Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.
Νερό, µακιγιάζ, το κείµενο της παράστασης.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ. α) Ως χώρο β) Με ποιους συναδέλφους.
Το πρώτο µου. Στο Θέατρο του Νέου Κόσµου, το 2010. Λόγω χώρου και λόγω συναδέλφων, αφού το µοιραζόµουν για έξι µήνες µε τρεις αγαπηµένους φίλους από τη σχολή, που παίζαµε µαζί στην πρώτη µας παράσταση.
Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Τα καµαρίνια της παράστασης «Οι Ναυαγοί της Τρελής Ελπίδας» της Αριάν Μνουσκίν, που ήταν σαν σκηνή και η διαδικασία προετοιµασίας των ηθοποιών σαν παράσταση. Προχωρώντας για να µπεις στην κεντρική σκηνή τα συναντούσες, αφού ήταν ανοιχτά στο κοινό.
Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.
Στην Επίδαυρο µε τις «Τραχίνιες». Πολλά τρελά κορίτσια µαζεµένα σε ένα χορό!
Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω στη σκηνή.
Τσεκάρω αν έχω ξεχάσει τίποτα και πίνω µια γουλιά νερό.
Η Νάνσυ παίζει στις "Επικίνδυνες σχέσεις'' σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη στο Θέατρο Άλμα και σκηνοθετεί τα Περιστατικά του Δανιήλ Χαρμς από 23 Ιανουαρίου στο Βios.
