Η μαγεία στην παράσταση αυτή ξεκινά από την είσοδο στο θέατρο. Δηλαδή όχι στο θέατρο, στο βαγόνι! Και μόνο ο χώρος εξάπτει την φαντασία των παιδιών, μιλάνε για ταξίδια και τρένα και αναρωτιούνται αν το τρένο είναι αληθινό (εννοώντας αν μπορεί να ταξιδέψει). Η ομάδα Κοπέρνικος έχει πια καθιερωθεί στη συνείδηση των θεατών ως η ομάδα των επιτυχιών. Και η παράσταση «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες» απλώς το επιβεβαιώνει.

Οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους, έχουν ήδη κερδίσει το κοινό τους, γονείς και παιδιά, πριν ακόμα ξεκινήσει η παράσταση. Με χιούμορ και κέφι, γεμάτοι ενέργεια, καλοσωρίζουν τους επισκέπτες, κάνουν αστεία και δημιουργούν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Πολλά συγχαρητήρια και μπράβο στους Δημοσθένη Ξυλαρδιστό, Φοίβο Συμεωνίδη και Φίλιππο Τσαουσέλη που κατορθώνουν ακόμα και τις συστάσεις για ησυχία και τις κάνουν παιχνιδιάρικα.

Η σκηνοθεσία του Γκάυ Στεφάνου εναρμονίζεται με τον χώρο και αισθάνεσαι ότι η παράσταση αυτή δε θα μπορούσε να είχε παιχτεί πουθενά αλλού εκτός από το Τρένο στο Ρουφ. Και η αίσθηση γίνεται πεποίθηση όταν το τρένο ξεκινά… Ετοιμαστείτε λοιπόν για το πιο τρελό, ξεκαρδιστικό και αναπάντεχο ταξίδι. Ένα ταξίδι που μας μαθαίνει ότι όσο μεγάλοι κι αν είμαστε, δεν τα ξέρουμε όλα. Ότι πρέπει να ακούμε, κι ότι η συνεργασία έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα. Κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα η ομάδα Κοπέρνικος.

Ο μικρός πρίγκηπας ζητά απεγνωσμένα λίγο χρόνο για παιχνίδι, αλλά ο βασιλιάς πατέρας του επιμένει ότι το κρυφτό είναι χάσιμο χρόνου. Εμείς όμως που γνωρίζουμε την αξία του παιχνιδιού σας παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Διαβάζουμε: «Δυο ξεροκέφαλες κουτάλες». Το βιβλίο των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Αν θέλετε να έχετε μια ιδέα πριν την παράσταση μπορείτε να το διαβάσετε. Το θέμα του γονέα- ενήλικα που προσπαθεί να εφοδιάσει το παιδί του με γνώσεις και δεξιότητες αλλά και το πώς έχουμε παραμερίσει την αξία της αλληλεπίδρασης με τους άλλους ανθρώπους, πραγματεύεται επίσης, με διαφορετικό τρόπο, η ταινία animation«Ο μικρός πρίγκηπας» (2015).

• Κατασκευάζουμε: Στην παράσταση που θα παρακολουθήσετε θα γίνει πολύ λόγος για φαγητά. Θα σας ανοίξει η όρεξη για την ακρίβεια. Τι θα λέγατε για λίγη μαγειρική με τα παιδιά πριν πάτε στο θέατρο; Δώστε τους την ευκαιρία να μυρίσουν μπαχαρικά, να γευτούν νέες γεύσεις, να ανακατέψουν και να νιώσουν την χαρά της δημιουργίας. Κι επειδή τα πάντα είναι παιχνίδι, μπορείτε να μεταρέψετε την ξύλινη κουτάλα σας σε μια ξεροκέφαλη κουτάλα- μάγειρα για να στολίσετε την κουζίνα. Πώς φαντάζονται μια ξεροκέφαλη κουτάλα; Κολλήστε μάτια, φτιάξτε της καπέλο και ποδιά και κρεμάστε την στον τοίχο για να θυμάστε την παράσταση.

 

ΜΕΤΑ…

• Άλλα λέω άλλα σκέφτομαι: Οι δυο μάγειρες ταξιδεύουν στην χώρα της σκέψης για να βρουν τι είναι τελικά αυτό που θέλει να φάει ο πρίγκηπας. Και οι θεατές διαπιστώνουμε ότι άλλα λένε κι άλλα σκέφτονται. Ένα πολύ αστείο παιχνίδι είναι σε ζευγάρια ένας να είναι ο «ηθοποιός» και ο άλλος η σκέψη του (που αποσιωπάται) και μιλά σιγά σιγά, αλλά να ακούγεται. Τι λέει φωναχτά και τι σκέφτεται πραγματικά ένα παιδί που γυρίζοντας σπίτι του θέλει οπωσδήποτε να παρακολουθήσει μια εκπομπή στην τηλεόραση, αλλά πέφτει πάνω σε απρόσμενη επίσκεψη συγγενών; Συνάντηση αρειανού με ένα γήινο. Συνομιλία και σκέψεις ενός παιδιού με τη γιαγιά του που τού έφερε για δώρο Χριστουγέννων ένα παλιομοδίτικο πουλόβερ.Θα ήταν αστείο να μη σταματά καθόλου η λεκτική παλίρροια, είτε είναι έκφραση της σκέψης, είτε της ομιλίας.
  • Παιχνίδι συνεργασίας…«Εμένα με νοιάζει» (Για μεγαλύτερες ομάδες- εμψυχωτές). Ο εμψυχωτής λέει μυστικά σε κάθε παιδί έναν αριθμό. Στη συνέχεια ξεκινά την αφήγηση μιας ιστορίας (στην περίπτωση αυτή η ιστορία σχετίζεται με την παράσταση), τα παιδιά παριστάνουν με κίνηση και χωρίς ήχο την ιστορία και κάθε φορά που αναφέρει έναν αριθμό το παιδί με το νούμερο αυτό κάνει πώς πέφτει κι οι άλλοι πρέπει να το προλάβουν και να το στηρίξουν. Π.χ: Μια φορά κι έναν καιρό συγκεντρώθηκαν σε μια χώρα πολλοί ξακουστοί μάγειρες για να λάβουν μέρος σε ένα διαγωνισμό. Πηγαίνοντας στην κουζίνα για να ξεκινήσουν το μαγείρεμα ο μάγειρας νούμερο 6 πάτησε μια μπανάνα που είχε πέσει κάτω και γλίστρησε. Στη συνέχεια ξεκίνησαν αν μαγειρεύουν. Τότε άρχισε να ακούγεται έντονος βήχας. Δεν ήξεραν βλέπετε ότι ο μάγειρας 13 είχε αλλεργία στο ροζ πιπέρι και τον πρόλαβαν στο τσακ πριν λιποθυμήσει… Τελικά στον διαγωνισμό κέρδισαν γιατί συνεργάστηκαν κι έτσι ο βασιλιάς οργάνωσε ένα γλέντι προς τιμήν τους. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να μην πέσει κανένα παιδί κάτω και να συνεργαστούν. Αν κάποιος πέσει μπορεί να μένει εκτός για ένα γύρο (είναι στο νοσοκομείο) και να επιστρέφει μετά.

Ο βασιλιάς κατεβαίνει τελικά από το βάθρο του, αναγνωρίζει ότι δεν ξέρει τα πάντα και καταλαβαίνει την αξία της συνεργασίας και του παιχνιδιού. Μάλιστα αποφασίζει να παίξει μαζί με το γιο του. Ας γίνει η παράσταση αυτή η αφορμή να ακούσουμε τα παιδιά και να παρασυρθούμε μαζί τους στα σημαντικά της ζωής.

           

Ό,τι και να σου πούνε

Δυο χέρια δεν αρκούνε,

Αυτιά χρειάζονται ανοιχτά ν’ ακούνε.