Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Ο Βασίλης Δημητρίου το καλοκαίρι της έκτης Δημοτικού δούλευε σε μανάβικο και ζωγράφιζε καραβάκια πάνω σε καρπούζια. Κύριο

Είναι  15:30 το μεσημέρι. Σεπτέμβρης. Τέρμα Αλεξάνδρας. Το πρωί που ξυπνάς είναι, πια, νύχτα. Εκείνη η προθεσμία που, αυτή τη φορά θα προλάβαινες, έχει περάσει. Ανάβει πράσινο. Πατάς την κόρνα. Δεν έχεις πουθενά να πας. Το air condition βγάζει ζεστό. Πάλι. Στάζεις ολόκληρος.

Σηκώνεις το κεφάλι. Σινεμά Αθήναιον. Ο Χαβιέ Μπαρδέμ σου χαμογελάει. Ακόμα στάζεις. Είσαι, τώρα, στο Μπιλμπάο ή στη Σεβίλλη. Εσύ και ο Χαβιέ πίνετε λευκό κρασί. Ακόμα στάζεις. Ο Χαβιέ σου λέει «Θα ξανάρθουμε εδώ». Στρίβεις στη Μεσογείων. Ακόμα στάζεις.

Σε 2 εβδομάδες ο Χαβιέ Μπαρδέμ θα μας υποδεχτεί στις σκοτεινές αίθουσες ή στα θερινά σινεμά χάρη στην καινούρια ταινία της Σάλι Πότερ, «Οι ζωές που δεν έζησα». Τα μεσημέρια θα έχει, μάλλον, ακόμα 30 βαθμούς. Αυτή, όμως, τη φορά η εικόνα του δεν θα μας χαμογελάσει από τη χειροποίητη γιγαντοαφίσα του Αθήναιον. Γιατί ο Βασίλης Δημητρίου, ο καλλιτέχνης που εδώ και 35 χρόνια κοσμούσε την πρόσοψη του Αθήναιον με τις μορφές των διάσημων αστέρων δεν είναι πια εδώ.

βασιλης δημητριου texnes plus2

Πηγή: News247.gr

Ας φανταστούμε τον 11χρονο Βασίλη το καλοκαίρι της έκτης δημοτικού να ζωγραφίζει καραβάκια στα καρπούζια του μανάβικου όπου δούλεψε για δύο καλοκαίρια. Οι κυρίες έρχονται και λένε δυνατά στο μανάβη. «Αυτό το καρπούζι θέλω. Με το καραβάκι.» Ο μανάβης χαμογελάει και ψιθυρίζει στο αυτί του Βασίλη. «Εσύ να καθίσεις εδώ και να ζωγραφίζεις. Μόνο αυτό να κάνεις.».

Ας φανταστούμε τον έφηβο Βασίλη να ανακοινώνει στους γονείς ότι θέλει να γίνει ζωγράφος. Φωνές και κακό. Και απογοητευμένοι γονείς. Κι «έτσι δεν βγαίνει ψωμί». Και «Θα πεινάσεις».

Ας φανταστούμε τον ενήλικο Βασίλη να σχεδιάζει αφίσες για 12 διαφορετικά σινεμά. Να λατρεύει τον Κλιντ Ίστγουντ και να πετυχαίνει το μακρύ του πρόσωπο ίδιο. Κάθε φορά. Και τις 50 φορές που τον ζωγράφισε. Να κάνει την Πενέλοπε Κρουζ κούκλα γιατί τις γυναίκες που του αρέσουν τις κάνει ακόμα πιο όμορφες. Και τον Βουτσά, «Αυτός με δυσκολεύει».

Εδώ και ένα χρόνο, τα χέρια του 84χρονου Βασίλη Δημητρίου τρέμουν. Το Πάρκινσον στραβώνει τη μύτη της Σκάρλετ Γιόχανσον. Οι αφίσες του Αθήναιον, όμως, στέκονται όρθιες. Η θέση άδειασε, μόλις, την προηγούμενη Δευτέρα.

βασιλης δημητριου texnes plus3

Πηγή: protothema.gr

Ας φανταστούμε, τώρα, πως του χρόνου το Σεπτέμβρη το αεράκι φυσάει δροσερό. Ακόμα χάνεις τις προθεσμίες. Ακόμα τα φανάρια στην Αλεξάνδρας είναι όλα κόκκινα. Η Νάταλι Πόρτμαν βγαίνει από την αφίσα του Αθήναιον και κάθεται στην διπλανή θέση. Οδηγείτε παρέα.

Ας φανταστούμε πως ένας 25χρονος φοράει το μπερέ του. Ζωγραφίζει τη μύτη του Άνταμ Ντράιβερ και τα γαλάζια μάτια της Μαργκό Ρόμπι. Περνάει κάθε Τετάρτη βράδυ έξω από το Αθήναιον. Στήνει τις αφίσες μόνος του. Κάνει πέντε βήματα πίσω. Τις κοιτάζει. Τους γυρνάει την πλάτη. Ρουφάει αργά ένα τσιγάρο. Σκέφτεται τα καραβάκια που ζωγράφιζε ο 11χρονος Βασίλης Δημητρίου στα καρπούζια.