Από τη Δήμητρα Πέτρου

«Συχνά, οι μικροί άνθρωποι θέλουν ένα μικρό πράγμα, πολύ απλό. Αυτό το μικρό πράγμα, όμως, το θέλουν. Τίποτα δεν τους γυρίζει τα μυαλά.

Και σκοτώνονται γι’ αυτό. Κι όταν ακόμα θα έχουν σκοτωθεί, και νεκροί ακόμα, πάλι θα το θέλουν».

Το έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές «Αγώνας Νέγρου και Σκύλων», γραμμένο το 1979, θίγει δεξιοτεχνικά τους φόβους, τις ψευδαισθήσεις, τις ελπίδες αλλά και την απληστία του ανθρώπου, πάθη ικανά να τον θέσουν εκτός ορίων, ηθικής αλλά και εκτός ευτυχίας.

Αυτά ήταν και τα θέματα που μας απασχόλησαν κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας με την πρωταγωνίστρια, Ντόρα Μακρυγιάννη. Λίγο πριν την παράσταση, βρεθήκαμε στο φουαγιέ του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» και μιλήσαμε για όλα τα θέματα που «αγγίζει» το σύγχρονο έργο του Κολτές, για τη συμμετοχή της στη σειρά «Ήλιος» αλλά και για την κακοποιητική συμπεριφορά που βίωσε από τον σύντροφό της όταν ήταν μόλις 17.

Φέτος πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Αγώνας Νέγρου και σκύλων». Πες μας δυο λόγια για το έργο.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν τρεις λευκοί και ένας Νέγρος. Το έργο ξεκινάει με μία γυναίκα που έρχεται από το Παρίσι και πιστεύει ότι, ερχόμενη στην Αφρική, η ζωή της θα αλλάξει. Αυτή η γυναίκα συναντάει τον Ορν, που είναι διευθυντής ενός εργοταξίου. Επίσης, είναι ο Καλ ο εργολάβος και εμφανίζεται και ο Νέγρος που ζητάει το πτώμα του νεκρού αδελφού του. Το έργο είναι στην ουσία μια σύγχρονη τραγωδία, όπως η Αντιγόνη που ζητάει το σώμα του αδερφού της. Αγγίζει θέματα όπως το φυλετικό, το ταξικό, τη θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή. Μιλάει, επίσης, για τη ματαιοδοξία και την αγάπη για το χρήμα που πολλές φορές μας κάνει να χάνουμε τον έλεγχο.

Εσύ υποδύεσαι τη Λεονί. Έχεις κοινά χαρακτηριστικά με την ηρωίδα;

Όχι, ούτε ένα. Είναι μια πουτάνα στη Γαλλία (γέλιο). Είναι φιλοχρήματη, είναι μια γυναίκα που θα ήθελε να έχει μια καλύτερη ζωή με «σύμμαχο» το χρήμα και που τελικά δεν τα καταφέρνει κιόλας. Καμία σχέση δηλαδή με εμένα. Δεν έχει υπάρξει καμία περίοδος στη ζωή μου που να με έχει κυριεύσει η ανάγκη για το χρήμα.

Το έργο μιλάει για τη δυσκολία της ανθρώπινης επαφής που συχνά αντιμετωπίζουμε. Πώς πιστεύεις ότι μπορούμε να νικήσουμε αυτό το φαινόμενο;

Το μόνο που χρειάζεται είναι ειλικρίνεια. Αν εγώ θέλω να επικοινωνήσω πραγματικά με κάποιον άνθρωπο, θα βρω τον τρόπο να το κάνω αν είμαι ειλικρινής.

Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται από πολύ παλιά. Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι το θέατρο μπορεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό πάνω σε αυτό;

Δεν ξέρω αν το θέατρο μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα αλλά σίγουρα μπορεί να βοηθήσει. Σίγουρα μπορεί να βοηθήσει στην επικοινωνία που είπαμε πριν, που με τη σειρά της μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την εκμετάλλευση. Αυτό συμβαίνει με τα μηνύματα που περνάει η κάθε παράσταση.

Ποιοι πιστεύεις ότι είναι οι λόγοι που οι άνθρωποι οδηγούνται στη διαφθορά και τον ρατσισμό;

Η έλλειψη παιδείας σίγουρα. Ο τρόπος που έχεις μεγαλώσει, τα παραδείγματα που έχεις πάρει, οι άνθρωποι που έχεις μάθει να θαυμάζεις. Είναι πολλά, αλλά, όλα ξεκινούν από την παιδεία. Δεν πιστεύω πως αν έχεις μεγαλώσει σωστά από το σπίτι σου, θα κάνεις bulling ή θα είσαι ρατσιστής. Και η μεγάλη παγίδα είναι η εξουσία και τα λεφτά. Με αυτά τυφλώνεσαι και πολλές φορές χάνεις τον δρόμο σου. Αν τα κυνηγάς, ξεφεύγεις. Εγώ θα την φοβόμουν την εξουσία. Δεν νομίζω πως ξέρει ο κάθε άνθρωπος αν θα μπορούσε να ανταποκριθεί, αν έπαιρνε στα χέρια του εξουσία. Είναι πολύ εύκολο να λες, «αν ήμουν στη θέση του θα έκανα αυτό», κ.λπ. Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λες. Ποιος ξέρει τελικά πώς μπορεί να «μεταμορφωθεί» ο καθένας;

Σύμφωνα με τον Κολτές, «υπάρχει πολύ μεγάλη ευχαρίστηση να πηγαίνεις ενάντια στο ρεύμα». Ποια είναι η δική σου άποψη;

Νομίζω δεν υπάρχει κάτι πιο ενδιαφέρον. Όλα τα άλλα είναι πολύ βαρετά. Βέβαια αυτό έχει να κάνει με τον κάθε άνθρωπο. Το πώς του αρέσει να ζει, τι βλέψεις έχει, ποιο είναι το όραμά του, αν θέλει κάτι να καταφέρει. Αν υπάρχουν λόγοι και δεν είναι απλά αντίδραση, χωρίς να ξέρεις γιατί το κάνεις, τότε έχει πολύ ενδιαφέρον να πηγαίνεις ενάντια στο ρεύμα. Αν συμφωνούν όλοι μεταξύ τους, δεν έχει νόημα. Σε μια συζήτηση μπορείς όντως να αναθεωρήσεις πράγματα ή να δεις διαφορετικά κάτι, επειδή κάποιος μπορεί να πει κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύεις.

Θυμάσαι ποια ήταν η τελευταία φορά που αναθεώρησες κάτι που πίστευες;

Νομίζω δεν θυμάμαι ποια ήταν ακριβώς αλλά ξέρω ότι αυτό μου το κάνει πολύ συχνά το θέατρο. Οι συζητήσεις μετά από κάθε παράσταση με κάνουν να αναθεωρώ πράγματα τα οποία πίστευα. Και αυτό είναι πολύ όμορφο, είναι μαγικό.

Στην παράσταση ακούμε τη φράση «συχνά οι άνθρωποι θέλουν ένα μικρό πράγμα και σκοτώνονται για αυτό». Έχεις νιώσει ποτέ αυτό το συναίσθημα με κάποιο πάθος που ενδεχομένως δεν έχεις νικήσει;

Ευτυχώς πάθη δεν έχω. Πάθος έχω ζήσει μόνο στον έρωτα. Δεν έχω άλλα πάθη. Ούτε για τον έρωτα έχω φτάσει όμως σε ακραία σημεία. Γιατί δεν τον άφησα να γίνει ποτέ τοξικός. Είναι ωραίο το πάθος και ο έρωτας όμως. Εκνευρίζομαι τον τελευταίο καιρό που ακούω κάποιους ανθρώπους να λένε «δεν θέλω να ερωτευτώ, δεν υπάρχει έρωτας», κ.λπ. Είναι δικαιολογία αυτό. Ρίχνουμε στον έρωτα τις δικές μας αδυναμίες ενώ δεν φταίει. Αν θέλεις να κόψεις κάποια στιγμή ένα αρνητικό συναίσθημα που μπορεί να σου προκαλεί, μπορείς να το κάνεις πολύ εύκολα.

Εσύ ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχεις κάνει για τον έρωτα;

Τρελό αρνητικό είναι ότι από τον πολύ έρωτα έγινα λίγο ψυχολόγος της όλης κατάστασης και του ανθρώπου που ήμουν μαζί. Και εκεί χάθηκαν οι ρόλοι. Το πιο τρελό, με τη θετική έννοια, είναι ότι έχω ταξιδέψει πολύ μακριά μέσα σε μια μέρα μόνο για μια αγκαλιά. Ήταν μια διαδρομή 13 ωρών μόνο για μια μέρα και για μια αγκαλιά.

Τον τελευταίο καιρό πολλές κακοποιητικές συμπεριφορές από γνωστούς και αγνώστους βλέπουν το «φως» της δημοσιότητας. Έχεις κάνει και εσύ γνωστή τη δική σου «περιπέτεια» όταν ήσουν μόλις 17. Πώς αντιμετώπισες πρακτικά αλλά και συναισθηματικά μια τέτοια τραυματική εμπειρία σε μια τόσο τρυφερή ηλικία;

Σίγουρα δεν ήταν εύκολο στην αρχή. Αλλά αν έχεις θέληση να προχωρήσεις και να το ξεπεράσεις, να ξαναβρείς τον εαυτό σου, να ξαναερωτευτείς, τα καταφέρνεις. Γιατί ναι μεν ήταν μια πολύ δύσκολη ηλικία, αλλά ήταν και μια ηλικία που δεν μπορούσα να δεχτώ ότι στα 19 που τελείωσε όλο αυτό δεν θα ξαναερωτευτώ, δεν θα ξανακάνω σχέση, δεν θα ξαναχαμογελάσω. Ήταν η θέληση για ζωή και καινούριες, ευχάριστες εμπειρίες. Όσον αφορά το θέατρο και όλο αυτόν τον χώρο, δεν έχω υπάρξει ποτέ μάρτυρας κάποιου περιστατικού. Αν είχα υπάρξει, πίστεψέ με θα είχα μιλήσει και θα είχε μαθευτεί. Είμαι κάθετη σε αυτό. Με βγάζει εκτός εαυτού, δεν μπορώ να συγκρατηθώ, μάλλον γιατί μου θυμίζει τη δική μου ιστορία. Έχει τύχει να μπω στη μέση ενός ζευγαριού σε μια πλατεία ας πούμε, δεν μπορώ να δεχτώ τέτοιες συμπεριφορές. Γιατί εν μέρει φταίμε όλοι μας, όταν κάτι συμβαίνει και το βλέπεις και δεν επεμβαίνεις. Είναι λάθος, είναι σαν να το εγκρίνεις. Έχουμε ευθύνη όλοι μας, δεν μπορούμε να λέμε ξέραμε αλλά δεν μιλήσαμε. Χρειαζόμαστε όλοι, για να δώσουμε βοήθεια και στο θύμα να μιλήσει, που μπορεί μερικές φορές να μην έχει δύναμη να το κάνει.

Εσύ όταν το βίωσες είχες βρει την δύναμη να μιλήσεις αμέσως;

Στην αρχή όχι, δεν μιλούσα. Γιατί θεωρούσα ότι μπορώ να το λύσω μόνη μου. Μέχρι που έφτασε κάποια στιγμή -ένα σκηνικό συγκεκριμένα- που δεν γινόταν να λυθεί πια. Και είπα τελείωσε, εγώ θέλω να φύγω από όλο αυτό, πρέπει να ζητήσω βοήθεια, τέλος. Δυστυχώς μου συνέβη σε πολύ τρυφερή ηλικία. Και γι’ αυτό και την εφηβεία μου την έζησα ετεροχρονισμένα. Ευτυχώς, δεν επέτρεψα σε αυτό το περιστατικό να με ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή μου. Και γι’ αυτό είναι σημαντική η βοήθεια που θα πάρεις μετά είτε από κάποιον ειδικό είτε από τους δικούς σου ανθρώπους. Η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας είναι τεράστια, απλά πρέπει να την ανακαλύψουμε.

Πάμε λίγο και στον «Ήλιο», όπου πρωταγωνιστείς. Στη σειρά υποδύεσαι μια μητέρα εφήβων που συχνά έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους. Η δική σου σχέση με τους γονείς σου όταν ήσουν έφηβη, πώς ήταν;

Ήμουν και εγώ αντιδραστική. Όχι φυσικά όσο η κόρη μου στη σειρά αλλά ήμουν και εγώ αρκετά. Αλλά όπως σου είπα και πριν, εγώ δεν τη έζησα και πολύ την εφηβεία. Δηλαδή μου βγήκε πιο πολύ στα 19 μου όταν είχα ενηλικιωθεί. Πάντως δεν έκανα πολλές τρέλες. Θυμάμαι ότι έλεγα συνέχεια «εγώ ξέρω». Μου μίλαγαν οι γονείς μου και νόμιζα ότι εγώ τα ήξερα καλύτερα. Και εκεί έρχονταν οι συγκρούσεις.

Γενικά ο ρόλος σου στη σειρά είναι αρκετά δραματικός. Πώς αποφορτίζεσαι μετά από μια σκηνή υπερβολικής έντασης;

Πια δεν έχω τέτοιο πρόβλημα, είναι σαν να πατάω ένα κουμπί. Όταν τελειώνει η σκηνή μου έχει φύγει και το συναίσθημα. Γιατί γίνεται καθαρά τεχνικά και με δουλειά. Δεν είναι ότι βγάζω τον δικό μου τον ψυχικό κόσμο έξω και θυμάμαι δικά μου και κλαίω. Αν το έκανα αυτό θα ήμουν στο τρελοκομείο, γιατί είναι η τέταρτη συνεχόμενη χρονιά που κάνω έναν δραματικό ρόλο, οπότε θα μου είχε στρίψει. Τον πρώτο χρόνο, όταν ήμουν στη «Γυναίκα χωρίς όνομα», ήταν λίγο δύσκολα αλλά μετά έμαθα να το διαχειρίζομαι.

Έχεις δηλώσει ότι μετά τον «Ήλιο» θα αποφύγεις να κάνεις ξανά καθημερινό σίριαλ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Γιατί έχεις πάρει αυτή την απόφαση;

Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι. Είμαι τέσσερα χρόνια non stop σε καθημερινή σειρά. Είναι πολύ απαιτητική δουλειά, καθημερινή, 10ωρη και δεν μου δίνει την ευκαιρία να κάνω εύκολα θέατρο ταυτόχρονα. Δεν μπορώ να ακολουθήσω όλες τις προτάσεις που μου γίνονται. Και θέλω να κάνω και άλλα πράγματα, όπως μια ταινία. Ή μπορεί να κάνω πάλι τηλεόραση, απλώς να μην είναι καθημερινή η σειρά. Θέλω απλώς να έχω χρόνο να κάνω και άλλα πράγματα που αγαπώ. Ο οργανισμός μου θέλει ξεκούραση και το καταλαβαίνω. Αν όμως ο «Ήλιος» πάει και τρίτη χρονιά, θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν θα συνεχίσω. Γιατί υπάρχουν και πολλές οικογένειες από πίσω που ζουν από αυτή τη δουλειά. Μάλλον δεν θα ήθελα να συνεχίσω όπως το σκέφτομαι τώρα, αλλά θα ήταν πολλοί οι παράγοντες που θα με έκαναν να πάρω την τελική απόφαση.

«Αγώνας Νέγρου και Σκύλων»
Θέατρο «Τζένη Καρέζη», Ακαδημίας 3, Αθήνα
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σωτηρίου
Παίζουν: Δημήτρης Ραφαήλος, Σαμουήλ Ακίνολα, Ντόρα Μακρυγιάννη , Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης

Ένα από τα πιο ιδιαίτερα και ενδιαφέροντα έργα του Μπερνάρ Μαρί Κολτές επέλεξε να παρουσιάσει το Θέατρο Τζένη Καρέζη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σωτηρίου. Πρόκειται για το έργο «Αγώνας Νέγρου και Σκύλων» το οποίο, γραμμένο το 1979, αποτελεί ένα άκρως ζωντανό και επίκαιρο κείμενο που θίγει δεξιοτεχνικά τους φόβους, τις ψευδαισθήσεις, τις ελπίδες αλλά και την απληστία του ανθρώπου, πάθη ικανά να τον θέσουν εκτός ορίων, ηθικής αλλά και εκτός ευτυχίας.

Η παράσταση θα παρουσιάζεται από τις 15 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο θέατρο «Τζένη Καρέζη».

Λίγα λόγια για το έργο

Σε μία χώρα στις Δυτικής Αφρικής, ο Άλμπουρυ ένας μαύρος άνδρας, εισβάλει σε ένα περίκλειστο και καλά φρουρούμενο Γαλλικό εργοτάξιο, για να παραλάβει το νεκρό σώμα του αδελφού του, που σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα. Εκεί θα συναντηθεί με τρεις λευκούς που κατοικούν εντός του εργοταξίου, τον Όρν τον υπεύθυνο του εργοταξίου, τον Καλ έναν νεαρό Γάλλο μηχανικό και την Λεονή μία γυναίκα με εύθραυστη υγεία, που έφερε ο Όρν μαζί του απ’ το Παρίσι με σκοπό να την παντρευτεί. Οι δύο λευκοί άνδρες με διάφορες προφάσεις, αρνούνται να παραδώσουν το νεκρό στον αδελφό του.

Τότε ο Άλμπουρυ τους δηλώνει ότι δεν πρόκειται να φύγει από τον χώρο τους μέχρι να του δώσουν τον νεκρό για να τον θάψει. Η στάση του Άλμπουρυ θα οδηγήσει την αντιπαράθεση του με τον Όρν και τον Καλ στα άκρα και θα φέρει στην επιφάνεια τη συγκάλυψη της δολοφονίας, του Νουόφια του αδελφού του Άλμπουρυ καθώς και ένα σκάνδαλο διαφθοράς, εις βάρος των κατοίκων του χωριού που βρίσκεται κοντά στο εργοτάξιο, το οποίο η Γαλλική κατασκευαστική εταιρεία θέλει να κρατήσει καλά κρυμμένο. Στον αγώνα του για δικαιοσύνη ο Άλμπουρυ θα βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο, την Λεονή. Τα γεγονότα του έργου διαδραματίζονται εντός μιας νύχτας, από το σούρουπο ως την αυγή στις επόμενης μέρας.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

«Ό Αγώνας Νέγρου και Σκύλων του Μπερνάρ Μαρί Κολτές, έργο σκληρό αλλά ταυτόχρονα και βαθειά ουμανιστικό, μας μιλάει για τον φόβο της συνύπαρξης, τον φόβο του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Ο Κολτές στήνει ένα καλοδουλεμένο ψυχολογικό θρίλερ, όπου η ακρότητα των συγκρούσεων των προσώπων το αναγάγουν σε μία σύγχρονη τραγωδία. Στην εποχή μας που καθημερινά κτίζουμε γύρω μας, αόρατους προσωπικούς αλλά και κυριολεκτικούς εθνικούς φράχτες, η πένα του Γάλλου σημαίνοντα δραματουργού, μας υπενθυμίζει, πως η άγνοια γεννά τον ρατσισμό. Το γράμμα στην μητέρα του φανερώνει καθαρά την άποψη του Κολτές, για το πώς βλέπει τον κόσμο που τον περιβάλει: «Υπάρχει πολύ μεγάλη ευχαρίστηση ξέρεις, να πηγαίνεις ενάντια στο ρεύμα. Σε μια κοινωνία που το χρήμα είναι ο αρχηγός, εσύ να μην έχεις χρήματα. Σε μια κοινωνία που η αγάπη είναι πειθαρχική, εσύ να έχεις έκλυτη αγάπη. Δεν είναι πιο παράλογο ή πιο οδυνηρό απ’ το να πηγαίνεις ανάποδα». Η σκηνοθετική ματιά εστιάζει στην πάλη του ατόμου για ανεξαρτησία απέναντι στην διαφθορά, τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο με σκοπό το κέρδος με στόχο να φτιάξει ένα θέαμα ιδιαίτερα επίκαιρο και ενδιαφέρον για το ευρύ κοινό».

Αλέξανδρος Σωτηρίου

Συντελεστές
Μετάφραση: Σύλβια Κιούση
Σκηνοθεσία:  Αλέξανδρος Σωτηρίου
Σκηνικά: Τζίνα Ηλιοπούλου
Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Μουσικό-Ηχητικό Περιβάλλον: Νικόλας Χάλαρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου

Διανομή
Όρν: Δημήτρης Ραφαήλος
Άλμπουρυ: Σαμουήλ Ακίνολα
Λεονή: Ντόρα Μακρυγιάννη
Κάλ: Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης

Website / Social Media:
https://theatrotzenikarezi.gr/
https://www.facebook.com/TzeniKareziTheater
https://instagram.com/theatro_tzeni_karezi?igshid=1fstsnk0v83tg

Στην παράσταση τηρείται αυστηρά το υγειονομικό πρωτόκολλο

Οι εισερχόμενοι στο χώρο θα πρέπει να διαθέτουν έγκυρο, σύμφωνα με το τρέχον υγειονομικό πρωτόκολλο, πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης καθώς και αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας (π.χ. ταυτότητα, δίπλωμα). Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική.

Trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=chB9AnBSUrQ

Info:
Τοποθεσία: Θέατρο «Τζένη Καρέζη», Ακαδημίας 3, Αθήνα (στάση μετρό: Σύνταγμα)
Ημερομηνία: Πρεμιέρα: Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021. Ώρα έναρξης: 21.00.
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00. Διάρκεια: 1:45΄
Πληροφορίες: Τηλ.: 2103636144 – 2103625520
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: €18, Μειωμένο: €15 (άνω των 65) και 12 (ανέργων Α.με.Α., φοιτητικό) | με την επίδειξη της αντίστοιχης κάρτας.
Προπώληση: Viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/theater/tzeni-karezi/agonas-negrou-kai-skylon-tou- bernard-marie-koltes/