Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

«Όπου μου σύρει μιαν πετρού άψυσση μες στο σέρι σου»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι, ο Αντωνής. Οι γονείς του τον αγαπούσαν πολύ και συνάμα ανησυχούσαν για εκείνον, γιατί η συμπεριφορά του διέφερε από των άλλων παιδιών. Μην μπορώντας ούτε αυτοί ούτε η γειτονιά να εξηγήσουν το γιατί, τη θέση της επιστήμης πήρε η μεταφυσική και η διάγνωση βγήκε: το αγόρι ήταν αλαβροστοισειώτης, δηλαδή αλαφροΐσκιωτος. Οι νεράιδες τον στοίχειωναν και τον άφηναν να λιώνει κλεισμένος σε ένα δωμάτιο. Μέχρι που μια μέρα βρέθηκε η λύση! Η προξενήτρα έφερε το καλό μαντάτο. Μια γειτονοπούλα ήθελε να τον παντρευτεί. Οι γονείς του χάρηκαν μόλις το άκουσαν και δέχτηκαν αμέσως. Εκείνος είπε το «ναι» μόνο και μόνο για να μην τους κακοκαρδίσει. Όμως δεν άντεξε πολύ, την τρίτη μέρα του γάμου του οι νεράιδες τον εκδικήθηκαν και πέθανε.

Με μια πρώτη ανάγνωση η ιστορία του Κύπριου λαϊκού ποιητή Παύλου Λιασίδη φαντάζει απλή, σαν ένα παραμύθι. Ωστόσο κρύβει έναν πλούτο ηθογραφικών και λαογραφικών στοιχείων μιας ζώσας εποχής, σπαρταριστά ψυχογραφήματα ηρώων –ιδανικοί χαρακτήρες για τη σκηνή– και μια σύγκρουση ανάμεσα στο φυσικό και στο μεταφυσικό, στη λογική και στη φαντασία.

Ο Λιασίδης, αν και είχε πάει μόνο μέχρι την πέμπτη δημοτικού, παρέμεινε πιστός στην κυπριακή διάλεκτο και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σωστή χρήση της. Καθώς θεωρούσε ότι αλλοιωνόταν στο πέρασμα του χρόνου, κατέβαλε προσπάθεια ώστε να μελετηθεί και να κωδικοποιηθεί από τους ειδήμονες. Πίστευε πως οι «γραμματιζούμενοι» δεν την κατανοούσαν και δεν τη χρησιμοποιούσαν σωστά.

Αυτή η μουσικότητα της γλώσσας ήταν εύληπτη για εκείνον και χάρη στο σπάνιο μουσικό του ταλέντο – ήταν τραγουδιστής του μανέ και έπαιζε με μεγάλη δεξιοτεχνία πιθκιαύλιν και λαούτο. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι στίχοι του μελοποιήθηκαν.

Αυτά τα στοιχεία φαίνεται να έχει μελετήσει ενδελεχώς ο Νίκος Χατζόπουλος, ο οποίος σκηνοθετεί την παράσταση. Το κείμενο παρουσιάζεται σε έμμετρη μορφή, σε  ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.Όλα είναι δουλεμένα στην παραμικρή τους λεπτομέρεια, οι ήχοι του πιάνου –εξαιρετική η μουσική του Σταύρου Λάντσια– μοιάζουν να βγαίνουν από τις συλλαβές και τα φωνήεντα να συμπληρώνουν τις νότες.

Ο σκηνοθέτης τοποθετεί τον Αντωνή στο κέντρο της σκηνής, αλλά στο βάθος. Έτσι όλα περιστρέφονται γύρω του, όμως οι δύο κόσμοι είναι χωριστοί. Επιπλέον ο πρωταγωνιστής έχει επιλέξει τον κόσμο των νεκρών, του Άδη, σαν από αρχαία τραγωδία. Εκεί κυριεύεται από τις νεράιδες και οι κινήσεις του εκφράζουν το αδιέξοδο από ένα σώμα-σήμα-τάφο της ψυχής δίχως ίχνος υπερβολής. Ο Γιωργής Τσουρής δίνει μια μεστή και ουσιαστική ερμηνεία, που πείθει και συγκινεί. Εκμεταλλεύεται άριστα και την ιδιότητα του τραγουδιστή στα πρόσθετα μελοποιημένα ποιήματα του Λιασίδη που ακούγονται στην παράσταση.

Όσο για την αφήγηση, εναλλάσσεται με τη δράση και οι ηθοποιοί δείχνουν πανέτοιμοι τόσο να διηγηθούν την ιστορία όσο και να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες που υποδύονται.

Η Άνδρη Θεοδότου, αν και πολύ νέα, αποδίδει με σπαρακτικό τρόπο τη μητέρα που προσπαθεί να σώσει το παιδί της και συγκινεί. Εξαιρετική ακόμα και όταν τραγουδά, διανθίζοντας το ρόλο της με πινελιές χιούμορ. Η ερμηνεία της λιτή και ταυτόχρονα συγκλονιστική.

Ο Δημήτρης Αντωνίου σκιαγραφεί την κλασική αγροτική φιγούρα του πατέρα ενισχύοντας την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της παράστασης. Ο Κλείτος Κωμοδίκης είναι πολύ καλός σε όλους τους ρόλους, ενώ η Μαρίνα Αργυρίδου ανατρεπτική στο ρόλο της γριάς προξενήτρας.

Η παράσταση είναι εικαστικά άρτια και διακρίνεται για τα υψηλής αισθητικής κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, την προσεγμένη κίνηση της Βάλιας Παπακωνσταντίνου και τους φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη, που εντείνουν τη συνύπαρξη των δύο κόσμων, του ονειρικού και του πραγματικού, καθώς και την αλληλεπίδραση με την πλατεία. 

Αν τώρα αναρωτιέστε τι θα καταλάβει κανείς από ένα έργο στην κυπριακή διάλεκτο, η απάντηση από μια Ελλαδίτισσα είναι αρκετά. Ακόμα και αν δεν κατανοήσει κάποιες λέξεις, σίγουρα δεν θα χάσει το νόημα. Όταν, μια μάνα αγκαλιάζει το πονεμένο της παιδί, η συγκεκριμένη σκηνή χρειάζεται μετάφραση; Ή μήπως είναι δύσκολο να αντιληφθείς πώς είναι να μη χωράς πουθενά; «Εκρύανεν το γέμα μου», λέει ο Γιωργής Τσουρής σε μία από τις πρώτες σκηνές και δείχνει τις φλέβες του…

Απόψε 17/6 και αύριο 18/6 στην αίθουσα Β΄ στην Πειραιώς 260. Κλείστε τις θέσεις σας εδώ

ΥΓ.: Οι συντελεστές φρόντισαν να μας διευκολύνουν και με ένα γλωσσάρι. Σας το παραθέτω γιατί πολύ μου άρεσε.

glossari_kupriaka.jpg

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία