Τελευταία Νέα
Από τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη στην παιδοκτόνο της Πάτρας Ζητούνται ηθοποιοί από το Εθνικό Θέατρο Πέθανε η σπουδαία τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη Είδα τους «Προστάτες», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Ανακοινώθηκε το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου Είδα το «Hyperspace ή αλλιώς…» , σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη   «Καραϊσκάκενα, O Θρύλος» Της Σοφίας Καψούρου στον Πολυχώρο VAULT «Μπες στα παπούτσια μου - Ταυτίσου με τη διαφορετικότητα αυτοσχεδιάζοντας» στο Θέατρο Όροφως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2022 – Το μήνυμα του Peter Sellars Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ανοίγει Mοτέλ στη Φρυνίχου Η πρώτη δήλωση του Νέου Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ Δράσεις του Εθνικού Θεάτρου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου Ακρόαση ηθοποιών για την νέα παράσταση του Γιάννη Κακλέα Είδα το «Γράμμα στον πατέρα», σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή (Αποστολή στη Θεσσαλονίκη) Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Η σιωπηλή Λίμνη»
 

Είδα το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» σε σκηνοθεσία Δάνη Κατρανίδη

Το έργο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» του Γουίλι Ράσελ έκανε πρεμιέρα τον Ιούνιο του 1980 στο Λονδίνο. Ακολούθησε η κινηματογραφική μεταφορά του, από τον ίδιο τον συγγραφέα το 1983, μετά από την τεράστια επιτυχία που σημείωσε. Στο ρόλο του Καθηγητή ο Μάικλ Κέιν και Ρίτα η Τζούλι Γουόλτερς και στις δύο εκδοχές. Στην Ελλάδα το έργο έχει παρασταθεί αρκετές φορές. Ενδεικτικά θα αναφερθώ στην παράσταση του 1984 με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, καθώς και σε αυτή με τον Γιώργο Κιμούλη και την Τζένη Ιωακειμίδου το 2006.

 Πρόκειται για μία αισθηματική κομεντί. Μια παράσταση για δύο, που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στο σαλόνι του επίτιμου Καθηγητή της Αγγλικής Φιλολογίας Φράνκ Μπράιαντ, ο οποίος για να συμπληρώσει το εισόδημα του αναλαμβάνει μαθήματα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εκεί γράφεται η Ρίτα, μια λαЇκή κοπέλα, κομμώτρια, που αποφασίζει να αλλάξει το πνευματικό της επίπεδο. Ο Φρανκ την αναλαμβάνει. Είναι αλκοολικός και το μόνο που τον ενδιαφέρει αρχικά είναι να κερδίζει χρήματα για να πίνει. Τα απογευματινά μαθήματα όμως του Ανοικτού Πανεπιστημίου του στερούν το μπαρ. Η ιστορία τους εκτυλίσσεται στο διάστημα ενός εξαμήνου, από την αρχή ως τις εξετάσεις της Ρίτας. Η γνωριμία τους θα είναι καθοριστική και για τους δύο. Ο Φρανκ θα εντυπωσιαστεί από την δροσερή αυθόρμητη, γεμάτη αυθεντικότητα Ρίτα, ενώ η Ρίτα τον θαυμάζει απεριόριστα και τον ευγνωμονεί για όσα της χάρισε. Ο έρωτας όμως που κυριεύει τον Φρανκ, μάλλον δεν χτυπάει την πόρτα της Ρίτας. Είναι λοιπόν μια ακόμη ιστορία ενός αταίριαστου έρωτα, αποτυπωμένη με χιούμορ και ανατροπές. Ένα έργο κοινωνικό και πολιτικό που θίγει τους προβληματισμούς της κοινωνίας, τα προβλήματα της εκπαίδευσης, την προσπάθεια για αυτοβελτίωση και το αιώνιο άλυτο ζήτημα του έρωτα.

 Μετά την επιτυχημένη συνεργασία του στο έργο «Σκηνές από έναν γάμο» του Ίνγκμαρ Μπεργκμαν το 2014 και το «Το κενό αυτοπροσώπως» του Άκη Δήμου το 2016, ο Δάνης Κατρανίδης ενώνει εκ νέου τις δυνάμεις του με την Παναγιώτα Βλαντή, την οποία και σκηνοθετεί, για να μας θυμίσει την εκπληκτική σκηνική χημεία τους και να μας παρασύρει υπό τους ήχους συνθέσεων του Μπαχ στον ατελέσφορο έρωτα τους.

 Εκείνος μιλά στο τηλέφωνο με την σύντροφο του Τζούλια, παλιά φοιτήτρια του, εκείνη μπαίνει σαν σίφουνας στη σκηνή και αφού πρώτα εκφράζει τη δυσαρέσκεια της για την πόρτα που δεν ανοίγει : «Κολλάει η μαλακία», σχολιάζει τον αναγεννησιακό πίνακα του Γκόγια που βρίσκεται στον τοίχο του γραφείου του καθηγητή λέγοντας: «είναι σέξι». Συνεχίζει : «Έχετε πάρει πολλές σαν εμένα;», της λέει: «Παρακαλώ;» Της προσφέρει ποτό, ουίσκυ. «Να το προσέχεις αυτό το πράγμα σκοτώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα». Τη ρωτά γιατί θέλει να σπουδάσει και εκείνη απλά του απαντά : «Θέλω να βλέπω και να μαθαίνω. Να μην είμαι σαν τον μαλακισμένο τον όχλο». «Είμαι ένας παρασιτικός και βαθιά αντικοινωνικός τύπος. Βρες άλλον». «Δεν θέλω άλλον, εσένα θέλω». «Εγώ όμως δεν θέλω». Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία τους. Οι δύο κόσμοι συγκρούονται συνεχώς. Της δίνει βιβλία , εκείνη του προτείνει τάμπλετ. «Το κάθε βιβλίο είναι ένας κόσμος. Δεν είναι κρίμα να στριμώξεις έναν ολόκληρο κόσμο σε τάμπλετ;». Στην αρχή η Ρίτα χαρακτηρίζει σημαντικά έργα όπως αυτό του Φόρστερ «Επιστροφή στο Χάουάρντς Έντ»  ως «μαλακία» , ο Φρανκ εξαγριώνεται. Στη συνέχεια της μιλά για Ίψεν, για Τσέχωφ, πηγαίνουν μαζί στο θέατρο. Η Ρίτα έχει πείσμα, θέληση και επιμονή. Σιγά σιγά ενώ εκείνη μεταμορφώνεται, εκείνος αισθάνεται να την ερωτεύεται. «Γιατί δεν μπήκες εδώ 20 χρόνια πριν;». Εκείνη όμως είναι προσηλωμένη στο στόχο της. «Έχω γίνει φρικιό Φρανκ. Δεν ανήκω πουθενά. Είμαι κάπου στη μέση». Αυτά τα λέει όσο το μαλλί είναι ακόμη ντεκαπάζ και τα ρούχα χαμηλής αισθητικής. Μετά από μήνες και καλοκαιρινά μαθήματα στο Λονδίνο επιστρέφει σικάτη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Εγκαταλείπει τη δουλειά στο κομμωτήριο και δουλεύει σε μπιστρό. Ο Φρανκ βυθισμένος στο ουίσκι του της κάνει σκηνές ζηλοτυπίας και την προκαλεί: «Γιατί δεν φεύγεις; Δεν μπορώ άλλο ν’ αντέξω άλλο εσένα αγαπητή μου». Φεύγει και εκείνος συντρίβεται. Πίνει, πίνει την αναζητά. Αλλά η Ρίτα εμφανίζεται όταν εκείνη το θέλει και όταν εκείνος φεύγει για Αυστραλία.

 Ο Δάνης Κατρανίδης στο ρόλο του αλκοολικού Καθηγητή Φρανκ καταθέτει μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία. Συγκινητικός ως ερωτευμένος μεσήλικας που συντρίβεται από τον έρωτα του, αλλά και ως καθηγητής που σέβεται την επιστήμη και τα χρόνια του και γι’ αυτό μαζεύει τα συντρίμμια του και φεύγει.

 Η Παναγιώτα Βλαντή στον αβανταδόρικο ρόλο της Ρίτας είναι χειμαρρώδης, ένας σίφουνας που εισβάλλει στη σκηνή και στη ζωή του Καθηγητή της Φρανκ. Αφελής, αυθόρμητη, θηλυκό, γεμάτη ζωή και δίψα για μάθηση έτοιμη να σαγηνέψει.

 Σκηνοθεσία καλοστημένη με εναλλαγές κινείται στην περπατημένη χωρίς επιτήδευση από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή Δάνη Κατρανίδη.

 Το σκηνικό του Γιώργου Πάτσα ένα καλοστημένο γραφείο ενός αλκοολικού  Καθηγητή Πανεπιστημίου με άπειρα βιβλία και κρυμμένα μπουκάλια ουίσκυ.

Σε σωστές δόσεις ο φωτισμός του Σπύρου Ζαχαρή, που συμβάλλει στην εναλλαγή του χρόνου.

 Πολύ επιτυχημένη η επιμέλεια της μουσικής από τον Θοδωρή Ξενάκη, οι μουσικές του Μπαχ συγκινητικές.

Δροσερή και εύστοχη η σύγχρονη απόδοση της Λίλιαν Δημητρακοπούλου.

Τα κοστούμια της Βάσιας Τζοτζοπούλου θεωρώ ότι είναι καλώς επιλεγμένα όσον αφορά τον Φρανκ, στη Ρίτα όμως είναι παρά ήταν  υπερβολικά, φλερτάροντας με το κιτς.

Η αίσθηση που αποκομίζει ο θεατής από την παράσταση είναι αυτή της δικαιοσύνης. Κάπως έτσι έπρεπε να εξελιχτούν τα πράγματα, παρά τον πόνο που προξενεί ο χωρισμός.

 

 Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη 

 

popolaros banner

popolaros banner

lisasmeni mpalarina

Video

 

sample banner

 

τέχνες PLUS

 

Ποιοι Είμαστε

Το Texnes-plus προέκυψε από τη μεγάλη μας αγάπη, που αγγίζει τα όρια της μανίας, για το θέατρο. Είναι ένας ιστότοπος στον οποίο θα γίνει προσπάθεια να ιδωθούν όλες οι texnes μέσα από την οπτική του θεάτρου. Στόχος η πολύπλευρη και σφαιρική ενημέρωση του κοινού για όλα τα θεατρικά δρώμενα στην Αθήνα και όχι μόνο… Διαβάστε Περισσότερα...

Newsletter

Για να μένετε ενημερωμένοι με τα τελευταία νέα του texnes-plus.gr

Επικοινωνία