Σε συνέχεια του “Brave New World”, της παράστασης που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση την προηγούμενη χρονιά, η Δήμητρα Τάμπαση επανέρχεται σκηνοθετώντας την εμβληματική “Lulu” του Φρανκ Βέντεκιντ, στη σκηνική εκδοχή ενός electro-pop πάρτι, μιας γιορτής της σεξουαλικότητας, με live μουσική από τις Someone Who Isn’t Me (S.W.I.M.)
Η Λούλου, πλάσμα όμορφο, αισθαντικό, αιθέριο, μαγνητίζει τους πάντες γύρω της. Μεγαλώνει, ενηλικιώνεται και πεθαίνει εγκλωβισμένη μέσα σε ένα ατέρμονο παιχνίδι σεξουαλικής επιβολής, σαγήνης, και αναζήτησης του έρωτα. Ο ένας σύζυγος μετά τον άλλον πεθαίνουν και εκείνη οδηγείται βήμα-βήμα προς την λύτρωση της. Συναντά το τέλος της γοητευτικά καταστροφικής πορείας της στο πρόσωπό του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Κι έτσι το σύμβολο Λούλου αφήνεται τελικά να νικηθεί από το ανδρικό σύμβολο δολοφόνου.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ
Ο Βέντεκιντ δημιουργεί στη “Lulu” μια ηρωίδα ξεχωριστή, μοναδική στα συγγραφικά δεδομένα. Ένα πλάσμα μη συμβατικό, άκρως σαγηνευτικό και υπέρμετρα σεξουαλικό. Ένα alliud, ένα πλάσμα εξώκοσμο που η πατριαρχική κοινωνία μη μπορώντας να το κατανοήσει, το αφανίζει. Κι εμείς προσπαθούμε να ακολουθήσουμε για λίγο την απόκοσμη και αστραφτερή πορεία της.
Ψυχαναλυτικά ερωτευόμαστε κάποιον όχι για εκείνο που είναι αλλά για εκείνο που καθρεφτίζουμε επάνω του. Στο έργο του Βέντεκιντ κανείς δεν αποκαλεί τη Λούλου με το όνομά της, αλλά με το όνομα που ο καθένας -για δικούς του λόγους- επιλέγει. Είναι η Νέλλυ, η Εύα, η Μινιόν, είναι η μικρή παιδούλα, η συζυγός, η χορεύτρια, η μούσα, η πόρνη.
Με αυτό ως αφετηρία, έπειτα από τον θάνατο του κάθε συζύγου της, η Λούλου δίνει τη θέση της στο νεκρό και εκείνος γίνεται η νέα Λούλου, σαν να πεθαίνει ένα κομμάτι της μαζί τους και να αναγεννάται κάτι πιο σκοτεινό. Η Λούλου, σε αυτήν την παράσταση, δεν έχει φύλο, είναι άνδρας και γυναίκα, είναι παιδί και μεγάλη, είναι ένα κομμάτι όλων μας. Η Λούλου είναι το κοιμώμενο αθώο κακό που κατοικεί μέσα σε όλους μας, η σεξουαλικότητα που έχει καταπιεστεί από την ηθική των ανήθικων.
Κεντρική ιδέα της παράστασης αποτελεί η πολυπρόσωπη και πολυεπίπεδη σκηνική παρουσία της πρωταγωνίστριας. Δε μπορεί να παρασταθεί από ένα και μόνο πρόσωπο. Δε μπορεί καν να παρασταθεί χρησιμοποιώντας μόνο το θεατρικό λόγο. Δεν αρκούν οι λέξεις για να αιχμαλωτίσουν την ουσία της. Στα όρια του λόγου συναντάμε τη μουσική. Και το σύμπαν της συν-δημιουργείται και από ήχους, νότες, μελωδίες.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Δήμητρα Τάμπαση
Μουσική: Μαριλένα Ορφανού
Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα
Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου
Σκηνικά: Έφη Ηλιάδου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου - Βαμβακά, Θεώνη Τσούρμα
Προβολή – Επικοινωνία: Γιώργος Κατσώνης
Φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός
Trailer: Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Παραγωγής: Έλλη Μπορνόβα
Παραγωγή: Σωτηρία Τάμπαση
Παίζουν: Αντωνίνα Βλουτή, Νίκος Γεωργίου, Απόστολος Μαλεμπιτζής, Ιάσονας Παπαματθαίου, Κωστής Στεφανής, Μυρτώ Στράμπη, Ορέστης Τρίκας
Μουσικοί επί σκηνής: Someone who isn't me (S.W.I.M)
Τζίνα Δημακοπούλου (κιθάρα), Μαριλένα Ορφανού (πλήκτρα,φωνή), Μαρία Χατζάκου (τύμπανα,πλήκτρα)
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη, 21.00, Διάρκεια: 60 λεπτά
Ημερομηνίες παραστάσεων: 2, 3, 9, 10, 16, 17, 23, 24, 30, 31 Οκτωβρίου & 6, 7, 13, 14, 20, 21 Νοεμβρίου
Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)
BIOS, Main: Πειραιώς 84. 10435 Αθήνα, τηλ: 210 3425335, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., www.bios.gr
