Από τη Γιώτα Δημητριάδη «Κι όλου του κόσμου να ήσουν βασιλιάς, θα ‘ταν ντροπή να δώσεις με νοίκι αυτή τη χώρα, όμως όταν δεν έχεις παρά μονάχα τη χώρα αυτή δεν είναι περισσότερο κι από ντροπή να την ντροπιάζεις έτσι;»…

Ο Δημήτρης Κεχαïδης αποτελεί μια εξέχουσα μορφή της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας της μεταπολίτευσης. Άφησε παρακαταθήκη έργα σταθμούς όπως «Το Πανηγύρι» (1964), τα μονόπρακτα «Η Βέρα και το Τάβλι» (1972), το πολυπαιγμένο «Δάφνες και Πικροδάφνες», έργο που συνυπόγραψε με τη σύζυγο…

Η προηγούμενη θεατρική σεζόν δεν ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη. Μπορεί οι προσδοκίες μας να ήταν μεγάλες και λόγω των επιχορηγήσεων, αλλά τα αποτελέσματα, τις περισσότερες φορές, δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις μας. Οι περισσότερες παραστάσεις, από αυτές που ξεχώρισαν, πήραν το πράσινο…

Ο Χουάν Ρούλφο (1917-1986) είναι από τους λίγους συγγραφείς που κατάφερε με το μικρό συγγραφικό του έργο, μόλις δύο τίτλοι, «Ο κάμπος στις φλόγες» (1953) και «Pedro Paramo» (1955) να μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, να υμνηθεί από κοινό και μελετητές…

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Κοκτώ συνυπολογίζεται στους δραματουργούς που σημάδεψαν με το έργο τους τον 20ο αιώνα. Ο ίδιος επιμένει στην ποιητική του ιδιότητα και θεωρεί ότι κάθε δουλειά του είναι ποίηση. «La Voix Humaine», όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος…

Ένα έργο που διαπραγματεύεται την αγία ελληνική οικογένεια, το συναίσθημα «της επένδυσης που απέτυχε», την κόντρα μεταξύ της «παλιάς» γενιάς με τη νέα, την «κακομαθημένη», μπορεί να ακούγεται ακόμα και τετριμμένο. Αν, όμως, αυτό έχει γραφτεί με πολύ χιούμορ, έξυπνες…

  Από τον Οκτώβριο του 2017 η σημαντική δραματουργός φεύγει να κατοικήσει σε «κατακόκκινο ουρανό», το έργο της όμως μένει εδώ και δεν περιορίζεται στα 40 χρόνια δραματουργίας και στα 50 συνολικά θεατρικής ζωής, αλλά θα υπάρχει στο διηνεκές. Ευτυχώς.…