Το «Δείπνο Ηλιθίων», η sold out παράσταση των τεσσάρων τελευταίων ετών, συνεχίζει στο θέατρο ΚΑΠΠΑ για 60 παραστάσεις. Σπεύσατε!

Η πολυβραβευμένη κωμωδία του Φρανσίς Βεμπέρ, που έχουν λατρέψει κοινό και κριτικοί, ανοίγει αυλαία την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου.

Το έργο

Το Δείπνοv Ηλιθίων (Le Dînerdes Cons) γράφτηκε από τον Φρανσίς Βεμπέρτο 1993. Έκανε πρεμιέρα στο Théâtre des Variétés τον Σεπτέμβριο του 1993 και έμεινε στο ρεπερτόριο του θεάτρου μέχρι τον Ιανουάριο του 1996. Τους κεντρικούς ρόλους ερμήνευσαν οι Jacques Villeret (ως Φρανσουά Πινιόν) και Claude Brasseur (ως Πιερ Μπροσάν).

Το 1998 έγινε ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του ίδιου του Βεμπέρ με πρωταγωνιστές τον Jacques Villeret (στον ρόλο και πάλι του Φρανσουά Πινιόν) και τον Thierry Lhermitte (ως Πιερ Μπροσάν), κάνοντας τεράστια επιτυχία (σχεδόν 9,5 εκατομμύρια εισιτήρια). Η ταινία τιμήθηκε επίσης με μία σειρά από βραβεία César και Lumières.

Έκτοτε, το έργο ανεβαίνει συνεχώς σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ αρκετές είναι και οι κινηματογραφικές του μεταφορές.

Εκδοχές του ήρωα του Βεμπέρ, Φρανσουά Πινιόν υπάρχουν και σε προηγούμενα αλλά και σε επόμενα έργα του.

Η υπόθεση

Ο Πιερ Μπροσάν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης), πλούσιος μεγαλοεκδότης στο Παρίσι, οργανώνει κάθε εβδομάδα με τους πλούσιους φίλους του ένα… ιδιότυπο δείπνο: Καθένας βρίσκει έναν «ηλίθιο», τον καλεί στο δείπνο, τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν, γελούν εις βάρος των ανυποψίαστων καλεσμένων τους και στο τέλος, αυτός που έχει φέρει τον πιο τέλειο «ηλίθιο», στέφεται νικητής!

Ο Φρανσουά Πινιόν (Σπύρος Παπαδόπουλος), ένας αθώος, αφελής, καλοπροαίρετος άνθρωπος, είναι ο πολλά υποσχόμενος «ηλίθιος» του Πιερ γι’ αυτήν την εβδομάδα. Τον καλεί στον σπίτι του για να γνωριστούν και εν συνεχεία να πάνε στο δείπνο. Κι εδώ αρχίζει μία σειρά από ανατροπές, όπου διαλύονται τα πάντα. Ο Πινιόν με την αφέλεια και την αθωότητά του, προκαλεί απανωτούς σεισμούς. Μέσα σε λίγη ώρα, ο άτρωτος “man of the year”, Πιερ, αποδομείται και γίνεται αξιοθρήνητος ανθρωπάκος.

Τελικά, ποιος απ’ τους δύο είναι ο ηλίθιος; Ο ευρών αμειφθήσεται!

Διάρκεια παράστασης
100’λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ ΔΑΔΑΚΑΡΙΔΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΙΣΒΑΣ, ΑΝΝΑ ΜΕΝΕΝΑΚΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠΑΝΟΣ, ΞΑΝΘΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ και ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Σπύρος Παπαδόπουλος
Μετάφραση: Νικολέτα Κοτσαηλίδου
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη 19:00 (λαϊκή απογευματινή)

Πέμπτη 21:00
Παρασκευή 21:00
Σάββατο 18:00 και 21:00
Κυριακή 18:00 και 21:00

Τιμές εισιτηρίων
Τετάρτη 15€
Πέμπτη 18€
Παρασκευή 18 €
Σάββατο απόγευμα 18€
Σάββατο βράδυ 20€
Κυριακή απόγευμα 18€
Κυριακή βράδυ 20€
Φοιτητικό 12€

ΑΜΕΑ – Ανεργίας - Παιδικό – Θέσεις Περιορισμένης Ορατότητας 10€
Προπώληση στο ταμείο του θεάτρου και στο viva.gr

Viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/theatre/kappa/deipno-ilithion-5os-xronos/

Θέατρο Κάππα
Κυψέλης 2,Κυψέλη
Τηλ. 2107707227, 2108827000

Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη

Ο Ηλίας Καρελλάς είναι πάντοτε εγγύηση, είτε πρόκειται για θέατρο σκιών, είτε για παιδικό θέατρο. Αλλά αυτήν την φορά το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες! Η ζωντανή μουσική των String demons απογείωσε την παράσταση στο Θέατρο Κάππα με την θεσπέσια φωνή της Λυδίας Μπουντούνη να αφήνει άφωνο το κοινό. Ήχοι παραδοσιακοί, κλασσικοί, ρεμπέτικο, heavy metal, όλα εναρμονισμένα στις ανάγκες της παράστασης!

Για άλλη μια φορά το παιχνίδι με τις σκιές ενσωματώνεται άψογα στη σκηνοθεσία ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνή του πολέμου. Μια χορογραφία με σύρματα έδωσε όλη τον παραλογισμό του πολέμου. Σύρματα που υψώνουμε ανάμεσα σε χώρες, ανάμεσα σε ανθρώπους, ανάμεσά μας. Για να κλειστούμε τελικά εμείς οι ίδιοι μέσα σε αυτά τα συρματοπλέγματα.

Ο Λευτέρης Ελευθερίου υπέροχος Συρανό ντε Μπερζεράκ!

Άψογοι επίσης και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, Κατερίνα Αθανασιάδη, Χρήστος Καπενής, Φάνης Παυλόπουλος. Πολλά μπράβο και στους χορευτές Κατερίνα Γεβετζή και Ναπολέων Μανάτο.

Η ομορφιά και πώς αυτή ορίζεται και το αιώνιο θέμα της αγάπης και της αποδοχής αποτελούν την βαθύτερη ουσία του Συρανό. Του Συρανό που η αγάπη του για την Ρωξάνη είναι τόσο μεγάλη ώστε να θυσιάσει την δική του ευτυχία για την δική της. Χαίρεται να την βλέπει χαρούμενη και όταν ο ανταγωνιστής του πεθαίνει δεν σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία αλλά αντίθετα πονά για την απώλεια μαζί με την Ρωξάνη. Η αγάπη είναι πολύπλοκη στα δικά μας μάτια αλλά τόσο ξεκάθαρη στα μάτια ενός ποιητή κι ενός παιδιού.

Κρατάω σαν πολύτιμο θησαυρό τα λόγια του 6χρονου γιου μου μετά την παράσταση «Μαμά αφού ο ντε Γκις αγαπούσε την Ρωξάνη γιατί έστειλε τον άντρα της στον πόλεμο;». Γιατί για ένα παιδί κι έναν ποιητή, όπως ο Συρανό όταν αγαπάς σκέφτεσαι πρώτα αυτόν που αγαπάς και μετά τον εαυτό σου.

Παιχνίδια με σκιές κατά τη διάρκεια της παράστασης και παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση.

ΠΡΙΝ…

• Διαβάζουμε. Συρανό ντε Μπερζεράκ του Εντμόν Ροστάν. Υπάρχει μια πολύ όμορφη διασκευή του έργου για παιδιά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με υπέροχη εικονογράφηση!

ΜΕΤΑ…

• Από δω ο καλύτερός μου φίλος: Μπορεί να παιχτεί με έναν ή πολλούς παίχτες. Αν παίζει μόνο ένας τότε ζωγραφίζει τον φανταστικό καλύτερό του φίλο, ενώ αν παίζουν περισσότεροι, ο παρουσιαστής μας δείχνει τον καλύτερό του φίλο (τον άλλο παίκτη) τον οποίο φροντίζει να καθοδηγήσει- ντύσει ανάλογα. Γιατί το μυστικό σε αυτό το παιχνίδι είναι ότι ο καλύτερος φίλος έχει μια ιδομορφία. Μπορεί να εχει μεγάλη μύτη (σαν τον Συρανό), τεράστια αυτιά, να περπατά ανάποδα, να φτερνίζεται αντί να μιλά, να είναι από έναν μακρινό πλανήτη όπου είναι σύνηθες να τρως σύννεφα και άλλα πολλά. Ο παρουσιαστής εκθειάζει τον καλύτερό του φίλο και μας εξηγεί γιατί αυτό το διαφορετικό στοιχείο πάνω του τον κάνει τόσο ξεχωριστό!

• Ο διπλός εαυτός μου: Η σκηνή κάτω από το μπαλκόνι όπου φαίνεται ο Κριστιάν ενώ μιλά ο Συρανό στάθηκε αφορμή να θυμηθώ αυτό το παιχνίδι. Για το παιχνίδι αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε δύο. Τα δυο παιδιά στέκονται το ένα πίσω από το άλλο και χρησιμοποιώντας ένα πανί ή ένα τεράστιο μπουφάν/ ζακέτα/ πανωφόρι κρύβουμε το παιδί που στέκεται μπροστά. Αφήνουμε να φαίνονται τα χέρια του παιδιού που στέκεται μπροστά και το κεφάλι του παιδιού που στέκεται πίσω. Έτσι ενώ μιλά το «κεφάλι» οι κινήσεις γίνονται από τα «χέρια». Ο συντονισμός δεν είναι εύκολος καθώς οι δυο παίκτες δεν έχουν συννενοηθεί για το τι θα μιλήσουν και το αποτέλεσμα ξεκαρδιστικό!

Τι κοιτάς; Ε τι κοιτάς; Πώς πρέπει να ‘μαι για να μ’ αγαπάς;

Η μεγαλύτερη αλήθεια κρύβεται στους τελευταίους στίχους που ακούγονται από όλο τον θίασο και ξεσηκώνουν το κοινό. Έχει τελικά σημασία η μύτη μας, τα αυτιά μας και τα ρούχα μας; Αυτά καθορίζσουν το κατά πόσο είμαστε αποδεκτοί; Αυτά εξασφαλίζουν την αγάπη των άλλων; Ή μήπως τελικά η ουσία βρίσκεται αλλού; Σε έναν κόσμο όπου η εξωτερική εμφάνιση έχει φτάσει να καταπιέζει αυτούς που αναλώνονται στο κυνήγι της, ο Συρανό δίνει μια άλλη διάσταση της αγάπης!

Ο Κώστας, η Όλγα, ο Άλεξ, η Μάρθα και ο Ιάκωβος προσπαθούν να προσδιορίσουν την σχέση τους. Ο καθένας με τον τρόπο του και με ανυποχώρητη διάθεση, δημιουργώντας προβλήματα, που μπορούν να γίνουν και χειρότερα όταν μπουν στην μέση… τα  άστρα. Από τη Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019 οι πέντε ήρωες επιστρέφουν ξανά στον… τόπο του εγκλήματος, στο θέατρο Κάππα (Κυψέλης 2, Αθήνα) κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στις 20.30, για τον νέο κύκλο των παραστάσεων. Αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν ή θα αναφωνήσουν… «Άστρα να πάνε»;

Πρόκειται για μία νεοελληνική κωμωδία καταστάσεων με την υπογραφή των Βασίλη Ρίσβα & Δήμητρας Σακαλή και σκηνοθεσία Νίκου Μαγδαληνού μέσα στην οποία οι ήρωες δοκιμάζουν τα όρια τους. Απ’ τους χαρακτήρες ξεδιπλώνονται με χιούμορ οι σχέσεις των σύγχρονων ζευγαριών, η απιστία και η ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων του περιθωρίου και της διαφορετικότητας.

Στην παράσταση παίζουν (με σειρά εμφάνισης) οι: Μάρα Δαρμουσλή, Δημήτρης Μάριζας, Έλενα Καστανά, Γιώργος Φλωράτος, Νίκος Μαγδαληνός. 

Λίγα λόγια για το έργο
Ο Κώστας, η Όλγα, ο Άλεξ, η Μάρθα και ο Ιάκωβος. Πέντε νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να ορίσουν τον εαυτό τους και να προσδιορίσουν την σχέση τους, φιλική, ερωτική ή συγγενική. Ο καθένας με τον τρόπο του και με ανυποχώρητη διάθεση, κάτι που δημιουργεί έτσι κι αλλιώς προβλήματα. Προβλήματα που θα γίνουν χειρότερα όταν μπουν στη μέση και τα άστρα. Οι προβλέψεις για το μέλλον τους δεν είναι και οι καλύτερες. Ο Κώστας θα ενθουσιαστεί από την προοπτική να γίνει γονιός και θα αποφασίσει να κάνει «βουτιά» στο παρελθόν του, η Όλγα θα απελπιστεί από την ίδια προοπτική θεωρώντας ότι ένα παιδί θα καταστρέψει τα πάντα, ο Άλεξ θα προσπαθήσει να διαχειριστεί ψύχραιμα τα πράγματα αλλά η υπερευαισθησία του δεν του το επιτρέπει, η Μάρθα θα γραπωθεί από λάθος έρωτα γιατί αρνείται να δεχτεί την απόρριψη και ο Ιάκωβος προκειμένου να επιβιώσει, θα αναστατώσει περισσότερο την ήδη ανισσόροπη κατάσταση.
«Άστρα να πάνε» λοιπόν γι’ αυτούς τους πέντε, με εγωισμούς, παιδικά τραύματα, ενήλικα ψέματα, απιστίες και αποκαλύψεις, χιούμορ και ευαισθησία σε μια κωμωδία καταστάσεων που πρωταγωνιστεί το πιο απρόβλεπτο συναίσθημα. Η αγάπη.

Κείμενο: Βασίλης Ρίσβας & Δήμητρα Σακαλή
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαγδαληνός
Μουσική: Ελένη Λομβάρδου
Κοστούμια: Δομινίκη Βασιαγεώργη
Σκηνικά: Μαρία Βασιλάκη
Κομμώσεις: Κωνσταντίνος Σαββάκης
Casting Director: Νίκος Βασιλάκης - Eye to Eye casting
Επιμέλεια αφίσας: Κώστας Θεοδωρόπουλος
Κατασκευή σκηνικών: Παναγιώτης Καραγεώργος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελευθερία Τώρα, Γιώργος Γερωνυμάκης

Φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμάνης

Video – spot: Ηλίας Τανιμανίδης

Επικοινωνία – προβολή: Παναγιώτης Μουλόπουλος

Θέατρο Κάππα, Κυψέλη 2, Αθήνα.
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη, στις 20.30
Τηλέφωνο: 210 8831068

Εισιτήρια: Κανονικό: 15€. Για συλλόγους: 10€.

Το Θέατρο Κάππα παρουσιάζει κάθε Δευτέρα και Τρίτη την κωμωδία καταστάσεων «Άστρα να πάνε» των συγγραφέων Βασίλη Ρίσβα Δήμητρας Σακαλή σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαγδαληνού.

Πρόκειται για μία κωμωδία καταστάσεων μέσα στην οποία οι ήρωες δοκιμάζουν τα όρια τους. Απ’ τους χαρακτήρες ξεδιπλώνονται με χιούμορ οι σχέσεις των σύγχρονων ζευγαριών, η απιστία και η ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων του περιθωρίου και της διαφορετικότητας.

Στην παράσταση παίζουν (με σειρά εμφάνισης) οι: Μάρα Δαρμουσλή, Δημήτρης Μάριζας, Έλενα Καστανά, Γιώργος Φλωράτος, Νίκος Μαγδαληνός.

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Κώστας, η Όλγα, ο Άλεξ, η Μάρθα και ο Ιάκωβος. Πέντε νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να ορίσουν τον εαυτό τους και να προσδιορίσουν την σχέση τους, φιλική, ερωτική ή συγγενική. Ο καθένας με τον τρόπο του και με ανυποχώρητη διάθεση, κάτι που δημιουργεί έτσι κι αλλιώς προβλήματα. Προβλήματα που θα γίνουν χειρότερα όταν μπουν στη μέση και τα άστρα. Οι προβλέψεις για το μέλλον τους δεν είναι και οι καλύτερες. Ο Κώστας θα ενθουσιαστεί από την προοπτική να γίνει γονιός και θα αποφασίσει να κάνει «βουτιά» στο παρελθόν του, η Όλγα θα απελπιστεί από την ίδια προοπτική θεωρώντας ότι ένα παιδί θα καταστρέψει τα πάντα, ο Άλεξ θα προσπαθήσει να διαχειριστεί ψύχραιμα τα πράγματα αλλά η υπερευαισθησία του δεν του το επιτρέπει, η Μάρθα θα γραπωθεί από λάθος έρωτα γιατί αρνείται να δεχτεί την απόρριψη και ο Ιάκωβος προκειμένου να επιβιώσει, θα αναστατώσει περισσότερο την ήδη ανισσόροπη κατάσταση.

«Άστρα να πάνε» λοιπόν γι’ αυτούς τους πέντε, με εγωισμούς, παιδικά τραύματα, ενήλικα ψέματα, απιστίες και αποκαλύψεις, χιούμορ και ευαισθησία σε μια κωμωδία καταστάσεων που πρωταγωνιστεί το πιο απρόβλεπτο συναίσθημα. Η αγάπη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Βασίλης Ρίσβας & Δήμητρα Σακαλή
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαγδαληνός
Μουσική: Ελένη Λομβάρδου
Κοστούμια: Δομινίκη Βασιαγεώργη
Σκηνικά: Μαρία Βασιλάκη
Κομμώσεις: Κωνσταντίνος Σαββάκης
Casting Director: Νίκος Βασιλάκης - Eye to Eye casting
Επιμέλεια αφίσας: Κώστας Θεοδωρόπουλος
Κατασκευή σκηνικών: Παναγιώτης Καραγεώργος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ελευθερία Τώρα, Γιώργος Γερωνυμάκης
Φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμάνης
Video – spot: Ηλίας Τανιμανίδης
Επικοινωνία – προβολή: Παναγιώτης Μουλόπουλος
Θέατρο Κάππα, Κυψέλη 2, Αθήνα.
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 20.30
Τηλέφωνο: 210 8831068
Θέατρο Κάππα, Κυψέλης 2, Αθήνα.
Τηλ.: 210 8831068
Εισιτήρια: Κανονικό: 15€. Για συλλόγους: 10€.

Βρείτε μας στο Facebook: Θεατρική παράσταση: Άστρα να πάνε
Βρείτε μας στο Instagram: astranapane

Υπάρχει τίποτα αληθινότερο από την αλήθεια; Ναι, το παραμύθι. Αυτό δίνει νόημα αθάνατο στην εφήμερη αλήθεια

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Ναζ είναι ένα αγόρι με μια βαλίτσα. Η ζωή τα φέρνει έτσι που σαν τον Σεβάχ κι αυτός αναγκάζεται να φύγει. Στη βαλίτσα του πρέπει να χωρέσουν μόνο τα απαραίτητα. Για το αυτοκινητάκι που έφτιαξε μικρός δυστυχώς δεν υπάρχει χώρος. Ευτυχώς όμως υπάρχει αρκετός χώρος για την ζωγραφιά της οικογένειας από την μικρή του αδερφή και για τις ιστορίες του μπαμπά του. Μέσα από τις ιστορίες του ακούγονται οι πιο μεγάλες αλήθειες με τον πιο φυσικό τρόπο. Και έτσι ο Ναζ γίνεται Σεβάχ και στην πορεία θα αλλάξει και πάλι όνομα για να επιβιώσει. Ο Ναζ, ο κάθε Ναζ, που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Έναν κόσμο που μεταβάλλεται όπως και το σκηνικό της παράστασης. Κουτιά που γίνονται βουνά, λεωφορεία, σπίτια και καράβια. Άνθρωποι που γίνονται από νοικοκύρηδες πρόσφυγες, από ευτυχισμένοι κυνηγημένοι, από άνθρωποι δυνάστες και εκμεταλλευτές.

Ο Δημήτρης Μακαλιάς καταφέρνει να αποδώσει αριστοτεχνικά το ρόλο του Ναζ. Βλέποντάς τον βλέπεις μπροστά σου ένα παιδί κι όχι έναν ενήλικα. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης δένουν αρμονικά μεταξύ τους, ενώ η φωνή και το σαντούρι τη Αρετής Κετιμέ απογειώνουν την παράσταση. Οι παραλληλισμοί της πραγματικότητας του Ναζ με τις ιστορίες του Σεβάχ δίνονται στον μπερντέ με τις σκιές, μια σύμβαση που ενσωματώνεται υπέροχα στο κείμενο και την παράσταση.

Από τον Οδυσσέα και τον Σεβάχ στον Ναζ. Όλοι οι ήρωες των μύθων και των παραμυθιών ταξιδεύουν και το ταξίδι τους δεν είναι άλλο από μια αλληγορία του ‘’ταξιδιού’ προς την ενηλικίωση. Τα τέρατα είναι τα εμπόδια που συνταντούν για να φτάσουν τελικά στην πολυπόθητο προορισμό όπου από δω και πέρα ‘’θα ζήσουν καλά κι εμείς καλύτερα’’. Για τα παιδιά ο Ναζ είναι ένας ακόμα ήρωας που ταξιδεύει και υπερνικά τα εμπόδια. Η αλληγορική γλώσσα του παραμυθιού μιλά στις καρδιές τους και τους καθησυχάζει.

Ήταν η μοναδική φορά ως θεατής παιδικών παραστάσεων που ευχήθηκα να είχα δει την παράσταση με τα μάτια των μαθητών μου. Να μην γνώριζα πώς τα τέρατα του παραμυθιού και τα εμπόδια είναι αληθινά. Να μην ήξερα πώς τα δημιουργήσαμε εμείς τα τέρατα αυτά. Να παρηγοριόμουν ότι στο τέλος όλα τελείωσαν καλά. Και ότι η Κρίσια πράγματι σώθηκε. Να μην ήξερα πώς υπάρχουν παιδιά που συναντούν ‘’τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα’’…Μα ο Ναζ έχει τις ιστορίες του για παρηγοριά. Και ξέρει πως ποτέ δεν πρέπει να κοιτάζεις πίσω γιατί μπορεί τα δάκρυα που είναι αλμυρά να σε μεταμορφώσουν σε στήλη άλατος. Ποτέ πίσω λοιπόν, μόνο μπροστά. Γι’ αυτό ίσως το έργο τελειώνει με τραγούδι και χορό. Γιατί τα παιδιά πρέπει να κοιτάζουν μπροστά. Γιατί τα παιδιά έχουν περισσότερο μέλλον και λιγότερο παρελθόν. ‘’Αυτή είναι η ιστορία. Η δική σου ιστορία’’, λέει ο Ναζ. Εμείς φτιάχνουμε την ιστορία μας. Ας την φτιάξουμε λοιπόν όσο ομορφότερη μπορούμε. Κι αν άδειασε η βαλίτσα του, κι αν τα έχαε όλα στον δρόμο, έχει ακόμα τις ιστορίες του. Θυμάται τι έγραφε η κάρτα κι ας σβήστηκε. Τα κουβαλά στην καρδιά του όλα κι έτσι κανείς δεν μπορεί να του τα πάρει.

Ας βάλουμε μέσα στη βαλίτσα του Ναζ παιχνίδια για ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την παράσταση. Και με αυτόν τον τρόπο να κάνουμε τον Ναζ δικό μας, φίλο μας, συνοδοιπόρο μας και οδηγό.

ΠΡΙΝ…

• Αφήγηση. ‘’Το αγόρι με τη βαλίτσα’’ σε μετάφραση- διασκευή της Ξένιας Καλογεροπούλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Πριν την παράσταση μπορείτε να γνωρίσετε τον μικρό Ναζ και να μιλήσετε μαζι με τα παιδιά σας για εκείνα τα παιδιά που ζουν τόσο διαφορεικές ζωές από τη δική μας. Εάν πάλι δε θέλετε να ξέρετε εκ των προτέρων την ιστορία μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο ‘’Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους’’ του Νικόλα Ανδρικόπουλου, εκδόσεις Καλέντη. Ένα εξαιρετικό παραμύθι που με συντομία και αλληγορικό λόγο θίγει τα προβλήματα της προσφυγιάς και της διφορετικότητας.
• Παιχνίδι: ‘’Τι θα έπαιρνες μαζί σου αν ναυαγούσες σε ένα νησί;’’. Μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι αυτό πριν την παράσταση. Τι θα διαλέγατε να πάρετε αν έπρεπε να φύγετε γρήγορα και να πάρετε μόνο ένα πράγμα; Ίσως μετά την παράσταση οι προτεραιότητες να έχουν αλλάξει.
• Ζωγραφική: Ο Ναζ παίρνει μαζί τους μια ζωγραφιά της αδερφής του που είχε ζωγραφίσει ολόκληρη την οικογένεια. Αυτή η ζωγραφιά γίνεται κεντρικό στοιχείο της βαλίτσας του και φτάνει να αντιπροσωπεύει όλη του την παλιά ζωή. Τα δικά σας παιδιά πώς θα ζωγράφιζαν την οικογένειά σας; Σε ποιο μέρος θα στεκόσασταν; Μέσα στο σπίτι; Έξω από αυτό; Ποιοι θα βρίσκονταν στην ζωγραφιά αυτή και πώς;
• Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς.Αυτοσχεδιασμός. ‘’Η βαλίτσα’’. Μέσα σε μια βαλίτσα τοποθετούμε τα αντικείμενα του Ναζ. Μια ζωγραφιά με μια οικογένεια, μια κάρτα από τον αδερφό του στο Βερολίνο, ένα ρολόι κι ίσως δυο τρία ακόμα πράγματα. Ο εμψυχωτής ενημερώνει τα παιδιά ότι η βαλίτσα αυτή βρέθηκε το πρωί στο λιμάνι κι ακόμα δεν την έχει αναζητήσει κανείς. Τα παιδιά την ανοίγουν και σε μικρές ομάδες προσπαθούν να βρουν σε ποιον ανήκει, πού πήγαινε ο κάτοχός της, πώς βρέθηκε η βαλίτσα στο λιμάνι. Ετοιμάζουν έναν μικρό αυτοσχεδιασμό.

ΜΕΤΑ…

• Για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς.Παγωμένες εικόνες. Τα παιδιά διαλέγουν τρεις σκηνές από την ιστορία που τους έκαναν εντύπωση και τις παρουσιάζουν ως παγωμένες εικόνες. Στη συνέχεια με την τεχνική της ‘’ανίχνευσης της σκέψης’’ οι ρόλοι μπορούν να πουν τις βαθύτερες σκέψεις τους. Η παγωμένη εικόνα έχει την δυναμική και το πλεονέκτημα να σωματοποιεί τις καταστάσεις και τις εμπειρίες. Το σώμα και η φωνή στην παιδική ηλικία είναι ένα από τα σπουδαιότερα μέσα έκφρασης καθώς ο λόγος δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως. Στο τέλος της παρουσίασης μπορούν όλα τα παιδιά να δημιουργήσουν έναν διάδρομο αντικρυστά το ένα από το άλλο. Είναι ο διάδρομος της συνείδησης. Ανάμεσά τους περνά ο εμψυχωτής/ δάσκαλος ως Ναζ και τα παιδιά μιλώντας ένα ένα λένε τις σκέψεις του για το ταξίδι που ξεκινά. Φοβάται; Νομίζει πώς θα τα καταφέρει; Τι του λείπει; Τι νιώθει; Θέλει να φύγει χωρίς τους γονείς του;
• Αλαμπουρνέζικη μετάφραση: Όταν ο Ναζ ναυαγεί σε μια ακτή ένα γέρικο ζευγάρι τον μαζεύει και τον φροντίζει. Αν και στην σκηνή μιλούν την ίδια γλώσσα, όλη η σκηνή βασίζεται στη σύμβαση ότι ο καθένας μιλά άλλη γλώσσα και δεν συννενοούνται. Ένα ωραίο παιχνίδι είναι να μιλά ο ένας μια αλλαμπουρνέζικη γλώσσα κι ο άλλος να μεταφράζει σύμφωνα με αυτά που κατάλαβε από τον τόνο της φωνής, τις κινήσεις, κ.λπ.

Ο Φίλιππος, το ποντικάκι στο ομώνυμο παραμύθι του Λεό Λεόνε ‘’μαζεύει λέξεις, γιατί οι χειμωνιάτικες μέρες είναι μακριές κι ατελείωτες και δε θα ‘χουν τι να λένε’’. Ο ραφτάκος των λέξεων του Αντώνη Παπαθεδούλου σώζει μια ολόκληρη πόλη από την παγωνιά φτιάχνοντας τα πιο ζεστά ρούχα από ένα υλικό μοναδικό, τις λέξεις. Ο Ναζ έχει τις ιστορίες του για συντροφιά και παρηγοριά. Αυτές τον σώζουν στο ταξίδι του. Ο Ναζ είναι μια ιστορία έτσι κι αλλιώς. Μια ιστορία σύγχρονη. ‘’Υπάρχουν πολλές πληγές που μένει ακόμα να γιατρευτούν και πάρα πολλές ιστορίες που μένει ακόμα να ειπωθούν. Και δεν ξέρω καλύτερο μέρος να γίνει αυτό από το θέατρο’’. (περιοδικό ‘’Εκπαίδευση και Θέατρο’’, τευχος 18, σελ. 80, 2017, Sanja Kismanovic Tasic, ‘’Δοκίμιο εν κινήσει’’: Η εξέλιξη και η ουσία)

 Από τη Σπυριδούλα Μπιρπίλη 

Το έργο του δημοφιλέστερου συγγραφέα για παιδιά και εφήβους στη Μεγάλη Βρετανία Μάικ Κένι επιλέγει να ανεβάσει την ερχόμενη σεζόν ο γνωστός σκιοπαίκτης και σκηνοθέτης Ηλίας Καρελλάς στην υπέροχη μετάφραση-διασκευή της Ξένιας Καλογεροπούλου στο θέατρο Κάππα.

Ένα νεαρό αγόρι, που ζει κάπου στη Μέση Ανατολή, φαντάζεται ταξίδια σαν του Σεβάχ του Θαλασσινού. Όταν ξεσπά πόλεμος, ο μικρός Ναζ ξεκινά το δικό του διαφορετικό ταξίδι. Διασχίζει ερήμους, βουνά και θάλασσες με μόνη συντροφιά την Κρίσια, ένα κορίτσι που έχει και αυτό τον ίδιο προορισμό, ώσπου να φτάσει στο Βερολίνο και να συναντήσει το μεγαλύτερο αδελφό του, έχοντας στη βαλίτσα του μοναδικό όπλο τις ιστορίες του. 

Το έργο έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα, με τρόπο συγκινητικό αλλά και συχνά διασκεδαστικό. Μια διαφορετική περιπέτεια που θα συναρπάσει αλλά και θα προβληματίσει θεατές κάθε ηλικίας.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του αγοριού θα ενσαρκώσει ο Δημήτρης Μακαλιάς ενώ τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης θα ερμηνεύσει ζωντανά στη σκηνή η Αρετή Κετιμέ. 

Παίζουν ακόμα οι ηθοποιοί και μουσικοί: Κατερίνα Αθανασιάδη, Τάσος Αντωνίου, Γιώργος Γερωνυμάκης, Μαρία Ελευθεριάδη,  Έκτορας Κυριάκου, Φάνης Παυλόπουλος.

Στην παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα 1η Οκτωβρίου 2017 ο Ηλίας Καρελλάς  με το ιδιαίτερο σκηνοθετικό και σκηνογραφικό του στίγμα, δημιουργεί μια παράσταση – πρόταση με κύριους άξονες το θέατρο σκιών και τη ζωντανή μουσική, αναδεικνύοντας με τη δική του ματιά το υπέροχο αυτό κείμενο. Η χορογράφος Αντιγόνη Γύρα κινεί τους ήρωες του έργου σε έναν κόσμο που ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και παραμυθιού. 

«Το αγόρι με τη βαλίτσα» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη.

Μάικ Κένι

«Το αγόρι με τη βαλίτσα»

Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου

Ο Δημήτρης Μακαλιάς στο ρόλο του μικρού Ναζ 

 Τραγούδι- Σαντούρι: Αρετή Κετιμέ

 «Ένας ηλίθιος οδήγησε σε λιγότερο από μία ώρα τη γυναίκα σου στη μοιχεία και εσένα στην εφορία! Για ηλίθιος είναι ιδιοφυΐα!»

Πόσο εύκολα βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους; Τι θα πει ηλίθιος; Πέφτει τελικά εύκολα ένας «διαφορετικός» άνθρωπος θύμα bullying; Συμπεριφέρονται οι ενήλικες όπως τα παιδιά και στοχοποιούν τον πιο αδύναμο για να σπάσουν πλάκα;

Ο Πιερ, κυνικός, υπερόπτης μεγαλοεκδότης, θεωρεί πως ό,τι του κάνει κέφι μπορεί να το αποκτά. Διασκεδάζει τις Τετάρτες με τους φίλους του καλώντας σε δείπνο έναν άγνωστο που τον συναντούν τυχαία και τον βρίσκουν αρκετά «ηλίθιο» ώστε να σπάσουν πλάκα μαζί του. Τη συγκεκριμένη Τετάρτη ο Πιερ παθαίνει λουμπάγκο, που σχεδόν τον ακινητοποιεί και δεν προλαβαίνει να ειδοποιήσει το θύμα για την αναβολή του δείπνου. Ο «ηλίθιος» της εβδομάδας, ο Φρανσουά, υπάλληλος τοπικής εφορίας, μανιώδης κατασκευαστής μικρογραφιών μεγάλων έργων με χιλιάδες σπίρτα, τον επισκέπτεται σπίτι του όπως είχαν συμφωνήσει και του αλλάζει τη ζωή…

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος επιλέγει τη γνωστή ιστορία του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Φρανσίς Βεμπέρ «Δείπνο ηλιθίων» («Le dîner de cons», 1998), διάσημη από τον κινηματογράφο, και σκηνοθετεί μια απολαυστική παράσταση, που μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις χαρίζει αβίαστο γέλιο, ενώ παράλληλα προβληματίζει και συγκινεί βαθιά. 

Με αρωγό του την εύστοχη μετάφραση της Νικολέτας Κοτσαηλίδου επιτυγχάνει το σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου, ατού σε μια κωμική παράσταση, ένα μοναδικό ρυθμό. Κουρδίζει εξαιρετικά το θίασό του, τίποτα δεν περισσεύει, τίποτα δεν μοιάζει με υπερβολή. Αναδεικνύει ευφυέστατα τις κωμικοτραγικές καταστάσεις δημιουργώντας στο θεατή το αίσθημα της ταύτισης. Παράλληλα, με την εμπειρία του σε αυτό το είδος της κωμωδίας, δεν αφήνει ατάκα να πάει χαμένη – ακόμα και οι ηχογραφημένες που ακούγονται στα τηλεφωνήματα εκμαιεύουν το γέλιο της πλατείας. 

Όλα αυτά μπορεί να τα περιμένει κάποιος από μια δυνατή κωμωδία, αλλά αυτά που κάνουν, κατά την άποψή μου, τη συγκεκριμένη παράσταση να ξεχωρίζει είναι οι διαρκείς εναλλαγές, η σαφής ανάγνωση του κειμένου και μια υποβόσκουσα μελαγχολία που εξελίσσεται σε μία από τις πιο συγκινητικές σκηνές της φετινής θεατρικής σεζόν στο φινάλε του έργου. «Ξέρω από πρώτο χέρι πώς είναι να πεθαίνει κανείς από έρωτα…» θα πει το θύμα στο θύτη του. 

Ο ίδιος ο Σπύρος Παπαδόπουλος είναι ένας απολαυστικός Φρανσουά. Με τα εκφραστικά του μέσα σε εγρήγορση δείχνει εκατό τοις εκατό παρών στη σκηνή, με εντυπωσιακές εσωτερικές διακυμάνσεις.

Η χημεία του με τον Πιερ, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, είναι σπάνια. «Αν ήσασταν άλογο, θα σας έκαναν ευθανασία», είναι μία από τις χαρακτηριστικές ατάκες που του λέει όταν εκείνος δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του έπειτα από λουμπάγκο! Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, με τη στόφα παλιού κωμικού, τη θελξικάρδια σκηνική ενέργεια και τις αλέγκρες εκφράσεις του, είναι απολαυστικός ακόμα και στις σιωπές του. 

Από τον υπόλοιπο θίασο ξεχωρίζουν ο εφοριακός, ο Τάκης Παπαματθαίου, και ο παλιός φίλος του Πιερ, ο Βασίλης Ρίσβας. Οι δυο τους έχουν χτίσει δύο ολοκληρωμένους χαρακτήρες, ενώ δένουν εξαιρετικά και στις σκηνές του συνόλου. 

Εξαιρετικά εμπνευσμένο το σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή, φωτισμένο ατμοσφαιρικά από τον Χρήστο Τζιόγκα. Στο ίδιο μήκος κύματος και τα κοστούμια της Νικόλ Παναγιώτου.