Για ακόμα μία χρονιά, το Φεστιβάλ θα είναι το μεγάλο αθηναϊκό ραντεβού για τους λάτρεις του χορού. Οι θεατές μπορούν να δουν καλλιτέχνες και παραστάσεις που πρωτοστατούν στην παγκόσμια χορευτική σκηνή. Κοινή γραμμή των παραστάσεων είναι η κινησιολογία που διευρύνεται πέρα από τα γνωστά όρια. «Οι καλλιτέχνες δείχνουν ότι οι αναζητήσεις του σύγχρονου χορού έχουν απομακρυνθεί πολύ από το ύφος, την αισθητική και τα ερωτήματα που απασχολούσαν την τέχνη του χορού μέχρι και πριν από μερικά χρόνια», σημειώνει η Καλλιτεχνική Σύμβουλος για το Χορό στο Φεστιβάλ Αθηνών, Στεριανή Τσιντζιλώνη, συνοψίζοντας τα χαρακτηριστικά των παραστάσεων που θα δούμε. «Τελικά η παράσταση γίνεται μια μίξη από διαφορετικά πεδία: τέχνη, επιστήμη, φιλοσοφία». Πώς όμως πραγματώνει κάθε παράσταση αυτό το σκοπό; Ο Arcadi Zaides θέτει στο επίκεντρο της παράστασης την κινητικότητας των προσφύγων στα σύνορα. Οι El Conde de Terrefiel συνδυάζουν τον φιλοσοφικό λόγο με την εικαστική εγκατάσταση, για να μας μεταφέρουν από το ατομικό στο συμπαντικό. Ο Bruno Beltrão θέτει ως αφετηρία το street dance για να αρθρώσει πολιτικό λόγο. Η Marlene Monteiro Freitas με επιρροές από ποικίλα πεδία, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη κινησιολογία που δημιουργεί μία νέου τύπου αρμονία, μέσα από τις αντιθέσεις. Ενώ ο Γιάννης Μανταφούνης με τη Manon Parent αναπτύσσουν μια μεθοδολογία που βασίζεται στον δομημένο χορευτικό αυτοσχεδιασμό, σε ανοιχτό σενάριο.
Arkadi Zaides
TALOS
Πειραιώς 260 – E
4-6 Ιουνίου, 21:00
Ο πολιτογραφημένος Γάλλος, Λευκορώσος χορογράφος Αρκάντι Ζαΐντες, παρουσιάζει μία lecture performance για την έννοια των συνόρων και τις μετακινήσεις των πληθυσμών γύρω από αυτά. Μια παράσταση που εξετάζει τα όρια της χορογραφίας, με υλικό που προέκυψε μετά από διετή έρευνα με την ομάδα του πάνω στη σχέση ανάμεσα στην κίνηση και τις νέες τεχνολογίες παρακολούθησης. Αφορμή στάθηκε η μελέτη του Talos, του προγράμματος ασφαλείας της Ε.Ε. με στόχο την προστασία και παρακολούθηση των ευρωπαϊκών συνόρων την περίοδο 2008-13. Ο Ζαΐντες εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους οι περιορισμοί των συνόρων και οι στρατηγικές παρακολούθησης χειραγωγούν το ανθρώπινο σώμα και γεννούν μια νέα χορογραφία, ενώ πίσω του, σε μία οθόνη ζωντανεύουν στιγμιότυπα βασισμένα σε πραγματικό και σε επινοημένο υλικό. Το TALOS είναι μία σύζευξη του φιλοσοφικού με το
παραστατικό, μία παράσταση που δημιουργείται από τη συνάντηση της θεωρίας και της πράξης. Στις 4 Ιουνίου, μετά την παράσταση θα γίνει ανοιχτή συζήτηση με τον Arkadi Zaides (χορογράφο), την Έφη Λατσούδη (Μέλος της Αλληλεγγύης Λέσβου) και τον Κωστή Παπαϊωάννου (τ. Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ιστορικό). Συντονίζει η Στεριανή Τσιντζιλώνη (Καλλιτ. Σύμβουλος για το Χορό, ΦΑ). Η συζήτηση θα διεξαχθεί στα ελληνικά.(Διάρκεια: 1 ώρα)
Συντελεστές:
Σύλληψη – Σκηνοθεσία:Arkadi Zaides
Σε συνεργασία με τους: Claire Buisson, Nienke Scholts, Jonas Rutgeers, Youness
Anzane, Effi & Amir (Effi Weiss & Amir Borenstein), Gabriel Braga, Culture Crew, Amit
Epstein, Dyane Neiman, Thalie Lurault, Etienne Exbrayat, Simge Gücük
Διεθνής διανομή:Key Performance - Julia Asperska & Koen Vanhove
Συμπαραγωγή:Les Subsistances, Lyon (Γαλλία), CDC Toulouse (Γαλλία), NEXT Festival,
LilleKortrijk-Tournai (Βέλγιο-Γαλλία), La Maison de la Danse, Lyon (Γαλλία), CCNN –
Centre Chorégraphique National de Nantes (Γαλλία), TanzQuartier Wien, Vienne
(Αυστρία), Wiesbaden Biennale, Wiesbaden (Γερμανία), Teaterhuset Avant Garden,
Trondheim (Νορβηγία), K3 - Zentrum für Choreographie | Tanzplan Hamburg που
εντάσσεται στο στο πλαίσιο του project Together Apart, με τη χρηματοδότηση του
Γερμανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Πολιτισμού (Γερμανία)
Residency:O Espaço do Tempo, Montemor-o-Novo (Πορτογαλία), STUK, Leuven
(Βέλγιο), Kunstenfestivaldesarts (Βέλγιο), Dialoghi Residencies for Performing Arts in
Villa Manin/CSS Udine (Ιταλία), Tanz im August/HAU Hebbel am Ufer (Γερμανία)
Με τη συμμετοχή του DICRéAM. Με την υποστήριξη του Transfabrik Fund - the Franco-
German Fund for performing arts,Institut des Croisements
Ο Arkadi Zaides υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνίας της
Γαλλίας - Ωβέρνη-Ρον-Αλπ
Υπό την αιγίδα του:
Bruno Beltrão - Grupo de Rua
Inoah
Πειραιώς 260 – Η
13-15 Ιουνίου, 21:00
Ο Βραζιλιάνος Μπρούνο Μπελτράο, που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι μία ξεχωριστή χορογραφική παρουσία, καθώς με το ιδιαίτερο ιδίωμά του κατάφερε να εισάγει στον κόσμο του σύγχρονου χορού το street dance και τη χιπ χοπ. Η ομάδα του, Grupo de Rua, συστάθηκε το 1996 και αποτελείται αποκλειστικά από αυτοδίδακτους χορευτές από διαφορετικά είδη του street dance. Βραβευμένος το 2010 με το Bessie Award, ο Μπελτράο συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τις χορογραφίες του, που δεν περιορίζονται στη μεταφορά του street dance στη σκηνή, αλλά σε νέες συνθέσεις που δοκιμάζουν τις συμβάσεις του είδους και θίγουν γενικά θέματα και προβληματισμούς.
To Inoah είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δουλειάς του, καθώς μέσα από τις εκπληκτικές σωματικές ικανότητες των χορευτών του, ο Μπελτράο θίγει τα σκάνδαλα διαφθοράς και τις πολιτικές συνθήκες στην πατρίδα του, ενώ παράλληλα μιλάει για το πώς ο άνθρωπος να διαμορφώνεται από τις συνθήκες και τις ιδεολογίες. Μέσα σε μια σχεδόν άδεια σκηνή, δέκα χορευτές πραγματεύονται τη συνδιαλλαγή, τη σύγκρουση, τη συνύπαρξη και τη συλλογικότητα, σε μία άκρως εντυπωσιακή χορογραφία.
Δείτε το βίντεο της παράστασης, στο προφίλ του Φεστιβάλ στο facebook:
https://www.facebook.com/athepfestival/videos/10155364418345770/
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Bruno Beltrão
Βοηθός σκηνοθέτη:Ugo Alexandre Neves
Ερμηνευτές:Bruno Duarte, Cleidson De Almeida “Kley”, Douglas Santos, Igor Martins,
João Chataignier, Leandro Gomes, Leonardo Laureano, Linaldo Pantoja “Dhuk”,
Ronielson Araújo “Kapu”, Sid Yon
Φωτισμοί:Renato Machado
Κοστούμια:Marcelo Sommer
Μουσική:Felipe Storino
Υποστήριξη:BEIRA
Συμπαραγωγή:Kampnagel (Αμβούργο), Festival de Marseille (Μασσαλία), Wiener
Festwochen (Βιέννη), Mousonturm (Φρανκφούρτη), Kunstenfestivaldesarts
(Βρυξέλλες), Tanzhaus Nrw (Ντύσσελντορφ)
Marlene Monteiro Freitas
of ivory and flesh - statues also suffer
Πειραιώς 260 – Η
25 Ιουνίου, 21:00
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τον ενθουσιασμό των θεατών που παρακολούθησαν την παράσταση Βάκχες-πρελούδιο κάθαρσης της Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας, πέρσι το καλοκαίρι στην Πειραιώς 260. Η νεαρή πορτογαλίδα από το Πράσινο Ακρωτήρι με τη διαρκώς ανερχόμενη πορεία, δικαίως συγκαταλέγεται πλέον στους πιο υποσχόμενους καλλιτέχνες του χορού παγκοσμίως. Αντλώντας την έμπνευσή της από ποικίλες πηγές, καταλήγει σε απρόσμενους κινησιολογικούς κώδικες, πολύ μακριά από τις καθιερωμένες συμβάσεις του χορού και σε συνδυασμό πάντα με έντονη μουσική επένδυση. Βραβευμένη πλέον με τον Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στην Μπιενάλε της Βενετίας (2018), η χορογράφος επανέρχεται στην Πειραιώς 260 με την παράσταση που την εκτόξευσε ανάμεσα στα σημαντικότερα ονόματα του σύγχρονου χορού. Πρόκειται για το πρώτο έργο της για μεγάλο σύνολο και μουσικούς (κρουστά) και περιγράφεται από την ίδια ως «χορός από μαρμαρωμένες φιγούρες». Στο επίκεντρο βρίσκεται η έννοια του μαρμαρωμένου σώματος, του αγάλματος που ζωντανεύει. Το θέαμα κινείται στο σουρεαλιστικό σύμπαν της Φρέιτας, με πολλαπλές επιρροές, από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου, τον κινηματογράφο αλλά και την αφρικανική τέχνη.
Συντελεστές:
Χορογραφία: Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας
Ερμηνεία: Marlene Monteiro Freitas, Andreas Merk, Betty Tchomanga, Lander Patrick,
Cookie (κρουστά), Tomás Moital (κρουστά), Miguel Filipe (κρουστά)
Φωτισμοί- σκηνικά: Yannick Fouassier
Ζωντανή μουσική:Cookie (κρουστά)
Μοντάζ - ήχος: Tiago Cerqueira
Έρευνα: João Francisco Figueira, Marlene Monteiro Freitas
Παραγωγή: P.OR.K
Διανομή: Key Performance
Συμπαραγωγές: O Espaço do Tempo, Montemor-o-Novo (Πορτογαλία); Alkantara
Festival, Lisbon (Πορτογαλία); Maria Matos Teatro Municipal, Lisbon (Πορτογαλία);
Bomba Suicida, Lisbon (με την υποστήριξη του DGArtes, Πορτογαλία); CCN Rillieux-la-
pape (Γαλλία); Musée de la danse, Rennes (Γαλλία); Centre Pompidou, Paris (Γαλλία);
Festival Montpellier Danse 2014, Montpellier (Γαλλία); ARCADI, Paris (Γαλλία); CDC
Toulouse/Midi-Pyrénées, Toulouse (Γαλλία); Théâtre National de Bordeaux en
Aquitaine, Bordeaux (Γαλλία); Kunstenfestivaldesarts, Bruxelas (Βέλγιο); WP Zimmer,
Antwerp (Βέλγιο); NXTSTP (με την υποστήριξη του EU Culture Programme)
Με την υποστήριξη του:ACCCA - Companhia Clara Andermatt, Lisbon (Πορτογαλία)
Ευχαριστίες: Staresgrime (Πορτογαλία), Dr. Ephraim Nold
Εντάσσεται στο δίκτυο [DNA] Departures and Arrivals που χρηματοδοτείται από το
Creative Europe Programme/ European Commission.
El Conde de Torrefiel
LA PLAZA
Πειραιώς 260 – Δ
30 Ιουνίου - 1 Ιουλίου, 21:00
Με έδρα τη Βαρκελώνη, οι El Conde de Torrefiel (Tanya Beyeler-Ελβετία και Pablo Gisbert-Ισπανία) έχουν ξεχωρίσει όχι μόνο για τα καταπληκτικά ταμπλό βιβάντ που δημιουργούν στη σκηνή, αλλά και γενικότερα για την ιδιαιτερότητα της δουλειάς τους, που αποτελεί έναν δημιουργικό συγκερασμό ανάμεσα στον λόγο, στη φιλοσοφία, την εικαστική εγκατάσταση και στη χορογραφία. Η έρευνα για το LA PLAZA ξεκίνησε πέρσι στην Ελλάδα. Πρόκειται για το έβδομο κατά σειρά έργο τους που κάνει πρεμιέρα στις αρχές Μαΐου στο Kunstenfestivaldesarts στις Βρυξέλλες. Μία μεγάλη συμπαραγωγή μεγάλων ευρωπαϊκών φεστιβάλ και θεατρικών οργανισμών, αποτέλεσμα έρευνας ενός έτους πάνω στα φυσικά όρια που θέτει ο χώρος και τις φυσικές δυνάμεις που καθορίζουν τις ζωές μας. Οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν το σκηνικό σαν είδος δημόσιας αγοράς, ένα κυκλικό σκηνικό που κατοικείται από ανθρώπους και μνημεία και λειτουργεί σαν ταξίδι στο χωροχρόνο. Για τις ανάγκες της παράστασης στην Αθήνα, η ομάδα αναζητά 10 άτομα που θα ερμηνεύσουν τις ομαδικές δράσεις.
Αιτήσεις μέχρι τις 20 Μαΐου – πληροφορίες:
http://greekfestival.gr/gr/news/article/anoixto-kalesma-gia-10-ermineutes-gia-tin-
parastasi-la-plaza-ton-el-conde-de-torrefiel )
Συντελεστές:
Σύλληψη: El Conde de Torrefiel, σε συνεργασία με τους ερμηνευτές
Κείμενο: Pablo Gisbert
Σκηνοθεσία: Tanya Beyeler και Pablo Gisbert
Σκηνικά:El Conde de Torrefiel -Blanca Añón
Κοστούμια - Props: Ερμηνευτές - Blanca Añón
Φωτισμοί:Ana Rovira
Ήχος:Adolfo Fernández García
Σκηνική διεύθυνση: Isaac Torres
Παίζουν: Gloria March Chulvi, Albert Pérez Hidalgo, Mónica Almirall Batet, Nicolas
Carbajal, Amaranta Velarde, David Mallols και χορευτές από την Ελλάδα
Παραγωγή: El Conde de Torrefiel, Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες)
Συμπαραγωγή:Alkantara & Maria Matos Teatro Municipal (Λισαβόνα), Black Box
Teater (Όσλο), Centre Georges Pompidou – Les Spectacles Vivants & Festival
d’Automne à Paris, Festival GREC (Βαρκελώνη), Festival de Marseille, HAU Hebbel am
Ufer (Βερολίνο), Künstlerhaus Mousonturm Frankfurt am Main, FOG Triennale Milano
Performing Arts, Vooruit (Γάνδη), Wiener Festwochen (Βιέννη), Zürcher Theatre
Spektakel (Ζυρίχη)
Με την υποστήριξη των Zinnema (Βρυξέλλες), Festival SÂLMON, Mercat de les Flors
and El Graner - Centre de Creació, Βαρκελώνη
Διεύθυνση περιοδείας: Caravan Production
Γιάννης Μανταφούνης - Manon Parent
Sing the Positions
Πειραιώς 260 – Β
1-3 Ιουλίου, 21:00
Από τον Αύγουστο του 2017 που έκανε πρεμιέρα, το Sing the Positions έχει παρουσιαστεί 25 φορές σε 7 θέατρα, 7 πόλεις και 3 χώρες. Κι όμως, κάθε φορά η παράσταση είναι διαφορετική, καθώς η χορογραφία αναπτύσσεται με ανοιχτό σενάριο. Ο Γιάννης Μανταφούνης και η Manon Parent έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη μεθοδολογία που βασίζεται στον δομημένο χορευτικό αυτοσχεδιασμό. Στη μεθοδολογία αυτή κυριαρχεί η αυξημένη εγρήγορση και συνείδηση για τη δράση του συν-χορευτή. Το Sing the positions κινείται ανάμεσα σε χορευτική παράσταση και μουσική συναυλία, συνδυάζοντας τραγούδια και ηχητικά συμβάντα που δημιουργούν
οι ίδιοι ζωντανά επί σκηνής. Μέσα από ποικίλες μουσικές αναφορές, από όπερα μέχρι πειραματική μουσική, οι δύο ερμηνευτές μοιράζονται με το κοινό μια ανάλαφρη αίσθηση παιδικότητας και χαράς.
Συντελεστές:
Σύλληψη:Γιάννης Μανταφούνης
Χορογραφία - μουσική: Γιάννης Μανταφούνης & Manon Parent
Φωτισμοί:David Kretonic
Ήχος: David Scrufari
Διεύθυνση παραγωγής: Mélanie Fréguin
Βοηθός παραγωγής: Erin O’Reilly
Παραγωγή: Cie Ioannis Mandafounis
Συμπαραγωγή: ADC-Genève, Tanzhaus-Zürich, Prairie - Pour-cent Culturel Migros,
RESO-Fonds des programmateurs
Boris Charmatz
enfant
Πειραιώς 260 – Δ
12-14 Ιουλίου, 21:00
Ο Μπορίς Σαρμάτς, μία σημαντική προσωπικότητα όχι μόνο στο σύγχρονο χορό, αλλά και στον ευρύτερο χώρο της διανόησης, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με μία ξεχωριστή παράσταση. Πώς μπορεί κανείς να κινηθεί χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου μυϊκή δύναμη; Ένα από τα ερωτήματα που θέτει στην παράσταση enfant, που παρουσιάζεται στην Πειραιώς 260 από τις 12 ως τις 14 Ιουλίου. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος του (enfant σημαίνει παιδί, στα γαλλικά) είναι ταυτόχρονα μία μελέτη για την ευαίσθητη φύση των παιδιών, αλλά και το ποια θέση μπορεί να έχουν αυτά στο θέαμα. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο enfant έχει η κίνηση, όχι μόνο η ανθρώπινη αλλά και η μηχανική. Στην παράσταση συμμετέχει μια μεγάλη ομάδα παιδιών, 9 χορευτές και 3 μηχανές, που όλοι μαζί συνθέτουν μία πολύπλοκη συλλογική κίνηση. Το βάρος δίνεται στα παιδιά, που ως πρωτογενές υλικό είναι εύθραυστα, εύπλαστα, αλλά και μη ελέγξιμα και μέσα στην παράσταση δρουν υπό την καθοδήγηση των χορευτών. Ένας τεράστιος γερανός μετακινεί τους ενήλικους χορευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους μετακινούν τα παιδιά. Μια πρωτότυπη και συγκινητική έρευνα πάνω στην ανθρώπινη κίνηση. Η εφήμερη φύση του χορού απασχολεί σταθερά τον Σαρματς. Επί σειρά ετών Διευθυντής του Εθνικού Χορογραφικού Κέντρου Ρεν και Βρετάνης, το οποίο και μετονόμασε σε «Μουσείο Χορού», ανέπτυξε τον προβληματισμό του για την παροδικότητα της τέχνης του, για τις χορογραφίες που χάνονται και για το πώς μπορούν να διασωθούν και να αξιοποιηθούν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγραψε το «Μανιφέστο για ένα Μουσείο Χορού» (Manifesto for a dancing museum), ενώ το 2015 μετέτρεψε σε μουσείο χορού την Tate Modern Gallery στο Λονδίνο, παρουσιάζοντας ανάμεσα στα εκθέματα ιστορικές χορογραφίες και ποικίλες άλλες δράσεις. Η δραστηριότητα του Σαρμάτς που περιλαμβάνει πλήθος χορογραφικών πρότζεκτ, εκπαιδευτικό και συγγραφικό έργο, και αποτελεί μεγάλη επιρροή για την αναμόρφωση της τέχνης του χορού από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα. Δεν είναι η πρώτη φορά που δουλεύει με παιδιά. Στο παρελθόν έχει αναπτύξει το Bocal, ένα νομαδικό σχολείο για παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Επίσης, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Universität der Künste του Βερολίνου (2007, 2008), όπου κατάρτησε ένα νέο ακαδημαϊκό πρόγραμμα για το χορό.
Συντελεστές:
Χορογραφία:Boris Charmatz
Ερμηνευτές: Ashley Chen, Olga Dukhovnaya, Nuno Bizarro, Matthieu Burner, Julien
Gallée-Ferré, Peggy Grelat-Dupont, Maud Le Pladec, Thierry Micouin, Solène Wachter,
και ομάδα παιδιών από το Βερολίνο
Γκάιντα:Erwan Keravec
Φωτισμοί: Yves Godin
Ήχος: Olivier Renouf
Μηχανές:Artefact, Frédéric Vannieuwenhuyse, Alexandre Diaz
Βοηθοί:Johanna Lemke, Frank Willens
Γενική διεύθυνση σκηνής: Fabrice Le Fur
Διευθυντές σκηνής: Max Potiron, François Aubry
Κοστούμια:Laure Fonvieille
Φροντιστήριο:Stefani Gicquiaud
Φωνή: Dalila Khatir
Ενορχηστρώσεις:Luccio Stiz
Βοηθοί παραγωγής: Musée de la danse, Volksbühne Berlin
Παραγωγή:Μουσείο Χορού / Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Ρεν και της Βρετάνης –
Υπό τη διεύθυνση του Boris Charmatz, με την υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου
Πολιτισμού και Επικοινωνίας – Περιφερειακή Διεύθυνση Πολιτιστικών Υποθέσεων,
Δήμος της Rennes, Περιφερειακό Συμβούλιο της Βρετάνης και το Γενικό Συμβούλιο
του Ille-et-Vilaine
Συμπαραγωγή: Festival d’Avignon, Théâtre de la Ville-Paris, Festival d’Automne à Paris,
Internationales Sommerfestival Hamburg και Siemens Stiftung στα πλαίσια του
SCHAUPLÄTZE, Théâtre National de Bretagne (Ρεν), La Bâtie-Festival de Genève,
Kunstenfestivaldesarts (Βρυξέλλες).
Εισιτήρια: 15€ - 25€
Πανεπιστημίου 39, στο 210 3272000 και στο