνει φέτος 7 χρόνια λειτουργίας. Όλες οι παραστάσεις της χαρακτηρίζονται από τη διάθεση επαναπροσδιορισμού των σωματικών ορίων ανάπηρων και μη ανάπηρων ηθοποιών επί σκηνής, καθώς και τον πειραματισμό με οπτικοακουστικά μέσα και πρακτικές από άλλα είδη θεάτρου.

Είναι, όμως, η πρώτη φορά που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πρόβα τους στον φιλόξενο Χώρο Τέχνης 14η Μέρα.

Η εμπειρία μου; Μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση που λέει η Αλίκη της  Κόνυ Ζήκου, σε μια σκηνή της παράστασης : «Πολύ λίγα πράγματα στον κόσμο είναι πραγματικά ακατόρθωτα».

 texnes plus artimeilia

 

Έτσι φαίνεται ότι σκέφτηκε κι η Αννίτα μόλις ξεκίνησε να ασχολείται με ηθοποιούς με αναπηρία. Τη ρωτάω, λοιπόν, πώς ξεκίνησαν όλα.  «Η ομάδα, στην αρχή, ήταν μια θεατρική ομάδα ανθρώπων με αναπηρία και στην πορεία της έγινε μικτή. Ξεκινήσαμε μέσα από τους κόλπους του MDA HELLAS (Σωματείο για τη φροντίδα ανθρώπων με νευρομυϊκές παθήσεις) κι από το 2016 λειτουργούμε ως μικτή ανεξάρτητη θεατρική ομάδα ARTimeleia», μου απαντάει.

«Τι, όμως, σε γοητεύει καλλιτεχνικά;» Επιμένω στην ερώτησή μου κι η Αννίτα μου μιλά, αμέσως, για δυνατότητες, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους: «Οι δυνατότητες που προκύπτουν, μέσα από την αναζήτηση τρόπων έκφρασης,  σε σώματα περιορισμένα κινητικά. Αυτή η αναζήτηση σε οδηγεί σε δρόμους λιγότερο ‘περπατημένους’, αλλά με πολύ περισσότερες επιλογές. Ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε ‘ό,τι μπορούμε με αυτό που έχουμε’, αλλά να ψάξουμε ‘τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που δεν έχουμε’. Αυτά που, κάθε φορά, ανακαλύπτουμε είναι αποκαλυπτικά».

 

prova artimelia

 

 

Πώς, όμως, μιλάμε για δυνατότητες, όταν υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες;  Για την Αννίτα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι: «Η βαθιά ριζωμένη κοινωνική αντίληψη της έννοιας της ‘λύπησης’ στη θέα ενός αμαξιδίου. Η αντιμετώπιση των ανθρώπων αυτών ως ‘ήρωες’ κι άρα η προκατειλημμένη αντίληψη για τον άνθρωπο αυτόν ως άνθρωπο, φίλο, εραστή, επαγγελματία».

Όσο ο Κοσμάς Ινιωτάκης φωτογραφίζει τους ηθοποιούς στην πρόβα, έχω στο μυαλό μου ότι πρέπει να κρατήσω σημειώσεις, για να γράψω το κείμενό μου.  Δεν τα καταφέρνω. Απολαμβάνω τόσο πολύ το θέαμα, που εξελίσσεται μπροστά μου.

Τόσο το εικαστικό αποτέλεσμα, όσο κι οι ερμηνείες των:  Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλας Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνης Ιωάννου, Ιορδάνη Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρου Παπαγεωργίου, Πάνου Πολυπαθέλη και Γιώργου Σταυριανου με έχουν ταξιδέψει στον κόσμο της Αλίκης.

 

 

texnes plusprova artimelia

 

Αυτόματα, έρχεται στο μυαλό μου η Μπλάνς: «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία» κι ό,τι είδα αγγίζει τη μαγεία....

Πώς αλλιώς να εξηγήσει το μυαλό, ότι μια κοπέλα με 80% αναπηρία, η Εύα Λαμπαρά, παίζοντας ουσιαστικά με τα μάτια με καθηλώνει!

Τη σκέψη μου, τη μοιράζομαι με την Αννίτα Καπουσίζη: «Υπάρχει ο κίνδυνος να "εκμεταλλευτεί" κάποιος, ακόμα κι άθελά του, τα άτομα με αναπηρία για να επιτύχει τη συγκίνηση;»

Η Αννίτα με αφοπλίζει με την απάντησή της: «Ο κίνδυνος υπάρχει, όταν βλέπεις στους ανάπηρους κάτι ‘εκμεταλλεύσιμο’. Όταν συνεργάζεσαι με ανάπηρους ηθοποιούς με βάση τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους, τις διαφορετικές ‘ευκολίες’ ή ‘δυσκολίες’ τους, τότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα γιατί μιλάμε για ισότιμη συνεργασία, μοίρασμα κι αμοιβαιότητα, όπως συμβαίνει ή θα έπρεπε να συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους»

Πώς αντιμετωπίζει το κοινό τους ανάπηρους ηθοποιούς; «Οι αντιδράσεις του κοινού ποικίλλουν και στέκονται, συνήθως, στα δυο άκρα. Το απόλυτο ξένισμα, αλλά και την πλήρη αποδοχή. Έχει να κάνει με το πόσο ‘ανοιχτός’ είναι κάποιος να δεχτεί μια εικόνα έξω από τα στερεοτυπικά όρια που προσπαθούμε να στριμώξουμε την πραγματικότητα γύρω μας. Όταν αποδεχτούμε ότι το όλον, που μας περιβάλλει κι είμαστε μέρος του, δεν είναι ομοιόμορφο, τότε θ’ έχουμε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην παιδεία, που η συμβίωση των ανθρώπων προϋποθέτει».

Αυθόρμητα τη ρωτάω για την πολιτεία, τι γίνεται; Το υπουργείο δίνει επιχορήγηση;

Κι εδώ η ομάδα φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη: «Δεν την έχω ζητήσει ακόμα, είμαι λίγο επιφυλακτική στη σχέση μου με την Πολιτεία. Η φετινή μας παράσταση υποστηρίζεται ευγενικά από το Ίδρυμα Ιωάννου. Φ. Κωστοπούλου», σημειώνει η σκηνοθέτις.

prova artimeilia 2

Θα κλείσω την ανταπόκρισή της πρόβας - εμπειρίας με μια προσωπική σκέψη. Αγαπώ το θέατρο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κι ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, έχω δει άπειρες παραστάσεις. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, πότε προσωπικά χαίρομαι μια παράσταση θα σας πω όταν συμβαίνουν δύο πράγματα: Όταν με αγγίζει προσωπικά (για οποιονδήποτε λόγο), αν δηλαδή επιτυγχάνει την ενσυναίσθηση κι όταν μετά από την έξοδό μου από το θέατρο, κινητοποιείται ο προβληματισμός μου και μιλάω γι’ αυτήν! Θέατρο, χωρίς συγκίνηση και δεύτερες σκέψεις δεν υπάρχει κι η «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων [ερωτηματικό]» το επιτυγχάνει με το παραπάνω.

Αποκλειστική φωτογράφιση για το texnes-plus Κοσμάς Ινιωτάκης

 

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Αννίτα Καπουσίζη
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Μουργελά
Φωτισμοί: Απόστόλης Τσατσάκος
Σκηνικά - Κοστούμια: ομάδα ARTimeleia
Επιμέλεια βίντεο- Μοντάζ: Κυρηναίος Παπαδημάτος
Φωτογραφία - Βίντεο: Γιώργος Δανόπουλος
Sound Design: Ηλίας Κουρτμπασίδης
Δημιουργία Αφίσας: Κ.Π

Παίζουν: Σεργκέι Γαβριηλίτσα, Στέλλα Διακάτου, Κόνυ Ζήκου, Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Εύα Λαμπάρα, Μαριλιάνα Λυγερή, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Πάνος Πολυπαθέλης, Γιώργος Σταυριανός

Η παράσταση πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.

Οι παραστάσεις στις 17 και 18 Μαΐου θα είναι μερικώς προσβάσιμες με παράλληλη διερμηνεία στη νοηματική και χρήση υποτίτλων.

Πρεμιέρα: 10 Μαΐου
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15 (μέχρι την 1η Ιουνίου)
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό), 5 ευρώ (μειωμένο)

Χώρος Τέχνης 14η Μέρα
Καλλιρόης 10, Αθήνα 117 43
(στάση Μετρό: «Ακρόπολη», στάση τραμ: «Βουλιαγμένη»)
Τηλέφωνα: 2109210077, 6936600100

Ο Γιωργής Τσουρής μιλάει στη Γιώτα Δημητριάδη.
 
Θυμάμαι την πρώτη μας συνέντευξη,πριν 7 χρόνια στα Εξάρχεια. Μου είχε μιλήσει για εκείνον μια συνάδελφός του από το Εθνικό Θέατρο και επειδή πάντα μου αρέσει να ανακαλύπτω "νέα ταλέντα", τον πρότεινα στον τότε αρχισυντάκτη του περιοδικού. 
Ο Γιωργής Τσουρής, τότε ήταν μόλις 24 χρονών, είχε τελειώσει τη δραματική σχολή του εθνικού θεάτρου και είχε καταφέρει από τις πρώτες του ερμηνείες σε μικρούς ρόλους να συζητιέται το όνομά του. 
Σήμερα, ο Γιωργής είναι πρωταγωνιστής και μάλιστα σε παραστάσεις, στις οποίες υπογράφει και τα κείμενα. Παράλληλα σε λίγους μήνες θα πάρει το βάπτισμα του πυρός και ως σκηνοθέτης, αφού μετά από πρόταση του Σάββα Κυριακίδη, τα "170 τετραγωνικά" του θα ανέβουν και στο Θ.Ο.Κ.
 
Μιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο: "Με πατέρα ηθοποιό και μητέρα φιλόλογο, είχα τα καλύτερα εφόδια και συναισθηματικά και υλικά" θα μου πει. "Επομένως από που αντλείς την έμπνευση και γράφεις για "προβληματικές' οικογένειες" ; "Όχι, πρόσεξε ποια είναι η παγίδα! Επειδή, ακριβώς, προχωρώ μ όλα αυτά τα εφόδια, με βαραίνουν πάρα πολύ! Είναι περίεργη η σχέση και η επανάσταση που έχω να κάνω εγώ απέναντι στους γονείς μου, καθώς αφορά το πως μπορώ να νιώσω πραγματικά αυτοδύναμος. Να νιώσω ότι κάθε έργο που γράφω, η παρουσία μου κάθε βράδυ στη σκηνή κ.λ.π είναι του Γιωργή και μόνο. Προέρχεται από τις δικές μου δυνάμεις, και δεν είναι προϊόν καλής γονεϊκής συγκυρίας." 
 
Όπως όλα δείχνουν ο Γιωργής το έχει ήδη καταφέρει αυτό, με όλη τη θεατρική Αθήνα να μιλάει για τον "Χαρτοπόλεμο" του αδικοχαμένου φίλου του, Βαγγέλη Ρωμνιού, όπου πρωταγωνιστούσε και υπόγραψε τη δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, δουλεύοντα από κοινού και με τα "170 τετραγωνικά" που σκίζουν στο Από Μηχανής και βάζουν πλώρη και για την Κύπρο. Ενα θεατρικό έργο, το οποίο τον έφερε αντιμέτωπο μόνο με την οθόνη του υπολογιστή του. 
 
 
 
 
170tetragonika
Θα ξεκινήσω από κάτι πιο «προσωπικό»: Όταν μιλήσαμε, μετά την παράσταση μου είπες ότι αυτή τη φορά ήταν πιο δύσκολο για σένα, γιατί χωρίς τον Βαγγέλη Ρωμνιό, με τον οποίο είχατε δουλέψει μαζί και συγγραφικά στον «Χαρτοπόλεμο», ένιωθες ότι έλειπε «ο βράχος» σου, όπως μου τον αποκάλεσες. Πώς ήταν η συγγραφή των «170 τετραγωνικών»;
 
Ναι, αυτή τη φορά ήμουν μόνος μου, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Όταν ξεκινάς να γράφεις κάτι από το μηδέν, έχεις πάντα τον πανικό του «τίποτα», ακόμα κι αν έχεις μια αρχική ιδέα. Στην πορεία βέβαια αυτό που αντιλαμβάνεσαι ότι το κενό δεν υφίσταται. Αντίθετα όσο προχωράς, ανακαλύπτεις ότι το έργο ήταν ήδη λίγο-πολύ εκεί, και απλά ήθελε ξετύλιγμα.
Η διαφορά αυτής της διαδικασίας, τώρα, σε σχέση με τον «Χαρτοπόλεμο» ήταν διαπροσωπικής φύσεως κι αυτό γιατί η δουλειά με τον Βαγγέλη ήταν, για μένα, απόλαυση. Το κάναμε με τόση αγάπη κι ήμασταν ερωτευμένοι μ αυτό που κάναμε κι ερωτευμένοι, σ ένα πλατωνικό επίπεδο, και ο ένας με τον άλλον. Χρησιμοποιούσαμε το δέσιμο για να παράγουμε και την παραγωγή για να δεθούμε ακόμα πιο πολύ. Τώρα ήταν μια διαδικασία πιο μοναχική, η οποία, όπως και στον «Χαρτοπόλεμο», έγινε πιο συλλογική κατά τη διάρκεια των προβών. Γιατί εκεί βλέπεις και πως «λειτουργεί» το κείμενο σου, όταν συναντιέται με τους ηθοποιούς.
 
Το έργο διαδραματίζεται στη Θήβα. Πώς την επέλεξες;
 
Δεν ήταν  τυχαία η επιλογή, ούτε πρακτικά, ούτε θεωρητικά. Πρώτον, γιατί η Θήβα είναι πολύ κοντά στην Αθήνα, οπότε η αντίστιξη είναι άμεση και ισχυρή. Είναι δηλαδή πολύ κοντά στο μεγάλο αστικό κέντρο, αλλά και πολύ μακριά με έναν τρόπο. Δεύτερον, έχει ένα τεράστιο δηλωμένο ένδοξο παρελθόν -ιστορικά καί θεατρικά-  κι αυτό το παρελθόν, όπου ανιχνεύεται στην Ελλάδα αφήνει μια πολύ ισχυρή γλυκόπικρη γεύση.
 
Εσύ γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Κύπρο. Πόσο κοντά είναι οι νοοτροπίες των δύο λαών;
 
Η Κύπρος είναι μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση. Ενώ στην Ελλάδα υπάρχει ξεκάθαρα η μεγάλη πόλη, η πρωτεύουσα, όπου συγκεντρώνεται το κέντρο του ενδιαφέροντος, η Κύπρος δεν έχει μια αντίστοιχη Αθήνα, όπως δεν έχει και τα μικρά, απόκρημνα χωριουδάκια της ελληνικής επαρχίας. Όλα τα χωριά συνδέονται απευθείας με τις μικρές πόλεις. Υπάρχει με έναν τρόπο μία συνάφεια με τις μικρές επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας.
 
Γιατί, τότε, δεν επέλεξες μια κυπριακή πόλη;
 
Η τοποθεσία είναι μεν σημαντική, αλλά δεν καθορίζει την ουσία του έργου και των συγκρούσεων που φέρει. Θα μπορούσε με έναν τρόπο, να τοποθετηθεί και στην ιρλανδική επαρχία. Απέφυγα την Κύπρο για τους εξής δύο λόγους: ο πρώτος είναι η διάλεκτος, που αποκλείει κατευθείαν ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού και χρωματίζει διαφορετικά στα αφτιά τους χαρακτήρες, κι ο δεύτερος είναι ότι με μια ελληνική επαρχία μου δίνεται η ευκαιρία να «κρύψω» στοιχεία, τα οποία μου ήταν πολύ γνώριμα και από την Κύπρο, χωρίς να δηλώσω την καταγωγή τους. Σίγουρα υπάρχει στο έργο απόηχος γεγονότων, τα οποία γνώρισα στην Κύπρο κι ως παιδί.
Για παράδειγμα, ο ρόλος, που ερμηνεύω εγώ στην παράσταση, ο Γρηγόρης, ενώ όλοι μου λένε ότι είναι πολύ αναγνωρίσιμος στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα είναι μια κυπριακή περσόνα. Οι άνθρωποι, οι οποίοι μ ενέπνευσαν για να γράψω αυτό τον ρόλο ανήκουν στα βιώματά μου στην Κύπρο, απλά μετέφερα τον χαρακτήρα γλωσσικά, αφαιρώντας τη διάλεκτο.
 
Η παράσταση θα παρουσιαστεί και στη νέα σκηνή του ΘΟΚ στην Κύπρο σε δική σου σκηνοθεσία. Εκεί, θα γίνουν αλλαγές στο κείμενο;
 
Στόχος είναι να αφηγηθούμε την ίδια ιστορία, χωρίς να αλλοιώσουμε σημαντικά το κείμενο. Για μένα αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα: το πόσο θα καταφέρει να επικοινωνήσει το έργο στην Κύπρο, με όλες τις αναγωγές, χωρίς να μεταφερθεί η ιστορία αλλού. Το κείμενο θα υποστεί φυσικά την επεξεργασία που απαιτεί η προσαρμογή στην ιδιοσυγκρασία των ηθοποιών, του νέου θιάσου. Το τι αποτύπωμα κουβαλάει ο ηθοποιός σκηνικά είναι πάντα πολύ καθοριστικό.
 
 
 
Επομένως γράφεις για ηθοποιούς;
 
Ναι, ηθοποιοκεντρικά και, μάλιστα, φανατισμένα. Ο ηθοποιός στο θέατρο δεν είναι λεπτομέρεια.  Αυτή είναι η βασική μου ιδιότητα και την τιμώ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Με ενδιαφέρει, ως συγγραφέας, να δίνω ένα υλικό στον ηθοποιό, το οποίο καί να μπορεί να υπηρετήσει και να αβαντάρει τον ίδιο, ώστε να νιώθει όμορφα στη σκηνή, χωρίς να προδίδεται η πλοκή και η ουσία του έργου.
Ο ηθοποιός είναι μια αυτοδύναμη  παραγωγική μονάδα. Μπορεί στο θέατρο, τα τελευταία χρόνια, να κυριαρχεί η σκηνοθεσία, με τον σκηνοθέτη να έχει το όραμα και τον ηθοποιό να γίνεται το όργανό του, αλλά όταν αυτά τα δύο συγκλίνουν, όταν οι αποστάσεις "κλείνουν", συμβαίνει κάτι σπουδαίο. Είναι σημαντικό ο σκηνοθέτης να ακούσει το ένστικτο του υποκριτή του. Να αποδεχθεί τη δημιουργική του πρωτοβουλία.
 
Νομίζω, ότι έτσι δουλεύετε κι εσείς ως ομάδα τα τελευταία χρόνια.
 
Ναι, αν και αποφεύγουμε τη λέξη «ομάδα». Είμαστε πιο παλιομοδίτες και προτιμάμε τη λέξη «θίασος». Είμαστε μια εταιρεία θεάτρου, η οποία συστήνει έργα.
Μπορεί οι συντελεστές, στις περισσότερες δουλειές, να είναι κοινοί αλλά αποφεύγουμε τη λέξη «ομάδα», γιατί έχει κάτι το δεσμευτικό. Αντίθετα ο «θίασος» έχει μια αναρχία και μια ελευθερία, καθιστώντας την όλη διαδικασία κάθε φορά υπό αίρεση. Αν υπάρχουν ίδιοι συντελεστές είναι επιλογή μας να ξανασυναντηθούμε, αλλά δεν είμαστε ομάδα. Δεν δεσμευόμαστε. Σε κάθε καινούρια παράσταση, επιλέγουμε εξαρχής τη σύσταση του έμψυχου δυναμικού που θα την φέρει εις πέρας.
 
170tetragwnika texnesplus6
 
Μου μιλάς για «αναρχία», ενώ ως χαρακτήρας είσαι πάρα πολύ οργανωτικός. Πώς γίνεται αυτό;
 
Ναι, γιατί μόνο ένας βαθιά οργανωτικός άνθρωπος, μπορεί να κατανοήσει τι θα πει «αναρχία». Διότι φλερτάρει μαζί της συνεχώς και την πολεμάει για να μπορέσει να έχει το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Προσωπικά, η πιο βαθιά μου ανάγκη, και γι αυτό οργανώνω το πάντα στη λεπτομέρειά τους, είναι αυτές οι μικρές-μικρές στιγμές ελευθερίας που βιώνω στη σκηνή. Οργανώνω πολύ αυστηρά ένα πλαίσιο, και κειμενικά, απαιτώντας κι από τους άλλους μεγάλη ακρίβεια. Συνήθως, όμως μέχρι τώρα, σ αυτούς του θιάσους που συστήνουμε, είμαι το πιο αιρετικό μέλος. Είμαι αυτός που θα αυτοσχεδιάσει περισσότερο και θα ξεφύγει περισσότερο.
Η οργάνωση, ουσιαστικά, αφορά τη δημιουργία ενός πλαισίου μέσα στο οποίο ο ηθοποιός θα μπορέσει να νιώσει σκηνική ελευθερία.
 
Τόσο τα «170 τετραγωνικά», όσο κι ο «Χαρτοπόλεμος», ανεξάρτητα από τις κωμικές του σκηνές και το χιούμορ τους, είναι έργα τα οποία αναδεικνύουν σοβαρά κοινωνικά θέματα: τον αλκοολισμό, την οικονομική κρίση, τις δύσκολες σχέσεις των μελών μιας οικογένειας κ.λ.π. Και νομίζω ότι είναι έργα μια κοινής θεματικής.
 
Ναι, βέβαια. Ακόμα και το τρίτο «παιδί», που έχω αυτή τη στιγμή στα σκαριά, είναι της ίδιας λογικής.
 
Γιατί σ έλκουν λοιπόν;
 
Είμαι 33 χρονών. Αυτό τι σημαίνει; Είμαι σ ένα μεταίχμιο τόσο εγώ, όσο κι οι περισσότεροι συντελεστές μας, όπου η επαφή με το σπίτι είναι κάτι πολύ συγκρουσιακό και πολύ αμφιθυμικό. Είμαστε σε μια τέτοια συγκυρία, όπου η ανεξαρτησία μας κι η συναισθηματική μας αποδέσμευση από την οικογένεια δεν είναι απλή ιστορία. Κι εγώ κι οι δικοί μου άνθρωποι βιώνουμε βαθιές ρίξεις με τον ίδιο μας τον εαυτό και τα παιδικά και τα εφηβικά βιώματά μας, καθώς προσπαθούμε να κάνουμε το βήμα και να πατήσουμε στα πόδια μας. Είναι μεταιχμιακά και τα δύο έργα. Αυτή η σύγκρουση, λοιπόν, μου γεννάει πάρα πολλές σκέψεις που έχω ανάγκη να εκφράσω θεατρικά.
 
Η «σύγκρουση» με το σπίτι είναι πιο έντονη, όταν ο πατέρας σου έχει, ήδη, διαγράψει μια πετυχημένη πορεία στον χώρο της υποκριτικής;
 
Η μητέρα μου είναι φιλόλογος, ο πατέρας μου ηθοποιός κι εγώ ηθοποιός και φιλόλογος! Επομένως, ουσιαστικά, δεν συγκρούστηκα στα χρόνια των κρίσιμων επιλογών μου.
Αυτό που αντιλαμβάνομαι, όμως, τώρα, είναι ότι όλοι μας κουβαλάμε ένα πολύ ειδικό βάρος από τους γονείς μας και δεν φταίνε ούτε εκείνοι γι αυτό, ούτε εμείς. Αυτή είναι η συνθήκη, όταν γεννιέσαι από κάποιους.
 
720 604366 b10653d412 92eb07a8fe3e7abe
Αμαλία Αρσένη, Γιωργής Τσουρής, Βάλια Παπακωνσταντίνου
 
Την αποδοχή από τους γονείς σου την έχεις εισπράξει;
 
Οι γονείς μου δεν μου προσφέρουν απλά αποδοχή. Αυτό που θα πω τώρα είναι λίγο ψυχαναλυτικό: νιώθω ότι υπάρχουν γονείς που στερούν -συνήθως άθελά τους- από τα παιδιά τους τη στήριξη. Αυτά τα παιδιά, δυστυχώς ή ευτυχώς, πορεύονται στη ζωή τους με ισχνές αποσκευές, αλλά και με μια ελευθερία, μια αυτοδυναμία. Στη δική μου περίπτωση, οι γονείς μου ήξεραν ακριβώς τι εφόδια χρειαζόμουν και μου τα πρόσφεραν όλα αφειδώς! Όχι μόνο υλικά αλλά και συναισθηματικά. Μου έδωσαν μεγάλη ώθηση από πάρα πολύ μικρή ηλικία, κι αυτή τη στιγμή νιώθω ότι έχω ένα σάκο μ όλα τα εφόδια του κόσμου.
 
Επομένως, γράφεις για τις άλλες «προβληματικές» οικογένειες;
 
Όχι, πρόσεξε ποια είναι η παγίδα! Επειδή, ακριβώς, προχωρώ μ όλα αυτά τα εφόδια, με βαραίνουν πάρα πολύ! Είναι περίεργη η σχέση και η επανάσταση που έχω να κάνω εγώ απέναντι στους γονείς μου, καθώς αφορά το πως μπορώ να νιώσω πραγματικά αυτοδύναμος. Να νιώσω ότι κάθε έργο που γράφω, η παρουσία μου κάθε βράδυ στη σκηνή κ.λ.π είναι του Γιωργή και μόνο. Προέρχεται από τις δικές μου δυνάμεις, και δεν είναι προϊόν καλής γονεϊκής συγκυρίας.
 
 170tetragwnika texnesplus4
Αμαλία Αρσένη, Βάλια Παπακωνσταντίνου
 
Αυτό φαντάζομαι είναι πολύ δύσκολο.
 
Δεν είναι εύκολο, είναι μεγάλο το ταξίδι, αλλά είναι σημαντικό να νιώσει ένας άνθρωπος ότι πατάει στα πόδια του.
 
Γι αυτό αποφάσισες να κάνεις κι εσύ νωρίς οικογένεια;
 
Παντρεύτηκα 30 χρονών. Η κατάσταση η δικιά μου, της νεοσύστατης οικογένειας έχει πάλι πολλές ιδιαιτερότητες, με την έννοια ότι είμαστε στην ίδια δουλειά με την Βάλια και, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουμε επιλέξει να δουλεύουμε και μαζί. Έτσι είμαστε σε μια συνθήκη, στην οποία βιώνουμε τον έγγαμο βίο με όλη τη φόρτιση που έχει το θέατρο. Δεν έχουμε την τύχη να ζούμε την αποφόρτιση που βιώνουν δύο άνθρωποι, οι οποίοι κάνουν διαφορετικές δουλειές και μπορεί να είναι ο ένας το καταφύγιο του άλλου, ώστε να ξεφεύγει. Ένα στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου, για τα επόμενα χρόνια, είναι να μπορούμε να κερδίζουμε στιγμές, που δεν θα αφορούν τη δουλειά αλλά καθαρά το ζευγάρι.
 
Παράλληλα, βρίσκεσαι σ εντατικές πρόβες για τον «Οιδίποδα Τύραννο» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, που θα δούμε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο. Έχεις παίξει πολλές φορές στο αργολικό θέατρο.
 
Ναι, έχω παίξει πολλές φορές, κυρίως με το Εθνικό Θέατρο. Είχα παίξει και σε μικρή ηλικία, με τον ΘΟΚ!
 
Το αγοράκι στη «Μήδεια»;
 
Όχι, στον χορό κανονικά! Τράβηξα κουπί, ήμουν εφτά και δώδεκα ετών.
 
 Πώς δουλεύετε πάνω στο κείμενο του Σοφοκλή;
 
Είναι μια ευτυχής συγκυρία τόσο από άποψη θιάσου, όσο και παραγωγής. Έχω μια αίσθηση ότι θα είναι μια σημαντική παράσταση. Στη διανομή είναι όλοι ένας κι ένας, και όπως ξετυλίγεται το νήμα στις πρόβες τόσο από τον Κωνσταντίνο (Μαρκουλάκης), όσο κι από τους ηθοποιούς φαίνεται πως το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει.
 
Μου είπες και πριν ότι από 7 χρονών ήξερες, ότι θα ερχόσουν στην Αθήνα για να ακολουθήσεις την υποκριτική. Πώς ονειρευόσουν τα πράγματα και πώς τελικά σου ήρθαν;
 
Μάλλον αυτό που περίμενα κι αυτό που είχα ανάγκη να βιώσω στο θέατρο έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό συντελεστεί. Κι αυτό επειδή δεν βλέπω πολύ μακριά, βάζω βραχυπρόθεσμους στόχους και, μέχρι στιγμής, τους έχω πετύχει. Δεν είχα τρελά όνειρα. Δεν έβαλα στόχο να πάρω 2-3 Όσκαρ για παράδειγμα. Οπότε αυτά που είχα στο μυαλό μου έγιναν, και μάλιστα με τα πιο αισιόδοξα σενάρια. Σχεδιάζω τα επόμενα βήματα, και προσπαθώ να προλαβαίνω να βιώνω τις χαρές της δουλειάς μας. Αν μου έλεγε κάποιος πριν 14-15 χρόνια που ήρθα εδώ, ότι τα πράγματα θα συνέβαιναν όπως ακριβώς συνέβησαν,ο δεκαεννιάχρονος εαυτός μου θα πανηγύριζε. Δεν είναι και λίγο αυτό!
 
 
Από τη Γιώτα Δημητριάδη
 
Κυριακή των Βαΐων προ των πυλών και, παραδοσιακά, η θεατρική σεζόν ρίχνει αυλαία. Έτσι, τουλάχιστον συνέβαινε πριν μερικά χρόνια, γιατί την τελευταία πενταετία, παρατηρείται ένας οργασμός από πρεμιέρες μετά το Πάσχα, χωρίζοντας ουσιαστικά τη χειμερινή σεζόν σε τρεις φάσεις (παραστάσεις που ξεκινούν τον Οκτώβριο, παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα τον Φεβρουάριο κι άλλες που ξεκινούν μετά το "Χριστός Ανέστη").
 
 
Ακολουθώντας τη θεατρική παράδοση, λοιπόν, έχουμε στο νου μας μερικές γυναικείες ερμηνείες που θα θυμόμαστε, όσες σεζόν και να περάσουν. Ελπίζουμε να δούμε τόσες κι άλλες τόσες και μετά το Πάσχα.
 
 mastrer class
 
Μαρία Ναυπλιώτου – «Master Class», στο Μικρό Χορν
 
 Στην πιο ώριμη υποκριτική της στιγμή, η Μαρία Ναυπλιώτου συναντά στο Μικρό Χορν, τη σπουδαία υψίφωνο Μαρία Κάλλας. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Οδυσσέας Παπασπηλιώπουλος. Δεν είναι τυχαίο, ότι η παράσταση έγινε αμέως talk of the town και σημείωσε απανωτά sold-out! Η προπώληση για τη δεύτερη σεζόν έχει ήδη ξεκινήσει κι η παράσταση θα μεταφερθεί στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου. Μια ερμηνεία σπαρακτικά εσωτερική, που εντυπωσιάζει για την αρτιότητα της τεχνικής και τις κατάλληλες δόσεις συγκίνησης. 
 
 fay ksyla
 
Φαίη Ξυλά – «Φαλακρή Τραγουδίστρια», στη Β' σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας
 
 Ίσως η καλύτερη ερμηνεία της ηθοποιού, η οποία φαίνεται να έχει βρει τη σκηνοθέτη της, στο πρόσωπο της Μαρίας Ξανθοπουλίδου. Το αριστούργημα του Ιονέσκο ζωντανεύει σε μια εύρυθμη παράσταση κι η Φαίη Ξυλά με τον Αλέξανδρο Μυλωνά γίνονται το πιο σουρεάλ και κωμικό ζευγάρι της σεζόν.
 
 murtos garbi
 
 Χρηστίνα Γαρμπή – «Μύρτος», στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
 
 Η ομάδα 4Frontal είναι γνωστή για την αγάπη της στη λογοτεχνία. Αυτή τη σεζόν σειρά έχει ο "Μύρτος" του Παύλου Μάτεσι. Η παράσταση που ανέβηκε στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, φώτισε με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία του Μάτεσι. Οι ηθοποιοί σε εξαιρετική φόρμα και με τη σκηνική επικοινωνία που σε κερδίζει άμα τη εμφανίση τους, υπάρχουν στιγμές που σε καθηλώνουν. 
 
Ξεχωρίζει η Χρηστίνα Γαρμπή σ' όλους τους ρόλους που ερμηνεύει. Η νεαρή ηθοποιός είναι σπαρακτική στην τελευταία σκηνή αντιμετωπίζοντας, με μοναδική μαεστρία, τις εναλλαγές των χαρακτήρων από την ανάπηρη κόρη της οικογένειας μέχρι το κορίτσι – πειρασμό, που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο διάβα του. 
 
 xypna vasili1
 Ελισάβετ Κωνσταντινίδου – «Ξύπνα Βασίλη», στο Εθνικό Θέατρο
 
Δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο cast ο ταλαντούχος Άρης Μπινιάρης, για να μας χαρίσει ένα μοναδικό ανέβασμα της γνωστής από τον κινηματογράφο επιτυχίας του Δημήτρη Ψαθά. Η παράσταση ξεχώρισε τη φετινή σεζόν, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν "παλιά" ή " ξεπερασμένα" έργα, παρά μόνο ανέμπνευστοι σκηνοθέτες. Η  Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, στην πρώτη της συνεργασία με τον σκηνοθέτη, εντυπωσιάζει με τον άρτιο έλεγχο των εκφραστικών της μέσων, σε μια παράσταση που παντρεύει τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, με τη ζωντανή μουσική και τη θεατρική πράξη. Για όσους δεν προλάβατε να το δείτε, θα συνεχιστεί και για δεύτερη σεζόν.
 
gida
 
 
Αν και κλήθηκε λίγο πριν την πρεμιέρα να αντικαταστήσει την Ελένη Ράντου, η βραβευμένη ηθοποιός κατάφερε, όχι μόνο να ανταποκριθεί στο υποκριτικό στοίχημα, αλλά να περάσει στην πλατεία και να κινητοποιήσει την ενσυναίσθηση του θεατή, με  το αδιέξοδο μιας γυναίκας, όταν ο σύζυγός της (Νίκος Κουρής) ομολογεί τον έρωτά του για...μια γίδα! Στο τελευταίο έργο, του βραβευμένου με τέσσερα Πούλιτζερ Αμερικάνου συγγραφέα, Έντουαρντ Άλμπι, οι υποκριτικές ισορροπίες είναι πολύ λεπτές κι ο Νικορέστης Χανιωτάκης επέλεξε τους κατάλληλους ηθοποιούς για να απογειώσουν τους ρόλους τους. 
 
 
 H Arxi tou Arximidi photo by Yiannis Karabatsos 7
 Το «El Principio de Arquímedes» (Η αρχή του Αρχιμήδη) του Josep Maria Miro ανεβαίνει, για μόλις δεύτερη φορά σε ελληνική σκηνή, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανούηλ. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου χαρίζοντάς μας μια καθηλωτική παράσταση με μπόλικες δόσεις σασπένς κι ανατροπών. Η Μαρία Φιλίνη είναι η διευθύντρια του κολυμβητηρίου. Αυστηρή, προστατευτική, τελειομανής, αλλά μ' ένα κρυμμένο δράμα στην ψυχή, καταφέρνει να χτίσει έναν απόλυτα ειλικρινή χαρακτήρα που αν κι έρχεται στη δύσκολη θέση να ανακρίνει έναν συνάδελφό της γίνεται συμπαθής στον θεατή. Η ηθοποιός καταφέρνει να συνθέσει σκηνικά, πολλές πτυχές της ψυχοσύνθεσης της γυναίκας που βάζει πάνω απ'όλα το καθήκον. Είναι ο ρόλος-καταλύτης της παράστασης, καθώς αντιπροσωπεύει τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του ίδιου του θεατή. 
 
 mairi mina
 
 
 Η Μαίρη Μηνά ερμήνευσε την "Έμμα" στο έργο  του Ντάνκαν ΜακΜίλαν, «People, places & things», το οποίο στη λειτουργική μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου μεταφράζεται ως «Με λένε Έμμα» και κατάφερε να κάνει όλη τη θεατρική Αθήνα να μιλάει για εκείνη. Σ' έναν απαιτητικό ρόλο έδειξε το υποκριτικό της ταλέντο, συγκινώντας τόσο το κοινό, ώστε να βιώσει στο μεδούλι του την απελπισία της. 
 
Κρατάω τη σκηνή, όπου εξομολογείται τη μεγάλη της αγάπη στο θέατρο, που «σου δίνει την ευκαιρία να μιλάς ποιητικά και να λες λέξεις, που δεν θα έλεγες ποτέ» και λειτουργεί, για εκείνη, σαν ναρκωτικό. Ένα κορίτσι, το οποίο αν δεν βρίσκεται στη σκηνή «είμαι νεκρή δεν ζω», όπως δηλώνει με αφοπλιστική αλήθεια.
 
 
 
Το αφιέρωμα συνεχίζεται και με τις ανδρικές ερμηνείες
 
 
 
 
 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

«Τοῦτο τὸ σπίτι στοίχειωσε, μὲ διώχνει –
θέλω νὰ πῶ ἔχει παλιώσει πολύ, τὰ καρφιὰ ξεκολλᾶνε,
τὰ κάδρα ρίχνονται σὰ νὰ βουτᾶνε στὸ κενό,
οἱ σουβάδες πέφτουν ἀθόρυβα
ὅπως πέφτει τὸ καπέλλο τοῦ πεθαμένου
ἀπ’ τὴν κρεμάστρα στὸ σκοτεινὸ διάδρομο
ὅπως πέφτει τὸ μάλλινο τριμμένο γάντι τῆς σιωπῆς ἀπ’ τὰ γόνατά της
ἢ ὅπως πέφτει μιὰ λουρίδα φεγγάρι στὴν παλιά, ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.
....
Τοῦτο τὸ σπίτι δὲ μὲ σηκώνει πιά.
Δὲν ἀντέχω νὰ τὸ σηκώνω στὴ ράχη μου»
 
Οι παραπάνω στίχοι από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Τούτο το σπίτι» ήρθαν, κατευθείαν, στο μυαλό μου παρακολουθώντας το έργο «170 τετραγωνικά» του Γιωργή Τσουρή, το οποίο σκηνοθετεί ο Γιώργος Παλούμπης στην πάνω σκηνή του θεάτρου Από Μηχανής.
Ένα κείμενο κρίνεται για το αν και κατά πόσον είναι «σημαντικό», από την πορεία του στον χρόνο, αν όμως μπορούσα να εκφράσω μια προσωπική γνώμη, θα έλεγα ότι ένα «καλό» έργο, πέρα από την αντοχή του, οφείλει να σε ταρακουνά, να δημιουργεί συνδέσεις στο μυαλό σου και να γεννά οικεία βιώματα, όπως προτάσσει και η αριστοτελική κάθαρση «περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν».
Τολμώ, λοιπόν, να πω ότι ο θεατρικός λόγος του Γιωργή Τσουρή είναι αυτή τη στιγμή, ίσως, το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής κοινωνίας, εν έτη 2019 κι όχι μόνο για την επαρχία, αλλά και για ολόκληρη τη χώρα. Αν κάποιος μελετητής θελήσει να δει τι πέρασε η Ελλάδα, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, θα μπορεί άνετα να ανατρέξει σ’ αυτό.
Μετά την επιτυχία του «Χαρτοπέλεμου», κείμενο του αδικοχαμένου Βαγγέλη Ρωμνιού, όπου ο Τσουρής ήταν υπεύθυνος για τη δραματουργία και την επεξεργασία του κειμένου. Παρακολουθούμε άλλο ένα οικογενειακό δράμα, στιγματισμένο από τις πληγές που γεννά η οικονομική κρίση, με βαθιά ψυχανάλυση της μέσης ελληνικής οικογένειας, δυνατές ανατροπές και μπόλικο μαύρο χιούμορ, ένα έργο που ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα το δράμα και την κωμωδία.
Ο αναγνώστης-θεατής εύκολα μπορεί να βρει γεγονότα, που στοιχειοθετούν τον μικρόκοσμο του έργου του συγγραφέα, αλλά και της ομάδας MA NON TROPPO, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση τη δραματουργική επεξεργασία υπογράφουν μεταξύ άλλων δύο ηθοποιοί της παράστασης (Βάλια Παπακωνσταντίνου και Αντώνης Τσιοτσιόπουλος), αλλά κι ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης.  Επομένως, το μόνο σίγουρο είναι ότι μιλάμε για μια δουλειά συνόλου, η οποία έχει δείξει ότι ξέρει να κερδίζει.
 
Το έργο
 
Η υπόθεση φαινομενικά απλή: δύο αδερφές βρίσκονται, μετά από χρόνια, να συγκατοικούν στο πατρικό τους στη Θήβα. Η οικογένεια έχει διαλυθεί, αλκοόλ, εξωσυζυγικές σχέσεις των γονέων, ενδοοικογενειακή βία έχει οδηγήσει τα δύο κορίτσια να αποστρέφονται τους γονείς, αλλά κι η μια την άλλη, αφού είχαν πάρει αντίπαλα στρατόπεδα, η Λιλή (Αμαλία Αρσένη) μένει με τον πατέρα στα 170 τ.μ μέχρι το τέλος της ζωή του,  η μεγαλύτερη, η Αλεξάνδρα (Βάλια Παπακωνσταντίνου) ζει μόνη στην Αθήνα, μέχρι που αναγκάζεται να επιστρέψει. Μαζί τους στο σπίτι και ο Άγγελος, σύντροφός της Λιλής, από τον οποίο είναι έγκυος. Και ενώ οι τρεις τους παλεύουν να βρουν μια ισορροπία, μια επίσκεψη θα τα αλλάξει όλα, για πάντα.
 
Η παράσταση
 
Ο Γιώργος Παλούμπης αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες της γενιά του. Ως μετρ του ρεαλιστικού θεάτρου, καταφέρνει να καθοδηγεί εξαιρετικά τους ηθοποιούς του, αναδεικνύοντας μοναδικά τις σκηνικές σχέσεις των ηρώων, δουλεύοντας ουσιαστικά το χαώδες κενό του «τότε» με το «τώρα».
Εστιάζοντας στην ουσία του κειμένου αναδεικνύει με ακρίβεια τον μικρόκοσμο και των πέντε ηρώων, χτίζοντας παράλληλα μια παράσταση με ζηλευτό σασπένς και ανατροπές.
Οι τρεις σκηνές του έργου, ευτύχισαν σε εύρυθμες λιεζόν (συνδέσεις) με ένα εντυπωσιακό εικαστικά, αλλά και συγκινητικό βίντεο, που προοικονομεί το μέλλον, αλλά κλείνει και το μάτι στο παρελθόν της ιστορίας.
Μια μικρή επιφύλαξη διατηρώ μόνο για τη διάρκεια της πρώτης σκηνής, η οποία μοιάζει κάπως φλύαρη και, μάλλον, είναι θέμα χρόνου να «δέσει».
Υποκριτικά κι οι πέντε ηθοποιοί ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις της σκηνοθεσίας, δουλεύοντας, πάνω απ’ όλα, ομαδικά.
tsouris texnes plus
 
Ξεχωρίζει ο Γιωργής Τσουρής, μ’ έναν αβανταδόρικο ρόλο, ο οποίος (εδώ κυριολεκτικά) γράφτηκε για εκείνον! Χαρίζει στο κοινό απλόχερα το γέλιο αλλά και τη συγκίνηση. Η σκηνή με τη χορογραφία του Μάικλ Τζάκσον είναι μια από τις πιο χιουμοριστικές της φετινής σεζόν, σκηνή για βραβείο. 
Η Βάλια Παπακωνσταντίνου, αν και φλερτάρει με την υπερβολή σε κάποια σημεία, καταφέρνει, τελικά, να συγκινήσει τον θεατή και να δώσει υπόσταση στον χαρακτήρα της.
Ανεπίληπτη η ερμηνεία της Αμαλίας Αρσένη, έχει όλο τον αυθορμητισμό, την αφέλεια αλλά και την απελπισία της ηρωίδας. Ηθοποιός με άστρο κι εντυπωσιακή σκηνική λάμψη, θα μας απασχολήσει ευχάριστα στο μέλλον. 
Υποτονικός σε κάποιες αντιδράσεις του ο Αντώνης Τσιτσοπουλος, μοιάζει να μην χτίζει την κορύφωση του ρόλου του, μ’ αποτέλεσμα όταν έρθει η ρωγμή να μην γίνεται ουσιαστικά πιστευτός.
patiti
 
Η Άννα Πατητή είναι απολαυστική στην πρώτη σκηνή κι εξαιρετικά αληθινή στη δεύτερη εμφάνισή της, λίγο πριν το φινάλε.
Ρεαλιστικό το σκηνικό των Κωνσταντίνα Μαρδίκη κι Έλλης Παπαδάκη, με έξυπνη λύση στην προβολή των βίντεο πάνω στα παραθυράκια του σαλονιού. Γεγονός που αναδείχθηκε επιτυχώς και χάριν στους φωτισμούς της Σεμίνας  Παπαλεξανδροπούλου.
Μέσα στο πνεύμα των χαρακτήρων και τα κουστούμια της Βασιλικής Σύρμα.
 
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα έργο, όπου οι δυνάμεις του τραγικού παραμονεύουν και προσπαθούν να κρυφτούν μέσα σε ένα κλίμα μικροαστικής αντίληψης, το οποίο μας μοιάζει τόσο οικείο και γι’ αυτό αναγνωρίσιμο. Αν αγαπάτε το ρεαλιστικό θέατρο κι είστε έτοιμοι να δείτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη, σπεύσατε!
Μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν, και για να το γράψω και ελληνιστί «must see»
 
 

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

 Συνέντευξη και φωτογράφιση με την ηθοποιό Σίσσυ Τουμάση 

Είναι μερικοί άνθρωποι, οι οποίοι άμα τη εμφανίσει τους, σου κεντρίζουν το βλέμμα και δεν το αφήνουν λεπτό να απομακρυνθεί από πάνω τους.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η ταλαντούχα ηθοποιός, Σίσσυ Τουμάση. Την πρωτοείδα στον «Αύγουστο», σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο Θέατρο Χορν, στον ρόλο της έφηβης κόρης της Μαρίας Πρωτόπαππα και αναρωτιόμουν πόσο καλά έπαιζε το κορίτσι, το οποίο ο Αλέξανδρος Αβρανάς μας σύστησε στο «Miss Violence».Το ίδιο κορίτσι με καθήλωσε στην «Αγριόπαπια», όπου στη σκηνή του θεάτρου Πορεία πέθαινε κάθε βράδυ. Αυτή την περίοδο την απολαμβάνουμε στον«Βυσσινόκηπο», και σε λίγες εβδομάδες θα τη δούμε στον «Κύκλο του έρωτα», σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Η Σίσσυ θέλει να σταματήσει να παίζει την έφηβη αλλά τι να κάνει; «Δες με πώς είμαι!», μου λέει με μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού για το νεανικό της ανάστημα. Αγαπά τα κλασικά κείμενα, ονειρεύεται να παίξει την Έντα Γκάμπλερ, παρ’ όλο που ξέρει πολύ καλά ότι σ' αυτή τη δουλειά τίποτα δεν είναι σίγουρο. Βαρέθηκε μ' όσους συναδέλφους της δηλώνουν ότι δεν έχουν τηλεόραση, ενώ η ίδια βλέπει φανατικά το Master Chef κι είναι εξαιρετική μαγείρισσα.
Ονειρεύεται τις καλοκαιρινές διακοπές στην Κρήτη, όπου πριν μερικά χρόνια πέρασε από το ΤΕΙ, πήρε το πάσο της κι επέστρεψε στην Αθήνα, για να σκεφτεί τι θέλει να κάνει στη ζωή της. Κάπου εκεί προέκυψε η απόφαση να δώσει εξετάσεις στο Ωδείο Αθηνών.
Απολαμβάνει το διάβασμα και πιστεύει ότι θέλει μια ολόκληρη ζωή για να τελειώσει όλα τα βιβλία, που της κληρονόμησε η μαμά της, η οποία δεν είχε την τύχη να την καμαρώσει στη σκηνή.
 

toumasi 2 texnes plus

 

 

Βρίσκεσαι σ’ εντατικές πρόβες για «Το γαϊτανάκι - Ο κύκλος του έρωτα» σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, το οποίο θα δούμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Τι σε γοήτευσε σ’ αυτό κείμενο του Σνίτσλερ;

Μου αρέσει πολύ αυτό το έργο, το βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον. Γιατί ενώ με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται ένα ελαφρύ κείμενο που εστιάζει στο σεξ, σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, είναι ένα τρομερά μελαγχολικό και δυσβάστακτο έργο, το οποίο έχει να κάνει με τη ματαιότητα του ανθρώπου. Μου υπενθυμίζει πόσο θλιβερά πλάσματα είμαστε οι άνθρωποι. Με προβληματίζει πολύ αυτό το κομμάτι, του έρωτα και του σεξ. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε από τη φύση μας μονογαμικά όντα.

Μήπως, όμως, πέρα από τη φύση μας φοβόμαστε να δεθούμε, ουσιαστικά, μ’ έναν άνθρωπο;

Σίγουρα, ειδικά στη δική μας εποχή συμβαίνει πάρα πολύ αυτό. Φοβόμαστε να ερωτευθούμε, αλλά δεν φοβόμαστε να κάνουμε σεξ. Έχουμε μια άρνηση απέναντι στο συναίσθημα. Φοβόμαστε να ερωτευθούμε και να βουτήξουμε μέσα σ’ αυτό. Οχυρώνουμε τον εαυτό μας, πάρα πολύ...

Εσύ βουτάς στον έρωτα;

Έχω βουτήξει πάρα πολύ! Πάντα ήμουν έτσι. Έχω πληγώσει, έχω πληγωθεί, αλλά πάντα το ζούσα στο φουλ.

Είσαι του «πολύ» γενικά στη ζωή σου;

Σε κάποια πράγματα, ναι...

Όλα αυτά τα «πολύ» που έχεις βιώσει και καλλιτεχνικά, αν δηλαδή κάποιος παρακολουθήσει τη μέχρι τώρα πορεία σου θα δει εντυπωσιακές συνεργασίες, σ’ αγχώνει ή το απολαμβάνεις;

Δεν ξέρω, έτσι λένε; (γελάει). Χαίρομαι πολύ για τα καλά λόγια και για τα βήματα που έχω κάνει ως τώρα, αλλά αγχώνομαι πάρα πολύ! Σκέφτομαι τη συνέχειά του. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μπορεί αύριο να μην είμαι πουθενά.

 toumasi 5

 

 

 

Αλήθεια το πιστεύεις αυτό; Δεν ονειρεύεσαι τον εαυτό σου σε ρόλους ή στην Επίδαυρο, για παράδειγμα;

Βέβαια, κάνω όνειρα. Την Επίδαυρο, να σου πω την αλήθεια, δεν την έχω ονειρευτεί. Δεν έχω, όμως, επαναπαυτεί. Βιώνω μεγάλο άγχος καθημερινά. Μάλλον θα έπρεπε να είμαι πιο χαλαρή...

Θα έπρεπε!

Λες ε; Έχω πάρει πολλά ρίσκα λέγοντας «όχι», αλλά νομίζω ότι μου έχουν βγει σε καλό.

Σε εμπορικά πράγματα εννοείς;

Δεν θα ήθελα να τα χαρακτηρίσω έτσι. Πιο «εμπορικά» από αυτά που έχω κάνει.

Και στην τηλεόραση;

Ναι, τώρα κάνω κάτι τελικά, αλλά δεν μπορώ να το ανακοινώσω ακόμη. Κάνω πάντως ένα κορίτσι...

Είχες εκφράσει και «παράπονο» ότι σε επιλέγουν συνέχεια για έφηβους ρόλους;

Τι να κάνω; Κοίτα πώς είμαι...(γέλια)

Υπάρχει κάποιος ρόλος, τον οποίο θέλεις πολύ να παίξεις;

Μου αρέσουν πολύ τα κλασικά κείμενα. Αν όμως μπορούσα να σου πω ένα ρόλο, θα σου έλεγα την Έντα Γκάμπλερ.

Την υποψηφιότητά σου για τα Βραβεία Μερκούρη πόσο τη χάρηκες;

Πάρα πολύ! Είναι ωραία όλα αυτά,να αναγνωρίζεται η προσπάθειά σου. Πήγα στην τελετή με τη φορεματάρα μου, ήξερα ότι δεν θα το πάρω, επειδή η Ηρώ είναι πολλά χρόνια ηθοποιός και πολύ καλή, μετά  κανόνισα και πήγα για τις ποτάρες μου. Ήταν τέλεια!

toumasi texnes plus 2

Από ότι ξέρω, δεν ήσουν από τα παιδάκια, τα οποία δήλωναν από μικρά ότι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί. Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου;

Ναι, είχα περάσει στο ΤΕΙ Εμπορίας και Διαφήμισης στην Κρήτη. Πήγα, πήρα το πάσο μου, έκατσα ένα διήμερο και δεν ξαναπάτησα. Καθόλου, δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω. Έναν χρόνο καθόμουν, μέχρι που η μητέρα μου, μου είπε «Σίσσυ, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση αποφάσισε τι  θα κάνεις» και μ’ έγραψε στο Αμερικανικό Κολλέγιο, όπου έκανα γενικά μαθήματα, φιλοσοφία, ψυχολογία, ιταλικά κ.λ.π. Και δεν θυμάμαι ποιο είναι αυτό το τσικ που μ’ έκανε να πάω σπίτι και να δηλώσω ότι θα δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή.

Η μαμά σου είχε χαρεί πολύ...

Ναι, αλλά ήθελα να το κάνω σωστά. Μου έλεγε να πάω σε καλή σχολή και να διαβάζω. Είχε πλάκα γιατί ο πατριός μου δεν είχε καμία σχέση με τα καλλιτεχνικά κι όταν του είπε η μητέρα μου, την ώρα του φαγητού: «Η Σίσσυ θα δώσει σε δραματική σχολή για να γίνει ηθοποιός», εκείνος γεμάτος απορία απάντησε: «Αυτό, τώρα, είναι πιο δύσκολο από το να γίνει τραγουδίστρια;» Αυτό ειπώθηκε...(γέλια). Αντίθετα, η μαμά μου διάβαζε πολύ κι είχε μεγάλη αγάπη στη λογοτεχνία. Είχαμε μια τεράστια βιβλιοθήκη στο σπίτι κι εγώ είχα ενθάρρυνση στο να διαβάζω από μικρή ηλικία. Αυτή είναι κι η κληρονομιά, που μου άφησε η μαμά μου. Έχει τόσα πολλά βιβλία, που δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τα διαβάσω σ’ όλη μου τη ζωή.

Η απώλεια της μαμάς σου, δεν σ’ έκανε να έχεις έναν φόβο στο «να δίνεσαι»; Το ρωτάω αυτό, γιατί πριν μου είπες ότι βουτάς φουλ στο συναίσθημα.

Δεν μπορώ να κάνω κάτι για να μην δένομαι. Είναι χαρακτηριστικό μου αυτό. Αγχώνομαι, όμως, πολύ μήπως και χάσω τους ανθρώπους, τους οποίους αγαπώ. Αλλά ζω ένα άγχος μόνιμο. Δεν είναι ότι αποσύρομαι από το συναίσθημα για να μην πληγωθώ. Νομίζω ότι κάπως έχω συμβιβαστεί και με την ιδέα του θανάτου, με το γεγονός ότι όλα κάποτε τελειώνουν.

Το θέατρο λειτουργεί θεραπευτικά σε δύσκολες καταστάσεις της ζωής;

Νομίζω, ότι είναι πολύ νωρίς να στο απαντήσω αυτό.

Πολλοί συνάδελφοί σου δηλώνουν ότι δεν έχουν καν τηλεόραση στο σπίτι. Εμείς πριν λίγο λέγαμε για το Master Chef...

Βαρέθηκα μ’ αυτούς που δεν έχουν τηλεόραση! Εγώ έχω! Δεν βλέπω από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά παρακολουθώ ταινίες στο Netflix και βλέπω και το Master Chef, γιατί γελάω. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι των άκρων ή μέσα στην κουλτούρα ή μέσα στη σαπίλα. Πιστεύω στην ισορροπία.

Φαίνεσαι ισορροπημένη κι ήρεμη.

Φαίνομαι (γελάει!)

Τι μπορεί να σε βγάλει από τα ρούχα σου;

Η αγένεια κι η ασχήμια του κόσμου, με θυμώνει, όπως κι η αδικία.

Μιας και μιλάμε για το Master Chef, μαγειρεύεις και πολύ...

Ναι, μου αρέσει! Βέβαια, μ’ αυτά που βλέπω στην εκπομπή απογοητεύομαι, γιατί το επίπεδο είναι πολύ υψηλό... (γέλια)

Αν δεν ήσουν ηθοποιός θα ήσουν μαγείρισσα, λοιπόν;

Ναι, σε κάποια καντίνα...

Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου;

Η ελληνική κουζίνα μου αρέσει πολύ να φτιάχνω πίτες και τάρτες. Ανοίγω και φύλλο! Κάνω και καταπληκτικό κοτοπουλάκι στη γάστρα.

Πες μου έναν προσωπικό σου μύθο, για το θέατρο, ο οποίος καταρρίφθηκε από την πραγματικότητα.

Φανταζόμουν, ότι όλοι οι ηθοποιοί είναι σοβαροί άνθρωποι και είδα ότι είμαστε σαν μικρά παιδάκια, τα οποία παλεύουν μονίμως με το «εγώ» τους, αναζητώντας την αγάπη και την αποδοχή.

Στα επαγγέλματα που σχετίζονται με την προβολή, μήπως μεγεθύνεται το θέμα του «εγώ»;

Πώς μπορεί κάποιος να γίνει ηθοποιός, αν δεν είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του, αν δεν πάσχει από κάποια φιλαρέσκεια; Το πιστεύω πολύ αυτό. Κάτι σε ανεβάζει πάνω στο σανίδι ή μπροστά στην κάμερα. Κράτησα αυτό που έλεγε ο Θωμάς Μοσχόπουλος στην πρόβα ότι είναι άλλο η αυτοπεποίθηση κι άλλο η έπαρση.

Τα καλοκαίρια δεν δουλεύεις. Είναι επιλογή σου αυτό;

Ναι, δεν μου αρέσει η ατέρμονη δουλειά. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να παίρνουμε ένα διάλειμμα. Αν και θαυμάζω τους συναδέλφους, οι οποίοι δουλεύουν σεζόν και μετά φεύγουν για περιοδεία. Εγώ, ως άνθρωπος, έχω ανάγκη να φεύγω από την πόλη κι από τους ανθρώπους.

Επόμενα σχέδια μετά τις διακοπές, λοιπόν;

Θα ξεκινήσω πρόβες για το «Top Girls» σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου στο θέατρο Πόρτα. Δουλέψαμε ωραία μαζί κι ήθελα να συνεχίσω μαζί του. Παράλληλα, στο Πορεία θα κάνουμε Δευτερότριτα ένα αφιέρωμα στην ελληνική ποίηση.

 toymasi

Η Σίσσυ Τουμάση θα πρωταγωνιστήσει στον «Κύκλο του έρωτα» του Άρθουρ Σνίτσλερ, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου από τις 3 Μαΐου.

Ενώ μέχρι τις 21 Απριλίου την απολαμβάνουμε στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο Θέατρο Χορν.

 Φωτογραφίες για το texnes-plus Κοσμάς Ινιωτάκης. 

 

Διαβάστε επίσης: 

Συνέντευξη Με Τον Γιάννη Κότσιφα, Στα Παρασκήνια Του «Βυσσινόκηπου»

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Μετά τον «Βυσσικονήπο» του Τσέχωφ στο Θέατρο Χορν, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης συνεχίζει να βάζει τον πήχη ψηλά και ανεβάζει στο «Αθηνών» την επόμενη χρονιά το αριστούργμα του Έντουαρντ Άλμπι «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ»!

Όπως, ήδη, έχει ανακοινωθεί στο ρόλο του Τζορτζ και της Μάρθας, θα δούμε τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και την Μαρία Πρωτόπαππα.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του texnes-plus,τον υπόλοιπο θίασο θα συμπληρώσουν ο ταλαντούχος Προμηθέας Αλειφερόπουλος στο ρόλο του Νικ και η ανερχόμενη Ντάνυ Γιαννακοπούλου στο ρόλο της Χόνεϊ.

Αναμένουμε με αγωνία την παράσταση!

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:

Ο Τζορτζ (Ρίτσαρντ Μπάρτον) είναι καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας σε ένα μικρό κολέγιο στη Νέα Αγγλία, παντρεμένος με τη Μάρθα (Ελίζαμπεθ Τέιλορ, κόρη του προέδρου του κολεγίου). Μετά τα μεσάνυχτα, ένα φθινοπωρινό βράδυ επιστρέφουν σπίτι τους μετά από μια δεξίωση στην πανεπιστημιούπολη. Η Μάρθα και ο Τζορτζ είναι ένα προβληματικό ζευγάρι που ανταλλάσσουν συνέχεια προσβολές και ζουν σε ένα διώροφο σπίτι μέσα στην πανεπιστημιούπολη. Η Μάρθα ανακοινώνει ότι περιμένουν καλεσμένους, ένα νεαρό ζευγάρι, τον Νικ, ένα νεαρό διδάσκοντα και τη σύζυγό του Χόνεϊ.

Μπροστά στο νεαρό ζευγάρι ο Τζορτζ και η Μάρθα αρχίζουν ένα προσωπικό πόλεμο προσβολών και ντροπιαστικών ιστοριών από το παρελθόν τους. Ο Τζορτζ τελικά προσποιείται ότι σκοτώνει τη Μάρθα με ένα όπλο-ομπρέλα, προκαλώντας στιγμιαία τον τρόμο όλων των υπολοίπων. Η Μάρθα αντεπιτίθεται και ο Τζορτζ αντιδρά με το σπάσιμο ενός μπουκαλιού γεμάτου με αλκοόλ. Μετά από ένα ιλιγγιώδη χορό η Χόνεϊ κάνει εμετό και η Μάρθα πηγαίνει να τη βοηθήσει. Οι δύο άντρες αποσύρονται στον κήπο και αρχίζουν να συζητούν τους γάμους και την οικογενειακή ζωή τους, αποκαλύπτοντας μυστικά που εξηγούν εν μέρει την κατάστασή τους. Το αλκοόλ βοηθάει να αποκαλυφθούν ένοχα μυστικά, όπως ότι ο Νικ αναγκάστηκε να παντρευτεί τη Χόνεϊ επειδή νόμιζαν ότι είναι έγκυος, ότι ο πατέρας της Χόνεϊ έγινε πλούσιος ως ψευδοϊεροκήρυκας που εκμεταλλευόταν την αφέλεια των πιστών και ότι η Μάρθα μεγάλωσε με μητριά που είχε μεγάλη περιουσία, ενώ ο Τζορτζ αφηγείται την ιστορία ενός παιδιού που σκότωσε κατά λάθος πρώτα τη μητέρα του και μετά τον πατέρα του.

 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Παγκόσμια ημέρα του θεάτρου σήμερα (27/3) κι ετοιμάσαμε ένα αφιέρωμα με τις παραστάσεις των αθηναϊκών σκηνών, όπου η σκηνική χημεία των ηθοποιών είναι τόσο δυνατή, ώστε το σκηνικό αποτέλεσμα να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.

Ας μην ξεχνάμε ότι το θέατρο είναι, πάνω απ’ όλα, επικοινωνία κι ο καλύτερος πρωταγωνιστής, αν παίζει μόνος του, είναι σαν τον κούκο... δεν καταφέρνει ποτέ να φέρει την άνοιξη...

normal H Arxi tou Arximidi photo by Yiannis Karabatsos 2 1

 

«Η Αρχή του Αρχιμήδη», στο Skrow

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου έστησε μια εμπνευσμένη παράσταση του έργου του Josep M. Miro, το οποίο ανεβαίνει, για δεύτερη φορά στη χώρα μας, στη σκηνή του Skrow, σε μετάφραση της  Μαρίας Χατζηεμανουήλ.

Ο Μιχάλης Συριόπουλος (βραβείο Χορν 2019), η Μαρία Φιλίνη, ο Γιάννης Σοφολόγης και ο Σεραφείμ Ράδης είναι η εξαιρετική τετράδα, η οποία καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ ο καθένας ξεχωριστά αποδίδει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τον χαρακτήρα του.  

falakri

«Η Φαλακρή Τραγουδίστρια», στη Β’ σκηνή του Κεφαλληνίας

Το κλασικό, πλέον, αριστούργημα του Ιονέσκο ανεβαίνει πολύ συχνά στη χώρα μας. Η σκηνοθεσία της Μαρίας Ξανθοπουλίδου αναδεικνύει, με τον καλύτερο τρόπο, την παθητικότητα των σχέσεων, την κοινωνική υποκρισία, προβληματίζει το κοινό ενώ παράλληλα το κάνει να ξεσπά σε αδιάκοπα γέλια.

Το καστ της παράστασης είναι εξαιρετικό. Αλέξανδρος Μυλωνάς, Φαίη Ξυλά, Ευγενία Αποστόλου, Σωκράτης Πατσίκας, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος και  Σοφιάννα Θεοφάνους δένουν απόλυτα ως σύνολο, αλλά έχουν κι εξαιρετικές σκηνές ως ντουέτα. Μια παράσταση που μυρίζει θέατρο υπενθυμίζοντάς μας πόσο σημαντική είναι η ομαδική συμπόρευση.

pontikia

«Άνθρωποι και ποντίκια», στο  Cartel

Ο Βασίλης Μπισπίκης κατάφερε να κάνει το απομακρυσμένο Cartel «talk of the town» ανεβάζοντας το έργο του  Τζον Στάινμπεκ μ’ έναν υποδειγματικά ρεαλιστικό τρόπο. Για μένα, ίσως, η καλύτερη παράσταση της σεζόν.

Η ηθοποιοί του: Δημήτρης Δρόσος, Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Στέλιος Τυριακίδης, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Γιανμάζ Ερντάλ, Θάνος Περιστέρης, Αγγέλα Πατσέλη, αλλά κι ο ίδιος σε πείθουν απόλυτα για όλα όσα διαδραματίζονται επί σκηνής.

Είναι σαν πράγματι να ζουν χρόνια αυτοί οι άνθρωποι στις εργατικές κατοικίες και να έχουν διαμορφώσει αληθινές σχέσεις.

gida 1

«Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια»,στο Θησείον

Ο Νικορέστης Χανιωτάκης σκηνοθετεί το αριστούργημα του Έντουαρντ Αλμπι κι η καταπληκτική ομάδα των ηθοποιών του (Κουρής, Μιχαλοπούλου, Δρακόπουλος, Ταμπακάκης) καταφέρνει να το απογειώσει.

Ο Νίκος Κουρής παίζει, για δεύτερη φορά μετά το αξέχαστο «Σχολείο Γυναικών» σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή, μαζί με τη Λουκία Μιχαλοπούλου. Αυτή τη φορά, ως ζευγάρι, έχουν μοναδική χημεία. Νομίζω ότι στο μέλλον πρέπει να τους ξαναδούμε μαζί.

 arkas

«Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων», στο Αποθήκη

Ο Δημήτρης Αγοράς ανεβάζει τους αγαπημένους ήρωες του Αρκά στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη (για 3η σεζόν μετά την επιτυχία που γνώρισε η παραγωγή στο Vault και στο θέατρο Σημείο) στήνοντας μία ευφρόσυνη παράσταση βασισμένη σε τέσσερα διάσημα κόμικ - βιβλία του: «Ζωή Μετά», «Ισοβίτης», «Χαμηλές Πτήσεις», «Καστράτο» και «Μαλλί με Μαλλί»[1] και το μόνο σίγουρο είναι ότι επιτυγχάνει το αυθόρμητο γέλιο της πλατείας.

Η ομάδα των ηθοποιών: Αλέξης Βιδαλάκης, Χριστίνα Δενδρινού,  Στέφανος Κοσμίδης,  Μαρία Μπαλούτσου,  Δημήτρης Κουτρουβιδέας, Τσιτομενέα Χαρά κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης λειτουργούν εξαιρετικά, ως σύνολο κι είναι απολαυστικοί!

ivan

Ο «Θάνατο Του Ιβάν Ιλιτς», στο Αλκμήνη

Με λίγα μέσα, μόνο μια καρέκλα, βλέπουμε στο καλαίσθητο σκηνικό του Νίκου Κασαπάκη (ο ίδιος επιμελείται και τα κουστούμια της παράστασης) να ανεβαίνει μια παράσταση, επηρεασμένη από το «φτωχό» θέατρο Γιέρζι Γκροτόφσκι, αναδεικνύοντας τις αρετές του. Ο λόγος για το διήγημα του Λέοντος Τολστόι, που σκηνοθετεί η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη στο θέατρο Αλκμήνη.

Τίποτα, όμως, δεν θα ήταν το ίδιο σ’ αυτή την παράσταση, χωρίς αυτούς του δύο, σπάνιας σκηνικής ευφυΐας ηθοποιούς τον Γιώργο Γαλίτη και τον Θανάση Κουρλαμπά. Το δυνατό ντουέτο, με τα εκφραστικά του μέσα σε εγρήγορση, καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών.

 Από το δυναμικό ξεκίνημα, όταν σαν σίφουνες εισέβαλαν στη σκηνή μέχρι το συγκινητικό φινάλε, οι δύο τους ερμήνευσαν όλους τους ρόλους, με εντυπωσιακές εναλλαγές καταφέρνοντας να μας κάνουν να δούμε ακόμα κι ανύπαρκτα σκηνικά αντικείμενα, όπως τσιμπιδάκια, βεντάλιες, φλυτζάνια, φέρετρα κ.α. Οι ηθοποιοί λειτουργούν, πολλές φορές, σαν ένα σώμα κι εντυπωσιάζουν!

 

 mirtos

«Μύρτος» , Θέατρο του Νέου Κόσμου

Στο δώμα του Νέου Κόσμου η αγαπημένη ομάδα 4FRONTAL αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, ότι ήρθε για να μείνει. Θυμάμαι, πριν εφτά χρόνια, όταν τους ανακάλυψα στην ίδια σκηνή με το «Σσς… κάποιος έρχεται» .

Εκτοτε, δεν έχω χάσει καμία παράστασή τους. Τα μέλη της ομάδας εναλλάσονται κάποιες φορές, αλλά πάντα στη σκηνή εντυπωσιάζουν με την επικοινωνία, την εγρήγορσή τους και τις εναλλαγές του κωμικού με το δραματικό. Πολύ συχνά εμπνέονται από τη λογοτεχνία και παρουσιάζουν στη αγαπημένα μυθιστορήματα. Το έργο του Μάτεσι στην προκειμένη περίπτωση, τους έδωσε το βήμα ώστε να δημιουργήσουν μια εξαιρετική παράσταση. Προσωπικά, νομίζω ότι μαζί με την «Οικογένεια Μπες Βγες» είναι ό,τι καλύτερο έχουν παρουσιάσει.

Η Χρηστίνα Γαρμπή, ο Σταύρος Γιαννουλάδης, η Ευαγγελία Καρακατσάνη, ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Χάρης Κρεμμύδας εντυπωσιάζουν με την ευκολία που ενσαρκώνουν τόσο αντίθετους χαρακτήρες. Τη εμπνευσμένη σκηνοθεσία υπογράφει ο Θανάσης Ζερίτης.

 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Λίγο πριν ο «Τζόνι πάρει το όπλο του», η Θάλεια Ματίκα, από την καρέκλα του σκηνοθέτη αυτή τη φορά, κι ο Τάσος Ιορδανίδης στον ομώνυμο ρόλο, μιλούν στη Γιώτα Δημητριάδη για όλα όσα έζησαν τη φετινή χρονιά στο Altera Pars και το 104, για την κοινή τους ζωή, τα δύο τους παιδιά, τα μελλοντικά τους σχέδια, ενώ εξηγούν γιατί τα δύο φύλα είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και πως εκείνοι τα έχουν καταφέρει στα έντεκα χρόνια κοινή τους ζωής.

Ο Τζόνι αφήνει, για λίγο, τη Φράνκι του και φωτογραφίζεται στο σκηνικό της ρομαντικής παράστασης με τη γυναίκα της ζωή του, Θάλεια Ματίκα, αποκλειστικά για το texnes-plus από τον φακό του Κοσμά Ινιωτάκη.

matika iordanidis 1 texnes plus

Συμπληρώνετε 12 χρόνια στην παραγωγή παραστάσεων. Φέτος νομίζω κάνατε τις περισσότερες παραγωγές.

Τάσος Ιορδανίδης: Ναι, από το 2007.

Θάλεια Ματίκα:  11 χρόνια είμαστε μαζί και 12 χρόνια ο Τάσος κάνει παραγωγές.

Τάσος Ιορδανίδης: Φέτος, ήταν μια πολύ έντονη παραγωγική χρονιά. Νομίζω, ότι όταν κάτι στον προγραμματισμό δεν βγαίνει, όπως θα το ήθελες, πρέπει να γίνεις ακόμα πιο αποφασιστικός, πιο δραστήριος και σε καμία περίπτωση να μην δείξεις ηττοπάθεια.

 matika iordanidis texnes plus

Τι δεν πήγε καλά αυτή τη σεζόν και σ’ έκανε ακόμα πιο δραστήριο;

Τάσος Ιορδανίδης: Τελείωσε, πέρσι τον Ιούλιο, η συνεργασία μας με το θέατρο Άνεσις κι έγινε και κάπως άγαρμπα όλο αυτό. Ευτυχώς, βρεθήκαμε εδώ, στον Κεραμεικό και στον φιλόξενο χώρο του Altera Pars, ώστε να στεγάσουμε ό,τι είχαμε προγραμματίσει, αλλά και ό,τι άλλο θα προέκυπτε. Ευτυχώς γεννήθηκαν ωραία πράγματα από έμπνευση των συνεργατών της κάθε δουλειάς. Ο «Άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» έγινε μ’ αφορμή τον Άρη Λεμπεσόπουλο, το «Φράνκι και Τζόνι» είχε δρομολογηθεί, γιατί θέλαμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας με την Ιωάννα (Παππά) και σε πιο σύγχρονο ρεπερτόριο, μετά τον «Άμλετ» και τώρα «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του»  δημιουργήθηκε και για πρακτικούς λόγους γιατί το «Φράνκι και Τζόνι» θα πρέπει να τελειώσει λόγω της εγκυμοσύνης της Ιωάννας αλλά και γιατί είναι ένα έργο που το αγαπάω πάρα πολύ. Ήταν η πρώτη μου παρουσίαση στο θέατρο (σ.σ. 2006, στο Black Box του θεάτρου Επί Κολωνώ)

Θάλεια Ματίκα: Βέβαια, τώρα ανεβαίνει με τελείως διαφορετικό τρόπο.

Τάσος Ιορδανίδης: Τότε ήταν σε μια διασκευή του  Μπάντλεϊ Ραντ Σμιθ. Τώρα έχουμε μια πολύ πιο εμπεριστατωμένη διασκευή από τη Σοφία Αδαμίδου.

Νομίζω είναι η πρώτη φορά που η Θάλεια σε σκηνοθετεί. Μέχρι σήμερα έχουμε δει το αντίθετο. Πώς αποφασίστηκε αυτό;

Τάσος Ιορδανίδης: Για πες...

Θάλεια Ματίκα: Εσύ μου είπες να σε σκηνοθετήσω! Εγώ δεν είχα καμία τέτοια βλέψη.

Τάσος Ιορδανίδης: Πραγματικά δεν είχε. Για μένα, όμως, είναι το τρίτο μάτι που χρειαζόμουν. Γιατί μιλάμε για μια  solo περφόρμανς κι η Θάλεια είναι ο άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από όλους τα δυνατά μου σημεία, αλλά και τις αδυναμίες μου. Εμπιστεύομαι πάρα πολύ την αισθητική της και το υποκριτικό της ένστικτο.

iordanidis matika texnes plus

Θάλεια, πώς προσέγγισες το κείμενο του Τράμπον;

Θάλεια Ματίκα: Αυτό το έργο του Ντάλντον Τράμπο είναι ουσιαστικά ένα μυθιστόρημα, το οποίο μεταφέρθηκε, μετά από πολλά χρόνια από τον ίδιο τον συγγραφέα, στον κινηματογράφο. Η διασκευή  της Σοφίας Αδαμίδου, έχει να κάνει μ’ ένα μυαλό, που μοιράζεται τη σκέψη του με το κοινό. Έναν τελείως ανήμπορο άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει τίποτα άλλο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το προσεγγίσει κανείς σκηνοθετικά: είτε να έχεις έναν ηθοποιό να κινείται στον χώρο, είτε μια ρεαλιστική συνθήκη με τον ηθοποιό καθηλωμένο στο κρεβάτι.  Διαβάζοντας το κείμενο κατάλαβα ότι είναι τόσο έντονο σε συναισθήματα, ώστε θα ήταν κρίμα να έρθει ο θεατής κι απλώς να τον πάρει το κείμενο και να συγκινηθεί.

 

matika

Επομένως, δεν στοχεύεις μόνο στη συγκίνηση;

Θάλεια Ματίκα: Θα ήθελα ένα μεγαλύτερο αίσθημα από την απλή συγκίνηση. Όλα αυτά, βέβαια, σ’ ένα ιδεατό επίπεδο! Θα θέλαμε να συμβεί κάτι τέτοιο στην αίθουσα. Γι’ αυτό και σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τον Τάσο σε μια έντονη στατικότητα κι όλο αυτό χωρίς να έχει τη φόρμα της τραγωδίας, να έχει μια τραγωδιακή διάσταση. Να πούμε, ότι δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτή τη δουλειά, έχουμε υπέροχους συντελεστές.

Τάσο, την επόμενη σεζόν θα σε δούμε στο θέατρο Αποθήκη και στον «Πατέρα» του Στρίμπνεργκ σε παραγωγή των Αθηναϊκών θεάτρων και σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη. Πώς αποφάσισες να απαγκιστρωθείς από την παραγωγή και τη σκηνοθεσία;

Τάσος Ιορδανίδης: Του χρόνου, είναι μια μεταβατική περίοδος και θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα δουλέψω σε δική μου παραγωγή. Γεγονός που δεν ήταν εύκολο να το αποφασίσω, αλλά ήταν τόσο καλή η προσέγγιση από τα Αθηναϊκά Θέατρα, ώστε αποφάσισα να το τολμήσω.

Επιπλέον, μιλάμε για μια εξαιρετική συνύπαρξη με σκηνοθέτη τον Βασίλη Μπισπμίκη και συμπρωταγωνίστρια τη Μαρίνα Ασλάνογλου. Αποφάσισα ότι θα ήταν καλό να ασχοληθώ, για πρώτη φορά, αποκλειστικά με το αμιγώς καλλιτεχνικό κομμάτι της δουλειάς. Αυτό, βέβαια, δεν θα συνέβαινε αν δεν ήταν στο τιμόνι της σκηνοθεσίας ο Βασίλης. Έχουμε, ήδη, ξεκινήσει πρόβες και βλέπω πόσο ταυτίζονται οι απόψεις μας και αν δεν υπήρχε μια ασφάλεια στο θέμα της παραγωγής.

Μου αναφέρεις συχνά τη λέξη «ασφάλεια». Αυτός είναι ο λόγος που συνεργάζεστε, συνήθως, με τους ίδιους καλλιτέχνες, που είναι και φίλοι σας;

Τάσος Ιορδανίδης: Ναι, γιατί όσες φορές προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε μ’ άλλους ανθρώπους τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που περίμενα εγώ.

Θάλεια Ματίκα: Δεν ισχύει αυτό που λες! Η συνεργασία είναι ένα κομβικό σημείο, όπου μπορούν κι έχουν χαλάσει και φιλίες. Τώρα, από εκεί και πέρα, αν βρεις ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.

Τάσος Ιορδανίδης: Δεν θα το πάω στο επίπεδο της φιλίας, γιατί έχει δίκιο η Θάλεια. Θα το πάω στο καλλιτεχνικό επίπεδο, το οποίο αν δεν εφάπτεται πρέπει, τουλάχιστον, να έχει κοινές συνιστώσες.

Μεταξύ σας, προφανέστατα, έχετε βρει έναν κοινό κώδικα για να συνεργάζεστε τόσο χρόνια.

Θάλεια Ματίκα: Μμμ... είναι από τις δύσκολες μέρες αυτή... (γέλια).

Σ’ έχω ακούσει να λες: «Ο Τάσος αντέχει τη γκρίνια μου, γιατί γκρινιάζω πολύ...». Αυτό Τάσο, είναι πιστεύεις γκρίνια ή είναι και πιο απαισιόδοξη γενικότερα;

Τάσος Ιορδανίδης: Και τα δύο!

Θάλεια Ματίκα: Εγώ του λέω ότι είμαι ρεαλίστρια! Έχω συνειδητοποιήσει ότι ο άνδρας κι η γυναίκα είναι δύο φύλα, τα οποία είναι πολύ μακριά το ένα από το άλλο! Μας έκανε, όμως, η ζωή ετερόφυλους,τι να κάνουμε; (γέλια)

Τάσος Ιορδανίδης: Νομίζω, ότι με τη Θάλεια δεν θα μπορούσαμε να συνυπάρχουμε αν δεν είχαμε κοινό νοητικό πλαίσιο, κοινή αισθητική για τα πράγματα. Είναι ο άνθρωπός μου, αλλά είναι παράλληλα και μια καλλιτέχνης, την οποία σέβομαι κι εκτιμώ. Νομίζω ότι με οδηγεί πολύ καλά και στον μονόλογο, γιατί εγώ είμαι λίγο αντιδραστικός με τους σκηνοθέτες.

Για τον Τάσο είπαμε, εσύ Θάλεια τι σχέδια έχεις για την επόμενη σεζόν;

Εγώ θα κάνω μια σειρά και θα πηγαινοέρχομαι Αθήνα – Κύπρο. Είναι η νέα καθημερινή σειρά του Ανδρέα Γεωργίου, στην οποία θα συμπρωταγωνιστώ με την Πέμη Ζούνη.

Σου έχει λείψει η τηλεόραση;

Να σου πω την αλήθεια, είχα ξεσυνηθίσει, γιατί έχω εννιά χρόνια να κάνω τηλεόραση κι έχω αγχωθεί. Δεν μπορώ, όμως, να πω ότι μου είχε λείψει, γιατί έκανα πολλά πράγματα αυτά τα χρόνια, είχα και τα παιδιά.  Επομένως, δεν μου έλειψαν οι χρόνοι της τηλεόρασης, γιατί μιλάμε για δεκάωρα γυρίσματα. Έχει, όμως, κάποια οφέλη, τα οποία άρχισα να αναζητώ.

Οικονομικά οφέλη;

Πρωτίστως και το γεγονός ότι  ξανασυστήνεσαι στο ευρύ κοινό, που δεν μπορεί να σε δει στο θέατρο.

54522427 2162928717124406 7982297840326017024 n

 

Σ’ είχε πιέσει ποτέ στο παρελθόν η αναγνωρισιμότητα;

Θάλεια Ματίκα: Όχι, είμαι πολύ χαλαρή με τη δημοσιότητα.

Εσένα Τάσο;

Τάσος Ιορδανίδης: Κοίταξε, εγώ δεν βγήκα τις καλές εποχές της τηλεόρασης.

Ήσουν, όμως, σε μια εξαιρετική σειρά, τις «Ηρωίδες».

Θάλεια Ματίκα: Σε μια υπέροχη σειρά, στην οποία, δυστυχώς, ποτέ δεν πληρώθηκαν οι άνθρωποι.

Τάσος Ιορδανίδης: Ήταν το ταλέντο της Αλεξάνδρα Κ* εκεί, η οποία γράφει εξαιρετικά και τώρα δίνει τα διαπιστευτήριά της και στη θεατρική γραφή.

Να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου τώρα. Αν μας διαβάσει κάποιος μπορεί να πει ότι κουραστήκατε, ίσως και δικαιολογημένα, από το ρίσκο των παραγωγών, γι’ αυτό και προχωράτε μ’ άλλες δουλειές;

Θάλεια Ματίκα: Έτυχε του χρόνου.

Τάσος Ιορδανίδης: Ο «Πατέρας» ήταν προγραμματισμένο να γίνει με δική μου παραγωγή, αλλά επειδή μου έγινε η πρόταση από τα Αθηναϊκά θέατρα, είπα να το δοκιμάσω.  Για μένα θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία να μην έχω τη συνολική εποπτεία σε  μια παράσταση.

Και με τον  ρόλο του γονιού τι γίνεται;

Τάσος Ιορδανίδης: Γονείς είμαστε πάνω απ’ όλα! Κάποιες φορές, δεν είμαστε τόσο κοντά στα παιδιά, όσο θα θέλαμε, αλλά είμαστε αρκετά κοντά. Λόγω της φύσης της δουλειάς μας, νομίζω ότι στη δική μας περίπτωση απουσιάζει αυτό που είναι πολύ σημαντικό για τον γονεϊκό ρόλο, να είμαστε μαζί με τα παιδιά το βράδυ. Να τα βάζουμε για ύπνο.

Θάλεια Ματίκα: Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ πιο σκληρό να δουλεύεις όλη μέρα στην πολυεθνική και να γυρνάς το βράδυ κομμάτια στο σπίτι.

Τάσος Ιορδανίδης: Εμείς είμαστε πολλές ώρες την ημέρα στο σπίτι και λέω με βεβαιότητα ότι έχουμε αναλάβει και οι δύο τον ρόλο του γονιού πολύ σοβαρά.

Έχουν καλλιτεχνικές τάσεις;

Θάλεια Ματίκα: Ελπίζω όχι! (γέλια)

Τάσος Ιορδανίδης: Αυτό θα δείξει. Η Θάλεια είχε δηλώσει από τα τέσσερα ότι θα γίνει ηθοποιός. Εγώ το εξέφρασα πολύ αργότερα, στα 18-19.

 

 

 

Πληροφορίες για τις 4 παραστάσεις:

Θάλεια Ματίκα πρωταγωνιστεί στο « Beginning», κωμωδία του Ντέιβιντ Έλντριτζ, μαζί με τον Γιάννη Δρακόπουλο σε σκηνοθεσία του Τάσου Ιορδανίδη στο Θέατρο 104.

Ο Τάσος Ιορδανίδης  υπογράφει, μαζί με τον Άρη Λεμπεσόπουλο, τη διασκευή, τη σκηνοθεσία, τη μουσική επιμέλεια, τους φωτισμούς, τα σκηνικά και τα κουστούμια και στην παράσταση «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», στην οποία ο δεύτερος πρωταγωνιστεί στο Altera Pars.

Ο Τάσος Ιορδανίδης πρωταγωνιστεί στο «Φράνκι και Τζόνι» για 3 ακόμα παραστάσεις στο Altera Pars, μαζί με την Ιωάννα Παππά σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκευά.

Στις 5 Απριλίου κάνει πρεμιέρα το «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», σε διασκευή της Σοφίας Αδαμίδου, με τον Τάσο Ιοδρανίδη σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα.

 


 

Από τη Γιώτα Δημητριάδη
 

Με τον Θοδωρή Αμπαζή θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες, τόσο για το έργο του ως αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο, όσο και για τις υπόλοιπες δημιουργίες του. «Δε μπορώ να συνθέσω μουσική δίχως δραματουργία και δεν μπορώ να σκηνοθετήσω δίχως μουσική δομή. Είναι ένα αδιαίρετο όλον που γεννάται ως τέτοιο και δεν συντίθεται σε δεύτερη φάση» θα μου πει για την διπλή καλλιτεχνική του υπόσταση, που συναντάμε σε κάθε του παράσταση.

Δυστυχώς, τόσο οι εξελίξεις με την λήξη της θητείας του Στάθη Λιβαθινού, όσο και οι τελευταίες εντατικές πρόβες για τον «Άνθρωπο που γελά» στο Εθνικό Θέατρο,δεν έκαναν τον χρόνο φίλο αυτής της συνέντευξης.Παρόλα αυτά, ο ίδιος με αμεσότητα και ειλικρίνεια απαντά σ’ όλες τις ερωτήσεις λίγο πριν τη μεθαυριανή πρεμιέρα του βαθιά πολιτικού έργου του Βίκτωρος Ουγκώ στη σκηνή REX-Μαρίκα Κοτοπούλη. 

 
 
ampazis texnes plus
 
Όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, η θητεία του Στάθη Λιβαθινού, που λήγει στις 29 Μαΐου, παρατείνεται έως το τέλος Ιουλίου. Πώς σχολιάζετε την απόφαση αυτή;
 
Η Υπουργός Πολιτισμού αποφάσισε να  προχωρήσει σε διαγωνισμό, κάτι που με βρίσκει σύμφωνο. Εξάλλου ο Στάθης Λιβαθινός, στην πρώτη ομιλία του παρουσία του τότε Διοικητικού Συμβουλίου, είχε ευχηθεί να είναι ο διορισμός του ο τελευταίος που γίνεται χωρίς Διαγωνισμό. Εγώ είχα ανακοινώσει στην Υπουργό και στον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, την πρόθεση μου να αποχωρήσω από τη θέση του Αναπληρωτή Διευθυντή μετά την ολοκλήρωση  της θητείας μου εάν ανανεωνόταν η θητεία του Στάθη Λιβαθινού.
 
Σε τόσο καίριους οργανισμούς, όπως το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών, το ΕΜΣΤ κ.α δεν θα έπρεπε η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση να προετοιμάζεται από την προηγούμενη;
 
Οπωσδήποτε πρέπει ο νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής να ανακοινώνεται τουλάχιστον ένα χρόνο πριν. Πρέπει να υπάρχει επαρκές διάστημα για ενημέρωση και προετοιμασία. Από την άλλη πιστεύω ότι δουλειά του Καλλιτεχνικού Διευθυντή είναι να φροντίζει ώστε οι δομές του Οργανισμού να λειτουργούν εύρυθμα είτε με είτε χωρίς την παρουσία του. Σε μια χώρα όπου όλα είναι προσωποπαγή τέτοιοι αυτοματισμοί δυστυχώς δεν υπάρχουν. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να το επιδιώκουμε.
 
  Αν σας έλεγα να κρατήσετε μια στιγμή που νιώσατε περήφανος στο τιμόνι του εθνικού και μια που θα προτιμούσατε να μην έχετε ζήσει. Ποιες θα ήταν αυτές;
 
Στην πρεμιέρα του «Οιδίποδα» στη Ρωσία, στο θέατρο Βαχτανκοφ, όπου όλοι μίλαγαν για τον Χορό και τους Έλληνες ηθοποιούς. Η πιο δυσάρεστη ήταν τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά το κατέβασμα της παράστασης «Ισορροπία του Nash».
 
 Ας περάσουμε στην παράσταση. «Ο άνθρωπος που γελά» δημοσιεύτηκε το 1869, δύο μόλις χρόνια πριν την εξέγερση της Παρισινής Κομμούνας. Πόσο επίκαιρο είναι το έργο σε μια Ελλάδα με τα εργασιακά δικαιώματα να έχουν πιάσει πάτο και τον κόσμο να διαδηλώνει για το όνομα της Μακεδονίας;
 
Ο Ουγκώ οραματίστηκε μια Ευρώπη δικαίου, ισότητας και πνευματικότητας. Στο έργο καταδικάζει την ασυδοσία της εξουσίας, προβλέπει την εγκαθίδρυση μιας αληθινής δημοκρατίας και προειδοποιεί τους «προνομιούχους της ευτυχίας» για το οδυνηρό τέλος τους.
 
« ….Εκμεταλλεύεστε τη νύχτα. Όμως, προσέξτε, υπάρχει κι η αυγή. Θα φτάσει οπωσδήποτε, φτάνει! Φυλαχτείτε! Έρχομαι να καταγγείλω την ευτυχία σας. Είναι καμωμένη από τη δυστυχία των άλλων. Μυλόρδοι, το ανθρώπινο γένος είναι το στόμα κι εγώ η κραυγή του. Και θα την ακούσετε….»
 
   ELG4291
  Διαβάζω στο δελτίο Τύπου: «Άλλωστε ο άνθρωπος που γελά, δεν γελά ποτέ από επιλογή. Το χαμόγελό του αντικατοπτρίζει την παραμόρφωση που επιφέρει η εξουσία με τον πιο ακραίο και ευθύ τρόπο». Και δεν μπορώ να μην θυμηθώ το πρόσφατο συμβάν στην αλυσίδα Σούπερ Μάρκετ με τους υπαλλήλους που οφείλουν να γελάνε γιατί τα 300 ευρώ είναι το 300% πάνω από το μηδέν(!) Εσείς και ο θίασος κάνετε τέτοιες συνδέσεις;
 
 
Συνεχώς...«Το γέλιο μου είναι προϊόν βασανιστηρίων» λέει ο Γκουίνπλεν (ο άνθρωπος που γελά). Η εξουσία χάραξε στο πρόσωπο του Γκουίνπλεν ένα μόνιμο χαμόγελο όπως χαράσσουμε στα μέτωπα των ανθρώπων ταμπέλες με στόχο να τους αφοπλίσουμε. Η προσωπικότητα εξαφανίζεται και ο άνθρωπος γίνεται «τύπος». Το γέλιο του Γκουίνπλεν δεν ηχεί. Παράγει όμως ένα συνεχή οπτικό θόρυβο που ακυρώνει τον λόγο του, τα επιχειρήματά του.
 
   Σ’ όλες τις παραστάσεις σας υπογράφετε τη σύνθεση και τη σκηνοθεσία. Πώς ανατροφοτούνται καλλιτεχνικά οι δύο αυτές ιδιότητες;
 
Οι δύο ιδιότητες είναι ουσιαστικά μια. Δε μπορώ να συνθέσω μουσική δίχως δραματουργία και δεν μπορώ να σκηνοθετήσω δίχως μουσική δομή. Είναι ένα αδιαίρετο όλον που γεννάται ως τέτοιο και δεν συντίθεται σε δεύτερη φάση.
 
 
«Ο τρομερός άνθρωπος που Γελά. Που γελά με σας, με τον εαυτό του, με όλα!»Υπάρχουν τέτοιοι χαρακτήρες δίπλα μας ή ζούμε στην εποχή του δήθεν και της σοβαροφάνειας;
 
 Ο άνθρωπος που γελά, όπως προανέφερα, δεν γελά ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο κεντρικός ήρωας ενός πολιτικού έργου είναι κάποιος χαζοχαρούμενος. Ο Ουγκώ θέτει κατευθείαν το θέμα του έργου στον τίτλο, μια και βασίζεται σε μια παραδοξότητα. Η πρώτη αντίδραση όταν το ακούς είναι μια καχυποψία, η δεύτερη μια περιέργεια και η τρίτη  φόβος.
 
 ELG4504
 Εσείς με τι γελάτε στην καθημερινότητά σας;
 
 Με μένα κυρίως
 
 Με τον Στάθη Λιβαθινό θέλατε να δώσετε έναν χαρακτήρα σε κάθε σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Πιστεύετε ότι το κοινό έχει καταχωρήσει στη θεατρική του συνείδηση την ταυτότητα κάθε χώρου;
 
 Το θεωρώ επουσιώδες. Το κοινό καταχωρεί καλές και κακές παραστάσεις. Πολλές παραστάσεις που παρουσιάζονται στην Πειραματική θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σε μια Κεντρική Σκηνή και αντίστροφα. Μόνη εξαίρεση το Μικρό Εθνικό, που θεωρώ ότι δικαίως έχει δική του Σκηνή, με τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που χρειάζονται ώστε να επιτελέσει τον σκοπό του: τη μύηση των παιδιών στο Θέατρο
 
 Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
 
Πρώτα η μουσική για την παράσταση Αγαμέμνων σε σκηνοθεσία Ιως Βουλγαράκη και μετά η παρουσίαση της όπερας μου Ήρα στο φεστιβάλ της Πάτρας.
 
 
 
 
Το βαθιά πολιτικό έργο του Βίκτωρος Ουγκώ «Ο άνθρωπος που γελά» κάνει πρεμιέρα στις 22 Μαρτίου στο Εθνικό Θέατρο σκηνή Rex- Μαρίκα Κοτοπούλη
 
 
Μετάφραση: Ντορέτα Πέππα
Διασκευή - Λιμπρέτο: Έλσα Ανδριανού
Σύνθεση-Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου
Φωτισμοί: Nίκος Σωτηρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτης: Ελεάνα Τσίχλη
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Ζαφειροπούλου
Γ 'Βοηθόςσκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καρδακάρης
 
Μουσικοί:
Κιθάρες: Γιάννης Αναστασάκης
Τσέλο: Σοφία Ευκλείδη
Πιάνο: Θοδωρής Κοτεπάνος
Κρουστά: Ιάκωβος Παυλόπουλος
Κοντραμπάσο: Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης
 
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΘΕΑΤΡΟ REX ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ», Πανεπιστημίου 48 , τηλ. 210.3305074, 210.7234567
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30, Κυριακή στις 19:00
Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη και Πέμπτη: 15 ευρώ, Παρασκευή: 13, Σάββατο και Κυριακή: 18 ευρώ πλατεία, Θεωρεία και Α΄ εξώστης 15 ευρώ  
 
Το έργο του Αρθρουρ Σνίτσλερ «Ο κύκλος του Έρωτα (Το γαϊτανάκι)» θα κάνει πρεμιέρα αρχές Μαίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία  Θωμά Μοσχόπουλου.
 
Από τον θιάσο αποχώρησε ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, λόγω των γυρισμάτων που έχει για τη νέα ταινία του Κώστα Γαβρά με τίτλο «Αdults in the room»
 
Τον ρόλο του θα αναλάβει ο Κώστας Φιλίππογλου
 
kostas filippoglou
Στον θίασο θα δούμε ακόμα την Γαλήνη Χατζηπασχάλη,  τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, τον Αυγουστίνο Κούμουλο, την Άννα Μάσχα, την Κίττυ Παϊταζόγλου, την Ευδοκία Ρουμελιώτη, την Σίσσυ Τουμάση, τον Χάρη Φραγκούλη και τον Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο.
 
 
Τον  Αλέξανδρο Λογοθέτη απολαμβανουμε και στο «Φαρενάιτ 451» σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου, που έκανε πρεμιέρα το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Αθηνών και συνεχίζει την πορεία του στο Θέατρο Πόρτα. 
 
Λίγα λόγια για τον "Κύκλο του Έρωτα" 
 
Δέκα άνθρωποι κάθε φύλου ηλικίας και κοινωνικής τάξης παγιδευμένοι σε έναν ιλαρό φαύλο κύκλο εξαπάτησης και αυταπάτης σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία και βίαια αφήνοντας όμως αμετάβλητη την ανθρώπινη φύση και τις αδυναμίες της. Μια διαδοχή από σεξουαλικές συνευρέσεις που μπλέκονται η μία με την άλλη ξεγυμνώνοντας πιο πολύ από τα ίδια τα κορμιά τις ψυχές καθώς και τα τεχνάσματα και την κοινωνική υποκρισία που οι άνθρωποι υιοθετούν σαν τρόπο συμπεριφοράς για να επιβιώσουν ενώ ταυτόχρονα αρνούνται κοντόφθαλμα να δουν την μεγαλύτερη εικόνα του κόσμου που τους περιβάλλει. Αναζητώντας νευρωτικά επιβεβαίωση και ικανοποίηση, άμεσα, γρήγορα και χωρίς περαιτέρω εμπλοκές και ευθύνες ποιο είναι το τίμημα, ποια η ευχαρίστηση και ποια η απώλεια;
 
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέσγουελ
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
 
 

 Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Το ραντεβού μας είναι στο κέντρο της Αθήνας. Φτάνω. λίγο νωρίτερα στο Zonars και έχω τον νου μου στο δρόμο. Λίγα λεπτά αργότερα, διαπιστώνω ότι είναι ήδη έξω και μ' ένα ακουστικό στο αυτί οργανώνει τα θέματα του Μικρού Γκλόρια και όχι μόνο...
 
Ο Άγγελος Μπούρας, όπως αποκαλύπτει στη συνέντευξή μας, την επόμενη θεατρική σεζόν θα έρθει αντιμέτωπος και μ' ένα ακόμη καλλιτεχνικό στοίχημα αναλαμβάνοντας μια ολοκαίνουργια θεατρική σκηνή, πάνω από το Θέατρο Άνεσις, ως καλλιτεχνικός διευθυντής, μαζί με την Ευδοκία Ρουμελιώτη.
 
«Είδες πώς άσπρισα σ' ένα χρόνο;» θα μου πει με διάθεση να αυτοσαρκαστεί για το άγχος που τον έχει καταβάλει. Ο ίδιος αποφάσισε να μην παίξει, φέτος, στο  Μικρό Γκλόρια : «Δεν θέλω να με βαρεθεί ο κόσμος και κυρίως να μην βαρεθώ εγώ τον εαυτό μου».
 
Μου μιλάει με θαυμασμό για την Κάτια Δανδουλάκη με την οποία συνεργάζεται για πρώτη φορά, αλλά και για τον Βασίλη Παπαβασιλείου,τον δάσκαλό του, τον άνθρωπο «που τον συμφιλίωσε με την βλακεία την οποία οφείλει να έχει κάθε ηθοποιός στη σκηνή», όπως μου είπε χαρακτηριστικά.
 
Ο Άγγελος δεν έχει φιλοδοξίες να παίξει τον Άμλετ, όπως δεν είχε και να γίνει καλλιτεχνικός διευθυντής. Για εκείνον άλλη είναι η πραγματική ευτυχία στη ζωή...Κάτι που αν το κρατήσεις στα χέρια σου, όλοι οι ρόλοι και τα θέατρα σου φαίνονται μικρά, σαν  σπιρτόκουτα που λέει και το τραγούδι...

 mpouras

Είσαι, για δεύτερη σεζόν, καλλιτεχνικός διευθυντής στο Θέατρο Γκλόρια. Ποιοι στόχοι σου έχουν επιτευχθεί και τι μένει ακόμα να γίνει;

Πολλά μένουν να γίνουν. Ο πρώτος στόχος ήταν να μπει κόσμος στο θέατρο, να συστήσω το Μικρό Γκλόρια στο κοινό και να ανέβουν παραστάσεις μιας αισθητικής, της δικής μου αισθητικής, η οποία δεν μπορεί να αρέσει σ’ όλους. Ευτυχώς, όπως φάνηκε, το κοινό ανταποκρίθηκε και κάτι συνέβη. Στόχος μου, τώρα είναι αυτό να μην είναι μια σαπουνόφουσκα, αλλά να κρατήσει για χρόνια.

Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι, από τη δεύτερη κιόλας σεζόν, εσύ δεν παίζεις σε κάποια παράσταση, ούτε σκηνοθετείς, αντίθετα είσαι σε δύο άλλες μεγάλες παραγωγές.

Δεν ανέλαβα το θέατρο για να γίνω πρωταγωνιστής. Δεν έχω αξιώσεις να κάνω τον πρωταγωνιστή και δεν μ’ ενδιαφέρει. Ανέλαβα το θέατρο για να έρθουν άνθρωποι που εκτιμώ και να κάνουν τη δουλειά τους. Για μένα δεν είναι σωστό να είμαι κάθε χρόνο σ’ αυτή τη σκηνή. Θα με βαρεθεί ο κόσμος, θα βαρεθώ κι εγώ τον εαυτό μου. Πήρα μεγάλη ανάσα φέτος που ήμουν εκτός. Από την άλλη, βέβαια, αν δεν είσαι πάνω από το θέατρο δεν γίνεται τίποτα, οπότε του χρόνου σκέφτομαι ότι με κάποιον τρόπο θα είμαι.

Του χρόνου, όμως, μαθαίνω ότι υπάρχουν και άλλα σχέδια. Θα έχουμε κι άλλο «μικρό».

Θα γίνει άλλο ένα μικρό. Δεν ξέρω ακόμα αν θα έχει στην ονομασία του τη λέξη μικρό. Μιλάμε για έναν χώρο, πάνω από το θέατρο Άνεσις. Υπάρχει ένας χώρος, που θα γίνει ένα ολοκαίνουργιο θέατρο! Η Μαίρη Τσαγκάρη έχει αναλάβει να το φτιάξει κι ευελπιστώ να είναι η συνέχεια του Μικρού Γκλόρια.  Θα είμαστε μαζί με την Ευδοκία Ρουμελιώτη και θα συναποφασίζουμε.

Επομένως, θα κινηθείς στο ίδιο μοτίβο καλλιτεχνικών επιλογών;

Ναι, ναι...

Έχουμε κάποια είδηση για το ρεπερτόριο;

Προς το παρόν όχι, συζητάω για 2-3 πράγματα. Το θέμα είναι και πάλι, όπως και με το Μικρό Γκλόρια, να πετύχω την εμπιστοσύνη κάποιων καλλιτεχνών και του κοινού.

Μου άρεσε πολύ μια φράση του Βασίλη Παπαβασιλείου, που είχες πει ότι σε έχει καθορίσει καλλιτεχνικά: «Καλύτερα να κάνεις ένας λάθος που το πιστεύεις, παρά κάτι σωστό που δεν το πιστεύεις». Το πίστευες πολύ αυτό το εγχείρημα στο Μικρό Γκλόρια κι αντίστοιχα τώρα στο Ανεσις;

Ο Βασίλης είναι για μένα το σημείο αναφοράς μου στο θέατρο. Του οφείλω πάρα πολλά από τα χρόνια της σχολής. Είναι αυτός, που μου άνοιξε τα μάτια και με συμφιλίωσε με τη βλακεία που οφείλει να έχει κάθε ηθοποιός, όταν ανεβαίνει στη σκηνή. Δεν είχα καμία εμπειρία, ούτε παραγωγής, ούτε διεύθυνσης. Προέκυψε κι αφού ήρθε η πρόταση και τη δέχτηκα, έπρεπε να σταθώ αντάξιος της εμπιστοσύνης του παραγωγού, ο οποίος βάζει τα χρήματα και πρέπει η επιλογή του να έχει κάποιο αντίκρισμα.

Μου λες «προέκυψε» να γίνεις καλλιτεχνικός διευθυντής. Δεν υπάρχει καμία φιλοδοξία;

Όχι, δεν ήταν μέσα στις φιλοδοξίες μου να χρίσω τον εαυτό μου καλλιτεχνικό διευθυντή. Όπως δεν είναι και να παίξω τον Άμλετ για παράδειγμα. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί εγώ είμαι κι ενεργός ηθοποιός κι οφείλω να κρατήσω ισορροπίες με τους συναδέλφους μου. Νομίζω ότι τα κατάφερα πέρσι. Θα δούμε από εδώ και πέρα. Γιατί οι ηθοποιοί είμαστε περίεργοι.

Δηλαδή;

Θέλουμε ειδικό χειρισμό, γιατί πολλές φορές τα πράγματα, και λόγω των καταστάσεων πια, μεταφράζονται διαφορετικά.

Αυτό συμβαίνει λόγω της ανασφάλειας που ακολουθεί το επάγγελμα;

Είναι θέμα προσωπικότητας, αλλά σαφώς η ανασφάλεια του να ψάχνεις κάθε χρόνο για δουλειά σε κάνει καχύποπτο κι εκεί προκύπτουν θέματα που πρέπει να τα χειριστείς με υπομονή και καλές προθέσεις.

Στα πλαίσια αυτής της δυσκολίας των ηθοποιών είναι και το bullying, το οποίο έχεις δηλώσει ότι έχεις υποστεί πολλές φορές;

Όλοι μας καθημερινά, όχι μόνο εγώ. Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι η Αθήνα είναι γεμάτη σκουπίδια και δεν μπορείς να περάσεις bullying είναι. Μέχρι το ότι δεν ανάβουν καλοριφέρ στην πολυκατοικία. Γιατί εγώ που θέλω να πληρώσω να μην μπορώ να πληρώσω, γιατί κάποιος άλλος δεν θέλει. Άρα μου επιβάλλει κάποιος βίαια τον τρόπο που θέλει να υπάρξω.

Πώς, λοιπόν, ενώ ζούμε στην εποχή, όπου οι περισσότερες πολυκατοικίες δεν βάζουν πετρέλαιο, ο κόσμος συνεχίζει να πηγαίνει θέατρο;

Αυτό είναι μεγάλο ερώτημα! Ελα ντε; Πώς πηγαίνει ο κόσμος σε κάτι που δεν είναι απαραίτητο για την καθημερινότητά του; Γιατί χωρίς θέατρο μπορείς να ζήσεις, αλλά αν δεν πάρεις ψωμί για τα παιδιά σου δεν μπορείς. Από την άλλη, όμως, το θέατρο είναι ψυχαγωγία και δεν υπάρχει τίποτα, πλέον, να μας ψυχαγωγεί. Γύρω μας υπάρχει μια δυστυχία και μια φουκαρωσύνη και το θέατρο είναι μια φθηνή λύση για να πάρεις μια ανάσα από όλα όσα συμβαίνουν. Όταν το εισιτήριο στο θέατρο έχει φτάσει να κοστίζει λιγότερο από τον κινηματογράφο και σου δίνει την ευκαιρία να βλέπεις ανθρώπους να κοπιάζουν στη σκηνή λες «Αξίζει να πάω».

99e1d58b62a3c0ff3b1818160cc6b250 XL

Ας μιλήσουμε για τις δύο παραστάσεις που κοπιάζεις εσύ φέτος. Πώς βρέθηκες στο θίασο της Κάτιας Δανδουλάκη;

Με πήρε τηλέφωνο ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία στην αρχή που είπε ότι θα ανέβαζε το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές» με την Κάτια. Δεν με ένοιαζε να μάθω, ούτε για τον ρόλο, ούτε τίποτα, ήθελα πάντα να δουλέψω με τη Δανδουλάκη. Στη συνέχεια, ο Πέτρος έφυγε ήρθε ο Αντώνης Καλλογρίδης, τον οποίο τον λάτρεψα. Έστησε σ’ ένα μήνα την παράσταση, εμπιστεύτηκε τους ηθοποιούς, αν και δεν ήταν δική του επιλογή ο θίασος, και τους προστάτευσε.

Πώς νιώθεις ότι σε «προστατεύει» ένας σκηνοθέτης;

Από την εμπιστοσύνη που σου δείχνει. Ένας έξυπνος σκηνοθέτης, όταν βλέπει ότι ένας ηθοποιός έχει το καλό υλικό που χρειάζεται κι είναι διαθέσιμος, οφείλει να τον εμπιστευτεί και να τον αφήσει να εκτεθεί πραγματικά. Αυτό, βέβαια, σημαίνει να αποποιηθείς την εγωιστική ευθύνη του να αρέσεις.

Γίνεται αυτό;

Δεν είναι εύκολο, αλλά οφείλουμε να γίνει κάποια στιγμή. Να διατρέξουμε τον κίνδυνο του κιτς, τον κίνδυνο του να μην αρέσω. Είναι αυτό που λέγαμε πριν για το λάθος, αν δεν κάνεις ένα λάθος, πώς θα ξέρεις ποιό είναι το σωστό; Που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει «σωστό» στη δουλειά μας.

 

istories pappou aristofani theater 2018 11 003

Παράλληλα σε βλέπουμε και στις «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη». Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

Δεν είναι και το πιο εύκολο, όποιος σου πει ότι του αρέσει να ξυπνάει και να παίζει παιδικό στις 10 το πρωί είναι ψεύτης. Ειδικά, όταν το Σάββατο για παράδειγμα έχεις 3 παραστάσεις! Παρ’ όλα αυτά, όταν είσαι προστατευμένος από μια τέτοια παραγωγή, όπως αυτή που έχουμε στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου, τότε είναι απόλαυση. Σ’ αντίθετη περίπτωση μπορεί να γίνει βασανιστικό. Επίσης στη συγκεκριμένη παράσταση τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νανά Νικολάου, η οποία ξέρει καλά το θέατρο για παιδιά και κατανοεί τη διαφορά μεταξύ «παιδιάστικου» και «παιδικού». Το ίδιο κάνουμε κι όλοι οι ηθοποιοί,αντιμετωπίζοντας τα παιδιά σαν προσωπικότητες που έχουν κάποια μικρή ηλικία κι όχι σαν ένα κοινό που δεν καταλαβαίνει. Τα παιδιά κατανοούν πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε.

Η δική σου σχέση ποια είναι με τα παιδιά; Είδα μια φωτογραφία στο Instagram μ’ ένα μωράκι.

Ναι, το πρώτο μου ανιψάκι!

Αυτή η εμπειρία σ’ έβαλε κι εσένα στη διαδικασία να σκεφτείς να κάνεις ένα παιδί;

Είμαι γεννημένος για να είμαι πατέρας. Είμαι γεννημένος για να προστατεύω. Αυτό κάνω συνέχεια και με τους γύρω μου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή. Ποιοι ρόλοι; Ποια θέατρα; Η ευτυχία που αισθάνομαι όταν έχω το μωρό στην αγκαλιά δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Επομένως, είναι στα μελλοντικά σχέδια κι η απόκτηση ενός παιδιού;

Δεν ξέρω, μπορεί να αναλάβω άλλα τέσσερα-πέντε θέατρα στο μέλλον και να μην μπορώ να το κάνω (γέλια). Είναι πολύ δύσκολο να πάρεις την απόφαση να γίνεις γονιός ή θα πέσεις στο κενό ή δεν θα πέσεις. Έτσι είναι και στη δουλειά μας. Αυτή η απόφαση του πέφτω και μπορεί να ανοίξει το αερόστατο, μπορεί κι όχι, είναι πολύ σημαντική. Δεν θα πάθεις και τίποτα, αρκεί να το κάνεις με την ψυχή σου.

 

 

Ο Άγγελος Μπούρας είναι καλλιτεχνικός διευθυντής στο Μικρό Γκλόρια.

Πρωταγωνιστεί στο «Έγκλημα στο Όριεν Εξπρες», στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη και

στις «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη», στο Θέατρον του Νέου Ελληνικού Κόσμου.

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

Στις 19 Μαρτίου το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη θα απονείμει το 13ο Βραβείο σε μια «νέα» ηθοποιό, η οποία ξεχώρισε την προηγούμενη θεατρική περίοδο.

Πραγματικά, όχι μόνο οι δώδεκα που έχουν βραβευτεί μέχρι σήμερα, αλλά κι οι υποψήφιες κάθε χρονιάς είναι διαλεκτές με την καλλιτεχνική τους αξία να αποδεικνύεται χρόνο με τον χρόνο.

Όπως διαβάζουμε στο site του Ιδρύματος : «Το βραβείο αφορά σε υποψήφιες απόφοιτες δραματικής σχολής, με μια ικανή πορεία στις θεατρικές σκηνές, με συμμετοχές σε παραστάσεις και ερμηνείες σε ρόλους τέτοιες, που να έχουν αναδείξει και αποδείξει το ταλέντο τους»

Και κάπου εδώ ξεκινούν οι απορίες μου. Πώς είναι δυνατόν να είναι κάποια «νέα» και να έχει συμμετοχές σε παραστάσεις κι ερμηνείες σε ρόλους που να έχουν αναδείξει και αποδείξει το ταλέντο της;

Τα τέσσερα κορίτσια που είναι υποψήφια, φέτος, έχουν σίγουρα αποδείξει το ταλέντο τους, αλλά δεν είναι «νέα». Μιλάμε για ηθοποιούς, που έχουν ήδη παίξει στην Επίδαυρο, στο Εθνικό Θέατρο, ή σε κάποια άλλη μεγάλη σκηνή (Θέατρο Πορεία, Χορν). Ηθοποιούς με συμβόλαια σε μεγάλες σκηνές κι ερμηνείες στη μεγάλη οθόνη.

Θυμάμαι την Ευαγγελία Σαρακατσάνη, πριν εφτά χρόνια, όταν εγώ την πρωτοείδα στο «Σσς… κάποιος έρχεται» στο Δώμα του Νέου Κόσμου να κλέβει τις εντυπώσεις, ενώ η ομάδα της «4frontal» είχε, ήδη, κάνει 4 παραστάσεις!

Θυμάμαι, την  Ήρω Μπέζου να είναι εξαιρετική το 2011 στη «Μητέρα του Σκύλου» στο Εθνικό Θέατρο.

Τη Σίσσυ Τουμάση, η αλήθεια είναι ότι, την ανακάλυψα κάπως αργότερα στον «Αύγουστο» στο Θέατρο Χορν, πριν τρία χρόνια. Το ίδιο και την Έλλη Τρίγγου από το «Στέλλα Κοιμήσου» στο Εθνικό Θέατρο,  αλλά  αμφότερες τις είχα απολαύσει στις κινηματογραφικές τους επιτυχίες.

Κορίτσια που έχουν, πλέον, ένα «όνομα» στην πιάτσα και κάθε χρόνο δέχονται προτάσεις. Θα μου πεις δεν έχουν ανάγκη τα 3.000 ευρώ που συνοδεύουν την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη;

Φαντάζομαι, πως στις μέρες μας η απάντηση είναι θετική. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσο καλύτερα θα ήταν αν αυτά τα κορίτσια κι όλα τα υπόλοιπα είχαν στην αρχή της καριέρας τους δεχτεί μια τέτοια βοήθεια και αναγνωρισιμότητα.

Νιώθω ότι ζω σε μια χώρα, όπου οι νέοι δεν έχουν χώρο, πουθενά, ούτε στην Τέχνη, ούτε στην πολιτική...Αν είσαι νέος δεν έχεις πείρα, «δεν ξέρεις». Ποιος νοιάζεται να ψάξει πραγματικά στις σκηνές της πόλης, στα υπόγεια και τα μικρά θέατρα για να ανακαλύψει ταλέντα και να τους δώσει αυτό το μικρό ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη; Ένα «Καλά ξεκίνησες! Μπορείς να συνεχίσεις».

Τα περισσότερα μέλη της επιτροπής έχουν εμπειρία ως δάσκαλοι υποκριτικής, επομένως φαντάζομαι ότι κατανοούν πόσο σημαντική είναι η «ενθάρρυνση».

Δεν έχει κανένα νόημα να βάζεις την Κίττυ Παϊταζόγλου και την Ηρώ Μπέζου συνυποψήφιες με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη και πόσο μάλλον με την Ιωάννα Παππά!

Όπως έγινε το 2016 και για πρώτη φορά βραβεύτηκαν εξημισίας Αϊδίνη και Παππά!

Την Ιωάννα Κολιοπούλου δεν έπρεπε να την δούμε στο Εθνικό Θέατρο για να καταλάβουμε αν έχει ταλέντο, την είχαμε δει από το 2015 στα «Παράσιτα» και, μάλιστα, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (όχι σε κάποια μικρή σκηνή) και  γι’ αυτή της την ερμηνεία δεν είχε καν υποψηφιότητα.

Όταν βλέπω τις υποψήφιες θυμάμαι τα λόγια της Μερκούρη : «Είμαι ηθοποιός, επάγγελμα και φυσική κλίση. Είμαι πολίτης, χρέος κι ευθύνη μου. Και χαιρετίζω κάθε ηθοποιό που νιώθει όπως εγώ».

Και σκέφτομαι πως εδώ η «φυσική κλίση» δεν αποτελεί κριτήριο, ούτε υπάρχει έγνοια να αναδειχθούν νέοι άνθρωποι.

Μια επιτροπή με τόσο σπουδαία ονόματα νομίζω πως οφείλει να δίνει ευκαιρίες και να ανοίγει δρόμους τόσο στα νέα ταλέντα, όσο και σ’ όλους όσους εμπλέκονται με τη θεατρική πράξη για να τα γνωρίσει.

*Η Επιτροπή του Θεατρικού Βραβείου αποτελείται από τους Μάγια Λυμπεροπούλου (επίτιμη πρόεδρος), Δηώ Καγγελάρη, Ματίνα Καλτάκη, Δημήτρη Λιγνάδη, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Ρένη Πιττακή.

Διαβάστε επίσης:

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

Ροή Ειδήσεων

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία