23/12/2016, «Το παιδί και το όνειρο», Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

 ‘’…Την ώρα αυτή λοιπόν, που οι άνθρωποι, επιτέλους κοιμούνται

τα έπιπλα ελευθερωμένα από την παρουσία των ανθρώπων,

μπορούν κι αυτά να βγουν ένα μικρό περίπατο στο δρόμο…’’

Γιάννης Ρίτσος, Όστραβα

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όλα μπορούν να συμβούν. Μια νύχτα φωτισμένη από χιλιάδες φωτάκια χριστουγεννιάτικων δέντρων, μια νύχτα που ο Άγιος Βασίλης είναι στο έλκηθρό του μοιράζοντας δώρα, ακόμα και τα έπιπλα είναι δυνατό να… ζωντανέψουν. Το παραμύθι της Κάρμεν Ρουγγέρη «Το παιδί και το όνειρο» ζωντανεύει μπροστά μας και μας μεταφέρει τη μαγεία της τελευταίας νύχτα του χρόνου. Για τα παιδιά κάθε μέρα όλα είναι γιορτή, όλα είναι παιχνίδι, πόσο μάλλον η τελευταία μαγική νύχτα της χρονιάς.

Η μικρή Βασιλική κλεισμένη μέσα στο σπίτι παίζει και στο πέρασμά της υποφέρουν τα πάντα. Άνθρωποι και έπιπλα. Ρίχνει το χριστουγεννιάτικο δέντρο, σπάει την καρέκλα, κόβει τα φύλλα του αλεξανδρινού και τελικά σπάει και το λαμπατέρ. Όταν πέφτει για ύπνο τα έπιπλα και τα αντικείμενα αποφασίζουν να την δικάσουν. Ο καθρέφτης- αντίκα του σαλονιού που παλιά διακοσμούσε ένα δικηγορικό γραφείο τους εξηγεί τη διαδικασία και αφού ορίζονται εισαγγελείς και γραμματείς η δίκη ξεκινά. Όμως κανείς δε δέχεται να υπερασπιστεί την μικρή Βασιλική. Κανείς; Παραμονή Πρωτοχρονιάς, μια νύχτα που τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές, ποιος θα άφηνε ένα παιδί να δικαστεί; Ο Άγιος Βασίλης έρχεται και οι θεατές βλέπουν τα πράγματα από την οπτική γωνία της Βασιλικής.  

Με σκηνικά που φανταζόμαστε, όπως μας προτρέπει η γιαγιά- αφηγήτρια (γιατί το θέατρο χρειάζεται φαντασία), και με κοστούμια που παραπέμπουν στο μαγικό παιδικό κόσμο, η παράσταση «Το παιδί και το όνειρο» κρατά προσηλωμένους  τους μικρούς θεατές μέχρι το τέλος.

Η μικρή Βασιλική, το παιδί του έργου, λατρεύει τα παιχνίδια. Για να δούμε τι μπορεί να παίξει ΠΡΙΝ από την παράσταση και τι ΜΕΤΑ από αυτή.

ΠΡΙΝ… 

• Αφήγηση: Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι της Κάρμεν Ρουγγέρη «Το παιδί και το όνειρο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάπλαση. Είναι μια ιστορία γεμάτη μαγεία, ιδωμένη από την πλευρά των παιδιών. Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία ή να ακούσετε μαζί με τα παιδιά το CD με την αφήγηση της Κάρμεν Ρουγγέρη.

• Ζωγραφική: Στην ταινία της Ντίσνεϊ «Η πεντάμορφη και το τέρας» τα αντικείμενα και τα έπιπλα του σπιτιού μιλούν και έχουν ανθρώπινη μορφή. Στην παιδική φαντασία τα άψυχα έχουν μια μυστική ζωή: μιλούν, κινούνται και κάνουν ό,τι και οι άνθρωποι. Τα παιχνίδια τους μπορεί να ζωντανέψουν το βράδυ και να αλλάξουν θέση. Στα στολίδια του δέντρου γίνεται καθημερινή «ανταλλαγή» από τον τρίχρονο γιο μου, γιατί αυτά που είναι στα πίσω κλαδιά στενοχωριούνται που δεν τα βλέπουμε τόσο καλά. Ποια αντικείμενα του σπιτιού θεωρούν τα παιδιά ότι το βράδυ ζωντανεύουν; Μπορούν να τα ζωγραφίσουν και, αν είναι σε θέση να γράφουν, να φτιάξουν ένα μικρό κόμικς με συννεφάκια σκέψης και ομιλίας πάνω από τα «κεφάλια» των επίπλων.

ΜΕΤΑ…

• Αφήγηση: Το παραμύθι του Γιάννη Μπαρτζή «Ξύλινο παραμύθι»(εκδόσεις Σύγχρονη εποχή) είναι μια ιστορία για τη γιορτή που στήνουν ένα βράδυ τα ξύλινα έπιπλα. Με λόγο ποιητικό σου δημιουργεί εικόνες που σε ταξιδεύουν στον κόσμο του φανταστικού. Σε μια βραδιά που τα ξύλινα έπιπλα κι αντικείμενα αποφασίζουν να συναντηθούν στην πλατεία και να διασκεδάσουν. Ένα όμορφο παραμύθι που θα μπορούσε να είναι η συνέχεια της θεατρικής παράστασης.

• Παιχνίδι ρητορικής: Στην παράσταση «Το παιδί και το όνειρο» η μικρή Βασιλική δικάζεται από τα έπιπλα και τα αντικείμενα του σπιτιού για τη συμπεριφορά της. Μπορείτε να στήσετε στην κουζίνα το δικό σας «δικαστήριο» με το παιδί σε ρόλο υπεράσπισης για τα πιο απίθανα πράγματα. Συνήγορος υπεράσπισης της κατσαρόλας η οποία κατηγορεί τη μαμά για το γεγονός ότι υποφέρει στη φωτιά κάθε μέρα, χωρίς καμία αργία στις γιορτές. Μπορείτε εσείς να είστε υπερασπιστής του μαύρου χρώματος και το παιδί του άσπρου. Ή η μαμά να υπερασπίζει τα σουβλάκια και το παιδί την πίτσα.

• Παιχνίδι για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς: «Τα έπιπλα του σπιτιού». Ο ενήλικας/εμψυχωτής λέει ένα δωμάτιο του σπιτιού και τα παιδιά έχουν ελάχιστο χρόνο να γίνουν έπιπλα ή αντικείμενα που υπάρχουν στο δωμάτιο αυτό. Όταν ο ενήλικας/εμψυχωτής πει «γυρνάω», πρέπει να μείνουν όλοι παγωμένοι στις θέσεις τους και να μαντέψει τι είναι ο καθένας. Τα παιδιά επιτρέπεται να γίνουν μόνο αντικείμενα ή έπιπλα και όχι κάτι έμψυχο. Επίσης πρέπει να γίνουν αντικείμενα ή έπιπλα που υπάρχουν στο δωμάτιο αυτό αλλιώς χάνουν. (Δεν μπορεί να υπάρχει μια λεκάνη μέσα στην κουζίνα! Ή ένα χαρτί τουαλέτας στο σαλόνι!) Υπάρχει και «Έπιπλα του σπιτιού Νο 2». Σε αυτή την παραλλαγή/συνέχεια του παιχνιδιού η αρχή είναι ίδια. Όμως, όταν ο ενήλικας/εμψυχωτής γυρίσει, είναι ένας στριμμένος κύριος που θέλει να πετάξει τα έπιπλά του γιατί σκονίζονται, έχει πολλά ή επειδή απλώς ξύπνησε στραβά. Τα έπιπλα μιλούν και προσπαθούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Κερδίζουν αν πείσουν τον παράξενο ιδιοκτήτη τους να τα κρατήσει.

Η νύχτα της Πρωτοχρονιάς έχει για όλους μας κάτι μαγικό, είτε πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη είτε όχι. Είναι το τέλος μιας χρονιάς και η αρχή μιας άλλης. Είναι η απόδειξη ότι κάθε τέλος σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή. Ένα νέο ξεκίνημα που ακόμα και ο πιο απαισιόδοξος δεν μπορεί να μην έχει έστω μια μικρή ελπίδα για κάτι καλύτερο. Ας αφήσουμε αυτή τη νύχτα τα παιδιά να γίνουν οι οδηγοί μας, να μας μεταδώσουν την πίστη τους, να δούμε τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια. Τότε θα δούμε έναν κόσμο γεμάτο ευκαιρίες για παιχνίδι και ανατροπές των κανόνων, έναν κόσμο στον οποίο όλοι έχουν θέση. Ακόμα κι ένα κουφός καλόγερος, μια σπασμένη καρέκλα κι ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με καρούμπαλο…Καλή μας χρονιά!

 info: 

Στο ρόλο του παιδιού η Ράνια Παπαδάκου.