Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν, έλεγε ο Εντγκάρ Ντεγκά. 

Ακριβώς αυτό σκέφτηκα όταν πέρασαν οι φωτογραφίες του συνεργάτη του site μας, Κοσμά Ινιωτάκη, από τον τοίχο μου στο facebook. Μέσα από λίγα μόνο κλικ κατάφερε να με ταξιδέψει στον τόπο καταγωγής του, τις Αγιές Παρασκιές Ηρακλείου, όπου αυτή την περίοδο παραδοσιακά πραγματοποιείτει το μάζεμα των ελιών. 

Ακόμα και εν μέσω πανδημίας η διαδικασία συνεχίζεται, καθώς η παραγωγή ελαιολάδου δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ. 

Το χωριό  Αγιές Παρασκιές, είναι κτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σε ένα λόφο με οπτική προς όλη την αμπελουργική ζώνη των Πεζών.

 Οι λαοί που θέλησαν να κατακτήσουν το νησί άφησαν το αποτύπωμά τους στην περιοχή, δημιουργώντας μια πλούσια λαϊκή παράδοση. Αμύθητοι θησαυροί, η ανεύρεση των οποίων υποσχόταν την οικονομική σωτηρία της Κρήτης, νεράιδες και σκοτεινά πλάσματα πρωταγωνιστούν στις δοξασίες της περιοχής. Ο οικισμός αρχίζει να οικοδομείται μετά τον 11ο αιώνα, ενώ σε γραπτές αναφορές εμφανίζεται από τις αρχές του 13ου αιώνα. Το 1630 ο Basilicata αναφέρεται σε δύο χωριά, τις AgiesParaschiesApano, AgiesParaschiesCato. Δηλαδή δύο χωριστούς οικισμούς που καθένας είχε τη δική του εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, έτσι δικαιολογείται και η ονομασία στον πληθυντικό, Aγιές Παρασκιές.