«Ένα χαρέμι στο Παρίσι»
Μονόπρακτη κωμωδία (αμφιβόλων) ηθών
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου, Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη.

Ερωτικό θέατρο: μια γαλλική εξειδίκευση
«Έπειτα από κάποιες πιπεράτες φάρσες του Μεσαίωνα, το ερωτικό – πορνογραφικό θέατρο, ειδικότερα στο Παρίσι, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα, γνώρισε μία πληθωρική άνθιση […]

«Τα θέατρα της συντροφιάς (théâtres de société), όπως κατ’ ευφημισμόν ονομάζονταν οι ιδιωτικές, παράνομες σκηνές, έγιναν μόδα, περισσότερο από μόδα, έγιναν η παριζιάνικη μανία. Τα νεοκατασκευαζόμενα σπίτια αποκτούσαν τη θεατρική αίθουσά τους και τα παλαιότερα διασκεύαζαν κάποιο σαλόνι σε σκηνή. Επιφανείς αριστοκράτες και πάμπλουτοι αστοί εξαγόραζαν έναντι σεβαστού τιμήματος τις υπηρεσίες των διάσημων συγγραφέων της εποχής, όπως και των επιφανέστερων πρωταγωνιστών και κυρίως πρωταγωνιστριών του θεάτρου, για να παρουσιάσουν σε λίγο-πολύ κλειστούς και μυημένους κύκλους τα ερωτογραφήματα στα οποία συμμετείχαν ή και πρωταγωνιστούσαν οι ίδιοι […]

«Ο Γκυ Ντε Μωπασάν (1850 – 1893), όχι για λόγους κερδοσκοπίας, όπως ένα πλήθος γνωστών ομοτέχνων του τον περασμένο αιώνα, αλλά για λόγους καθαρής ευχαρίστησης και διασκέδασης, υπέκυψε σ’ αυτή τη μανία συγγραφής και αναπαράστασης ερωτογραφημάτων, γράφοντας το «À la Feuille de rose, Maison turque», για την ελληνική μετάφραση του οποίου επιλέχθηκε ο τίτλος «Ένα χαρέμι στο Παρίσι». Μια συντροφιά ανδρών σε κατάσταση οίστρου και γέλωτος, ως κακά παιδιά, άτακτα παιδιά, συνέθεσαν αυτή την περίεργη κωμωδία υπό την διεύθυνση του μεγάλου δασκάλου. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις 19 Απριλίου του 1875 στο ατελιέ του ζωγράφου Λελουάρ, φίλου του συγγραφέα κι έπειτα μία δεύτερη φορά στις 31 Μαΐου 1877 παρουσία των χαχανιζόντων Φλωμπέρ, Τουργκένιεφ, Αλφόνς Ντωντέ και των αδελφών Γκονκούρ». Ανδρέας Στάικος.

O Guy de Maupassant (Νορμανδία 1850 - Παρίσι 1893) ξεκινά να γράφει σε ηλικία δεκατριών χρόνων. Στο έργο του περιλαμβάνονται έξι μυθιστορήματα, πέντε θεατρικά έργα, μερικές ποιητικές συλλογές, πολλά δοκίμια, άρθρα και ταξιδιωτικά αφηγήματα και το κυριότερο, πάνω από τριακόσια διηγήματα. Σε ηλικία δεκαεννέα ετών ξεκινά σπουδές στη Νομική Σχολή στο Παρίσι και αργότερα προσλαμβάνεται στο δημόσιο. Το 1880 με τη βοήθεια του Ζολά εκδίδεται το διήγημά του Χοντρομπαλού χάρη στο οποίο αναγνωρίζεται ως μεγάλος διηγηματογράφος. Παραιτείται από το δημόσιο και ασχολείται αποκλειστικά με το γράψιμο. Ο Maupassant αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και πεθαίνει από σύφιλη σε ψυχιατρική κλινική του Παρισιού σε ηλικία μόλις σαράντα τριών ετών.

«Ένα χαρέμι στο Παρίσι»
Τίτλος πρωτοτύπου: «À la Feuille de rose, Maison turque»
Συγγραφέας: Γκυ ντε Μωπασάν
Μεταφραστές: Ανδρέας Στάικος, Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης
Είδος: Κλασικό θέατρο
Εικόνα εξωφύλλου: Félicien Rops
Κυκλοφορία: Απρίλιος 2019
ISBN: 978-960-638-034-1
Εκδόσεις: Βακχικόν
Σελίδες 52
Τιμή: €8.48
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν, Ασκληπιού 17 Αθήνα, τηλ. 210 3637867
ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ: Αθήνα: Πολιτεία (κέντρο), Ιανός (κέντρο), Ευριπίδης (Χαλάνδρι-Κηφισιά). Θεσσαλονίκη: Ιανός

«Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» και ένα παλικάρι αποφάσισε να μας ταξιδέψει στην Ελλάδα του Μάρκου, του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Άκη Πάνου, του Ζαμπέτα και πολλών άλλων λαϊκών δημιουργών.

Σε μια Ελλάδα που «χαράματα η ώρα τρείς» καθώς ξημέρωνε μια «συννεφιασμένη Κυριακή», τι καλύτερο από ένα όμορφο ταξίδι στον κόσμο από εκείνα που απλά κλείνεις τα μάτια και σιγοτραγουδάς; Μην φοβάσαι για τα λόγια, τα ξέρεις σίγουρα καθώς έχουν μείνει χαραγμένα μέσα σου χωρίς να ξέρεις το γιατί.

O Δώρος Δημοσθένους που εδώ και χρόνια έχει συνηθίσει να κρατά τον πήχη ψηλά, για πρώτη φορά στον Σταυρό του Νότου παρουσιάζει ένα αμιγές λαϊκό ρεπερτόριο.

Επιλογές από τα σπουδαιότερα και πιο αγαπημένα λαϊκά και

ρεμπέτικα, ερμηνευμένα με τον «δωρικό» του τρόπο.

Μ αυτό το πρόγραμμα ενώνει όλο το κοινό σε μια συντροφιά που θα τραγουδά μαζί του τα λαϊκά που μας μεγάλωσαν έτσι όπως ταιριάζει στους δημιουργούς, στα τραγούδια και σε εσάς.

Τραγούδια που μιλάνε στην ψυχή του ανθρώπου όσο εκείνος ερωτεύεται, χαίρεται, λυπάται ή πονάει… Μ’άλλα λόγια, όσο ζει, όσο υπάρχει.

Μαζί του , ο κορυφαίος μαέστρος Νεοκλής Νεοφυτίδης στο πιάνο και στις ενορχηστρώσεις και μια παρέα από εκλεκτούς μουσικούς

Βασίλης Δρογκάρης: ακορντέον

Νίκος Κατσίκης: μπουζούκι

Βασίλη Μαζάρακη: βιολί

Παντελής Ντζιάλας: κιθάρα

Φώτης Μυλωνάς : μπάσο, φλάουτο, κλαρινέτο, μαντολίνο

Στην όγδοη παραγωγή της η Εταιρεία Θεάτρου Υπερίων παρουσιάζει το πολύκροτο ντοκουμέντο της Λίλλιαν Χέλλμαν «Ψίθυροι» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν.

Άραγε τι θα συνέβαινε, αν στη Σκωτία του 1810
ένα νεαρό κορίτσι ισχυριζόταν πως μες στη νύχτα, κάθε νύχτα,
έβλεπε τις δυο δασκάλες του μαζί στο κρεβάτι –
όχι απλώς να φιλιούνται και να χαϊδεύονται,
αλλά και να κινούνται σαν να συνευρίσκονται ερωτικά;
Άραγε θα το πίστευαν;
Και, αν το πίστευαν, τι θα πάθαιναν οι δυο δασκάλες;

Η Μαριάν και η Τζέην είναι συνιδιοκτήτριες ενός σχολείου θηλέων. Η Τζέην είναι αρραβωνιασμένη με τον Τζόζεφ, έναν νεαρό γιατρό. Όταν τα οικονομικά του σχολείου επιτέλους αρχίζουν ν’ ανθίζουν, το ζευγάρι αποφασίζει να παντρευτεί – πράγμα που κάνει τη Μαριάν να ζηλέψει. Μια κακομαθημένη μαθήτρια του σχολείου, που θέλει να εκδικηθεί τις δασκάλες επειδή τιμωρήθηκε για κάποια αταξία, διαδίδει ένα βαρύ ψέμα: πως τάχα οι δυο γυναίκες διατηρούν μεταξύ τους κρυφό δεσμό. Οι φήμες μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, το σχολείο χάνει τις μαθήτριές του και η επιχείρηση κλείνει. Γραμμένο το 1934 το έργο αποτέλεσε μέγιστο σκάνδαλο για την Αμερική και –παρά τις διθυραμβικές κριτικές του– δεν ξαναπαρουσιάστηκε ποτέ έως το 1961, που βγήκε στους κινηματογράφους.

Η παράσταση χρησιμοποιεί ως βάση της το θεατρικό κείμενο της Χέλλμαν, αλλά το εμπλουτίζει σημαντικά με τις καταγραφές του πραγματικού γεγονότος που την ενέπνευσε. Το φόντο της Σκωτίας του 1810, τα πρακτικά της αληθινής δίκης, αστυνομικές αναφορές, διηγήσεις μαρτύρων, υλικό από τον τύπο της εποχής: όλα αυτά συνθέτουν το σώμα της παράστασης που θα μετατοπίσει χρονικά το έργο της Χέλλμαν από το 1934… πίσω στο 1810.

Μαρίνα Ψάλτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Βάνα Παρθενιάδου, Δημήτρης Γκουτζαμάνης, Βασιλική Κωστοπούλου
και το φωνητικό σύνολο chόrεs: Μαρίνα Εμμανουηλίδου, Κατερίνα Κουτσονικόλα, Δανάη Πολίτη, Δέσποινα Τασλακίδου, Μαριάννα Τσαμπά

μετάφραση-σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
διεύθυνση φωνητικού συνόλου: Μαρίνα Σάττι
κινησιολογία: Φρόσω Κορρού
σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
κοστούμια: Celebrity Skin
φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
μουσική διδασκαλία: Ελένη Ποζατζίδου
δραματολόγος: Κατερίνα Διακουμοπούλου
βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλεία Κανάκη
βοηθός σκηνογράφου: Θεανώ Βάχλα
επικοινωνία - προβολή: Αγλαΐα Παγώνα
διεύθυνση παραγωγής: Λευτέρης Κώτσης
φωτογραφίες: Φένια Λαμπροπούλου

από 3 Μαΐου και για 20 παραστάσεις
κάθε Πέμπτη, Παρασκευή & Σάββατο στις 21.15
και Κυριακή στις 20.15

στο Θέατρο Αθηνών (Βουκουρεστίου 10, Σύνταγμα - τηλ. 2103312343)

η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

 Η Τέτη Νικολοπούλου λίγο πριν μας χαρίσει στη σκηνή του Χώρου Τέχνης 14η μέρα, το «Δώρο», μια  χορογραφία για τις πιέσεις, τις εντάσεις, τις επαφές, συναναστροφές και προκλήσεις που βιώνουν τα σώματα καθώς συναντιούνται, μιλάει στο texnes-plus για τη διαδρομή της παράστασης μέχρι την πρεμιέρα της, η οποία είναι προγραμματισμένη για τις 12 Μαίου. 

Μιλήστε μας για το «Δώρο»,πώς το εμπνευστήκατε;

«Δώρο» είναι η γνώση που μας δίνεται μέσα από το σώμα μας, η «ευφυΐα» του και η ικανότητά του να μας «επιστρέφει στην πηγή», στην πιο καλή πλευρά του εαυτού μας. Μετά από αυτή την αναγνώριση, δώρο είναι και οι σχέσεις μας και η διαπίστωση ότι οι πιέσεις και οι εντάσεις τους, εφόσον δεν μας διαλύσουν- γιατί υπάρχουν όρια αντοχής- μας προχωράνε και μας εμπλουτίζουν τη ζωή. Ο χορός, επίσης, είναι ένα τεράστιο «δώρο», ιδιαίτερα όταν προσεγγίζεται μέσα από τη σύνδεση σώματος-νου και τη σωματοποίηση.

Τι σας τροφοδοτεί ως καλλιτέχνη και ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να στείλετε μέσω των παραστάσεων σας;

Με εμπνέει το βίωμα του χορού. Συγκινούμαι πάρα πολύ όταν παρακολουθώ χορευτές που είναι απόλυτα παρόντες, με όλο τους το είναι. Όπως και όταν και η ίδια συνδέομαι απόλυτα με τον χορό καθώς διευρύνεται η αντίληψη μου και αντιλαμβάνομαι ποιότητες που είναι λεπτοφυείς και δεν τις συλλαμβάνει κανείς αν δεν υπάρχει το πλαίσιο. Με έναν τρόπο, οι ποιότητες αυτές λειτουργούν αποκαλυπτικά, δημιουργούν νοήματα και γνώση. Αυτό και θέλω να επικοινωνήσω: την εμπειρία μου ότι το σώμα, αν του το επιτρέψεις, είναι ένα ευαίσθητο και ταυτόχρονα ανθεκτικό σώμα που μπορεί να ακούει, να συνδεέται, να δέχεται, να στηρίζει και να στηρίζεται, να αποπροσανατολίζεται και να επιβιώνει σε δύσκολες θέσεις, να προτείνει και να δημιουργεί διαλόγους με τα άλλα σώματα. Όχι μόνο με όρους contactimprovisation, αλλά με όρους σωματοποίησης γενικότερα. Δηλαδή χρησιμοποιώντας πρακτικές στις οποίες η κίνηση ακολουθεί τις φυσικές δυνάμεις, τη βιωματική ανατομία και την εμβιομηχανική. Μέσα από αυτούς τους τρόπους, τα πράγματα ρέουν αβίαστα και χωρίς να αφήνουν απ’ έξω και άλλους παράγοντες της κίνησης, όπως το συναίσθημα, τη συγκίνηση, την ησυχία, την παιδαγωγική της κίνησης κ.ά.

 Στις παραστάσεις υπάρχει μια συνέχεια ή κάθε φορά πρόκειται για ένα διαφορετικό project;

Υπάρχει απόλυτη συνέχεια. Μάλιστα, είναι σαν όλες μου οι δουλειές να αποτελούν μέρη μιας χορογραφίας. Όλες εμπεριέχουν την ανάγκη μου να βιώσω την κίνηση και να επιστρέψω στην «καρδιά», στο σημείο μηδέν, εκεί που όλα συνεργάζονται για να είναι λειτουργικά, φυσικά και αβίαστα. Φυσικά, κάθε φορά με πηγαίνει ένας άλλος δρόμος προς τα εκεί, ο οποίος, συνήθως, προκύπτει μαγικά από την προηγούμενη δουλειά. Φέτος, οι πιέσεις και αποσυμπιέσεις, η ικανότητα του σώματος να παραλλάσσει το σχήμα του χωρίς να σπάει και οι κινητικές αλυσίδες ήταν θέματα που προέκυψαν από την περυσινή δουλειά, τους «Άπειρους», στην οποία ένιωσα ότι υπήρχε πολύ υλικό για περαιτέρω έρευνα. Στους Άπειρους με απασχολούσε η φυσική κίνηση και η «στροφή» της κορδέλας mobius- μαθηματική κορδέλα που πριν κλείσει τις άκρες της τις αντιστρέφει, επιτρέποντας σε ένα σώμα να κινείται αέναα.

Οπότε, το έργο προκύπτει από τη σωματική-κινητική έρευνα πάνω σε φυσικές οδηγίες.

Μιλήστε μας για τους συνεργάτες σας στη συγκεκριμένη παράσταση αλλά και το συνδυασμό χορευτών με μουσικούς

Oσυνεργάτης μου, χορευτής και σύμβουλος κίνησης, Τίμος Ζέχας, ο οποίος είναι διαπιστευμένος δάσκαλος AxisSyllabusκαι Feldenkrais με βοήθησε πάρα πολύ στην έρευνα αυτή. Ήταν αυτός ο οποίος «ξεκαθάριζε» τις οδηγίες και μας μύησε στην μηχανική και εμβιομηχανική, μέσα από διάφορα μοντέλα κίνησης που μελετά ο ίδιος. Είναι μια «ζωντανή εγκυκλοπαίδεια», ένας επιστήμονας- καλλιτέχνης και πολύτιμος άνθρωπος. Αυτή ήταν μια απαραίτητη συνθήκη για να μπορέσουμε ως χορευτές να ακολουθήσουμε τις οδηγίες, καθώς η κίνηση «μουτζουρώνει» εύκολα, γίνεται φλου ή υπερβολικά επιτηδευμένη και δύσκολη. Η Μαρία Φουντούλη αποτέλεσε μια σημαντική παρουσία στην παράσταση καθώς είναι μια χορεύτρια με σπάνια καθαρότητα και ταλέντο που σήκωσε μεγάλο βάρος της δουλειάς επάνω της. Ο Αυγουστίνος Πότσιος είναι ένας νέος χορευτής με διαμαντένια λάμψη, ο οποίος ενδιαφέρεται να εμβαθύνει στη βιομηχανική της κίνησης και σε αυτόν τον τρόπο δουλειάς και προσέφερε απλόχερα το ταλέντο και τη δημιουργικότητά του. Η Κατερίνα Νικολοπούλου μας βοήθησε σημαντικά στη δραματουργία και την οργάνωση του υλικού, ενώ η Θεοδώρα Σουμαλεύρη επιμελήθηκε τα κοστούμια. Σημαντικοί συνεργάτες ο Φαίδων Κωνσταντινίδης  στους φωτισμούς και η Ζωή Χατζιδάκη στην παραγωγή.

Οι μουσικοί (Όσβαλντ Αμιλάλης, Βαγγέλης Αλεξόπουλος, Χρυσούλα Παπαδοπούλου-Μεράντεζ) αποτελούν ένα σημαντικό «κομμάτι» της χορογραφίας, καθώς η μουσική δημιουργείται ζωντανά, επί σκηνής, ενώ έχει δουλευτεί και στο στούντιο και στις πρόβες. Παρά το γεγονός ότι η παράσταση δεν είναι αυτοσχεδιαστική, το ζωντανό στοιχείο δημιουργεί πάντα μια νέα συνθήκη επικοινωνίας μεταξύ μας. Χορευτές και μουσικοί χρειάζεται να είμαστε απόλυτα συνειδητοί, παρόντες και αφυπνισμένοι. Και η παραμικρή δοξαριά, ο παραμικρός ήχος μπορεί να αλλάξει την αίσθηση. Η ησυχία, τα κενά της μουσικής, οι παύσεις, η ένταση είναι σημαντικά. Η συγκίνηση και η ροή προκύπτουν από τον απόλυτο συντονισμό όλων. Με τον Βαγγέλη συνεργάζομαι αδιαλείπτως τα τελευταία πέντε χρόνια και έχει συνεισφέρει σημαντικά στις δουλειές μου, καθώς συνδυάζει μοναδικά την ηλεκτρονική μουσική με φωνή και παραδοσιακά ακούσματα, που αγαπώ ιδιαίτερα, ενώ η Χρύσα προσθέτει μια ιδιαίτερη ευαισθησία συνδυάζοντας φωνή με τζαζ μουσική και ροκ μπαλάντες. Ο Όσβαλντ είναι νέος συνεργάτης, ο οποίος με το κοντραμπάσο και τη γλύκα του έχει κατακτήσει την καρδιά μου. Μοναδικοί όλοι τους.

Πόσο σημαντική είναι η οικονομική ενίσχυση της τέχνης μέσω της πολιτείας ;

Είναι απόλυτα σημαντική. Ο χορός είναι μια τέχνη που δεν μπορεί να υπάρχει με όρους θεάτρου. Οι χορευτές δεν μπορούν να χορεύουν για πολύ καιρό και πολλές μέρες την εβδομάδα. Το σώμα δεν αντέχει αυτή την κούραση. Οπότε κάθε ομάδα κάνει πολλές πρόβες για να παρουσιάσει λίγες παραστάσεις. Συνεπώς, σπάνια μια χορευτική παραγωγή μπορεί να βγάλει τα χρήματα της από τα εισιτήρια. Η πολιτεία, αν θέλει να έχει πολιτισμό πρέπει και να τον επιχορηγεί αλλά και να δημιουργεί κίνητρα για την ιδιωτική επιχορήγηση. Κάθε ιδιωτικός φορέας θα πρέπει να μπορεί και να θέλει να επιχορηγεί τον πολιτισμό, ειδικά τον χορό. Έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε να δίνονται χρήματα σε σκουπίδια. Πρωτοβουλίες από φορείς που δίνουν δωρεάν αίθουσες για πρόβες, όπως και ιδιωτικές πλατφόρμες και φεστιβάλ χορού είναι σπουδαία βοήθεια. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσει κανείς ότι στην Ελλάδα ο χορός αναπτύχθηκε από την τρέλα συγκεκριμένων ανθρώπων και όχι επειδή υπήρξε βοήθεια από την Πολιτεία, παρόλο που και η βοήθεια αυτή υπήρξε σημαντική. Επίσης, χρειάζεται να αναγνωριστεί η σπουδαιότητα του ίδιου του αντικειμένου του χορού, ως μεθοδολογία και δρόμος γνώσης και εξέλιξης. Διεπιστημονικά. Χρειάζεται να δοθούν χρήματα στην καλλιτεχνική δημιουργία, στην έρευνα και την καταγραφή του χορού. Χρειάζεται να δημιουργηθεί  αρχείο και να  συμπεριληφθεί ο σύγχρονος χορός στην εκπαίδευση. Και να συνδεθεί με την παράδοση, να διαχυθεί η γνώση από το ένα πεδίο στο άλλο.

 Είναι εύκολο για έναν καλλιτέχνη που ασχολείται με το χορό να ταξιδέψει τις παραστάσεις του εκτός Ελλάδας;

Όχι. Είναι δύσκολο να βρίσκονται όλοι οι συντελεστές μαζί σε συγκεκριμένους χρόνους. Κανένας χορευτής δεν εργάζεται μόνο ως χορευτής, εκτός και δουλεύει στις κρατικές σκηνές. Οι περισσότεροι έχουν διδασκαλίες, οι σχολές έχουν συγκεκριμένα κενά και οι μετακινήσεις στο εξωτερικό χρειάζονται κάποιες μέρες για να γίνουν. Ωστόσο, εφόσον τα φεστιβάλ είναι σημαντικά και καλύπτουν τα έξοδα μετακίνησης είναι καλό να πηγαίνουν οι ομάδες. Επίσης χρειάζονται άνθρωποι να «τρέχουν» όλη αυτή την επικοινωνία, είναι μια πολύ μεγάλη απασχόληση η έρευνα, οι αιτήσεις, η επικοινωνία κλπ. Χρειάζεται να έχει κανείς μάνατζερ, που σημαίνει έξτρα χρήματα και πολύς χρόνος. Παρά τις δυσκολίες, εμείς ελπίζουμε με αυτή την παραγωγή να ταξιδέψουμε και η παράσταση να αγαπηθεί και να συνεχιστεί.

Η «Βιολέτ στη γη» για πρώτη φορά στην Ελλάδα,στο Studio Μαυρομιχάλη, από 6 Μαΐου

κάθε Δευτέρα και Τρίτη

                                             “Ωραία, Τραγουδήσατε. Κi ύστερα; Τι άλλαξε;

Τίποτα Ετιέν. Τίποτα δεν άλλαξε. Τραγουδήσαμε όμως.”

Η Βιολέτ στη γη, με τον πρωτότυπο τίτλο «Violette sur la Terre»(2002), αποτελεί το έβδομο θεατρικό έργο της βραβευμένης Γαλλόφωνης Καναδής συγγραφέως Carole Fréchett, σε μετάφραση Δημήτρη Φίλια και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την νέα ομάδα Μετεωρίτες.

“Ξαφνικά έστριψα. Έτσι απλά μου 'ρθε. Ακριβώς τη στιγμή που άφηνα τον κεντρικό δρόμο, κατάλαβα προς τα πού κατευθυνόμουν. Είχα καιρό να πάω εκεί...”

ΠΩΛ

Η ιστορία πίσω από το έργο:

Το 1999, τρείς θεατρικοί οργανισμοί το “Théâtre du Tandem” και το Théâtre en scène” από περιοχές του Καναδικού Κεμπέκ και της Βόρειας Γαλλίας με ανθρακωρυχεία, πρότειναν στην Καρόλ Φρεσέτ να γράψει ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από τον κόσμο των ανθρακωρύχων. Λίγους μήνες αργότερα, η συγγραφέας έζησε για σύντομα χρονικά διαστήματα στις περιοχές Loosen-Gohelle, Rough-Noranda Και Sudbury για να έρθει σε επαφή με ανθρώπους που είχαν ζήσει ή ζουν από τα ανθρακωρυχεία. Είδε και άκουσε περίπου τριάντα άτομα που της μίλησαν για τη ζωή τους. Η Φρεσέτ κράτησε τη ζωντάνια, το κουράγιο, το σωτηριώδες χιούμορ και την ανθρωπιά των ανθρακωρύχων για να πλάσει τη μαγεία των σελίδων του έργου της στο οποίο θα σκιαγραφήσει με τον προσωπικό της τρόπο, την πραγματικότητα μιας κοινότητας που στερείται τα πάντα όταν τα ανθρακωρυχεία κλείνουν βυθίζοντας τους εργαζόμενους στη μιζέρια της ανεργίας, την περιθωριοποίηση και την υπαρξιακή μοναξιά.

Σημείωμα Μεταφραστή:

Επαναστατική ματιά, ύμνος στην αγάπη ή και τα δύο; Όποια ερμηνεία και να δώσεις στο τέλος του έργου «Η Βιολέτ στη γη» νιώθεις την πληρότητα ενός έργου βαθιά ανθρώπινου, συγκινητικού αλλά και κωμικού μαζί, ενός θεατρικού μικρόκοσμου που κινείται ανάμεσα σε σκοτάδι και φως. Μέσα από μία απλή ιστορία η Καρόλ Φρεσέτ μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη εξεύρεσης τρόπων να ζούμε μαζί ξεφεύγοντας από την μοναξιά.

Carole Frechette:

Γεννημένη το 1949 στο Μόντρεαλ του Καναδά, η Kαρόλ Φρεσέτ σπούδασε θέατρο «Στην Εθνική Σχολή Θεάτρου» του Καναδά και αμέσως μετά ενσωματώθηκε στο δυναμικό του φεμινιστικού- μαρξιστικού θεατρικού οργανισμού «Théâtre des cuisines” (1974), όπου κατέθεσε τη συμβολή της σε θέματα θεατρικής γραφής όσο και σκηνοθεσίας.

Έχει γράψει σημαντικό αριθμό θεατρικών έργων όπως το “Baby blues”(1989),”La peau d’ Elisa”(1998), ”Violette sur la terre”(2002). Τη χρονιά αυτή (2002) η Καναδή δημιουργός θα τιμηθεί με δυο σημαντικές διακρίσεις: το βραβείο “Elinore et Lou Siminovitch” για τη συμβολή της στο καναδικό θέατρο και το “Βραβείο Γαλλοφωνίας” του φεστιβάλ της γαλλικής πόλης Αβινιόν από την SACD(Société des auteurs et compositeurs dramatiques,- Εταιρία δραματικών συγγραφέων και συνθετών). Οι υψηλές αυτές διακρίσεις θα συμβάλλουν στο να γίνει γνωστότερο το έργο της στην Ευρώπη (και όχι μόνο) με αποτέλεσμα να κερδίσει διεθνή αναγνώριση. Το 2018 έγινε μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων του Κεμπέκ.

Οι ΜΕΤΕΩΡΙΤΕΣ δημιουργήθηκαν το 2018. Την νεοσύστατη ομάδα αποτελούν πέντε (5) βασικά μέλη, όλοι απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γ.Αρμένη. Η «Βιολέτ στη γη» αποτελεί το πρώτο τους θεατρικό ανέβασμα. Στο έργο συμμετέχουν 5 ηθοποιοί επί σκηνής και 1 Σκηνοθέτης.

Κρατήσεις θέσεων μέσω viva.gr

https://www.viva.gr/tickets/theater/studio-mavromixali/i-violet-sti-gi/?fbclid=IwAR24oMRbCInT93rU4-lIGgw-yfmyFLztb9YmMFAA2dXTP0oYInBHrDgyJSQ

Facebook Page: https://www.facebook.com/H-%CE%92%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%84-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-351752135682904/?modal=admin_todo_tour&notif_id=1554737544896164&notif_t=page_invite

Βίντεο παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=KtZ2cV6I1N0&fbclid=IwAR20DX5wKBR1kE7bbgMBXjbnPK78ZjBn2PpNHccIsLcmu5rilz9BBSR8W5g

Συντελεστές:

Μετάφραση: Δημήτρης Φίλιας

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Φαναριώτης

Σκηνικά-Κοστούμια: Σπύρος Μποφίλιος

Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου

Trailer: Γιάννης Ψαλτάκης

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Θεοφυλάκτου

Art Work -Σχεδιασμός Αφίσας: LoverDo

Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Ερμηνεύουν: Κατερίνα Καλέντζη, Σοφία Μελισσηνού, Τάσος Πετρίτσης, Κώστας Πλιάτσιος, Έλενα Τσέλιου

Το έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γρηγόρη

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10€ | Μειωμένο: 7€ | Ατέλειες: 5€

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 από 6 Μαΐου έως 11 Ιουνίου 2019

Διάρκεια: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr     

Έφυγε το βράδυ του Σαββάτου από τη ζωή ο ηθοποιός του ΚΘΒΕ Τάσος Πεζιρκιανίδης, όπως ανακοίνωσε η αδερφή του στο Facbook. 

O ηθοποιός πέθανε έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. 

Είχε σπουδάσει στη Δραματική Σχολή Μακεδονικού Ωδείου. Conservatoire National Superieur D’ Art Dramatique του Παρισιού, με δασκάλους τους: Α. Vittez, Γ. Σεβαστίκογλου, Debos, M. Bouquet, p. Rocheler. Σχολή Lecoq. Στέλεχος του ΚΘΒΕ επί χρόνια, συμμετείχε στις παραστάσεις: Ονειρόδραμα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Η κωμωδία των παρεξηγήσεων, Φουέντε Οβεχούνα, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Ο Ψεύτης, Ο κύκλος με την κιμωλία, Ο κύριος Πούντιλα και ο άνθρωπός του Μάτι, Τα Παντρολογήματα, Ένα ευτυχές γεγονός, Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία, Κατσούρμπος, Ο Άγιος Πρίγκηψ, Τέλος καλό όλα καλά, καθώς και στις παραστάσεις αρχαίου δράματος: Οι Βάτραχοι, Όρνιθες, Νεφέλες, Πλούτος. Στο ελεύθερο θέατρο έχει παίξει σε όλα τα είδη, συμμετέχοντας στις παραστάσεις: Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας στο Θεσσαλικό Θέατρο, Άννυ στον θίασο Α. Βουγιουκλάκη, Το σώσε στην Ελεύθερη Σκηνή, Πυξ Λαξ και Δον Ζουάν στο Σικάγο στο θέατρο Μουσούρη, στην επιθεώρηση Ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε στην Ελεύθερη Σκηνή. Συμμετείχε επίσης στις παραστάσεις: Πλούτος στο Θέατρο Αιγαίου, Ελένη στο Θέατρο του Νότου, Το χρήμα στο λαιμό σου στο Θέατρο Ακάδημος, Κούκου στο θέατρο Κ. Δανδουλάκη, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, Ο Φιάκας και Λα μοσκέτα στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, Δον Ζουάν, Ο Σέντζας, Το φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο στο Εθνικό Θέατρο, Αριστοφανειάδα (αποσπασματικές σκηνές από όλα τα έργα του Αριστοφάνη) στο Θέατρο «Τέχνης» και πολλά άλλα.

Έλαβε μέρος σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ραδιοφωνικές εκπομπές καθώς και σε κινηματογραφικές ταινίες. 

Ερμήνευσε δεκάδες ρόλους του παγκόσμιου και του κλασσικού ελληνικού ρεπερτορίου ενώ ενσάρκωσε ορισμένους χαρακτηριστικούς τύπους σε σίριαλ της T.V. Από τις συνεργασίες του ξεχωρίζουν εκείνες με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης.

Η κηδεία του τη Δευτέρα στις 11 το πρωί στον Άγιο Παντελεήμονα Πολίχνης.

Η δύση παλεύει να φέρει τη δημοκρατία στην Ασία (Ιράκ, Ιράν, Συρία) και τις χούντες στη Λατινική Αμερική (Βενεζουέλα, Σαλβαδόρ, Νικαράγουα). Υπαρξιακό βέρτιγκο. Πολιτική απολίτιστων και άλλα τέτοια. Μια ακόμα γύρα σφηνάκια πείνα για τον λαό της χώρας να κεράσουμε και η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο θα έρθει στον σωστό δρόμο. Της Δύσης τον κόσμο #Δύση

Ο Τζον – Τζον της Βενεζουέλας Γκουαϊδό, αυτοανακηρυγμένος πρόεδρος, για πολλούς απλά ένα φερέφωνο των ΗΠΑ, θέλει να πάρει την εξουσία στη χώρα. Η δύση είναι με το μέρος του και 50 χώρες τον στηρίζουν. Ο προπονημένος πολιτικός στα σχολεία προπαγάνδας μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. Μάλλον θα τα καταφέρει. Δεν είναι εκλεγμένος αλλά so what??? #Βενεζουέλα

Στην Κρήτη σκοτώνονται γιατί είναι έθιμο τα όπλα, τώρα και στην Καλαμάτα ένας εργαζόμενος σκοτώθηκε γιατί το έθιμο με τις σαΐτες είναι «λέει» στο DNA τους. Νεκρός γιατί το DNA της βλακείας και της ντεμέκ παλικαροσύνης είναι ανίκητο. Και όπως αποδείχτηκε θανατηφόρο.
#θανατηφόρο_dna_βλακείας

Και στη Θήβα ένα κοριτσάκι χαροπαλεύει γιατί κάποιος χαρούμενος που τού ψήθηκε καλά τ’ αρνί έριχνε μπαλωθιές. Ο παλικαράς δεν είχε τα απαραίτητα προσόντα να πάει να παραδοθεί και να πει: «εγώ είμαι ο μαλάκας που τραυμάτισα το παιδί και ζητάω συγγνώμη» και κρύφτηκε. Αλλά τον βρήκαν. Και το όπλο ήταν παράνομο. Και θα αναλάβει η δικαιοσύνη, το πλημμέλημα του…Και το παιδί χαροπαλεύει.
#ντεμέκ_παλικαράς

Στη Βενεζουέλα μπορεί να έχουν πλέον κωλόχαρτα – πράγμα για το οποίο αγωνιά πάντα η κυρία Βούλτεψη η βουλευτής μας – είναι όμως σε έναν εμφύλιο με το πραξικόπημα που δεν κέρδισε. Και οι Αμερικάνοι πολύ στενοχωρήθηκαν, όπως ίσως και η Μαρέβα, ο Κυριάκος και δεν ξέρω γιατί κι άλλοι δεξιοί.
Και ο «πολιτισμένος» δυτικός κόσμος δεν είναι και τόσο βέβαιος πώς να αντιδράσει αφού και η δημοκρατία πλέον λογίζεται «α λα καρτ». Ό,τι βολεύει μωρέ… και βλέπουμε!
#Βενεζουέλα_πραξικόπημα

Δύσκολη αυτή η άνοιξη και μπαίνουμε βουρ σε προεκλογική περίοδο και δεν αντέχω άλλα sms και μέιλ και φυλλάδια στα παρμπρίζ και στους δρόμους και στα πεζοδρόμια. Όλη η πόλη ένας σκουπιδοτενεκές από τυπάκια που θέλουν να εκλεγούν για να ομορφύνουν την… πόλη τους!
#έλεος_με_τα_φυλλάδια_σας

Ποτέ δεν ήταν του γούστου μου τα ποστ που ξεκινούν “Τον γνώρισα όταν….” όταν άνθρωποι της τέχνης, της επικοινωνίας φεύγουν από τη ζωή. Τελευταίο θύμα ο Τάκης Μόσχος. Δεν μιλώ για τους κοντινούς τους ανθρώπους. Μιλώ για τους δευτερότριτους του περιβάλλοντος ενός ‘σημαντικού ” νεκρού. Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη να γίνει ποστ ή κείμενο σε έντυπο μια ασήμαντη προσωπική εμπειρία. Αυτή η ντεθιάρικη φιγούρα, αυτή η επιθυμία για ανάληψη μεγαλύτερου ποσοστού θρήνου γενικώς είναι αυτογελοιοποίηση των συμπασχόντων (ή κάτι πολύ κοντά σ’ αυτό) #death

Σε Γενικές Γραμμές. Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας!
Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.
#Se_Genikes_Grammes

Έφηβοι που συμμετέχουν στα θεατρικά εργαστήρια του Μικρού Εθνικού, από 8 έως 19 Μαϊου, γράφουν τα δικά τους έργα, εξερευνούν τα εκφραστικά τους μέσα, μάς παίρνουν μαζί στο ταξίδι της αστείρευτης φαντασίας τους, και ανεβαίνουν στη σκηνή με 8 διαφορετικές παραστάσεις.

Επαγγελματίες του θεάτρου, τούς καθοδηγούν με τη δέσμευση πως το θέατρο για εφήβους οφείλει να είναι ένα γόνιμο πεδίο καλλιτεχνικής δράσης. Ένα θέατρο που ασχολείται με το πώς ζουν σήμερα οι έφηβοι και πώς διαμορφώνονται οι συμπεριφορές και οι σχέσεις τους.

Οι παραστάσεις στο φετινό Φεστιβάλ είναι ένα ταξίδι επινόησης. Η ομάδα άλλοτε διερευνά το εντύπωμα που αφήνει ένα υπάρχον θεατρικό έργο και το οποίο γεννά το υλικό για το νέο κείμενο, και άλλοτε ξεκινά από μια ιδέα, την οποία διερευνά και εξελίσσει συλλογικά. Το θέατρο της επινόησης τοποθετεί του εφήβους στο κέντρο της δημιουργικής διαδικασίας, και αναδεικνύει την δύναμη που έχει ο καθένας μας μέσα του να επινοεί εξαρχής τον εαυτό του.

Αναλυτικότερα:

• Στο ασανσέρ: από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού «Βουβό και Σωματικό Θέατρο»-Σκηνοθεσία:Θανάσης Μεγαλόπουλος

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη 8/5, στις 20:00

Παρασκευή 10/5, στις 21:00

Ηπαράστασηεπιχειρεί να αποδώσειμια απλή ιστορία φτιαγμένη με τις αφηγηματικές τεχνικές του βωβού κινηματογράφου, αλλά και με την εκκωφαντική́ γενναιοδωρία των παιδιών.

• Πέφτουμε: από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού στο 2^ο ΓΕΛ Αθηνών- «Θεόδωρος Αγγελόπουλος», σε συνεργασία με τα Ανοιχτά Σχολεία του Δήμου Αθηναίων*-Σκηνοθεσία: Π. Εξαρχέας, Α. Μάνου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη 8/5, στις 21:00

Παρασκευή 10/5, στις 20:00

Από τη γέννηση στον έρωτα στο φιλί στον έρωτα στο φιλί στην ανάμνηση στο φως στο σκοτάδι/Πέφτουμε

*Η δράση “Το Μικρό Εθνικό πάει σχολείο” εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος Ανοιχτά Σχολεία του δήμου Αθηναίων το οποίο υλοποιείται με ιδρυτικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τον συντονισμό του Athens Partnership και υποστηρικτή δράσεων το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση.

• Δον Ζουάν. Ο έφηβος: από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού «Τεχνικές Συνόλου»- Σκηνοθεσία: Κ Σκουρλή

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Πέμπτη 9/5, στις 20:00

Σάββατο 18/5, στις 20:00

Κυριακή 19/5, στις 21:00

Πόσο χώρο θα έβρισκε για να «δράσει» ένας Δον Ζουάν-έφηβος σήμερα; Μια παράσταση για την ανάγκη του να ξεχωρίζεις ως μοναδικός τρόπος να υπάρξεις στον κόσμο του σήμερα.

• Ελέφαντες: από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού «Νέες Φωνές»- Σκηνοθεσία: Α. Μάνου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Πέμπτη 9/5, στις 21:00

Κυριακή 12/5, στις 20:00

Αφιερωμένο στην εφηβική στιγμή της ανακάλυψης ενός κόσμου που ζει και εξελίσσεται ανεπαίσθητα μες το μυαλό, και που απ’ όλους τους κόσμους που ζούμε, είναι ο πιο ζωντανός.

• Είμαι ζώο! Σοκαρίστηκες; από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού «Σωματικό θέατρο»-Σκηνοθεσία: Μ Μάρρα

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Σάββατο 11/5, στις 20:00

Κυριακή 12/5, στις  21:00

Μια παράσταση που εξερευνά εμάς, εσάς, τα ζωώδικα, τα θεϊκά, τα ανθρώπινα στοιχεία της ύπαρξης μας. Στο βάθος, στο τέλος, η επικοινωνία και η επαφή μοιάζουν πιο ζωτικές ανάγκες κι από την ίδια την επιβίωση.

• Ούτε η βροχή δεν έχει τόσο απαλά χεράκια: από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού «Από τη σελίδα στη σκηνή»-Σκηνοθεσία: Μ. Γιαννίκου, Γ Μανιάτης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Σάββατο 11/5, στις 21:00

Τετάρτη 15/5, στις 20:00

Η πρόβα μιας ανάμνησης, ένας πειραματισμός πάνω στον Γυάλινο Κόσμο του Τένεσι Γουίλιαμς. Τα επί σκηνής πρόσωπα, σε μια προσπάθεια να γνωρίσουν το έργο μέσα από τους εαυτούς τους, τελικά γνωρίζουν τους εαυτούς τους μέσα από το έργο και μοιράζονται τη δική τους προσωπική αλήθεια.

• Το Σπίτι μας: από το «Μουσικοθεατρικό εργαστήριο» του Μικρού Εθνικού –Μουσική-Σκηνοθεσία: Ε. Χούντα

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη 15/5, στις 21:00

Παρασκευή 17/5, στις 20:00

Κυριακή 19/5, στις 20:00

Η παράσταση εξερευνεί, χρησιμοποιώντας τη φόρμα του μιούζικαλ, τη σημασία της ομάδας, και την δύναμή της να βρίσκει «το σπίτι» εκείνο που όλοι ονειρευόμαστε και είμαστε ο ένας για τον άλλο.

• Γυναίκα. Σε 6 εικόνες και 1088 λέξεις από το θεατρικό εργαστήριο του Μικρού Εθνικού «Θέατρο στα Ελληνικά»- Σκηνοθεσία: Σ. Βγενοπούλου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Πέμπτη 16/5, στις 21:00  

Παρασκευή 17/5, στις 21:00

Σάββατο 18/5, στις 21:00

Εικοσι δύο κοριτσάκια περιπλανιούνται στο δάσος της εφηβείας -αυτό από το οποίο όποιος βγήκε αλώβητος δεν ξέρει τι έχασε. Αναπόφευκτα θα τα βρει ο έρωτας, ο χαμός, ο τρόμος. Ύπουλα θα τα καταπιεί η ενηλικίωση, αθόρυβα θα τα σαρώσει ο χρόνος. Και θα γίνουν γυναίκες. Και τότε τρέμε λύκε και τρέμε τρόμε και τρέμε κόσμε.  

Τη δεύτερη εβδομάδα του Φεστιβάλ θα διογρανωθούν δυο 2 εκπαιδευτικές δράσεις/ masterclasses. Η πρώτη από την Έλενα Μαρσιδου, η οποία θα καθοδηγήσει μια ομάδα εφήβων για τρεις ώρες στις αρχές του θεάτρου της επινόησης και η δεύτερη από τη Δήμητρα Νικολοπούλου, η οποία θα διερευνήσει μαζί τους την έννοια της performance.

Για περισσότερες πληροφορίες και το αναλυτικό πρόγραμμα επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Μικρού Εθνικού: https://www.n-t.gr/el/youngstage

Ενημερώνουμε το κοινό ότι την Πέμπτη 2/5, την Παρασκευή 3/5, το Σάββατο 4/5 και την Κυριακή 5/5, οι παραστάσεις του έργου «Μισάνθρωπος» του Μολιέρου, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδρά, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, δεν θα πραγματοποιηθούν λόγω ατυχήματος ηθοποιού.

Παρακαλούνται οι θεατές που έχουν ήδη προμηθευτεί εισιτήρια να προσέλθουν στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου εντός είκοσι ημερών, για αλλαγή ή εξαργύρωση των εισιτηρίων τους ή να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 210.7234567 για εισιτήρια μέσω τηλεφωνικού κέντρου και internet.

Η Ελένη Προκοπίου υπήρξε μία από τις γνωστότερες ηθοποιούς και χορεύτριες του ελληνικού κινηματογράφου και μάλιστα υπήρξε παρτενέρ για αρκετά χρόνια με τον Βαγγέλη Σειληνό. Ωστόσο, η όμορφη ηθοποιός έβαλε νωρίς τέλος στην καριέρα της, η οποία ξεκίνησε το 1960 και «ολοκληρώθηκε» με την ταινία το «Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσας», το 1972. 

Σπούδασε χορό στη Σχολή Χορού της Λουκίας Σακελλαροπούλου μαζί με τη Μάρθα Καραγιάννη και σαν παιδιά έδιναν παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Η Ελένη Προκοπίου έλαβε μέρος σε συνολικά 23 ταινίες. Εκτός από τον Βαγγέλη Σειληνό αποτέλεσε κινηματογραφικό ζευγάρι και με τον Γιώργο Πάντζα (έπαιξαν μαζί σε πέντε ταινίες).

Η 80χρονη ηθοποιός μίλησε στην Espresso και τον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα μετά από 46 χρόνια και ανέφερε τους λόγους για τους οποίους έβαλε τελεία στην πορεία της στον χώρο της υποκριτική

«Δεν είμαι ακριβοθώρητη. Απλώς όταν είπα τέλος ήταν και τέλος. Ήταν άλλες οι εποχές εκείνες, πολύ πιο δύσκολες. Αν αυτοί που συνεργαζόσουν δεν σε συμπαθούσαν, σε τελείωναν. Όμως εγώ εξαφανίστηκα για δύο λόγους: πρώτον, παντρεύτηκα και είχα πάνω από όλους και όλα την οικογένειά μου και, δεύτερον, πέρασα πολύ μεγάλη ταλαιπωρία με ορμόνες και τέτοια για να μείνω έγκυος στη μονάκριβη κόρη μου. Είχα πολλά γυναικολογικά προβλήματα μέχρι να αποκτήσω παιδί και πήρα πολλά κιλά με όλα αυτά. Μέχρι να σουλουπωθώ, ο κινηματογράφος είχε σβήσει.

Είμαι τρισευτυχισμένη γιατί έχω αποκτήσει την υπέροχη κόρη μου Ειρήνη, η οποία μου χάρισε δύο υπέροχες εγγονές. Την είχαμε τάξει στην αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, λόγω των προβλημάτων που σας προανέφερα» είπε για την κόρη της και πλέον καμαρώνει την εγγονή της, η οποία ακολουθεί τα δικά της βήματα.

Πηγή People

Την Κυριακή 12 Μαΐου 2019, στις 8.30 μ.μ. κάνει πρεμιέρα η παράσταση χορού της Τέτης Νικολοπούλου, σε συνεργασία με την ομάδα Anima-Soma, με τίτλο «Δώρο», η οποία θα παρουσιαστεί για τρεις παραστάσεις στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα (Καλλιρρόης 10, Μετρό Ακρόπολη).

Παραλλάσσοντας το σχήμα μου

Εύθραυστοι, ανθεκτικοί, άθραυστοι

Εμπεριέχοντας ο ένας τον άλλον…

One another

O ένας τον άλλον…

Εμπεριέχω

Εμπεριέχομαι

Δώρο: Οι σχέσεις που δημιουργούνται είναι ένα δώρο…

Να αποδεχτώ τον άλλον και να του δώσω τον εαυτό μου

Ταξιδεύοντας στο σώμα του άλλου

Μεταμορφώνοντας τις προτάσεις του άλλου

Παραλλαγές

Μεταμόρφωση

Χωρίς να διαλύομαι

Μια χορογραφία για τις πιέσεις, τις εντάσεις, τις επαφές, συναναστροφές και προκλήσεις που βιώνουν τα σώματα καθώς συναντιούνται.

Σημείωμα:

Η Τέτη Νικολοπούλου δημιουργεί έργα από το 1992. Τα τελευταία χρόνια, σε συνεργασία με την Ζωή Χατζιδάκη και την ομάδα Anima- Soma, ερευνά την κίνηση καθαυτή και εστιάζει στους σωματικούς διαλόγους και σχέσεις που δημιουργούνται μέσα από το βίωμα του χορού και τη συνειδητή παρουσία των χορευτών στη δράση. H ομάδα προσεγγίζει την κίνηση μέσα από τις πρακτικές somatics και το contact improvisation και για τον λόγο αυτό συνεργάζεται με τον Τίμο Ζέχα, διαπιστευμένο δάσκαλο των πρακτικών Axis Syllabus και Feldenkrais. Η χορογράφος, τον Αύγουστο του 2019, πρόκειται να διδάξει contact improvisation στο διεθνές φεστιβάλ της πρακτικής στο Freiburg της Γερμανίας. Η παράσταση Δώρο (2019) αποτελεί τη νέα χορογραφία της ομάδας, η οποία επιχορηγήθηκε από το ΥΠ.ΠΟ.Α, όπως και η προηγούμενη παράσταση Άπειροι (2017-18), η οποία παρουσιάστηκε επίσης στο Διεθνές φεστιβάλ χορογραφίας Lab the Dance, στην Πάτρα. Προηγούμενες παραστάσεις, μεταξύ άλλων, το Meet me there Ι &ΙΙ (2015-16-17), στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και στον Χώρο Τέχνης 14η Μέρα.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη- χορογραφία:

Τέτη Νικολοπούλου

Σύμβουλος κίνησης:

Τίμος Ζέχας

Έρευνα-χορός:

Τίμος Ζέχας, Τέτη Νικολοπούλου, Αυγουστίνος Πότσιος, Μαρία Φουντούλη

Ζωντανή μουσική:

Όσβαλντ Αμιράλης (κοντραμπάσο), Βαγγέλης Αλεξόπουλος (κιθάρα, φωνή ηλεκτρονικοί ήχοι), Χρυσούλα Παπαδοπούλου-Μερέντεζ (κιθάρα, φωνή, κρουστά)

Δραματουργία:

Κατερίνα Νικολοπούλου

Κοστούμια:

Θεοδώρα Σουμαλεύρη

Φωτισμοί:

Φαίδων Κωνσταντινίδης

Επιστημονική σύμβουλος:

Ζωή Χατζιδάκη

Σχεδιασμός προγράμματος-αφίσας:

Έλενα Προβατά

Βοηθός παραγωγής:

Άγγελα Γλύτση

ΧΩΡΟΣ

Χώρος Τέχνης 14η Μέρα:

Καλλιρρόης 10, Μετρό Ακρόπολη, Aθήνα

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Κυριακή 12 Μαΐου 2019 8.30 μμ

Σάββατο 18 Μαΐου 2019 9.15μμ

Σάββατο 25Μαΐου 2019 9.15μμ

Διάρκεια παράστασης:

50 λεπτά

Τηλέφωνα κρατήσεων και επικοινωνίας:

6932.376259

Εισιτήριο:

10 ευρώ

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το ΥΠ.ΠΟ.Α για το έτος 2018-19

Ο Πολάκης είναι «αψύς Σφακιανός» κατά τον Πρωθυπουργό. Κατ’ εμέ είναι ένα τυπικό παράδειγμα «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς».

Το να σχολιάζεις έναν υποψήφιο ευρωβουλευτή με βάση τη φυσική του κατάσταση – αναπηρία στην περίπτωση του Στέλιου Κυμπουρόπουλου – και όχι την πολιτική του θέση είναι δείγμα χαρακτήρα αλλά τελικά και πολιτικής τοποθέτησης αυτού του «χαρακτήρα».

Η πολιτική θέση Κυμπουρόπουλου περί επιδομάτων και της αναγκαιότητάς τους είναι προς κρίση. Και φυσικά μπορεί πολιτικά να κριθεί, να κατακριθεί, και δεχτεί επιθέσεις και να απαντήσει. Κάθε άλλη αναφορά είναι θλιβερή απόδειξη του «ανάπηρου πολιτικού μας πολιτισμού»!  #Καλύτερα_να_μασάς

Κάπως έτσι, με τη φέικ μπρουτάλ βουκολική ειλικρίνεια του αναπληρωτή υπουργού Υγείας τελειώνει και το καρβέλι του ηθικού πλεονεκτήματος που τσιμπούσε ο Σύριζα από το 2015.

Σόρι αλλά είμαι από εκείνους που θεωρούσαν ότι αριστερά ήταν πάνω απ’ όλα τεντωμένο αυτί στον διάλογο. Και έχει ενδιαφέρον πώς ο Σύριζα διαχειρίζεται τον Πολάκη επικοινωνιακά. Είναι αριστερός ως τη στιγμή που κάνει τη μαλακία του. Τότε το ιδεολογικό πρόσημο χάνεται στη θέα της περήφανης κρητικής του καταγωγής που δεν γνωρίζει ιδέες και άλλες αηδίες αλλά μόνο θυμικό. #ante_geia

Υπόθεση δολοφόνου στην Κύπρο: Τα θύματά του μπορεί, λένε, να φτάσουν τις 22 γυναίκες από τις Φιλιππίνες. Αναλώσιμες. Έναν χρόνο κάποιοι έκαναν αναφορές αλλά η απάντηση που έπαιρναν ήταν: Έλα μωρέ Φιλιππινέζες, θα πέρασαν απέναντι (εννοώντας την πράσινη γραμμή, στον τουρκικό τομέα) Φρίκη, Ντροπή… τι άλλη λέξη περιγράφει την αδιαφορία για… αναλώσιμα κορίτσια από τις Φιλιππίνες! #Είμαι_Φιλιππινέζα

Αν η Αθήνα ήταν γυναίκα, αυτή την εποχή θα φόραγε το ωραιότερο άρωμα: Άνθη νεραντζιάς!Μοσχοβολάει η πόλη, όπου κι αν κυκλοφορήσεις. Ακόμη κι αν η βρωμιά επικρατεί στα πεζοδρόμια, ακόμη κι αν εσοχές έχουν γίνει απόπατος περαστικών ή ανήμπορων, οι νεραντζιές της πόλης μάς κάνουν να κοιτάμε ψηλά και μας γεμίζουν εικόνες και αναμνήσεις. Όπως ακριβώς ένα άρωμα, μεθυστικό!

Καλο Πάσχα. Τα Simeco μην ξεχάσετε. Τα χάπια για τη χοληστερίνη επίσης. #pills_and_thrills

Πολάκης Vs Πέτρος Γαϊτανός 1 – 0.

Ο Ψωμιάδης «κατεβάζει» Φλωρινιώτη για δημοτικό σύμβουλο στη Θεσσαλονίκη. Ε, αυτό… Τι άλλο θες;

Πας στο σούπερ μάρκετ, στον πάγκο με τα τυριά και ακούς “Μου βάζετε λίγο τυρί νηστίσιμο;” Ακριβώς δίπλα, βλέπεις κιμά από σόγια και στα κατεψυγμένα κάθε είδους νηστίσιμη πίτσα… Παιδιά, αν είναι να νηστέψουμε 5 μέρες ας το κάνουμε σωστά! Ζεις και χωρίς τυρί! #an_einai_ na_to_kaneis_kanto_kala!

Και μιας και είναι άγιες μέρες και μιλάμε για Χριστιανούς. Να συγχαρούμε το ΙΚΑ Ζωγράφου για την ευαισθησία. Πήγα η έρημη στον ελεγκτή για τα γυαλιά μυωπίας…. Ξέρετε πώς πάει αυτό ε; Για να πάρεις τα 100 ευρώ λέω… Μη σου τύχει!

Τέσπα, ένα μέρος της διαδικασίας είναι να περάσεις το χαρτί του οφθαλμίατρου από τον ελεγκτή του ΙΚΑ.

Πάω και εγώ λοιπόν και συναντώ μια κυρία ευγενέστατη με λευκά μαλλιά, πιασμένα κότσο και έχει κολλημένο το αυτί της σ’ αυτά τα παλιά ραδιοφωνάκια! Τι ρομαντικό! Σκέφτηκα…. Υπερβολικά εξυπηρετική, μου έγραψε σ’ ένα χαρτί ό,τι χρειαζόμουν… Μετά από κάποιες ώρες βλέπω κάτι σαν ραβασάκι στην τσάντα μου αλλά τελικά ήταν το μήνυμα της κυριούλας…

Ελέησον!

Ρε παιδιά τι γίνεται στο Παρίσι; Τι έχει σειρά; Ο Πύργος του Άιφελ;

Και για την Παναγιά των Παρισίων το μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς… χαμός! Για τη Σρι Λάνκα τίποτα;

Δεν είδα κανά “Je suis …” γι’ αυτή την ιστορία… Μάλλον τα ανθρώπινα αισθήματά μας έχουν εθνικότητα.

Σε Γενικές Γραμμές. Τρεις δημοσιογράφοι, τρία site, σε ιστορίες καθημερινής τρέλας!
Η Γιώτα Δημητριάδη @Τεχνες-Plus, ο Γιάννης Καφάτος @Viewtag.gr και ο Γιάννης Παναγόπουλος @Fragilemag.gr φτιάχνουν μια λίστα μ’ όλα όσα άκουσαν, είδαν και σκέφτηκαν την εβδομάδα που πέρασε, βολτάροντας στην πόλη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα εφημερίδων, κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κοιτώντας βιτρίνες μαγαζιών, ακούγοντας μουσική και συμφωνώντας πως ο διάβολος στις λεπτομέρειες βρίσκεται.
#Se_Genikes_Grammes

Ο Κώστας Φιλίππογλου σκηνοθετεί την παράσταση οι «7 κόρες της Εύας», στο Studio Μαυρομιχάλη, εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Μπράιαν Σάικς.   

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

Όλοι σχεδόν οι σημερινοί Ευρωπαίοι, υπολογίζονται στα 650.000.000, κατάγονται από εφτά γυναίκες. Είναι οι εφτά μητέρες όλων μας. Είναι οι εφτά κόρες της Εύας.

Αυτή η παράσταση ασχολείται με την ιστορία του κόσμου όπως αποκαλύπτεται από τη γενετική. Θα διαπιστώσουμε με έκπληξη, αλλά και με χιούμορ, πως όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη είμαστε συνδεδεμένοι μέσα από τις μητέρες μας, με μια χούφτα γυναίκες που έζησαν δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν.  

Από που κατάγομαι; Αλήθεια πόσες φορές έχετε αναρωτηθεί; Γνωρίζουμε τους γονείς μας και τους παππούδες μας, όχι όμως πιο πίσω. Για τους περισσότερους, τα προγονικά ίχνη αρχίζουν να εξαφανίζονται στην ομίχλη. Ωστόσο όλοι κουβαλάμε ένα μήνυμα από τους προγόνους μας σε κάθε κύτταρο του κορμιού μας. Είναι μέσα στο DNA μας, στο γενετικό υλικό που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά.

Στο DNA όμως δεν καταγράφεται μόνο η προσωπική μας ιστορία, αλλά ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου είδους.

Ειδικά το μιτοχονδριακό DNA, είναι ένα δυνατό αρχαιολογικό εργαλείο για να ανακαλύψουμε τη μητροπλευρική συγγένεια όλου του κόσμου, καθώς αυτό μεταβιβάζεται από μητέρα σε κόρη.

Το πιο συναρπαστικό όμως σε αυτή την ιστορία που θα πούμε, είναι ότι αυτές οι επτά γυναίκες που είναι μητέρες όλων των Ευρωπαίων δεν είναι απλοί γενετικοί κώδικες. Ξέρουμε που έζησαν, πως έζησαν και που ταξίδεψαν τα περισσότερα από τα παιδιά τους. Μπορούμε να τις φανταστούμε και θα τις ζωντανέψουμε πάνω στη σκηνή.

Τι πιο συγκινητικό, να γνωρίσεις επιτέλους την από αιώνες πεθαμένη μητέρα σου!

Και το ακόμα πιο συναρπαστικό είναι ότι αυτή τη φορά η ιστορία του ανθρώπου θα ειπωθεί από την πλευρά των γυναικών.

Είναι μια παράσταση που εκθειάζει την γυναίκα και ισοπεδώνει την έννοια του ρατσισμού, αφού αποδεικνύει ότι είμαστε όλοι συγγενείς.

Και μάλιστα πολλοί από μας μπορεί να βρεθούμε να έχουμε την ίδια προγονική μητέρα με ένα Σύρο πρόσφυγα, ενώ έχουμε πιο μακρινή συγγένεια με τον Έλληνα γείτονά μας.  

Ταυτότητα παράστασης

Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου

Διασκευή: Όλος ο θίασος

Video mapping: Βασίλης Αποστολάτος

Σχεδιασμός φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Νέστορας Κοψιδάς

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πουλής

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Παραγωγή: Ομάδα DE NOVO

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Εύα Αγγελοπούλου

Χριστίνα Ανδρεάκου

Παναγιώτα Βαρελά

Ίριδα Μάρα

Εύα Οικονόμου Βαμβακά

Μαρία Σαρέλη

Γιώτα Σερεμέτη

Στο ρόλο του Μπράιαν Σάικς ο Γιάννης Στεφόπουλος

Έναρξη παραστάσεων: Παρασκευή 3 Μαΐου στις 21:00

Παραστάσεις: Τετάρτη έως Κυριακή στις 21:00

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 12€ κανονικό/5€ μειωμένο (ισχύει για όλα τα μειωμένα)

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Τηλέφωνο κρατήσεων: 2106453330

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www.studiomavromihali.gr      

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Σκληρή μάχη στο νοσοκομείο δίνει ο δημοφιλής ηθοποιός Κώστας Ευριπιώτης, ο οποίος νοσηλεύεται το τελευταίο διάστημα αντιμετώπος με σοβαρό πρόβλημα υγείας. 

 Σύγκεκριμένα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Realnews, πολύ κοντινοί του άνθρωποι λένε πως η κατάσταση του επιδεινώνεται στον πρώτο όροφο του «Σπηλιοπούλειου» όπου νοσηλεύεται. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι πλάι του σε καθημερινή βάση είναι η αγαπημένη του Λίλιαν Μπότση.   «Μένει τα περισσότερα βράδια στο διπλανό κρεβάτι από το δικό του και δεν θέλει να προβεί σε καμία δήλωση, σεβόμενη την κατάσταση», αναφέρουν πηγές.    Ο καρκίνος χτύπησε τον Κώστας Ευριπιώτη που μάχεται πλέον με όλα τα μέσα, έχοντας πολύτιμο σύμμαχό του τη Λίλιαν, γράφει η εφημερίδα. Από τον θάλαμο του νοσοκομείου δεν λείπουν η αδελφή του ηθοποιού και η πρώην σύζυγός του Βάλια Κωστοπούλου με τα παιδιά τους. Τον φροντίζουν με βάρδιες, ελπίζοντας με όλη τους τη δύναμη στην ανάρρωσή του. 

 Στο πλάι του ηθοποιού σε καθημερινή βάση βρίσκεται η αγαπημένη του Λίλιαν.   «Μένει τα περισσότερα βράδια στο διπλανό κρεβάτι από το δικό του και δεν θέλει να προβεί σε καμία δήλωση, σεβόμενη την κατάσταση. Έχει ενοχληθεί πάντως που πρόσφατα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για τη "σύζυγό" του Βάλια Κωστοπούλου-Ευριπιώτη, με την οποία έχει χωρίσει πολλά χρόνια... Έχουν χωρίσει από το 2009 κι εκείνη έχει ξαναπαντρευτεί, ενώ ο Κώστας είναι με τη Λίλιαν τα 10 τελευταία χρόνια».   Όσο για τον λόγο που δεν βγαίνει να απαντήσει;   «Ο Κώστας μάχεται και είμαι βράχος δίπλα του. Δεν θα ασχοληθώ με τέτοια θέματα, όταν υπάρχει ο κίνδυνος από στιγμή σε στιγμή να χάσω τον άνθρωπό μου!», φέρεται να τονίζει. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο δημοφιλής ηθοποιός είχε προτείνει στη σύντροφό του πριν από τρία χρόνια να παντρευτούν στη Λευκάδα, το νησί που αγαπάει πολύ. Εκείνη δεν το θεώρησε απαραίτητο, αφού οι δυο τους ζούσαν ούτως ή άλλως σαν παντρεμένοι.   Η χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι Υπενθυμίζεται ότι περίπου πριν από ένα χρόνο περίπου, ο Κώστας Ευριπιώτης ετοιμαζόταν να ανέβει στη σκηνή του θεάτρου Αθηνά, με την παράσταση «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης», όταν ξαφνικά βρέθηκε σε δημόσιο νοσοκομείο να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας που του παρουσιάστηκε στο κεφάλι.   

Αμέσως υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση.

Τα Αθηναϊκά Θέατρα παρουσιάζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα «Το Τέλος» του Σάμουελ Μπέκετ, με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Καταλειφό στο θέατρο Εμπορικόν για 15 μόνο παραστάσεις. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Σκεύας.

Πρόκειται για ένα αφήγημα σε πρώτο πρόσωπο στο οποίο παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και εξουθένωση (σωματική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα.

Η πλοκή της ζωής του έχει προηγηθεί και την πορεία προς το τέλος διατρέχει η γλώσσα και το ύφος του Μπέκετ: Ο λόγος τολμηρός, ωμός· σαρκασμός χιούμορ, ειρωνεία· γλώσσα υπαινικτική, ανατρεπτική, ανελέητη, ποιητική.

Ο Σάμουελ Μπέκετ έγραψε «Το Τέλος» το 1946. Ένα από τα ωραιότερα και πιο δυνατά κείμενα του συγγραφέα. Ένα αφήγημα που προσφέρεται για πολλαπλή ανάγνωση.

Συντελεστές παράστασης

Μετάφραση:Θάλεια Μελή-Χωλλ

Σκηνοθεσία:Γιώργος Σκεύας

Σκηνικός χώρος: Αλέξης Αρβιλλιάς

Ηχητική σύνθεση : Σήμη Τσιλαλή

Φωτισμοί : Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός σκηνοθέτη : Κυβέλη Δραγούμη

Παίζει ο Δημήτρης Καταλειφός

Θέατρο Εμπορικόν

Σαρρή 11, Αθήνα

Τηλέφωνο : 210-3211750

Αφήγημα σε πρώτο πρόσωπο

Με τον Δημήτρη Καταλειφό

Από την Τετάρτη 15 Μαίου

Για 15 παραστάσεις

Ημέρες – ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη : 20:00

Πέμπτη, Παρασκευή : 21:00

Σάββατο : 21:00

Κυριακή : 20:00

Γενική Είσοδος : 15 Ευρώ.

Αγορά Εισιτηρίων : Viva.gr

Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ Α.Ε.