Η παράσταση Εκάβη, μια πρόσφυγας στην Δήλο, την καρδιά του Αιγαίου, ήταν μια ελάχιστη συμβολή της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων και του Δήμου Μυκόνου στην αφύπνιση για το προσφυγικό δράμα που βιώνει η Ανθρωπότητα στα νερά της Μεσογείου και του Αιγαίου. Θέλοντας να δοθεί έμφαση στον συμβολισμό αυτού του πολιτιστικού γεγονότος, το έργο παίχτηκε σ' έναν ιδαίτερα φορτισμένο τόπο, στο αρχαίο Θέατρο της Δήλου, το οποίο οικοδόμησαν οι Δήλιοι στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. ως έκφραση της ανεξαρτησίας τους αλλά και ως χώρο συνάντησης, συνύπαρξης και ανταλλαγής ποικιλόμορφων πολιτισμικών ιδιωμάτων.
Εκεί εορτάζονταν οι μεγαλύτερες εορτές της Δήλου, με φημισμένους διονυσιακούς τεχνίτες από κάθε άκρη της ελληνιστικής οικουμένης, εκεί στεφανώνονταν οι πολυάριθμοι πρόξενοι και ευεργέτες της δηλιακής πόλεως, εκεί τελούνταν οι αγώνες της ανεξάρτητης Δήλου. Εκεί, που το θαλασσινό κουπί έφερε τις Τρωαδίτισσες για να ενωθούν με τις Δηλιάδες και να υμνήσουν την Άρτεμη, όπως λέει ο Ευριπίδης.
Σε αυτό το συμβολικό τόπο ακούστηκς ξανά μετά από δύο χιλιετίες σιωπής ο θεατρικός λόγος τον Σεπτέμβριο του 2016 και για δύο μοναδικές παραστάσεις. Σε ένα θεατρικό δρώμενο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου βασισμένο στους μονολόγους της τραγικής βασίλισσας από τα έργα «Εκάβη» και «Τρωάδες» του Ευριπίδη, με πρωταγωνίστρια την Δεσποινα Μπεμπεδέλη.
Διαβάστε επίσης: