Από τη Γιώτα Δημητριάδη 

Το έργο του Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα «Η Σιωπηλή Λίμνη» επέλεξε να παρουσιάσει για τη φετινή καλλιτεχνική περίοδο η Ομάδα Νάμα, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Χατζηνικολάου. Τους τρεις αινιγματικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς και Χάρης Τσιτσάκης. 

Το συγκεκριμένο βραβευμένο έργο (Lope de Vega 2007), είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Καταλανού συγγραφέα που μεταφράστηκε σ’ άλλη γλώσσα και είχαμε την τύχη, αυτή να είναι η ελληνική και να την υπογράφει η Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Πρόκειται για ένα κείμενο που πάλλεται και ρέει τόσο φυσικά, χωρίς να χάνει την ποιητικότητά του.  

Η υπόθεση θέλει έναν καθηγητή, τον Όσκαρ (Θανάσης Κουρλαμπάς), να έχει σταματήσει τη διδασκαλία εξαιτίας του ξυλοδαρμού του από έναν δεκατριάχρονο έφηβο. Μετά από παρότρυνση ενός αγαπημένου του δασκάλου,  κ. Ιεροφάντη (Χάρης Τσιτσάκης), πηγαίνει στο σπίτι της Ιρένε (Παναγιώτα Βλαντή), για να αναλάβει να κάνει ιδιαίτερα στον γιο της. Τα πράγματα όμως δεν θα εξελιχθούν όπως τα περίμενε, καθώς το παιδί, ο Ντιέγκο, είναι νεκρός εδώ και πέντε χρόνια, θύμα τρομοκρατικής επίθεσης.  

Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από δύο πραγματικά γεγονότα: Την επίθεση που δέχθηκε ένας καθηγητής από τον μαθητή του, υπό τα βλέμματα των συμμαθητών του, γεγονός που βιντεοσκοπήθηκε και πουλήθηκε σ’ όλα τα κανάλια της χώρας, καθώς επίσης και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στα τρένα της 11^ης Μαρτίου (2004) από Τζιχαντιστές.  

Ο ίδιος ο Ντεσόλα εξομολογείται: «Στα δύο τελευταία έργα μου προσπάθησα να γράψω κωμωδίες, τελικά όμως μου βγήκαν δράματα. Με τη Σιωπηλή λίμνη προσπάθησα να γράψω ένα δράμα, μήπως τελικά μου έβγαινε κωμωδία. Δεν μου βγήκε όμως, είναι ένα δράμα στο τετράγωνο. Ένα δράμα για την τρέλα, όχι ως παθολογία, αλλά ως οδό διαφυγής, ως καταφύγιο σε μια αφόρητη ύπαρξη».  

Αυτό ακριβώς ήταν και το μεγάλο στοίχημα για την Ελένη Σκότη. Η παράστασή της κατάφερε, όχι απλά να αγγίξει αλλά και να εμβαθύνει ουσιαστικά στα ποικίλα θέματα που συγκεράζονται μέσα στο έργο, αναδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο τον κεντρικό του προβληματισμό, που δεν είναι άλλος από τη φράση που λέει ο καθηγητής Ιεροφάντης: «Όλοι είμαστε τρελοί και λογικοί μαζί σε μια προσπάθεια επιβίωσης». 

Ακόμη και ο πιο ορθολογιστής θεατής δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος, αναλογιζόμενος ότι υπάρχουν άνθρωποι που για να επιβιώσουν από ένα τραύμα επιλέγουν τον δρόμο της τρέλας και αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κάπου μακριά, δεν είναι σπάνιες περιπτώσεις, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας ή και της ίδιας πολλές φορές. Πόσες σκληρές αλήθειες κάνουμε πως δεν βλέπουμε καθημερινά; Πόσοι πλαστοί κόσμοι δρουν σαν παυσίπονα ή σαν λέμβοι σωτηρίας; 

Στο έργο ο πρωταγωνιστής είναι απών και δεν είναι άλλος από το νεκρό παιδί. Γύρω από αυτό χτίζεται όλη η δράση. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η απώλεια που έχουν να διαχειριστούν οι ήρωες, καθώς είναι αναγκασμένοι να επιβιώνουν, όχι να ζουν στην πραγματικότητα, με την απώλεια των ταυτοτήτων τους. Η Ιρένε δεν είναι πια μητέρα,που για εκείνη ήταν ο πιο σημαντικός ρόλος, και ο Όσκαρ δεν μπορεί να είναι πλέον καθηγητής.  

Όλα αυτά σε παραλληλισμό με τη φύση και πιο συγκεκριμένα με μια λίμνη που όπως λένε και οι ήρωες είναι: «νεκρή, βρωμερή, χωρίς πάπιες». Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και εκεί η ζωή επιμένει και νικά, ακόμη και εκεί όταν οι πάπιες θα διωχθούν λόγω της γρίπης των πτηνών, θα έρθουν οι χελώνες. Ακόμη και σε μια παγωμένη λίμνη, μια ερωτευμένη καρδιά θα ζωγραφιστεί στην άμμο. «Εμένα μου δίνει δύναμη να ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι ερωτευμένοι», θα πει ο Ιεροφάντης.  

Μια λίμνη τεχνητή και αυτή, ψεύτικη, όπως και οι κόσμοι που έφτιαξαν οι ήρωες για να αντέξουν τα τραύματά τους. Όμως ακόμη και εκείνη παγώνει. «Δεν θέλει να αποχωριστεί τον θάνατο που γεννήθηκε», θα πει ο Όσκαρ, «διδάσκοντας» το νεκρό παιδί ορθογραφία. Η ζωή όμως σε πείσμα κάθε πόνου, θα συνεχίσει να υπάρχει σαν τα ψίχουλα που ρίχνονται για να ταΐσουν τις ανύπαρκτες πάπιες.  

Η σκηνοθεσία όχι μόνο αναδεικνύει όλα αυτά τα υπαρξιακά κομμάτια του κειμένου, χωρίς να τα υπογραμμίζει και να υποτιμά τον θεατή, αλλά το εμπλουτίζει με στοιχεία θρίλερ, που ενισχύουν τη ροή του και εφιστούν το ενδιαφέρον. Παράλληλα, το χιούμορ, κυρίως μαύρο, λειτουργεί ανακουφιστικά, όπως ο χορός στις αρχαίες τραγωδίες. 

Είναι από τις ελάχιστες φορές, που βλέπουμε παράσταση της Ελένης Σκότη χωρίς σκηνές βίας. Η Σκοτεινή λίμνη μοιάζει σαν μια συνέχεια όλων αυτών που έχουμε παρακολουθήσει, σαν να ζούμε τις επιπτώσεις της βίας. Όχι μόνο της σωματικής αλλά και της βίας που έχει κατακλύσει τη σύγχρονη κοινωνία, όπου ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ ξανά να ησυχάσει. Είναι καταδικασμένος να ζει με τη βία που γεννά ο φόβος της τρομοκρατίας, τα αδηφάγα Μ.Μ.Ε, η πλανητική αλλαγή και τόσες άλλες σύγχρονες πληγές του Φαραώ. 

Για μια ακόμη φορά, η σκηνοθέτις και η ομάδα ΝΑΜΑ κερδίζουν το στοίχημα και καταφέρνουν με τα χρόνια να δημιουργούν παραστάσεις που το κοινό θέλει να παρακολουθήσει πρώτα απ’ όλα γιατί φέρουν την υπογραφή τους ανεξαρτήτως έργου και αυτό είναι σπουδαίο.

 Και αυτή τη φορά, οι ερμηνείες είναι αξιοσημείωτες και φαίνεται η δουλειά που έχει γίνει με τους ηθοποιούς, καθώς η Σκότη είναι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες- δασκάλους για τους ηθοποιούς. 

Ο Χάρης Τσιτσάκης, σαν βιβλική φιγούρα, μοιάζει με άλλον Σωκράτη και όλες οι συνομιλίες του με τον παλιό μαθητή του, σαν να πηγάζουν από την μαιευτική μέθοδο του φιλοσόφου. Άμεσος, τρυφερός και κυνικός μαζί, ο ηθοποιός χαρίζει στην παράσταση τις πιο ανάλαφρες νότες που έχει ανάγκη.  

Ο Θανάσης Κουρλαμπάς είναι σπουδαίος ηθοποιός, το έχω γράψει πολλές φορές. Μοναδικός και στο δράμα και στην κωμωδία. Στη συγκεκριμένη δουλειά επιτυγχάνει να ξυπνήσει την ενσυναίσθηση του θεατή και μέσα από μια ερμηνεία με μέτρο και συναίσθημα, να τον συγκλονίσει.  

Η Παναγιώτα Βλαντή, στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της. Είναι μια μάνα και ένα κορίτσι μαζί. Μια πληγή και ένα παιχνίδι στο ίδιο σώμα. Μια γυναίκα που θέλει να ζήσει αλλά δεν μπορεί. Η ηθοποιός καταφέρνει  να αποφύγει τον σκόπελο του μελό και να αναδείξει την πραγματική τραγωδία της ηρωίδας της.  

 Ο Γιώργος Χατζηνικολάου έχει ήδη ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη με τα σκηνικά του, που και αυτή τη φορά είναι εμπνευσμένα, καλαίσθητα και λειτουργικά. Το εικαστικό τοπίο ολοκληρώνουν τα κοστούμια της Μαρίας Αναματερού και οι φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου.  

Στο πνεύμα της παράστασης και η μουσική του Στέλιου Γιαννουλάκη.  

Συνολικά, η «Σιωπηλή λίμνη» είναι μια παράσταση που θα την κουβαλάτε για πολύ καιρό και πραγματικά αξίζει να δείτε. 

Tο texnes-plus σας πάει θέατρο!

Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Θαύμα», τη Δευτέρα 29 και την Τρίτη 30 Νοεμρβίου στο Ωδείο Φακανά στις 21:00 

Για να δηλώσετε συμμετοχή αφήνετε σχόλιο κάτω από άρθρο το όνομά σας και τον φίλο/η που θέλετε να δείτε την παράσταση και κάντε share το άρθρο στο προφίλ σας. 

π.χ Μαρία Παπαδοπούλου @ΚώσταςΧρακς 

Ο διαγωνισμός λήγει την Κυριακή 28/11  και οι νικητές θα ενημερωθούν μέσω της σελίδας μας στο facebook.

ΓΙΑ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ 3 ΒΗΜΑΤΑ ΣΩΣΤΑ! Σχόλιο το όνομά σας, share το άρθρο στον τοίχο σας και LIKE στη σελίδα μας στο facebook.

Για πρώτη φορά, μία θεατρική παράσταση παρουσιάζεται ταυτόχρονα με μία μουσική συναυλία, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία στον θεατή!

Ιστορίες, μουσική, χρώματα, κίνηση, τοπία, συναντήσεις…
Άρωμα από Ελλάδα, σε μια σύγχρονη, μουσική γεωγραφία.

Το Θαύμα αναζητά το φως μέσα από ένα οδοιπορικό σε δέκα περιοχές της Ελλάδας. Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Ιόνιο, Πελοπόννησος, Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κρήτη. Ένα ταξίδι που εικονογραφείται με ηχοχρώματα, αφηγήσεις, μουσικές και εικόνες, τα οποία λειτουργούν ως σύγχρονοι χοροί, αλλά και λυρικές περιπλανήσεις, απόηχοι μιας αισιόδοξης ματιάς απέναντι στον κοινό μας τόπο, το παρόν και το μέλλον μας.

Σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Με τους: Παναγιώτα Βλαντή και Θανάση Κουρλαμπά

 

Ταυτότητα παράστασης:
Συγγραφή/Μουσική σύνθεση: Γιώργος Φακανάς
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρία Φιλίππου
Video-art: Ερατώ Τζαβάρα
Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

Μουσικοί:
Sam Marlieri (soprano sax), Σπύρος Νίκας (alto sax), Ilia Samsonov (Tenor sax), Δημήτρης Σεβδαλής (piano), Γιώργος Φακανάς (bass), Μένιος Πασιαλής (Drums), Νίνα Πατρικίδου (1ο βιολί), Αλεξάνδρα Νούσια (2ο βιολί), Ηλίας Σδούκος (βιόλα), Μαρίνα Κολοβού (τσέλο)

 

 

Πρεμιέρα: Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2021
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Διάρκεια: 90’ (χωρίς διάλειμμα)

Αίθουσα ΑθηνΆct-Αθηνά Live (μέσα στο Ωδείο Φακανά)
Λεωφόρος Ποσειδώνος 3, Μοσχάτο

Γενική είσοδος: 20€ (ειδικές τιμές για groups)
Φοιτητικό/Παιδικό: 10€

Προπώληση εισιτηρίων:
– Ωδείο Φακανά (Λεωφόρος Ποσειδώνος 3, Μοσχάτο)
– Τηλεφωνικώς στο 2104813605 (Ωδείο Φακανά)
– Ηλεκτρονικά στο Ticketmaster
– Τηλεφωνικώς στο 2108938111 (Τicketmaster)

Από τη Δήμητρα Πέτρου

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Γιώργος Γαλίτης: Παλιά είχα ολόκληρο σετ με μακιγιάζ. Τα τελευταία δέκα χρόνια, όμως, δεν μπαίνω στη διαδικασία μεταμφίεσης. Ίσως βέβαια είναι και οι ρόλοι που κάνω τελευταία που δεν απαιτούν μακιγιάζ. Όταν ήμουν νεότερος, έπαιζα ρόλους καρατερίστες ή έκανα πιο μεγάλους σε ηλικία ρόλους. Τώρα δεν το χρειάζομαι, ίσως σε δέκα χρόνια να τα χρειαστώ πάλι για να μειώνω τα χρόνια μου (γέλια). Γούρια δεν έχω γιατί δεν πιστεύω σε αυτά.

Θανάσης Κουρλαμπάς: Το αντικείμενο που έχω πάντα μαζί μου είναι μια φωτογραφία των παιδιών μου και της οικογένειάς μου. Της ρίχνω πάντα μια ματιά πριν βγω στη σκηνή. Σίγουρα έχω και καραμέλες για τον λαιμό (γέλια). Και πάντα έχω και ένα άρωμα γιατί μου αρέσει να μυρίζω στον συμπρωταγωνιστή μου ωραία.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

Γιώργος Γαλίτης: Το πιο ωραίο μου καμαρίνι ήταν όταν έπαιζα στη Νάουσα, ερασιτέχνης στο Δημοτικό Θέατρο Νάουσας. Εκεί ήταν και η πρώτη μου επαφή με το θέατρο, οπότε κρατάω αυτές τις αναμνήσεις πολύ γλυκά και ζεστά μέσα μου. Αλλά όλα τα καμαρίνια είναι όμορφα, αρκεί να έχουν ησυχία για να συγκεντρωθείς πριν την παράσταση. Εδώ στο Αλκμήνη, στην παράσταση «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», χρειαζόμαστε τον χρόνο μας με τον Θανάση. Υπάρχουν όμως και παραστάσεις που δεν χρειάζονται συγκέντρωση… απλά ντύνεσαι και βγαίνεις στη σκηνή.

Θανάσης Κουρλαμπάς: Όλα μου τα καμαρίνια τα έχω αγαπήσει. Σίγουρα λίγο περισσότερο αυτό του θεάτρου Αλκμήνη γιατί με τους «12 ενόρκους» έχω κάτσει σε αυτό 5 χρόνια μαζί με τους συναδέλφους μου, γιατί ήταν ενιαίο, και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Και βέβαια το καμαρίνι στο αμφιθέατρο του αείμνηστου του Σπύρου Ευαγγελάτου, όπου και εκεί έμεινα σχεδόν 15 χρόνια. Είναι ένα καμαρίνι που είχε γίνει δεύτερο σπίτι μου. Το είχα διαμορφώσει, είχα τη μουσική μου, τα αντικείμενά μου και μου άρεσε πάντα να πηγαίνω ακόμα και μια ώρα νωρίτερα και να πίνω τον καφέ μου και να κάνω τις σκέψεις μου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Γιώργος Γαλίτης: Δεν θυμάμαι κάποιο καμαρίνι που να έχω ζηλέψει. Η αλήθεια είναι ότι άμα είναι μια παράσταση ωραία δεν με νοιάζει ακόμα και στον διάδρομο να είμαι. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι τα πιο όμορφα καμαρίνια που έχω δει είναι της Επιδαύρου. Εκεί νιώθεις μια άλλη κατάσταση. Έχουν τρομερή ποιότητα και έχουν και τη μαγεία του χώρου. Νομίζω ότι είναι τα καλύτερα καμαρίνια του κόσμου.

Θανάσης Κουρλαμπάς: Έχω δει πολύ όμορφα καμαρίνια γενικά. Δεν θυμάμαι να έχω ζηλέψει κάποιο. Ίσως γιατί το καμαρίνι στο οποίο εσύ ακουμπάς τον εαυτό σου κάθε σεζόν, είναι το δεύτερο αγαπημένο σου μέρος μετά το σπίτι σου, οπότε όλα τα καμαρίνια τα νιώθω όμορφα.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Γιώργος Γαλίτης: Το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι «να τα καταφέρουμε και σήμερα». Παίρνω μια ανάσα και εύχομαι όλα να πάνε καλά. Επίσης, πάντα ελπίζω να είναι το κοινό καλό, κυρίως όταν παίζω κωμωδίες.

Θανάσης Κουρλαμπάς: Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν βγω στη σκηνή, είναι να καθαρίσω τον λαιμό μου και να βήξω αρκετά, όντας καπνιστής. Να πιω τη δροσερή τελευταία γουλιά του νερού μου και να σκεφτώ θετικά την ερμηνεία που πρόκειται να εκτελέσω.

Ο Γιώργος Γαλίτης και ο Θανάσης Κουρλαμπάς πρωταγωνιστούν στην παράσταση «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» στο Θέατρο Αλκμήνη. Η παράσταση παίζεται κάθε Τετάρτη στις 19:00.

Διαβάστε επίσης:

Είδα Τον «Θάνατο Του Ιβάν Ιλιτς», Σε Σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη

Μια θεατρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους!

Έπειτα από τη ζεστή αγκαλιά, θεατών όλων των ηλικιών τα προηγούμενα δύο χρόνια, έρχεται και φέτος η πιο μαγική χριστουγεννιάτικη ιστορία που γράφτηκε ποτέ! Η πολυσυζητημένη παράσταση, ζωντανεύει ξανά -διαδικτυακά αυτή τη φορά- γι’ αυτό καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ σας και ζήστε αυτό το υπέροχο ταξίδι, αυτή τη μοναδική χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κάρολου Ντίκενς, που, όπως επισημαίνει κι ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου, «…μακάρι να μας στοιχειώσει για πάντα.»

Τη μετάφραση -η οποία παραμένει πιστή στο πρωτότυπο κείμενο του Ντίκενς- υπογράφει η Μαρία Σ. Μπλάνα, ενώ τη διασκευή και τη σκηνοθεσία η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Στον ρόλο του Εμπενίζερ Σκρουτζ, ο Θανάσης Κουρλαμπάς. Μαζί του, ένας ταλαντούχος 14μελής θίασος, γεμάτος ενέργεια, που μας ταξιδεύει στο πνεύμα των Χριστουγέννων, μέσα από το σκηνικό της Μαρίας Φιλίππου, τα κοστούμια της Πολυτίμης Μαχαίρα, τις πρωτότυπες χριστουγεννιάτικες μελωδίες και τα τραγούδια των Αρετή και Ιωάννα Σπανομάρκου, τις χορογραφίες της Χριστίνας Φωτεινάκη, τα video art της Ερατώς Τζαβάρα και του Robin Beer και τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς της Χριστίνας Θανάσουλα. Και φυσικά, στο κέντρο όλων αυτών, ο υπέροχος λόγος του Κάρολου Ντίκενς, ενός από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς όλων των εποχών!

H κινηματογράφηση έχει γίνει εν ώρα παράστασης από τρεις κάμερες υψηλής ποιότητας σε ανάλυση full hd και με τον φυσικό ήχο της παράστασης, από την εταιρία Make Your Own Films www.makeyourownfilms.com

Η παράσταση παρέχεται σε συνεργασία με τις εταιρείες InPlayer και Ad Axem δημιουργώντας μία εμπειρία θέασης at-home που αξιοποιεί τις πιο εξελιγμένες over-the-top τεχνολογίες για κινητά, υπολογιστές και smart TV.

Υπόθεση

Ο πλούσιος και τσιγκούνης Εμπενίζερ Σκρουτζ (Θανάσης Κουρλαμπάς), ο οποίος μισεί κυριολεκτικά τα Χριστούγεννα, βιώνει μέσα σε μία μόνο νύχτα, μία αποκάλυψη τρομαχτική, μα συνάμα τόσο λυτρωτική! Έπειτα από την «επίσκεψη» του νεκρού συνεταίρου του, Τζέικομπ Μάρλεϊ (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης σε βίντεο), τον επισκέπτονται τρία Πνεύματα. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων του Παρελθόντος, το Πνεύμα των Χριστουγέννων του Παρόντος και το Πνεύμα των Χριστουγέννων του Μέλλοντος. Ο άσπλαχνος Σκρουτζ, αγγίζοντας συναισθήματα που είχε για χρόνια ξεχασμένα, μαλακώνει και πλημμυρίζει Αγάπη μαθαίνοντας να γιορτάζει τα Χριστούγεννα -αλλά και κάθε ημέρα- όπως τους αξίζει!

Συντελεστές παράστασης

Κείμενο: Κάρολος Ντίκενς

Μετάφραση: Μαρία Σ. Μπλάνα

Διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου

Κοστούμια: Πολυτίμη Μαχαίρα

Πρωτότυπη μουσική/Τραγούδια: Αρετή και Ιωάννα Σπανομάρκου 

Κίνηση/Χορογραφίες: Χριστίνα Φωτεινάκη

Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα

Make-up artist & special effects: Ράνια Γιαννάκη

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα, Κωνσταντίνος Μουταφτσής

Video Μάρλεϊ (κάμερα/μοντάζ): Robin Beer

Video design & Animation: Ερατώ Τζαβάρα

Φωτογραφία Σκρουτζ: Βαγγέλης Ρασσιάς

Φωτογραφίες/Γραφιστική επιμέλεια: GRID FOX 

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού 

Παραγωγή: A PRIORI 

Παίζουν:

Θανάσης Κουρλαμπάς, Ορέστης Τρίκας, Κωνσταντίνος Μπάζας, Νίκος Βατικιώτης, Κατερίνα Νικολοπούλου, Αλεξία Στολιδάκη, Παναγιώτα Χαϊδεμένου, Γιάννης Φιλίππου, Βασίλης Φακανάς, Κατερίνα Κωνσταντέλλου, Μελισσάνθη Ρεγκούκου, Άννα Μάγκου, Φώτης Κουτρουβίδης, Ιωάννα Δαρμή και ο μικρός Φαίδων Καχτίτσης.

Σε video ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.

Τη φωνή του χαρίζει ο Μάνος Ζαχαράκος.

Διάρκεια παράστασης: 85’

Τιμή εισιτηρίου: 9€

(Ειδική τιμή για ομαδικά εισιτήρια εταιριών, σχολείων, δήμων και συλλόγων, κατόπιν συνεννόησης. Υπεύθυνη: Σίσσυ Δημάκη 6934606151)

Διάθεση εισιτηρίων

Ηλεκτρονικά στο https://www.ticketmaster.gr/ticketmaster_se_2005164.html και τηλεφωνικώς στο 210 8938111 (ΤicketΜaster)

Πληροφορίες σχετικά με την προπώληση:

• Ψηφιακό Κέντρο Εξυπηρέτησης της Ticketmaster: https://help.ticketmaster.gr/hc/el

• Τηλεφωνικό Κέντρο (+30) 210 89 38 111 (Ώρες Λειτουργίας: 10:00-21:00 Καθημερινές & 17:00-21:00 Σαββατοκύριακο)

Με την αγορά του εισιτηρίου, δίνεται η δυνατότητα δωρεάς στην «Κιβωτό του Κόσμου».

ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΝΔΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ STREAMING

Καταχωρείτε τον κωδικό από το εισιτήριο της ticketmaster που έχετε προμηθευτεί (αρχείο PDF-κάτω από το barcode), στην πλατφόρμα του streaming https://page.inplayer.com/apriori/ επιλέγοντας την παράσταση και στη συνέχεια πατώντας το κουμπί ΔΕΙΤΕ.

Κατά την πρώτη χρήση απαιτείται η εγγραφή στην πλατφόρμα, είτε με όνομα, διεύθυνση email και κωδικό πρόσβασης, είτε με σύνδεση μέσω ενός από τα διαθέσιμα κοινωνικά δίκτυα. Για κάθε επόμενη χρήση απαιτείται σύνδεση στην πλατφόρμα με τα στοιχεία που δηλώθηκαν κατά την εγγραφή.

Ο κάθε κωδικός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ κατά την περίοδο ισχύος του, η οποία έχει οριστεί έως τις 17 Ιανουαρίου 2021 στις 14:00, οπότε και λήγουν οι κωδικοί.

Η χρήση ενός κωδικού εξασφαλίζει την πρόσβαση στο βίντεο της παράστασης για 24 ώρες από τη στιγμή της χρήσης. Κατά την περίοδο των 24 ωρών, ο θεατής έχει πρόσβαση στην παράσταση από οποιαδήποτε συσκευή επιλογής του (smartphone, tablet, Η/Υ, smart tv) εφόσον συνδεθεί στην πλατφόρμα από μία συσκευή τη φορά.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το online streaming, στέλνετε μήνυμα στη σελίδα της παράστασης στο facebook: https://www.facebook.com/achristmascarolGR

Τρίτη 15, Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Αισχύλου
Πέρσες

Συντελεστές

Μετάφραση-Μετρική διδασκαλία: Θ.Κ. Στεφανόπουλος

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης

Χορογραφία, επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Ρήγος

Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ
Βοηθός σκηνογράφου: Δάφνη Φωτεινάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Γαβαλά

Βοηθοί χορογράφου: Μαρκέλλα Μανωλιάδου, Άγγελος Παναγόπουλος

Βοηθός φωτίστριας: Μαριέττα Παυλάκη
Φωτογράφος παράστασης: Μαριλένα Αναστασιάδου

Διανομή (αλφαβητικά)

Βασίλης Αθανασόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Μιχάλης Θεοφάνους, Νίκος Καραθάνος, Λυδία Κονιόρδου, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αλκιβιάδης Μαγγόνας,
Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Μαυρίδης, Αργύρης Ξάφης, Αργύρης Πανταζάρας, Δημήτρης Παπανικολάου, Γιάννος Περλέγκας, Αλμπέρτο Φάις.

Εισιτήρια: 18 €, 14 € μειωμένο (σπουδαστές, φοιτητές, 65+)
Προπώληση στο www.ticketservises.gr και στo tickets.public.gr

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου
Γιασμίνα Ρεζά
ART

Το ART, η πανέξυπνη κωμωδία της Γιασμίνα Ρεζά είναι ένα ξεκαρδιστικό έργο που όσο αυξάνεται το γέλιο, τόσο αυξάνεται και το βάθος του ψυχισμού των ηρώων. Ένα γέλιο που θα μας βοηθήσει να ακούσουμε για πρώτη φορά κάποιες χορδές της ψυχής μας.

Συντελεστές

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής

Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου

Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Καβαλλιεράκης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Παύλος Σαχπεκίδης
Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ

Πρωταγωνιστούν:

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Θανάσης Κουρλαμπάς

Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής

Είσοδος ελεύθερη

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου
Μανώλης Μητσιάς
«50 χρόνια χρυσάφι»

Μια συναυλία με όλες οι τεράστιες επιτυχίες που μας πρωτοτραγούδησε με ευγένεια και σπάνιο ήθος ο κορυφαίος μας Μανώλης Μητσιάς από το 1969 μέχρι σήμερα.

Μαζί του επί σκηνής η Χριστιάνα Γαλιάτσου.

Μουσικοί:
Αχιλλέας Γουάστωρ – πιάνο
Ηρακλής Ζάκκας – μπουζούκι
Τίνα Ντουφεξιάδου - τσέλο
Σταύρος Καβαλιεράτος – μπάσο
Ηχολήπτης – Μιχάλης Αλεξάκης
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής

Είσοδος ελεύθερη

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου
Γιώργος Κατσαρός
«Πάμε σινεμά… 2020»
Λένα Αλκαίου
Guest: TEREZA

Μια μαγική βραδιά, γεμάτη νοσταλγία, έρωτα και υπέροχες μελωδίες από τον ελληνικό & ξένο κινηματογράφο. Τραγούδια αξεπέραστα, που όλοι αγαπήσαμε του μεγάλου συνθέτη Γιώργου Κατσαρού.

Μαζί του η Λένα Αλκαίου. Guest: TEREZA

Μουσικοί:
Γιώργος Τσοκάνης - πιάνο
Στελιος Τζανετής - μπουζούκι
Άγγελος Κουσάκης - κρουστά
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής

Είσοδος ελεύθερη

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου
Φωτεινή Βελεσιώτου
«Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές»

Η Φωτεινή Βελεσιώτου με την ξεχωριστή φωνή της αποτελεί μια γέφυρα που ενώνει το παλιό καλό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι με το σήμερα και το πιο αληθινό κομμάτι της ερμηνείας και της έκφρασης.

Μαζί της ο νέος ταλαντούχος τραγουδιστής Βασίλης Προδρόμου.

Μουσικοί:

Χρήστος Σκόνδρας – μπουζούκι, γκάιντα
Διονύσης Μακρής – μπάσο
Θωμάς Κωστούλας - τύμπανα

Νίκος Παπαναστασίου – πιάνο, ακορντεόν,επιμέλεια της ορχήστρας

Ηχολήπτης – Γιώργος Κολοβέντης
Οργάνωση παραγωγής: IMAGINART GG EVENTS
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής

Είσοδος ελεύθερη

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου
Παντελής Θαλασσινός
«Μ’ ένα καράβι τραγούδια από τη Χίο»

Ο Παντελής Θαλασσινός στο θέατρο βράχων με τραγούδια από όλη την δισκογραφία του αλλά και καινούργια ακυκλοφόρητα που έγραψε στην καραντίνα, περιμένει τους φίλους του για την ετήσια καθιερωμένη πια συναυλία του.  

Μουσικοί:

Πάνος Δημητρακόπουλος - κανονάκι
Σωτήρης Μαργώνης - βιολί
Πέτρος Βαρθακούρης - μπάσο
Λευτέρης Χαβουτσάς – κλασσική κιθάρα
Φίλιππος Λευκαδιτης – τύμπανα κρουστά
Πάρις Περυσινάκης – λαούτο, μαντολίνο, κρητική λύρα
Ήχος: Γιώργος Καρυώτης, Ευτύχης Γιαννακούρας
Με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής

Είσοδος ελεύθερη

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου
Γιώργου Χρυσοστόμου
MUTE

Μια χειροποίητη με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.

Συντελεστές
Ιδέα: Γιώργος Χρυσοστόμου

Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου, Γιώργος Χρυσοστόμου

Δραματουργία: Juan Ayala
Σκηνικά-κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Γαλάνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Σοφία Αλεξιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη - κίνηση: Ηλιάνα Γαϊτάνη
Παραγωγή: Θέατρο του Νέου Κόσμου
Παίζει ο Γιώργος Χρυσοστόμου

Εισιτήρια: 18€, 15€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, 65+, ΑμεΑ)

Προπώληση: viva.gr

Παρασκευή 25, Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου

Γιάννη Οικονομίδη
Στέλλα κοιμήσου

Στο πρώτο θεατρικό του συγγραφέα, η ωμότητα της γλώσσας και η κυνικότητα των συμπεριφορών είναι τα όπλα της παράστασης, όπου ο θεατής αισθάνεται αυτόπτης μάρτυρας μιας κωμικοτραγικής «φέτας ζωής».

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης
Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης
Σχεδιασμός φωτισμών: Bασίλης Κλωτσοτήρας
Βοηθός σκηνοθέτη/επιμέλεια κίνησης: Αντώνης Ιορδάνου

Σκηνογραφία: Ioυλία Σταυρίδου
Ενδυματολόγος: Γιούλα Ζωιοπούλου
Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
Παραγωγή: Θέατρο του Νέου Κόσμου

Παίζουν (αλφαβητικά):

Αντώνης Ιορδάνου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννης Νιάρρος, Ασημίνα Ξηρού, Θάνος Περιστέρης, Στάθης Σταμουλακάτος, Έλλη Τρίγγου

Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανηλίκους άνω των 15 ετών.

Εισιτήρια: 18€, 15€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, 65+, ΑμεΑ)

Προπώληση: viva.gr

Από τη Γιώτα Δημητριάδη

«Δεν έζησα, όπως έπρεπε. Αλλά πώς έπρεπε;»

Με τον «Θάνατο του Ιβάν Ιλτς» ο Λέον Τολστόι αναδεικνύει, συγκλονιστικά, μέσα σε μια νουβέλα τη μάχη ανάμεσα στη ματαιοδοξία της ανθρώπινης ζωής και στον φόβο του θανάτου, γι’ αυτό και το έργο γραμμένο το 1866 καταφέρνει, ακόμα, να αγγίζει τα ενδόμυχα των αναγνωστών.

Μπορεί ο Ρώσος κλασικός να είναι γνωστός για τα έργα του «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Άννα Καρένινα», αλλά μ’ αυτό το διήγημα αποδεικνύει ότι είναι κι ένας σπουδαίος τεχνίτης της μικρής φόρμας.

Ένα από τα πιο γνωστά αποφθέγματά του ήταν: «Αν μπορούσες να μάθεις ποιος πραγματικά είσαι, όλα τα προβλήματα θα φαίνονταν εντελώς άσκοπα κι ασήμαντα». Έτσι, ουσιαστικά, σε μια μόνο φράση συμπυκνώνει ολόκληρη την ψυχαναλυτική διαδικασία και τα ατελείωτα φιλοσοφικά ερωτήματα, τα οποία από την εποχή των Προσωκρατικών απασχολούν τη φιλοσοφική διανόηση.

Μ’ αφορμή μια παράξενη ασθένεια ο Ιβάν Ίλιτς δεν έρχεται αντιμέτωπος μόνο με τον φόβο του θανάτου, αλλά και μ’ όλες τις ψευδαισθήσεις, τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις προσωπικές του πεποιθήσεις, οι οποίες ανατρέπονται εν μια νυκτί. Πώς να μην κινητοποιήσει τον αναγνώστη η βασανιστική πορεία κι ο πόνος ενός ανθρώπου,ο οποίος συνθλίβεται στις συμπληγάδες της ανομολόγητης ανάγκης του για μια αγκαλιά, έστω κι από κάποιον ξένο;

Η μέρινα του ήρωα για την αναρρίχησή του στην ιεραρχία του δικαστικού σώματος και της περαιτέρω βελτίωσης του κοινωνικού του status, τον οδήγησαν στην αποξένωση από την οικογένειά του κι, ιδιαίτερα, από τη σύζυγό του Πρασκόβια Φεντόροβνα.

Όταν η νέα του θέση με τις σημαντικές οικονομικές απολαβές του επιτρέψουν να αγοράσει μια υπερπολυτελή κατοικία στην Πετρούπολη την οποία με μανία διακοσμεί, θα πέσει από μια σκάλα και θα χτυπήσει στο πλευρό. Το χτύπημά του από την πτώση δεν του προκάλεσε ιδιαίτερο πόνο, αλλά εκείνος δεν κατάφερε να συνέλθει ποτέ από τη μόλυνση που υπέστη.

Η υγεία του διαρκώς επιδεινωνόταν κι η αδιαφορία των κοντινών του προσώπων τον ανάγκασαν να ζητήσει βοήθεια από τον Γκεράσιμ, ένα νεαρό μουζίκο,που ήταν πάντα ευγενικός και πρόθυμος να τον εξυπηρετήσει και να του κρατά τα πόδια ψηλά.

Ο χαρακτήρας του Γκεράσιμ, η ευγένειά του, η διάχυτη ηρεμία κι αγνότητα που εξέπεμπε τον έκαναν να βρει στο πρόσωπό του μια εξιδανικευμένη αντανάκλαση του εαυτού του και μια τρυφερότητα, την οποία πάντα αναζητούσε. Συνειδητοποιώντας ότι η κατάστασή του είναι πια μη αναστρέψιμη, βιώνει την επιθανάτια αγωνία παρέα με τον πιστό του υπηρέτη.

108 χρόνια μετά την επέτειο του θάνατό του (20 Νοεμβρίου) ο Ρώσος συγγραφέας συνεχίζει να εμπνέει τη μεγάλη οθόνη και το θέατρο.

Μόνο στις αθηναϊκές σκηνές απολαμβάνουμε, κάθε σεζόν, κάποιο από τα αριστουργήματά του. Αναφέρομαι χαρακτηριστικά, σε μερικές από τις πιο πρόσφατες παραστάσεις των έργων του τον «Αφέντη και Δούλο» σε διασκευή και σκηνοθεσία  Γιώργου Νανούρη στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, τη «Σονάτα του Κρόιτσερ» στο θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου και την «Αννα Καρένινα» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Εθνικό Θέατρο.

Η συγκεκριμένη φιλοσοφική νουβέλα, αν κι υπήρχε ιδέα στο παρελθόν να παρουσιαστεί, τελικά, ανεβαίνει φέτος για πρώτη φορά στο Θέατρο Αλκμήνη.

Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη διασκευάζει και σκηνοθετεί το έργο, έχοντας εμφανώς μια πολύ συγκεκριμένη σκηνοθετική ιδέα κι ένα όραμα, το οποίο λειτουργεί εξαιρετικά.

Μέσα από την προσέγγισή της σκιαγραφείται εύγλωττα, όχι μόνο η αγωνία του θανάτου, αλλά κι άλλες προεκτάσεις του κειμένου, όπως η μάχη του ατόμου να ισορροπήσει μέσα στο διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον του, η δίψα για εξουσία, η κοινωνική υποκρισία, αλλά και μια ιδιόμορφη ηθικο-θρησκευτική θεωρία των έργων του Τολστόι, η οποία εστιάζει στην ουσία του χριστιανισμού, την ανιδιοτελή αγάπη.

Με λίγα μέσα, μόνο μια καρέκλα, βλέπουμε στο καλαίσθητο σκηνικό του Νίκου Κασαπάκη (ο ίδιος επιμελείται και τα κουστούμια της παράστασης) να ανεβαίνει μια παράσταση, επηρεασμένη από το «φτωχό» θέατρο Γιέρζι Γκροτόφσκι, αναδεικνύοντας τις αρετές του. Μ’ ενδιαφέρον παρακολούθησα και τη σκηνοθετική αλληγορία με την καρέκλα, σαν ένα σύνθημα για την ενσυναίσθηση, με τις εναλλαγές των ρόλων πάνω σ’ αυτήν.

Άκρως λειτουργικοί, επίσης, οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλας, κατάφεραν σε στιγμές να «αντικαταστήσουν» τα ανύπαρκτα σκηνικά.

Τίποτα, όμως, δεν θα ήταν το ίδιο σ’ αυτή την παράσταση, χωρίς αυτούς του δύο, σπάνιας σκηνικής ευφυΐας ηθοποιούς τον Γιώργο Γαλίτη και τον Θανάση Κουρλαμπά. Το δυνατό ντουέτο με τα εκφραστικά του μέσα σε εγρήγορση, καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών.

Να δώσουμε εδώ κι ένα παράδειγμα «σκηνικής ευφυΐας», γιατί πολλές φορές, εμείς οι δημοσιογράφοι, μοιάζει να γράφουμε μια φράση εν είδει εντυπωσιασμού.

Θεωρώ, τρομερά έξυπνη κίνηση, όταν αυτή η μάστιγα που λέγεται κινητό τηλέφωνο, χτυπήσει σε μια παράσταση, ο ηθοποιός επί σκηνής να το αξιοποιήσει για την εξέλιξη της ιστορίας. Μ’ αυτή τη Στανισλαφσκική λογική αντιμετώπισε το περιστατικό ο Γιώργος Γαλίτης, δίνοντας ένα μάθημα αυτοσχεδιασμού και ψυχραιμίας.

Από το δυναμικό ξεκίνημα, όταν σαν σίφουνες εισέβαλαν στη σκηνή μέχρι το συγκινητικό φινάλε, οι δύο τους ερμήνευσαν όλους τους ρόλους, με εντυπωσιακές εναλλαγές κατάφερνοντας να μας κάνουν να δούμε ακόμα κι ανύπαρκτα σκηνικά αντικείμενα, όπως τσιμπιδάκια, βεντάλιες, φλυτζάνια, φέρετρα κ.α. Οι ηθοποιοί λειτουργούν, πολλές φορές, σαν ένα σώμα κι εντυπωσιάζουν.

Μοναδική ένσταση η χρήση του καπνού κι η μυρωδιά από το λιβάνι κι όχι μόνο για καλλιτεχνικούς λόγους, αλλά και για πρακτικούς, καθώς ενοχλούν πραγματικά μερίδα του κοινού.

Μια παράσταση, η οποία θυμίζει τα λόγια του Πήτερ Μπρουκ για τη λειτουργία του θεάτρου «ως ένας μεγεθυντικός φακός για να δούμε πιο καθαρά τις λεπτομέρειες της ζωής και των ανθρώπινων σχέσεων».

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη μεγάλη απώλεια του Σπύρου Ευαγγελάτου. Σκηνοθέτης, μεταφραστής, φιλόλογος, καθηγητής του Πανεπιστήμιου Αθηνών και ιδρυτής του ιστορικού Αμφι-Θεάτρου στην Πλάκα, ο Σπύρος Ευαγγελάτος χάρισε στο ελληνικό κοινό εμβληματικές παραστάσεις και ήταν μέχρι την τελευταία στιγμή ενεργός στα θεατρικά δρώμενα. Το texnes-plus ανατρέχει στη σημαντική πορεία του σπουδαίου θεατράνθρωπου, ενώ ηθοποιοί που συνεργάστηκαν μαζί του θυμούνται κάποιες στιγμές και μοιράζονται μαζί μας αδημοσίευτο φωτογραφικό υλικό. 

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 20 Οκτωβρίου του 1940. Ήταν γιος του συνθέτη Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Mπουρεξάκη. Η καλλιτεχνική παράδοση της οικογένειας τον οδήγησε προς το θέατρο. Σπούδασε αρχικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1961. Την περίοδο 1966-1970 συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστρία, στη Γερμανία, στη Γαλλία κ.α. Μάλιστα, σπούδασε με υποτροφία θέατρο και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1970 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το 1962 ίδρυσε τη Νεοελληνική Σκηνή, ενώ το διάστημα 1971-1977 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο σκηνοθετώντας παραστάσεις στην Επίδαυρο και αλλού. Το 1975 ίδρυσε το Αμφι-Θέατρο, με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.

Το Αμφι-Θέατρο στα 36 χρόνια λειτουργίας του, 26 από τα οποία είχε την έδρα του στην Πλάκα, υπηρέτησε με συνέπεια ένα ρεπερτόριο μεγάλου κρατικού θεάτρου με συνολικά 95 παραγωγές. Την περίοδο της λειτουργίας του έλαβε μέρος σε 30 φεστιβάλ των πέντε ηπείρων. Στις παραστάσεις του Αμφι-Θεάτρου απασχολήθηκαν εκατοντάδες ηθοποιοί, καλλιτεχνικοί συντελεστές, τεχνικοί, διοικητικοί κ.ά. Εκτός από τη Λήδα Τασοπούλου, που υπήρξε συνιδρύτρια του Αμφι-Θεάτρου και πρωταγωνίστριά του, με το Αμφι-Θέατρο συνεργάστηκαν μερικοί από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του νεοελληνικού θεάτρου. Από τους ηθοποιούς αξίζει να αναφερθούν οι: Ε. Χατζηαργύρη, Α. Βαλάκου, Δ. Παπαμιχαήλ, Γ. Φέρτης, Ν. Τσακίρογλου, Δ. Μπεμπεδέλη, Κ. Χέλμη, Λ. Βογιατζής, Γ. Μιχαλακόπουλος, Θ. Καρακατσάνης, Ν. Γαληνέα, Π. Φυσσούν, Ο. Τουρνάκη, Χρ. Πάρλας, Στ. Κυριακίδης, Μ. Σκούντζου, Γ. Μοσχίδης, Ηλ. Λογοθέτης, Χρ. Καλαβρούζος, Κ. Καραμπέτη, Δ. Χατούπη, Μ. Χρυσομάλλης, Γ. Τσιτσόπουλος, Δ. Καταλειφός, Σπ. Παπαδόπουλος, Κ. Τσιάνος, Μ. Βούρτση, Δ. Πιατάς, Μ. Μητρούσης, Π. Σκουρολιάκος, Χρ. Βαλαβανίδης. Από τη νεότερη γενιά οι: Δ. Λιγνάδης, Κ. Μαρκουλάκης, Στρ. Τζώρτζογλου, Μ. Κεχαγιόγλου, Μ. Μαρμαρινός, Θ. Κουρλαμπάς, Στ. Γουλιώτη, Μ. Ασλάνογλου, Τζ. Παπαδοπούλου, Ε. Ρουμελιώτη και πολλοί άλλοι. Επίσης, με το Αμφι-Θέατρο συνεργάστηκαν αξιόλογοι μεταφραστές ‒Κ. Χ. Μύρης (Κ. Γεωργουσόπουλος), Τ. Ρούσσος, Κ. Ταχτσής, Π. Μάτεσις, Ε. Μπελλιές, Απ. Δοξιάδης κ.ά.‒, σκηνογράφοι-ενδυματολόγοι ‒Γ. Πάτσας, Γ. Στεφανέλλης, Δ. Μυταράς, Γ. Μετζικώφ, Ν. Πετρόπουλος, Γ. Ζιάκας κ.ά.‒, συνθέτες ‒Μ. Θεοδωράκης, Θ. Μικρούτσικος, Στ. Γαζουλέας, Θ. Αντωνίου, Δ. Τερζάκης, Γ. Μαρκόπουλος, Ν. Κυπουργός κ.ά.‒ και χορογράφοι ‒ Μ. Χορς, Ντ. Τσάτσου, Γ Φλερύ κ.ά.

Το 1989 ο Σπύρος Ευαγγελάτος εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ενώ το 1991 ανέλαβε την έδρα Θεατρικών Σπουδών που μόλις είχε δημιουργηθεί. Την περίοδο 1977-1980 διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, την περίοδο 1984-1987 διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το διάστημα 1997-1999 πρόεδρος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.ά. Είχε τιμηθεί με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το Βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το Βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Το Φεβρουάριο του 2011 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αναστείλει τη λειτουργία του Αμφι-Θεάτρου λόγω οικονομικών προβλημάτων, κατηγορώντας τον τότε υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο για αδιαφορία. Το Μάιο λοιπόν του 2011 διοργανώθηκε στο θέατρο ένα μπαζάρ με αντικείμενα παραστάσεων του θεάτρου που πουλήθηκαν σε συμβολική τιμή μέσα σε τρεις ώρες. «Αισθάνομαι ικανοποίηση γιατί μεγάλης αξίας κοστούμια από τις παραστάσεις, όπως και προγράμματα που θα σάπιζαν στις αποθήκες, διατίθενται στο θεατρόφιλο κοινό», είχε δηλώσει ο Σπύρος Ευαγγελάτος. Έτσι έπεσε η αυλαία για το ιστορικό θέατρο της οδού Αδριάνου στην Πλάκα, ύστερα από 36 χρόνια λειτουργίας και έπειτα από 95 επιτυχημένες παραγωγές. Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ο Σπύρος Ευαγγελάτος ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και το 2013 πρόεδρος.

Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και μούσα του Λήδα Τασοπούλου, η οποία δυστυχώς έφυγε από την επάρατη νόσο το 2005, μόλις στα 52 της χρόνια. Είχαν αποκτήσει τον Αντίοχο, που το 2010 πέθανε αναπάντεχα στα 24 του χρόνια, και την Κατερίνα, που ακολουθεί τα βήματα του πατέρα της με πολύ μεγάλη επιτυχία, έχοντας ήδη ξεχωρίσει για τη σκηνοθεσία της μέσα από εξαιρετικές παραστάσεις. Από το 2010 ήταν ζευγάρι με την ηθοποιό Χριστιάννα Μαντζουράνη με την οποία και παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 2015.  Κύκνειο άσμα του υπήρξε ο «Αμύντας» του Γεωργίου Μόρμορη στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2016. Το βράδυ της 8ης Ιουλίου το κατάμεστο Ηρώδειο χειροκροτούσε επί ώρα όρθιο το σπουδαίο σκηνοθέτη, με τον ίδιο να υποκλίνεται συγκινημένος. Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο η κόρη του αναβίωσε την παράσταση προς τιμήν του στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και ανέβηκε στο Ηρώδειο με ιδιαίτερη συγκίνηση.

Εμείς ζητήσαμε από κάποιους καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν μαζί του να μοιραστούν μια ανάμνηση στο texnes-plus.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΡΛΑΜΠΑΣ

Το πιο έντονο που θυμάμαι από το δάσκαλό μου, πατέρα μου θα τον έλεγα, καθώς έκανα μαζί του 29 έργα ‒ξεκινώντας το 1996 με την «Ερωφίλη» στο Αμφι-Θέατρο‒, είναι το απύθμενο χιούμορ του, η παιδικότητά του, η διάθεση να περάσει ωραία με τη δουλειά χωρίς να είναι σοβαροφανής. Είχε αστείρευτο χιούμορ, ήθελε να περνάς καλά στη δουλειά σαν να είναι παιχνίδι. Παιχνίδι με τη μεγαλειώδη έννοια. Σαν μια ανάταση ψυχής. Γεμάτος ζωή, με χαρά. Στη δύσκολη αυτή δουλειά που κάνουμε να την αντιμετωπίζεις σαν να είναι η πιο τυχερή του κόσμου, η πιο ευχάριστη περίοδος της μέρας. Μπορώ να μιλάω για το δάσκαλό μου ατελείωτες μέρες, αφηγούμενος τόσα αστεία, και όχι μόνο γεγονότα που έζησα αυτά τα χρόνια.

ΦΑΙΗ ΞΥΛΑ
Ό,τι και να πω για τον Σπύρο Ευαγγελάτο θα είναι πολύ λίγο, γιατί άφησε απίστευτη κληρονομιά στο θέατρο και στον πολιτισμό μέσα από το ακαδημαϊκό του έργο και μέσα από τις σπουδαίες σκηνοθεσίες του. Θεωρώ ότι υπήρξα πολύ τυχερή που συνεργάστηκα μαζί του έστω και στην τελευταία του δυστυχώς παράσταση. Ήταν πολύ συγκινητική η στιγμή στο Ηρώδειο, όταν καταφέραμε να επαναλάβουμε την παράσταση, γιατί ήταν μια μεγάλη του επιθυμία να επαναληφθεί, ήταν κάτι που επιδίωκε. Ήταν σαν να βρισκόταν ακόμη εκεί, ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικό. Η αίσθησή μου είναι ότι ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, με απίστευτο χιούμορ, πολύ γλυκός, πολύ δοτικός, αγαπούσε πάρα πολύ το θέατρο και τους ηθοποιούς του. Οι πρόβες για εμάς ήταν ένα παιχνίδι φυσικά, με πολλή δουλειά πίσω από αυτό. Θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και πραγματικά νιώθω ιδιαίτερα τυχερή που τον συνάντησα και συνεργάστηκα μαζί του. Ό,τι εγώ έχω αγαπήσει και σκέφτομαι για το θέατρο ήταν ο Σπύρος Ευαγγελάτος.

ΜΑΡΙΝΑ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν και είναι για μένα ο Θεατρικός μου πατέρας. Έτσι τον αποκαλούσα. Πριν 17 χρόνια του έδωσα ένα βιογραφικό και μου έδωσε αυτό που είμαι τώρα!Μόνο καλές αναμνήσεις υπάρχουν και μόνο καλά μπορώ να σκεφτώ! Πολλές συζητήσεις, πολλές συμβουλές και πολύ εμπιστοσύνη. Είναι ο άνθρωπος που πίστεψε σε μένα πριν καν πιστέψω εγώ στον ίδιο μου τον εαυτό. Του οφείλω ότι είμαι, ότι έχω. Από το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη που πήρα για τον ρόλο της Κάθριν στο "Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι" μέχρι την πρώτη μου επαφή με το Αρχαίο δράμα, στην Ηλέκτρα του Ευριπίδη. Ήταν η τελευταία μας συνεργασία. Και έχω κάτι πολύ σημαντικό για μένα στα χέρια μου και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας, μια χειρόγραφη αφιέρωση του στο πρόγραμμα της παράστασης. 

"Καλό σου ταξίδι στο αρχαίο δράμα Bravo!

Με αγάπη 

Σ. Ευαγγελάτος"

ΤΖΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

 Σκέφτηκα πολύ για να διαλέξω μια ανάμνηση από τις τέσσερις συνεργασίες μου με τον Σπύρο Ευαγγελάτο. Έχω άπειρες αναμνήσεις και μόνο ωραίες και το λέω με απόλυτη ειλικρίνεια. Υπήρξε μια τρανή προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου από κάθε άποψη. Και σαν καλλιτέχνης αλλά και σας άνθρωπος. Νομίζω πως αυτό που θα θυμάμαι είναι το αστείρευτο χιούμορ του, ανατρεπτικό και καθόλου σοβαροφανές! Και η απίστευτη ευγένεια του. Προσόντα σημαντικά για έναν σκηνοθέτη!!!! Είναι αυτά που (μου) λείπουν!!   

 Ευχαριστούμε όλους όσους μοιράστηκαν μαζί μας μνήμες από τον σπουδαίο Σπύρο Ευαγγελάτο και τη σύζυγό του για τις αδημοσίευτες φωτογραφίες.