Ο νέος, συγκλονιστικός θεατρικός μονόλογος του Βασίλη Ρίσβα «ΛΕΙΠΕΙΣ..» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό, στην Κάτω Σκηνή του «Από Μηχανής» Θεάτρου σε σκηνοθεσία Μπέσυς Μάλφα και ερμηνεία Ράνιας Παπαδάκου από τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2021 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Μια παράσταση τρυφερή, συγκινητική, με χιούμορ που θα συγκινήσει!

Η Ελπίδα. Γυναίκα χωρίς ηλικία. Γυναίκα με όλες τις ηλικίες να σημαδεύουν το βλέμμα της και το κορμί της. Μικρό κορίτσι, έφηβη, ενήλικη. Με ένα παρόν στοιχειωμένο από παρελθόντα χρόνο.

Φοβισμένη, απελπιστικά μόνη και τελικά από επιλογή κρυμμένη στην αθέατη πλευρά της πόλης. Της κάθε πόλης, σε κάθε χώρα.

Η Ελπίδα δεν έχει καταγωγή, δεν έχει εθνικότητα. Είναι από εκείνα τα πλάσματα που νιώθουν τη ζωή ως βαρύ φορτίο. Απεγνωσμένα δεν παύουν στιγμή να ζητούν βοήθεια αλλά κανείς δεν είναι ικανός να τους την προσφέρει. Για να επιβιώσουν, ταμπουρώνονται πίσω από μια πλασματική πραγματικότητα και βρίσκουν καταφύγιο στην τρέλα.

Είναι εκείνα τα πλάσματα που τα «πιάνει» η περιφερειακή μας όραση φευγαλέα, καθώς αποτραβιούνται στη σκιά. Που τα προσπερνάμε όταν βρεθούν τυχαία στον δρόμο μας και ποτέ δεν τα κοιτάμε στα μάτια.

Που αδιαφορούμε για την ύπαρξή τους ή ακόμα χειρότερα οι πιο ευαίσθητοι από μας, θλίβονται από την ύπαρξή τους. Που μόνο όταν πρωταγωνιστήσουν στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τότε διεκδικούν με επιτυχία την προσοχή μας. Κι όπως λέει η Ελπίδα : «Ο φόβος είναι ίδιος για όλα τα πλάσματα. Η διαχείρισή του διαφέρει».

Ερμηνεύει η Ράνια Παπαδάκου.
 
Συντελεστές:
Κείμενο: Βασίλης Ρίσβας
Σκηνοθεσία: Μπέσυ Μάλφα
Σκηνικά-κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Πρωτότυπη Μουσική: Σκιαδαρέσες
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βατζώλης Ανδρέας
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Κατασκευή σκηνικού: Γκέντι Κούση
Γραφιστική επιμέλεια: Gridfox.gr
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
 
INFO: Μια παραγωγή του Από Μηχανής Θεάτρου

ΚΑΤΩ ΣΚΗΝΗ
Έναρξη: Δευτέρα 15 Νοεμβρίου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα & Τρίτη 21:00

Τιμές Εισιτηρίων:
Κανονικό:15€
Μειωμένο (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ):12€
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/leipeis/

Τηλέφωνο κρατήσεων : 210 5232097

Το Από Μηχανής Θέατρο παρουσιάζει το νέο συγκλονιστικό θεατρικό μονόλογο του Βασίλη Ρίσβα «ΛΕΙΠΕΙΣ..» σε σκηνοθεσία Μπέσυς Μάλφα και ερμηνεία Ράνιας Παπαδάκου από τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Ένα έργο τρυφερό, συγκινητικό, με χιούμορ που θα καθηλώσει το κοινό με την αλήθεια του!

Η Ελπίδα. Γυναίκα χωρίς ηλικία. Γυναίκα με όλες τις ηλικίες να σημαδεύουν το βλέμμα της και το κορμί της. Μικρό κορίτσι, έφηβη, ενήλικη. Με ένα παρόν στοιχειωμένο από παρελθόντα χρόνο.

Φοβισμένη, απελπιστικά μόνη και τελικά από επιλογή κρυμμένη στην αθέατη πλευρά της πόλης. Της κάθε πόλης, σε κάθε χώρα.

Η Ελπίδα δεν έχει καταγωγή, δεν έχει εθνικότητα. Είναι από εκείνα τα πλάσματα που νιώθουν τη ζωή ως βαρύ φορτίο. Απεγνωσμένα δεν παύουν στιγμή να ζητούν βοήθεια αλλά κανείς δεν είναι ικανός να τους την προσφέρει. Για να επιβιώσουν, ταμπουρώνονται πίσω από μια πλασματική πραγματικότητα και βρίσκουν καταφύγιο στην τρέλα.

Είναι εκείνα τα πλάσματα που τα «πιάνει» η περιφερειακή μας όραση φευγαλέα, καθώς αποτραβιούνται στη σκιά. Που τα προσπερνάμε όταν βρεθούν τυχαία στον δρόμο μας και ποτέ δεν τα κοιτάμε στα μάτια.

Που αδιαφορούμε για την ύπαρξή τους ή ακόμα χειρότερα οι πιο ευαίσθητοι από μας, θλίβονται από την ύπαρξή τους. Που μόνο όταν πρωταγωνιστήσουν στα δελτία ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τότε διεκδικούν με επιτυχία την προσοχή μας. Κι όπως λέει η Ελπίδα : «Ο φόβος είναι ίδιος για όλα τα πλάσματα. Η διαχείρισή του διαφέρει».

Ερμηνεύει η Ράνια Παπαδάκου.

Συντελεστές:
Κείμενο: Βασίλης Ρίσβας
Σκηνοθεσία: Μπέσυ Μάλφα
Σκηνικά-κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Πρωτότυπη Μουσική: Σκιαδαρέσες
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βατζώλης Ανδρέας
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Γραφιστική επιμέλεια: Gridfox.gr
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

INFO: Μια παραγωγή του Από Μηχανής Θεάτρου

Χορηγοί:
Sis Boutique, B house of beauty (Ιώαννου Φωκά 31), ZERVA cosmetics, Five Shoes (Καλλιθέα)
Ευχαριστούμε πολύ για το παγκάκι τον Δήμαρχο Περιστερίου Κο Ανδρέα Παχατουρίδη.

ΚΑΤΩ ΣΚΗΝΗ
Έναρξη: Δευτέρα 15 Νοεμβρίου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα & Τρίτη 21:00

Τιμές Εισιτηρίων:
Κανονικό:15€
Μειωμένο (Φοιτητικό/Ανέργων/ΑμεΑ):12€
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/leipeis/
Τηλέφωνο κρατήσεων : 210 5232097

Το θέατρο είναι covid free.

Κατά την είσοδο των θεατών στον χώρο του θεάτρου, θα γίνεται έλεγχος του πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης και ταυτοποίηση.

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης
Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από Μηχανής Θέατρο
www.amtheater.gr

Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, τκ 10436
Τηλέφωνο: 210 5232097
Προπώληση:viva.gr

Ώρες ταμείου και επικοινωνίας: Καθημερινά 11:00-15:00 & 17:00-22:00 

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αντικείμενα που έχω πάντα στο καμαρίνι μου.

Γενικώς δεν έχω φετίχ  με αντικείμενα (με «υποκείμενα» πάλι ... πολλά χαχα) !!! Όσο μεγαλώνω, νομίζω ότι απλοποιώ τα πάντα. Κάποτε, που  η θεατρική σεζόν ήταν μεγαλύτερη και  ξέραμε ότι για κάποιο σεβαστό διάστημα, είχαμε την αποκλειστική χρήση του χώρου, όταν αυτή τελείωνε, ήθελα container για να το αδειάσω, μετακόμιση κανονική! Φέτος που στο Θέατρο Τέχνης παίζω Δευτερότριτα κ μοιράζομαι το καμαρίνι με συναδέλφους άλλων εξαιρετικών παραγωγών,που παίζουν τις υπόλοιπες μέρες, η μόνη μου έννοια είναι ο σεβασμός σ’εκείνους κ τα αντικείμενα τους, ν’αφήσω το χώρο καθαρό κ λειτουργικό, οπότε περιορίζομαι στα απολύτως απαραίτητα, που τα πηγαινοφέρνω. Τα καλλυντικά μου, ένα μπουκάλι νερό, καραμελίτσες για το λαιμό κ μια –σε αλυσίδα περασμένη-γαλάζια χάντρα, που όσο φοράω το κοστούμι του ρόλου,με περιμένει στο καμαρίνι για τη φορέσω μετά ξανά, που μου έκανε δώρο η φίλη κ συνάδελφος Βίβιαν Κοντομάρη κ έχει vibesαγαπησιάρικα.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που είχα ποτέ.

α) Ως χώρο, θυμάμαι το καμαρίνι που είχα στο Εθνικό Θέατρο, στο Rex, που είχε κρεβάτι να ξαπλώσεις, καναπέ για τους φίλους που σ’επισκέπτονται κ ευρύχωρο μπάνιο με ντους απέναντι, οθόνη που παρακολουθούσες σε ποιο σημείο βρίσκεται η παράσταση κ άλλα πολλά που σ’έκαναν να αισθάνεσαι αξιοπρεπής επαγγελματίας. Και στον «Ελληνικό Κόσμο» επίσης, οι συνθήκες ήταν εξαιρετικές, αν κ για να είμαι ειλικρινής δίνω περισσότερη σημασία στο έμψυχο υλικό κ λιγότερη στο άψυχο. Έχω κάνει επίσης πολλές περιοδείες σε συνθήκες  ευρείας γκάμας, από απολύτως κυριλέ έως εντελώς τριτοκοσμικές,οπότε μπορώ πλέον να πω με σιγουριά ότι ...«δεν μασάω»

β) Με ποιους συναδέλφους: Έχω  συνυπάρξει με ανθρώπους πολύ διαφορετικούς. Και μεταξύ τους και με εμένα. Αν όχι με όλους, με τη συντριπτική πλειοψηφία, μετά απ’αυτό το «μοίρασμα» αναπτύξαμε δεσμούς κ κρατάμε ακόμα επαφές, αν κ  ξέρουμε  όλοι πόσο  δύσκολο είναι αυτό σε βάθος χρόνου. Ίσως γιατί –κόντρα στη συνθήκη της ανάγκης της συνύπαρξης στον ίδιο χώρο- επενδύαμε σε μακροσκελείς συζητήσεις, εμβαθύνσεις κ ενδοσκοπήσεις, κυρίως ανάμεσα σε διπλές παραστάσεις  που υπάρχει χρόνος κ  πάντα  κάποιο κουδούνι  διέκοπτε στο καλύτερο σημείο. Είναι αρκετοί κ αγαπημένοι κ κρατάω διαφορετικά πράγματα από τον καθένα. Γέλια,κλάματα,αγωνίες, έρωτες,μυστικά. Είναι απίστευτο,  πόσα καθοριστικά πράγματα,μπορεί να μοιραστείς μ’ έναν –μέχρι χθες -άγνωστο σου άνθρωπο, πράγματα που μπορεί να μην έχεις μοιραστεί με τον κολλητό σου.

Το πιο ωραίο καμαρίνι που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Ήμουν 19 χρονών κ είχα ελάχιστες εικόνες από καμαρίνια, όταν είδα στο Παρίσι ,σ’ ένα μικρό Θέατρο στην κρύπτη της Αγίας Αγνής, τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου. Όταν τελείωσε η παράσταση κ με τους Έλληνες φίλους μου κοιταζόμασταν μεταξύ μας, μην ξέροντας αν πρέπει να πάμε να συγχαρούμε τους ηθοποιούς ή όχι (αφενός δεν ξέραμε κανέναν, αφετέρου τα γαλλικά μας δεν ήταν κ για Sorbonne ΙΙ), οδηγούμενοι τελικά προς την έξοδο, αναγκαστικά βρεθήκαμε σ’έναν  χώρο μέσα σε μια σπηλιά, όπου υπήρχαν πολύχρωμα κοστούμια κρεμασμένα με σχοινιά, σαν από τον ουρανό,  ένας  καθρέφτης, που για να είμαι ειλικρινής, μου φάνηκε τότε παραμορφωτικός, ένα μπλε νύχτας φως παντού, νερό τριγύρω σαν από πηγή κι  όλοι αυτοί οι ηθοποιοί ν’αλλάζουν πίσω από ένα παραβάν τσουβάλι,ο  καθένας το δικό του.  Δεν ξέρω γιατί, αλλά τότε αυτό μου’χε φανεί μαγικό, σχεδόν παραμυθένιο κ  έχει γράψει μέσα μου γλυκά σαν το πιο  αλλόκοτο κ superκαμαρίνι. Τώρα βέβαια, αν το δω ρεαλιστικά ως ηθοποιός, μπορεί οι άνθρωποι να ζούσαν ένα θρίλερ.

Η πιο ωραία ανάμνηση που έχω από καμαρίνι.

Δεν ξέρω αν είναι η πιο ωραία, καθώς είναι συνδεδεμένη με μια  τραγική μου στιγμή, είναι σίγουρα όμως η πιο συγκινητική κ θα  μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου.

Είναι πάλι στο Εθνικό, στο «Παιδικό Στέκι» αυτή τη φορά κ  εγώ  έρχομαι να κάνω παράσταση μετά  από μια πολύ δύσκολη για μένα  μέρα, απ’ αυτές που πρέπει να σφίξεις τα δόντια. Μπαίνω στο καμαρίνι, το οποίο μοιραζόμουν  με τον Νίκο το Σταυρακούδη (λατρεμένο μου καμαρίνι, είναι απερίγραπτο το γέλιο που  είχαμε ρίξει, σε μια περίοδο της ζωής μου, που το είχα τεράστια ανάγκη) κι αντικρίζω ένα καμαρίνι στολισμένο με φωτάκια, λουλούδια σκορπισμένα, ένα cd  που περιείχε ένα τραγούδι –υπαρξιακό δράμα-hitτης εποχής κ ένα περιοδικό με δώρο μια τεράστια μπλε ελεκτρίκ τσάντα-σακίδιο, για να τα βάλω μέσα όλα αυτά να τα πάρω σπίτι μου. Κλαίω,γελάω, τον αγκαλιάζω,συγκινούμαι κ νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη κάθε φορά που το λέω, ο Νίκος μπορεί να μην το θυμάται καν, εγώ όμως υποκλίνομαι στους ανθρώπους με ευαισθησίες κ χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να το καταθέσω κ δημόσια.

Το τελευταίο πράγμα-κίνηση-σκέψη που κάνω πριν βγω από το καμαρίνι μου.

Φέτος, έχω να κάνω μ’έναν καταιγιστικό μονόλογο, στον οποίο εμπεριέχονται λέξεις σύνθετες, οι λεγόμενες «σιδηρόδρομοι», νοήματα σουρεαλιστικά που πρέπει  κάθε λέξη ν’αρθρώνεται τέλεια, ώστε να μη χαθούν κ όλο αυτό σε ρυθμούς ιλιγγιώδεις μεν, γεμάτο από κατάσταση δε.Οπότε η σκέψη,η ευχή κ η προσευχή μου είναι  να θυμηθώ κ να μην  μπερδέψω τα λόγια μου,να μην πνιγώ, να κάνω σωστή χρήση αναπνοών κ παράλληλα να μην γκρεμοτσακιστώ με τα τακούνια.  

____________________________________________________________________________

Η Ράνια Παπαδάκου πρωταγωνιστεί στο «ΟΛΟ ΣΠΙΤΙ,ΚΡΕΒΑΤΙ Κ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»που παίζεται  κάθε Δευτέρα κ Τρίτη στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου και σε περιοδεία σε επιλεγμένες πόλεις, στο πλαίσιο της επικοινωνίας του Θεάτρου Τέχνης με το κοινό εκτός Αθηνών.

Συγγραφείς : Φράνκα Ράμε & Ντάριο Φο

Μετάφραση : Αχιλλέας Καλαμάρας

Σκηνοθεσία : Κωστής Καπελώνης

Μουσική : Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά και κοστούμια : Έλλη Λιδωρικιώτη

Επιμέλεια κίνησης : Φαίδρα Σούτου

Πρωταγωνιστούν (με σειρά εμφάνισης) :

Τζένη Κόλλια : Μία γυναίκα μόνη

Αντωνία Καμπάκου : Το ξύπνημα

Γιάννα Μαλακατέ : Η μαμά-φρικιό

Ράνια Παπαδάκου : Έχουμε όλες την ίδια ιστορία

23/12/2016, «Το παιδί και το όνειρο», Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

 ‘’…Την ώρα αυτή λοιπόν, που οι άνθρωποι, επιτέλους κοιμούνται

τα έπιπλα ελευθερωμένα από την παρουσία των ανθρώπων,

μπορούν κι αυτά να βγουν ένα μικρό περίπατο στο δρόμο…’’

Γιάννης Ρίτσος, Όστραβα

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όλα μπορούν να συμβούν. Μια νύχτα φωτισμένη από χιλιάδες φωτάκια χριστουγεννιάτικων δέντρων, μια νύχτα που ο Άγιος Βασίλης είναι στο έλκηθρό του μοιράζοντας δώρα, ακόμα και τα έπιπλα είναι δυνατό να… ζωντανέψουν. Το παραμύθι της Κάρμεν Ρουγγέρη «Το παιδί και το όνειρο» ζωντανεύει μπροστά μας και μας μεταφέρει τη μαγεία της τελευταίας νύχτα του χρόνου. Για τα παιδιά κάθε μέρα όλα είναι γιορτή, όλα είναι παιχνίδι, πόσο μάλλον η τελευταία μαγική νύχτα της χρονιάς.

Η μικρή Βασιλική κλεισμένη μέσα στο σπίτι παίζει και στο πέρασμά της υποφέρουν τα πάντα. Άνθρωποι και έπιπλα. Ρίχνει το χριστουγεννιάτικο δέντρο, σπάει την καρέκλα, κόβει τα φύλλα του αλεξανδρινού και τελικά σπάει και το λαμπατέρ. Όταν πέφτει για ύπνο τα έπιπλα και τα αντικείμενα αποφασίζουν να την δικάσουν. Ο καθρέφτης- αντίκα του σαλονιού που παλιά διακοσμούσε ένα δικηγορικό γραφείο τους εξηγεί τη διαδικασία και αφού ορίζονται εισαγγελείς και γραμματείς η δίκη ξεκινά. Όμως κανείς δε δέχεται να υπερασπιστεί την μικρή Βασιλική. Κανείς; Παραμονή Πρωτοχρονιάς, μια νύχτα που τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές, ποιος θα άφηνε ένα παιδί να δικαστεί; Ο Άγιος Βασίλης έρχεται και οι θεατές βλέπουν τα πράγματα από την οπτική γωνία της Βασιλικής.  

Με σκηνικά που φανταζόμαστε, όπως μας προτρέπει η γιαγιά- αφηγήτρια (γιατί το θέατρο χρειάζεται φαντασία), και με κοστούμια που παραπέμπουν στο μαγικό παιδικό κόσμο, η παράσταση «Το παιδί και το όνειρο» κρατά προσηλωμένους  τους μικρούς θεατές μέχρι το τέλος.

Η μικρή Βασιλική, το παιδί του έργου, λατρεύει τα παιχνίδια. Για να δούμε τι μπορεί να παίξει ΠΡΙΝ από την παράσταση και τι ΜΕΤΑ από αυτή.

ΠΡΙΝ… 

• Αφήγηση: Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι της Κάρμεν Ρουγγέρη «Το παιδί και το όνειρο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάπλαση. Είναι μια ιστορία γεμάτη μαγεία, ιδωμένη από την πλευρά των παιδιών. Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία ή να ακούσετε μαζί με τα παιδιά το CD με την αφήγηση της Κάρμεν Ρουγγέρη.

• Ζωγραφική: Στην ταινία της Ντίσνεϊ «Η πεντάμορφη και το τέρας» τα αντικείμενα και τα έπιπλα του σπιτιού μιλούν και έχουν ανθρώπινη μορφή. Στην παιδική φαντασία τα άψυχα έχουν μια μυστική ζωή: μιλούν, κινούνται και κάνουν ό,τι και οι άνθρωποι. Τα παιχνίδια τους μπορεί να ζωντανέψουν το βράδυ και να αλλάξουν θέση. Στα στολίδια του δέντρου γίνεται καθημερινή «ανταλλαγή» από τον τρίχρονο γιο μου, γιατί αυτά που είναι στα πίσω κλαδιά στενοχωριούνται που δεν τα βλέπουμε τόσο καλά. Ποια αντικείμενα του σπιτιού θεωρούν τα παιδιά ότι το βράδυ ζωντανεύουν; Μπορούν να τα ζωγραφίσουν και, αν είναι σε θέση να γράφουν, να φτιάξουν ένα μικρό κόμικς με συννεφάκια σκέψης και ομιλίας πάνω από τα «κεφάλια» των επίπλων.

ΜΕΤΑ…

• Αφήγηση: Το παραμύθι του Γιάννη Μπαρτζή «Ξύλινο παραμύθι»(εκδόσεις Σύγχρονη εποχή) είναι μια ιστορία για τη γιορτή που στήνουν ένα βράδυ τα ξύλινα έπιπλα. Με λόγο ποιητικό σου δημιουργεί εικόνες που σε ταξιδεύουν στον κόσμο του φανταστικού. Σε μια βραδιά που τα ξύλινα έπιπλα κι αντικείμενα αποφασίζουν να συναντηθούν στην πλατεία και να διασκεδάσουν. Ένα όμορφο παραμύθι που θα μπορούσε να είναι η συνέχεια της θεατρικής παράστασης.

• Παιχνίδι ρητορικής: Στην παράσταση «Το παιδί και το όνειρο» η μικρή Βασιλική δικάζεται από τα έπιπλα και τα αντικείμενα του σπιτιού για τη συμπεριφορά της. Μπορείτε να στήσετε στην κουζίνα το δικό σας «δικαστήριο» με το παιδί σε ρόλο υπεράσπισης για τα πιο απίθανα πράγματα. Συνήγορος υπεράσπισης της κατσαρόλας η οποία κατηγορεί τη μαμά για το γεγονός ότι υποφέρει στη φωτιά κάθε μέρα, χωρίς καμία αργία στις γιορτές. Μπορείτε εσείς να είστε υπερασπιστής του μαύρου χρώματος και το παιδί του άσπρου. Ή η μαμά να υπερασπίζει τα σουβλάκια και το παιδί την πίτσα.

• Παιχνίδι για μεγαλύτερες ομάδες/ εκπαιδευτικούς: «Τα έπιπλα του σπιτιού». Ο ενήλικας/εμψυχωτής λέει ένα δωμάτιο του σπιτιού και τα παιδιά έχουν ελάχιστο χρόνο να γίνουν έπιπλα ή αντικείμενα που υπάρχουν στο δωμάτιο αυτό. Όταν ο ενήλικας/εμψυχωτής πει «γυρνάω», πρέπει να μείνουν όλοι παγωμένοι στις θέσεις τους και να μαντέψει τι είναι ο καθένας. Τα παιδιά επιτρέπεται να γίνουν μόνο αντικείμενα ή έπιπλα και όχι κάτι έμψυχο. Επίσης πρέπει να γίνουν αντικείμενα ή έπιπλα που υπάρχουν στο δωμάτιο αυτό αλλιώς χάνουν. (Δεν μπορεί να υπάρχει μια λεκάνη μέσα στην κουζίνα! Ή ένα χαρτί τουαλέτας στο σαλόνι!) Υπάρχει και «Έπιπλα του σπιτιού Νο 2». Σε αυτή την παραλλαγή/συνέχεια του παιχνιδιού η αρχή είναι ίδια. Όμως, όταν ο ενήλικας/εμψυχωτής γυρίσει, είναι ένας στριμμένος κύριος που θέλει να πετάξει τα έπιπλά του γιατί σκονίζονται, έχει πολλά ή επειδή απλώς ξύπνησε στραβά. Τα έπιπλα μιλούν και προσπαθούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Κερδίζουν αν πείσουν τον παράξενο ιδιοκτήτη τους να τα κρατήσει.

Η νύχτα της Πρωτοχρονιάς έχει για όλους μας κάτι μαγικό, είτε πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη είτε όχι. Είναι το τέλος μιας χρονιάς και η αρχή μιας άλλης. Είναι η απόδειξη ότι κάθε τέλος σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή. Ένα νέο ξεκίνημα που ακόμα και ο πιο απαισιόδοξος δεν μπορεί να μην έχει έστω μια μικρή ελπίδα για κάτι καλύτερο. Ας αφήσουμε αυτή τη νύχτα τα παιδιά να γίνουν οι οδηγοί μας, να μας μεταδώσουν την πίστη τους, να δούμε τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια. Τότε θα δούμε έναν κόσμο γεμάτο ευκαιρίες για παιχνίδι και ανατροπές των κανόνων, έναν κόσμο στον οποίο όλοι έχουν θέση. Ακόμα κι ένα κουφός καλόγερος, μια σπασμένη καρέκλα κι ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με καρούμπαλο…Καλή μας χρονιά!

 info: 

Στο ρόλο του παιδιού η Ράνια Παπαδάκου.

Το 2016 σε λίγα εικοσιτετράωρα θα είναι παρελθόν. Λίγο πριν από την εκπνοή του χρόνου ζητήσαμε από αγαπημένους μας ηθοποιούς να φτιάξουν τα δικά τους «Αλφαβητάρια» της χρονιάς που πέρασε, κάνοντας έτσι, με τη βοήθεια των  είκοσι τεσσάρων γραμμάτων μια μικρή ανασκόπηση στο 2016. 

Αλφαβητάρια, αισιόδοξα, απαισιόδοξα, με χιούμορ, με παιγνιώδη διάθεση, με σκέψεις, με προβληματισμούς για όλα όσα βιώνουμε. Λέξεις και φράσεις της καθημερινότητας αλλά και σπουδαία γνωμικά θα περάσουν από την οθόνη σας…

Και μπορεί όλοι να είμαστε διαφορετικοί, όμως αυτή η χρονιά είχε έναν κοινό συντελεστή δυσκολίας… Αυτό μόνο θα σας πω και θα σας αφήσω να παίξουμε το καθιερωμένο μας παιχνίδι. Ποια λέξη λοιπόν είναι κοινή στα περισσότερα αλφαβητάρια;

Οι σκέψεις της Λένας Παπαληγούρα για την χρονιά που πέρασε:

Α-νάγκη. Τόσοι άνθρωποι γύρω μας πεινάνε που κρυώνουν. Θυμώνω και θλίβομαι. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά το 2017 να μην υπάρχει άνθρωπος που να χρειάζεται να κοιμάται στο δρόμο, κανένας άνθρωπος που να πεινάει.

Β-ιασύνη. Όλο τρέχω να προλάβω και όλο αργώ. Τι βάσανο

Γ-ιατί; Γιατί; Γιατί; Από παιδί όλο ρωτάω

Δ-ιάβασμα. «Επικίνδυνος οίκτος» του Στέφαν Τσβάιχ. Υπέροχη αναγνωστική εμπειρία.

Ε-λπίδα. Με νύχια και με δόντια παλεύω να τη διατηρήσω. Είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνάω το πρωί.

Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου.

Ή-λιος. Φως.

Θ-έατρο. Η δουλειά μου, που με ζορίζει, αλλά με γεμίζει χαρά.

Ι-στός. Εύκολο το μπέρδεμα, δύσκολο το ξεμπέρδεμα.

Κ-αλοκαίρι. Κρατάω καλά φυλαγμένες τις στιγμές του καλοκαιριού. Τον ήλιο και τη θάλασσα. Στα ζόρια και στις κακοκαιρίες με κάνουν δυνατή.

Λ-ένα Παπαληγούρα.

Μ-αρζαβέλ. Ο πρωταγωνιστής του έργου του Ευγένιου Λαμπίς, που κάνουμε αυτή τη στιγμή πρόβα. Ο Μαρζαβέλ και το ζωτικό του ψεύδος.

Ν-ερό. Μεγάλη και μόνιμη ανάγκη για να ξεδιψάσω.

Ξ-έρω. Δεν ξέρω, αλλά παλεύω να μάθω.

Ο-υρανός. Όταν τον κοιτάζω, γαληνεύω.

Π-αραμύθι. Όσο και αν μεγαλώνω τα παραμύθια τα έχω ανάγκη.

Ρ-οή. Την αναζητώ διαρκώς, στη σκηνή και στη ζωή μου.

Σ-ιωπή. Άλλοτε με ηρεμεί, άλλοτε με τρομάζει.

Τ-αξίδια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά τα έχω πάντα ανάγκη.

Ύ-πνος. Ξυπνώντας ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα, έπειτα από έναν ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο έντομο (Φραντς Κάφκα).

Φ-ωνή. Αγαπώ το θέατρο που δίνει χώρο, χρόνο και φωνή σε όσους δεν τα έχουν στη ζωή τους.

Χ-άος. Το χάος μέσα και γύρω μου.

Ψ-υχή. Ταξιδεύει διαρκώς.

Ω-ραίος. Αυτός που έρχεται στην ώρα του.

Οι σκέψεις της Λουκίας Μιχαλοπούλου για την χρονιά που έφυγε:

 Α -Αλαζονεία ..αποφάσισα πως είναι η λέξη που με ενοχλεί περισσότερο

 Β-Βουτιές στην θάλασσα..στον εαυτό μου ..

 Γ-Γαλήνη..λέγεται η ηρωίδα που παίζω στην ταινία LIve Better.

 Δ-Δουλειά..γιατί αλλιώς δε γίνεται.

 Ε-Ελλάδα..χωρίς προοπτική.

 Ζ-Ζωή,όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία  ευτυχία ..

 Η-Ήλιος..,το καλοκαίρι..θάλασσα  απρόβλεπτη ..μου λείπει.

 Ι-Ίωση κάνεις δεν γλιτώνει.  

 Κ-Καλοσύνη συνάντησα ανθρώπους που γλύκαναν την ψυχή μου.

 Λ-Λουκία το όνομά μου αρχίζω να το συμπαθώ...

 Μ-Μανούλα την αγαπάμε κ ας μας εκνευρίζει

 Ν-Νεράιδες είναι μια από τις κοριτσίστικες αγάπες μου έχω συλλογή ..

 Ξ-Ξιφασκία θέλω να ξεκινήσω..

 Ο-Όπερα μ' αρέσει να ακούω τα πρωινά που ξυπνάω άκεφη..

 Π-Πατέρας μου λείπει...

 Ρ-Ράκος αισθάνομαι τον τελευταίο μήνα....

 Σ-Σούρουπο η αγαπημένη μου ώρα.. 

 Τ-Ταινίες με μανία βλέπω και χάρηκα που μόλις τελείωσα γυρίσματα για 2 ταινίες που πιστεύω πολύ..

 Υ-Υπνοςςς είμαι σε φάση που θέλω να κοιμάμαι πολύ..

 Φ-Φόβος πάντα στο πλάι μου..

 Χ-Χωρισμός η λέξη που με διαλύει..

 Ψ-Ψώνια η αμαρτία μου...

 Ω-Ωροσκόπος ιχθύς με δίδυμος  είμαστε τέσσερις ζωή να χουμε......καλή χρονιά!

Οι σκέψεις του Βασίλη Παλαιολόγου για την χρονιά που έφυγε:

 Α-Αφθονία....(σε)....να τα έχουμε όλα!!!

Β-Βιώματα...μόνο έτσι ζούμε πραγματικά!!!

Γ-Γιατί;...(το) δεν έχει πάντα απάντηση.

Δ-Δεκτικοί πρέπει να είμαστε.

Ε-Ευτέλεια....καλό είναι να την αποφεύγουμε.

Ζ-ΖΩΗ μου!

Η-Ηθική...ας την κρατήσουμε ακέραια!!!

Θ-Θ Ε Ω Ν Η ....μου λείπει!!!

Ι-Ιδανικά (τα)...σε υψηλό επίπεδο.

Κ-Κέφι...αμείωτο να είναι.

Λ-Λεφτά...καλοδεχούμενα.

Μ-Μοιράζομαι...σημαντικό για υγιής κοινωνίες.

Ν-Νίκες....οι μικρές καθημερινές, κερδίζουν τους πολέμους.

Ξ-Ξεγνοιασιά....είναι απαραίτητη.

Ο-Όραμα...αλίμονο αν δεν έχουμε.

Π-Πίστη...σε ότι θέλει ο καθένας.

Ρ-Ρήξεις...μπορεί να συμβούν μπορεί και όχι.

Σ-Σκεπτόμενοι άνθρωποι...ζουν ανάμεσά μας.

Τ-Τέλος...κάποια στιγμή έρχεται

Υ-Υπομονή...τεράστια αρετή.

Φ-Φως στις ζωές μας.

Χ-Χαρούμενες στιγμές.

Ψ-Ψυχές...γύρω μας.

Ω-Ω ...ανεστραμμένο συμβολίζει τη μονάδα ηλεκτρικής αγωγιμότητας.

Οι σκέψεις της  Ράνιας Παπαδάκου  για την χρονιά που έφυγε:

Α-"Ανάγκη...τι μυτερή βελόνα"! που λέει κ ο Shakespeare . Όλα φωτίστηκαν διαφορετικά,μέσα από το πρίσμα της"ανάγκης".Συγχωροχάρτια στον εαυτό μας κ στους άλλους

Β -Βαλίτσες ! Πολλές ετοιμάστηκαν μέσα  στη χρονιά που έφυγε.Στην πραγματικότητα ή στη σκέψη,η τάση φυγής ήταν πιο έντονη από ποτέ.

Γ -Γελαστή κ γελασμένη, αυτή ήταν η αίσθηση μου, παραφράζοντας του στίχους του 'Αλκη Αλκαίου. 

Δ-Δύναμη :Μ'αρέσει πολύ αυτό του Jimi Hendrix : "Όταν η δύναμη της αγάπης ξεπεράσει την αγάπη για δύναμη,ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη".

Ε-Έρωτας,αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο !!! Το απόλυτο ξόρκι 

Ζ -Ζόρι ! Παντού ! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή κ να αγκομαχάει...

Η- Ήττα . Προσπαθώ να την αντιμετωπίζω  πάντα σαν κάτι προσωρινό,άλλωστε πάντα πίστευα οτι η ήττα κ η νίκη είναι δυο όψεις του  ίδιου νομίσματος τελικά,αν επικεντρωθείς στις λεπτομέρειες.

Θ- Θαύματα .Συντάσσομαι με τον Αntoine de Saint- Exupery που λέει οτι τα πραγματικά,κάνουν λίγο θόρυβο. Το πιστεύω ακράδαντα

Ι- Ιδιοκτησία. Βασανισμένη,πολύπαθη λέξη κ έννοια .

Κ-Καλοσύνη ! Τόσο αφοπλιστική κ ερωτεύσιμη ! Μόνο αυτήν αναζητώ πια στους ανθρώπους

Λ- Λόγια !!!! Χωρίς συγκεκριμένα ...

Μ- Μουσική. Φροντίζω κ επενδύω μουσικά έστω κ νοερά τις στιγμές μου κ ευτυχώς ακόμα τη βάζω πάντα δυνατά κ εκτονώνομαι 

Ν-Ναυάγια : Κυριολεκτικά κ μεταφορικά ασκούσαν παιδιόθεν πάνω μου,μια ακατανίκητη έλξη

Ξ-Ξανά : Μου  βγάζει μια αισιοδοξία, μια δύναμη κ μια ελπίδα  αυτή η λεξούλα

Ο-Ομορφιά : Σαν τον Βaudelaire κ εγώ ,δε μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς ,στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία . 

Π- Πάθος. Αλλιώς γιατί ;;;

Ρ-Ρατσισμός. Δεκάδες μικροί εμφύλιοι παντού,καθημερινά,γύρω μας,τόσο κοντά μας,σε τόσες πτυχές της καθημερινότητας μας που είναι σοκαριστικό κ τρομακτικό.

Σ-Σοκολάτα . Η παυσίπονη !!! Βοήθεια μας...

Τ-Τώρα. Έχοντας μια τάση να σέρνω πολύ παρελθόν μαζί μου,προσπαθώ να εξοικειωθώ μαζί του κ να το εκτιμήσω.

Υ-Ύλη. Υπερεκτιμημένη .Υπέρβαση . Αυτά τα τρία μαζί  !!!

Φ-"Φαίνεσθαι ". Πόσες θυσίες,πόσα θύματα  στο βωμό του...

Χ- Χαρά !!! Ανάγκη κ ευχή !!!

Ψ-Ψέματα. Τα ζωτικά τα δικά  σου τα πιο επικίνδυνα

Ω-Ώπα . Στο παρκάρισμα, στις συναλλαγές,αλλά κυρίως στο κέφι για να κάνουμε φινάλε αισιόδοξο...

Οι σκέψεις της Άνδρη Θεοδότου για την χρονιά που έφυγε:

Α-Αγκαλιά

Β-Βράδια δύσκολα

Γ-Γιαγιά αντίο

Δ-Διώνη-Δημήτρης

Ε-Ελλάδα κράτα γερά

Ζ-Ζωή να έχουμε

Η-Ησυχία στο πλατό

Θ-Θεσσαλονίκη at Christmas time

Ι-Ιδιαιτερότητες ...

Κ-Κύπρος!!!!!

Λ-Λίγη αγάπη παραπάνω

Μ-Μπάμπαλη στο καμαρίνι

Ν-Νέα σχέδια

Ξ-Ξύπνημα νωρίς, πολύ νωρίς

Ο-Οικογένεια

Π-Πρόβες,πρόβες....

Ρ-Ρρρρ (όπως στα κόμιξ)

Σ-Σέρλοκ Χόλμς

Τ-Τρέχουμε τώρα

Υ-Υπομονήηηη

Φ-Φιλιώ Χαϊδεμένου

Χ-Χέρια φιλικά

Ψ-Ψωμί της μαμάς το Χειμώνα

Ω-Ώρες ατέλειωτες μαζί τους

Οι σκέψεις του Αλέξανδρου Καλπακίδη για την χρονιά που πέρασε

Α –Αλληλεγγύη: Είναι αυτό που θα μας κρατήσει  όρθιους.

Β – Βλακεία: Πρέπει να την καταπολεμήσουμε.

Γ- Γέλιο: Το χάσαμε! Πρέπει να αντισταθούμε.

Δ- Δυσκολία: Δεν υπάρχει!

Ε- Ελλάδα: Όταν λέω Ελλάδα, Ελλάδα! Στην υγειά μας ρε!!

Ζ- Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια.

Η- Ήλιος: Μην μου τον σκιάζετε.

Θ-Θεοί: Πόσοι πια…???!!!

Ι- Ιμπεριαλισμός: Αυτός μας έφαγε!

Κ- Κουβέντα: Μου λείπει!

Λ- Λευτεριά: Τι ωραία λέξη!

Μ- Μίσος: Είδαμε αρκετό την χρονιά που πέρασε. Ας ελπίσουμε να δούμε λιγότερο την χρονιά που έρχεται.

Ν- Νίκη: Η νέα μου θεατρική δουλειά για το 2017! Βλέπε ΄΄Νίκη του Χρήστου Χωμενίδη΄΄

Ξ- Ξένος: Όλοι ξένοι είμαστε.

Ο- Ομορφιά: Μέσα στην ψυχή μας.

Π-Παγκάκι: Η παράστασή μας!!! 

Ρ- Ρατσισμός: Άνοδος…Γιατί;

Σ-Στωικός: Παραμένω!

Τ- Ταξίδι: Καλοκαίρι του 2016: Φιλαδέλφεια, Ατλάντικ Σίτυ, Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη. Τέλεια!!

Υ- Ύμνος: Στην ζωή!

Φ- Φώτα: Πολλά στην σκηνή.

Χ- Χαρά: Το Θέατρο!

Ψ- Ψέμα: Μακριά από εμάς.

Ω-Ωχ!!!

Οι σκέψεις της Κίττυ Παϊταζόγλου για την χρονιά που πέρασε:

Α- Aνάγκη και Αφοσίωση : Ο,τιδήποτε μου φαίνεται αληθινό και άξιο, πάντα βλέπω να ξεπηδάει από μιαν ανάγκη. Και μιαν αφοσίωση.

Β- Βαριέμαι: Τους μεγάλους μονολόγους, την αυτολύπηση, την απολυτότητα. Τον εαυτό μου, όταν κολλάει εμμονικά σε κάτι.

Γ- Γνώμες: Πήξαμε στις γνώμες. Λόγια που δεν αναλαμβάνουν ευθύνη. Μόνο οι πράξεις  έχουν νόημα.

Δ-Διαψεύσεις: Πολιτικές. Ηθικές. Συναισθηματικές. Μαζεύτηκαν αρκετές φέτος.

Ε –Ελλάδα: Δεν ξέρω πότε σε αυτή την -κατά τ’άλλα υπέροχη- χώρα θα μπορέσουμε να κάνουμε σταθερά βήματα προς κάτι, κι όχι μονίμως νευρωτικά, κυκλοθυμικά και αποσπασματικά.

   -Έμπνευση: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει, μα πρέπει κάθε μέρα να παλεύεις να είσαι εκεί μήπως και έρθει.

Ζ- Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι. 

Η-Ηθοποιός: «Αυτός που παλεύει να συναντηθεί με κάτι που δεν υπάρχει. Κάτι νεκρό»

   -Ήρωες: Όλοι όσοι ρισκάρουν. Αληθινά ρισκάρουν.

Θ- Θαύματα: Πιστεύω πολύ στα μικρά, καθημερινά θαύματα (μα και στα μεγάλα και ανεξήγητα)

 Ι-Ιστορίες: Όταν όλα έχουν ειπωθεί, μένει ο τρόπος και ο χρόνος που λέγονται οι ιστορίες για να μας αγγίξουν ξανά.

Κ- Κάφκα: «..Πήραμε τη ζωή μας λάθος», μόνο που «δεν αλλάξαμε ζωή». Το είδε όλο το παράλογο του κόσμου μας. Νιώθω χαρά μεγάλη που συμμετέχω στην παράσταση αυτή της «Δίκης» του Κάφκα, στο Θέατρο Πόρτα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Λ- Λάθη: Με αυτά προχωράμε μπροστά. Όχι με τα σωστά. Με τα λάθη και τις απώλειες.

Μ-Mαρία: Aγαπημένη φίλη και φωτεινό πρότυπο για πολλά πράγματα.

    -Mαλακότητα: Έχω μια έμφυτη αγωνία για όλα, μαθαίνω όμως τελευταία  πώς να μπαίνω  μαλακά  στα πράγματα. Στη ζωή. Και στην τέχνη.

Ν-Ντροπές: Συνεχείς. Κοριτσίστικες και ενήλικες. 

Ξ- Ξενοφοβία: Όλα ξεκινούν από την έλλειψη παιδείας και επιστρέφουν σε αυτή.

Ο-Ομάδα: Νομίζω μόνο με το «μαζί» μπορεί να γίνει κάτι. Στην ομάδα δε σημαίνει ότι ισοπεδώνονται οι προσωπικότητες, ίσα-ίσα, καθένας φέρνει τον εαυτό του στα καλύτερά του και μαζί με τον άλλον τον πάει ακόμα πιο πέρα. Όταν έχεις κοινούς κώδικες, εμπιστοσύνη, τότε ρισκάρεις να εκτεθείς κι άλλο. Να εκτεθείς μαζί με τον άλλον.

Π-Πατάρι Πρότζεκτ (Patari Project): Η απόδειξη του πώς το «μαζί» μπορεί να δημιουργήσει μαγεία. 

 Ρ-Ρουτίνα: Καταλαβαίνω πια πως, ίσως, έχει μια γλύκα και μια ασφάλεια.

Σ-Σύνορα: Aνοιχτά.

Τ-Τέχνη: Λέει κάπου ο Σεφέρης πως «η Τέχνη είναι μια απέραντη αλληλεγγύη». Σε αυτό θέλω να προσθέσω: Aν όχι έτσι, τότε ας το αφήσουμε καλύτερα.

  -Tαξίδια: Στην Αργεντινή. Στο Βιετνάμ. Στις λίμνες στον Καναδά. Μελλοντικοί αγαπημένοι προορισμοί.

Υ-Υγεία: Ένα καθόλου αυτονόητο αγαθό.

Φ-Φως: Να κοιτάς με φως ακόμα και το πιο βαθύ σκοτάδι.

Χ-Χιούμορ: Σχετικοποιεί και παρηγορεί. Ενίοτε. Το ψάχνω πολύ στους ανθρώπους.

Ψ- Ψάχνω: Άρα κάποια στιγμή θα βρω κιόλας.

Ω-  Ώπα!: Έτσι, χωρίς λόγο, για να τελειώσουμε περήφανα και με χαρά!

Οι σκέψεις της Εύας Οικονόμου- Βαμβακά για την χρονιά που έφυγε:

Α-Ανέφικτο, για αυτό που τελικά ενεργοποιείς πάντα όλες σου τις δυνάμεις.

Β-Βρικόλακας. Μικρός. Ο Ρούντιγκερ.  Όταν ήμουν μικρή ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο και αν με ρωτούσες τι θα γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα «μικρός βρικόλακας» και τρόμαζα τον κόσμο. 

Γ-Γόνατο. Σημείο ευαίσθητο του σώματος, αν δεν το προσέξεις σε αφήνει συχνά πίσω. 

Δ-Δρόμος. Πορεία  προς κάτι. Φυγή.

Ε-Έρωτας. Δικαιωματικά.

Ζ-Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις.

Η-Ήλιος. Γιατί το φως του είναι βασικός συντελεστής της ανθρώπινης ευτυχίας. 

Θ-Θέατρο. Επίσης δικαιωματικά. Έχει βαφτίσει για πάντα τα Θ μου, εξορίζοντας ακόμα και τη Θάσο και το Θάνατο από αυτά.

Ι-Ίμερος. Μυθικός θεός του έρωτα, η αγάπη του κληρονομιά από το μπαμπά μου.

Κ-Καλοκαίρι. Μετράς πάντα 9 μήνες ανάποδα για να έρθει. Το τέλος του χρόνου και ας βρίσκεται στο μέσο του. 

Λ-Λωτός. Μυστήριο φρούτο. Από όλες τις απόψεις. 

Μ-Μαύρο. Χιόνι. Δε θα μπορούσε αλλιώς. Η παράστασή μας - κάθε νιφάδα του αγάπη. 

Ν-Νησί. Ο τόπος μου, η Θάσος.

Ξ-Ξανά. Δεύτερη ευκαιρία. Δε θα πάψω ποτέ να τη ζητάω.

Ο-Όλο. Ολοκληρωμένο, τελειωμένο, άπληστο και άψογο.

Π-Πόρτα. Έξοδος, είσοδος, αλλαγή επιπέδου. Τελευταία… και θέατρο. 

Ρ-Ρακούν. Το γνωστό. Που βοηθάει στην κατανάλωση γλυκών. 

Σ-Σφυρίχτρα. Η λέξη που έβαζα πάντα στην κρεμάλα και δεν την έβρισκε κανείς.  

Τ-Τρόπος. Μέθοδος. Μονοπάτι που δύναται ασφαλώς ή επισφαλώς να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Υ-Υπερ -θεματίζω, -βάλλω, -αναλύω. Όλα στον υπερ-θετικό.

Φ-Φιμπονάτσι.  Η αγαπημένη μου ακολουθία. Ό,τι πιο γοητευτικό έχω συναντήσει. 

Χ-Χτένα. Σύμμαχος. Θα ήθελα να γνωρίσω τον εφευρέτη της. 

Ψ-Ψάρι. Δεν ξέρω γιατί αυτό, τα φοβάμαι και λίγο. 

Ω-Ώρα. Περνάει, χάνεται, πάντα θες μια ή και πολλές παραπάνω. 

Οι σκέψεις της Μαρίας Τζάνη για την χρονιά που έφυγε:

Α-Αγάπη:Πήρα και έδωσα το 2016 και το «κατάλαβα» περισσότερο από τις άλλες  χρονιές.

Β- Βαρεμάρα: Βαρέθηκα λιγότερο από κάθε άλλη χρονιά.

Γ-Γάτος: Ένα χρόνο παρέα με τον γάτο μου τον Μπιρμπίλη.

Δ-Διακοπές: Πήγα στην Σχοινούσα με τους φίλους μου. Τέλεια!

Ε- Εξωγήινοι  Ούτε φέτος δεν ήρθαν.

Ζ- Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη.

Η-Ήλιος: Φωτοσύνθεσα όσο γινόταν.

Θ-Θάλασσα: Πολλά μπάνια.

Ι- Ικανοποίηση: Υπήρξαν στιγμές που ένοιωσα.

Κ- Κρήτη: Πήγα στο σπίτι μου πολλές φορές.

Λ-  Λάθη: Καλά, κάθε χρόνο έκανα, κάνω και θα κάνω.

Μ-Μάθημα: Ένα μάθημα ήταν για μένα όλο το 16’, άσε που αντάλλαξα και πολλά μαθήματα.

Ν-Ντιβάνι: η ιντερνετική μου εκπομπή “Στο Ντιβάνι με την Τζάνη”

Ξ-Ξυπνητήρι:Κάθε πρωί χτυπάει να πάω να παίξω στο «Σέρλοκ Χόλμς και το γαλάζιο ρουμπίνι»

Ο-Ομοιοπαθητική: Βρήκα την υγειά μου!

Π-Πόρτες: Άνοιξαν καινούργιες.

Ρ-Ραβδί: Να είχα ένα μαγικό να πραγματοποιούσα όνειρα ανθρώπων

Σ-Συνεργασίες: Δούλεψα παρέα με ωραίους ανθρώπους.

Τ-Ταξίδια: Δεν πήγα στο εξωτερικό,θα πάω το 2017

Υ- Ύπνος: Άρχισα να κοιμάμαι νωρίς 

Φ-Φροντίδα: Το 2016 με φρόντισα!

Χ-Χάρος: Πήρε πολύ κόσμο φέτος.

Ψ- Ψέμματα:Αλήθεια  δεν είπα ούτε ένα!

Ω-Ώρα: Δεν βλέπω την ώρα να έρθει το 2017 να δω τι θα μας φέρει…

 Οι σκέψεις της Αρκαδίας Ψάλτη για την χρονιά που πέρασε

Α -αμνήμονας άμμος

Β -βάτραχος

Γ-γιόλο

Δ-δάσος

Ε-έρημος

Ζ-ζάφτι

Η-ήλιος

Θ-θόλος

Ι-ικέτης

Κ-καπέλο

Λ-λάφυρο λούνα παρκ

Μ-μάρτυρας

Ν-ναός

Ξ-ξίφος

Ο-όπερα

Π-πειρατής

Ρ-ρόσο αντίκο

Σ-σιρόπια

Τ-τυφλά

Υ-υφαντό

Φ-φύτρο

Χ-χιόνι

Ψ-ψηλά

Ω-ωκεανός που θα βγω

Οι σκέψεις της Νάνσυ Μπουκλη για την χρονιά που έφυγε:

Α- Αλησµονώ και χαίροµαι

Β- Bios

Γ- Γεµάτη

Δ- Δέκα β.

Ε- Εδώ παρόν

Ζ- Ζω Ή

Η- ΉλιοςΉλιοςΉλιος

Θ- Θέλετε να χορέψοµε Μαρία;

Ι- Ιρίακολακ

Κ- ΚιΚ µπόξινγΚ

Λ- Λευκάδα

Μ- Μουσική

Ν- Ντι Τζέι

Ξ- Ξξξξ

Ο- Όλα

Π- Περί φύσεως

Ρ- Ρωτώντας πας στην πόλη

Σ- Συντονίζ.ω,ονται,µος

Τ- Τώρα

Υ- Υπόθεση

Φ- Φωτιά

Χ- Χωρίς

Ψ- Ψέµµατα

Ω- Ωραία!

Οι σκέψεις του Χρήστου Καρασαββίδη για την χρονιά που έφυγε:

Α - Αγάπη: χωρίς αυτό, ούτε ανάσα

Β - Βία: στις ζωές, στις σχέσεις, στους δρόμους. Γιατί;

Γ - Γυναίκες: η έμπνευση

Δ - Δημιουργία: οφείλουμε να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο μας

Ε - Ερωτευμένο θέατρο: το ωραιότερο είδος θεάτρου

Ζ - Ζωή: ωραία

Η - Ηθοποιός: επάγγελμα κι όχι χόμπι

Θ - Θράσος: καλώς εννοούμενο, χρειάζεται πίστη στις ικανότητές μας

Ι - Ιδέες: αμέτρητες

Κ - Κάπνισμα: δυστυχώς δυσκολεύομαι πολύ να το μειώσω

Λ - Lolita Reversed: διασκευάζω ελεύθερα και σκηνοθετώ την ιστορία της Λολίτας του Ναμπόκοφ, απόν Απρίλιο, για την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και υπόσχομαι πως θα καταθέσω ένα διαφορετικό θέατρο.

Μ - Μυαλό: επιθετικό κι αποκλίνον

Ν - Νομίζω: γενικώς

Ξ - Ξενοφοβία: Είναι ντροπή μας

Ο - Όραμα: μαζί με τον έρωτα, οι δυο λόγοι που ζούμε

Π - Περσινές Βροχές: ο μονόλογος που έγραψα και σκηνοθέτησα, η πρώτη μου ολοκληρωτική δημιουργία, η αρχή των πάντων, η παράσταση που νιώθω τρομερά περήφανος για το κάθε της δευτερόλεπτο

Ρ - Ρίσκο: σε οτιδήποτε

Σ - Σκηνοθεσία: δημιουργική, αλλιώς δεν έχει νόημα οτιδήποτε

Τ - Ταλέντο: το νέο

Υ - Υποκριτική: επιστήμη

Φ - Φωνές: διαφορετικές κι απαραίτητες για να πάμε μπροστά

Χ - Χωρισμοί: συμβαίνουν

Ψ - Ψυχή: όταν λείπει από μια παράσταση, αποκλείεται να είναι καλή

Ω - Ώριμος: δεν είμαι

 Οι σκέψεις της Άρτεμις Γρύμπλα για την χρονιά που πέρασε:

Α-χ. Αχ, 2016.

Β-αχ. Βαχ, 2016.

Γ-γάτα, η τελευταία μαύρη. Του Ευγένιου Τριβιζά, στο Θέατρο Άλφα Ιδέα. Το 2016 ένωσε ξανά την αγαπημένη γατοπαρέα και μας χάρισε μοναδικές στιγμές εντός και εκτός σκηνής.

Δ-δίαιτα. Άλλη μια χρονιά φεύγει χωρίς πετυχημένη δίαιτα.

Ε-εκδρομή. Τη ζητάω επίμονα ολόκληρο το 2016. Μια εκδρομή δεν μου χαρίστηκε, αλλά με αισιοδοξία κοιτάω το χάρτη και σχεδιάζω το 2017.

Ζ-ζαβολιές. Το 2016 ήταν γεμάτο από αυτές, ευτυχώς.

Η-ήθελα. Το 2016 ήθελα να… αλλά αποχαιρετάμε το δαιμονισμένο έτος και μαζί την αναβλητικότητα. Ελπίζω.

Θ-θεία. Έγινα θεία! Κλασική Ελληνίδα θεία, με τρέλα και υστερία. Το πρώτο μου ανίψι είναι το πιο όμορφο και έξυπνο μωρό του κόσμου. Δείχνω τις φωτογραφίες της συνέχεια σε όλους, τις έχω ντέσκοπ, μπακγκράουντ, στο κινητό, στο πορτοφόλι, στο ψυγείο, και δεν χάνω ευκαιρία για ρουφηχτά φιλιά σε χεράκια και μπουτάκια.

Ι-Improv/λατινικό μεν, αλλά καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να έρθει στην επιφάνεια από τότε που το Improv μπήκε δυναμικά στη ζωή μου. Μία αποκάλυψη του 2016 που χρωστάω σε αγαπημένους φίλους και με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε γέλια μέχρι δακρύων κάθε Κυριακή βράδυ!

Κ-ουίντα. Το σπίτι που φτιάξαμε για μπαρ ή το μπαρ που έγινε σπίτι. Κυριαρχεί σε κάθε κάπα, σε κάθε μέρα και κάθε μπίρα, με τη ζεστασιά, τη χαρά και τις στιγμές που μας προσφέρει

Λ-λάθη. Γεμάτο λάθη αλλά και λαμπρές στιγμές.

Μ-μελομακάρονα. Το 2016 θα μείνει στην προσωπική μου ιστορία ως η πρώτη και ελπίζω τελευταία χρόνια που έφαγα ολόκληρο το ταψί με τα μελομακάρονα που έφτιαξα.

Ν-Ναι και. Η βασική αρχή του Improv ήρθε και προσγειώθηκε στη ζωή μου σαν κεραυνός. Λέμε ναι σε ό,τι μας έρχεται και βάζουμε δίπλα ένα και, συνεχίζοντας. Βασική οδηγία πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Ξ-απλίνι. Όλα τα Ξ οδηγούν στο μοναδικό σκυλί που με συντροφεύει και το 2016 κλείσαμε έναν καταπληκτικό χρόνο παρέα, από τότε που με περιμάζεψε από τον δρόμο και κουρνιάσαμε στο λευκό μου καναπέ, με αποτέλεσμα τίποτα πια να μην είναι το ίδιο. Αποκορύφωνα η αλλαγή του χρώματος του καναπέ, που είναι λευκός μόνο στις μακρινές αναμνήσεις.

Ο-ΟΡΕΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟ, η λέξη μου στις περισσότερες εκπνοές.

Π-αντρειά. Το 2016 ήταν έτος γάμων. Γάμοι έγιναν, γάμοι σχεδιάστηκαν, γάμοι, γάμοι παντού! Το 2016, επίσημο έτος παντρειάς.

Ρ-αντεβού. Η μεγάλη μου αποτυχία: δεν κατάφερα να είμαι στην ώρα μου ούτε σε ένα.

Σ-υνεργάτες. Η χρονιά φεύγει και με βρίσκει πολύ πλουσιότερη σε όμορφες συνεργασίες και αγαπημένους συνεργάτες, τους οποίους ελπίζω να ξανασυναντήσω σύντομα.

Τ-ραγωδία. Η λέξη που είπα πιο συχνά μέσα στη χρονιά.

Υ-στέρνια Τήνου. Επιστροφή για λίγο στο μαγικό νησί με τις αγαπημένες μου φίλες. Δύο μέρες όαση μέσα στη χρονιά, με κοκτέιλ και αλμύρα.

Φ-ίλοι και φιλιά. Συντροφιά στις δύσκολες και στις όμορφες μέρες

Χ-ριστίνη. Το 2016 ανήκει εξ ολοκλήρου στην ανιψιά μου που ήρθε στη ζωή το Φεβρουάριο και έκτοτε στολίζει τις μέρες μας και κρατά στα μικροσκοπικά χοντροχεράκια της τις καρδιές μας.

Ψ-ιτ κοπελιά. Αυτή η μάστιγα και το 2016.

Ω-ριμότητα. Το 2016 μου πρόσφερε τη γνώση ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές χρονιές. Όσο μεγαλώνεις τόσο τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο.

 Η λέξη ΖΩ-ΖΩΗ νίκησε και φέτος, γιατί όσο δύσκολες και αν είναι οι χρονιές μας, η ζωή πάντα θα μας ξεπερνά! 

Γιατί πολύ απλά τελικά «Ζωή: (είναι) ωραία» ή «Ζω Ή» και ας μην κάνουμε «Ζ-ζάφτι» πολλά. Ακόμα και αν δεν τηρούμε την υπόσχεση ότι «Ζάχαρη: Θα μπορούσα να είχα φάει και λιγότερη». Γιατί τελικά τι είναι και η ζωή; «Ζάρι. Τύχη, αυτό μου με τίποτα δεν ελέγχεις». Με άλλα λόγια «Ζαριά: Η τύχη. Το σωστό timing. Δεν είμαστε κι οι καλύτεροι φίλοι» και όμως «Ζωή: Υποτιμημένη έννοια τα τελευταία χρόνια» και δυστυχώς «Ζ-Ζόρι! Παντού! Σαν να έχει κολλήσει μια παγκόσμια μηχανή και να αγκομαχάει...», αλλά ερωτεύεσαι και λες «Ζ-ΖΩΗ μου!» και μπορεί και να τη λένε «Ζ-αΐρα. Το όνομα της μάνας μου» και μετά πάλι «Ζωή, όνειρα απογοητεύσεις ελπίδες δυστυχία, ευτυχία» Στο φινάλε όμως; 

«Ζ-Ζωή να έχουμε» και με«Ζαβολίες» να ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! 

Το 2017 να δημιουργήσετε το αλφαβητάρι που ονειρεύεστε και σας αξίζει!