Τι με καίει; Μάλιστα. Καλή ερώτηση. Είναι αλήθεια ότι καίγομαι για πολλά: θεωρώ ότι δεν θα ήταν σκόπιμο να τα απαριθμήσω τώρα. Μπορεί και μερικά από αυτά να φαντάζουν ευτελή, όπως για παράδειγμα ένας ήσυχος χωρίς την αγωνία της ημέρας που μόλις έχει φτάσει, πρωινός καφές. Μιας ξέγνοιαστης βραδινής κατάκλισης, δίχως το προσημο πλην (-), για αυτά που δεν έγιναν, πράξεις ή όνειρα που ξέμειναν για αύριο, όλα αυτά τα μικρά και ασήμαντα που μας καίνε.

Όμως καίγομαι και για κάποια μεγάλα. Όπως για την πατρίδα μου, τους ανθρώπους, τους πολίτες αυτής της χώρας που άγονται και φέρονται και που πεθαίνουν μέσα σε μύθους και χάνονται ακροβατώντας πάνω σε χίμαιρες.

Καίγομαι για το παιδί μου και τα παιδιά μας. Για το μέλλον που εμείς τους επιφυλάσσουμε.

Ως καλλιτέχνης οφείλω να επισημαίνω τον κίνδυνο για τον οποίο καίγομαι, υπαρκτό και ορατό μιας κοινωνίας που εξοκείλει σταθερά προς την αδιαφορία και τον αυταρχισμό, αμνήμων και αγνώμων. Για μια κοινωνία που δεν της καίγεται καρφάκι.

Τέλος πάντων, καίγομαι να πάει καλά το “Ζιλ και η Νύχτα” που παίζεται στο Θέατρο Σημείο κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9:00 και να βγουν τα έξοδα. Για αυτό καίγομαι να προσέλθετε μετά εισιτηρίου και ουχί προσκλήσεως.

O Νίκος Χατζηπαππάς σκηνοθετεί και ερμηνεύει τον μονόλογο «Ζιλ και η νύχτα» του Hugo Claus κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Θεάτρο Σημείο. 

Διαβάστε εδώ την κριτική της Νατάσας Κωνσταντινίδη για την παράσταση.