Αέρα φίλε μου Αέρα
Διάλεξε χώρο διάλεξε μέρα
Ερχόμαστε όπου θες
Τηλεφώνα μας και πες…

Ο Σταμάτης (Κραουνάκης) η Σπείρα και φίλοι μουσικοί ερχόμαστε  σπίτι και παίζουμε για σας.

Αυλή, πυλωτή, κήπος, κτήμα, παραλία, κοινόχρηστοι χώροι, εξοχικό.
Φέρνουμε εμάς, τα όργανα τον ήχο, ανάλογα την περίσταση.
Βάζετε το χώρο, κανονίζετε καλεσμένους φίλους, καλούς γείτονες,

(και κακούς θα τους ισιώσουμε).

Με αποστάσεις υγιεινής αλλά χωρίς κοινωνικές αποστάσεις.

Μαζί με μουσική.

Εκεί που άρχισαν οι παρέες να γεννάνε τραγούδια λαϊκά.

Για συνεννοήσεις και ραντεβού μιλάτε με τον κύριο Γιώργο Τσεβρένη

Υπεύθυνο Διοργανώσεων – Gionik
Τηλ: 211-11 12 305

E-mail επικοινωνιας: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Επικοινωνία media: Δέσποινα Κραουνάκη
Ζωγραφιά Σταμάτη: Μαριλένα Μιχαηλίδου
Κάρτες σχεδιασμοί: Νίκος Διακουμάκος

*Iσχύει για όλη την Ελλάδα

Γραμμές, Σταμάτης Κραουνάκης, Κυριακή απόγευμα, στις επτά η αίθουσα γεμίζει με γοργούς ρυθμούς. Στα ηχεία πιανιστικές αποδόσεις των τραγουδιών της ζώης του Σταμάτη Κραουνάκη. 
Στον τοίχο, πίσω από τη σκηνή το σύνθημα: Να μην υπάρχει κανένας χωρίς ζευγάρι, γραμμένο με σπρέι σαν γκράφιτι.

Τα φώτα χαμηλώνουν και η Σπείρα-Σπείρα, μουσικοί και τραγουδιστές ανεβαίνουν στη σκηνή και για μια ώρα, μόνοι τους, μας ταξιδεύουν τραγουδώντας και παίζοντας στο μουσικό σύμπαν του Κραουνάκη.
Μπορεί ένα πιάνο, μια κιθάρα, ένα ακορντεόν και ένα τσέλο να μεταδώσουν ένα λαϊκό πρόγραμμα; Ναι είναι η απάντηση και ο κόσμος τραγουδάει από κάτω. Οι τραγουδιστές δίνουν ρυθμό με τα «καχόνε» (τα ξύλινα κούφια σκαμπό που κάθονται και χρησιμοποιούνται ως κρουστά)
Ο Σταμάτης βγαίνει στη σκηνή, αφού έχει αφήσει τους νέους καλλιτέχνες να μας παρασύρουν, και σαν άλλος Διόνυσος σέρνει το χορό σε ένα ξεφάντωμα. 
Θέλει μεγάλα κότσια να «βγάζεις μπροστά» νέους και ο Σταμάτης φαίνεται (εδώ και χρόνια με τις επιλογές του) ότι τα έχει.
Παρλάτες χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει στις ευκολίες βρωμόλογων για να μας «πάρει» μαζί του, εύστοχα σχόλια χωρίς εκείνον τον βαρετά ανυπόφορο διδακτισμό – που πολλοί καλλιτέχνες συνηθίζουν, και μια μουσική (και ολίγον θεατρική) παραστάση με σεβασμό στον θεατή γεννιέται τρις εβδομαδιαίως στις Γραμμές.
Κυριακή στις επτά, πήγα με τα παιδιά μου και το απολαύσαμε. Κι αλλοι γονείς ήταν με τα παιδιά τους. Και κόσμος που τραγουδούσε. Και καθόλου δηθενιά.
Εντάξει υπάρχει το σκηνοθετικό εύρημα με τα λουλούδια. Αλλά είπαμε γνήσιο λαϊκό πρόγραμμα! Α, πετάνε και χαρτοπετσέτες!

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Για να βρούμε το Ντουέντε δεν υπάρχει τίποτε να μας βοηθήσει. Ούτε χάρτης ούτε «σωστοί τρόποι». Το μόνο που ξέρουμε είναι  πως καίει το αίμα σαν κοπανιστό γυαλί, πως εξαντλεί, πως σβήνει τη γλυκιά γεωμετρία που μάθαμε, πως κλωτσάει όλα τα στυλ. 

Ο ερχομός του προϋποθέτει πάντοτε μια ριζική αλλαγή όλων των μορφών που στηρίζονται σε παλιές βάσεις. Φέρνει μαζί του ένα συναίσθημα φρεσκάδας εντελώς πρωτόγνωρο.  Είναι μια δύναμη κι όχι μια λειτουργία,  μια πάλη κι όχι μια αφηρημένη έννοια. 

Το εμβληματικό κείμενο του Λόρκα ανεβαίνει με τα φτερά μιας μουσικής λειτουργίας, παντρεμένο με δέκα μελοποιημένα ποιήματά του από το libro de poemas.

Μια μουσική τελετουργία για την Τέχνη, τον Θεό, τον Έρωτα και τον Θάνατο. Για το κρυμμένο πνεύμα μιας πληγωμένης πατρίδας. 

Για τη μαγική αυτή δύναμη, το πνεύμα της γης, που μοιράζει τα αγκάθια της φωτιάς του σε όποιον τα γυρέψει. 

Μετάφραση κεμένου: Ολυμπία Καράγιωργα

Μετάφραση ποιημάτων: Ανδρέας Αγγελάκης

Σύνθεση τραγουδιών – διδασκαλία παράστασης- Ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνακης

Βοηθός: Χρήστος Γεροντίδης

Μουσική επεξεργασία: Σταμάτης Κραουνάκης, Βασίλης Ντρουμπογιάννης, Βάιος Πράπας , Γιώργος Ταμιωλάκης

Σκηνογραφική επιμέλεια:  Χριστίνα Κάλμπαρη

Σχεδιασμός Φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου

Κοστούμια: Θοδωρής Καραγκούνης, L'A Pro atelier

Συνομιλούν και ερμηνεύουν τα τραγούδια:

Χρήστος Γεροντίδης

Κώστας Μπουγιώτης

Και οι μουσικοί:

Πιάνο: Βασίλης Ντρουμπογιάννης

Τσέλλο: Γιώργος Ταμιωλάκης

Με την ευγενική χορηγία της Ισπανικής πρεσβείας

Πρεμιέρα 24 Ιανουαρίου 2018

 Παραστάσεις κάθε Τρίτη  και Τετάρτη στις 21.30

Τιμές Εισιτηρίων: 15€ γενική είσοδος,10€ μειωμένο, 8€ ανεργίας

Ανήλικοι και σπουδαστές Ωδείων και μουσικών σχολών 6€

Ήταν μια βόλτα ζωής.Πήγε σχεδόν παντού αυτή η παρέα.Άνθρωποι, καλλιτέχνες, τεχνικοί, αισθήματα, δημοσιογράφοι, social media, αποθεώσεις, δάκρυα, γέλια. Σύμπασα Ελλάδα και Νήσοι και Λονδίνα.

Δύο χρόνια πορεία.Η τέχνη μας, το τραγούδι.Ήθελα να κάνουμε φινάλε σ’ ένα τόπο ανθρώπινου κόπου.Φλερτάρω καιρό μ’ αυτήν την ιδέα. Να μην καλέσουμε κάπου τον κόσμο.Να πάμε εμείς σ αυτόν.

Ελπίζω αυτή η πράξη να ανοίξει την όρεξη και ν αποκτήσει η πόλη μας άλλη μια Εστία Μουσικής. Οι άνθρωποι της Κεντρικής Λαχαναγοράς στηρίξανε,το ίδιο κι ο Δήμαρχος Νίκαιας - Ρέντη. Έτσι στις 16 Σεπτεμβρίου ημέρα Σάββατο, στήνουμε και παίζουμε μέσα στη Λαχαναγορά στις 9.00 μ.μ. το «Όλοι Ένα» μας το Αποχαιρετιστήριο. Μ’ ότι αυθαιρεσία συνεπάγεται... Είναι η τελευταία του Νύχτα...Φίλα με... Σας περιμένουμε

 «‘Εχω πάντα τ αυτί μου στην καρδιά των ανθρώπων..»  Σταμάτης Κραουνάκης

Επί σκηνής: 

Χρήστος Γεροντίδης

Σάκης Καραθανάσης

Σταμάτης Κραουνάκης

Κώστας Μπουγιώτης

Βασίλης Ντρουμπόγιαννης – πιάνο 

Βάιος Πράπας – μπουζούκι και κιθάρες

Γιώργος Στιβανάκης

Γιώργος Ταμιωλάκης – τσέλο

Χάρης Φλέουρας

Συντελεστές :

Ήχος :  Δημήτρης Μουρλάς & Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Φώτα : Κώστας Μπλουγουράς

Προβολή - Επικοινωνία : Δέσποινα Κραουνάκη

Οργάνωση παραγωγής : Ελένη Συροπούλου

Παραγωγή : Art -Tc Live

Φωτογραφία αφίσας : Πέτρος Αθανασόπουλος

ArtWork – Proweb.gr

«ΟΛΟΙ ΕΝΑ» Φίλα με

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Λαχαναγορά Ρέντη

Είσοδος: Κεντρική πύλη, Κέννεντυ 1

Ώρα έναρξης : 21.00

Τιμές εισιτηρίων: 13€ Προπώληση, 15€ Ταμείο

Προπώληση: www.tickerservices.gr

Eκδοτήρια: Πανεπιστημίου 39

Τηλ: 210 7234567

Public / Tickets.public.gr

Δημαρχείο Νίκαιας-Ρέντη τηλ: 213- 2075289

Με την υποστήριξη του Ομίλου  Ο.Κ.Α.Α.

(Οργανισμός Κεντρικών Αγορών &Αλιείας Α.Ε)

και του Δήμου Νίκαιας- Αγίου Ιωάννου Ρέντη

«Ο άνθρωπος κουφάθηκε βαθιά από τις ιαχές της ανομίας και, το χειρότερο, αρχίζει να συνηθίζει. Δέχεται τα πάντα, εκτός από το μόνο που μπορεί να τον σώσει, να στραφεί στον άλλο και να χτίσει μια ζωή που δεν θα αξίζει να γκρεμίσουν οι θεοί…»

Αυτοί οι στίχοι από την εξαιρετική μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα δεν θα ακουστούν μόνο από το χορό αλλά και από την ίδια την Ιφιγένεια, ρίχνοντας έτσι την αυλαία στην παράσταση «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» και αποδεικνύοντας και με αυτό το στοιχείο μια σκηνοθετική οπτική του έργου που θέλει να αναδείξει τη σχέση της τραγικής σκέψης με τη φιλοσοφία και την έννοια της υπέρβασης.

Η κόρη του βασιλιά Αγαμέμνονα, που θα δεχτεί να θυσιαστεί για να φυσήξει ούριος άνεμος και να φύγουν από το λιμάνι της Αυλίδας τα καράβια των Ελλήνων, το λέει καθαρά: «Για τα λάφυρα της Τροίας με σκοτώνετε, όχι για την Ελλάδα». Η Ιφιγένεια παίρνει τη γενναία απόφαση γνωρίζοντας ότι πεθαίνει για «ένα πουκάμισο αδειανό…» Δεν υπάρχει ιμπεριαλιστικός πόλεμος χωρίς κάποιο δήθεν «πατριωτικό» άλλοθι.

Στο μεγάλο ερώτημα της μεταστροφής της ηρωίδας η παράσταση φαίνεται να παίρνει θέση σαφώς πολιτική. Γι’ αυτό και τα λόγια της παρθένας όταν με θάρρος θα δεχτεί να πεθάνει ‒«Είναι μάταιο να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από το αναπόφευκτο: θα μας συντρίψει πριν μας συντρίψει. Απ’ όσα είδα κι άκουσα, κατέληξα πως πρέπει να πεθάνω. Θα το κάνω, αλλά περήφανα, γενναία, όχι μικρόψυχα: με κλάματα και οδυρμούς, αφού πρέπει να σώσω εγώ την τιμή της Ελλάδας – κι ας τιμήσει η Ελλάδα τ’ όνομά μου. Όταν με γέννησες, εσύ απέκτησες ένα παιδί κι εγώ δύο μάνες: αυτήν που μ’ έφερε στον κόσμο κι αυτήν που θα γινόταν για μένα ο κόσμος όλος»‒ προκαλούν μια δυσθυμία στο κοινό, από την οποία, αν μη τι άλλο, κυριαρχεί μια αποστροφή στον κόσμο της ηγεσίας, των δυνατών, που ασυνείδητα οδηγεί σε συγκρίσεις με το σήμερα, όπως μόνο τα μεγάλα έργα με τη διαχρονικότητά τους μπορούν να κάνουν. Αποστροφή που γίνεται απέχθεια όταν θα ακουστεί από την Ιφιγένεια της Παπαληγούρα το σπαρακτικά αποφασιστικό και συνάμα ιλαροτραγικό «Καλύτερα χίλιες γυναίκες νεκρές παρά ένας άντρας».

Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας συνσκηνοθετούν την παράσταση στηρίζοντας το εγχείρημά τους στην ιδέα των τριών υποκριτών που στέκονται πάνω σε ξύλινα κινούμενα τρολ (σκηνικά Κωνσταντίνος Ζαμάνης), σχεδόν ακίνητοι, ντυμένοι-βαμμένοι στα λευκά, χωρίς υποδήματα, σαν άλλα αγάλματα, και περιτριγυρισμένοι από το χορό, σύγχρονες κοπέλες που άλλοτε περιεργάζονται τα εκθέματα, άλλοτε γίνονται θεατές των σκηνών τους και άλλοτε οι γυναίκες της Χαλκίδας, συμπαραστάτισσες στο δράμα, ενώ πάντα μετακινούν την ιστορία και φέρνουν στο προσκήνιο τον κάθε ήρωα. Έτσι τα πρόσωπα της τραγωδίας είναι είτε πιόνια σε ένα σύγχρονο αέναο παιχνίδι της μοίρας είτε βαριά κληρονομιά που στέκει εκεί αγέρωχη, έτοιμη να εξιστορήσει όσα στοιχειώσανε και στοιχειώνουν την Ελλάδα και τον άνθρωπο.

Με αυτή τη συνδιαλλαγή χορού και υποκριτών επιτυγχάνεται μια ενδιαφέρουσα συνομιλία του μύθου με το παρόν. Οι εννιά κοπέλες που τον απαρτίζουν, όλες μία και μία (Δήμητρα Βήττα, Ελεάνα Γεωργούλη, Σμαράγδα Κάκκινου, Άννα Κλάδη, Άννα Λάκη, Βάσια Λακουμέντα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Δώρα Στυλιανέση, Μαρία Τζάνη), με εντυπωσιακές φωνητικές δυνατότητες, το καταφέρνουν αυτό. Εξαιρετικές στην κίνησή τους (κίνηση: Αγγελική Τρουμπάκη), στις εκφράσεις τους, στη μεταξύ τους επικοινωνία. Δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ξεχωρίζοντας ως μονάδες και ενθουσιάζοντας ως σύνολο.

Έχοντας την τύχη να τραγουδήσουν τα εμπνευσμένα, σύγχρονα και με άποψη χορικά του Σταμάτη Κραουνάκη, όπως αυτό για τον έρωτα ‒«Να μου λείπουν οι έρωτες, οι φλόγες και τα πάθη…»‒, με μόνο ένα αρκοντεόν επί σκηνής, ένας παράλληλος μουσικός κόσμος γεννήθηκε στο λιμάνι της Αυλίδας, όπου μαΐστρος και σορόκος ήταν πάντα συνεργάσιμοι.

Όσο και αν ήθελε κανείς να τονίσει ότι αυτές οι εννιά κοπέλες ζουν στο παρόν, θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε ακόμα και αν δεν ήταν ντυμένες με φτηνά ρούχα γνωστής αλυσίδας! Είναι κρίμα, γιατί η καλή δουλειά του Κωνσταντίνου Ζαμάνη φάνηκε από τα ευέλικτα, εντυπωσιακά και προσεγμένα στις λεπτομέρειες κοστούμια των τριών υποκριτών.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης, η Αθηνά Μαξίμου και η Λένα Παπαληγούρα ήρθαν αντιμέτωποι με ένα μεγάλο υποκριτικό και σκηνοθετικό στοίχημα. Ακίνητοι σε πολλές στιγμές, χρησιμοποιώντας ελάχιστους μυς, όταν μιλούσαν, προσπαθούσαν κυρίως με το λόγο τους να μεταφέρουν τους κόσμους των ηρώων τους. Σε ελάχιστες στιγμές είδαμε σωματική επαφή μεταξύ τους και μόνο όταν η πλοκή είχε κλιμακωθεί.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης, έχοντας ένα από τα μεγαλύτερα χαρίσματα για ρόλους αρχαίας τραγωδίας, τη στεντόρεια φωνή του, μας χάρισε έναν ηγετικό και απόλυτο Αγαμέμνονα, από τον οποίο μου έλειψε πρωτίστως το στοιχείο της πατρικής ενοχής και το αδιέξοδο για την απόφαση που κλήθηκε να πάρει. Ο Αχιλλέας του έδωσε μια κωμική ανάσα στην παράσταση και ο ηθοποιός με ευκολία μεταπηδούσε από τον ένα ρόλο στον άλλο, ενώ ήταν εντυπωσιακή και η ηλικιακή διαφορά που από το παίξιμό του έδειχναν να έχουν οι δύο άντρες.

Η Αθηνά Μαξίμου είχε ωραίες στιγμές ως Κλυταιμνήστρα, έχοντας κάνει εξαιρετική δουλειά στην εκφορά του λόγου. Ριψοκινδύνεψε με καρικατουνίστικες εκφράσεις και χαριτωμένες στάσεις που μάλλον σκηνικό ενδιαφέρον είχαν τελικά. Η πιο επικίνδυνη ακροβασία όμως ήταν το φλερτ με την υπερβολή, που είναι θέμα τριβής των παραστάσεων και νομίζω θα παρέλθει. Ενώ με τον Μενέλαο είναι σαφώς εκείνη που έχει να αντιμετωπίσει τον πιο κόντρα ρόλο και το κάνει επιλέγοντας μια ασφαλή οδό.

Η Λένα Παπαληγούρα κέρδισε το διττό στοίχημα. Ήταν αγνώριστη ως γέρος, καλυμμένη με την κουκούλα του κοστουμιού της, και με τη στάση του σώματος να μαρτυρά τα χρόνια του ρόλου, όπως και η φωνή. Ως Ιφιγένεια κατάφερε να παρουσιάσει στη σκηνή μια διαδρομή από την αθωότητα στη βίαιη ωρίμανση. Η μεταστροφή ενός αθώου κοριτσιού σε μια γυναίκα-σύμβολο. Ανάλαφρη σαν πούπουλο στην πρώτη της εμφάνιση, βαριά με τα πόδια στη γη, ανάμεσα στις γυναίκες στο φινάλε.

Η παράσταση, πέρα από κάθε ένσταση που μπορεί να έχει κάποιος, κερδίζει το σπουδαιότερο στοίχημα, να ακουστεί ο λόγος του Ευριπίδη μέσα από μια εκπληκτική μετάφραση και αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο στο ταξίδι που θα κάνει σε όλη την Ελλάδα. Αναζητήστε τη!

Κυριακή 2/7, 21:30

Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, Πάτρα

Δευτέρα 3/7,  21:30

Θέατρο Κάστρου, Καλαμάτα

Πέμπτη 6/7, 21:30

Δημοτικός Κινηματογράφος Ελληνίς, Αγρίνιο

Παρασκευή 7/7, 21:30

Ανοικτό Θέατρο Δήμου Λευκάδας, Λευκάδα

Σάββατο  8/7, 21:30

Υπαίθριο Θέατρο ΕΗΜ-Φρόντζου, Γιάννενα

Κυριακή 9/7, 21:30

Θέατρο Βουνού, Καστοριά

Δευτέρα 10/7, 21:30

Δημοτικό Στάδιο Κοζάνης, Κοζάνη

Τρίτη 11/7, 21:30

Κηποθέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα

Τετάρτη 12/7, 21:30

Θέατρο Κήπου, Θεσσαλονίκη

Πέμπτη 13/7, 21:30

Θέατρο Κήπου, Θεσσαλονίκη

Παρασκευή 14/7, 21:30

Θέατρο Κήπου, Θεσσαλονίκη

Διαβάστε αναλυτικά όλους τους σταθμούς της περιοδείας εδώ

Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός 

ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο 

δεν μπορεί να γεννηθεί: σ’αυτό το μεσοδιάστημα 

εμφανίζονται τα πιο ποικίλα νοσηρά φαινόμενα. 

Antonio Gramsci: Quaderni del carcere, Q3 §34

Το έργο ορόσημο του σουρρεαλιστικού κινήματος «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (Ροζέ Βιτράκ-1928) που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από τον Κάρολο Κουν κατά την περίοδο 1973-74, ανεβαίνει και πάλι στο Θέατρο Τέχνης και πρώτη φορά παγκοσμίως με τη μορφή μουσικού έργου.

Ο Βικτώρ, είναι ένα “παρά φύσιν έξυπνο”, υπερανεπτυγμένο εννιάχρονο αγόρι που καταλαβαίνει τα πάντα, αλλά δεν έχει προλάβει ακόμα να ζήσει τίποτα. Την ημέρα των γενεθλίων του, αυτό το μέχρι σήμερα παιδί-υπόδειγμα με την προδιαγεγραμμένη “καριέρα μοναχογιού” της αστικής τάξης, αποφασίζει να “τινάξει το σπίτι του στον αέρα”. 

Αποκαλύπτοντας τη μοιχεία του πατέρα του, ο Βικτώρ θα ξεσκεπάσει με βίαιο τρόπο όλη την υποκρισία και τη σαπίλα της οικογένειας αλλά και της τάξης του.  Θα σπείρει την καταστροφή. Αλλά θα καταστραφεί και ο ίδιος. Γιατί θα συνειδητοποιήσει ότι έχει ήδη “μολυνθεί” από το περιβάλλον του. Και ότι είναι πολύ μικρός και ανίκανος ν΄αλλάξει οτιδήποτε γύρω του. Πόσο αλήθεια λυτρωτικός μπορεί να είναι ο θάνατος για ένα εννιάχρονο παιδί που συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα να ζήσει άλλο…; 

Με όχημα τη φράση του Γκράμσι: “Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί”, η παράσταση επιθυμεί μέσα από τη μεγάλη δύναμη της μουσικής αλλά και το άγριο χιούμορ, την τρέλα και τη συγκίνηση αυτού του κορυφαίου έργου, να μιλήσει για το βίαιο τέλος της αθωότητας. Για την κίνδυνο των ψευδαισθήσεων. Για την επανάσταση που πνίγεται μέσα στην ίδια την πηγή της. Για τη νέα γενιά που θέλει ν΄αλλάξει τον κόσμο, αλλά νιώθει ότι είναι πολύ αργά για να το κάνει. Και δεν ξέρει πώς να το κάνει…

Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας.

Λιμπρέτο, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Δραματoλόγος παράστασης: Πλάτων Μαυρομούστακος

Σκηνικά- Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης

Χορογραφίες: Μαρίζα Τσίγκα

Σχεδιασμός Φωτισμών:  Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Γεωργουδάκη

Video Teaser: Φραγκίτσα Κατωγυρίτη

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Διανομή (με σειρά εμφάνισης):

Βικτώρ: Σταμάτης Κραουνάκης

Λιλή: Χάρης Φλέουρας

Εσθήρ: Φωτεινή Μπαξεβάνη

Αιμιλία/ Ιντά: Φένια Παπαδόδημα

Κάρολος:  Χρήστος Γεροντίδης

Θηρεσία: Μαρία Τζάνη

Αντουάν: Γεράσιμος Γεννατάς

Στρατηγός: Κωνσταντίνος Ευστρατίου

Συμμετέχουν: 

Βασιλίνα Κατερίνη

Μάριος Κρητικόπουλος

Βασίλης Παπαδημητρίου

Κώστας Κουτρούλης

Μουσική Διεύθυνση, πιάνο: Βασίλης Ντρουμπογιάννης

Κιθάρες, Κρουστά: Βάϊος Πράπας

***

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 21.15 και Κυριακή στις 20.15

Τιμές εισιτηρίων:

Πέμπτη: ενιαία είσοδος 10 ευρώ | Παρασκευή: 15 ευρώ, 10 ευρώ μειωμένο, 8 ευρώ ανεργίας

Σάββατο: 18 ευρώ, 12 ευρώ μειωμένο | Κυριακή:  16 ευρώ, 12 ευρώ μειωμένο

[Το μουσικό έργο]

Λιμπρέτο, Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη

Πρεμιέρα 

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία

Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν

Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης)

τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732

προπώληση: www.viva.gr

v