γράφει η ψυχολόγος Χριστίνα Καγγέλη
Η κοινωνικοποίηση του ανθρώπου συντελείται με διάφορους τρόπους, με διάφορα μέσα, ένα εκ των οποίων είναι αναμφίβολα και το θέατρο. Ένας από τους βασικούς στόχους της κοινωνικοποίησης είναι η καλλιέργεια της ηθικότητας, δηλαδή της ικανότητας του ανθρώπου να διακρίνει το καλό από το κακό, το ηθικό από το ανήθικο, τόσο στη δική του συμπεριφορά όσο και στη συμπεριφορά των άλλων. Πρακτικά το άτομο επιλέγει ποιους από τους κανόνες συμπεριφοράς που έχουν καθιερωθεί θα ενστερνιστεί και θα εφαρμόσει στην καθημερινότητά του, ακόμα και όταν δεν επίκειται τιμωρία, επειδή τους θεωρεί σωστούς και πιστεύει στη σπουδαιότητά τους και στην αναγκαιότητα της ύπαρξής τους για την εύρυθμη λειτουργία τόσο της οικογένειας όσο και της κοινωνίας.
Μια θεατρική παράσταση δίνει το ερέθισμα για σκέψη και προβληματισμό και συνήθως προβάλλει τα χρηστά ήθη. Οι θεατές, ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει το χαρακτήρα τους, μαθαίνουν την αξία της ηθικότητας και τις αρνητικές επιπτώσεις της φαυλότητας. Η θεατρική πράξη καθαυτή, όλα όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, καθώς και η αλληλεπίδραση των ηρώων, σχετίζονται άμεσα με τις διαπροσωπικές σχέσεις, με τη δομή της κοινωνίας σε ευρύτερο επίπεδο, με τους κανόνες ηθικής και δικαίου στους οποίους στηρίζεται. Τα παιδιά έχουν λοιπόν τη δυνατότητα να τους γνωρίσουν και να μάθουν την αξία τους. Έτσι θα είναι σε θέση όχι μόνο να κρίνουν όσα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους, αλλά και τη συμπεριφορά των άλλων, μικρών και μεγάλων. Θα νιώθουν ικανοποίηση όταν κάποιος τους τηρεί και ενοχή όταν τους παραβαίνει. Αν μάλιστα έχουν γαλουχηθεί με το σωστό τρόπο και μέσω της οικογένειάς τους έχουν υιοθετήσει συγκεκριμένες αρχές, τότε ενδέχεται να ταυτιστούν με τους ήρωες της παράστασης και να επικροτήσουν ή να απορρίψουν όσα αυτοί πράττουν. Εξάλλου το θέατρο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας και ως τέτοια παρουσιάζει την ηθική ή την παραβατική συμπεριφορά των μελών της και αναδεικνύει όλο το φάσμα των ανθρώπινων επιλογών, είτε αφορούν τη συμμόρφωση με τους καθιερωμένους κανόνες είτε την αντίθεση με αυτούς.
Όπως λοιπόν συνάγεται, μέσα από τη σκιαγράφηση της ανθρώπινης δράσης στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να επεξεργαστούν ορισμένους κώδικες συμπεριφοράς, να τους αποκωδικοποιήσουν και να τους αξιολογήσουν σύμφωνα και με όσα τους έχουν μάθει οι γονείς τους ως παραδείγματα προς μίμηση ή αποφυγή. Ως εκ τούτου η παρακολούθηση μιας θεατρικής παράστασης συνιστά μια πολύτιμη διαδικασία, αφού συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση και στην ηθική «διάπλαση των παίδων».
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.