Εκτύπωση αυτής της σελίδας

«Ηλίας Μαλανδρής: Είμαστε πολιτιστικά ανοχύρωτοι»

Τον Ηλία Μαλανδρή τον γνωρίζω χρόνια. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του γιατί τολμάει να κάνει πράγματα κόντρα στο κατεστημένο ακολουθώντας το καλλιτεχνικό ένστικτο του.
Έχει συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα του χώρου κι έχει αναδείξει μέσα από την εκπομπή «Έστιν Ούν» στην τηλεόραση τεράστια θέματα που αφορούν το θέατρο και την κουλτούρα στα μέρη μας. Έχει σκηνοθετήσει πάνω από 1000 εκπομπές ποικίλου περιεχομένου.

Προσωπικότητα παλαιάς κοπής προσκολλημένος σε ηθικές αξίες που σπανίζουν στις μέρες μας ανήσυχος δυναμικός ανυπόμονος μερικές φορές ζητάει το καλύτερο πάντα από τους συνεργάτες του με ένα «δολοφονικό» χαμόγελο.

 

Τον γνώρισα πριν από πολλά χρόνια στο ραδιόφωνο του Seven X, στο υπόγειο της Κηφισίας. Εκεί που έχτιζα μαζί του αλλά και παρέα με την πρώτη εθνική τότε των ερτζιανών ένα αλλιώτικο πρότζεκτ ως διευθυντής προγράμματος του σταθμού.
Ο Ηλίας δεν έχει πολλές εμφανισιακές διαφορές από τότε. Μερικά κιλά πήρε αλλά έχει μείνει σχεδόν ίδιος κι απαράλλακτος. Με πρόσωπο παιδικό με πολύ καλή ψυχή όπως πάντα και με διάθεση εφήβου που θέλει να αλλάξει τα πάντα γύρω του.

Με αφορμή την σημαντική παράσταση «Η Θυσία του Αβρααάμ» που ανεβάζει στο αγαπημένο του Ηρώδειο στις 7 Οκτωβρίου 2018, έχοντας δίπλα του πολύ και καλό κόσμο από τον καλλιτεχνικό χώρο, σκέφτηκα να μιλήσουμε. Μου είπε πολλά. Χείμαρρος. Μερικά από αυτά σας τα μεταφέρω σήμερα εδώ.

-Πως αποφάσισες να ανεβάσεις τη «Θυσία του Αβραάμ»; Τι λέει για σενα αυτό το έργο;
-Την Θυσία την είχα δει στο Εθνικό το 1989, όταν την είχε ανεβάσει ο Μινωτής. Οπότε είχα την εικόνα και το άκουσμα από μια σπουδαία παράσταση. Στη συνέχεια διάβασα πολλά για αυτό το έργο, εντάχθηκα μέσα στη φιλολογική διαμάχη, για το κατά πόσον το έργο αυτό γραφτηκε για να διαβάζεται κι όχι να παίζεται. Άλλο μεγάλο πρόβλημα αν το έγραψε η όχι ο ποιητής του Ερωτόκριτου ο Βιτσέντζος Κορνάρος.
Όλα αυτά έχουν σημασία και για την ιστορική ακρίβεια και για τον τρόπο της ερμηνείας. Όπως ξέρεις οι παραστάσεις που κάνω στο θέατρο είναι λιγοστές και αυτό συμβαίνει γιατί θέλω να έχω τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσω πολύ αυτό που ανεβάζω. Πρέπει δηλαδή να είναι μια ανάγκη το ανέβασμα κι όχι μια πρόσκαιρη καριερίστικη επιλογή. Δεν υποβαθμίζω τους συναδέρφους, απλά εγώ δεν λειτουργώ έτσι. Κι έπειτα δεν με πολυνοίαζει να κάνω μια παράσταση για να την χρησιμοποιήσω για προβολή του ονόματός μου. Για την ακρίβεια είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Βέβαια τελικά στον απολογισμό κοιτώντας προς τα πίσω, βρίσκω πως έχω κάνει περισσότερα από όσα φανταζόμουν. Σε αυτό ευθύνεται ο Φραγκούλης βέβαια, που κακά τα ψέμματα του χρωστάω μια υπέροχη ζωή, όχι μόνο για τις παραστάσεις που κάναμε μαζί αλλά γιατί χάρις σε αυτόν είχα την ευκαιρία να ψάχνω και να ξέρω πως αυτό που θα κάνω θα έχει ένα υψηλό επίπεδο.
-Όμως δεν κάνατε τα τελευταία χρόνια κάποια παράσταση μαζί του;
-Άκόμα κι όταν δεν κάνω παραστάσεις μαζί του, ο Μάριος είναι πάντα μέσα σε αυτό που κάνω, γιατί οι συμβουλες κι ο επαγγελματισμός του, η σοβαρότητα, οι ατελείωτες δημιουργικές πρόβες είναι αποτέλεσμα της μαθητείας κοντά του. Άλλωστε είναι τέτοια η επαφή μας που δεν προλαβαίνω να σκεφτώ για έλλειψη. Κι έπειτα μέλλον υπάρχει κι εδώ είμαστε…
-Τώρα που είπες για παρελθόν, έχεις κάνει πολλές παραστάσεις στο Ηρώδειο;
-Ναι, στα 23 χρόνια που δουλεύω, έχω κάνει αστεία αστεία 19 παραστάσεις, με αυτήν θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος… Παρότι ήμουν κολλημένος με την Επίδαυρο, τελικά το Ηρώδειο νοιώθω σαν σπίτι μου. Απίστευτο πόσες φορές το έχω σχεδιάσει. Πάντα πριν από κάθε παράσταση σχεδιάζω σε χαρτιά το έργο σε σχέση με το χώρο. Ξέρω κάθε πέτρα του. Τα παιδιά που εργάζονται χρόνια τώρα εκεί είναι ένα κομμάτι της ζωής μου και τους νοιώθω σαν οικογένειά μου. Τα πρώτα χρόνια δεν είχα συναίσθηση. Ειδικά στην πρώτη παράσταση που έκανα με τον Μαρκόπουλο, γιατί αυτός με έβαλε και στο Ηρώδειο και σε όλο τον κόσμο δηλαδή, γιατί κάναμε περιοδείες για χρόνια, μόνο όταν τελείωσε η παράσταση και έτσι βοηθούσα να μαζευτούν τα αναλόγια, αναλογίστηκα, τι ιερά τέρατα πέρασαν από εκεί μέσα και μου κόπηκαν τα πόδια. Ευτυχώς είχε τελειώσει η παράσταση.

Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη εδώ.