Από τη Νατάσα Κωνσταντινίδη
Το θεατρικό έργο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου, είναι βασισμένο στο σενάριο της οσκαρικής ταινίας του 1998, των Μαρκ Νόρμαν και Τομ Στόπαρντ, ενώ τη θεατρική διασκευή επιμελήθηκε ο Λι Χολ.
Η παράσταση που στήθηκε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Κακλέα αποτελεί μια εντυπωσιακή υπερπαραγωγή το δίχως άλλο. Οι 25 ηθοποιοί επί σκηνής μας θαμπώνουν με τα μεγαλόπρεπα κοστούμια τους (Ηλένια Δουλαδίρη), ενώ το πολυτελές εναλλασσόμενο σκηνικό πάνω σε μια τεράστια σκηνή δεν αφήνει ασυγκίνητο το θεατή (Μανόλης Παντελιδάκης). Αν μπορέσεις να μείνεις αποστασιοποιημένος από την ταινία και δεν μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον σου τα σκηνικά και τα κοστούμια θα παρακολουθήσεις ένα όμορφο παραμύθι.
Υπαρκτά πρόσωπα, όπως ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ο Κρίστοφερ Μάρλοου, η Βασίλισσα Ελισάβετ ζωντανεύουν στην παράσταση, δείχνοντας μας τα ήθη της εποχής, καθώς και το γεγονός ότι κατά την ελισαβετιανή περίοδο υπήρχε ανάπτυξη του επαγγελματικού θεάτρου με τις πρώτες αυτοσχέδιες παραστάσεις και οι συγγραφείς όπως ο Σαίξπηρ δρούσαν στην υπηρεσία του στέμματος. Στην πλοκή εμπεριέχεται το τέχνασμα ‘’θέατρο εν θεάτρω’’, ενώ το εύρημα του έρωτα του Σαίξπηρ για τη νεαρή Βιόλα, η οποία ντύνεται Τόμας Κεντ και μπαίνει στην οντισιόν κρυφά σε περίοδο που απαγορευόταν η γυναικεία παρουσία στη σκηνή μια και οι θίασοι απαρτίζονταν αποκλειστικά από άντρες, δημιουργεί τις προυποθέσεις για να εμπνευστεί ο συγγραφέας το αριστούργημα του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», όταν οι πάτρωνές του Σαίξπηρ απαιτούν νέο έργο και ο ίδιος αναζητά τη μούσα που θα τον εμπνεύσει. Ομολογεί στον φίλο του και συγγραφέα Κρίστοφερ Μάρλοου «Το’ χασα το ταλέντο μου Μάρλοου, η πένα μου ξεράθηκε». Παράλληλα γινόμαστε μέτοχοι του υπέρμετρου ανταγωνισμού για να κερδηθεί η εύνοια της Βασίλισσας. Κέντρο εντούτοις στην ιστορία είναι ο έρωτας του Σαίξπηρ για τη Βιόλα. Στην παράσταση στο «Θέατρον» το βάρος έπεσε στο κωμικό στοιχείο, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ιστορία αγάπης
Συγκεκριμένα, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος κινήθηκε με βάση την κωμική του στόφα, αν και ως ερωτευμένος μας συγκίνησε «Δεν είμαι πια ποιητής από τη στιγμή που η ομορφιά σας τους στίχους μου πεζούς τους κάνει».
Ή ακόμα και στη σκηνή με τη βάρκα «τι είσαι, την ρωτάει, ηθοποιός ή η μούσα μου;», «Θα μπορούσες ν’ αγαπήσεις έναν παλαβό;».
Η Έλλη Τρίγγου δείχνει να απολαμβάνει το ρόλο της παιχνιδιάρας Βιόλας που ντύνεται Τόμας Κεντ και μας χαρίζει μια όμορφη ερμηνεία χωρίς υπερβολές. Χαρακτηριστική της ατάκα προς το τέλος του έργου «Πως θα στερήσω από τον κόσμο τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ; Γράψε για την αγάπη μας Γουίλ».
Αντίθετα με κάποιες στιγμές υπερβολής εμφανίζεται στο ρόλο του Λόρδου Γουέσεξ, ο Νίκος Ορφανός.
Ενδιαφέρουσα η παρουσία στο ρόλο του Χιου Φένυμαν του Γιώργου Κοψιδά.
Μέσα στον πολυμελή θίασο ξεχωρίζει ο Δημήτρης Φουρλής στο ρόλο της Ιουλιέτας κυρίως.
Μεγάλο αττού της παράστασης οι μεγάλες κυρίες του ελληνικού θεάτρου:η Μπέττυ Λιβανού στο ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας και η Μίνα Αδαμάκη στο ρόλο της παραμάνας της Βιόλας.
Όλος ο θιάσος όμως παρουσιάζει μια δουλειά συνόλου!
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας έχω την αίσθηση ότι προσπάθησε να ταξιδέψει το θεατή πίσω στην Αγγλία του 16ου αιώνα παρουσιάζοντας και υμνώντας τον κόσμο του θεάτρου. Στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης το πέτυχε, αν και σε σημεία η συνεχής μετακίνηση των ηθοποιών του, δημιουργεί ένταση.
Μία παράσταση, η οποία κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή.