Το Θεσσαλικό Θέατρο, πρώτο τίμησε το Έτος «Μελίνα Μερκούρη», ανεβάζοντας στην Κεντρική του Σκηνή την καλλιτεχνική περίοδο 2019-2020 τη «Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας Μερκούρη και με αφορμή τα γενέθλιά της στις 18 Οκτωβρίου 1920, το Θεσσαλικό Θέατρο δίνει την ευκαιρία στο θεατρόφιλο κοινό να παρακολουθήσει την online προβολή της Στέλλας με τα Κόκκινα Γάντια από την Τρίτη 13 Οκτωβρίου έως και τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020, από το επίσημο κανάλι του στο ΥouΤube:

 

ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γράφει τη Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια το 1954. Το 1954, η μετεμφυλιακή Ελλάδα μετρά ακόμη τις πληγές της προσπαθώντας να ανιχνεύσει μια νέα, σύγχρονη ταυτότητα. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ανακαλύπτει σταδιακά τη δική του φωνή μέσα από τα ανεξίτηλα τραύματα του Μαουτχάουζεν, ενώ μαγεύεται από τον κόσμο του θεάτρου ως πιστός θαμώνας του Θεάτρου Τέχνης. Η γνωριμία του με τη Μελίνα Μερκούρη και ο χειμαρρώδης και αυθεντικά ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, του παρέχουν πολύ σύντομα το υλικό για να δημιουργήσει τη Στέλλα.

H Στέλλα τραγουδάει στην ταβέρνα της Μαρίας μαζί με την Αννέτα. Η Μαρία, αν και μια γυναίκα τσακισμένη, τις προστατεύει σα μάνα. Η Στέλλα διεκδικεί παθιασμένα την ελευθερία της αλλά όταν ερωτεύεται το Μίλτο, δέχεται να τον παντρευτεί από φόβο μην τον χάσει. Όταν όμως φτάνει η ώρα του γάμου δεν μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα και φεύγει. Ακολουθεί η καταστροφή. Ο Καμπανέλλης μέσα από τον καμβά του μελοδράματος εστιάζει στο θέμα του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου και κυρίως της γυναίκας και τους καταναγκασμούς των κοινωνικών ρόλων.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ζούμε σε μια εποχή που οι γυναικοκτονίες, ιδιαίτερα αυτές που γίνονται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, αυξάνουν καθημερινά. Το 2013 ήταν η η πρώτη αιτία θανάτου γυναικών στις ηλικίες 16-44 χρονών. Η θέση της γυναίκας από την Ινδία ως το Μεξικό, και από την Κύπρο έως την Αμερική είναι το εύκολο θύμα. Αυτό δυστυχώς κάνει την παράσταση επίκαιρη.

Η παράσταση εστιάζει σ έναν έναν κόσμο όπου το φαίνεσθαι σκοτώνει κάθε χαρά της ζωής. Η γυναίκα είναι ο πρώτος και ο πιο εύκολος στόχος. Οι ελπίδες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων γίνονται συντρίμμια και ο ερωτικός πόθος εφιάλτης...

Δεν πρόκειται για τον μεταπολεμικό κόσμο, αλλά για τη βιαιότητα του συγχρονου κόσμου.

Ταυτότητα Παράστασης:
Σκηνοθεσία: Κυριακή Σπανού
Σκηνικά: Ολυμπία Σιδερίδου
Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Κίνηση: Μάχη Αγγελούλη
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Σχεδιασμός Βίντεο: Δημήτρης Ζάχος
Οπερατέρ: Παύλος Λύγουρης
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ειρήνη Ζγούρη, Κωνσταντίνα Τσαμπίρα
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Όσσα
Φωτογραφίες: Γιάννης Χατζηαντωνίου
Τρέιλερ: Life of Film Productions

Παίζουν αλφαβητικά:
Στέλλα Γκίκα, Τάσος Δημητρόπουλος, Χρήστος Κορδελάς, Μαρσέλα Λένα Ηλέκτρα Μαγγίνα, Αθηνά Σακαλή, Ηρακλής Τζαφέτας

Δημοτική Θεατρική Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Λαρισαίων

Γεωργιάδου 53 - 41447 Λάρισα (Μύλος Παππά) Τηλ. 2410 621209 - 624086 Fax: 2410 621210 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

www. thessaliko-theatre.gr

Το έργο του Ρομπέρ Τομά ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1961 κι από τότε παίζεται με επιτυχία στις θεατρικές σκηνές παντού στον κόσμο.

Μια μητέρα, δυο κόρες, μια γιαγιά, μια θεία, μια οικονόμος, μια καμαριέρα και μια απρόσκλητη επισκέπτρια. 8 γυναίκες κι ένας άντρας. Που δεν εμφανίζεται ποτέ. Και ξαφνικά ένας φόνος! Η αναζήτηση του δολοφόνου γίνεται ο καταλύτης στις σχέσεις των γυναικών.

Μια μέρα είναι αρκετή για να έρθουν στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά.

Και όπως συμβαίνει πάντα και στη πραγματική ζωή, οι αποκαλύψεις βάζουν σε δοκιμασία σχέσεις και χαρακτήρες.  Ένα έργο που συγκεντρώνει όλα τα είδη του θεάτρου.

Αστυνομικό, θρίλερ, ψυχολογικό δράμα, σουρεαλιστική κωμωδία. Σε μια γοητευτική παράσταση για τον κόσμο των γυναικών, μ έναν άντρα στο βάθος του κάδρου.
 
Τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) :
Σανέλ:Στέλλα Γκίκα
Λουίζ:Ειρήνη Σταματίου
Γιαγιά:Σίβη Σιδέρη
Σουζόν:Δήμητρα Στογιάννη
Γκάμπυ:Αιμιλία Υψηλάντη
Κατρίν:Ειρήνη Κωνσταντίνου 
Ωγκιστίν:Μαρία Ζορμπά
Πιερέτ:Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
 
Συντελεστές:
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Καραχισαρίδης
Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Λιντσέρης
Κίνηση : Πάρις Μαντόπουλος
Φωτισμοί : Αντώνης Χαλκιάς 
Επικοινωνία για την παράσταση: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
   
 
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη (λαϊκή απογευματινή):18:30
Πέμπτη:21:00
Παρασκευή:20:00

Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 19:00
 
Τιμές εισιτηρίων
Γενική είσοδος:17€
Φοιτητικό:15€
Ανέργων:12€
Ατέλειες:  5€

Προπώληση εισιτηρίων :
- Viva.gr : https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-argo/8-
ginaikes-katigorountai/
- Και στα ταμεία του θεάτρου
 

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ, Ελευσινίων 15, Αθήνα
Στάση Μετρό Μεταξουργείο
Τηλέφωνο :210 5201684

Κείμενο: Γιώτα Δημητριάδη, Δημήτρης Χαλιώτης

Το πρώτο μέρος δεν ήταν αρκετό και στο δεύτερο σίγουρα δεν θα συμπεριληφθούν όλοι, καθώς ηθοποιοί που στέκονται δίπλα σε πρωταγωνιστές και πολλές φορές καταφέρνουν να κλέψουν ακόμα και την παράσταση ξεπηδούν συνεχώς στις αθηναϊκές σκηνές. Με πολλά ή λιγότερα χιλιόμετρα στη θεατρική τους καριέρα, ξεχωρίσαμε ορισμένους που θεωρούμε πως δικαίως μας κέντρισαν την προσοχή.

 

Μαρία Διακοπαναγιώτου, «Αυτή η νύχτα μένει» (Τεχνόπολις)

Αν μιλούσαμε με όρους πίστας, θα ήταν το «πρώτο όνομα», παρόλο που υποδύεται ένα δεύτερο ρόλο στη θεατρική διασκευή του «Αυτή η νύχτα μένει» που σκηνοθετεί η Κίρκη Καραλή. Η εκρηκτικά ταλαντούχα Μαρία Διακοπαναγιώτου μοιάζει να ήρθε κατευθείαν από τα μπουζούκια της αθάνατης ελληνικής επαρχίας των 80s. Φωνή, παρουσία, στάση σώματος, τρόπος έκφρασης, το λαϊκό αντικατοπτρίζεται με απόλυτο τρόπο πάνω της. Η ερμηνεία της είναι απολαυστική. Είναι αδύνατο να μην την ξεχωρίσεις.

 

Νάνσυ Μπούκλη, «Επικίνδυνες σχέσεις» (Θέατρο Άλμα)

Στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα βρίσκουμε τον Γιώργο Κιμούλη στο γνωστό και προκλητικό έργο του Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό «Επικίνδυνες σχέσεις». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα σε μορφή επιστολών, το οποίο εκδόθηκε το 1782, γνώρισε τεράστια επιτυχία και απαγορεύτηκε το 1825, επί κυβερνήσεως Καρόλου Ι΄, ως «επικίνδυνο». Παράλληλα απαγορεύτηκαν τα έργα του Βολταίρου, του Μοντεσκιέ, του Ρουσό και του Μπομαρσέ. Η απαγόρευσή του ίσχυσε ουσιαστικά καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του υποκόμη Βαλμόν, του τρελού καρδιοκατακτητή που έχει ως στόχο της ζωής του να παίζει με τις γυναίκες. Ένα από τα θύματά του είναι και η Σεσίλ, την οποία υποδύεται η ταλαντούχα Νάνσυ Μπούκλη. Η ερωτική της σκηνή με τον Γιώργο Κιμούλη είναι ίσως η καλύτερη σκηνή της παράστασης. Η ηθοποιός εμπλουτίζει την ατμόσφαιρα με τη μοναδική της ενέργεια, το μπρίο και τη σκηνική της γοητεία.

.

 Κωνσταντίνος Μωραΐτης, «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» (Θέατρο Τέχνης)

Υποδυόμενος επτά διαφορετικούς –απολύτως αντίθετους μεταξύ τους– ήρωες στην παράσταση του Σίμου Κακάλα που μεταφέρει στη σκηνή την υπέροχη ταινία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης καταφέρνει να είναι το ίδιο πειστικός, χωρίς καμία ριζική μεταμόρφωση και δίχως καμία υπερβολή. Το βλέμμα του, ο τόνος της φωνής του, η στάση του σώματός του λειτουργούν σαν μια αόρατη μάσκα που του επιτρέπει να περνά από τον έναν ήρωα στον άλλο. Υπηρετώντας πιστά τη σκηνοθεσία του Κακάλα, καταφέρνει να ξεχωρίσει παραμένοντας αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου. Και αυτό μόνο εύκολη υπόθεση δεν το λες.

 

 

Ορόρα Μαριόν και Αλέξανδρος Μυλωνάς, «Αύγουστος» (Θέατρο Δημήτρης Χορν)

Στον «Αύγουστο» θαυμάζει κανείς πόσο άρτια λειτουργούν οι σκηνές συνόλου και γι’ αυτό τα εύσημα ανήκουν τόσο στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη για τη σκηνοθεσία του όσο και στην ομάδα των ηθοποιών που συμμετέχουν. Από τους δεύτερους ρόλους τις εντυπώσεις κλέβει η Ορόρα Μαριόν από την πρώτη κιόλας σκηνή ως Ινδιάνα νοσοκόμα. Η νεαρή ηθοποιός μοιάζει να έχει χτίσει έναν ολόκληρο χαρακτήρα τόσο διαφορετικό από όλη την οικογένεια Γουέστον και η παρουσία της στη σκηνή, αν και διακριτική, τραβά τα βλέμματα.

Εξαιρετικός και ο πολύπειρος Αλέξανδρος Μυλωνάς. Με έναν πολυεπίπεδο χαρακτήρα εκμαιεύει με ευκολία τόσο το γέλιο όσο και τη συγκίνηση του κοινού.

 

Γιώργος Σύρμας, «Γενικός Γραμματεύς» (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου)

Η Σοφία Μαραθάκη πειραματίζεται πάνω στο «Γενικό Γραμματέα» του Ηλία Καπετανάκη, μια κωμωδία γραμμένη στα τέλη του 19ου αιώνα, και ο νεαρός Γιώργος Σύρμας κλέβει τις εντυπώσεις με το μπρίο και την ενέργεια με την οποία υποδύεται διαφορετικούς ήρωες του έργου. Μοιάζει να διαθέτει σπάνια κωμική στόφα, γκελ στο κοινό, αλλά και μέτρο, αφού ποτέ δεν χάνει τον έλεγχο υποκύπτοντας σε μπαλαφάρες. Είτε συμφωνήσεις είτε όχι με την παράσταση της Μαραθάκη, οφείλεις να παραδεχτείς ότι ο Γιώργος Σύρμας ξεχωρίζει μένοντας πιστός στη σκηνοθετική γραμμή.

 

 Στέλλα Γκίκα, «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» (Θέατρο Σφενδόνη)

 H Ρούλα Πατεράκη και η Ρένη Πιττακή ως άσπονδες γηραιές αδερφές και πρώην σταρ της showbiz έδωσαν ρεσιτάλ στη θεατρική μεταφορά του διάσημου κινηματογραφικού θρίλερ του 1962, αν και η σκηνοθεσία δεν ευνόησε την παράσταση ώστε να απογειωθεί. Σημαντική ήταν και η συμβολή των δεύτερων ρόλων. Ξεχωρίσαμε τη Στέλλα Γκίκα ως Έντα, απόλυτα πειστική και αποφασιστική ως η νοσοκόμα-βοηθός που φτάνει σε σημείο αυτοθυσίας για την κυρία της.

 

 

Κώστας Νικούλι, «Καλιγούλας» (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)

 Μια σπουδαία ερμηνεία μάς χαρίζει ο Γιάννης Στάνκογλου ως Καλιγούλας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Στο πλάι του μια πολύτιμη Θεοδώρα Τζήμου στο ρόλο της Καισώνιας και ένας καλοδουλεμένος θίασος. Ο νεαρός Κώστας Νικούλι ως Σκιπίωνας δίνει μια μεστή ερμηνεία, ως alter ego του σκληρού αυτοκράτορα –  οι κοινές τους σκηνές είναι από τις πιο δυνατές της παράστασης. «Δυστυχία μου είναι ότι καταλαβαίνω τα πάντα», ομολογεί κάποια στιγμή έχοντας σκιαγραφήσει έναν πολύ ενδιαφέροντα παλλόμενο ψυχικά χαρακτήρα που δίνει μάχη για τη συγχώρεση και τη λύτρωση. Ο νεαρός ηθοποιός εμφανίζεται παράλληλα και στο «Ρομπέρτο Τσούκο» στο Θέατρο Τέχνης

 

 

Μαίρη Σαουσοπούλου, «Φιλιώ Χαϊδεμένου» (Θέατρο Βεάκη)

Μια δυνατή ιστορία που αφορά όλους τους Έλληνες ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Βεάκη. Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη συγκινεί με τη συγκλονιστική της ερμηνεία, με συνοδοιπόρο της σε αυτό το ταξίδι τον Ζαχαρία Καρούνη, που ντύνει με όμορφες μελωδίες το προσφυγικό δράμα. Στο πίσω μέρος της σκηνής ο θίασος δίνει σάρκα και οστά στις αφηγήσεις της Φιλιώς. Ξεχωρίσαμε τη Μαίρη Σαουσοπούλου που υποδύεται τη μητέρα της.

Είναι αξιομνημόνευτος ο τρόπος με τον οποίο αγκαλιάζει το νεκρό κεφάλι του συζύγου της και ζητά να ρίξει λίγο χώμα στα μάτια του. Λιτή, ουσιαστική και καθηλωτική ερμηνεία.

 

Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος του αφιερώματος "Οι δεύτεροι ρόλοι που κλέβουν την παράσταση"