Από χθες το πρωί αναρωτιέμαι επίμονα αν στο σκορδόψωμο, το σκόρδο μπαίνει ολόκληρο αλεσμένο στο μπλέντερ ή έτοιμο σε σκόνη. Ομολογώ, δε, πως ενώ αγαπώ την μαγειρική (μαγειρεύω μάλιστα με χαρακτηριστική επιτυχία ακόμα και τα πιο δύσκολα φαγητά όπως είναι ο μουσακάς ή οι παιδικές τούρτες με τα πατώματα τριών διαφορετικών χρωμάτων) δεν έχω ψάξει ούτε μία συνταγή για σκορδόψωμο, προκειμένου να δώσω μια και καλή απάντηση στο ερώτημα που με ταλαιπωρεί. Το πρόβλημα μου, έχει μάλιστα γίνει μεγαλύτερο εδώ και καμιά ώρα, καθώς έχει αρχίσει να χιονίζει. Οι τεράστιες νιφάδες χιονιού με εμποδίζουν φυσικά να επισκεφτώ το γειτονικό φαρμακείο, όπου θα μπορούσα να προμηθευτώ την οδοντόκρεμα που θα εξαφάνιζε την σκορδίλα από την ανάσα μου. Έχοντας μάθει από παιδί πως των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, πράγμα που σημαίνει πως χωρίς σωστή οδοντόκρεμα δεν έχει σκορδόψωμο, κάθομαι μπροστά στο παράθυρο, ανασαίνω πάνω του και φτιάχνω κύματα από θάλασσες. Μάλιστα, τα τελευταία δευτερόλεπτα μου έχει καρφωθεί  η ιδέα πως αν αυτά τα φανταστικά κύματα ήταν αληθινά και μπλε και ήταν και στο Λος Άντζελες κι εγώ έμενα απέναντι τους, ίσως εκεί στην Καλιφόρνια να μην χιόνιζε ποτέ. Και, τότε, σίγουρα θα είχα την αντι-σκόρδο οδοντόκρεμα μου και σίγουρα θα ήξερα αν το σκόρδο μπαίνει στο σκορδόψωμο ολόκληρο αλεσμένο στο μπλέντερ ή έτοιμο σε σκόνη.