Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η Μαρία Μπρανίδου και η Μαρίνα Πανηγυράκη μας ανοίγουν το καμαρίνι τους

 Οι δύο ηθοποιοί της παράστασης "Τα μαύρα λουστρίνια" μας άνοιξαν τα καμαρίνια τους και μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες θεάτρου. 

 maria branidou texnes plus

ΜΑΡΙΑ ΜΠΡΑΝΙΔΟΥ

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Στο καμαρίνι έχω πάντα τα βαφτικά μου, αποσμητικό, άρωμα, βούρτσα για τα μαλλιά, νερό, ενίοτε καμιά σοκολάτα (μαύρη κατά προτίμηση), τα λόγια της παράστασης, σημειώσεις, κανένα ζεστό, κανένα γουράκι που μου φέρνουν φίλοι... Συνήθως έχω πολλά πράγματα, δημιουργώ ένα μικρό «σπιτάκι», ένα μικρόκοσμο όπου νιώθω ασφαλής. Θέλω να έχω τον χώρο μου και τον χρόνο μου πριν την παράσταση γι’ αυτό πηγαίνω αρκετά νωρίς. Για μένα το καμαρίνι λειτουργεί ως χώρος μετάβασης από την πραγματικότητα στον κόσμο του θεάτρου, στην ατμόσφαιρα του έργου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

α) Ως χώρο

To πιο ωραίο καμαρίνι που είχα, ή τουλάχιστον ένα από τα πιο ωραία, ήταν στο θέατρο Αθηνών όταν έπαιζα στην «Ξυλένια κούκλα» του Δημήτρη Αδάμη. Είχαμε χωρίσει τα καμαρίνια σε κοριτσιών και αγοριών. Στο καμαρίνι των κοριτσιών η καθεμιά μας είχε τη θέση της. Είχα για πρώτη φορά τον προσωπικό μου καθρέφτη, το προσωπικό μου τραπεζάκι.. πολυτέλειες! Αλλά και το κλίμα ήταν ωραίο. Πολλά άτομα, πλάκες, γέλια, ανέκδοτα, φωτογραφίες.

β) Με ποιους συναδέλφους

Η συνθήκη του καμαρινιού σε συνδέει βαθιά με τον άλλον. Ντύνεσαι, ξεντύνεσαι, μιλάς για τις αγωνίες σου σχετικά με την παράσταση αλλά και για τα προσωπικά σου, πως έχεις έρθει, κλπ. Έχω συνδεθεί με πολύ κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον. Με τον καθένα είναι μια άλλη σχέση. Τώρα στα «Μαύρα λουστρίνια» είμαστε στο καμαρίνι εγώ και η Μαρίνα, μου αρέσει να την χτενίζω και να την βάφω. Κι εκείνη είναι όπως και στην παράσταση, μια μικρή «μύγα» γεμάτη ενέργεια! Και με κάνει πάντα να γελάω!

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Πριν πολλά χρόνια στην Cartoucherie, το θέατρο της Ariane Mnouchkine στο Παρίσι. Είχα πάει να δω την παράσταση «tambours sur la digue», μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση. Προχωρώντας λοιπόν για να μπούμε στην κεντρική σκηνή, δεξιά μας, απλώνονταν τα καμαρίνια χωρισμένα από μας με ένα λεπτό διαφανές ύφασμα σαν τούλι. Οι ηθοποιοί προετοιμάζονταν σιωπηλοί και  μπορούσαμε να τους δούμε. Θυμάμαι πολύ έντονα αυτή την εικόνα. Ήταν μαγική! Ένα είδος τελετουργίας, σαν να ήταν κομμάτι της παράστασης.

Την πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Δεν μου έρχεται μια συγκεκριμένη ανάμνηση αλλά μια ολόκληρη περίοδος. Ήταν στο Εθνικό, στο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Δημήτρη Μαυρίκιου. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά. Ο πιο πολυπληθής θίασος όπου έπαιξα ποτέ! Αν και ψαρωμένη, ένιωθα υπέροχα σαν μεθυσμένη!

 makigiaz texnes plus

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Πίνω μια γουλιά νερό, κοιτάζομαι στον καθρέφτη, ένα τελευταίο τσεκάρισμα, αλλά και ένα «έλα, πάμε, βάλε τα δυνατά σου!». Πάντα πριν βγω στην σκηνή  νιώθω κάτι αμφίθυμο, από τη μια μια αγωνία, ένα σφίξιμο στο στομάχι, από την άλλη ένα πετάρισμα σαν να πηγαίνω στο πρώτο ραντεβού. Λίγο πριν αρχίσει πάντως η παράσταση λέω από μέσα μου την προσευχή μου..

 marina panigiraki texnes plus

ΜΑΡΙΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΗ

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Δεν έχω και πολλά αντικείμενα, είμαι από αυτούς που ξεχνούν και δανείζονται σχεδόν πάντα μία φουρκέτα ή ένα τσιμπιδάκι. Πάντα έχω όμως ένα φλιτζάνι με τσάι ή καφέ και μια συγκεκριμένη καρέκλα. Τη θέση μου! 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Το πιο ωραίο καμαρίνι είναι αυτό που έχω τώρα στο στούντιο Μαυρομιχάλη κυρίως λόγο οικειότητας με το χώρο και τους συναδέλφους. 

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι... μάλλον δεν το έχω δει ακόμα.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι, είναι να σβήσω το φως πίσω μου.

marina maria mavra loustrinia

 

Η Μαρία Μπρανίδου και η Μαρίνα Πανηγυράκη πρωταγωνιστούν στην παράσαστη "Τα μαύρα λουστρίνια" που βασίζεται στα έργα της Μάρως Δούκα "Τα μαύρα λουστρίνια" και "Που 'ναι τα φτερά;" Για 4 ακόμα παραστάσεις στο Studio Μαυρομιχάλη τις Κυριακές στις 19:00. Κλείστε εδώ τις θέσεις σας.